< مَرْقُس 3 >
| ثُمَّ دَخَلَ أَيْضًا إِلَى ٱلْمَجْمَعِ، وَكَانَ هُنَاكَ رَجُلٌ يَدُهُ يَابِسَةٌ. | ١ 1 |
අනන්තරං යීශුඃ පුන ර්භජනගෘහං ප්රවිෂ්ටස්තස්මින් ස්ථානේ ශුෂ්කහස්ත ඒකෝ මානව ආසීත්|
| فَصَارُوا يُرَاقِبُونَهُ: هَلْ يَشْفِيهِ فِي ٱلسَّبْتِ؟ لِكَيْ يَشْتَكُوا عَلَيْهِ. | ٢ 2 |
ස විශ්රාමවාරේ තමරෝගිණං කරිෂ්යති නවේත්යත්ර බහවස්තම් අපවදිතුං ඡිද්රමපේක්ෂිතවන්තඃ|
| فَقَالَ لِلرَّجُلِ ٱلَّذِي لَهُ ٱلْيَدُ ٱلْيَابِسَةُ: «قُمْ فِي ٱلْوَسْطِ!». | ٣ 3 |
තදා ස තං ශුෂ්කහස්තං මනුෂ්යං ජගාද මධ්යස්ථානේ ත්වමුත්තිෂ්ඨ|
| ثُمَّ قَالَ لَهُمْ: «هَلْ يَحِلُّ فِي ٱلسَّبْتِ فِعْلُ ٱلْخَيْرِ أَوْ فِعْلُ ٱلشَّرِّ؟ تَخْلِيصُ نَفْسٍ أَوْ قَتْلٌ؟». فَسَكَتُوا. | ٤ 4 |
තතඃ පරං ස තාන් පප්රච්ඡ විශ්රාමවාරේ හිතමහිතං තථා හි ප්රාණරක්ෂා වා ප්රාණනාශ ඒෂාං මධ්යේ කිං කරණීයං? කින්තු තේ නිඃශබ්දාස්තස්ථුඃ|
| فَنَظَرَ حَوْلَهُ إِلَيْهِمْ بِغَضَبٍ، حَزِينًا عَلَى غِلَاظَةِ قُلُوبِهِمْ، وَقَالَ لِلرَّجُلِ: «مُدَّ يَدَكَ». فَمَدَّهَا، فَعَادَتْ يَدُهُ صَحِيحَةً كَٱلْأُخْرَى. | ٥ 5 |
තදා ස තේෂාමන්තඃකරණානාං කාඨින්යාද්ධේතෝ ර්දුඃඛිතඃ ක්රෝධාත් චර්තුදශෝ දෘෂ්ටවාන් තං මානුෂං ගදිතවාන් තං හස්තං විස්තාරය, තතස්තේන හස්තේ විස්තෘතේ තද්ධස්තෝ(අ)න්යහස්තවද් අරෝගෝ ජාතඃ|
| فَخَرَجَ ٱلْفَرِّيسِيُّونَ لِلْوَقْتِ مَعَ ٱلْهِيرُودُسِيِّينَ وَتَشَاوَرُوا عَلَيْهِ لِكَيْ يُهْلِكُوهُ. | ٦ 6 |
අථ ඵිරූශිනඃ ප්රස්ථාය තං නාශයිතුං හේරෝදීයෛඃ සහ මන්ත්රයිතුමාරේභිරේ|
| فَٱنْصَرَفَ يَسُوعُ مَعَ تَلَامِيذِهِ إِلَى ٱلْبَحْرِ، وَتَبِعَهُ جَمْعٌ كَثِيرٌ مِنَ ٱلْجَلِيلِ وَمِنَ ٱلْيَهُودِيَّةِ | ٧ 7 |
අතඒව යීශුස්තත්ස්ථානං පරිත්යජ්ය ශිෂ්යෛඃ සහ පුනඃ සාගරසමීපං ගතඃ;
| وَمِنْ أُورُشَلِيمَ وَمِنْ أَدُومِيَّةَ وَمِنْ عَبْرِ ٱلْأُرْدُنِّ. وَٱلَّذِينَ حَوْلَ صُورَ وَصَيْدَاءَ، جَمْعٌ كَثِيرٌ، إِذْ سَمِعُوا كَمْ صَنَعَ أَتَوْا إِلَيْهِ. | ٨ 8 |
තතෝ ගාලීල්යිහූදා-යිරූශාලම්-ඉදෝම්-යර්දන්නදීපාරස්ථානේභ්යෝ ලෝකසමූහස්තස්ය පශ්චාද් ගතඃ; තදන්යඃ සෝරසීදනෝඃ සමීපවාසිලෝකසමූහශ්ච තස්ය මහාකර්ම්මණාං වාර්ත්තං ශ්රුත්වා තස්ය සන්නිධිමාගතඃ|
| فَقَالَ لِتَلَامِيذِهِ أَنْ تُلَازِمَهُ سَفِينَةٌ صَغِيرَةٌ لِسَبَبِ ٱلْجَمْعِ، كَيْ لَا يَزْحَمُوهُ، | ٩ 9 |
තදා ලෝකසමූහශ්චේත් තස්යෝපරි පතති ඉත්යාශඞ්ක්ය ස නාවමේකාං නිකටේ ස්ථාපයිතුං ශිෂ්යානාදිෂ්ටවාන්|
| لِأَنَّهُ كَانَ قَدْ شَفَى كَثِيرِينَ، حَتَّى وَقَعَ عَلَيْهِ لِيَلْمِسَهُ كُلُّ مَنْ فِيهِ دَاءٌ. | ١٠ 10 |
යතෝ(අ)නේකමනුෂ්යාණාමාරෝග්යකරණාද් ව්යාධිග්රස්තාඃ සර්ව්වේ තං ස්ප්රෂ්ටුං පරස්පරං බලේන යත්නවන්තඃ|
| وَٱلْأَرْوَاحُ ٱلنَّجِسَةُ حِينَمَا نَظَرَتْهُ خَرَّتْ لَهُ وَصَرَخَتْ قَائِلَةً: «إِنَّكَ أَنْتَ ٱبْنُ ٱللهِ!». | ١١ 11 |
අපරඤ්ච අපවිත්රභූතාස්තං දෘෂ්ට්වා තච්චරණයෝඃ පතිත්වා ප්රෝචෛඃ ප්රෝචුඃ, ත්වමීශ්වරස්ය පුත්රඃ|
| وَأَوْصَاهُمْ كَثِيرًا أَنْ لَا يُظْهِرُوهُ. | ١٢ 12 |
කින්තු ස තාන් දෘඪම් ආඥාප්ය ස්වං පරිචායිතුං නිෂිද්ධවාන්|
| ثُمَّ صَعِدَ إِلَى ٱلْجَبَلِ وَدَعَا ٱلَّذِينَ أَرَادَهُمْ فَذَهَبُوا إِلَيْهِ. | ١٣ 13 |
අනන්තරං ස පර්ව්වතමාරුහ්ය යං යං ප්රතිච්ඡා තං තමාහූතවාන් තතස්තේ තත්සමීපමාගතාඃ|
| وَأَقَامَ ٱثْنَيْ عَشَرَ لِيَكُونُوا مَعَهُ، وَلِيُرْسِلَهُمْ لِيَكْرِزُوا، | ١٤ 14 |
තදා ස ද්වාදශජනාන් ස්වේන සහ ස්ථාතුං සුසංවාදප්රචාරාය ප්රේරිතා භවිතුං
| وَيَكُونَ لَهُمْ سُلْطَانٌ عَلَى شِفَاءِ ٱلْأَمْرَاضِ وَإِخْرَاجِ ٱلشَّيَاطِينِ. | ١٥ 15 |
සර්ව්වප්රකාරව්යාධීනාං ශමනකරණාය ප්රභාවං ප්රාප්තුං භූතාන් ත්යාජයිතුඤ්ච නියුක්තවාන්|
| وَجَعَلَ لِسِمْعَانَ ٱسْمَ بُطْرُسَ. | ١٦ 16 |
තේෂාං නාමානීමානි, ශිමෝන් සිවදිපුත්රෝ
| وَيَعْقُوبَ بْنَ زَبْدِي وَيُوحَنَّا أَخَا يَعْقُوبَ، وَجَعَلَ لَهُمَا ٱسْمَ بُوَانَرْجِسَ أَيِ ٱبْنَيِ ٱلرَّعْدِ. | ١٧ 17 |
යාකූබ් තස්ය භ්රාතා යෝහන් ච ආන්ද්රියඃ ඵිලිපෝ බර්ථලමයඃ,
| وَأَنْدَرَاوُسَ، وَفِيلُبُّسَ، وَبَرْثُولَمَاوُسَ، وَمَتَّى، وَتُومَا، وَيَعْقُوبَ بْنَ حَلْفَى، وَتَدَّاوُسَ، وَسِمْعَانَ ٱلْقَانَوِيَّ، | ١٨ 18 |
මථී ථෝමා ච ආල්ඵීයපුත්රෝ යාකූබ් ථද්දීයඃ කිනානීයඃ ශිමෝන් යස්තං පරහස්තේෂ්වර්පයිෂ්යති ස ඊෂ්කරියෝතීයයිහූදාශ්ච|
| وَيَهُوذَا ٱلْإِسْخَرْيُوطِيَّ ٱلَّذِي أَسْلَمَهُ. ثُمَّ أَتَوْا إِلَى بَيْتٍ. | ١٩ 19 |
ස ශිමෝනේ පිතර ඉත්යුපනාම දදෞ යාකූබ්යෝහන්භ්යාං ච බිනේරිගිශ් අර්ථතෝ මේඝනාදපුත්රාවිත්යුපනාම දදෞ|
| فَٱجْتَمَعَ أَيْضًا جَمْعٌ حَتَّى لَمْ يَقْدِرُوا وَلَا عَلَى أَكْلِ خُبْزٍ. | ٢٠ 20 |
අනන්තරං තේ නිවේශනං ගතාඃ, කින්තු තත්රාපි පුනර්මහාන් ජනසමාගමෝ (අ)භවත් තස්මාත්තේ භෝක්තුමප්යවකාශං න ප්රාප්තාඃ|
| وَلَمَّا سَمِعَ أَقْرِبَاؤُهُ خَرَجُوا لِيُمْسِكُوهُ، لِأَنَّهُمْ قَالُوا: «إِنَّهُ مُخْتَلٌّ!». | ٢١ 21 |
තතස්තස්ය සුහෘල්ලෝකා ඉමාං වාර්ත්තාං ප්රාප්ය ස හතඥානෝභූද් ඉති කථාං කථයිත්වා තං ධෘත්වානේතුං ගතාඃ|
| وَأَمَّا ٱلْكَتَبَةُ ٱلَّذِينَ نَزَلُوا مِنْ أُورُشَلِيمَ فَقَالُوا: «إِنَّ مَعَهُ بَعْلَزَبُولَ! وَإِنَّهُ بِرَئِيسِ ٱلشَّيَاطِينِ يُخْرِجُ ٱلشَّيَاطِينَ». | ٢٢ 22 |
අපරඤ්ච යිරූශාලම ආගතා යේ යේ(අ)ධ්යාපකාස්තේ ජගදුරයං පුරුෂෝ භූතපත්යාබිෂ්ටස්තේන භූතපතිනා භූතාන් ත්යාජයති|
| فَدَعَاهُمْ وَقَالَ لَهُمْ بِأَمْثَالٍ: «كَيْفَ يَقْدِرُ شَيْطَانٌ أَنْ يُخْرِجَ شَيْطَانًا؟ | ٢٣ 23 |
තතස්තානාහූය යීශු ර්දෘෂ්ටාන්තෛඃ කථාං කථිතවාන් ශෛතාන් කථං ශෛතානං ත්යාජයිතුං ශක්නෝති?
| وَإِنِ ٱنْقَسَمَتْ مَمْلَكَةٌ عَلَى ذَاتِهَا لَا تَقْدِرُ تِلْكَ ٱلْمَمْلَكَةُ أَنْ تَثْبُتَ. | ٢٤ 24 |
කිඤ්චන රාජ්යං යදි ස්වවිරෝධේන පෘථග් භවති තර්හි තද් රාජ්යං ස්ථිරං ස්ථාතුං න ශක්නෝති|
| وَإِنِ ٱنْقَسَمَ بَيْتٌ عَلَى ذَاتِهِ لَا يَقْدِرُ ذَلِكَ ٱلْبَيْتُ أَنْ يَثْبُتَ. | ٢٥ 25 |
තථා කස්යාපි පරිවාරෝ යදි පරස්පරං විරෝධී භවති තර්හි සෝපි පරිවාරඃ ස්ථිරං ස්ථාතුං න ශක්නෝති|
| وَإِنْ قَامَ ٱلشَّيْطَانُ عَلَى ذَاتِهِ وَٱنْقَسَمَ لَا يَقْدِرُ أَنْ يَثْبُتَ، بَلْ يَكُونُ لَهُ ٱنْقِضَاءٌ. | ٢٦ 26 |
තද්වත් ශෛතාන් යදි ස්වවිපක්ෂතයා උත්තිෂ්ඨන් භින්නෝ භවති තර්හි සෝපි ස්ථිරං ස්ථාතුං න ශක්නෝති කින්තූච්ඡින්නෝ භවති|
| لَا يَسْتَطِيعُ أَحَدٌ أَنْ يَدْخُلَ بَيْتَ قَوِيٍّ وَيَنْهَبَ أَمْتِعَتَهُ، إِنْ لَمْ يَرْبِطِ ٱلْقَوِيَّ أَوَّلًا، وَحِينَئِذٍ يَنْهَبُ بَيْتَهُ. | ٢٧ 27 |
අපරඤ්ච ප්රබලං ජනං ප්රථමං න බද්ධා කෝපි තස්ය ගෘහං ප්රවිශ්ය ද්රව්යාණි ලුණ්ඨයිතුං න ශක්නෝති, තං බද්ව්වෛව තස්ය ගෘහස්ය ද්රව්යාණි ලුණ්ඨයිතුං ශක්නෝති|
| اَلْحَقَّ أَقُولُ لَكُمْ: إِنَّ جَمِيعَ ٱلْخَطَايَا تُغْفَرُ لِبَنِي ٱلْبَشَرِ، وَٱلتَّجَادِيفَ ٱلَّتِي يُجَدِّفُونَهَا. | ٢٨ 28 |
අතෝහේතෝ ර්යුෂ්මභ්යමහං සත්යං කථයාමි මනුෂ්යාණාං සන්තානා යානි යානි පාපානීශ්වරනින්දාඤ්ච කුර්ව්වන්ති තේෂාං තත්සර්ව්වේෂාමපරාධානාං ක්ෂමා භවිතුං ශක්නෝති,
| وَلَكِنْ مَنْ جَدَّفَ عَلَى ٱلرُّوحِ ٱلْقُدُسِ فَلَيْسَ لَهُ مَغْفِرَةٌ إِلَى ٱلْأَبَدِ، بَلْ هُوَ مُسْتَوْجِبٌ دَيْنُونَةً أَبَدِيَّةً». (aiōn , aiōnios ) | ٢٩ 29 |
කින්තු යඃ කශ්චිත් පවිත්රමාත්මානං නින්දති තස්යාපරාධස්ය ක්ෂමා කදාපි න භවිෂ්යති සෝනන්තදණ්ඩස්යාර්හෝ භවිෂ්යති| (aiōn , aiōnios )
| لِأَنَّهُمْ قَالُوا: «إِنَّ مَعَهُ رُوحًا نَجِسًا». | ٣٠ 30 |
තස්යාපවිත්රභූතෝ(අ)ස්ති තේෂාමේතත්කථාහේතෝඃ ස ඉත්ථං කථිතවාන්|
| فَجَاءَتْ حِينَئِذٍ إِخْوَتُهُ وَأُمُّهُ وَوَقَفُوا خَارِجًا وَأَرْسَلُوا إِلَيْهِ يَدْعُونَهُ. | ٣١ 31 |
අථ තස්ය මාතා භ්රාතෘගණශ්චාගත්ය බහිස්තිෂ්ඨනතෝ ලෝකාන් ප්රේෂ්ය තමාහූතවන්තඃ|
| وَكَانَ ٱلْجَمْعُ جَالِسًا حَوْلَهُ، فَقَالُوا لَهُ: «هُوَذَا أُمُّكَ وَإِخْوَتُكَ خَارِجًا يَطْلُبُونَكَ». | ٣٢ 32 |
තතස්තත්සන්නිධෞ සමුපවිෂ්ටා ලෝකාස්තං බභාෂිරේ පශ්ය බහිස්තව මාතා භ්රාතරශ්ච ත්වාම් අන්විච්ඡන්ති|
| فَأَجَابَهُمْ قَائِلًا: «مَنْ أُمِّي وَإِخْوَتِي؟». | ٣٣ 33 |
තදා ස තාන් ප්රත්යුවාච මම මාතා කා භ්රාතරෝ වා කේ? තතඃ පරං ස ස්වමීපෝපවිෂ්ටාන් ශිෂ්යාන් ප්රති අවලෝකනං කෘත්වා කථයාමාස
| ثُمَّ نَظَرَ حَوْلَهُ إِلَى ٱلْجَالِسِينَ وَقَالَ: «هَا أُمِّي وَإِخْوَتِي، | ٣٤ 34 |
පශ්යතෛතේ මම මාතා භ්රාතරශ්ච|
| لِأَنَّ مَنْ يَصْنَعُ مَشِيئَةَ ٱللهِ هُوَ أَخِي وَأُخْتِي وَأُمِّي». | ٣٥ 35 |
යඃ කශ්චිද් ඊශ්වරස්යේෂ්ටාං ක්රියාං කරෝති ස ඒව මම භ්රාතා භගිනී මාතා ච|
