مَرْقُس 4

١ 1 وَٱبْتَدَأَ أَيْضًا يُعَلِّمُ عِنْدَ ٱلْبَحْرِ، فَٱجْتَمَعَ إِلَيْهِ جَمْعٌ كَثِيرٌ حَتَّى إِنَّهُ دَخَلَ ٱلسَّفِينَةَ وَجَلَسَ عَلَى ٱلْبَحْرِ، وَٱلْجَمْعُ كُلُّهُ كَانَ عِنْدَ ٱلْبَحْرِ عَلَى ٱلْأَرْضِ.

అనన్తరం స సముద్రతటే పునరుపదేష్టుం ప్రారేభే, తతస్తత్ర బహుజనానాం సమాగమాత్ స సాగరోపరి నౌకామారుహ్య సముపవిష్టః; సర్వ్వే లోకాః సముద్రకూలే తస్థుః|

٢ 2 فَكَانَ يُعَلِّمُهُمْ كَثِيرًا بِأَمْثَالٍ. وَقَالَ لَهُمْ فِي تَعْلِيمِهِ:

తదా స దృష్టాన్తకథాభి ర్బహూపదిష్టవాన్ ఉపదిశంశ్చ కథితవాన్,

٣ 3 «ٱسْمَعُوا! هُوَذَا ٱلزَّارِعُ قَدْ خَرَجَ لِيَزْرَعَ،

అవధానం కురుత, ఏకో బీజవప్తా బీజాని వప్తుం గతః;

٤ 4 وَفِيمَا هُوَ يَزْرَعُ سَقَطَ بَعْضٌ عَلَى ٱلطَّرِيقِ، فَجَاءَتْ طُيُورُ ٱلسَّمَاءِ وَأَكَلَتْهُ.

వపనకాలే కియన్తి బీజాని మార్గపాశ్వే పతితాని, తత ఆకాశీయపక్షిణ ఏత్య తాని చఖాదుః|

٥ 5 وَسَقَطَ آخَرُ عَلَى مَكَانٍ مُحْجِرٍ، حَيْثُ لَمْ تَكُنْ لَهُ تُرْبَةٌ كَثِيرَةٌ، فَنَبَتَ حَالًا إِذْ لَمْ يَكُنْ لَهُ عُمْقُ أَرْضٍ.

కియన్తి బీజాని స్వల్పమృత్తికావత్పాషాణభూమౌ పతితాని తాని మృదోల్పత్వాత్ శీఘ్రమఙ్కురితాని;

٦ 6 وَلَكِنْ لَمَّا أَشْرَقَتِ ٱلشَّمْسُ ٱحْتَرَقَ، وَإِذْ لَمْ يَكُنْ لَهُ أَصْلٌ جَفَّ.

కిన్తూదితే సూర్య్యే దగ్ధాని తథా మూలానో నాధోగతత్వాత్ శుష్కాణి చ|

٧ 7 وَسَقَطَ آخَرُ فِي ٱلشَّوْكِ، فَطَلَعَ ٱلشَّوْكُ وَخَنَقَهُ فَلَمْ يُعْطِ ثَمَرًا.

కియన్తి బీజాని కణ్టకివనమధ్యే పతితాని తతః కణ్టకాని సంవృద్వ్య తాని జగ్రసుస్తాని న చ ఫలితాని|

٨ 8 وَسَقَطَ آخَرُ فِي ٱلْأَرْضِ ٱلْجَيِّدَةِ، فَأَعْطَى ثَمَرًا يَصْعَدُ وَيَنْمُو، فَأَتَى وَاحِدٌ بِثَلَاثِينَ وَآخَرُ بِسِتِّينَ وَآخَرُ بِمِئَةٍ».

తథా కియన్తి బీజాన్యుత్తమభూమౌ పతితాని తాని సంవృద్వ్య ఫలాన్యుత్పాదితాని కియన్తి బీజాని త్రింశద్గుణాని కియన్తి షష్టిగుణాని కియన్తి శతగుణాని ఫలాని ఫలితవన్తి|

٩ 9 ثُمَّ قَالَ لَهُمْ: «مَنْ لَهُ أُذُنَانِ لِلسَّمْعِ، فَلْيَسْمَعْ»

అథ స తానవదత్ యస్య శ్రోతుం కర్ణౌ స్తః స శృణోతు|

١٠ 10 وَلَمَّا كَانَ وَحْدَهُ سَأَلَهُ ٱلَّذِينَ حَوْلَهُ مَعَ ٱلِٱثْنَيْ عَشَرَ عَنِ ٱلْمَثَلِ،

తదనన్తరం నిర్జనసమయే తత్సఙ్గినో ద్వాదశశిష్యాశ్చ తం తద్దృష్టాన్తవాక్యస్యార్థం పప్రచ్ఛుః|

١١ 11 فَقَالَ لَهُمْ: «قَدْ أُعْطِيَ لَكُمْ أَنْ تَعْرِفُوا سِرَّ مَلَكُوتِ ٱللهِ. وَأَمَّا ٱلَّذِينَ هُمْ مِنْ خَارِجٍ فَبِٱلْأَمْثَالِ يَكُونُ لَهُمْ كُلُّ شَيْءٍ،

తదా స తానుదితవాన్ ఈశ్వరరాజ్యస్య నిగూఢవాక్యం బోద్ధుం యుష్మాకమధికారోఽస్తి;

١٢ 12 لِكَيْ يُبْصِرُوا مُبْصِرِينَ وَلَا يَنْظُرُوا، وَيَسْمَعُوا سَامِعِينَ وَلَا يَفْهَمُوا، لِئَلَّا يَرْجِعُوا فَتُغْفَرَ لَهُمْ خَطَايَاهُمْ».

కిన్తు యే వహిర్భూతాః "తే పశ్యన్తః పశ్యన్తి కిన్తు న జానన్తి, శృణ్వన్తః శృణ్వన్తి కిన్తు న బుధ్యన్తే, చేత్తై ర్మనఃసు కదాపి పరివర్త్తితేషు తేషాం పాపాన్యమోచయిష్యన్త," అతోహేతోస్తాన్ ప్రతి దృష్టాన్తైరేవ తాని మయా కథితాని|

١٣ 13 ثُمَّ قَالَ لَهُمْ: «أَمَا تَعْلَمُونَ هَذَا ٱلْمَثَلَ؟ فَكَيْفَ تَعْرِفُونَ جَمِيعَ ٱلْأَمْثَالِ؟

అథ స కథితవాన్ యూయం కిమేతద్ దృష్టాన్తవాక్యం న బుధ్యధ్వే? తర్హి కథం సర్వ్వాన్ దృష్టాన్తాన భోత్స్యధ్వే?

١٤ 14 اَلزَّارِعُ يَزْرَعُ ٱلْكَلِمَةَ.

బీజవప్తా వాక్యరూపాణి బీజాని వపతి;

١٥ 15 وَهَؤُلَاءِ هُمُ ٱلَّذِينَ عَلَى ٱلطَّرِيقِ: حَيْثُ تُزْرَعُ ٱلْكَلِمَةُ، وَحِينَمَا يَسْمَعُونَ يَأْتِي ٱلشَّيْطَانُ لِلْوَقْتِ وَيَنْزِعُ ٱلْكَلِمَةَ ٱلْمَزْرُوعَةَ فِي قُلُوبِهِمْ.

తత్ర యే యే లోకా వాక్యం శృణ్వన్తి, కిన్తు శ్రుతమాత్రాత్ శైతాన్ శీఘ్రమాగత్య తేషాం మనఃసూప్తాని తాని వాక్యరూపాణి బీజాన్యపనయతి తఏవ ఉప్తబీజమార్గపార్శ్వేస్వరూపాః|

١٦ 16 وَهَؤُلَاءِ كَذَلِكَ هُمُ ٱلَّذِينَ زُرِعُوا عَلَى ٱلْأَمَاكِنِ ٱلْمُحْجِرَةِ: ٱلَّذِينَ حِينَمَا يَسْمَعُونَ ٱلْكَلِمَةَ يَقْبَلُونَهَا لِلْوَقْتِ بِفَرَحٍ،

యే జనా వాక్యం శ్రుత్వా సహసా పరమానన్దేన గృహ్లన్తి, కిన్తు హృది స్థైర్య్యాభావాత్ కిఞ్చిత్ కాలమాత్రం తిష్ఠన్తి తత్పశ్చాత్ తద్వాక్యహేతోః

١٧ 17 وَلَكِنْ لَيْسَ لَهُمْ أَصْلٌ فِي ذَوَاتِهِمْ، بَلْ هُمْ إِلَى حِينٍ. فَبَعْدَ ذَلِكَ إِذَا حَدَثَ ضِيقٌ أَوِ ٱضْطِهَادٌ مِنْ أَجْلِ ٱلْكَلِمَةِ، فَلِلْوَقْتِ يَعْثُرُونَ.

కుత్రచిత్ క్లేశే ఉపద్రవే వా సముపస్థితే తదైవ విఘ్నం ప్రాప్నువన్తి తఏవ ఉప్తబీజపాషాణభూమిస్వరూపాః|

١٨ 18 وَهَؤُلَاءِ هُمُ ٱلَّذِينَ زُرِعُوا بَيْنَ ٱلشَّوْكِ: هَؤُلَاءِ هُمُ ٱلَّذِينَ يَسْمَعُونَ ٱلْكَلِمَةَ،

యే జనాః కథాం శృణ్వన్తి కిన్తు సాంసారికీ చిన్తా ధనభ్రాన్తి ర్విషయలోభశ్చ ఏతే సర్వ్వే ఉపస్థాయ తాం కథాం గ్రసన్తి తతః మా విఫలా భవతి (aiōn g165)

١٩ 19 وَهُمُومُ هَذَا ٱلْعَالَمِ وَغُرُورُ ٱلْغِنَى وَشَهَوَاتُ سَائِرِ ٱلْأَشْيَاءِ تَدْخُلُ وَتَخْنُقُ ٱلْكَلِمَةَ فَتَصِيرُ بِلَا ثَمَرٍ. (aiōn g165)

తఏవ ఉప్తబీజసకణ్టకభూమిస్వరూపాః|

٢٠ 20 وَهَؤُلَاءِ هُمُ ٱلَّذِينَ زُرِعُوا عَلَى ٱلْأَرْضِ ٱلْجَيِّدَةِ: ٱلَّذِينَ يَسْمَعُونَ ٱلْكَلِمَةَ وَيَقْبَلُونَهَا، وَيُثْمِرُونَ: وَاحِدٌ ثَلَاثِينَ وَآخَرُ سِتِّينَ وَآخَرُ مِئَةً».

యే జనా వాక్యం శ్రుత్వా గృహ్లన్తి తేషాం కస్య వా త్రింశద్గుణాని కస్య వా షష్టిగుణాని కస్య వా శతగుణాని ఫలాని భవన్తి తఏవ ఉప్తబీజోర్వ్వరభూమిస్వరూపాః|

٢١ 21 ثُمَّ قَالَ لَهُمْ: «هَلْ يُؤْتَى بِسِرَاجٍ لِيُوضَعَ تَحْتَ ٱلْمِكْيَالِ أَوْ تَحْتَ ٱلسَّرِيرِ؟ أَلَيْسَ لِيُوضَعَ عَلَى ٱلْمَنَارَةِ؟

తదా సోఽపరమపి కథితవాన్ కోపి జనో దీపాధారం పరిత్యజ్య ద్రోణస్యాధః ఖట్వాయా అధే వా స్థాపయితుం దీపమానయతి కిం?

٢٢ 22 لِأَنَّهُ لَيْسَ شَيْءٌ خَفِيٌّ لَا يُظْهَرُ، وَلَا صَارَ مَكْتُومًا إِلَّا لِيُعْلَنَ.

అతోహేతో ర్యన్న ప్రకాశయిష్యతే తాదృగ్ లుక్కాయితం కిమపి వస్తు నాస్తి; యద్ వ్యక్తం న భవిష్యతి తాదృశం గుప్తం కిమపి వస్తు నాస్తి|

٢٣ 23 إِنْ كَانَ لِأَحَدٍ أُذُنَانِ لِلسَّمْعِ، فَلْيَسْمَعْ».

యస్య శ్రోతుం కర్ణౌ స్తః స శృణోతు|

٢٤ 24 وَقَالَ لَهُمُ: «ٱنْظُرُوا مَا تَسْمَعُونَ! بِٱلْكَيْلِ ٱلَّذِي بِهِ تَكِيلُونَ يُكَالُ لَكُمْ وَيُزَادُ لَكُمْ أَيُّهَا ٱلسَّامِعُونَ.

అపరమపి కథితవాన్ యూయం యద్ యద్ వాక్యం శృణుథ తత్ర సావధానా భవత, యతో యూయం యేన పరిమాణేన పరిమాథ తేనైవ పరిమాణేన యుష్మదర్థమపి పరిమాస్యతే; శ్రోతారో యూయం యుష్మభ్యమధికం దాస్యతే|

٢٥ 25 لِأَنَّ مَنْ لَهُ سَيُعْطَى، وَأَمَّا مَنْ لَيْسَ لَهُ فَٱلَّذِي عِنْدَهُ سَيُؤْخَذُ مِنْهُ».

యస్యాశ్రయే వర్ద్ధతే తస్మై అపరమపి దాస్యతే, కిన్తు యస్యాశ్రయే న వర్ద్ధతే తస్య యత్ కిఞ్చిదస్తి తదపి తస్మాన్ నేష్యతే|

٢٦ 26 وَقَالَ: «هَكَذَا مَلَكُوتُ ٱللهِ: كَأَنَّ إِنْسَانًا يُلْقِي ٱلْبِذَارَ عَلَى ٱلْأَرْضِ،

అనన్తరం స కథితవాన్ ఏకో లోకః క్షేత్రే బీజాన్యుప్త్వా

٢٧ 27 وَيَنَامُ وَيَقُومُ لَيْلًا وَنَهَارًا، وَٱلْبِذَارُ يَطْلُعُ وَيَنْمُو، وَهُوَ لَا يَعْلَمُ كَيْفَ،

జాగరణనిద్రాభ్యాం దివానిశం గమయతి, పరన్తు తద్వీజం తస్యాజ్ఞాతరూపేణాఙ్కురయతి వర్ద్ధతే చ;

٢٨ 28 لِأَنَّ ٱلْأَرْضَ مِنْ ذَاتِهَا تَأْتِي بِثَمَرٍ. أَوَّلًا نَبَاتًا، ثُمَّ سُنْبُلًا، ثُمَّ قَمْحًا مَلْآنَ فِي ٱلسُّنْبُلِ.

యతోహేతోః ప్రథమతః పత్రాణి తతః పరం కణిశాని తత్పశ్చాత్ కణిశపూర్ణాని శస్యాని భూమిః స్వయముత్పాదయతి;

٢٩ 29 وَأَمَّا مَتَى أَدْرَكَ ٱلثَّمَرُ، فَلِلْوَقْتِ يُرْسِلُ ٱلْمِنْجَلَ لِأَنَّ ٱلْحَصَادَ قَدْ حَضَرَ».

కిన్తు ఫలేషు పక్కేషు శస్యచ్ఛేదనకాలం జ్ఞాత్వా స తత్క్షణం శస్యాని ఛినత్తి, అనేన తుల్యమీశ్వరరాజ్యం|

٣٠ 30 وَقَالَ: «بِمَاذَا نُشَبِّهُ مَلَكُوتَ ٱللهِ؟ أَوْ بِأَيِّ مَثَلٍ نُمَثِّلُهُ؟

పునః సోఽకథయద్ ఈశ్వరరాజ్యం కేన సమం? కేన వస్తునా సహ వా తదుపమాస్యామి?

٣١ 31 مِثْلُ حَبَّةِ خَرْدَلٍ، مَتَى زُرِعَتْ فِي ٱلْأَرْضِ فَهِيَ أَصْغَرُ جَمِيعِ ٱلْبُزُورِ ٱلَّتِي عَلَى ٱلْأَرْضِ.

తత్ సర్షపైకేన తుల్యం యతో మృది వపనకాలే సర్షపబీజం సర్వ్వపృథివీస్థబీజాత్ క్షుద్రం

٣٢ 32 وَلَكِنْ مَتَى زُرِعَتْ تَطْلُعُ وَتَصِيرُ أَكْبَرَ جَمِيعِ ٱلْبُقُولِ، وَتَصْنَعُ أَغْصَانًا كَبِيرَةً، حَتَّى تَسْتَطِيعَ طُيُورُ ٱلسَّمَاءِ أَنْ تَتَآوَى تَحْتَ ظِلِّهَا».

కిన్తు వపనాత్ పరమ్ అఙ్కురయిత్వా సర్వ్వశాకాద్ బృహద్ భవతి, తస్య బృహత్యః శాఖాశ్చ జాయన్తే తతస్తచ్ఛాయాం పక్షిణ ఆశ్రయన్తే|

٣٣ 33 وَبِأَمْثَالٍ كَثِيرَةٍ مِثْلِ هَذِهِ كَانَ يُكَلِّمُهُمْ حَسْبَمَا كَانُوا يَسْتَطِيعُونَ أَنْ يَسْمَعُوا،

ఇత్థం తేషాం బోధానురూపం సోఽనేకదృష్టాన్తైస్తానుపదిష్టవాన్,

٣٤ 34 وَبِدُونِ مَثَلٍ لَمْ يَكُنْ يُكَلِّمُهُمْ. وَأَمَّا عَلَى ٱنْفِرَادٍ فَكَانَ يُفَسِّرُ لِتَلَامِيذِهِ كُلَّ شَيْءٍ.

దృష్టాన్తం వినా కామపి కథాం తేభ్యో న కథితవాన్ పశ్చాన్ నిర్జనే స శిష్యాన్ సర్వ్వదృష్టాన్తార్థం బోధితవాన్|

٣٥ 35 وَقَالَ لَهُمْ فِي ذَلِكَ ٱلْيَوْمِ لَمَّا كَانَ ٱلْمَسَاءُ: «لِنَجْتَزْ إِلَى ٱلْعَبْرِ».

తద్దినస్య సన్ధ్యాయాం స తేభ్యోఽకథయద్ ఆగచ్ఛత వయం పారం యామ|

٣٦ 36 فَصَرَفُوا ٱلْجَمْعَ وَأَخَذُوهُ كَمَا كَانَ فِي ٱلسَّفِينَةِ. وَكَانَتْ مَعَهُ أَيْضًا سُفُنٌ أُخْرَى صَغِيرَةٌ.

తదా తే లోకాన్ విసృజ్య తమవిలమ్బం గృహీత్వా నౌకయా ప్రతస్థిరే; అపరా అపి నావస్తయా సహ స్థితాః|

٣٧ 37 فَحَدَثَ نَوْءُ رِيحٍ عَظِيمٌ، فَكَانَتِ ٱلْأَمْوَاجُ تَضْرِبُ إِلَى ٱلسَّفِينَةِ حَتَّى صَارَتْ تَمْتَلِئُ.

తతః పరం మహాఝఞ్భ్శగమాత్ నౌ ర్దోలాయమానా తరఙ్గేణ జలైః పూర్ణాభవచ్చ|

٣٨ 38 وَكَانَ هُوَ فِي ٱلْمُؤَخَّرِ عَلَى وِسَادَةٍ نَائِمًا. فَأَيْقَظُوهُ وَقَالُوا لَهُ: «يَا مُعَلِّمُ، أَمَا يَهُمُّكَ أَنَّنَا نَهْلِكُ؟».

తదా స నౌకాచశ్చాద్భాగే ఉపధానే శిరో నిధాయ నిద్రిత ఆసీత్ తతస్తే తం జాగరయిత్వా జగదుః, హే ప్రభో, అస్మాకం ప్రాణా యాన్తి కిమత్ర భవతశ్చిన్తా నాస్తి?

٣٩ 39 فَقَامَ وَٱنْتَهَرَ ٱلرِّيحَ، وَقَالَ لِلْبَحْرِ: «ٱسْكُتْ! اِبْكَمْ!». فَسَكَنَتِ ٱلرِّيحُ وَصَارَ هُدُوءٌ عَظِيمٌ.

తదా స ఉత్థాయ వాయుం తర్జితవాన్ సముద్రఞ్చోక్తవాన్ శాన్తః సుస్థిరశ్చ భవ; తతో వాయౌ నివృత్తేఽబ్ధిర్నిస్తరఙ్గోభూత్|

٤٠ 40 وَقَالَ لَهُمْ: «مَا بَالُكُمْ خَائِفِينَ هَكَذَا؟ كَيْفَ لَا إِيمَانَ لَكُمْ؟».

తదా స తానువాచ యూయం కుత ఏతాదృక్శఙ్కాకులా భవత? కిం వో విశ్వాసో నాస్తి?

٤١ 41 فَخَافُوا خَوْفًا عَظِيمًا، وَقَالُوا بَعْضُهُمْ لِبَعْضٍ: «مَنْ هُوَ هَذَا؟ فَإِنَّ ٱلرِّيحَ أَيْضًا وَٱلْبَحْرَ يُطِيعَانِهِ!».

తస్మాత్తేఽతీవభీతాః పరస్పరం వక్తుమారేభిరే, అహో వాయుః సిన్ధుశ్చాస్య నిదేశగ్రాహిణౌ కీదృగయం మనుజః|

Jesus Preaches to the Multitude