مَرْقُس 9

١ 1 وَقَالَ لَهُمُ: «ٱلْحَقَّ أَقُولُ لَكُمْ: إِنَّ مِنَ ٱلْقِيَامِ هَهُنَا قَوْمًا لَا يَذُوقُونَ ٱلْمَوْتَ حَتَّى يَرَوْا مَلَكُوتَ ٱللهِ قَدْ أَتَى بِقُوَّةٍ».

ಅಥ ಸ ತಾನವಾದೀತ್ ಯುಷ್ಮಭ್ಯಮಹಂ ಯಥಾರ್ಥಂ ಕಥಯಾಮಿ, ಈಶ್ವರರಾಜ್ಯಂ ಪರಾಕ್ರಮೇಣೋಪಸ್ಥಿತಂ ನ ದೃಷ್ಟ್ವಾ ಮೃತ್ಯುಂ ನಾಸ್ವಾದಿಷ್ಯನ್ತೇ, ಅತ್ರ ದಣ್ಡಾಯಮಾನಾನಾಂ ಮಧ್ಯೇಪಿ ತಾದೃಶಾ ಲೋಕಾಃ ಸನ್ತಿ|

٢ 2 وَبَعْدَ سِتَّةِ أَيَّامٍ أَخَذَ يَسُوعُ بُطْرُسَ وَيَعْقُوبَ وَيُوحَنَّا، وَصَعِدَ بِهِمْ إِلَى جَبَلٍ عَالٍ مُنْفَرِدِينَ وَحْدَهُمْ. وَتَغَيَّرَتْ هَيْئَتُهُ قُدَّامَهُمْ،

ಅಥ ಷಡ್ದಿನೇಭ್ಯಃ ಪರಂ ಯೀಶುಃ ಪಿತರಂ ಯಾಕೂಬಂ ಯೋಹನಞ್ಚ ಗೃಹೀತ್ವಾ ಗಿರೇರುಚ್ಚಸ್ಯ ನಿರ್ಜನಸ್ಥಾನಂ ಗತ್ವಾ ತೇಷಾಂ ಪ್ರತ್ಯಕ್ಷೇ ಮೂರ್ತ್ಯನ್ತರಂ ದಧಾರ|

٣ 3 وَصَارَتْ ثِيَابُهُ تَلْمَعُ بَيْضَاءَ جِدًّا كَٱلثَّلْجِ، لَا يَقْدِرُ قَصَّارٌ عَلَى ٱلْأَرْضِ أَنْ يُبَيِّضَ مِثْلَ ذَلِكَ.

ತತಸ್ತಸ್ಯ ಪರಿಧೇಯಮ್ ಈದೃಶಮ್ ಉಜ್ಜ್ವಲಹಿಮಪಾಣಡರಂ ಜಾತಂ ಯದ್ ಜಗತಿ ಕೋಪಿ ರಜಕೋ ನ ತಾದೃಕ್ ಪಾಣಡರಂ ಕರ್ತ್ತಾಂ ಶಕ್ನೋತಿ|

٤ 4 وَظَهَرَ لَهُمْ إِيلِيَّا مَعَ مُوسَى، وَكَانَا يَتَكَلَّمَانِ مَعَ يَسُوعَ.

ಅಪರಞ್ಚ ಏಲಿಯೋ ಮೂಸಾಶ್ಚ ತೇಭ್ಯೋ ದರ್ಶನಂ ದತ್ತ್ವಾ ಯೀಶುನಾ ಸಹ ಕಥನಂ ಕರ್ತ್ತುಮಾರೇಭಾತೇ|

٥ 5 فَجَعَلَ بُطْرُسُ يَقولُ لِيَسُوعَ: «يَا سَيِّدِي، جَيِّدٌ أَنْ نَكُونَ هَهُنَا. فَلْنَصْنَعْ ثَلَاثَ مَظَالَّ: لَكَ وَاحِدَةً، وَلِمُوسَى وَاحِدَةً، وَلِإِيلِيَّا وَاحِدَةً».

ತದಾ ಪಿತರೋ ಯೀಶುಮವಾದೀತ್ ಹೇ ಗುರೋಽಸ್ಮಾಕಮತ್ರ ಸ್ಥಿತಿರುತ್ತಮಾ, ತತಏವ ವಯಂ ತ್ವತ್ಕೃತೇ ಏಕಾಂ ಮೂಸಾಕೃತೇ ಏಕಾಮ್ ಏಲಿಯಕೃತೇ ಚೈಕಾಂ, ಏತಾಸ್ತಿಸ್ರಃ ಕುಟೀ ರ್ನಿರ್ಮ್ಮಾಮ|

٦ 6 لِأَنَّهُ لَمْ يَكُنْ يَعْلَمُ مَا يَتَكَلَّمُ بِهِ إِذْ كَانُوا مُرْتَعِبِينَ.

ಕಿನ್ತು ಸ ಯದುಕ್ತವಾನ್ ತತ್ ಸ್ವಯಂ ನ ಬುಬುಧೇ ತತಃ ಸರ್ವ್ವೇ ಬಿಭಯಾಞ್ಚಕ್ರುಃ|

٧ 7 وَكَانَتْ سَحَابَةٌ تُظَلِّلُهُمْ. فَجَاءَ صَوْتٌ مِنَ ٱلسَّحَابَةِ قَائِلًا: «هَذَا هُوَ ٱبْنِي ٱلْحَبِيبُ. لَهُ ٱسْمَعُوا».

ಏತರ್ಹಿ ಪಯೋದಸ್ತಾನ್ ಛಾದಯಾಮಾಸ, ಮಮಯಾಂ ಪ್ರಿಯಃ ಪುತ್ರಃ ಕಥಾಸು ತಸ್ಯ ಮನಾಂಸಿ ನಿವೇಶಯತೇತಿ ನಭೋವಾಣೀ ತನ್ಮೇದ್ಯಾನ್ನಿರ್ಯಯೌ|

٨ 8 فَنَظَرُوا حَوْلَهُمْ بَغْتَةً وَلَمْ يَرَوْا أَحَدًا غَيْرَ يَسُوعَ وَحْدَهُ مَعَهُمْ.

ಅಥ ಹಠಾತ್ತೇ ಚತುರ್ದಿಶೋ ದೃಷ್ಟ್ವಾ ಯೀಶುಂ ವಿನಾ ಸ್ವೈಃ ಸಹಿತಂ ಕಮಪಿ ನ ದದೃಶುಃ|

٩ 9 وَفِيمَا هُمْ نَازِلُونَ مِنَ ٱلْجَبَلِ، أَوْصَاهُمْ أَنْ لَا يُحَدِّثُوا أَحَدًا بِمَا أَبْصَرُوا، إِلَّا مَتَى قَامَ ٱبْنُ ٱلْإِنْسَانِ مِنَ ٱلْأَمْوَاتِ.

ತತಃ ಪರಂ ಗಿರೇರವರೋಹಣಕಾಲೇ ಸ ತಾನ್ ಗಾಢಮ್ ದೂತ್ಯಾದಿದೇಶ ಯಾವನ್ನರಸೂನೋಃ ಶ್ಮಶಾನಾದುತ್ಥಾನಂ ನ ಭವತಿ, ತಾವತ್ ದರ್ಶನಸ್ಯಾಸ್ಯ ವಾರ್ತ್ತಾ ಯುಷ್ಮಾಭಿಃ ಕಸ್ಮೈಚಿದಪಿ ನ ವಕ್ತವ್ಯಾ|

١٠ 10 فَحَفِظُوا ٱلْكَلِمَةَ لِأَنْفُسِهِمْ يَتَسَاءَلُونَ: «مَا هُوَ ٱلْقِيَامُ مِنَ ٱلْأَمْوَاتِ؟».

ತದಾ ಶ್ಮಶಾನಾದುತ್ಥಾನಸ್ಯ ಕೋಭಿಪ್ರಾಯ ಇತಿ ವಿಚಾರ್ಯ್ಯ ತೇ ತದ್ವಾಕ್ಯಂ ಸ್ವೇಷು ಗೋಪಾಯಾಞ್ಚಕ್ರಿರೇ|

١١ 11 فَسَأَلُوهُ قَائِليِنَ: «لِمَاذَا يَقُولُ ٱلْكَتَبَةُ: إِنَّ إِيلِيَّا يَنْبَغِي أَنْ يَأْتِيَ أَوَّلًا؟».

ಅಥ ತೇ ಯೀಶುಂ ಪಪ್ರಚ್ಛುಃ ಪ್ರಥಮತ ಏಲಿಯೇನಾಗನ್ತವ್ಯಮ್ ಇತಿ ವಾಕ್ಯಂ ಕುತ ಉಪಾಧ್ಯಾಯಾ ಆಹುಃ?

١٢ 12 فَأَجَابَ وَقَالَ لَهُمْ: «إِنَّ إِيلِيَّا يَأْتِي أَوَّلًا وَيَرُدُّ كُلَّ شَيْءٍ. وَكَيْفَ هُوَ مَكْتُوبٌ عَنِ ٱبْنِ ٱلْإِنْسَانِ أَنْ يَتَأَلَّمَ كَثِيرًا وَيُرْذَلَ.

ತದಾ ಸ ಪ್ರತ್ಯುವಾಚ, ಏಲಿಯಃ ಪ್ರಥಮಮೇತ್ಯ ಸರ್ವ್ವಕಾರ್ಯ್ಯಾಣಿ ಸಾಧಯಿಷ್ಯತಿ; ನರಪುತ್ರೇ ಚ ಲಿಪಿ ರ್ಯಥಾಸ್ತೇ ತಥೈವ ಸೋಪಿ ಬಹುದುಃಖಂ ಪ್ರಾಪ್ಯಾವಜ್ಞಾಸ್ಯತೇ|

١٣ 13 لَكِنْ أَقُولُ لَكُمْ: إِنَّ إِيلِيَّا أَيْضًا قَدْ أَتَى، وَعَمِلُوا بِهِ كُلَّ مَا أَرَادُوا، كَمَا هُوَ مَكْتُوبٌ عَنْهُ».

ಕಿನ್ತ್ವಹಂ ಯುಷ್ಮಾನ್ ವದಾಮಿ, ಏಲಿಯಾರ್ಥೇ ಲಿಪಿ ರ್ಯಥಾಸ್ತೇ ತಥೈವ ಸ ಏತ್ಯ ಯಯೌ, ಲೋಕಾ: ಸ್ವೇಚ್ಛಾನುರೂಪಂ ತಮಭಿವ್ಯವಹರನ್ತಿ ಸ್ಮ|

١٤ 14 وَلَمَّا جَاءَ إِلَى ٱلتَّلَامِيذِ رَأَى جَمْعًا كَثِيرًا حَوْلَهُمْ وَكَتَبَةً يُحَاوِرُونَهُمْ.

ಅನನ್ತರಂ ಸ ಶಿಷ್ಯಸಮೀಪಮೇತ್ಯ ತೇಷಾಂ ಚತುಃಪಾರ್ಶ್ವೇ ತೈಃ ಸಹ ಬಹುಜನಾನ್ ವಿವದಮಾನಾನ್ ಅಧ್ಯಾಪಕಾಂಶ್ಚ ದೃಷ್ಟವಾನ್;

١٥ 15 وَلِلْوَقْتِ كُلُّ ٱلْجَمْعِ لَمَّا رَأَوْهُ تَحَيَّرُوا، وَرَكَضُوا وَسَلَّمُوا عَلَيْهِ.

ಕಿನ್ತು ಸರ್ವ್ವಲೋಕಾಸ್ತಂ ದೃಷ್ಟ್ವೈವ ಚಮತ್ಕೃತ್ಯ ತದಾಸನ್ನಂ ಧಾವನ್ತಸ್ತಂ ಪ್ರಣೇಮುಃ|

١٦ 16 فَسَأَلَ ٱلْكَتَبَةَ: «بِمَاذَا تُحَاوِرُونَهُمْ؟»

ತದಾ ಯೀಶುರಧ್ಯಾಪಕಾನಪ್ರಾಕ್ಷೀದ್ ಏತೈಃ ಸಹ ಯೂಯಂ ಕಿಂ ವಿವದಧ್ವೇ?

١٧ 17 فَأَجَابَ وَاحِدٌ مِنَ ٱلْجَمْعِ وَقَالَ: «يَا مُعَلِّمُ، قَدْ قَدَّمْتُ إِلَيْكَ ٱبْنِي بِهِ رُوحٌ أَخْرَسُ،

ತತೋ ಲೋಕಾನಾಂ ಕಶ್ಚಿದೇಕಃ ಪ್ರತ್ಯವಾದೀತ್ ಹೇ ಗುರೋ ಮಮ ಸೂನುಂ ಮೂಕಂ ಭೂತಧೃತಞ್ಚ ಭವದಾಸನ್ನಮ್ ಆನಯಂ|

١٨ 18 وَحَيْثُمَا أَدْرَكَهُ يُمَزِّقْهُ فَيُزْبِدُ وَيَصِرُّ بِأَسْنَانِهِ وَيَيْبَسُ. فَقُلْتُ لِتَلَامِيذِكَ أَنْ يُخْرِجُوهُ فَلَمْ يَقْدِرُوا».

ಯದಾಸೌ ಭೂತಸ್ತಮಾಕ್ರಮತೇ ತದೈವ ಪಾತಸತಿ ತಥಾ ಸ ಫೇಣಾಯತೇ, ದನ್ತೈರ್ದನ್ತಾನ್ ಘರ್ಷತಿ ಕ್ಷೀಣೋ ಭವತಿ ಚ; ತತೋ ಹೇತೋಸ್ತಂ ಭೂತಂ ತ್ಯಾಜಯಿತುಂ ಭವಚ್ಛಿಷ್ಯಾನ್ ನಿವೇದಿತವಾನ್ ಕಿನ್ತು ತೇ ನ ಶೇಕುಃ|

١٩ 19 فَأَجَابَ وَقَالَ لَهُمْ: «أَيُّهَا ٱلْجِيلُ غَيْرُ ٱلْمُؤْمِنِ، إِلَى مَتَى أَكُونُ مَعَكُمْ؟ إِلَى مَتَى أَحْتَمِلُكُمْ؟ قَدِّمُوهُ إِلَيَّ!».

ತದಾ ಸ ತಮವಾದೀತ್, ರೇ ಅವಿಶ್ವಾಸಿನಃ ಸನ್ತಾನಾ ಯುಷ್ಮಾಭಿಃ ಸಹ ಕತಿ ಕಾಲಾನಹಂ ಸ್ಥಾಸ್ಯಾಮಿ? ಅಪರಾನ್ ಕತಿ ಕಾಲಾನ್ ವಾ ವ ಆಚಾರಾನ್ ಸಹಿಷ್ಯೇ? ತಂ ಮದಾಸನ್ನಮಾನಯತ|

٢٠ 20 فَقَدَّمُوهُ إِلَيْهِ. فَلَمَّا رَآهُ لِلْوَقْتِ صَرَعَهُ ٱلرُّوحُ، فَوَقَعَ عَلَى ٱلْأَرْضِ يَتَمَرَّغُ وَيُزْبِدُ.

ತತಸ್ತತ್ಸನ್ನಿಧಿಂ ಸ ಆನೀಯತ ಕಿನ್ತು ತಂ ದೃಷ್ಟ್ವೈವ ಭೂತೋ ಬಾಲಕಂ ಧೃತವಾನ್; ಸ ಚ ಭೂಮೌ ಪತಿತ್ವಾ ಫೇಣಾಯಮಾನೋ ಲುಲೋಠ|

٢١ 21 فَسَأَلَ أَبَاهُ: «كَمْ مِنَ ٱلزَّمَانِ مُنْذُ أَصَابَهُ هَذَا؟». فَقَالَ: «مُنْذُ صِبَاهُ.

ತದಾ ಸ ತತ್ಪಿತರಂ ಪಪ್ರಚ್ಛ, ಅಸ್ಯೇದೃಶೀ ದಶಾ ಕತಿ ದಿನಾನಿ ಭೂತಾ? ತತಃ ಸೋವಾದೀತ್ ಬಾಲ್ಯಕಾಲಾತ್|

٢٢ 22 وَكَثِيرًا مَا أَلْقَاهُ فِي ٱلنَّارِ وَفِي ٱلْمَاءِ لِيُهْلِكَهُ. لَكِنْ إِنْ كُنْتَ تَسْتَطِيعُ شَيْئًا فَتَحَنَّنْ عَلَيْنَا وَأَعِنَّا».

ಭೂತೋಯಂ ತಂ ನಾಶಯಿತುಂ ಬಹುವಾರಾನ್ ವಹ್ನೌ ಜಲೇ ಚ ನ್ಯಕ್ಷಿಪತ್ ಕಿನ್ತು ಯದಿ ಭವಾನ ಕಿಮಪಿ ಕರ್ತ್ತಾಂ ಶಕ್ನೋತಿ ತರ್ಹಿ ದಯಾಂ ಕೃತ್ವಾಸ್ಮಾನ್ ಉಪಕರೋತು|

٢٣ 23 فَقَالَ لَهُ يَسُوعُ: «إِنْ كُنْتَ تَسْتَطِيعُ أَنْ تُؤْمِنَ. كُلُّ شَيْءٍ مُسْتَطَاعٌ لِلْمُؤْمِنِ».

ತದಾ ಯೀಶುಸ್ತಮವದತ್ ಯದಿ ಪ್ರತ್ಯೇತುಂ ಶಕ್ನೋಷಿ ತರ್ಹಿ ಪ್ರತ್ಯಯಿನೇ ಜನಾಯ ಸರ್ವ್ವಂ ಸಾಧ್ಯಮ್|

٢٤ 24 فَلِلْوَقْتِ صَرَخَ أَبُو ٱلْوَلَدِ بِدُمُوعٍ وَقَالَ: «أُومِنُ يَا سَيِّدُ، فَأَعِنْ عَدَمَ إِيمَانِي».

ತತಸ್ತತ್ಕ್ಷಣಂ ತದ್ಬಾಲಕಸ್ಯ ಪಿತಾ ಪ್ರೋಚ್ಚೈ ರೂವನ್ ಸಾಶ್ರುನೇತ್ರಃ ಪ್ರೋವಾಚ, ಪ್ರಭೋ ಪ್ರತ್ಯೇಮಿ ಮಮಾಪ್ರತ್ಯಯಂ ಪ್ರತಿಕುರು|

٢٥ 25 فَلَمَّا رَأَى يَسُوعُ أَنَّ ٱلْجَمْعَ يَتَرَاكَضُونَ، ٱنْتَهَرَ ٱلرُّوحَ ٱلنَّجِسَ قَائِلًا لَهُ: «أَيُّهَا ٱلرُّوحُ ٱلْأَخْرَسُ ٱلْأَصَمُّ، أَنَا آمُرُكَ: ٱخْرُجْ مِنْهُ وَلَا تَدْخُلْهُ أَيْضًا!».

ಅಥ ಯೀಶು ರ್ಲೋಕಸಙ್ಘಂ ಧಾವಿತ್ವಾಯಾನ್ತಂ ದೃಷ್ಟ್ವಾ ತಮಪೂತಭೂತಂ ತರ್ಜಯಿತ್ವಾ ಜಗಾದ, ರೇ ಬಧಿರ ಮೂಕ ಭೂತ ತ್ವಮೇತಸ್ಮಾದ್ ಬಹಿರ್ಭವ ಪುನಃ ಕದಾಪಿ ಮಾಶ್ರಯೈನಂ ತ್ವಾಮಹಮ್ ಇತ್ಯಾದಿಶಾಮಿ|

٢٦ 26 فَصَرَخَ وَصَرَعَهُ شَدِيدًا وَخَرَجَ. فَصَارَ كَمَيْتٍ، حَتَّى قَالَ كَثِيرُونَ: «إِنَّهُ مَاتَ!».

ತದಾ ಸ ಭೂತಶ್ಚೀತ್ಶಬ್ದಂ ಕೃತ್ವಾ ತಮಾಪೀಡ್ಯ ಬಹಿರ್ಜಜಾಮ, ತತೋ ಬಾಲಕೋ ಮೃತಕಲ್ಪೋ ಬಭೂವ ತಸ್ಮಾದಯಂ ಮೃತಇತ್ಯನೇಕೇ ಕಥಯಾಮಾಸುಃ|

٢٧ 27 فَأَمْسَكَهُ يَسُوعُ بِيَدِهِ وَأَقَامَهُ، فَقَامَ.

ಕಿನ್ತು ಕರಂ ಧೃತ್ವಾ ಯೀಶುನೋತ್ಥಾಪಿತಃ ಸ ಉತ್ತಸ್ಥೌ|

٢٨ 28 وَلَمَّا دَخَلَ بَيْتًا سَأَلَهُ تَلَامِيذُهُ عَلَى ٱنْفِرَادٍ: «لِمَاذَا لَمْ نَقْدِرْ نَحْنُ أَنْ نُخْرِجَهُ؟».

ಅಥ ಯೀಶೌ ಗೃಹಂ ಪ್ರವಿಷ್ಟೇ ಶಿಷ್ಯಾ ಗುಪ್ತಂ ತಂ ಪಪ್ರಚ್ಛುಃ, ವಯಮೇನಂ ಭೂತಂ ತ್ಯಾಜಯಿತುಂ ಕುತೋ ನ ಶಕ್ತಾಃ?

٢٩ 29 فَقَالَ لَهُمْ: «هَذَا ٱلْجِنْسُ لَا يُمْكِنُ أَنْ يَخْرُجَ بِشَيْءٍ إِلَّا بِٱلصَّلَاةِ وَٱلصَّوْمِ».

ಸ ಉವಾಚ, ಪ್ರಾರ್ಥನೋಪವಾಸೌ ವಿನಾ ಕೇನಾಪ್ಯನ್ಯೇನ ಕರ್ಮ್ಮಣಾ ಭೂತಮೀದೃಶಂ ತ್ಯಾಜಯಿತುಂ ನ ಶಕ್ಯಂ|

٣٠ 30 وَخَرَجُوا مِنْ هُنَاكَ وَٱجْتَازُوا ٱلْجَلِيلَ، وَلَمْ يُرِدْ أَنْ يَعْلَمَ أَحَدٌ،

ಅನನ್ತರಂ ಸ ತತ್ಸ್ಥಾನಾದಿತ್ವಾ ಗಾಲೀಲ್ಮಧ್ಯೇನ ಯಯೌ, ಕಿನ್ತು ತತ್ ಕೋಪಿ ಜಾನೀಯಾದಿತಿ ಸ ನೈಚ್ಛತ್|

٣١ 31 لِأَنَّهُ كَانَ يُعَلِّمُ تَلَامِيذَهُ وَيَقُولُ لَهُمْ: «إِنَّ ٱبْنَ ٱلْإِنْسَانِ يُسَلَّمُ إِلَى أَيْدِي ٱلنَّاسِ فَيَقْتُلُونَهُ. وَبَعْدَ أَنْ يُقْتَلَ يَقُومُ فِي ٱلْيَوْمِ ٱلثَّالِثِ».

ಅಪರಞ್ಚ ಸ ಶಿಷ್ಯಾನುಪದಿಶನ್ ಬಭಾಷೇ, ನರಪುತ್ರೋ ನರಹಸ್ತೇಷು ಸಮರ್ಪಯಿಷ್ಯತೇ ತೇ ಚ ತಂ ಹನಿಷ್ಯನ್ತಿ ತೈಸ್ತಸ್ಮಿನ್ ಹತೇ ತೃತೀಯದಿನೇ ಸ ಉತ್ಥಾಸ್ಯತೀತಿ|

٣٢ 32 وَأَمَّا هُمْ فَلَمْ يَفْهَمُوا ٱلْقَوْلَ، وَخَافُوا أَنْ يَسْأَلُوهُ.

ಕಿನ್ತು ತತ್ಕಥಾಂ ತೇ ನಾಬುಧ್ಯನ್ತ ಪ್ರಷ್ಟುಞ್ಚ ಬಿಭ್ಯಃ|

٣٣ 33 وَجَاءَ إِلَى كَفْرِنَاحُومَ. وَإِذْ كَانَ فِي ٱلْبَيْتِ سَأَلَهُمْ: «بِمَاذَا كُنْتُمْ تَتَكَالَمُونَ فِيمَا بَيْنَكُمْ فِي ٱلطَّرِيقِ؟».

ಅಥ ಯೀಶುಃ ಕಫರ್ನಾಹೂಮ್ಪುರಮಾಗತ್ಯ ಮಧ್ಯೇಗೃಹಞ್ಚೇತ್ಯ ತಾನಪೃಚ್ಛದ್ ವರ್ತ್ಮಮಧ್ಯೇ ಯೂಯಮನ್ಯೋನ್ಯಂ ಕಿಂ ವಿವದಧ್ವೇ ಸ್ಮ?

٣٤ 34 فَسَكَتُوا، لِأَنَّهُمْ تَحَاجُّوا فِي ٱلطَّرِيقِ بَعْضُهُمْ مَعَ بَعْضٍ فِي مَنْ هُوَ أَعْظَمُ.

ಕಿನ್ತು ತೇ ನಿರುತ್ತರಾಸ್ತಸ್ಥು ರ್ಯಸ್ಮಾತ್ತೇಷಾಂ ಕೋ ಮುಖ್ಯ ಇತಿ ವರ್ತ್ಮಾನಿ ತೇಽನ್ಯೋನ್ಯಂ ವ್ಯವದನ್ತ|

٣٥ 35 فَجَلَسَ وَنَادَى ٱلِٱثْنَيْ عَشَرَ وَقَالَ لَهُمْ: «إِذَا أَرَادَ أَحَدٌ أَنْ يَكُونَ أَوَّلًا فَيَكُونُ آخِرَ ٱلْكُلِّ وَخَادِمًا لِلْكُلِّ».

ತತಃ ಸ ಉಪವಿಶ್ಯ ದ್ವಾದಶಶಿಷ್ಯಾನ್ ಆಹೂಯ ಬಭಾಷೇ ಯಃ ಕಶ್ಚಿತ್ ಮುಖ್ಯೋ ಭವಿತುಮಿಚ್ಛತಿ ಸ ಸರ್ವ್ವೇಭ್ಯೋ ಗೌಣಃ ಸರ್ವ್ವೇಷಾಂ ಸೇವಕಶ್ಚ ಭವತು|

٣٦ 36 فَأَخَذَ وَلَدًا وَأَقَامَهُ فِي وَسْطِهِمْ ثُمَّ ٱحْتَضَنَهُ وَقَالَ لَهُمْ:

ತದಾ ಸ ಬಾಲಕಮೇಕಂ ಗೃಹೀತ್ವಾ ಮಧ್ಯೇ ಸಮುಪಾವೇಶಯತ್ ತತಸ್ತಂ ಕ್ರೋಡೇ ಕೃತ್ವಾ ತಾನವಾದಾತ್

٣٧ 37 «مَنْ قَبِلَ وَاحِدًا مِنْ أَوْلَادٍ مِثْلَ هَذَا بِٱسْمِي يَقْبَلُنِي، وَمَنْ قَبِلَنِي فَلَيْسَ يَقْبَلُنِي أَنَا بَلِ ٱلَّذِي أَرْسَلَنِي».

ಯಃ ಕಶ್ಚಿದೀದೃಶಸ್ಯ ಕಸ್ಯಾಪಿ ಬಾಲಸ್ಯಾತಿಥ್ಯಂ ಕರೋತಿ ಸ ಮಮಾತಿಥ್ಯಂ ಕರೋತಿ; ಯಃ ಕಶ್ಚಿನ್ಮಮಾತಿಥ್ಯಂ ಕರೋತಿ ಸ ಕೇವಲಮ್ ಮಮಾತಿಥ್ಯಂ ಕರೋತಿ ತನ್ನ ಮತ್ಪ್ರೇರಕಸ್ಯಾಪ್ಯಾತಿಥ್ಯಂ ಕರೋತಿ|

٣٨ 38 فَأَجَابَهُ يُوحَنَّا قَائِلًا: «يَا مُعَلِّمُ، رَأَيْنَا وَاحِدًا يُخْرِجُ شَيَاطِينَ بِٱسْمِكَ وَهُوَ لَيْسَ يَتْبَعُنَا، فَمَنَعْنَاهُ لِأَنَّهُ لَيْسَ يَتْبَعُنَا».

ಅಥ ಯೋಹನ್ ತಮಬ್ರವೀತ್ ಹೇ ಗುರೋ, ಅಸ್ಮಾಕಮನನುಗಾಮಿನಮ್ ಏಕಂ ತ್ವಾನ್ನಾಮ್ನಾ ಭೂತಾನ್ ತ್ಯಾಜಯನ್ತಂ ವಯಂ ದೃಷ್ಟವನ್ತಃ, ಅಸ್ಮಾಕಮಪಶ್ಚಾದ್ಗಾಮಿತ್ವಾಚ್ಚ ತಂ ನ್ಯಷೇಧಾಮ|

٣٩ 39 فَقَالَ يَسُوعُ: «لَا تَمْنَعُوهُ، لِأَنَّهُ لَيْسَ أَحَدٌ يَصْنَعُ قُوَّةً بِٱسْمِي وَيَسْتَطِيعُ سَرِيعًا أَنْ يَقُولَ عَلَيَّ شَرًّا.

ಕಿನ್ತು ಯೀಶುರವದತ್ ತಂ ಮಾ ನಿಷೇಧತ್, ಯತೋ ಯಃ ಕಶ್ಚಿನ್ ಮನ್ನಾಮ್ನಾ ಚಿತ್ರಂ ಕರ್ಮ್ಮ ಕರೋತಿ ಸ ಸಹಸಾ ಮಾಂ ನಿನ್ದಿತುಂ ನ ಶಕ್ನೋತಿ|

٤٠ 40 لِأَنَّ مَنْ لَيْسَ عَلَيْنَا فَهُوَ مَعَنَا.

ತಥಾ ಯಃ ಕಶ್ಚಿದ್ ಯುಷ್ಮಾಕಂ ವಿಪಕ್ಷತಾಂ ನ ಕರೋತಿ ಸ ಯುಷ್ಮಾಕಮೇವ ಸಪಕ್ಷಃ|

٤١ 41 لِأَنَّ مَنْ سَقَاكُمْ كَأْسَ مَاءٍ بِٱسْمِي لِأَنَّكُمْ لِلْمَسِيحِ، فَٱلْحَقَّ أَقُولُ لَكُمْ: إِنَّهُ لَا يُضِيعُ أَجْرَهُ.

ಯಃ ಕಶ್ಚಿದ್ ಯುಷ್ಮಾನ್ ಖ್ರೀಷ್ಟಶಿಷ್ಯಾನ್ ಜ್ಞಾತ್ವಾ ಮನ್ನಾಮ್ನಾ ಕಂಸೈಕೇನ ಪಾನೀಯಂ ಪಾತುಂ ದದಾತಿ, ಯುಷ್ಮಾನಹಂ ಯಥಾರ್ಥಂ ವಚ್ಮಿ, ಸ ಫಲೇನ ವಞ್ಚಿತೋ ನ ಭವಿಷ್ಯತಿ|

٤٢ 42 «وَمَنْ أَعْثَرَ أَحَدَ ٱلصِّغَارِ ٱلْمُؤْمِنِينَ بِي، فَخَيْرٌ لَهُ لَوْ طُوِّقَ عُنُقُهُ بِحَجَرِ رَحًى وَطُرِحَ فِي ٱلْبَحْرِ.

ಕಿನ್ತು ಯದಿ ಕಶ್ಚಿನ್ ಮಯಿ ವಿಶ್ವಾಸಿನಾಮೇಷಾಂ ಕ್ಷುದ್ರಪ್ರಾಣಿನಾಮ್ ಏಕಸ್ಯಾಪಿ ವಿಘ್ನಂ ಜನಯತಿ, ತರ್ಹಿ ತಸ್ಯೈತತ್ಕರ್ಮ್ಮ ಕರಣಾತ್ ಕಣ್ಠಬದ್ಧಪೇಷಣೀಕಸ್ಯ ತಸ್ಯ ಸಾಗರಾಗಾಧಜಲ ಮಜ್ಜನಂ ಭದ್ರಂ|

٤٣ 43 وَإِنْ أَعْثَرَتْكَ يَدُكَ فَٱقْطَعْهَا. خَيْرٌ لَكَ أَنْ تَدْخُلَ ٱلْحَيَاةَ أَقْطَعَ مِنْ أَنْ تَكُونَ لَكَ يَدَانِ وَتَمْضِيَ إِلَى جَهَنَّمَ، إِلَى ٱلنَّارِ ٱلَّتِي لَا تُطْفَأُ. (Geenna g1067)

ಅತಃ ಸ್ವಕರೋ ಯದಿ ತ್ವಾಂ ಬಾಧತೇ ತರ್ಹಿ ತಂ ಛಿನ್ಧಿ;

٤٤ 44 حَيْثُ دُودُهُمْ لَا يَمُوتُ وَٱلنَّارُ لَا تُطْفَأُ.

ಯಸ್ಮಾತ್ ಯತ್ರ ಕೀಟಾ ನ ಮ್ರಿಯನ್ತೇ ವಹ್ನಿಶ್ಚ ನ ನಿರ್ವ್ವಾತಿ, ತಸ್ಮಿನ್ ಅನಿರ್ವ್ವಾಣಾನಲನರಕೇ ಕರದ್ವಯವಸ್ತವ ಗಮನಾತ್ ಕರಹೀನಸ್ಯ ಸ್ವರ್ಗಪ್ರವೇಶಸ್ತವ ಕ್ಷೇಮಂ| (Geenna g1067)

٤٥ 45 وَإِنْ أَعْثَرَتْكَ رِجْلُكَ فَٱقْطَعْهَا. خَيْرٌ لَكَ أَنْ تَدْخُلَ ٱلْحَيَاةَ أَعْرَجَ مِنْ أَنْ تَكُونَ لَكَ رِجْلَانِ وَتُطْرَحَ فِي جَهَنَّمَ فِي ٱلنَّارِ ٱلَّتِي لَا تُطْفَأُ. (Geenna g1067)

ಯದಿ ತವ ಪಾದೋ ವಿಘ್ನಂ ಜನಯತಿ ತರ್ಹಿ ತಂ ಛಿನ್ಧಿ,

٤٦ 46 حَيْثُ دُودُهُمْ لَا يَمُوتُ وَٱلنَّارُ لَا تُطْفَأُ.

ಯತೋ ಯತ್ರ ಕೀಟಾ ನ ಮ್ರಿಯನ್ತೇ ವಹ್ನಿಶ್ಚ ನ ನಿರ್ವ್ವಾತಿ, ತಸ್ಮಿನ್ ಽನಿರ್ವ್ವಾಣವಹ್ನೌ ನರಕೇ ದ್ವಿಪಾದವತಸ್ತವ ನಿಕ್ಷೇಪಾತ್ ಪಾದಹೀನಸ್ಯ ಸ್ವರ್ಗಪ್ರವೇಶಸ್ತವ ಕ್ಷೇಮಂ| (Geenna g1067)

٤٧ 47 وَإِنْ أَعْثَرَتْكَ عَيْنُكَ فَٱقْلَعْهَا. خَيْرٌ لَكَ أَنْ تَدْخُلَ مَلَكُوتَ ٱللهِ أَعْوَرَ مِنْ أَنْ تَكُونَ لَكَ عَيْنَانِ وَتُطْرَحَ فِي جَهَنَّمِ ٱلنَّارِ. (Geenna g1067)

ಸ್ವನೇತ್ರಂ ಯದಿ ತ್ವಾಂ ಬಾಧತೇ ತರ್ಹಿ ತದಪ್ಯುತ್ಪಾಟಯ, ಯತೋ ಯತ್ರ ಕೀಟಾ ನ ಮ್ರಿಯನ್ತೇ ವಹ್ನಿಶ್ಚ ನ ನಿರ್ವ್ವಾತಿ,

٤٨ 48 حَيْثُ دُودُهُمْ لَا يَمُوتُ وَٱلنَّارُ لَا تُطْفَأُ.

ತಸ್ಮಿನ ಽನಿರ್ವ್ವಾಣವಹ್ನೌ ನರಕೇ ದ್ವಿನೇತ್ರಸ್ಯ ತವ ನಿಕ್ಷೇಪಾದ್ ಏಕನೇತ್ರವತ ಈಶ್ವರರಾಜ್ಯೇ ಪ್ರವೇಶಸ್ತವ ಕ್ಷೇಮಂ| (Geenna g1067)

٤٩ 49 لِأَنَّ كُلَّ وَاحِدٍ يُمَلَّحُ بِنَارٍ، وَكُلَّ ذَبِيحَةٍ تُمَلَّحُ بِمِلْحٍ.

ಯಥಾ ಸರ್ವ್ವೋ ಬಲಿ ರ್ಲವಣಾಕ್ತಃ ಕ್ರಿಯತೇ ತಥಾ ಸರ್ವ್ವೋ ಜನೋ ವಹ್ನಿರೂಪೇಣ ಲವಣಾಕ್ತಃ ಕಾರಿಷ್ಯತೇ|

٥٠ 50 اَلْمِلْحُ جَيِّدٌ. وَلَكِنْ إِذَا صَارَ ٱلْمِلْحُ بِلَا مُلُوحَةٍ، فَبِمَاذَا تُصْلِحُونَهُ؟ لِيَكُنْ لَكُمْ فِي أَنْفُسِكُمْ مِلْحٌ، وَسَالِمُوا بَعْضُكُمْ بَعْضًا».

ಲವಣಂ ಭದ್ರಂ ಕಿನ್ತು ಯದಿ ಲವಣೇ ಸ್ವಾದುತಾ ನ ತಿಷ್ಠತಿ, ತರ್ಹಿ ಕಥಮ್ ಆಸ್ವಾದ್ಯುಕ್ತಂ ಕರಿಷ್ಯಥ? ಯೂಯಂ ಲವಣಯುಕ್ತಾ ಭವತ ಪರಸ್ಪರಂ ಪ್ರೇಮ ಕುರುತ|

Jesus Preaches to the Multitude