مَرْقُس 9
| وَقَالَ لَهُمُ: «ٱلْحَقَّ أَقُولُ لَكُمْ: إِنَّ مِنَ ٱلْقِيَامِ هَهُنَا قَوْمًا لَا يَذُوقُونَ ٱلْمَوْتَ حَتَّى يَرَوْا مَلَكُوتَ ٱللهِ قَدْ أَتَى بِقُوَّةٍ». | ١ 1 |
ଜିସୁ ସେମଃନ୍କେ ଆରେକ୍ କୟ୍ଲା, “ମୁଁୟ୍ ତୁମିମଃନ୍କେ ସଃତ୍ କଃଉଁଲେ, ଇସ୍ୱରାର୍ ରାଇଜ୍କେ ସଃକ୍ତି ସଃଙ୍ଗ୍ ନାସ୍ତା ହଃତେକ୍ ଇତି ଟିଆ ଅୟ୍ରିଲା ଲକ୍ମଃନାର୍ ବିତ୍ରେ କଃତେକ୍ ଲକ୍ କଃନ୍କଃରି ହେଁ ନଃମେର୍ତି ।”
| وَبَعْدَ سِتَّةِ أَيَّامٍ أَخَذَ يَسُوعُ بُطْرُسَ وَيَعْقُوبَ وَيُوحَنَّا، وَصَعِدَ بِهِمْ إِلَى جَبَلٍ عَالٍ مُنْفَرِدِينَ وَحْدَهُمْ. وَتَغَيَّرَتْ هَيْئَتُهُ قُدَّامَهُمْ، | ٢ 2 |
ଚଅ ଦିନ୍ ଗଃଲା ହଃଚେ, ଜିସୁ ପିତର୍, ଜାକୁବକ୍ ଆର୍ ଜହନ୍କେ ସଃଙ୍ଗେ ଦଃରି ଗଟେକ୍ ବଃଡ୍ ଉଚ୍ ଡଙ୍ଗୁର୍ ଉହ୍ରେ କୁଦି ନିଲା ।
| وَصَارَتْ ثِيَابُهُ تَلْمَعُ بَيْضَاءَ جِدًّا كَٱلثَّلْجِ، لَا يَقْدِرُ قَصَّارٌ عَلَى ٱلْأَرْضِ أَنْ يُبَيِّضَ مِثْلَ ذَلِكَ. | ٣ 3 |
ଆର୍ ତାକାର୍ ମୁଏଁ ଜିସୁ ଅଃହ୍ଣାର୍ ଗଃଗାଳାର୍ ରୁହ୍ ବାଦ୍ଲାୟ୍ଲା, ତାର୍ ବଃସ୍ତର୍ ଇବାନ୍ୟା ଉଜାଳ୍ ଆର୍ ଚିଟ୍ ଦବ୍ ଅୟ୍ଲି, ହୁର୍ତିବିର୍ କୁୟ୍ ଦବା ହେଁ ସେବାନ୍ୟା କଃରି ଆକାଳୁ ନାହାରେ ।
| وَظَهَرَ لَهُمْ إِيلِيَّا مَعَ مُوسَى، وَكَانَا يَتَكَلَّمَانِ مَعَ يَسُوعَ. | ٤ 4 |
ସଃଡେବଃଳ୍ ମସା ଆର୍ ଏଲିୟ ସଃଙ୍ଗ୍ ଜିସୁ କଃତାବାର୍ତା ଅଃଉତି ରିଲାର୍ ସେମଃନ୍ ଦଃକ୍ଲାୟ୍ ।
| فَجَعَلَ بُطْرُسُ يَقولُ لِيَسُوعَ: «يَا سَيِّدِي، جَيِّدٌ أَنْ نَكُونَ هَهُنَا. فَلْنَصْنَعْ ثَلَاثَ مَظَالَّ: لَكَ وَاحِدَةً، وَلِمُوسَى وَاحِدَةً، وَلِإِيلِيَّا وَاحِدَةً». | ٥ 5 |
ତାର୍ହଃଚେ ପିତର୍ ଜିସୁକେ କୟ୍ଲା, “ଏ ଗୁରୁ, ଅଃମିମଃନ୍ ଇଟାଣେ ଆଚୁ ଇରି ବଃଲ୍ କଃତା; ଅଃମିମଃନ୍ ତିନିଗଟ୍ କୁଳିଆ ବାନ୍ଦୁନ୍ଦ୍, ଗଟେକ୍ ତର୍ ଗିନେ, ଗଟେକ୍ ମସାର୍ ଗିନେ ଆରେକ୍ ଗଟେକ୍ ଏଲିୟର୍ ଗିନେ ।”
| لِأَنَّهُ لَمْ يَكُنْ يَعْلَمُ مَا يَتَكَلَّمُ بِهِ إِذْ كَانُوا مُرْتَعِبِينَ. | ٦ 6 |
କାୟ୍ତାକ୍ବଃଲେକ୍ ପିତର୍ ଜିସୁକେ କାୟ୍ କଃତା କୟ୍ନ୍ଦ୍ ବଃଲି ଜାଣି ନଃରିଲା, ଆର୍ ସଃଡେବଃଳ୍ ଚେଲାମଃନ୍ ବେସି ଡିରି ଜାୟ୍ରିଲାୟ୍ ।
| وَكَانَتْ سَحَابَةٌ تُظَلِّلُهُمْ. فَجَاءَ صَوْتٌ مِنَ ٱلسَّحَابَةِ قَائِلًا: «هَذَا هُوَ ٱبْنِي ٱلْحَبِيبُ. لَهُ ٱسْمَعُوا». | ٧ 7 |
ଆରେକ୍ ସଃଡେବଃଳ୍ କଃଣ୍ଡେକ୍ ମେଗ୍ ଆୟ୍ଲି ଆର୍ ତାକାର୍ ଉହ୍ରେ ଡାହି ଅୟ୍ଲି, ଆର୍ ସେ ମେଗ୍ ବିତ୍ରେହୁଣି ଗଟେକ୍ ସଃବଦ୍ ସୁଣ୍ଲାୟ୍, “ଇରି ମର୍ ଲାଡାର୍ ହଅ, ତାର୍ କଃତା ସୁଣା ।”
| فَنَظَرُوا حَوْلَهُمْ بَغْتَةً وَلَمْ يَرَوْا أَحَدًا غَيْرَ يَسُوعَ وَحْدَهُ مَعَهُمْ. | ٨ 8 |
ତାର୍ହଃଚେ ସେମଃନ୍ ଚାରିହାକ୍ ଦଃକ୍ଲାୟ୍, ମଃତର୍ ତାକାର୍ ସଃଙ୍ଗ୍ ଜିସୁକେ ଚାଡି କାକେ ହେଁ ନଃଦେକ୍ଲାୟ୍ ।
| وَفِيمَا هُمْ نَازِلُونَ مِنَ ٱلْجَبَلِ، أَوْصَاهُمْ أَنْ لَا يُحَدِّثُوا أَحَدًا بِمَا أَبْصَرُوا، إِلَّا مَتَى قَامَ ٱبْنُ ٱلْإِنْسَانِ مِنَ ٱلْأَمْوَاتِ. | ٩ 9 |
ସେମଃନ୍ ଡଙ୍ଗ୍ରେହୁଣି ଉତ୍ରି ଆସ୍ତାବଃଳ୍ ଜିସୁ ସେମଃନ୍କେ ନିକ କଃରି କୟ୍ଲା, “ତୁମିମଃନ୍ ଜୁୟ୍ରି ସଃବୁ ଦଃକି ଆଚାସ୍, ସେରି ମଃଲା ଲକାର୍ ତଃୟ୍ହୁଣି ନଃରାର୍ ହୟ୍ସି ନୁଟ୍ତା ହଃତେକ୍ ଇ କଃତା କାକେ ହେଁ କଃଉଆ ନାୟ୍ ।”
| فَحَفِظُوا ٱلْكَلِمَةَ لِأَنْفُسِهِمْ يَتَسَاءَلُونَ: «مَا هُوَ ٱلْقِيَامُ مِنَ ٱلْأَمْوَاتِ؟». | ١٠ 10 |
ସେତାକ୍ ଜିସୁ କୟ୍ଲା କଃତାକ୍ ଦଃରି ସେମଃନ୍ କଃତାବାର୍ତା ଅଃଉଁକେ ଦଃର୍ଲାୟ୍, “ମଃରିକଃରି ଆରେକ୍ ଉଟ୍ତାର୍ କାୟ୍ରି?”
| فَسَأَلُوهُ قَائِليِنَ: «لِمَاذَا يَقُولُ ٱلْكَتَبَةُ: إِنَّ إِيلِيَّا يَنْبَغِي أَنْ يَأْتِيَ أَوَّلًا؟». | ١١ 11 |
ସେମଃନ୍ ଜିସୁକେ ହଃଚାର୍ଲାୟ୍, “ଏଲିୟ ନିଜ୍କଃରି ହଃର୍ତୁ ଆସେଦ୍ ବଃଲି ଦଃର୍ମ୍ ଗୁରୁମଃନ୍ ଇ କଃତା କାୟ୍ତାକ୍ କଃଉଁଲାୟ୍?”
| فَأَجَابَ وَقَالَ لَهُمْ: «إِنَّ إِيلِيَّا يَأْتِي أَوَّلًا وَيَرُدُّ كُلَّ شَيْءٍ. وَكَيْفَ هُوَ مَكْتُوبٌ عَنِ ٱبْنِ ٱلْإِنْسَانِ أَنْ يَتَأَلَّمَ كَثِيرًا وَيُرْذَلَ. | ١٢ 12 |
ଜିସୁ ସେମଃନ୍କେ କୟ୍ଲା, “ଏଲିୟ ଆସିକଃରି ସଃବୁ କଃତା ଟିକ୍ଟାକ୍ କଃର୍ତା କଃତା ସଃତ୍, ତଃବେ ନଃରାର୍ ହୟ୍ସି ସଃବୁ ଦୁକ୍ କଃସ୍ଟ୍ ହାୟ୍ଦ୍ ଆର୍ ଲକ୍ମଃନ୍ ତାକ୍ ଲିନ୍ଦା କଃର୍ତି ବଃଲି କାୟ୍ତାକ୍ ତାର୍ କଃତା ଲେକା ଅୟ୍ଆଚେ?
| لَكِنْ أَقُولُ لَكُمْ: إِنَّ إِيلِيَّا أَيْضًا قَدْ أَتَى، وَعَمِلُوا بِهِ كُلَّ مَا أَرَادُوا، كَمَا هُوَ مَكْتُوبٌ عَنْهُ». | ١٣ 13 |
ମଃତର୍ ମୁଁୟ୍ ତୁମିମଃନ୍କେ କଃଉଁଲେ, ଏଲିୟ ବାବ୍ବାଦି ଆସି ସଃର୍ଲାନି, ଆର୍ ତାର୍ କଃତା ଜାୟ୍ରି ସାସ୍ତରେ ଲେକା ଆଚେ, ସେବାନ୍ୟା ଲକ୍ମଃନ୍ ତାର୍ ସଃଙ୍ଗ୍ ଜାୟ୍ରି ମଃନ୍ କଃଲାୟ୍ ସେରି କଃଲାୟ୍ ।”
| وَلَمَّا جَاءَ إِلَى ٱلتَّلَامِيذِ رَأَى جَمْعًا كَثِيرًا حَوْلَهُمْ وَكَتَبَةً يُحَاوِرُونَهُمْ. | ١٤ 14 |
ଇତାର୍ହଃଚେ ଜିସୁ ଆର୍ ବିନ୍ ଚେଲାମଃନ୍ ତାର୍ ଚେଲାମଃନାର୍ ଚଃମେ ଆସି ଦଃକ୍ଲାୟ୍ ଜେ, ତାକାର୍ ଚାରିବେଳ୍ତ୍ ଲକ୍ମଃନ୍ ରୁଣ୍ଡି ଆଚ୍ତି ଆର୍ କଃତିଗଟ୍ ଦଃର୍ମ୍ଗୁରୁ ତାକାର୍ ସଃଙ୍ଗ୍ କଃତା ଦଃରାଦଃରି ଅଃଉତି ରିଲାୟ୍ ।
| وَلِلْوَقْتِ كُلُّ ٱلْجَمْعِ لَمَّا رَأَوْهُ تَحَيَّرُوا، وَرَكَضُوا وَسَلَّمُوا عَلَيْهِ. | ١٥ 15 |
ଆର୍ ସଃଡେବଃଳ୍ ସେ ଲକ୍ମଃନ୍ ଜିସୁକେ ଦଃକ୍ଲା ଦାହ୍ରେ କାବା ଅୟ୍ଗଃଲାୟ୍ ଆର୍ ଜିସୁର୍ ଲଃଗେ ଦଃବ୍ଳି ଆସି ତାକ୍ ଜୁଆର୍ କଃଲାୟ୍ ।
| فَسَأَلَ ٱلْكَتَبَةَ: «بِمَاذَا تُحَاوِرُونَهُمْ؟» | ١٦ 16 |
ଜିସୁ ତାର୍ ଚେଲାମଃନ୍କେ ହଃଚାର୍ଲା, “କାୟ୍ତାର୍ ଗିନେ ତୁମିମଃନ୍ ସେ ଲକ୍ମଃନାର୍ ସଃଙ୍ଗ୍ କଃତାୟ୍ ଦଃରାଦଃରି ଅଃଉତି ରିଲାସ୍ ।”
| فَأَجَابَ وَاحِدٌ مِنَ ٱلْجَمْعِ وَقَالَ: «يَا مُعَلِّمُ، قَدْ قَدَّمْتُ إِلَيْكَ ٱبْنِي بِهِ رُوحٌ أَخْرَسُ، | ١٧ 17 |
ସେ ଲକ୍ ମଃନ୍ଦାର୍ ବିତ୍ରେହୁଣି ଗଟେକ୍ ମାନାୟ୍ କୟ୍ଲା, “ଏ ଗୁରୁ, ମର୍ ହଅକେ ଗୁଲା ବୁତ୍ ଦଃରିଆଚେ, ଆର୍ ସେ ଟଣ୍ଡ୍ ଅଃଉଁକେ ନଃହାରୁଲା ଲାଗି ମୁଁୟ୍ ତାକ୍ ତର୍ ଲଃଗେ ଆଣି ରିଲେ ।
| وَحَيْثُمَا أَدْرَكَهُ يُمَزِّقْهُ فَيُزْبِدُ وَيَصِرُّ بِأَسْنَانِهِ وَيَيْبَسُ. فَقُلْتُ لِتَلَامِيذِكَ أَنْ يُخْرِجُوهُ فَلَمْ يَقْدِرُوا». | ١٨ 18 |
ଆର୍ ଜଃଡେବଃଳ୍ ତାକ୍ ଜୁୟ୍ତି ବୁତ୍ ଦଃରେଦ୍, ତାକ୍ ତଃଳେ ଅଦ୍ରାୟ୍ ଦଃୟ୍ଦ୍ ଆର୍ ତାର୍ ଟଣ୍ଡେହୁଣି ହେହୁଲ୍ ବାର୍ କଃରେଦ୍ ଆର୍ ସେ ଦାତ୍ କିଟ୍କିଟ୍ କଃରେଦ୍, ସେ ସୁକି ଜଃଉଁଲା । ସେ ବୁତ୍ ଚାଡାଉଁକେ ମୁଁୟ୍ ତର୍ ଚେଲାମଃନ୍କେ କୟ୍ଲେ, ମଃତର୍ ସେମଃନ୍ ଚାଡାଉଁ ନାହାର୍ଲାୟ୍ ।”
| فَأَجَابَ وَقَالَ لَهُمْ: «أَيُّهَا ٱلْجِيلُ غَيْرُ ٱلْمُؤْمِنِ، إِلَى مَتَى أَكُونُ مَعَكُمْ؟ إِلَى مَتَى أَحْتَمِلُكُمْ؟ قَدِّمُوهُ إِلَيَّ!». | ١٩ 19 |
ଜିସୁ ସେମଃନ୍କେ କୟ୍ଲା, “ଏ ଅବିସ୍ୱାସି ଜାତି, ମୁଁୟ୍ ତୁମାର୍ ସଃଙ୍ଗ୍ କଃତେକ୍ ଦିନ୍ ରଃୟ୍ନ୍ଦ୍, ମୁଁୟ୍ ତୁମାର୍ କାମ୍ ଦଃକି କଃତେକ୍ କାଳ୍ ସଃମ୍ବାଳିନ୍ଦ୍; ସେ ହିଲାକ୍ ମର୍ ଲଃଗେ ଆଣା!”
| فَقَدَّمُوهُ إِلَيْهِ. فَلَمَّا رَآهُ لِلْوَقْتِ صَرَعَهُ ٱلرُّوحُ، فَوَقَعَ عَلَى ٱلْأَرْضِ يَتَمَرَّغُ وَيُزْبِدُ. | ٢٠ 20 |
ସେ ହିଲାକ୍ ଜିସୁର୍ ଲଃଗେ ଆଣ୍ଲାୟ୍ । ତାକ୍ ଡଃସିରିଲା ବୁତ୍ ଜିସୁକେ ଦଃକିକଃରି ସେ ହିଲାକ୍ ବୟ୍ଙ୍କାର୍ ବାବେ ମଳିକଃରି ମାଟାୟ୍ ଅଦ୍ରାୟ୍ଲି ଆର୍ ତାର୍ ମୁଏଁ ହେହୁଲ୍ ତୁମା ବାର୍କଃରି ସେ ହିଲା ଡୁଳ୍ଗୁଣ୍ଡୁଳ୍ ଅଃଉଁକେ ଦଃର୍ଲା ।
| فَسَأَلَ أَبَاهُ: «كَمْ مِنَ ٱلزَّمَانِ مُنْذُ أَصَابَهُ هَذَا؟». فَقَالَ: «مُنْذُ صِبَاهُ. | ٢١ 21 |
ଜିସୁ ସେ ହିଲାର୍ ଉବାସିକ୍ ହଃଚାର୍ଲା, “ଇ ହିଲାକ୍ କଃବେ ହୁଣି ଇବାନ୍ୟା ଅଃଉଁଲି?” ଉବାସି କୟ୍ଲା, “ହିଲାବଃଳ୍ ହୁଣି;
| وَكَثِيرًا مَا أَلْقَاهُ فِي ٱلنَّارِ وَفِي ٱلْمَاءِ لِيُهْلِكَهُ. لَكِنْ إِنْ كُنْتَ تَسْتَطِيعُ شَيْئًا فَتَحَنَّنْ عَلَيْنَا وَأَعِنَّا». | ٢٢ 22 |
ଇ ବୁତ୍ ହିଲାକ୍ ମଃରାଉଁକେ କଃତିତର୍ ଜୟ୍ ଲଃଗେ ଆର୍ କଃତିତର୍ ହାଣି ଲଃଗେ ଅଦ୍ରାୟ୍ ଆଚେ, ମଃତର୍ ତୁୟ୍ ଜଦି ବଃଲ୍ କଃରୁ ହାର୍ସି, ତଃବେ ଅଃମାର୍ ଉହ୍ରେ ଦଃର୍ମ୍ କଃର୍ସି ।”
| فَقَالَ لَهُ يَسُوعُ: «إِنْ كُنْتَ تَسْتَطِيعُ أَنْ تُؤْمِنَ. كُلُّ شَيْءٍ مُسْتَطَاعٌ لِلْمُؤْمِنِ». | ٢٣ 23 |
ଜିସୁ ତାକ୍ କୟ୍ଲା, “କାୟ୍ରି କଃଉଁଲିସ୍? ଜଦି କଃରୁ ହାର୍ସି! ବିସ୍ୱାସ୍ କଃର୍ତା ଲକାର୍ ଗିନେ ସଃବୁ ଅଃଉଁ ହାରେ ।”
| فَلِلْوَقْتِ صَرَخَ أَبُو ٱلْوَلَدِ بِدُمُوعٍ وَقَالَ: «أُومِنُ يَا سَيِّدُ، فَأَعِنْ عَدَمَ إِيمَانِي». | ٢٤ 24 |
ସେ ହିଲାର୍ ଉବାସି ସେଦାହ୍ରେ ଟଣ୍ଡ୍ ହୁଟାୟ୍କଃରି କୟ୍ଲା, “ହେଁ, ମୁଁୟ୍ ବିସ୍ୱାସ୍ କଃରୁଲେ, ମକ୍ ବିସ୍ୱାସ୍ ତଃୟ୍ ବାଡୁକେ ଉହ୍କାର୍ କଃର୍ ।”
| فَلَمَّا رَأَى يَسُوعُ أَنَّ ٱلْجَمْعَ يَتَرَاكَضُونَ، ٱنْتَهَرَ ٱلرُّوحَ ٱلنَّجِسَ قَائِلًا لَهُ: «أَيُّهَا ٱلرُّوحُ ٱلْأَخْرَسُ ٱلْأَصَمُّ، أَنَا آمُرُكَ: ٱخْرُجْ مِنْهُ وَلَا تَدْخُلْهُ أَيْضًا!». | ٢٥ 25 |
ଆର୍ ଜଃଡେବଃଳ୍ ଜିସୁ ହାକ୍ ଲକ୍ମଃନ୍ ଦଃବ୍ଳି ଆସ୍ତିରିଲାର୍ ଦଃକି, ଜିସୁ ସେ ବିଟାଳ୍ ଆତ୍ମାକେ ଦଃମ୍କାୟ୍କଃରି କୟ୍ଲା, “ଏ ଗୁଲା ଆର୍ ବଃୟ୍ରା ବୁତ୍, ମୁଁୟ୍ ତକେ କଃଉଁଲେ, ଇ ହିଲାର୍ ତଃୟ୍ହୁଣି ବାରାୟ୍ ଜାଆ, ଆର୍ କଃବେ ହେଁ ଇ ହିଲାର୍ ବିତ୍ରେ ହୁର୍ନାୟ୍ଁ ।”
| فَصَرَخَ وَصَرَعَهُ شَدِيدًا وَخَرَجَ. فَصَارَ كَمَيْتٍ، حَتَّى قَالَ كَثِيرُونَ: «إِنَّهُ مَاتَ!». | ٢٦ 26 |
ତାର୍ହଃଚେ ସେ ବୁତ୍ କିର୍କିରି କଃରି ସେହିଲାକ୍ ଜଃବର୍କଃରି ମଳିହଃକାୟ୍ ତାର୍ ବିତ୍ରେ ହୁଣି ବାରାୟ୍ଗଃଲି, ଆର୍ ସେ ହିଲା ମଃଲା ହର୍ ଅୟ୍ଲା ଲାଗି ଲକ୍ମଃନ୍ ତାକ୍ କୟ୍ଲାୟ୍, “ସେ ତ ମଃରିଗଃଲା!”
| فَأَمْسَكَهُ يَسُوعُ بِيَدِهِ وَأَقَامَهُ، فَقَامَ. | ٢٧ 27 |
ମଃତର୍ ଜିସୁ ତାକ୍ ଆତେ ଦଃରି ଉଟାୟ୍ଲା, ଆର୍ ସେ ହିଲା ଉଟିକଃରି ଟିଆ ଅୟ୍ଲା ।
| وَلَمَّا دَخَلَ بَيْتًا سَأَلَهُ تَلَامِيذُهُ عَلَى ٱنْفِرَادٍ: «لِمَاذَا لَمْ نَقْدِرْ نَحْنُ أَنْ نُخْرِجَهُ؟». | ٢٨ 28 |
ଜିସୁ ଜଃଡେବଃଳ୍ ଗଃରେ ଆୟ୍ଲା, ତାର୍ ଚେଲାମଃନ୍ ଲୁକ୍ଣେ ତାକ୍ ହଃଚାର୍ଲାୟ୍, “କାୟ୍ତାର୍ ଗିନେ ଅଃମି ତାକ୍ ଚାଡାଉଁ ନଃହାର୍ଲୁ?”
| فَقَالَ لَهُمْ: «هَذَا ٱلْجِنْسُ لَا يُمْكِنُ أَنْ يَخْرُجَ بِشَيْءٍ إِلَّا بِٱلصَّلَاةِ وَٱلصَّوْمِ». | ٢٩ 29 |
ଜିସୁ ସେମଃନ୍କେ ଉତୁର୍ ଦିଲା, “ଇବାନ୍ୟା ବୁତ୍ମଃନ୍କେ ପାର୍ତ୍ନାୟ୍ ଚାଡି ଆରେକ୍ କୁୟ୍ତି ହେଁ ଚାଡାଉଁକ୍ ହାରି ନୟ୍ ।”
| وَخَرَجُوا مِنْ هُنَاكَ وَٱجْتَازُوا ٱلْجَلِيلَ، وَلَمْ يُرِدْ أَنْ يَعْلَمَ أَحَدٌ، | ٣٠ 30 |
ଜିସୁ ଆର୍ ତାର୍ ଚେଲାମଃନ୍ ସେଟାଣ୍ ଚାଡି ଗାଲିଲି ବାଟ ଅୟ୍ ଗଃଳାୟ୍ । ସେ ରେତା ଜଃଗାୟ୍ କେ ହେଁ ନଃଜାଣତ୍ ବଃଲି ଜିସୁ ମଃନ୍ କଃର୍ତିରିଲା,
| لِأَنَّهُ كَانَ يُعَلِّمُ تَلَامِيذَهُ وَيَقُولُ لَهُمْ: «إِنَّ ٱبْنَ ٱلْإِنْسَانِ يُسَلَّمُ إِلَى أَيْدِي ٱلنَّاسِ فَيَقْتُلُونَهُ. وَبَعْدَ أَنْ يُقْتَلَ يَقُومُ فِي ٱلْيَوْمِ ٱلثَّالِثِ». | ٣١ 31 |
କାୟ୍ତାକ୍ବଃଲେକ୍ ଜିସୁ ତାର୍ ଚେଲାମଃନ୍କେ ଇ କଃତା କୟ୍ ସିକ୍ୟା ଦେତିରିଲା, “ନଃରାର୍ ହୟ୍ସି ନଃର୍ମଃନାର୍ ଆତେ ସଃହ୍ରି ଅୟ୍ଦ୍, ଆରେକ୍ ସେମଃନ୍ ତାକ୍ ମଃର୍ନେ ମାର୍ତି, ଆର୍ ସେ ମଃରି ତିନିଦିନ୍ ଅୟ୍ଲା ହଃଚେ, ଆରେକ୍ ଉଟେଦ୍ ।”
| وَأَمَّا هُمْ فَلَمْ يَفْهَمُوا ٱلْقَوْلَ، وَخَافُوا أَنْ يَسْأَلُوهُ. | ٣٢ 32 |
ମଃତର୍ ସେମଃନ୍ ଇ କଃତା ବୁଜୁ ନଃହାୟ୍ଲାୟ୍ ଆର୍ ଜିସୁକେ ହଃଚାରୁକ୍ ଡିର୍ତି ରିଲାୟ୍ ।
| وَجَاءَ إِلَى كَفْرِنَاحُومَ. وَإِذْ كَانَ فِي ٱلْبَيْتِ سَأَلَهُمْ: «بِمَاذَا كُنْتُمْ تَتَكَالَمُونَ فِيمَا بَيْنَكُمْ فِي ٱلطَّرِيقِ؟». | ٣٣ 33 |
ତାର୍ହଃଚେ ଜିସୁ ଆର୍ ଚେଲାମଃନ୍ କପୁର୍ନାହୁମ୍ ଆୟ୍ଲାୟ୍, ଜିସୁ ଗଃରେ ହଚି ସେମଃନ୍କେ ହଃଚାର୍ଲା, “ତୁମିମଃନ୍ ବାଟେ ରିଲାବଃଳ୍ କାୟ୍ବଃଲି କଃତାବାର୍ତା ଅଃଉତି ରିଲାସ୍?”
| فَسَكَتُوا، لِأَنَّهُمْ تَحَاجُّوا فِي ٱلطَّرِيقِ بَعْضُهُمْ مَعَ بَعْضٍ فِي مَنْ هُوَ أَعْظَمُ. | ٣٤ 34 |
ମଃତର୍ ସେମଃନ୍ ତୁନ୍ହାଳି ରିଲାୟ୍, କାୟ୍ତାକ୍ବଃଲେକ୍ ସେମଃନ୍ ବାଟେ ରିଲାବଃଳ୍ ତାକାର୍ ତାକାର୍ ବିତ୍ରେ କେ ବଃଡ୍ ବଃଲି କଃତାବାର୍ତା ଅଃଉତି ରିଲାୟ୍ ।
| فَجَلَسَ وَنَادَى ٱلِٱثْنَيْ عَشَرَ وَقَالَ لَهُمْ: «إِذَا أَرَادَ أَحَدٌ أَنْ يَكُونَ أَوَّلًا فَيَكُونُ آخِرَ ٱلْكُلِّ وَخَادِمًا لِلْكُلِّ». | ٣٥ 35 |
ଜିସୁ ବଃସ୍ଲା ଆର୍ ତାର୍ ବାରଗଟ୍ ଚେଲାମଃନ୍କେ କୁଦିକଃରି କୟ୍ଲା, “ଜୁୟ୍ ମାନାୟ୍ ସଃବ୍କେ ବଃଡ୍ ଅଃଉଁକେ ମଃନ୍ କଃରେଦ୍, ସେ ମାନାୟ୍ ସଃବ୍କେ ସାନ୍ ଅଃଉଅ ଆର୍ ସଃବ୍କାର୍ ସେବାକାରି ଅଃଉଅ ।”
| فَأَخَذَ وَلَدًا وَأَقَامَهُ فِي وَسْطِهِمْ ثُمَّ ٱحْتَضَنَهُ وَقَالَ لَهُمْ: | ٣٦ 36 |
ତାର୍ହଃଚେ ଜିସୁ ଗଟେକ୍ ସାନ୍ ହିଲାକ୍ ଦଃରିକଃରି ସଃବୁ ଲକାର୍ ମଃଜାୟ୍ ଟିଆକଃଲା ଆର୍ ସେ ହିଲାକ୍ କଳେ ଦଃରି ସେମଃନ୍କେ କୟ୍ଲା,
| «مَنْ قَبِلَ وَاحِدًا مِنْ أَوْلَادٍ مِثْلَ هَذَا بِٱسْمِي يَقْبَلُنِي، وَمَنْ قَبِلَنِي فَلَيْسَ يَقْبَلُنِي أَنَا بَلِ ٱلَّذِي أَرْسَلَنِي». | ٣٧ 37 |
“ଜୁୟ୍ ଲକ୍ ମର୍ ନାଉଁଏ ଇବାନ୍ୟା ସାନ୍ ହିଲାକ୍ ଦଃରେଦ୍, ସେମାନାୟ୍ ମକ୍ ଦଃରେଦ୍, ଜୁୟ୍ ମାନାୟ୍ ମକ୍ ଦଃରେଦ୍ ସେ ମାନାୟ୍ ମକ୍ ନଃଦେରେ, ମଃତର୍ ସେ ମକ୍ ହଃଟାୟ୍ଲା ଉବାକ୍ ଦଃରେଦ୍ ।”
| فَأَجَابَهُ يُوحَنَّا قَائِلًا: «يَا مُعَلِّمُ، رَأَيْنَا وَاحِدًا يُخْرِجُ شَيَاطِينَ بِٱسْمِكَ وَهُوَ لَيْسَ يَتْبَعُنَا، فَمَنَعْنَاهُ لِأَنَّهُ لَيْسَ يَتْبَعُنَا». | ٣٨ 38 |
ଜହନ୍ ଜିସୁକେ କୟ୍ଲା, “ଏ ଗୁରୁ, ଗଟ୍ଲକ୍ ତର୍ ନାଉଁଏ ବୁତ୍ ଚାଡାଉତାର୍ ଦଃକ୍ଲୁ, ଆର୍ ସେ ଅଃମାର୍ ଦଃଳାର୍ ଲକ୍ ନଃରିଲା ଲାଗି ଅଃମି ତାକ୍ ମଃନା କଃଲୁ ।”
| فَقَالَ يَسُوعُ: «لَا تَمْنَعُوهُ، لِأَنَّهُ لَيْسَ أَحَدٌ يَصْنَعُ قُوَّةً بِٱسْمِي وَيَسْتَطِيعُ سَرِيعًا أَنْ يَقُولَ عَلَيَّ شَرًّا. | ٣٩ 39 |
ମଃତର୍ ଜିସୁ କୟ୍ଲା, “ତାକ୍ ମଃନା କଃରା ନାୟ୍; କାୟ୍ତାକ୍ବଃଲେକ୍ ଇବାନ୍ୟା କୁୟ୍ ମାନାୟ୍ ନାୟ୍, ଜେ କି ମର୍ ନାଉଁ ଦଃରି କାବା ଅଃଉତା କାମ୍ କଃରେଦ୍ ଆର୍ ସେଦାହ୍ରେ ମକ୍ ଲିନ୍ଦା କଃରେଦ୍ ।
| لِأَنَّ مَنْ لَيْسَ عَلَيْنَا فَهُوَ مَعَنَا. | ٤٠ 40 |
କାୟ୍ତାକ୍ବଃଲେକ୍, ଜୁୟ୍ ଲକ୍ ଅଃମାର୍ ବିରଦେ ନାୟ୍, ସେ ଅଃମାର୍ ଦଃଳାର୍ ଲକ୍ ।
| لِأَنَّ مَنْ سَقَاكُمْ كَأْسَ مَاءٍ بِٱسْمِي لِأَنَّكُمْ لِلْمَسِيحِ، فَٱلْحَقَّ أَقُولُ لَكُمْ: إِنَّهُ لَا يُضِيعُ أَجْرَهُ. | ٤١ 41 |
ମୁଁୟ୍ ତୁମିମଃନ୍କେ ସଃତ୍ କଃଉଁଲେ, ଜୁୟ୍ ଲକ୍ ତୁମିମଃନ୍କେ ଜିସୁ କ୍ରିସ୍ଟର୍ ଲକ୍ ବଃଲି ମର୍ ନାଉଁଏ ଗଟେକ୍ ଗିନା ହାଣି କାଉଁକେ ଦଃୟ୍ଦ୍ ସେ ଲକ୍ ବାୟ୍ଦ୍ରେ ତାର୍ ପୁରିସ୍କାର୍ କଃବେ ଆରାୟ୍ ନଃକେରେ ।”
| «وَمَنْ أَعْثَرَ أَحَدَ ٱلصِّغَارِ ٱلْمُؤْمِنِينَ بِي، فَخَيْرٌ لَهُ لَوْ طُوِّقَ عُنُقُهُ بِحَجَرِ رَحًى وَطُرِحَ فِي ٱلْبَحْرِ. | ٤٢ 42 |
ଜିସୁ ଆରେକ୍ କଃଉଁକେ ଦଃର୍ଲା, “ଆର୍ ଜୁୟ୍ ମାନାୟ୍ ମର୍ ଲଃଗେ ବିସ୍ୱାସ୍ କଃର୍ତା ଲକ୍କେ ବାଦା ଦଃୟ୍ଦ୍ ସେମାନାୟ୍କେ ଗଃଳାୟ୍ ଗଟେକ୍ ବଃଡ୍ ମଃଗ୍ନି ଜଃତା ଟେଳା ବାନ୍ଦିକଃରି ତାକ୍ ସଃମ୍ନ୍ଦେ ହଃକାୟ୍ଲେକ୍ ବଃଲ୍ ଅୟ୍ଲି ହୁଣି ।
| وَإِنْ أَعْثَرَتْكَ يَدُكَ فَٱقْطَعْهَا. خَيْرٌ لَكَ أَنْ تَدْخُلَ ٱلْحَيَاةَ أَقْطَعَ مِنْ أَنْ تَكُونَ لَكَ يَدَانِ وَتَمْضِيَ إِلَى جَهَنَّمَ، إِلَى ٱلنَّارِ ٱلَّتِي لَا تُطْفَأُ. (Geenna g1067) | ٤٣ 43 |
ଆର୍ ତୁମାର୍ ଗଟେକ୍ ଆତାର୍ ଗିନେ ତୁମି ହାହ୍ କାମ୍ କଃରୁଲାସ୍, ତଃବେ ତୁମି ସେ ଆତ୍କେ କାଟି ହଃବ୍ଳାଉଆ; କାୟ୍ତାକ୍ବଃଲେକ୍ ଜଳେକ୍ ଆତ୍ ରଃୟ୍କଃରି ନଃର୍କେ, ବଃଲେକ୍ କଃବେ ନଃଲିବ୍ତା ଜୟେ ହଃଳ୍ତା ବାଦୁଲେ, ଗଟେକ୍ ଆତ୍ ରଃୟ୍କଃରି ଜିବନେ ଜାତାର୍ ତୁମାର୍ ଗିନେ ନିକ । (Geenna g1067)
| حَيْثُ دُودُهُمْ لَا يَمُوتُ وَٱلنَّارُ لَا تُطْفَأُ. | ٤٤ 44 |
କାୟ୍ତାକ୍ବଃଲେକ୍ ନଃର୍କେ ଜୁୟ୍ କିଳାମଃନ୍ ଆଚ୍ତି, ସେ କିଳାମଃନ୍ କଃବେ ନଃମେର୍ତି, ଆର୍ ଜୁୟ୍ ଜୟ୍ ଲାଗ୍ତି ରଃୟ୍ଦ୍, ସେ ଜୟ୍ କଃବେ ନଃଲିବେ ।
| وَإِنْ أَعْثَرَتْكَ رِجْلُكَ فَٱقْطَعْهَا. خَيْرٌ لَكَ أَنْ تَدْخُلَ ٱلْحَيَاةَ أَعْرَجَ مِنْ أَنْ تَكُونَ لَكَ رِجْلَانِ وَتُطْرَحَ فِي جَهَنَّمَ فِي ٱلنَّارِ ٱلَّتِي لَا تُطْفَأُ. (Geenna g1067) | ٤٥ 45 |
ଆର୍ ତୁମାର୍ ଗଟେକ୍ ଗଡାର୍ ଗିନେ ହାହ୍ କାମ୍ କଃରୁଲାସ୍, ତଃବେ ତୁମି ସେ ଗଡ୍କେ କାଟି ହଃବ୍ଳାଉଆ; କାୟ୍ତାକ୍ବଃଲେକ୍ ଜଳେକ୍ ଗଡ୍ ଦଃରିକଃରି ନଃର୍କେ ଜାତା ବାଟା, ଗଟେକ୍ ଗଡ୍ ଦଃରିକଃରି ଜିବନେ ଜାତାର୍ ତୁମାର୍ ଗିନେ ନିକ । (Geenna g1067)
| حَيْثُ دُودُهُمْ لَا يَمُوتُ وَٱلنَّارُ لَا تُطْفَأُ. | ٤٦ 46 |
କାୟ୍ତାକ୍ବଃଲେକ୍ ନଃର୍କେ ଜୁୟ୍ କିଳାମଃନ୍ ଆଚ୍ତି, ସେ କିଳାମଃନ୍ କଃବେ ନଃମେର୍ତି, ଆର୍ ଜୁୟ୍ ଜୟ୍ ଲାଗ୍ତି ରଃୟ୍ଦ୍, ସେ ଜୟ୍ କଃବେ ନଃଲିବେ ।
| وَإِنْ أَعْثَرَتْكَ عَيْنُكَ فَٱقْلَعْهَا. خَيْرٌ لَكَ أَنْ تَدْخُلَ مَلَكُوتَ ٱللهِ أَعْوَرَ مِنْ أَنْ تَكُونَ لَكَ عَيْنَانِ وَتُطْرَحَ فِي جَهَنَّمِ ٱلنَّارِ. (Geenna g1067) | ٤٧ 47 |
ଆର୍ ତୁମାର୍ ଆକି ଜଦି ହାହ୍ କଃରାଉଁଲି ତଃବେ ସେରି କାଡି ହଃକାଉଆ ଜଳେକ୍ ଆକି ରଃୟ୍ ନଃର୍କେ ଜାତା ବାଦୁଲେ ଗଟେକ୍ ଆକି ନଃୟ୍ ଇସ୍ୱରାର୍ ରାଇଜେ ଜାତାର୍ ନିକ । (Geenna g1067)
| حَيْثُ دُودُهُمْ لَا يَمُوتُ وَٱلنَّارُ لَا تُطْفَأُ. | ٤٨ 48 |
କାୟ୍ତାକ୍ବଃଲେକ୍ ନଃର୍କେ ଜୁୟ୍ କିଳାମଃନ୍ ଆଚ୍ତି, ସେ କିଳାମଃନ୍ କଃବେ ନଃମେର୍ତି, ଆର୍ ଜୁୟ୍ ଜୟ୍ ଲାଗ୍ତି ରଃୟ୍ଦ୍, ସେ ଜୟ୍ କଃବେ ନଃଲିବେ ।”
| لِأَنَّ كُلَّ وَاحِدٍ يُمَلَّحُ بِنَارٍ، وَكُلَّ ذَبِيحَةٍ تُمَلَّحُ بِمِلْحٍ. | ٤٩ 49 |
“ନଣ୍ ସଃଙ୍ଗ୍ ଜଃନ୍କଃରି ହୁଜା ଦେତାର୍ ନିର୍ମୁଳ୍ ଅୟ୍ଦ୍, ହଃତି ଲକ୍ ସେବାନ୍ୟା ଜୟ୍ ସଃଙ୍ଗ୍ ନିର୍ମୁଳ୍ ଅଃଉତି ।”
| اَلْمِلْحُ جَيِّدٌ. وَلَكِنْ إِذَا صَارَ ٱلْمِلْحُ بِلَا مُلُوحَةٍ، فَبِمَاذَا تُصْلِحُونَهُ؟ لِيَكُنْ لَكُمْ فِي أَنْفُسِكُمْ مِلْحٌ، وَسَالِمُوا بَعْضُكُمْ بَعْضًا». | ٥٠ 50 |
“ନଣ୍ ବଃଡେ ନିକ, ମଃତର୍ ନଣ୍ ଜଦି ଅଃଲଣା ଅୟ୍ଦ୍, ତଃବେ ତାକ୍ କଃନ୍କଃରି ଆରେକ୍ ସୁଆଦ୍ କଃରୁକେ ଅୟ୍ଦ୍?” “ତୁମିମଃନ୍ ନଣ୍ ହର୍ ନିକ ଗୁଣ୍ ଦଃରି ରିଆ, ଆର୍ ତୁମାର୍ ବିତ୍ରେ ମିସିବିଳିକଃରି ସୁସ୍ତାୟ୍ ରିଆ ।”
