مَرْقُس 10

١ 1 وَقَامَ مِنْ هُنَاكَ وَجَاءَ إِلَى تُخُومِ ٱلْيَهُودِيَّةِ مِنْ عَبْرِ ٱلْأُرْدُنِّ. فَٱجْتَمَعَ إِلَيْهِ جُمُوعٌ أَيْضًا، وَكَعَادَتِهِ كَانَ أَيْضًا يُعَلِّمُهُمْ.

అనన్తరం స తత్స్థానాత్ ప్రస్థాయ యర్ద్దననద్యాః పారే యిహూదాప్రదేశ ఉపస్థితవాన్, తత్ర తదన్తికే లోకానాం సమాగమే జాతే స నిజరీత్యనుసారేణ పునస్తాన్ ఉపదిదేశ|

٢ 2 فَتَقَدَّمَ ٱلْفَرِّيسِيُّونَ وَسَأَلُوهُ: «هَلْ يَحِلُّ لِلرَّجُلِ أَنْ يُطَلِّقَ ٱمْرَأَتَهُ؟». لِيُجَرِّبُوهُ.

తదా ఫిరూశినస్తత్సమీపమ్ ఏత్య తం పరీక్షితుం పప్రచ్ఛః స్వజాయా మనుజానాం త్యజ్యా న వేతి?

٣ 3 فَأَجَابَ وَقَالَ لَهُمْ: «بِمَاذَا أَوْصَاكُمْ مُوسَى؟».

తతః స ప్రత్యవాదీత్, అత్ర కార్య్యే మూసా యుష్మాన్ ప్రతి కిమాజ్ఞాపయత్?

٤ 4 فَقَالُوا: «مُوسَى أَذِنَ أَنْ يُكْتَبَ كِتَابُ طَلَاقٍ، فَتُطَلَّقُ».

త ఊచుః త్యాగపత్రం లేఖితుం స్వపత్నీం త్యక్తుఞ్చ మూసాఽనుమన్యతే|

٥ 5 فَأَجَابَ يَسُوعُ وَقَالَ لَهُمْ: «مِنْ أَجْلِ قَسَاوَةِ قُلُوبِكُمْ كَتَبَ لَكُمْ هَذِهِ ٱلْوَصِيَّةَ،

తదా యీశుః ప్రత్యువాచ, యుష్మాకం మనసాం కాఠిన్యాద్ధేతో ర్మూసా నిదేశమిమమ్ అలిఖత్|

٦ 6 وَلَكِنْ مِنْ بَدْءِ ٱلْخَلِيقَةِ، ذَكَرًا وَأُنْثَى خَلَقَهُمَا ٱللهُ.

కిన్తు సృష్టేరాదౌ ఈశ్వరో నరాన్ పుంరూపేణ స్త్రీరూపేణ చ ససర్జ|

٧ 7 مِنْ أَجْلِ هَذَا يَتْرُكُ ٱلرَّجُلُ أَبَاهُ وَأُمَّهُ وَيَلْتَصِقُ بِٱمْرَأَتِهِ،

"తతః కారణాత్ పుమాన్ పితరం మాతరఞ్చ త్యక్త్వా స్వజాయాయామ్ ఆసక్తో భవిష్యతి,

٨ 8 وَيَكُونُ ٱلِٱثْنَانِ جَسَدًا وَاحِدًا. إِذًا لَيْسَا بَعْدُ ٱثْنَيْنِ بَلْ جَسَدٌ وَاحِدٌ.

తౌ ద్వావ్ ఏకాఙ్గౌ భవిష్యతః| " తస్మాత్ తత్కాలమారభ్య తౌ న ద్వావ్ ఏకాఙ్గౌ|

٩ 9 فَٱلَّذِي جَمَعَهُ ٱللهُ لَا يُفَرِّقْهُ إِنْسَانٌ».

అతః కారణాద్ ఈశ్వరో యదయోజయత్ కోపి నరస్తన్న వియేజయేత్|

١٠ 10 ثُمَّ فِي ٱلْبَيْتِ سَأَلَهُ تَلَامِيذُهُ أَيْضًا عَنْ ذَلِكَ،

అథ యీశు ర్గృహం ప్రవిష్టస్తదా శిష్యాః పునస్తత్కథాం తం పప్రచ్ఛుః|

١١ 11 فَقَالَ لَهُمْ: «مَنْ طَلَّقَ ٱمْرَأَتَهُ وَتَزَوَّجَ بِأُخْرَى يَزْنِي عَلَيْهَا.

తతః సోవదత్ కశ్చిద్ యది స్వభార్య్యాం త్యక్తవాన్యామ్ ఉద్వహతి తర్హి స స్వభార్య్యాయాః ప్రాతికూల్యేన వ్యభిచారీ భవతి|

١٢ 12 وَإِنْ طَلَّقَتِ ٱمْرَأَةٌ زَوْجَهَا وَتَزَوَّجَتْ بِآخَرَ تَزْنِي».

కాచిన్నారీ యది స్వపతిం హిత్వాన్యపుంసా వివాహితా భవతి తర్హి సాపి వ్యభిచారిణీ భవతి|

١٣ 13 وَقَدَّمُوا إِلَيْهِ أَوْلَادًا لِكَيْ يَلْمِسَهُمْ. وَأَمَّا ٱلتَّلَامِيذُ فَٱنْتَهَرُوا ٱلَّذِينَ قَدَّمُوهُمْ.

అథ స యథా శిశూన్ స్పృశేత్, తదర్థం లోకైస్తదన్తికం శిశవ ఆనీయన్త, కిన్తు శిష్యాస్తానానీతవతస్తర్జయామాసుః|

١٤ 14 فَلَمَّا رَأَى يَسُوعُ ذَلِكَ ٱغْتَاظَ وَقَالَ لَهُمْ: «دَعُوا ٱلْأَوْلَادَ يَأْتُونَ إِلَيَّ وَلَا تَمْنَعُوهُمْ، لِأَنَّ لِمِثْلِ هَؤُلَاءِ مَلَكُوتَ ٱللهِ.

యీశుస్తద్ దృష్ట్వా క్రుధ్యన్ జగాద, మన్నికటమ్ ఆగన్తుం శిశూన్ మా వారయత, యత ఏతాదృశా ఈశ్వరరాజ్యాధికారిణః|

١٥ 15 اَلْحَقَّ أَقُولُ لَكُمْ: مَنْ لَا يَقْبَلُ مَلَكُوتَ ٱللهِ مِثْلَ وَلَدٍ فَلَنْ يَدْخُلَهُ».

యుష్మానహం యథార్థం వచ్మి, యః కశ్చిత్ శిశువద్ భూత్వా రాజ్యమీశ్వరస్య న గృహ్లీయాత్ స కదాపి తద్రాజ్యం ప్రవేష్టుం న శక్నోతి|

١٦ 16 فَٱحْتَضَنَهُمْ وَوَضَعَ يَدَيْهِ عَلَيْهِمْ وَبَارَكَهُمْ.

అననతరం స శిశూనఙ్కే నిధాయ తేషాం గాత్రేషు హస్తౌ దత్త్వాశిషం బభాషే|

١٧ 17 وَفِيمَا هُوَ خَارِجٌ إِلَى ٱلطَّرِيقِ، رَكَضَ وَاحِدٌ وَجَثَا لَهُ وَسَأَلَهُ: «أَيُّهَا ٱلْمُعَلِّمُ ٱلصَّالِحُ، مَاذَا أَعْمَلُ لِأَرِثَ ٱلْحَيَاةَ ٱلْأَبَدِيَّةَ؟». (aiōnios g166)

అథ స వర్త్మనా యాతి, ఏతర్హి జన ఏకో ధావన్ ఆగత్య తత్సమ్ముఖే జానునీ పాతయిత్వా పృష్టవాన్, భోః పరమగురో, అనన్తాయుః ప్రాప్తయే మయా కిం కర్త్తవ్యం? (aiōnios g166)

١٨ 18 فَقَالَ لَهُ يَسُوعُ: «لِمَاذَا تَدْعُونِي صَالِحًا؟ لَيْسَ أَحَدٌ صَالِحًا إِلَّا وَاحِدٌ وَهُوَ ٱللهُ.

తదా యీశురువాచ, మాం పరమం కుతో వదసి? వినేశ్వరం కోపి పరమో న భవతి|

١٩ 19 أَنْتَ تَعْرِفُ ٱلْوَصَايَا: لَا تَزْنِ. لَا تَقْتُلْ. لَا تَسْرِقْ. لَا تَشْهَدْ بِٱلزُّورِ. لَا تَسْلُبْ. أَكْرِمْ أَبَاكَ وَأُمَّكَ».

పరస్త్రీం నాభిగచ్ఛ; నరం మా ఘాతయ; స్తేయం మా కురు; మృషాసాక్ష్యం మా దేహి; హింసాఞ్చ మా కురు; పితరౌ సమ్మన్యస్వ; నిదేశా ఏతే త్వయా జ్ఞాతాః|

٢٠ 20 فَأَجَابَ وَقَالَ لَهُ: «يَا مُعَلِّمُ، هَذِهِ كُلُّهَا حَفِظْتُهَا مُنْذُ حَدَاثَتِي».

తతస్తన ప్రత్యుక్తం, హే గురో బాల్యకాలాదహం సర్వ్వానేతాన్ ఆచరామి|

٢١ 21 فَنَظَرَ إِلَيْهِ يَسُوعُ وَأَحَبَّهُ، وَقَالَ لَهُ: «يُعْوِزُكَ شَيْءٌ وَاحِدٌ: اِذْهَبْ بِعْ كُلَّ مَا لَكَ وَأَعْطِ ٱلْفُقَرَاءَ، فَيَكُونَ لَكَ كَنْزٌ فِي ٱلسَّمَاءِ، وَتَعَالَ ٱتْبَعْنِي حَامِلًا ٱلصَّلِيبَ».

తదా యీశుస్తం విలోక్య స్నేహేన బభాషే, తవైకస్యాభావ ఆస్తే; త్వం గత్వా సర్వ్వస్వం విక్రీయ దరిద్రేభ్యో విశ్రాణయ, తతః స్వర్గే ధనం ప్రాప్స్యసి; తతః పరమ్ ఏత్య క్రుశం వహన్ మదనువర్త్తీ భవ|

٢٢ 22 فَٱغْتَمَّ عَلَى ٱلْقَوْلِ وَمَضَى حَزِينًا، لِأَنَّهُ كَانَ ذَا أَمْوَالٍ كَثِيرَةٍ.

కిన్తు తస్య బహుసమ్పద్విద్యమానత్వాత్ స ఇమాం కథామాకర్ణ్య విషణో దుఃఖితశ్చ సన్ జగామ|

٢٣ 23 فَنَظَرَ يَسُوعُ حَوْلَهُ وَقَالَ لِتَلَامِيذِهِ: «مَا أَعْسَرَ دُخُولَ ذَوِي ٱلْأَمْوَالِ إِلَى مَلَكُوتِ ٱللهِ!».

అథ యీశుశ్చతుర్దిశో నిరీక్ష్య శిష్యాన్ అవాదీత్, ధనిలోకానామ్ ఈశ్వరరాజ్యప్రవేశః కీదృగ్ దుష్కరః|

٢٤ 24 فَتَحَيَّرَ ٱلتَّلَامِيذُ مِنْ كَلَامِهِ. فَأَجَابَ يَسُوعُ أَيْضًا وَقَالَ لَهُمْ: «يَا بَنِيَّ، مَا أَعْسَرَ دُخُولَ ٱلْمُتَّكِلِينَ عَلَى ٱلْأَمْوَالِ إِلَى مَلَكُوتِ ٱللهِ!

తస్య కథాతః శిష్యాశ్చమచ్చక్రుః, కిన్తు స పునరవదత్, హే బాలకా యే ధనే విశ్వసన్తి తేషామ్ ఈశ్వరరాజ్యప్రవేశః కీదృగ్ దుష్కరః|

٢٥ 25 مُرُورُ جَمَلٍ مِنْ ثَقْبِ إِبْرَةٍ أَيْسَرُ مِنْ أَنْ يَدْخُلَ غَنِيٌّ إِلَى مَلَكُوتِ ٱللهِ».

ఈశ్వరరాజ్యే ధనినాం ప్రవేశాత్ సూచిరన్ధ్రేణ మహాఙ్గస్య గమనాగమనం సుకరం|

٢٦ 26 فَبُهِتُوا إِلَى ٱلْغَايَةِ قَائِلِينَ بَعْضُهُمْ لِبَعْضٍ: «فَمَنْ يَسْتَطِيعُ أَنْ يَخْلُصَ؟».

తదా శిష్యా అతీవ విస్మితాః పరస్పరం ప్రోచుః, తర్హి కః పరిత్రాణం ప్రాప్తుం శక్నోతి?

٢٧ 27 فَنَظَرَ إِلَيْهِمْ يَسُوعُ وَقَالَ: «عِنْدَ ٱلنَّاسِ غَيْرُ مُسْتَطَاعٍ، وَلَكِنْ لَيْسَ عِنْدَ ٱللهِ، لِأَنَّ كُلَّ شَيْءٍ مُسْتَطَاعٌ عِنْدَ ٱللهِ».

తతో యీశుస్తాన్ విలోక్య బభాషే, తన్ నరస్యాసాధ్యం కిన్తు నేశ్వరస్య, యతో హేతోరీశ్వరస్య సర్వ్వం సాధ్యమ్|

٢٨ 28 وَٱبْتَدَأَ بُطْرُسُ يَقُولُ لَهُ: «هَا نَحْنُ قَدْ تَرَكْنَا كُلَّ شَيْءٍ وَتَبِعْنَاكَ».

తదా పితర ఉవాచ, పశ్య వయం సర్వ్వం పరిత్యజ్య భవతోనుగామినో జాతాః|

٢٩ 29 فَأَجَابَ يَسُوعُ وَقَالَ: «ٱلْحَقَّ أَقُولُ لَكُمْ: لَيْسَ أَحَدٌ تَرَكَ بَيْتًا أَوْ إِخْوَةً أَوْ أَخَوَاتٍ أَوْ أَبًا أَوْ أُمًّا أَوِ ٱمْرَأَةً أَوْ أَوْلَادًا أَوْ حُقُولًا، لِأَجْلِي وَلِأَجْلِ ٱلْإِنْجِيلِ،

తతో యీశుః ప్రత్యవదత్, యుష్మానహం యథార్థం వదామి, మదర్థం సుసంవాదార్థం వా యో జనః సదనం భ్రాతరం భగినీం పితరం మాతరం జాయాం సన్తానాన్ భూమి వా త్యక్త్వా

٣٠ 30 إِلَّا وَيَأْخُذُ مِئَةَ ضِعْفٍ ٱلْآنَ فِي هَذَا ٱلزَّمَانِ، بُيُوتًا وَإِخْوَةً وَأَخَوَاتٍ وَأُمَّهَاتٍ وَأَوْلَادًا وَحُقُولًا، مَعَ ٱضْطِهَادَاتٍ، وَفِي ٱلدَّهْرِ ٱلْآتِي ٱلْحَيَاةَ ٱلْأَبَدِيَّةَ. (aiōn g165, aiōnios g166)

గృహభ్రాతృభగినీపితృమాతృపత్నీసన్తానభూమీనామిహ శతగుణాన్ ప్రేత్యానన్తాయుశ్చ న ప్రాప్నోతి తాదృశః కోపి నాస్తి| (aiōn g165, aiōnios g166)

٣١ 31 وَلَكِنْ كَثِيرُونَ أَوَّلُونَ يَكُونُونَ آخِرِينَ، وَٱلْآخِرُونَ أَوَّلِينَ».

కిన్త్వగ్రీయా అనేకే లోకాః శేషాః, శేషీయా అనేకే లోకాశ్చాగ్రా భవిష్యన్తి|

٣٢ 32 وَكَانُوا فِي ٱلطَّرِيقِ صَاعِدِينَ إِلَى أُورُشَلِيمَ وَيَتَقَدَّمُهُمْ يَسُوعُ، وَكَانُوا يَتَحَيَّرُونَ. وَفِيمَا هُمْ يَتْبَعُونَ كَانُوا يَخَافُونَ. فَأَخَذَ ٱلِٱثْنَيْ عَشَرَ أَيْضًا وَٱبْتَدَأَ يَقُولُ لَهُمْ عَمَّا سَيَحْدُثُ لَهُ:

అథ యిరూశాలమ్యానకాలే యీశుస్తేషామ్ అగ్రగామీ బభూవ, తస్మాత్తే చిత్రం జ్ఞాత్వా పశ్చాద్గామినో భూత్వా బిభ్యుః| తదా స పున ర్ద్వాదశశిష్యాన్ గృహీత్వా స్వీయం యద్యద్ ఘటిష్యతే తత్తత్ తేభ్యః కథయితుం ప్రారేభే;

٣٣ 33 «هَا نَحْنُ صَاعِدُونَ إِلَى أُورُشَلِيمَ، وَٱبْنُ ٱلْإِنْسَانِ يُسَلَّمُ إِلَى رُؤَسَاءِ ٱلْكَهَنَةِ وَٱلْكَتَبَةِ، فَيَحْكُمُونَ عَلَيْهِ بِٱلْمَوْتِ، وَيُسَلِّمُونَهُ إِلَى ٱلْأُمَمِ،

పశ్యత వయం యిరూశాలమ్పురం యామః, తత్ర మనుష్యపుత్రః ప్రధానయాజకానామ్ ఉపాధ్యాయానాఞ్చ కరేషు సమర్పయిష్యతే; తే చ వధదణ్డాజ్ఞాం దాపయిత్వా పరదేశీయానాం కరేషు తం సమర్పయిష్యన్తి|

٣٤ 34 فَيَهْزَأُونَ بِهِ وَيَجْلِدُونَهُ وَيَتْفُلُونَ عَلَيْهِ وَيَقْتُلُونَهُ، وَفِي ٱلْيَوْمِ ٱلثَّالِثِ يَقُومُ».

తే తముపహస్య కశయా ప్రహృత్య తద్వపుషి నిష్ఠీవం నిక్షిప్య తం హనిష్యన్తి, తతః స తృతీయదినే ప్రోత్థాస్యతి|

٣٥ 35 وَتَقَدَّمَ إِلَيْهِ يَعْقُوبُ وَيُوحَنَّا ٱبْنَا زَبْدِي قَائِلَيْنِ: «يَا مُعَلِّمُ، نُرِيدُ أَنْ تَفْعَلَ لَنَا كُلَّ مَا طَلَبْنَا».

తతః సివదేః పుత్రౌ యాకూబ్యోహనౌ తదన్తికమ్ ఏత్య ప్రోచతుః, హే గురో యద్ ఆవాభ్యాం యాచిష్యతే తదస్మదర్థం భవాన్ కరోతు నివేదనమిదమావయోః|

٣٦ 36 فَقَالَ لَهُمَا: «مَاذَا تُرِيدَانِ أَنْ أَفْعَلَ لَكُمَا؟».

తతః స కథితవాన్, యువాం కిమిచ్ఛథః? కిం మయా యుష్మదర్థం కరణీయం?

٣٧ 37 فَقَالَا لَهُ: «أَعْطِنَا أَنْ نَجْلِسَ وَاحِدٌ عَنْ يَمِينِكَ وَٱلْآخَرُ عَنْ يَسَارِكَ فِي مَجْدِكَ».

తదా తౌ ప్రోచతుః, ఆవయోరేకం దక్షిణపార్శ్వే వామపార్శ్వే చైకం తవైశ్వర్య్యపదే సముపవేష్టుమ్ ఆజ్ఞాపయ|

٣٨ 38 فَقَالَ لَهُمَا يَسُوعُ: «لَسْتُمَا تَعْلَمَانِ مَا تَطْلُبَانِ. أَتَسْتَطِيعَانِ أَنْ تَشْرَبَا ٱلْكَأْسَ ٱلَّتِي أَشْرَبُهَا أَنَا، وَأَنْ تَصْطَبِغَا بِٱلصِّبْغَةِ ٱلَّتِي أَصْطَبغُ بِهَا أَنَا؟»

కిన్తు యీశుః ప్రత్యువాచ యువామజ్ఞాత్వేదం ప్రార్థయేథే, యేన కంసేనాహం పాస్యామి తేన యువాభ్యాం కిం పాతుం శక్ష్యతే? యస్మిన్ మజ్జనేనాహం మజ్జిష్యే తన్మజ్జనే మజ్జయితుం కిం యువాభ్యాం శక్ష్యతే? తౌ ప్రత్యూచతుః శక్ష్యతే|

٣٩ 39 فَقَالَا لَهُ: «نَسْتَطِيعُ». فَقَالَ لَهُمَا يَسُوعُ: «أَمَّا ٱلْكَأْسُ ٱلَّتِي أَشْرَبُهَا أَنَا فَتَشْرَبَانِهَا، وَبَالصِّبْغَةِ ٱلَّتِي أَصْطَبِغُ بِهَا أَنَا تَصْطَبِغَانِ.

తదా యీశురవదత్ యేన కంసేనాహం పాస్యామి తేనావశ్యం యువామపి పాస్యథః, యేన మజ్జనేన చాహం మజ్జియ్యే తత్ర యువామపి మజ్జిష్యేథే|

٤٠ 40 وَأَمَّا ٱلْجُلُوسُ عَنْ يَمِينِي وَعَنْ يَسَارِي فَلَيْسَ لِي أَنْ أُعْطِيَهُ إِلَّا لِلَّذِينَ أُعِدَّ لَهُمْ».

కిన్తు యేషామర్థమ్ ఇదం నిరూపితం, తాన్ విహాయాన్యం కమపి మమ దక్షిణపార్శ్వే వామపార్శ్వే వా సముపవేశయితుం మమాధికారో నాస్తి|

٤١ 41 وَلَمَّا سَمِعَ ٱلْعَشَرَةُ ٱبْتَدَأُوا يَغْتَاظُونَ مِنْ أَجْلِ يَعْقُوبَ وَيُوحَنَّا.

అథాన్యదశశిష్యా ఇమాం కథాం శ్రుత్వా యాకూబ్యోహన్భ్యాం చుకుపుః|

٤٢ 42 فَدَعَاهُمْ يَسُوعُ وَقَالَ لَهُمْ: «أَنْتُمْ تَعْلَمُونَ أَنَّ ٱلَّذِينَ يُحْسَبُونَ رُؤَسَاءَ ٱلْأُمَمِ يَسُودُونَهُمْ، وَأَنَّ عُظَمَاءَهُمْ يَتَسَلَّطُونَ عَلَيْهِمْ.

కిన్తు యీశుస్తాన్ సమాహూయ బభాషే, అన్యదేశీయానాం రాజత్వం యే కుర్వ్వన్తి తే తేషామేవ ప్రభుత్వం కుర్వ్వన్తి, తథా యే మహాలోకాస్తే తేషామ్ అధిపతిత్వం కుర్వ్వన్తీతి యూయం జానీథ|

٤٣ 43 فَلَا يَكُونُ هَكَذَا فِيكُمْ. بَلْ مَنْ أَرَادَ أَنْ يَصِيرَ فِيكُمْ عَظِيمًا، يَكُونُ لَكُمْ خَادِمًا،

కిన్తు యుష్మాకం మధ్యే న తథా భవిష్యతి, యుష్మాకం మధ్యే యః ప్రాధాన్యం వాఞ్ఛతి స యుష్మాకం సేవకో భవిష్యతి,

٤٤ 44 وَمَنْ أَرَادَ أَنْ يَصِيرَ فِيكُمْ أَوَّلًا، يَكُونُ لِلْجَمِيعِ عَبْدًا.

యుష్మాకం యో మహాన్ భవితుమిచ్ఛతి స సర్వ్వేషాం కిఙ్కరో భవిష్యతి|

٤٥ 45 لِأَنَّ ٱبْنَ ٱلْإِنْسَانِ أَيْضًا لَمْ يَأْتِ لِيُخْدَمَ بَلْ لِيَخْدِمَ وَلِيَبْذِلَ نَفْسَهُ فِدْيَةً عَنْ كَثِيرِينَ».

యతో మనుష్యపుత్రః సేవ్యో భవితుం నాగతః సేవాం కర్త్తాం తథానేకేషాం పరిత్రాణస్య మూల్యరూపస్వప్రాణం దాతుఞ్చాగతః|

٤٦ 46 وَجَاءُوا إِلَى أَرِيحَا. وَفِيمَا هُوَ خَارِجٌ مِنْ أَرِيحَا مَعَ تَلَامِيذِهِ وَجَمْعٍ غَفِيرٍ، كَانَ بَارْتِيمَاوُسُ ٱلْأَعْمَى ٱبْنُ تِيمَاوُسَ جَالِسًا عَلَى ٱلطَّرِيقِ يَسْتَعْطِي.

అథ తే యిరీహోనగరం ప్రాప్తాస్తస్మాత్ శిష్యై ర్లోకైశ్చ సహ యీశో ర్గమనకాలే టీమయస్య పుత్రో బర్టీమయనామా అన్ధస్తన్మార్గపార్శ్వే భిక్షార్థమ్ ఉపవిష్టః|

٤٧ 47 فَلَمَّا سَمِعَ أَنَّهُ يَسُوعُ ٱلنَّاصِرِيُّ، ٱبْتَدَأَ يَصْرُخُ وَيَقُولُ: «يَا يَسُوعُ ٱبْنَ دَاوُدَ، ٱرْحَمْنِي!»

స నాసరతీయస్య యీశోరాగమనవార్త్తాం ప్రాప్య ప్రోచై ర్వక్తుమారేభే, హే యీశో దాయూదః సన్తాన మాం దయస్వ|

٤٨ 48 فَٱنْتَهَرَهُ كَثِيرُونَ لِيَسْكُتَ، فَصَرَخَ أَكْثَرَ كَثِيرًا: «يَا ٱبْنَ دَاوُدَ، ٱرْحَمْنِي!».

తతోనేకే లోకా మౌనీభవేతి తం తర్జయామాసుః, కిన్తు స పునరధికముచ్చై ర్జగాద, హే యీశో దాయూదః సన్తాన మాం దయస్వ|

٤٩ 49 فَوَقَفَ يَسُوعُ وَأَمَرَ أَنْ يُنَادَى. فَنَادَوْا ٱلْأَعْمَى قَائِلِينَ لَهُ: «ثِقْ! قُمْ! هُوَذَا يُنَادِيكَ».

తదా యీశుః స్థిత్వా తమాహ్వాతుం సమాదిదేశ, తతో లోకాస్తమన్ధమాహూయ బభాషిరే, హే నర, స్థిరో భవ, ఉత్తిష్ఠ, స త్వామాహ్వయతి|

٥٠ 50 فَطَرَحَ رِدَاءَهُ وَقَامَ وَجَاءَ إِلَى يَسُوعَ.

తదా స ఉత్తరీయవస్త్రం నిక్షిప్య ప్రోత్థాయ యీశోః సమీపం గతః|

٥١ 51 فَأَجَابَ يَسُوعُ وَقَالَ لَهُ: «مَاذَا تُرِيدُ أَنْ أَفْعَلَ بِكَ؟» فَقَالَ لَهُ ٱلْأَعْمَى: «يَا سَيِّدِي، أَنْ أُبْصِرَ!».

తతో యీశుస్తమవదత్ త్వయా కిం ప్రార్థ్యతే? తుభ్యమహం కిం కరిష్యామీ? తదా సోన్ధస్తమువాచ, హే గురో మదీయా దృష్టిర్భవేత్|

٥٢ 52 فَقَالَ لَهُ يَسُوعُ: «ٱذْهَبْ. إِيمَانُكَ قَدْ شَفَاكَ». فَلِلْوَقْتِ أَبْصَرَ، وَتَبِعَ يَسُوعَ فِي ٱلطَّرِيقِ.

తతో యీశుస్తమువాచ యాహి తవ విశ్వాసస్త్వాం స్వస్థమకార్షీత్, తస్మాత్ తత్క్షణం స దృష్టిం ప్రాప్య పథా యీశోః పశ్చాద్ యయౌ|

Jesus Blesses the Little Children