< مَرْقُس 1 >

بَدْءُ إِنْجِيلِ يَسُوعَ ٱلْمَسِيحِ ٱبْنِ ٱللهِ، ١ 1
ଇରି ଅଃଉଁଲି ଇସ୍ୱରାର୍‌ ହୟ୍‌ସି ଜିସୁ କ୍ରିସ୍ଟର୍‌ ନିକ କବୁର୍‌ ଆରୁମ୍‌ ।
كَمَا هُوَ مَكْتُوبٌ فِي ٱلْأَنْبِيَاءِ: «هَا أَنَا أُرْسِلُ أَمَامَ وَجْهِكَ مَلَاكِي، ٱلَّذِي يُهَيِّئُ طَرِيقَكَ قُدَّامَكَ. ٢ 2
ଜଃନ୍‌କଃରି ଜିସାୟ୍‌ ବାବ୍‌ବାଦିର୍‌ ସାସ୍ତରେ ଲେକାଆଚେ, “ଇସ୍ୱର୍‌ ମାପ୍ରୁ କୟ୍‌ଲା, ‘ସୁଣା ମୁୟ୍‌ ମର୍‌ କବୁର୍‌ କାରିଆକ୍‌ ତର୍‌ ଆଗ୍‌ତୁ ହଃଟାଉଁନ୍ଦ୍, ସେ ତର୍‌ ଗିନେ ବାଟ ତିଆର୍‌ କଃରେଦ୍‌ ।’
صَوْتُ صَارِخٍ فِي ٱلْبَرِّيَّةِ: أَعِدُّوا طَرِيقَ ٱلرَّبِّ، ٱصْنَعُوا سُبُلَهُ مُسْتَقِيمَةً». ٣ 3
ଗଟ୍‌ ମାନାୟ୍‌ ସୁକ୍‌ଲା ବଃଟାୟ୍‌ ହୁଣି ଉଲ୍‌ଗାଟ୍‌ ଅୟ୍‌ କଃଉଁଲା, ‘ମାପ୍ରୁର୍‌ ଗିନେ ବାଟ୍‌ ତିଆର୍‌ କଃରା; ଆର୍‌ ରଃଜାର୍‌ ଗିନେ ବାଟ୍‌ ସଃଳ୍‌କ୍‌ କଃରା ।’”
كَانَ يُوحَنَّا يُعَمِّدُ فِي ٱلْبَرِّيَّةِ وَيَكْرِزُ بِمَعْمُودِيَّةِ ٱلتَّوْبَةِ لِمَغْفِرَةِ ٱلْخَطَايَا. ٤ 4
ବାପ୍ତିସମ୍‌ ଦେତା ଜହନ୍‌ ସୁକ୍‌ଲା ବଃଟାୟ୍‌ ଆୟ୍‌ଲା ଆର୍‌ ପର୍ଚାର୍‌ କଃରି କୟ୍‌ଲା, “ହାହେ ହୁଣି ମଃନ୍‌ ବାଦ୍‌ଲାୟ୍‌ ଆସା ଆର୍‌ ବାପ୍ତିସମ୍‌ ନିଆ, ଇସ୍ୱର୍‌ ତୁମାର୍‌ ହାହ୍‌ କେମା କଃରେଦ୍‌ ।”
وَخَرَجَ إِلَيْهِ جَمِيعُ كُورَةِ ٱلْيَهُودِيَّةِ وَأَهْلُ أُورُشَلِيمَ وَٱعْتَمَدُوا جَمِيعُهُمْ مِنْهُ فِي نَهْرِ ٱلْأُرْدُنِّ، مُعْتَرِفِينَ بِخَطَايَاهُمْ. ٥ 5
ଜିଉଦା ରାଜିର୍‌ ଆର୍‌ ଜିରୁସାଲମ୍‌ ଗଃଳାର୍‌ ଆରେକ୍‌ ଜର୍ଦନ୍‌ ଗାଡ୍ ଚଃମେ ରିଲା ସଃବୁ ଲକ୍‌ମଃନ୍ ଜହନ୍‌ ଲଃଗେ ଆସୁକ୍‌ ଦଃର୍ଲାୟ୍‌ ଆର୍‌ ସେମଃନ୍‌ ନିଜେ ନିଜେ କଃରିରିଲା ହାହ୍‌ ଆର୍‌ ଦସ୍‌ ସଃବୁ ମାନ୍‌ଲାୟ୍‌, ଆର୍‌ ଜହନ୍‌ ତଃୟ୍‌ହୁଣି ଜର୍ଦନ୍ ଗାଡେ ବାପ୍ତିସମ୍‌ ନିଲାୟ୍‌ ।
وَكَانَ يُوحَنَّا يَلْبَسُ وَبَرَ ٱلْإِبِلِ، وَمِنْطَقَةً مِنْ جِلْدٍ عَلَى حَقْوَيْهِ، وَيَأْكُلُ جَرَادًا وَعَسَلًا بَرِّيًّا. ٦ 6
ଜହନ୍‌ ଉଟ୍‌ ରମେ ବୁଣ୍‌ଲା ବଃସ୍ତର୍‌ ହିନ୍ଦ୍‌ତି ରିଲା ଆର୍‌ ଚାମାର୍‌ ଅଃଟାବାନ୍ଦୁଣ୍‌ ବାନ୍ଦ୍‌ତି ରିଲା, ସେ ଜିଟ୍‌କା ଆର୍‌ ବଃନାର୍‌ ମଃଉଁ କାତିରିଲା ।
وَكَانَ يَكْرِزُ قَائِلًا: «يَأْتِي بَعْدِي مَنْ هُوَ أَقْوَى مِنِّي، ٱلَّذِي لَسْتُ أَهْلًا أَنْ أَنْحَنِيَ وَأَحُلَّ سُيُورَ حِذَائِهِ. ٧ 7
ସେ ପର୍ଚାର୍‌ କଃରୁକେ ଦଃର୍ଲା, “ମର୍‌ ହଃଚେ ଜେ ଆସୁଲା ସେ ମର୍‌ ତଃୟ୍‌ହୁଣି ଅଃଦିକ୍‌ ବଃଡ୍‌, ମୁଁୟ୍‌ ତାର୍‌ ହାଦାର୍‌ ହାଣ୍ଡାୟ୍‌ର୍‌ ବାନ୍ଦୁଣ୍ ଇଟାଉତା ଜୟ୍‌ଗ୍‌ ନାୟ୍‌ ।
أَنَا عَمَّدْتُكُمْ بِٱلْمَاءِ، وَأَمَّا هُوَ فَسَيُعَمِّدُكُمْ بِٱلرُّوحِ ٱلْقُدُسِ». ٨ 8
ମୁଁୟ୍‌ ତୁମିମଃନ୍‌କେ ହାଣାୟ୍‌ ବାପ୍ତିସମ୍‌ ଦିଲେ, ମଃତର୍‌ ସେ ତୁମିମଃନ୍‌କେ ପବିତ୍ର ଆତ୍ମାୟ୍‌ ବାପ୍ତିସମ୍‌ ଦଃୟ୍‌ଦ୍‌ ।”
وَفِي تِلْكَ ٱلْأَيَّامِ جَاءَ يَسُوعُ مِنْ نَاصِرَةِ ٱلْجَلِيلِ وَٱعْتَمَدَ مِنْ يُوحَنَّا فِي ٱلْأُرْدُنِّ. ٩ 9
ସଃଡେବଃଳ୍‌ ଜିସୁ ଗାଲିଲି ରାଜିର୍‌ ନାଜରିତ୍‌ ଗାଉଁଏ ହୁଣି ଆୟ୍‌ଲା ଆର୍‌, ଜର୍ଦନ୍ ଗାଡେ ଜହନ୍‌ ତଃୟ୍‌ହୁଣି ବାପ୍ତିସମ୍‌ ହାୟ୍‌ଲା ।
وَلِلْوَقْتِ وَهُوَ صَاعِدٌ مِنَ ٱلْمَاءِ رَأَى ٱلسَّمَاوَاتِ قَدِ ٱنْشَقَّتْ، وَٱلرُّوحَ مِثْلَ حَمَامَةٍ نَازِلًا عَلَيْهِ. ١٠ 10
ଜିସୁ ବାପ୍ତିସମ୍‌ ନଃୟ୍‌ ହାଣାୟ୍‌ ହୁଣି ବାରାୟ୍‌ଲା, ଆର୍‌ ସଃର୍ଗ୍‌ ଉଗାଳି ଅୟ୍‌ଲି ଆର୍‌ ପବିତ୍ର ଆତ୍ମା ହାଣ୍ଡ୍‌କା ହର୍‌ ଅୟ୍‌ ତାର୍‌ ଉହ୍ରେ ଉତ୍ରି ଆସ୍ତାର୍‌ ସେ ଦଃକ୍‌ଲା ।
وَكَانَ صَوْتٌ مِنَ ٱلسَّمَاوَاتِ: «أَنْتَ ٱبْنِي ٱلْحَبِيبُ ٱلَّذِي بِهِ سُرِرْتُ». ١١ 11
ଆର୍‌ ସଃଡେବଃଳ୍‌ ସଃର୍ଗେ ହୁଣି ଗଟେକ୍‌ କଃତା ସୁଣା ଅୟ୍‌ଲି, “ତୁୟ୍‌ ଅଃମାର୍‌ ଲାଡାର୍‌ ହଅ, ତର୍‌ ତଃୟ୍‌ ଅଃମାର୍‌ ବଃଡେ ସଃନ୍‌ମତ୍‌ ।”
وَلِلْوَقْتِ أَخْرَجَهُ ٱلرُّوحُ إِلَى ٱلْبَرِّيَّةِ، ١٢ 12
ତଃତ୍‌କାଣ୍ ପବିତ୍ର ଆତ୍ମା ଜିସୁକେ ଗଟେକ୍‌ ସୁକ୍‌ଲା ବଃଟାୟ୍‌ ନିଲି,
وَكَانَ هُنَاكَ فِي ٱلْبَرِّيَّةِ أَرْبَعِينَ يَوْمًا يُجَرَّبُ مِنَ ٱلشَّيْطَانِ. وَكَانَ مَعَ ٱلْوُحُوشِ. وَصَارَتِ ٱلْمَلَائِكَةُ تَخْدِمُهُ. ١٣ 13
ଜିସୁ ସୁକ୍‌ଲା ବଃଟାୟ୍‌ ଚାଲିସ୍‌ ଦିନ୍‌ ହଃତେକ୍‌ ରିଲା, ଆର୍‌ ସେତି ଜିସୁକେ ସୟ୍‌ତାନ୍‌ ପରିକ୍ୟା କଃଲି । ସେ ବଃନାର୍‌ ଜଃତୁମଃନାର୍‌ ସଃଙ୍ଗ୍ ରେତିରିଲା ଆର୍‌ ସଃର୍ଗ୍‌ ଦୁତ୍‌ମଃନ୍ ତାର୍‌ ସେବା କଃର୍ତି ରିଲାୟ୍‌ ।
وَبَعْدَمَا أُسْلِمَ يُوحَنَّا جَاءَ يَسُوعُ إِلَى ٱلْجَلِيلِ يَكْرِزُ بِبِشَارَةِ مَلَكُوتِ ٱللهِ ١٤ 14
ଜହନ୍‌କେ ବାନ୍ଦି ଜଃଇଲେ ହୁରାୟ୍‌ଲା ହଃଚେ, ଜିସୁ ଗାଲିଲିକେ ଆୟ୍‌ଲା ଆର୍‌ ଇସ୍ୱରାର୍‌ ନିକ କବୁର୍‌ ପର୍ଚାର୍‌ କଃରୁକେ ଦଃର୍ଲା ।
وَيَقُولُ: «قَدْ كَمَلَ ٱلزَّمَانُ وَٱقْتَرَبَ مَلَكُوتُ ٱللهِ، فَتُوبُوا وَآمِنُوا بِٱلْإِنْجِيلِ». ١٥ 15
ଜିସୁ ପର୍ଚାର୍‌ କଃରି କଃଉଁକେ ଦଃର୍ଲା, “ଟିକ୍‌ ବେଳା ଆୟ୍‌ଲି ଆଚେ, ଇସ୍ୱରାର୍‌ ରାଇଜ୍‌ ଲଃଗେ ଅୟ୍‌ଲିନି! ତୁମାର୍‌ ହାହ୍‌ ଚାଡା ଆର୍‌ ନିକ କବୁର୍‌କେ ବିସ୍ୱାସ୍‌ କଃରା ।”
وَفِيمَا هُوَ يَمْشِي عِنْدَ بَحْرِ ٱلْجَلِيلِ أَبْصَرَ سِمْعَانَ وَأَنْدَرَاوُسَ أَخَاهُ يُلْقِيَانِ شَبَكَةً فِي ٱلْبَحْرِ، فَإِنَّهُمَا كَانَا صَيَّادَيْنِ. ١٦ 16
ଜିସୁ ଗାଲିଲି ସଃମ୍‌ନ୍ଦ୍ କଃଣ୍ଡିବାଟ୍‌ ଜାତିରିଲା ବଃଳ୍‌, ସେ ସିମନ୍ ଆର୍‌ ତାର୍‌ ବାୟ୍‌ସି ଆନ୍ଦ୍ରିଅକ୍‌ ମାଚ୍ ଦଃରୁକେ ସଃମ୍‌ନ୍ଦେ ବୟ୍‌ଜାଲ୍‌ ହଃକାଉତି ରିଲାର୍‌ ଦଃକ୍‌ଲା । ବଃଲେକ୍‌ ସେମଃନ୍ ମାଚୁଆ ରିଲାୟ୍‌ ।
فَقَالَ لَهُمَا يَسُوعُ: «هَلُمَّ وَرَائِي فَأَجْعَلُكُمَا تَصِيرَانِ صَيَّادَيِ ٱلنَّاسِ». ١٧ 17
ଜିସୁ ସେମଃନ୍‌କେ କୟ୍‌ଲା, “ମର୍‌ ହଃଚେ ଆସା, ମୁଁୟ୍‌ ତୁମିମଃନ୍‌କେ ନଃର୍‌ମଃନ୍‌କେ ମାପ୍ରୁର୍‌ ଲଃଗେ ଆଣୁକେ ସିକାୟ୍‌ନ୍ଦ୍ ।”
فَلِلْوَقْتِ تَرَكَا شِبَاكَهُمَا وَتَبِعَاهُ. ١٨ 18
ସେଦାହ୍ରେ ସେମଃନ୍ ତାକାର୍‌ ଜାଲ୍‌ ଚାଡ୍‌ଲାୟ୍‌ ଆର୍‌ ଜିସୁର୍‌ ହଃଚେ ଗଃଲାୟ୍‌ ।
ثُمَّ ٱجْتَازَ مِنْ هُنَاكَ قَلِيلًا فَرَأَى يَعْقُوبَ بْنَ زَبْدِي وَيُوحَنَّا أَخَاهُ، وَهُمَا فِي ٱلسَّفِينَةِ يُصْلِحَانِ ٱلشِّبَاكَ. ١٩ 19
ଜିସୁ କଃଣ୍ଡେକ୍‌ ଦୁରିକ୍‌ ଗଃଲା ହଃଚେ, ସେ ଜେବଦିର୍‌ ହୟ୍‌ସି ଜାକୁବ ଆର୍‌ ତାର୍‌ ବାୟ୍‌ସି ଜହନ୍‌କେ ଦଃକ୍‌ଲା । ସେମଃନ୍ ଡଙ୍ଗାୟ୍‌ ଜାଲ୍‌ ହଃଜାଳ୍‌ତି ରିଲାୟ୍‌ ।
فَدَعَاهُمَا لِلْوَقْتِ. فَتَرَكَا أَبَاهُمَا زَبْدِي فِي ٱلسَّفِينَةِ مَعَ ٱلْأَجْرَى وَذَهَبَا وَرَاءَهُ. ٢٠ 20
ସେଦାହ୍ରେ ଜିସୁ ସେମଃନ୍‌କେ କୁଦ୍‌ଲା, ଆର୍‌ ସେମଃନ୍ ତାକାର୍‌ ଉବାସି ଜେବଦିକ୍‌ ବୁତ୍ୟାର୍‌ ଲକାର୍‌ ସଃଙ୍ଗ୍ ଡଙ୍ଗାୟ୍‌ ଚାଡ୍‌ଲାୟ୍‌ ଆର୍‌ ତାର୍‌ ହଃଚେ ହଃଚେ ଗଃଲାୟ୍‌ ।
ثُمَّ دَخَلُوا كَفْرَنَاحُومَ، وَلِلْوَقْتِ دَخَلَ ٱلْمَجْمَعَ فِي ٱلسَّبْتِ وَصَارَ يُعَلِّمُ. ٢١ 21
ତାର୍‌ହଃଚେ ଜିସୁ ଆର୍‌ ଚେଲାମଃନ୍ କପୁର୍ନାହୁମ୍‌ ଗଃଳେ ଗଃଳାୟ୍‌, ଆର୍‌ ଜିସୁ ଜିଉଦିମଃନାର୍‌ ବିସାଉଁଣିବାର୍‌ ଦିନ୍ ତାକାର୍‌ ପାର୍ତ୍‌ନା ଗଃରେ ହୁର୍ଲା ଆର୍‌ ସିକ୍ୟା ଦେଉଁକେ ଦଃର୍ଲା ।
فَبُهِتُوا مِنْ تَعْلِيمِهِ لِأَنَّهُ كَانَ يُعَلِّمُهُمْ كَمَنْ لَهُ سُلْطَانٌ وَلَيْسَ كَٱلْكَتَبَةِ. ٢٢ 22
ଜିସୁର୍‌ ସିକ୍ୟା ସୁଣିକଃରି ସେତିର୍‌ ଲକ୍‌ମଃନ୍ କାବା ଅୟ୍‌ଲାୟ୍‌, କାୟ୍‌ତାକ୍‌ବଃଲେକ୍‌ ଜିସୁ ଦଃର୍ମ୍‌ ଗୁରୁମଃନାର୍‌ ହର୍‌ ସିକ୍ୟା ନଃଦେୟ୍‌ କଃରି ଅଃଦିକାର୍‌ ହାୟ୍‌ଲା ଲକାର୍‌ ହର୍‌ ସିକ୍ୟା ଦେତିରିଲା ।
وَكَانَ فِي مَجْمَعِهِمْ رَجُلٌ بِهِ رُوحٌ نَجِسٌ، فَصَرَخَ ٢٣ 23
ସଃଡେବଃଳ୍‌ ଜିଉଦିମଃନାର୍‌ ପାର୍ତ୍‌ନା ଗଃରେ ବିଟାଳ୍‌ ଆତ୍ମା ଡସି ରିଲା ଲକ୍‌ ରିଲା, ସେ ଆଉଲି ଅୟ୍‌କଃରି କୟ୍‌ଲା,
قَائِلًا: «آهِ! مَا لَنَا وَلَكَ يَا يَسُوعُ ٱلنَّاصِرِيُّ؟ أَتَيْتَ لِتُهْلِكَنَا! أَنَا أَعْرِفُكَ مَنْ أَنْتَ: قُدُّوسُ ٱللهِ!». ٢٤ 24
“ଏ ନାଜରିତ୍‌ ବଃସ୍ତିର୍‌ ଜିସୁ ତୁୟ୍‌ ଅଃମାର୍‌ ତଃୟ୍‌ ହୁଣି କାୟ୍‌ରି ମଃନ୍‌କଃରୁଲିସ୍‌? ତୁୟ୍‌ କାୟ୍‌ ଅଃମିକ୍‌ ନାସ୍‌ କଃରୁକେ ଆସି ଆଚ୍‌ସି? ତୁୟ୍‌ କେ ମୁଁୟ୍‌ ଜାଣି ଆଚି, ତୁୟ୍‌ ଇସ୍ୱରାର୍‌ ଗଟେକ୍‌ ପବିତ୍ର ମାନାୟ୍‌ ।”
فَٱنْتَهَرَهُ يَسُوعُ قَائِلًا: «ٱخْرَسْ! وَٱخْرُجْ مِنْهُ!». ٢٥ 25
ଜିସୁ ତାକ୍‌ ଦଃକା ଦଃୟ୍‌କଃରି କୟ୍‌ଲା, “ତୁନ୍‌ହାଳ୍‌, ଆର୍‌ ଇମାନାୟ୍‌ ତଃୟ୍‌ହୁଣି ବାରାୟ୍‌ ଜାଆ ।”
فَصَرَعَهُ ٱلرُّوحُ ٱلنَّجِسُ وَصَاحَ بِصَوْتٍ عَظِيمٍ وَخَرَجَ مِنْهُ. ٢٦ 26
ତାର୍‌ହଃଚେ ସେ ବୁତ୍‌ ସେମାନାୟ୍‌କେ ମଳିକଃରି ତଃଳେ ଅଦ୍ରାୟ୍‌ଲି ଆର୍‌ ଆଉଲି ଅୟ୍‌ ତାର୍‌ ତଃୟ୍‌ହୁଣି ବିଟାଳ୍‌ ଆତ୍ମା ବାରାୟ୍‌ ଗଃଲି ।
فَتَحَيَّرُوا كُلُّهُمْ، حَتَّى سَأَلَ بَعْضُهُمْ بَعْضًا قَائِلِينَ: «مَا هَذَا؟ مَا هُوَ هَذَا ٱلتَّعْلِيمُ ٱلْجَدِيدُ؟ لِأَنَّهُ بِسُلْطَانٍ يَأْمُرُ حَتَّى ٱلْأَرْوَاحَ ٱلنَّجِسَةَ فَتُطِيعُهُ!». ٢٧ 27
ଇରି ଦଃକିକଃରି ସେତିର୍‌ ଲକ୍‌ମଃନ୍ ବଃଡେ କାବା ଅୟ୍‌ଲାୟ୍‌ ଆର୍‌ ତାକାର୍‌ ବିତ୍ରେ କଃଉଆକଇ ଅଃଉଁକେ ଦଃର୍ଲାୟ୍‌, “ଇରି କାୟ୍‌ରି? ଇରି ତ ଅଃଦିକାର୍‌ ହାୟ୍‌ଲା ନଃଉଆଁ ସିକ୍ୟା ଦେଉଁଲା ଆର୍‌ ସେ ବୁତ୍‌ମଃନ୍‌କେ ହେଁ ଆଦେସ୍‌ ଦେଉଁଲା, ଆର୍‌ ସେମଃନ୍ ତାର୍‌ ବଲ୍‌ ମାନୁଲାୟ୍‌ ।”
فَخَرَجَ خَبَرُهُ لِلْوَقْتِ فِي كُلِّ ٱلْكُورَةِ ٱلْمُحِيطَةِ بِٱلْجَلِيلِ. ٢٨ 28
ତାର୍‌ହଃଚେ ଜିସୁର୍‌ କଃତା ଗାଲିଲି ରାଜିର୍‌ ଚାରିହାକ୍‌ ଉର୍ଜି ଅୟ୍‌ଲି ।
وَلَمَّا خَرَجُوا مِنَ ٱلْمَجْمَعِ جَاءُوا لِلْوَقْتِ إِلَى بَيْتِ سِمْعَانَ وَأَنْدَرَاوُسَ مَعَ يَعْقُوبَ وَيُوحَنَّا، ٢٩ 29
ତାର୍‌ହଃଚେ ଜିସୁ ଆର୍‌ ତାର୍‌ ଚେଲାମଃନ୍ ପାର୍ତ୍‌ନା ଗଃରେ ହୁଣି ବାରାୟ୍‌ ଜାକୁବକ୍‌ ଆର୍‌ ଜହନ୍‌ ସଃଙ୍ଗ୍ ମିସି ସଃଳ୍‌କେ ସିମନ୍ ଆର୍‌ ଆନ୍ଦ୍ରିଅର୍‌ ଗଃରେ ଗଃଲାୟ୍‌ ।
وَكَانَتْ حَمَاةُ سِمْعَانَ مُضْطَجِعَةً مَحْمُومَةً، فَلِلْوَقْتِ أَخْبَرُوهُ عَنْهَا. ٣٠ 30
ସେ ଗଃରେ ସିମନାର୍‌ ସଃତୁର୍ସି ଜଃରାର୍‌ ଗିନେ ଟାଟାୟ୍‌ ଡୁଳି ରିଲି, ସେତାର୍‌ଗିନେ ଚେଲାମଃନ୍ ସିମନାର୍‌ ସଃତୁର୍ସି ଜଃରୁଲି ବଃଲି ଜିସୁକେ ସେଦାହ୍ରେ କୟ୍‌ଲାୟ୍‌ ।
فَتَقَدَّمَ وَأَقَامَهَا مَاسِكًا بِيَدِهَا، فَتَرَكَتْهَا ٱلْحُمَّى حَالًا وَصَارَتْ تَخْدِمُهُمْ. ٣١ 31
ଜିସୁ ତାର୍‌ ଲଃଗେ ଗଃଲା ଆର୍‌ ତାର୍‌ ଆତେ ଦଃରି ତାକ୍‌ ଉଟାୟ୍‌ଲା, ସେଦାହ୍ରେ ତାର୍‌ ଜଃର୍‌ ଚାଡ୍‌ଲି ଆର୍‌ ସେ ସେମଃନ୍‌କେ କାଉଁକେ ହିଉଁକ୍‌ ଦଃୟ୍‌କଃରି, ତାକାର୍‌ ସେବା କଃରୁକେ ଦଃର୍ଲି ।
وَلَمَّا صَارَ ٱلْمَسَاءُ، إِذْ غَرَبَتِ ٱلشَّمْسُ، قَدَّمُوا إِلَيْهِ جَمِيعَ ٱلسُّقَمَاءِ وَٱلْمَجَانِينَ. ٣٢ 32
ବେଳ୍‌ ବୁଡି ସଃଞ୍ଜ୍ ଅୟ୍‌ଲାକ୍‌, ଲକ୍‌ମଃନ୍ ଜଃର୍‌ଦୁକାର୍‌ ଆର୍‌ ବୁତ୍‌ ଡଃସ୍‌ଲାର୍‌ ସଃବୁ ଲକ୍‌ମଃନ୍‌କେ ଜିସୁର୍‌ ଲଃଗେ ଆଣୁକେ ଦଃର୍ଲାୟ୍‌ ।
وَكَانَتِ ٱلْمَدِينَةُ كُلُّهَا مُجْتَمِعَةً عَلَى ٱلْبَابِ. ٣٣ 33
ସେ ଗଃଳାର୍‌ ସଃବୁ ଲକ୍‌ମଃନ୍ ଜିସୁ ରିଲା ଗଃରାର୍‌ ଦୁଆର୍‌ ଚଃମେ ରୁଣ୍ଡ୍‌ଲାୟ୍‌ ।
فَشَفَى كَثِيرِينَ كَانُوا مَرْضَى بِأَمْرَاضٍ مُخْتَلِفَةٍ، وَأَخْرَجَ شَيَاطِينَ كَثِيرَةً، وَلَمْ يَدَعِ ٱلشَّيَاطِينَ يَتَكَلَّمُونَ لِأَنَّهُمْ عَرَفُوهُ. ٣٤ 34
ସଃଡେବଃଳ୍‌ ଜିସୁ ବିନ୍‌ବିନ୍‌ ଜଃର୍‌ ଦୁକାୟ୍‌ ହଃଳିରିଲା ଲକ୍‌ମଃନ୍‌କେ ଉଜ୍‌ କଃଲା । ଜିସୁ ବୁତ୍‌ ଡଃସିରିଲା ଗାଦେକ୍‌ ଲକ୍‌ମଃନ୍‌କେ ହେଁ ଉଜ୍‌ କଃଲା, ଜିସୁ କେ ବଃଲି ଦୁତ୍‌ମଃନ୍ ଚିନ୍‌ତି ରିଲାୟ୍‌ ସେତାର୍‌ଗିନେ ଜିସୁ ସେ ବୁତ୍‌ମଃନ୍‌କେ କାୟ୍‌ରି ହେଁ କଃଉଁକେ ନଃଦିଲା ।
وَفِي ٱلصُّبْحِ بَاكِرًا جِدًّا قَامَ وَخَرَجَ وَمَضَى إِلَى مَوْضِعٍ خَلَاءٍ، وَكَانَ يُصَلِّي هُنَاكَ، ٣٥ 35
ତାର୍‌ ଆର୍‌କ ଦିନାର୍‌ ଉଟ୍‌ଲା ସଃକାଳ୍‌ ଜିସୁ ଅଃନ୍ଦାର୍‌ ଅଃନ୍ଦାର୍‌ ଉଟି, ଗଟେକ୍‌ ସିଣିନ୍ଦ୍ ଟାଣେ ଗଃଲା ଆର୍‌ ସେତି ପାର୍ତ୍‌ନା କଃରୁକେ ଦଃର୍ଲା ।
فَتَبِعَهُ سِمْعَانُ وَٱلَّذِينَ مَعَهُ. ٣٦ 36
ସଃଡେବଃଳ୍‌ ସିମନ୍ ଆର୍‌ ତାର୍‌ ସଃଙ୍ଗୁଆଳିମଃନ୍ ତାକ୍‌ ଲଳୁକ୍‌ ଦଃର୍ଲାୟ୍‌ ।
وَلَمَّا وَجَدُوهُ قَالُوا لَهُ: «إِنَّ ٱلْجَمِيعَ يَطْلُبُونَكَ». ٣٧ 37
ଜଃଡେବଃଳ୍‌ ସେମଃନ୍ ଜିସୁକେ ବେଟ୍‌ ହାୟ୍‌ଲାୟ୍‌, ସେମଃନ୍ କୟ୍‌ଲାୟ୍‌, “ସଃବୁ ଲକ୍‌ମଃନ୍ ତକେ ଲଳୁଲାୟ୍‌ ।”
فَقَالَ لَهُمْ: «لِنَذْهَبْ إِلَى ٱلْقُرَى ٱلْمُجَاوِرَةِ لِأَكْرِزَ هُنَاكَ أَيْضًا، لِأَنِّي لِهَذَا خَرَجْتُ». ٣٨ 38
ମଃତର୍‌ ଜିସୁ ସେମଃନ୍‌କେ କୟ୍‌ଲା, “ଅଃମିମଃନ୍‌ ଇ ଚଃମାର୍‌ ବିନ୍‌ବିନ୍‌ ଗାଉଁଏମଃନ୍‌ ଜୁଆଁ, ଜଃନ୍‌କଃରି ସେ ଗାଉଁଏ ହେଁ ମୁଁୟ୍‌ ସିକ୍ୟା ଦେଉଁ ହାରି, କାୟ୍‌ତାକ୍‌ବଃଲେକ୍‌ ମୁଁୟ୍‌ ଇତାର୍‌ ଗିନେ ଆସି ଆଚି ।”
فَكَانَ يَكْرِزُ فِي مَجَامِعِهِمْ فِي كُلِّ ٱلْجَلِيلِ وَيُخْرِجُ ٱلشَّيَاطِينَ. ٣٩ 39
ତାର୍‌ହଃଚେ ସେ ଗାଲିଲି ଗଃଳାର୍‌ ସଃବୁହାକ୍‌ ବୁଲ୍‌ଲା ଆର୍‌ ପାର୍ତ୍‌ନା ଗଃରେମଃନ୍ ସିକ୍ୟା ଦିଲା ଆର୍‌ ବୁତ୍‌ମଃନ୍‌କେ ଚାଡାୟ୍‌ଲା ।
فَأَتَى إِلَيْهِ أَبْرَصُ يَطْلُبُ إِلَيْهِ جَاثِيًا وَقَائِلًا لَهُ: «إِنْ أَرَدْتَ تَقْدِرْ أَنْ تُطَهِّرَنِي». ٤٠ 40
ଗଟେକ୍‌ ବଃଡ୍‌ ରଗି ଆୟ୍‌ଲା, ଆର୍‌ ଜିସୁର୍‌ ମୁଏଁ ମାଣ୍ଡିକୁଟା ଟେସି ହାଦେଡୁଳି ଗଃଉଆରି କଃରି କୟ୍‌ଲା, “ତୁୟ୍‌ ମଃନ୍ କଃଲେକ୍‌ ମକ୍‌ ଉଜ୍‌ କଃରୁ ହାର୍ସି ।”
فَتَحَنَّنَ يَسُوعُ وَمَدَّ يَدَهُ وَلَمَسَهُ وَقَالَ لَهُ: «أُرِيدُ، فَٱطْهُرْ!». ٤١ 41
ଜିସୁ ତାର୍‌ ଉହ୍ରେ ଦଃୟା ଦଃକାୟ୍‌ଲା ଆର୍‌ ଆତ୍‌ ଲାମାୟ୍‌ ତାକ୍‌ ଚୁୟ୍‌କଃରି କୟ୍‌ଲା, “ମୁଁୟ୍‌ ମଃନ୍‌ କଃରୁଲେ ତୁୟ୍‌ ଉଜ୍‌ ଅଃଉ!”
فَلِلْوَقْتِ وَهُوَ يَتَكَلَّمُ ذَهَبَ عَنْهُ ٱلْبَرَصُ وَطَهَرَ. ٤٢ 42
ଆର୍‌ ସେଦାହ୍ରେ ସେମାନାୟ୍‌ର୍‌ ବଃଡ୍‌ ରଗ୍ ଚାଡ୍‌ଲି, ଆର୍‌ ସେ ଉଜ୍‌ ଅୟ୍‌ଲା ।
فَٱنْتَهَرَهُ وَأَرْسَلَهُ لِلْوَقْتِ، ٤٣ 43
ଜିସୁ ସେମାନାୟ୍‌କେ ଜଃଉଁକେ କୟ୍‌ଲା, ମଃତର୍‌ ତାକ୍‌ ଜଃଗ୍ରାତ୍‌ କଃରାୟ୍‌ କୟ୍‌ଲା,
وَقَالَ لَهُ: «ٱنْظُرْ، لَا تَقُلْ لِأَحَدٍ شَيْئًا، بَلِ ٱذْهَبْ أَرِ نَفْسَكَ لِلْكَاهِنِ وَقَدِّمْ عَنْ تَطْهِيرِكَ مَا أَمَرَ بِهِ مُوسَى، شَهَادَةً لَهُمْ». ٤٤ 44
“ମୁଁୟ୍‌ ତର୍‌ ଗିନେ ଜାୟ୍‌ରି କଃଲେ, ସେ କଃତା କାକେ ହେଁ କଃଉନାୟ୍‌, ମଃତର୍‌ ଜାଆ ଆର୍‌ ଜାଜକ୍‌କେ ଦଃକାଉ, ଆର୍‌ ତକେ ନିର୍ମୁଳ୍‌ କଃରା ଅୟ୍‌ଆଚେ ବଃଲି ଲକ୍‌ମଃନାର୍‌ ଚଃମେ ସାକି ଦେଉଁକେ, ମସାର୍‌ ବିଦି ହଃର୍କାରେ ଦାନ୍‌ ଦେସ୍‌ ।”
وَأَمَّا هُوَ فَخَرَجَ وَٱبْتَدَأَ يُنَادِي كَثِيرًا وَيُذِيعُ ٱلْخَبَرَ، حَتَّى لَمْ يَعُدْ يَقْدِرُ أَنْ يَدْخُلَ مَدِينَةً ظَاهِرًا، بَلْ كَانَ خَارِجًا فِي مَوَاضِعَ خَالِيَةٍ، وَكَانُوا يَأْتُونَ إِلَيْهِ مِنْ كُلِّ نَاحِيَةٍ. ٤٥ 45
ମଃତର୍‌ ସେମାନାୟ୍‌ ବାରାୟ୍‌ ଗଃଲା ଆର୍‌ ସେକଃତା ସଃବୁ ହାକ୍‌ କଃଉଁକେ ଦଃର୍ଲା, ସେ ଇବାନ୍ୟା ପର୍ଚାର୍‌ କଃଲା ଜେ, ଜିସୁ କୁୟ୍‌ ଗଃଳେ ହେଁ ଦଃକ୍‌ଣେ ଜଃଉଁକେ ନଃହାର୍‌ଲା; ମଃତର୍‌ ସେ ଲକ୍‌ବାକ୍‌ ନୟ୍‌ଲା ଟାଣେ ରେଉଁକ୍‌ ଦଃର୍ଲା, ମଃତର୍‌ ଚାରିହାକାର୍‌ ଲକ୍‌ମଃନ୍ ତାର୍‌ ଟାଣେ ଆସୁକ୍‌ ଦଃର୍ଲାୟ୍‌ ।

< مَرْقُس 1 >