مَرْقُس 9

١ 1 وَقَالَ لَهُمُ: «ٱلْحَقَّ أَقُولُ لَكُمْ: إِنَّ مِنَ ٱلْقِيَامِ هَهُنَا قَوْمًا لَا يَذُوقُونَ ٱلْمَوْتَ حَتَّى يَرَوْا مَلَكُوتَ ٱللهِ قَدْ أَتَى بِقُوَّةٍ».

អថ ស តានវាទីត៑ យុឞ្មភ្យមហំ យថាត៌្ហំ កថយាមិ, ឦឝ្វររាជ្យំ បរាក្រមេណោបស្ថិតំ ន ទ្ឫឞ្ដ្វា ម្ឫត្យុំ នាស្វាទិឞ្យន្តេ, អត្រ ទណ្ឌាយមានានាំ មធ្យេបិ តាទ្ឫឝា លោកាះ សន្តិ។

٢ 2 وَبَعْدَ سِتَّةِ أَيَّامٍ أَخَذَ يَسُوعُ بُطْرُسَ وَيَعْقُوبَ وَيُوحَنَّا، وَصَعِدَ بِهِمْ إِلَى جَبَلٍ عَالٍ مُنْفَرِدِينَ وَحْدَهُمْ. وَتَغَيَّرَتْ هَيْئَتُهُ قُدَّامَهُمْ،

អថ ឞឌ្ទិនេភ្យះ បរំ យីឝុះ បិតរំ យាកូពំ យោហនញ្ច គ្ឫហីត្វា គិរេរុច្ចស្យ និជ៌នស្ថានំ គត្វា តេឞាំ ប្រត្យក្ឞេ មូត៌្យន្តរំ ទធារ។

٣ 3 وَصَارَتْ ثِيَابُهُ تَلْمَعُ بَيْضَاءَ جِدًّا كَٱلثَّلْجِ، لَا يَقْدِرُ قَصَّارٌ عَلَى ٱلْأَرْضِ أَنْ يُبَيِّضَ مِثْلَ ذَلِكَ.

តតស្តស្យ បរិធេយម៑ ឦទ្ឫឝម៑ ឧជ្ជ្វលហិមបាណឌរំ ជាតំ យទ៑ ជគតិ កោបិ រជកោ ន តាទ្ឫក៑ បាណឌរំ កត៌្តាំ ឝក្នោតិ។

٤ 4 وَظَهَرَ لَهُمْ إِيلِيَّا مَعَ مُوسَى، وَكَانَا يَتَكَلَّمَانِ مَعَ يَسُوعَ.

អបរញ្ច ឯលិយោ មូសាឝ្ច តេភ្យោ ទឝ៌នំ ទត្ត្វា យីឝុនា សហ កថនំ កត៌្តុមារេភាតេ។

٥ 5 فَجَعَلَ بُطْرُسُ يَقولُ لِيَسُوعَ: «يَا سَيِّدِي، جَيِّدٌ أَنْ نَكُونَ هَهُنَا. فَلْنَصْنَعْ ثَلَاثَ مَظَالَّ: لَكَ وَاحِدَةً، وَلِمُوسَى وَاحِدَةً، وَلِإِيلِيَّا وَاحِدَةً».

តទា បិតរោ យីឝុមវាទីត៑ ហេ គុរោៜស្មាកមត្រ ស្ថិតិរុត្តមា, តតឯវ វយំ ត្វត្ក្ឫតេ ឯកាំ មូសាក្ឫតេ ឯកាម៑ ឯលិយក្ឫតេ ចៃកាំ, ឯតាស្តិស្រះ កុដី រ្និម៌្មាម។

٦ 6 لِأَنَّهُ لَمْ يَكُنْ يَعْلَمُ مَا يَتَكَلَّمُ بِهِ إِذْ كَانُوا مُرْتَعِبِينَ.

កិន្តុ ស យទុក្តវាន៑ តត៑ ស្វយំ ន ពុពុធេ តតះ សវ៌្វេ ពិភយាញ្ចក្រុះ។

٧ 7 وَكَانَتْ سَحَابَةٌ تُظَلِّلُهُمْ. فَجَاءَ صَوْتٌ مِنَ ٱلسَّحَابَةِ قَائِلًا: «هَذَا هُوَ ٱبْنِي ٱلْحَبِيبُ. لَهُ ٱسْمَعُوا».

ឯតហ៌ិ បយោទស្តាន៑ ឆាទយាមាស, មមយាំ ប្រិយះ បុត្រះ កថាសុ តស្យ មនាំសិ និវេឝយតេតិ នភោវាណី តន្មេទ្យាន្និយ៌យៅ។

٨ 8 فَنَظَرُوا حَوْلَهُمْ بَغْتَةً وَلَمْ يَرَوْا أَحَدًا غَيْرَ يَسُوعَ وَحْدَهُ مَعَهُمْ.

អថ ហឋាត្តេ ចតុទ៌ិឝោ ទ្ឫឞ្ដ្វា យីឝុំ វិនា ស្វៃះ សហិតំ កមបិ ន ទទ្ឫឝុះ។

٩ 9 وَفِيمَا هُمْ نَازِلُونَ مِنَ ٱلْجَبَلِ، أَوْصَاهُمْ أَنْ لَا يُحَدِّثُوا أَحَدًا بِمَا أَبْصَرُوا، إِلَّا مَتَى قَامَ ٱبْنُ ٱلْإِنْسَانِ مِنَ ٱلْأَمْوَاتِ.

តតះ បរំ គិរេរវរោហណកាលេ ស តាន៑ គាឍម៑ ទូត្យាទិទេឝ យាវន្នរសូនោះ ឝ្មឝានាទុត្ថានំ ន ភវតិ, តាវត៑ ទឝ៌នស្យាស្យ វាត៌្តា យុឞ្មាភិះ កស្មៃចិទបិ ន វក្តវ្យា។

١٠ 10 فَحَفِظُوا ٱلْكَلِمَةَ لِأَنْفُسِهِمْ يَتَسَاءَلُونَ: «مَا هُوَ ٱلْقِيَامُ مِنَ ٱلْأَمْوَاتِ؟».

តទា ឝ្មឝានាទុត្ថានស្យ កោភិប្រាយ ឥតិ វិចាយ៌្យ តេ តទ្វាក្យំ ស្វេឞុ គោបាយាញ្ចក្រិរេ។

١١ 11 فَسَأَلُوهُ قَائِليِنَ: «لِمَاذَا يَقُولُ ٱلْكَتَبَةُ: إِنَّ إِيلِيَّا يَنْبَغِي أَنْ يَأْتِيَ أَوَّلًا؟».

អថ តេ យីឝុំ បប្រច្ឆុះ ប្រថមត ឯលិយេនាគន្តវ្យម៑ ឥតិ វាក្យំ កុត ឧបាធ្យាយា អាហុះ?

١٢ 12 فَأَجَابَ وَقَالَ لَهُمْ: «إِنَّ إِيلِيَّا يَأْتِي أَوَّلًا وَيَرُدُّ كُلَّ شَيْءٍ. وَكَيْفَ هُوَ مَكْتُوبٌ عَنِ ٱبْنِ ٱلْإِنْسَانِ أَنْ يَتَأَلَّمَ كَثِيرًا وَيُرْذَلَ.

តទា ស ប្រត្យុវាច, ឯលិយះ ប្រថមមេត្យ សវ៌្វកាយ៌្យាណិ សាធយិឞ្យតិ; នរបុត្រេ ច លិបិ រ្យថាស្តេ តថៃវ សោបិ ពហុទុះខំ ប្រាប្យាវជ្ញាស្យតេ។

١٣ 13 لَكِنْ أَقُولُ لَكُمْ: إِنَّ إِيلِيَّا أَيْضًا قَدْ أَتَى، وَعَمِلُوا بِهِ كُلَّ مَا أَرَادُوا، كَمَا هُوَ مَكْتُوبٌ عَنْهُ».

កិន្ត្វហំ យុឞ្មាន៑ វទាមិ, ឯលិយាត៌្ហេ លិបិ រ្យថាស្តេ តថៃវ ស ឯត្យ យយៅ, លោកា: ស្វេច្ឆានុរូបំ តមភិវ្យវហរន្តិ ស្ម។

١٤ 14 وَلَمَّا جَاءَ إِلَى ٱلتَّلَامِيذِ رَأَى جَمْعًا كَثِيرًا حَوْلَهُمْ وَكَتَبَةً يُحَاوِرُونَهُمْ.

អនន្តរំ ស ឝិឞ្យសមីបមេត្យ តេឞាំ ចតុះបាឝ៌្វេ តៃះ សហ ពហុជនាន៑ វិវទមានាន៑ អធ្យាបកាំឝ្ច ទ្ឫឞ្ដវាន៑;

١٥ 15 وَلِلْوَقْتِ كُلُّ ٱلْجَمْعِ لَمَّا رَأَوْهُ تَحَيَّرُوا، وَرَكَضُوا وَسَلَّمُوا عَلَيْهِ.

កិន្តុ សវ៌្វលោកាស្តំ ទ្ឫឞ្ដ្វៃវ ចមត្ក្ឫត្យ តទាសន្នំ ធាវន្តស្តំ ប្រណេមុះ។

١٦ 16 فَسَأَلَ ٱلْكَتَبَةَ: «بِمَاذَا تُحَاوِرُونَهُمْ؟»

តទា យីឝុរធ្យាបកានប្រាក្ឞីទ៑ ឯតៃះ សហ យូយំ កិំ វិវទធ្វេ?

١٧ 17 فَأَجَابَ وَاحِدٌ مِنَ ٱلْجَمْعِ وَقَالَ: «يَا مُعَلِّمُ، قَدْ قَدَّمْتُ إِلَيْكَ ٱبْنِي بِهِ رُوحٌ أَخْرَسُ،

តតោ លោកានាំ កឝ្ចិទេកះ ប្រត្យវាទីត៑ ហេ គុរោ មម សូនុំ មូកំ ភូតធ្ឫតញ្ច ភវទាសន្នម៑ អានយំ។

١٨ 18 وَحَيْثُمَا أَدْرَكَهُ يُمَزِّقْهُ فَيُزْبِدُ وَيَصِرُّ بِأَسْنَانِهِ وَيَيْبَسُ. فَقُلْتُ لِتَلَامِيذِكَ أَنْ يُخْرِجُوهُ فَلَمْ يَقْدِرُوا».

យទាសៅ ភូតស្តមាក្រមតេ តទៃវ បាតសតិ តថា ស ផេណាយតេ, ទន្តៃទ៌ន្តាន៑ ឃឞ៌តិ ក្ឞីណោ ភវតិ ច; តតោ ហេតោស្តំ ភូតំ ត្យាជយិតុំ ភវច្ឆិឞ្យាន៑ និវេទិតវាន៑ កិន្តុ តេ ន ឝេកុះ។

١٩ 19 فَأَجَابَ وَقَالَ لَهُمْ: «أَيُّهَا ٱلْجِيلُ غَيْرُ ٱلْمُؤْمِنِ، إِلَى مَتَى أَكُونُ مَعَكُمْ؟ إِلَى مَتَى أَحْتَمِلُكُمْ؟ قَدِّمُوهُ إِلَيَّ!».

តទា ស តមវាទីត៑, រេ អវិឝ្វាសិនះ សន្តានា យុឞ្មាភិះ សហ កតិ កាលានហំ ស្ថាស្យាមិ? អបរាន៑ កតិ កាលាន៑ វា វ អាចារាន៑ សហិឞ្យេ? តំ មទាសន្នមានយត។

٢٠ 20 فَقَدَّمُوهُ إِلَيْهِ. فَلَمَّا رَآهُ لِلْوَقْتِ صَرَعَهُ ٱلرُّوحُ، فَوَقَعَ عَلَى ٱلْأَرْضِ يَتَمَرَّغُ وَيُزْبِدُ.

តតស្តត្សន្និធិំ ស អានីយត កិន្តុ តំ ទ្ឫឞ្ដ្វៃវ ភូតោ ពាលកំ ធ្ឫតវាន៑; ស ច ភូមៅ បតិត្វា ផេណាយមានោ លុលោឋ។

٢١ 21 فَسَأَلَ أَبَاهُ: «كَمْ مِنَ ٱلزَّمَانِ مُنْذُ أَصَابَهُ هَذَا؟». فَقَالَ: «مُنْذُ صِبَاهُ.

តទា ស តត្បិតរំ បប្រច្ឆ, អស្យេទ្ឫឝី ទឝា កតិ ទិនានិ ភូតា? តតះ សោវាទីត៑ ពាល្យកាលាត៑។

٢٢ 22 وَكَثِيرًا مَا أَلْقَاهُ فِي ٱلنَّارِ وَفِي ٱلْمَاءِ لِيُهْلِكَهُ. لَكِنْ إِنْ كُنْتَ تَسْتَطِيعُ شَيْئًا فَتَحَنَّنْ عَلَيْنَا وَأَعِنَّا».

ភូតោយំ តំ នាឝយិតុំ ពហុវារាន៑ វហ្នៅ ជលេ ច ន្យក្ឞិបត៑ កិន្តុ យទិ ភវាន កិមបិ កត៌្តាំ ឝក្នោតិ តហ៌ិ ទយាំ ក្ឫត្វាស្មាន៑ ឧបករោតុ។

٢٣ 23 فَقَالَ لَهُ يَسُوعُ: «إِنْ كُنْتَ تَسْتَطِيعُ أَنْ تُؤْمِنَ. كُلُّ شَيْءٍ مُسْتَطَاعٌ لِلْمُؤْمِنِ».

តទា យីឝុស្តមវទត៑ យទិ ប្រត្យេតុំ ឝក្នោឞិ តហ៌ិ ប្រត្យយិនេ ជនាយ សវ៌្វំ សាធ្យម៑។

٢٤ 24 فَلِلْوَقْتِ صَرَخَ أَبُو ٱلْوَلَدِ بِدُمُوعٍ وَقَالَ: «أُومِنُ يَا سَيِّدُ، فَأَعِنْ عَدَمَ إِيمَانِي».

តតស្តត្ក្ឞណំ តទ្ពាលកស្យ បិតា ប្រោច្ចៃ រូវន៑ សាឝ្រុនេត្រះ ប្រោវាច, ប្រភោ ប្រត្យេមិ មមាប្រត្យយំ ប្រតិកុរុ។

٢٥ 25 فَلَمَّا رَأَى يَسُوعُ أَنَّ ٱلْجَمْعَ يَتَرَاكَضُونَ، ٱنْتَهَرَ ٱلرُّوحَ ٱلنَّجِسَ قَائِلًا لَهُ: «أَيُّهَا ٱلرُّوحُ ٱلْأَخْرَسُ ٱلْأَصَمُّ، أَنَا آمُرُكَ: ٱخْرُجْ مِنْهُ وَلَا تَدْخُلْهُ أَيْضًا!».

អថ យីឝុ រ្លោកសង្ឃំ ធាវិត្វាយាន្តំ ទ្ឫឞ្ដ្វា តមបូតភូតំ តជ៌យិត្វា ជគាទ, រេ ពធិរ មូក ភូត ត្វមេតស្មាទ៑ ពហិព៌្ហវ បុនះ កទាបិ មាឝ្រយៃនំ ត្វាមហម៑ ឥត្យាទិឝាមិ។

٢٦ 26 فَصَرَخَ وَصَرَعَهُ شَدِيدًا وَخَرَجَ. فَصَارَ كَمَيْتٍ، حَتَّى قَالَ كَثِيرُونَ: «إِنَّهُ مَاتَ!».

តទា ស ភូតឝ្ចីត្ឝព្ទំ ក្ឫត្វា តមាបីឌ្យ ពហិជ៌ជាម, តតោ ពាលកោ ម្ឫតកល្បោ ពភូវ តស្មាទយំ ម្ឫតឥត្យនេកេ កថយាមាសុះ។

٢٧ 27 فَأَمْسَكَهُ يَسُوعُ بِيَدِهِ وَأَقَامَهُ، فَقَامَ.

កិន្តុ ករំ ធ្ឫត្វា យីឝុនោត្ថាបិតះ ស ឧត្តស្ថៅ។

٢٨ 28 وَلَمَّا دَخَلَ بَيْتًا سَأَلَهُ تَلَامِيذُهُ عَلَى ٱنْفِرَادٍ: «لِمَاذَا لَمْ نَقْدِرْ نَحْنُ أَنْ نُخْرِجَهُ؟».

អថ យីឝៅ គ្ឫហំ ប្រវិឞ្ដេ ឝិឞ្យា គុប្តំ តំ បប្រច្ឆុះ, វយមេនំ ភូតំ ត្យាជយិតុំ កុតោ ន ឝក្តាះ?

٢٩ 29 فَقَالَ لَهُمْ: «هَذَا ٱلْجِنْسُ لَا يُمْكِنُ أَنْ يَخْرُجَ بِشَيْءٍ إِلَّا بِٱلصَّلَاةِ وَٱلصَّوْمِ».

ស ឧវាច, ប្រាត៌្ហនោបវាសៅ វិនា កេនាប្យន្យេន កម៌្មណា ភូតមីទ្ឫឝំ ត្យាជយិតុំ ន ឝក្យំ។

٣٠ 30 وَخَرَجُوا مِنْ هُنَاكَ وَٱجْتَازُوا ٱلْجَلِيلَ، وَلَمْ يُرِدْ أَنْ يَعْلَمَ أَحَدٌ،

អនន្តរំ ស តត្ស្ថានាទិត្វា គាលីល្មធ្យេន យយៅ, កិន្តុ តត៑ កោបិ ជានីយាទិតិ ស នៃច្ឆត៑។

٣١ 31 لِأَنَّهُ كَانَ يُعَلِّمُ تَلَامِيذَهُ وَيَقُولُ لَهُمْ: «إِنَّ ٱبْنَ ٱلْإِنْسَانِ يُسَلَّمُ إِلَى أَيْدِي ٱلنَّاسِ فَيَقْتُلُونَهُ. وَبَعْدَ أَنْ يُقْتَلَ يَقُومُ فِي ٱلْيَوْمِ ٱلثَّالِثِ».

អបរញ្ច ស ឝិឞ្យានុបទិឝន៑ ពភាឞេ, នរបុត្រោ នរហស្តេឞុ សមប៌យិឞ្យតេ តេ ច តំ ហនិឞ្យន្តិ តៃស្តស្មិន៑ ហតេ ត្ឫតីយទិនេ ស ឧត្ថាស្យតីតិ។

٣٢ 32 وَأَمَّا هُمْ فَلَمْ يَفْهَمُوا ٱلْقَوْلَ، وَخَافُوا أَنْ يَسْأَلُوهُ.

កិន្តុ តត្កថាំ តេ នាពុធ្យន្ត ប្រឞ្ដុញ្ច ពិភ្យះ។

٣٣ 33 وَجَاءَ إِلَى كَفْرِنَاحُومَ. وَإِذْ كَانَ فِي ٱلْبَيْتِ سَأَلَهُمْ: «بِمَاذَا كُنْتُمْ تَتَكَالَمُونَ فِيمَا بَيْنَكُمْ فِي ٱلطَّرِيقِ؟».

អថ យីឝុះ កផន៌ាហូម្បុរមាគត្យ មធ្យេគ្ឫហញ្ចេត្យ តានប្ឫច្ឆទ៑ វត៌្មមធ្យេ យូយមន្យោន្យំ កិំ វិវទធ្វេ ស្ម?

٣٤ 34 فَسَكَتُوا، لِأَنَّهُمْ تَحَاجُّوا فِي ٱلطَّرِيقِ بَعْضُهُمْ مَعَ بَعْضٍ فِي مَنْ هُوَ أَعْظَمُ.

កិន្តុ តេ និរុត្តរាស្តស្ថុ រ្យស្មាត្តេឞាំ កោ មុខ្យ ឥតិ វត៌្មានិ តេៜន្យោន្យំ វ្យវទន្ត។

٣٥ 35 فَجَلَسَ وَنَادَى ٱلِٱثْنَيْ عَشَرَ وَقَالَ لَهُمْ: «إِذَا أَرَادَ أَحَدٌ أَنْ يَكُونَ أَوَّلًا فَيَكُونُ آخِرَ ٱلْكُلِّ وَخَادِمًا لِلْكُلِّ».

តតះ ស ឧបវិឝ្យ ទ្វាទឝឝិឞ្យាន៑ អាហូយ ពភាឞេ យះ កឝ្ចិត៑ មុខ្យោ ភវិតុមិច្ឆតិ ស សវ៌្វេភ្យោ គៅណះ សវ៌្វេឞាំ សេវកឝ្ច ភវតុ។

٣٦ 36 فَأَخَذَ وَلَدًا وَأَقَامَهُ فِي وَسْطِهِمْ ثُمَّ ٱحْتَضَنَهُ وَقَالَ لَهُمْ:

តទា ស ពាលកមេកំ គ្ឫហីត្វា មធ្យេ សមុបាវេឝយត៑ តតស្តំ ក្រោឌេ ក្ឫត្វា តានវាទាត្

٣٧ 37 «مَنْ قَبِلَ وَاحِدًا مِنْ أَوْلَادٍ مِثْلَ هَذَا بِٱسْمِي يَقْبَلُنِي، وَمَنْ قَبِلَنِي فَلَيْسَ يَقْبَلُنِي أَنَا بَلِ ٱلَّذِي أَرْسَلَنِي».

យះ កឝ្ចិទីទ្ឫឝស្យ កស្យាបិ ពាលស្យាតិថ្យំ ករោតិ ស មមាតិថ្យំ ករោតិ; យះ កឝ្ចិន្មមាតិថ្យំ ករោតិ ស កេវលម៑ មមាតិថ្យំ ករោតិ តន្ន មត្ប្រេរកស្យាប្យាតិថ្យំ ករោតិ។

٣٨ 38 فَأَجَابَهُ يُوحَنَّا قَائِلًا: «يَا مُعَلِّمُ، رَأَيْنَا وَاحِدًا يُخْرِجُ شَيَاطِينَ بِٱسْمِكَ وَهُوَ لَيْسَ يَتْبَعُنَا، فَمَنَعْنَاهُ لِأَنَّهُ لَيْسَ يَتْبَعُنَا».

អថ យោហន៑ តមព្រវីត៑ ហេ គុរោ, អស្មាកមននុគាមិនម៑ ឯកំ ត្វាន្នាម្នា ភូតាន៑ ត្យាជយន្តំ វយំ ទ្ឫឞ្ដវន្តះ, អស្មាកមបឝ្ចាទ្គាមិត្វាច្ច តំ ន្យឞេធាម។

٣٩ 39 فَقَالَ يَسُوعُ: «لَا تَمْنَعُوهُ، لِأَنَّهُ لَيْسَ أَحَدٌ يَصْنَعُ قُوَّةً بِٱسْمِي وَيَسْتَطِيعُ سَرِيعًا أَنْ يَقُولَ عَلَيَّ شَرًّا.

កិន្តុ យីឝុរវទត៑ តំ មា និឞេធត៑, យតោ យះ កឝ្ចិន៑ មន្នាម្នា ចិត្រំ កម៌្ម ករោតិ ស សហសា មាំ និន្ទិតុំ ន ឝក្នោតិ។

٤٠ 40 لِأَنَّ مَنْ لَيْسَ عَلَيْنَا فَهُوَ مَعَنَا.

តថា យះ កឝ្ចិទ៑ យុឞ្មាកំ វិបក្ឞតាំ ន ករោតិ ស យុឞ្មាកមេវ សបក្ឞះ។

٤١ 41 لِأَنَّ مَنْ سَقَاكُمْ كَأْسَ مَاءٍ بِٱسْمِي لِأَنَّكُمْ لِلْمَسِيحِ، فَٱلْحَقَّ أَقُولُ لَكُمْ: إِنَّهُ لَا يُضِيعُ أَجْرَهُ.

យះ កឝ្ចិទ៑ យុឞ្មាន៑ ខ្រីឞ្ដឝិឞ្យាន៑ ជ្ញាត្វា មន្នាម្នា កំសៃកេន បានីយំ បាតុំ ទទាតិ, យុឞ្មានហំ យថាត៌្ហំ វច្មិ, ស ផលេន វញ្ចិតោ ន ភវិឞ្យតិ។

٤٢ 42 «وَمَنْ أَعْثَرَ أَحَدَ ٱلصِّغَارِ ٱلْمُؤْمِنِينَ بِي، فَخَيْرٌ لَهُ لَوْ طُوِّقَ عُنُقُهُ بِحَجَرِ رَحًى وَطُرِحَ فِي ٱلْبَحْرِ.

កិន្តុ យទិ កឝ្ចិន៑ មយិ វិឝ្វាសិនាមេឞាំ ក្ឞុទ្រប្រាណិនាម៑ ឯកស្យាបិ វិឃ្នំ ជនយតិ, តហ៌ិ តស្យៃតត្កម៌្ម ករណាត៑ កណ្ឋពទ្ធបេឞណីកស្យ តស្យ សាគរាគាធជល មជ្ជនំ ភទ្រំ។

٤٣ 43 وَإِنْ أَعْثَرَتْكَ يَدُكَ فَٱقْطَعْهَا. خَيْرٌ لَكَ أَنْ تَدْخُلَ ٱلْحَيَاةَ أَقْطَعَ مِنْ أَنْ تَكُونَ لَكَ يَدَانِ وَتَمْضِيَ إِلَى جَهَنَّمَ، إِلَى ٱلنَّارِ ٱلَّتِي لَا تُطْفَأُ. (Geenna g1067)

អតះ ស្វករោ យទិ ត្វាំ ពាធតេ តហ៌ិ តំ ឆិន្ធិ;

٤٤ 44 حَيْثُ دُودُهُمْ لَا يَمُوتُ وَٱلنَّارُ لَا تُطْفَأُ.

យស្មាត៑ យត្រ កីដា ន ម្រិយន្តេ វហ្និឝ្ច ន និវ៌្វាតិ, តស្មិន៑ អនិវ៌្វាណានលនរកេ ករទ្វយវស្តវ គមនាត៑ ករហីនស្យ ស្វគ៌ប្រវេឝស្តវ ក្ឞេមំ។ (Geenna g1067)

٤٥ 45 وَإِنْ أَعْثَرَتْكَ رِجْلُكَ فَٱقْطَعْهَا. خَيْرٌ لَكَ أَنْ تَدْخُلَ ٱلْحَيَاةَ أَعْرَجَ مِنْ أَنْ تَكُونَ لَكَ رِجْلَانِ وَتُطْرَحَ فِي جَهَنَّمَ فِي ٱلنَّارِ ٱلَّتِي لَا تُطْفَأُ. (Geenna g1067)

យទិ តវ បាទោ វិឃ្នំ ជនយតិ តហ៌ិ តំ ឆិន្ធិ,

٤٦ 46 حَيْثُ دُودُهُمْ لَا يَمُوتُ وَٱلنَّارُ لَا تُطْفَأُ.

យតោ យត្រ កីដា ន ម្រិយន្តេ វហ្និឝ្ច ន និវ៌្វាតិ, តស្មិន៑ ៜនិវ៌្វាណវហ្នៅ នរកេ ទ្វិបាទវតស្តវ និក្ឞេបាត៑ បាទហីនស្យ ស្វគ៌ប្រវេឝស្តវ ក្ឞេមំ។ (Geenna g1067)

٤٧ 47 وَإِنْ أَعْثَرَتْكَ عَيْنُكَ فَٱقْلَعْهَا. خَيْرٌ لَكَ أَنْ تَدْخُلَ مَلَكُوتَ ٱللهِ أَعْوَرَ مِنْ أَنْ تَكُونَ لَكَ عَيْنَانِ وَتُطْرَحَ فِي جَهَنَّمِ ٱلنَّارِ. (Geenna g1067)

ស្វនេត្រំ យទិ ត្វាំ ពាធតេ តហ៌ិ តទប្យុត្បាដយ, យតោ យត្រ កីដា ន ម្រិយន្តេ វហ្និឝ្ច ន និវ៌្វាតិ,

٤٨ 48 حَيْثُ دُودُهُمْ لَا يَمُوتُ وَٱلنَّارُ لَا تُطْفَأُ.

តស្មិន ៜនិវ៌្វាណវហ្នៅ នរកេ ទ្វិនេត្រស្យ តវ និក្ឞេបាទ៑ ឯកនេត្រវត ឦឝ្វររាជ្យេ ប្រវេឝស្តវ ក្ឞេមំ។ (Geenna g1067)

٤٩ 49 لِأَنَّ كُلَّ وَاحِدٍ يُمَلَّحُ بِنَارٍ، وَكُلَّ ذَبِيحَةٍ تُمَلَّحُ بِمِلْحٍ.

យថា សវ៌្វោ ពលិ រ្លវណាក្តះ ក្រិយតេ តថា សវ៌្វោ ជនោ វហ្និរូបេណ លវណាក្តះ ការិឞ្យតេ។

٥٠ 50 اَلْمِلْحُ جَيِّدٌ. وَلَكِنْ إِذَا صَارَ ٱلْمِلْحُ بِلَا مُلُوحَةٍ، فَبِمَاذَا تُصْلِحُونَهُ؟ لِيَكُنْ لَكُمْ فِي أَنْفُسِكُمْ مِلْحٌ، وَسَالِمُوا بَعْضُكُمْ بَعْضًا».

លវណំ ភទ្រំ កិន្តុ យទិ លវណេ ស្វាទុតា ន តិឞ្ឋតិ, តហ៌ិ កថម៑ អាស្វាទ្យុក្តំ ករិឞ្យថ? យូយំ លវណយុក្តា ភវត បរស្បរំ ប្រេម កុរុត។

Jesus Preaches to the Multitude