مَتَّى 10

١ 1 ثُمَّ دَعَا تَلَامِيذَهُ ٱلِٱثْنَيْ عَشَرَ وَأَعْطَاهُمْ سُلْطَانًا عَلَى أَرْوَاحٍ نَجِسَةٍ حَتَّى يُخْرِجُوهَا، وَيَشْفُوا كُلَّ مَرَضٍ وَكُلَّ ضُعْفٍ.

อนนฺตรํ ยีศุ รฺทฺวาทศศิษฺยานฺ อาหูยาเมธฺยภูตานฺ ตฺยาชยิตุํ สรฺวฺวปฺรการโรคานฺ ปีฑาศฺจ ศมยิตุํ เตภฺย: สามรฺถฺยมทาตฺฯ

٢ 2 وَأَمَّا أَسْمَاءُ ٱلِٱثْنَيْ عَشَرَ رَسُولًا فَهِيَ هَذِهِ: اَلْأَوَّلُ سِمْعَانُ ٱلَّذِي يُقَالُ لَهُ بُطْرُسُ، وَأَنْدَرَاوُسُ أَخُوهُ. يَعْقُوبُ بْنُ زَبْدِي، وَيُوحَنَّا أَخُوهُ.

เตษำ ทฺวาทศเปฺรษฺยาณำ นามาเนฺยตานิฯ ปฺรถมํ ศิโมนฺ ยํ ปิตรํ วทนฺติ, ตต: ปรํ ตสฺย สหช อานฺทฺริย: , สิวทิยสฺย ปุโตฺร ยากูพฺ

٣ 3 فِيلُبُّسُ، وَبَرْثُولَمَاوُسُ. تُومَا، وَمَتَّى ٱلْعَشَّارُ. يَعْقُوبُ بْنُ حَلْفَى، وَلَبَّاوُسُ ٱلْمُلَقَّبُ تَدَّاوُسَ.

ตสฺย สหโช โยหนฺ; ผิลิปฺ พรฺถลมยฺ โถมา: กรสํคฺราหี มถิ: , อาลฺเผยปุโตฺร ยากูพฺ,

٤ 4 سِمْعَانُ ٱلْقَانَوِيُّ، وَيَهُوذَا ٱلْإِسْخَرْيُوطِيُّ ٱلَّذِي أَسْلَمَهُ.

กินานีย: ศิโมนฺ, ย อีษฺกริโยตียยิหูทา: ขฺรีษฺฏํ ปรกเร'รฺปยตฺฯ

٥ 5 هَؤُلَاءِ ٱلِٱثْنَا عَشَرَ أَرْسَلَهُمْ يَسُوعُ وَأَوْصَاهُمْ قَائِلًا: «إِلَى طَرِيقِ أُمَمٍ لَا تَمْضُوا، وَإِلَى مَدِينَةٍ لِلسَّامِرِيِّينَ لَا تَدْخُلُوا.

เอตานฺ ทฺวาทศศิษฺยานฺ ยีศุ: เปฺรษยนฺ อิตฺยาชฺญาปยตฺ, ยูยมฺ อนฺยเทศียานำ ปทวีํ เศมิโรณียานำ กิมปิ นครญฺจ น ปฺรวิเศฺย

٦ 6 بَلِ ٱذْهَبُوا بِٱلْحَرِيِّ إِلَى خِرَافِ بَيْتِ إِسْرَائِيلَ ٱلضَّالَّةِ.

อิสฺราเยลฺโคตฺรสฺย หาริตา เย เย เมษาเสฺตษาเมว สมีปํ ยาตฯ

٧ 7 وَفِيمَا أَنْتُمْ ذَاهِبُونَ ٱكْرِزُوا قَائِلِينَ: إِنَّهُ قَدِ ٱقْتَرَبَ مَلَكُوتُ ٱلسَّمَاوَاتِ.

คตฺวา คตฺวา สฺวรฺคสฺย ราชตฺวํ สวิธมภวตฺ, เอตำ กถำ ปฺรจารยตฯ

٨ 8 اِشْفُوا مَرْضَى. طَهِّرُوا بُرْصًا. أَقِيمُوا مَوْتَى. أَخْرِجُوا شَيَاطِينَ. مَجَّانًا أَخَذْتُمْ، مَجَّانًا أَعْطُوا.

อามยคฺรสฺตานฺ สฺวสฺถานฺ กุรุต, กุษฺฐิน: ปริษฺกุรุต, มฺฤตโลกานฺ ชีวยต, ภูตานฺ ตฺยาชยต, วินา มูลฺยํ ยูยมฺ อลภธฺวํ วิไนว มูลฺยํ วิศฺราณยตฯ

٩ 9 لَا تَقْتَنُوا ذَهَبًا وَلَا فِضَّةً وَلَا نُحَاسًا فِي مَنَاطِقِكُمْ،

กินฺตุ เสฺวษำ กฏิพนฺเธษุ สฺวรฺณรูปฺยตามฺราณำ กิมปิ น คฺฤหฺลีตฯ

١٠ 10 وَلَا مِزْوَدًا لِلطَّرِيقِ وَلَا ثَوْبَيْنِ وَلَا أَحْذِيَةً وَلَا عَصًا، لِأَنَّ ٱلْفَاعِلَ مُسْتَحِقٌّ طَعَامَهُ.

อนฺยจฺจ ยาตฺราไย เจลสมฺปุฏํ วา ทฺวิตียวสนํ วา ปาทุเก วา ยษฺฏิ: , เอตานฺ มา คฺฤหฺลีต, ยต: การฺยฺยกฺฤตฺ ภรฺตฺตุํ โยโคฺย ภวติฯ

١١ 11 «وَأَيَّةُ مَدِينَةٍ أَوْ قَرْيَةٍ دَخَلْتُمُوهَا فَٱفْحَصُوا مَنْ فِيهَا مُسْتَحِقٌّ، وَأَقِيمُوا هُنَاكَ حَتَّى تَخْرُجُوا.

อปรํ ยูยํ ยตฺ ปุรํ ยญฺจ คฺรามํ ปฺรวิศถ, ตตฺร โย ชโน โยคฺยปาตฺรํ ตมวคตฺย ยานกาลํ ยาวตฺ ตตฺร ติษฺฐตฯ

١٢ 12 وَحِينَ تَدْخُلُونَ ٱلْبَيْتَ سَلِّمُوا عَلَيْهِ،

ยทา ยูยํ ตทฺเคหํ ปฺรวิศถ, ตทา ตมาศิษํ วทตฯ

١٣ 13 فَإِنْ كَانَ ٱلْبَيْتُ مُسْتَحِقًّا فَلْيَأْتِ سَلَامُكُمْ عَلَيْهِ، وَلَكِنْ إِنْ لَمْ يَكُنْ مُسْتَحِقًّا فَلْيَرْجِعْ سَلَامُكُمْ إِلَيْكُمْ.

ยทิ ส โยคฺยปาตฺรํ ภวติ, ตรฺหิ ตตฺกลฺยาณํ ตไสฺม ภวิษฺยติ, โนเจตฺ สาศีรฺยุษฺมภฺยเมว ภวิษฺยติฯ

١٤ 14 وَمَنْ لَا يَقْبَلُكُمْ وَلَا يَسْمَعُ كَلَامَكُمْ فَٱخْرُجُوا خَارِجًا مِنْ ذَلِكَ ٱلْبَيْتِ أَوْ مِنْ تِلْكَ ٱلْمَدِينَةِ، وَٱنْفُضُوا غُبَارَ أَرْجُلِكُمْ.

กินฺตุ เย ชนา ยุษฺมากมาติถฺยํ น วิทธติ ยุษฺมากํ กถาญฺจ น ศฺฤณฺวนฺติ เตษำ เคหาตฺ ปุราทฺวา ปฺรสฺถานกาเล สฺวปทูลี: ปาตยตฯ

١٥ 15 اَلْحَقَّ أَقُولُ لَكُمْ: سَتَكُونُ لِأَرْضِ سَدُومَ وَعَمُورَةَ يَوْمَ ٱلدِّينِ حَالَةٌ أَكْثَرُ ٱحْتِمَالًا مِمَّا لِتِلْكَ ٱلْمَدِينَةِ.

ยุษฺมานหํ ตถฺยํ วจฺมิ วิจารทิเน ตตฺปุรสฺย ทศาต: สิโทมโมราปุรโยรฺทศา สหฺยตรา ภวิษฺยติฯ

١٦ 16 «هَا أَنَا أُرْسِلُكُمْ كَغَنَمٍ فِي وَسْطِ ذِئَابٍ، فَكُونُوا حُكَمَاءَ كَٱلْحَيَّاتِ وَبُسَطَاءَ كَٱلْحَمَامِ.

ปศฺยต, วฺฤกยูถมเธฺย เมษ: ยถาวิสฺตถา ยุษฺมาน ปฺรหิโณมิ, ตสฺมาทฺ ยูยมฺ อหิริว สตรฺกา: กโปตาอิวาหึสกา ภวตฯ

١٧ 17 وَلَكِنِ ٱحْذَرُوا مِنَ ٱلنَّاسِ، لِأَنَّهُمْ سَيُسْلِمُونَكُمْ إِلَى مَجَالِسَ، وَفِي مَجَامِعِهِمْ يَجْلِدُونَكُمْ.

นฺฤภฺย: สาวธานา ภวต; ยตไสฺต รฺยูยํ ราชสํสทิ สมรฺปิษฺยเธฺว เตษำ ภชนเคเห ปฺรหาริษฺยเธฺวฯ

١٨ 18 وَتُسَاقُونَ أَمَامَ وُلَاةٍ وَمُلُوكٍ مِنْ أَجْلِي شَهَادَةً لَهُمْ وَلِلْأُمَمِ.

ยูยํ มนฺนามเหโต: ศาสฺตฺฤณำ ราชฺญาญฺจ สมกฺษํ ตานนฺยเทศินศฺจาธิ สากฺษิตฺวารฺถมาเนษฺยเธฺวฯ

١٩ 19 فَمَتَى أَسْلَمُوكُمْ فَلَا تَهْتَمُّوا كَيْفَ أَوْ بِمَا تَتَكَلَّمُونَ، لِأَنَّكُمْ تُعْطَوْنَ فِي تِلْكَ ٱلسَّاعَةِ مَا تَتَكَلَّمُونَ بِهِ،

กินฺตฺวิตฺถํ สมรฺปิตา ยูยํ กถํ กิมุตฺตรํ วกฺษฺยถ ตตฺร มา จินฺตยต, ยตสฺตทา ยุษฺมาภิ รฺยทฺ วกฺตวฺยํ ตตฺ ตทฺทณฺเฑ ยุษฺมนฺมน: สุ สมุปสฺถาสฺยติฯ

٢٠ 20 لِأَنْ لَسْتُمْ أَنْتُمُ ٱلْمُتَكَلِّمِينَ بَلْ رُوحُ أَبِيكُمُ ٱلَّذِي يَتَكَلَّمُ فِيكُمْ.

ยสฺมาตฺ ตทา โย วกฺษฺยติ ส น ยูยํ กินฺตุ ยุษฺมากมนฺตรสฺถ: ปิตฺราตฺมาฯ

٢١ 21 وَسَيُسْلِمُ ٱلْأَخُ أَخَاهُ إِلَى ٱلْمَوْتِ، وَٱلْأَبُ وَلَدَهُ، وَيَقُومُ ٱلْأَوْلَادُ عَلَى وَالِدِيهِمْ وَيَقْتُلُونَهُمْ،

สหช: สหชํ ตาต: สุตญฺจ มฺฤเตา สมรฺปยิษฺยติ, อปตฺยาคิ สฺวสฺวปิโตฺร รฺวิปกฺษีภูย เตา ฆาตยิษฺยนฺติฯ

٢٢ 22 وَتَكُونُونَ مُبْغَضِينَ مِنَ ٱلْجَمِيعِ مِنْ أَجْلِ ٱسْمِي. وَلَكِنِ ٱلَّذِي يَصْبِرُ إِلَى ٱلْمُنْتَهَى فَهَذَا يَخْلُصُ.

มนฺนมเหโต: สรฺเวฺว ชนา ยุษฺมานฺ ฤตียิษฺยนฺเต, กินฺตุ ย: เศษํ ยาวทฺ ไธรฺยฺยํ ฆฺฤตฺวา สฺถาสฺยติ, ส ตฺรายิษฺยเตฯ

٢٣ 23 وَمَتَى طَرَدُوكُمْ فِي هَذِهِ ٱلْمَدِينَةِ فَٱهْرُبُوا إِلَى ٱلْأُخْرَى. فَإِنِّي ٱلْحَقَّ أَقُولُ لَكُمْ: لَا تُكَمِّلُونَ مُدُنَ إِسْرَائِيلَ حَتَّى يَأْتِيَ ٱبْنُ ٱلْإِنْسَانِ.

ไต รฺยทา ยูยเมกปุเร ตาฑิษฺยเธฺว, ตทา ยูยมนฺยปุรํ ปลายธฺวํ ยุษฺมานหํ ตถฺยํ วจฺมิ ยาวนฺมนุชสุโต ไนติ ตาวทฺ อิสฺราเยลฺเทศียสรฺวฺวนครภฺรมณํ สมาปยิตุํ น ศกฺษฺยถฯ

٢٤ 24 «لَيْسَ ٱلتِّلْمِيذُ أَفْضَلَ مِنَ ٱلْمُعَلِّمِ، وَلَا ٱلْعَبْدُ أَفْضَلَ مِنْ سَيِّدِهِ.

คุโร: ศิโษฺย น มหานฺ, ปฺรโภรฺทาโส น มหานฺฯ

٢٥ 25 يَكْفِي ٱلتِّلْمِيذَ أَنْ يَكُونَ كَمُعَلِّمِهِ، وَٱلْعَبْدَ كَسَيِّدِهِ. إِنْ كَانُوا قَدْ لَقَّبُوا رَبَّ ٱلْبَيْتِ بَعْلَزَبُولَ، فَكَمْ بِٱلْحَرِيِّ أَهْلَ بَيْتِهِ!

ยทิ ศิโษฺย นิชคุโร รฺทาสศฺจ สฺวปฺรโภ: สมาโน ภวติ ตรฺหิ ตทฺ ยเถษฺฏํฯ เจตฺไตรฺคฺฤหปติรฺภูตราช อุจฺยเต, ตรฺหิ ปริวารา: กึ ตถา น วกฺษฺยนฺเต?

٢٦ 26 فَلَا تَخَافُوهُمْ. لِأَنْ لَيْسَ مَكْتُومٌ لَنْ يُسْتَعْلَنَ، وَلَا خَفِيٌّ لَنْ يُعْرَفَ.

กินฺตุ เตโภฺย ยูยํ มา พิภีต, ยโต ยนฺน ปฺรกาศิษฺยเต, ตาทฺฤกฺ ฉาทิตํ กิมปิ นาสฺติ, ยจฺจ น วฺยญฺจิษฺยเต, ตาทฺฤคฺ คุปฺตํ กิมปิ นาสฺติฯ

٢٧ 27 اَلَّذِي أَقُولُهُ لَكُمْ فِي ٱلظُّلْمَةِ قُولُوهُ فِي ٱلنُّورِ، وَٱلَّذِي تَسْمَعُونَهُ فِي ٱلْأُذُنِ نَادُوا بِهِ عَلَى ٱلسُّطُوحِ،

ยทหํ ยุษฺมานฺ ตมสิ วจฺมิ ตทฺ ยุษฺมาภิรฺทีปฺเตา กถฺยตำ; กรฺณาภฺยำ ยตฺ ศฺรูยเต ตทฺ เคโหปริ ปฺรจารฺยฺยตำฯ

٢٨ 28 وَلَا تَخَافُوا مِنَ ٱلَّذِينَ يَقْتُلُونَ ٱلْجَسَدَ وَلَكِنَّ ٱلنَّفْسَ لَا يَقْدِرُونَ أَنْ يَقْتُلُوهَا، بَلْ خَافُوا بِٱلْحَرِيِّ مِنَ ٱلَّذِي يَقْدِرُ أَنْ يُهْلِكَ ٱلنَّفْسَ وَٱلْجَسَدَ كِلَيْهِمَا فِي جَهَنَّمَ. (Geenna g1067)

เย กายํ หนฺตุํ ศกฺนุวนฺติ นาตฺมานํ, เตโภฺย มา ไภษฺฏ; ย: กายาตฺมาเนา นิรเย นาศยิตุํ, ศกฺโนติ, ตโต พิภีตฯ (Geenna g1067)

٢٩ 29 أَلَيْسَ عُصْفُورَانِ يُبَاعَانِ بِفَلْسٍ؟ وَوَاحِدٌ مِنْهُمَا لَا يَسْقُطُ عَلَى ٱلْأَرْضِ بِدُونِ أَبِيكُمْ.

เทฺวา จฏเกา กิเมกตามฺรมุทฺรยา น วิกฺรีเยเต? ตถาปิ ยุษฺมตฺตาตานุมตึ วินา เตษาเมโกปิ ภุวิ น ปตติฯ

٣٠ 30 وَأَمَّا أَنْتُمْ فَحَتَّى شُعُورُ رُؤُوسِكُمْ جَمِيعُهَا مُحْصَاةٌ.

ยุษฺมจฺฉิรสำ สรฺวฺวกจา คณิตำ: สนฺติฯ

٣١ 31 فَلَا تَخَافُوا! أَنْتُمْ أَفْضَلُ مِنْ عَصَافِيرَ كَثِيرَةٍ!

อโต มา พิภีต, ยูยํ พหุจฏเกโภฺย พหุมูลฺยา: ฯ

٣٢ 32 فَكُلُّ مَنْ يَعْتَرِفُ بِي قُدَّامَ ٱلنَّاسِ أَعْتَرِفُ أَنَا أَيْضًا بِهِ قُدَّامَ أَبِي ٱلَّذِي فِي ٱلسَّمَاوَاتِ،

โย มนุชสากฺษานฺมามงฺคีกุรุเต ตมหํ สฺวรฺคสฺถตาตสากฺษาทงฺคีกริเษฺยฯ

٣٣ 33 وَلَكِنْ مَنْ يُنْكِرُنِي قُدَّامَ ٱلنَّاسِ أُنْكِرُهُ أَنَا أَيْضًا قُدَّامَ أَبِي ٱلَّذِي فِي ٱلسَّمَاوَاتِ.

ปฺฤถฺวฺยามหํ ศานฺตึ ทาตุมาคตอิติ มานุภวต, ศานฺตึ ทาตุํ น กินฺตฺวสึฯ

٣٤ 34 «لَا تَظُنُّوا أَنِّي جِئْتُ لِأُلْقِيَ سَلَامًا عَلَى ٱلْأَرْضِ. مَا جِئْتُ لِأُلْقِيَ سَلَامًا بَلْ سَيْفًا.

ปิตฺฤมาตฺฤศฺจศฺรูภิ: สากํ สุตสุตาพธู รฺวิโรธยิตุญฺจาคเตสฺมิฯ

٣٥ 35 فَإِنِّي جِئْتُ لِأُفَرِّقَ ٱلْإِنْسَانَ ضِدَّ أَبِيهِ، وَٱلِٱبْنَةَ ضِدَّ أُمِّهَا، وَٱلْكَنَّةَ ضِدَّ حَمَاتِهَا.

ตต: สฺวสฺวปริวาเรอว นฺฤศตฺรุ รฺภวิตาฯ

٣٦ 36 وَأَعْدَاءُ ٱلْإِنْسَانِ أَهْلُ بَيْتِهِ.

ย: ปิตริ มาตริ วา มตฺโตธิกํ ปฺรียเต, ส น มทรฺห: ;

٣٧ 37 مَنْ أَحَبَّ أَبًا أَوْ أُمًّا أَكْثَرَ مِنِّي فَلَا يَسْتَحِقُّنِي، وَمَنْ أَحَبَّ ٱبْنًا أَوِ ٱبْنَةً أَكْثَرَ مِنِّي فَلَا يَسْتَحِقُّنِي،

ยศฺจ สุเต สุตายำ วา มตฺโตธิกํ ปฺรียเต, เสปิ น มทรฺห: ฯ

٣٨ 38 وَمَنْ لَا يَأْخُذُ صَلِيبَهُ وَيَتْبَعُنِي فَلَا يَسْتَحِقُّنِي.

ย: สฺวกฺรุศํ คฺฤหฺลนฺ มตฺปศฺจานฺไนติ, เสปิ น มทรฺห: ฯ

٣٩ 39 مَنْ وَجَدَ حَيَاتَهُ يُضِيعُهَا، وَمَنْ أَضَاعَ حَيَاتَهُ مِنْ أَجْلِي يَجِدُهَا.

ย: สฺวปฺราณานวติ, ส ตานฺ หารยิษฺยเต, ยสฺตุ มตฺกฺฤเต สฺวปฺราณานฺ หารยติ, ส ตานวติฯ

٤٠ 40 مَنْ يَقْبَلُكُمْ يَقْبَلُنِي، وَمَنْ يَقْبَلُنِي يَقْبَلُ ٱلَّذِي أَرْسَلَنِي.

โย ยุษฺมากมาติถฺยํ วิทธาติ, ส มมาติถฺยํ วิทธาติ, ยศฺจ มมาติถฺยํ วิทธาติ, ส มตฺเปฺรรกสฺยาติถฺยํ วิทธาติฯ

٤١ 41 مَنْ يَقْبَلُ نَبِيًّا بِٱسْمِ نَبِيٍّ فَأَجْرَ نَبِيٍّ يَأْخُذُ، وَمَنْ يَقْبَلُ بَارًّا بِٱسْمِ بَارٍّ فَأَجْرَ بَارٍّ يَأْخُذُ،

โย ภวิษฺยทฺวาทีติ ชฺญาตฺวา ตสฺยาติถฺยํ วิธตฺเต, ส ภวิษฺยทฺวาทิน: ผลํ ลปฺสฺยเต, ยศฺจ ธารฺมฺมิก อิติ วิทิตฺวา ตสฺยาติถฺยํ วิธตฺเต ส ธารฺมฺมิกมานวสฺย ผลํ ปฺราปฺสฺยติฯ

٤٢ 42 وَمَنْ سَقَى أَحَدَ هَؤُلَاءِ ٱلصِّغَارِ كَأْسَ مَاءٍ بَارِدٍ فَقَطْ بِٱسْمِ تِلْمِيذٍ، فَٱلْحَقَّ أَقُولُ لَكُمْ: إِنَّهُ لَا يُضِيعُ أَجْرَهُ».

ยศฺจ กศฺจิตฺ เอเตษำ กฺษุทฺรนราณามฺ ยํ กญฺจไนกํ ศิษฺย อิติ วิทิตฺวา กํไสกํ ศีตลสลิลํ ตไสฺม ทตฺเต, ยุษฺมานหํ ตถฺยํ วทามิ, ส เกนาปิ ปฺรกาเรณ ผเลน น วญฺจิษฺยเตฯ

Jesus Heals the Sick