مَرْقُس 10

١ 1 وَقَامَ مِنْ هُنَاكَ وَجَاءَ إِلَى تُخُومِ ٱلْيَهُودِيَّةِ مِنْ عَبْرِ ٱلْأُرْدُنِّ. فَٱجْتَمَعَ إِلَيْهِ جُمُوعٌ أَيْضًا، وَكَعَادَتِهِ كَانَ أَيْضًا يُعَلِّمُهُمْ.

អនន្តរំ ស តត្ស្ថានាត៑ ប្រស្ថាយ យទ៌្ទននទ្យាះ បារេ យិហូទាប្រទេឝ ឧបស្ថិតវាន៑, តត្រ តទន្តិកេ លោកានាំ សមាគមេ ជាតេ ស និជរីត្យនុសារេណ បុនស្តាន៑ ឧបទិទេឝ។

٢ 2 فَتَقَدَّمَ ٱلْفَرِّيسِيُّونَ وَسَأَلُوهُ: «هَلْ يَحِلُّ لِلرَّجُلِ أَنْ يُطَلِّقَ ٱمْرَأَتَهُ؟». لِيُجَرِّبُوهُ.

តទា ផិរូឝិនស្តត្សមីបម៑ ឯត្យ តំ បរីក្ឞិតុំ បប្រច្ឆះ ស្វជាយា មនុជានាំ ត្យជ្យា ន វេតិ?

٣ 3 فَأَجَابَ وَقَالَ لَهُمْ: «بِمَاذَا أَوْصَاكُمْ مُوسَى؟».

តតះ ស ប្រត្យវាទីត៑, អត្រ កាយ៌្យេ មូសា យុឞ្មាន៑ ប្រតិ កិមាជ្ញាបយត៑?

٤ 4 فَقَالُوا: «مُوسَى أَذِنَ أَنْ يُكْتَبَ كِتَابُ طَلَاقٍ، فَتُطَلَّقُ».

ត ឩចុះ ត្យាគបត្រំ លេខិតុំ ស្វបត្នីំ ត្យក្តុញ្ច មូសាៜនុមន្យតេ។

٥ 5 فَأَجَابَ يَسُوعُ وَقَالَ لَهُمْ: «مِنْ أَجْلِ قَسَاوَةِ قُلُوبِكُمْ كَتَبَ لَكُمْ هَذِهِ ٱلْوَصِيَّةَ،

តទា យីឝុះ ប្រត្យុវាច, យុឞ្មាកំ មនសាំ កាឋិន្យាទ្ធេតោ រ្មូសា និទេឝមិមម៑ អលិខត៑។

٦ 6 وَلَكِنْ مِنْ بَدْءِ ٱلْخَلِيقَةِ، ذَكَرًا وَأُنْثَى خَلَقَهُمَا ٱللهُ.

កិន្តុ ស្ឫឞ្ដេរាទៅ ឦឝ្វរោ នរាន៑ បុំរូបេណ ស្ត្រីរូបេណ ច សសជ៌។

٧ 7 مِنْ أَجْلِ هَذَا يَتْرُكُ ٱلرَّجُلُ أَبَاهُ وَأُمَّهُ وَيَلْتَصِقُ بِٱمْرَأَتِهِ،

"តតះ ការណាត៑ បុមាន៑ បិតរំ មាតរញ្ច ត្យក្ត្វា ស្វជាយាយាម៑ អាសក្តោ ភវិឞ្យតិ,

٨ 8 وَيَكُونُ ٱلِٱثْنَانِ جَسَدًا وَاحِدًا. إِذًا لَيْسَا بَعْدُ ٱثْنَيْنِ بَلْ جَسَدٌ وَاحِدٌ.

តៅ ទ្វាវ៑ ឯកាង្គៅ ភវិឞ្យតះ។ " តស្មាត៑ តត្កាលមារភ្យ តៅ ន ទ្វាវ៑ ឯកាង្គៅ។

٩ 9 فَٱلَّذِي جَمَعَهُ ٱللهُ لَا يُفَرِّقْهُ إِنْسَانٌ».

អតះ ការណាទ៑ ឦឝ្វរោ យទយោជយត៑ កោបិ នរស្តន្ន វិយេជយេត៑។

١٠ 10 ثُمَّ فِي ٱلْبَيْتِ سَأَلَهُ تَلَامِيذُهُ أَيْضًا عَنْ ذَلِكَ،

អថ យីឝុ រ្គ្ឫហំ ប្រវិឞ្ដស្តទា ឝិឞ្យាះ បុនស្តត្កថាំ តំ បប្រច្ឆុះ។

١١ 11 فَقَالَ لَهُمْ: «مَنْ طَلَّقَ ٱمْرَأَتَهُ وَتَزَوَّجَ بِأُخْرَى يَزْنِي عَلَيْهَا.

តតះ សោវទត៑ កឝ្ចិទ៑ យទិ ស្វភាយ៌្យាំ ត្យក្តវាន្យាម៑ ឧទ្វហតិ តហ៌ិ ស ស្វភាយ៌្យាយាះ ប្រាតិកូល្យេន វ្យភិចារី ភវតិ។

١٢ 12 وَإِنْ طَلَّقَتِ ٱمْرَأَةٌ زَوْجَهَا وَتَزَوَّجَتْ بِآخَرَ تَزْنِي».

កាចិន្នារី យទិ ស្វបតិំ ហិត្វាន្យបុំសា វិវាហិតា ភវតិ តហ៌ិ សាបិ វ្យភិចារិណី ភវតិ។

١٣ 13 وَقَدَّمُوا إِلَيْهِ أَوْلَادًا لِكَيْ يَلْمِسَهُمْ. وَأَمَّا ٱلتَّلَامِيذُ فَٱنْتَهَرُوا ٱلَّذِينَ قَدَّمُوهُمْ.

អថ ស យថា ឝិឝូន៑ ស្ប្ឫឝេត៑, តទត៌្ហំ លោកៃស្តទន្តិកំ ឝិឝវ អានីយន្ត, កិន្តុ ឝិឞ្យាស្តានានីតវតស្តជ៌យាមាសុះ។

١٤ 14 فَلَمَّا رَأَى يَسُوعُ ذَلِكَ ٱغْتَاظَ وَقَالَ لَهُمْ: «دَعُوا ٱلْأَوْلَادَ يَأْتُونَ إِلَيَّ وَلَا تَمْنَعُوهُمْ، لِأَنَّ لِمِثْلِ هَؤُلَاءِ مَلَكُوتَ ٱللهِ.

យីឝុស្តទ៑ ទ្ឫឞ្ដ្វា ក្រុធ្យន៑ ជគាទ, មន្និកដម៑ អាគន្តុំ ឝិឝូន៑ មា វារយត, យត ឯតាទ្ឫឝា ឦឝ្វររាជ្យាធិការិណះ។

١٥ 15 اَلْحَقَّ أَقُولُ لَكُمْ: مَنْ لَا يَقْبَلُ مَلَكُوتَ ٱللهِ مِثْلَ وَلَدٍ فَلَنْ يَدْخُلَهُ».

យុឞ្មានហំ យថាត៌្ហំ វច្មិ, យះ កឝ្ចិត៑ ឝិឝុវទ៑ ភូត្វា រាជ្យមីឝ្វរស្យ ន គ្ឫហ្លីយាត៑ ស កទាបិ តទ្រាជ្យំ ប្រវេឞ្ដុំ ន ឝក្នោតិ។

١٦ 16 فَٱحْتَضَنَهُمْ وَوَضَعَ يَدَيْهِ عَلَيْهِمْ وَبَارَكَهُمْ.

អននតរំ ស ឝិឝូនង្កេ និធាយ តេឞាំ គាត្រេឞុ ហស្តៅ ទត្ត្វាឝិឞំ ពភាឞេ។

١٧ 17 وَفِيمَا هُوَ خَارِجٌ إِلَى ٱلطَّرِيقِ، رَكَضَ وَاحِدٌ وَجَثَا لَهُ وَسَأَلَهُ: «أَيُّهَا ٱلْمُعَلِّمُ ٱلصَّالِحُ، مَاذَا أَعْمَلُ لِأَرِثَ ٱلْحَيَاةَ ٱلْأَبَدِيَّةَ؟». (aiōnios g166)

អថ ស វត៌្មនា យាតិ, ឯតហ៌ិ ជន ឯកោ ធាវន៑ អាគត្យ តត្សម្មុខេ ជានុនី បាតយិត្វា ប្ឫឞ្ដវាន៑, ភោះ បរមគុរោ, អនន្តាយុះ ប្រាប្តយេ មយា កិំ កត៌្តវ្យំ? (aiōnios g166)

١٨ 18 فَقَالَ لَهُ يَسُوعُ: «لِمَاذَا تَدْعُونِي صَالِحًا؟ لَيْسَ أَحَدٌ صَالِحًا إِلَّا وَاحِدٌ وَهُوَ ٱللهُ.

តទា យីឝុរុវាច, មាំ បរមំ កុតោ វទសិ? វិនេឝ្វរំ កោបិ បរមោ ន ភវតិ។

١٩ 19 أَنْتَ تَعْرِفُ ٱلْوَصَايَا: لَا تَزْنِ. لَا تَقْتُلْ. لَا تَسْرِقْ. لَا تَشْهَدْ بِٱلزُّورِ. لَا تَسْلُبْ. أَكْرِمْ أَبَاكَ وَأُمَّكَ».

បរស្ត្រីំ នាភិគច្ឆ; នរំ មា ឃាតយ; ស្តេយំ មា កុរុ; ម្ឫឞាសាក្ឞ្យំ មា ទេហិ; ហិំសាញ្ច មា កុរុ; បិតរៅ សម្មន្យស្វ; និទេឝា ឯតេ ត្វយា ជ្ញាតាះ។

٢٠ 20 فَأَجَابَ وَقَالَ لَهُ: «يَا مُعَلِّمُ، هَذِهِ كُلُّهَا حَفِظْتُهَا مُنْذُ حَدَاثَتِي».

តតស្តន ប្រត្យុក្តំ, ហេ គុរោ ពាល្យកាលាទហំ សវ៌្វានេតាន៑ អាចរាមិ។

٢١ 21 فَنَظَرَ إِلَيْهِ يَسُوعُ وَأَحَبَّهُ، وَقَالَ لَهُ: «يُعْوِزُكَ شَيْءٌ وَاحِدٌ: اِذْهَبْ بِعْ كُلَّ مَا لَكَ وَأَعْطِ ٱلْفُقَرَاءَ، فَيَكُونَ لَكَ كَنْزٌ فِي ٱلسَّمَاءِ، وَتَعَالَ ٱتْبَعْنِي حَامِلًا ٱلصَّلِيبَ».

តទា យីឝុស្តំ វិលោក្យ ស្នេហេន ពភាឞេ, តវៃកស្យាភាវ អាស្តេ; ត្វំ គត្វា សវ៌្វស្វំ វិក្រីយ ទរិទ្រេភ្យោ វិឝ្រាណយ, តតះ ស្វគ៌េ ធនំ ប្រាប្ស្យសិ; តតះ បរម៑ ឯត្យ ក្រុឝំ វហន៑ មទនុវត៌្តី ភវ។

٢٢ 22 فَٱغْتَمَّ عَلَى ٱلْقَوْلِ وَمَضَى حَزِينًا، لِأَنَّهُ كَانَ ذَا أَمْوَالٍ كَثِيرَةٍ.

កិន្តុ តស្យ ពហុសម្បទ្វិទ្យមានត្វាត៑ ស ឥមាំ កថាមាកណ៌្យ វិឞណោ ទុះខិតឝ្ច សន៑ ជគាម។

٢٣ 23 فَنَظَرَ يَسُوعُ حَوْلَهُ وَقَالَ لِتَلَامِيذِهِ: «مَا أَعْسَرَ دُخُولَ ذَوِي ٱلْأَمْوَالِ إِلَى مَلَكُوتِ ٱللهِ!».

អថ យីឝុឝ្ចតុទ៌ិឝោ និរីក្ឞ្យ ឝិឞ្យាន៑ អវាទីត៑, ធនិលោកានាម៑ ឦឝ្វររាជ្យប្រវេឝះ កីទ្ឫគ៑ ទុឞ្ករះ។

٢٤ 24 فَتَحَيَّرَ ٱلتَّلَامِيذُ مِنْ كَلَامِهِ. فَأَجَابَ يَسُوعُ أَيْضًا وَقَالَ لَهُمْ: «يَا بَنِيَّ، مَا أَعْسَرَ دُخُولَ ٱلْمُتَّكِلِينَ عَلَى ٱلْأَمْوَالِ إِلَى مَلَكُوتِ ٱللهِ!

តស្យ កថាតះ ឝិឞ្យាឝ្ចមច្ចក្រុះ, កិន្តុ ស បុនរវទត៑, ហេ ពាលកា យេ ធនេ វិឝ្វសន្តិ តេឞាម៑ ឦឝ្វររាជ្យប្រវេឝះ កីទ្ឫគ៑ ទុឞ្ករះ។

٢٥ 25 مُرُورُ جَمَلٍ مِنْ ثَقْبِ إِبْرَةٍ أَيْسَرُ مِنْ أَنْ يَدْخُلَ غَنِيٌّ إِلَى مَلَكُوتِ ٱللهِ».

ឦឝ្វររាជ្យេ ធនិនាំ ប្រវេឝាត៑ សូចិរន្ធ្រេណ មហាង្គស្យ គមនាគមនំ សុករំ។

٢٦ 26 فَبُهِتُوا إِلَى ٱلْغَايَةِ قَائِلِينَ بَعْضُهُمْ لِبَعْضٍ: «فَمَنْ يَسْتَطِيعُ أَنْ يَخْلُصَ؟».

តទា ឝិឞ្យា អតីវ វិស្មិតាះ បរស្បរំ ប្រោចុះ, តហ៌ិ កះ បរិត្រាណំ ប្រាប្តុំ ឝក្នោតិ?

٢٧ 27 فَنَظَرَ إِلَيْهِمْ يَسُوعُ وَقَالَ: «عِنْدَ ٱلنَّاسِ غَيْرُ مُسْتَطَاعٍ، وَلَكِنْ لَيْسَ عِنْدَ ٱللهِ، لِأَنَّ كُلَّ شَيْءٍ مُسْتَطَاعٌ عِنْدَ ٱللهِ».

តតោ យីឝុស្តាន៑ វិលោក្យ ពភាឞេ, តន៑ នរស្យាសាធ្យំ កិន្តុ នេឝ្វរស្យ, យតោ ហេតោរីឝ្វរស្យ សវ៌្វំ សាធ្យម៑។

٢٨ 28 وَٱبْتَدَأَ بُطْرُسُ يَقُولُ لَهُ: «هَا نَحْنُ قَدْ تَرَكْنَا كُلَّ شَيْءٍ وَتَبِعْنَاكَ».

តទា បិតរ ឧវាច, បឝ្យ វយំ សវ៌្វំ បរិត្យជ្យ ភវតោនុគាមិនោ ជាតាះ។

٢٩ 29 فَأَجَابَ يَسُوعُ وَقَالَ: «ٱلْحَقَّ أَقُولُ لَكُمْ: لَيْسَ أَحَدٌ تَرَكَ بَيْتًا أَوْ إِخْوَةً أَوْ أَخَوَاتٍ أَوْ أَبًا أَوْ أُمًّا أَوِ ٱمْرَأَةً أَوْ أَوْلَادًا أَوْ حُقُولًا، لِأَجْلِي وَلِأَجْلِ ٱلْإِنْجِيلِ،

តតោ យីឝុះ ប្រត្យវទត៑, យុឞ្មានហំ យថាត៌្ហំ វទាមិ, មទត៌្ហំ សុសំវាទាត៌្ហំ វា យោ ជនះ សទនំ ភ្រាតរំ ភគិនីំ បិតរំ មាតរំ ជាយាំ សន្តានាន៑ ភូមិ វា ត្យក្ត្វា

٣٠ 30 إِلَّا وَيَأْخُذُ مِئَةَ ضِعْفٍ ٱلْآنَ فِي هَذَا ٱلزَّمَانِ، بُيُوتًا وَإِخْوَةً وَأَخَوَاتٍ وَأُمَّهَاتٍ وَأَوْلَادًا وَحُقُولًا، مَعَ ٱضْطِهَادَاتٍ، وَفِي ٱلدَّهْرِ ٱلْآتِي ٱلْحَيَاةَ ٱلْأَبَدِيَّةَ. (aiōn g165, aiōnios g166)

គ្ឫហភ្រាត្ឫភគិនីបិត្ឫមាត្ឫបត្នីសន្តានភូមីនាមិហ ឝតគុណាន៑ ប្រេត្យានន្តាយុឝ្ច ន ប្រាប្នោតិ តាទ្ឫឝះ កោបិ នាស្តិ។ (aiōn g165, aiōnios g166)

٣١ 31 وَلَكِنْ كَثِيرُونَ أَوَّلُونَ يَكُونُونَ آخِرِينَ، وَٱلْآخِرُونَ أَوَّلِينَ».

កិន្ត្វគ្រីយា អនេកេ លោកាះ ឝេឞាះ, ឝេឞីយា អនេកេ លោកាឝ្ចាគ្រា ភវិឞ្យន្តិ។

٣٢ 32 وَكَانُوا فِي ٱلطَّرِيقِ صَاعِدِينَ إِلَى أُورُشَلِيمَ وَيَتَقَدَّمُهُمْ يَسُوعُ، وَكَانُوا يَتَحَيَّرُونَ. وَفِيمَا هُمْ يَتْبَعُونَ كَانُوا يَخَافُونَ. فَأَخَذَ ٱلِٱثْنَيْ عَشَرَ أَيْضًا وَٱبْتَدَأَ يَقُولُ لَهُمْ عَمَّا سَيَحْدُثُ لَهُ:

អថ យិរូឝាលម្យានកាលេ យីឝុស្តេឞាម៑ អគ្រគាមី ពភូវ, តស្មាត្តេ ចិត្រំ ជ្ញាត្វា បឝ្ចាទ្គាមិនោ ភូត្វា ពិភ្យុះ។ តទា ស បុន រ្ទ្វាទឝឝិឞ្យាន៑ គ្ឫហីត្វា ស្វីយំ យទ្យទ៑ ឃដិឞ្យតេ តត្តត៑ តេភ្យះ កថយិតុំ ប្រារេភេ;

٣٣ 33 «هَا نَحْنُ صَاعِدُونَ إِلَى أُورُشَلِيمَ، وَٱبْنُ ٱلْإِنْسَانِ يُسَلَّمُ إِلَى رُؤَسَاءِ ٱلْكَهَنَةِ وَٱلْكَتَبَةِ، فَيَحْكُمُونَ عَلَيْهِ بِٱلْمَوْتِ، وَيُسَلِّمُونَهُ إِلَى ٱلْأُمَمِ،

បឝ្យត វយំ យិរូឝាលម្បុរំ យាមះ, តត្រ មនុឞ្យបុត្រះ ប្រធានយាជកានាម៑ ឧបាធ្យាយានាញ្ច ករេឞុ សមប៌យិឞ្យតេ; តេ ច វធទណ្ឌាជ្ញាំ ទាបយិត្វា បរទេឝីយានាំ ករេឞុ តំ សមប៌យិឞ្យន្តិ។

٣٤ 34 فَيَهْزَأُونَ بِهِ وَيَجْلِدُونَهُ وَيَتْفُلُونَ عَلَيْهِ وَيَقْتُلُونَهُ، وَفِي ٱلْيَوْمِ ٱلثَّالِثِ يَقُومُ».

តេ តមុបហស្យ កឝយា ប្រហ្ឫត្យ តទ្វបុឞិ និឞ្ឋីវំ និក្ឞិប្យ តំ ហនិឞ្យន្តិ, តតះ ស ត្ឫតីយទិនេ ប្រោត្ថាស្យតិ។

٣٥ 35 وَتَقَدَّمَ إِلَيْهِ يَعْقُوبُ وَيُوحَنَّا ٱبْنَا زَبْدِي قَائِلَيْنِ: «يَا مُعَلِّمُ، نُرِيدُ أَنْ تَفْعَلَ لَنَا كُلَّ مَا طَلَبْنَا».

តតះ សិវទេះ បុត្រៅ យាកូព្យោហនៅ តទន្តិកម៑ ឯត្យ ប្រោចតុះ, ហេ គុរោ យទ៑ អាវាភ្យាំ យាចិឞ្យតេ តទស្មទត៌្ហំ ភវាន៑ ករោតុ និវេទនមិទមាវយោះ។

٣٦ 36 فَقَالَ لَهُمَا: «مَاذَا تُرِيدَانِ أَنْ أَفْعَلَ لَكُمَا؟».

តតះ ស កថិតវាន៑, យុវាំ កិមិច្ឆថះ? កិំ មយា យុឞ្មទត៌្ហំ ករណីយំ?

٣٧ 37 فَقَالَا لَهُ: «أَعْطِنَا أَنْ نَجْلِسَ وَاحِدٌ عَنْ يَمِينِكَ وَٱلْآخَرُ عَنْ يَسَارِكَ فِي مَجْدِكَ».

តទា តៅ ប្រោចតុះ, អាវយោរេកំ ទក្ឞិណបាឝ៌្វេ វាមបាឝ៌្វេ ចៃកំ តវៃឝ្វយ៌្យបទេ សមុបវេឞ្ដុម៑ អាជ្ញាបយ។

٣٨ 38 فَقَالَ لَهُمَا يَسُوعُ: «لَسْتُمَا تَعْلَمَانِ مَا تَطْلُبَانِ. أَتَسْتَطِيعَانِ أَنْ تَشْرَبَا ٱلْكَأْسَ ٱلَّتِي أَشْرَبُهَا أَنَا، وَأَنْ تَصْطَبِغَا بِٱلصِّبْغَةِ ٱلَّتِي أَصْطَبغُ بِهَا أَنَا؟»

កិន្តុ យីឝុះ ប្រត្យុវាច យុវាមជ្ញាត្វេទំ ប្រាត៌្ហយេថេ, យេន កំសេនាហំ បាស្យាមិ តេន យុវាភ្យាំ កិំ បាតុំ ឝក្ឞ្យតេ? យស្មិន៑ មជ្ជនេនាហំ មជ្ជិឞ្យេ តន្មជ្ជនេ មជ្ជយិតុំ កិំ យុវាភ្យាំ ឝក្ឞ្យតេ? តៅ ប្រត្យូចតុះ ឝក្ឞ្យតេ។

٣٩ 39 فَقَالَا لَهُ: «نَسْتَطِيعُ». فَقَالَ لَهُمَا يَسُوعُ: «أَمَّا ٱلْكَأْسُ ٱلَّتِي أَشْرَبُهَا أَنَا فَتَشْرَبَانِهَا، وَبَالصِّبْغَةِ ٱلَّتِي أَصْطَبِغُ بِهَا أَنَا تَصْطَبِغَانِ.

តទា យីឝុរវទត៑ យេន កំសេនាហំ បាស្យាមិ តេនាវឝ្យំ យុវាមបិ បាស្យថះ, យេន មជ្ជនេន ចាហំ មជ្ជិយ្យេ តត្រ យុវាមបិ មជ្ជិឞ្យេថេ។

٤٠ 40 وَأَمَّا ٱلْجُلُوسُ عَنْ يَمِينِي وَعَنْ يَسَارِي فَلَيْسَ لِي أَنْ أُعْطِيَهُ إِلَّا لِلَّذِينَ أُعِدَّ لَهُمْ».

កិន្តុ យេឞាមត៌្ហម៑ ឥទំ និរូបិតំ, តាន៑ វិហាយាន្យំ កមបិ មម ទក្ឞិណបាឝ៌្វេ វាមបាឝ៌្វេ វា សមុបវេឝយិតុំ មមាធិការោ នាស្តិ។

٤١ 41 وَلَمَّا سَمِعَ ٱلْعَشَرَةُ ٱبْتَدَأُوا يَغْتَاظُونَ مِنْ أَجْلِ يَعْقُوبَ وَيُوحَنَّا.

អថាន្យទឝឝិឞ្យា ឥមាំ កថាំ ឝ្រុត្វា យាកូព្យោហន្ភ្យាំ ចុកុបុះ។

٤٢ 42 فَدَعَاهُمْ يَسُوعُ وَقَالَ لَهُمْ: «أَنْتُمْ تَعْلَمُونَ أَنَّ ٱلَّذِينَ يُحْسَبُونَ رُؤَسَاءَ ٱلْأُمَمِ يَسُودُونَهُمْ، وَأَنَّ عُظَمَاءَهُمْ يَتَسَلَّطُونَ عَلَيْهِمْ.

កិន្តុ យីឝុស្តាន៑ សមាហូយ ពភាឞេ, អន្យទេឝីយានាំ រាជត្វំ យេ កុវ៌្វន្តិ តេ តេឞាមេវ ប្រភុត្វំ កុវ៌្វន្តិ, តថា យេ មហាលោកាស្តេ តេឞាម៑ អធិបតិត្វំ កុវ៌្វន្តីតិ យូយំ ជានីថ។

٤٣ 43 فَلَا يَكُونُ هَكَذَا فِيكُمْ. بَلْ مَنْ أَرَادَ أَنْ يَصِيرَ فِيكُمْ عَظِيمًا، يَكُونُ لَكُمْ خَادِمًا،

កិន្តុ យុឞ្មាកំ មធ្យេ ន តថា ភវិឞ្យតិ, យុឞ្មាកំ មធ្យេ យះ ប្រាធាន្យំ វាញ្ឆតិ ស យុឞ្មាកំ សេវកោ ភវិឞ្យតិ,

٤٤ 44 وَمَنْ أَرَادَ أَنْ يَصِيرَ فِيكُمْ أَوَّلًا، يَكُونُ لِلْجَمِيعِ عَبْدًا.

យុឞ្មាកំ យោ មហាន៑ ភវិតុមិច្ឆតិ ស សវ៌្វេឞាំ កិង្ករោ ភវិឞ្យតិ។

٤٥ 45 لِأَنَّ ٱبْنَ ٱلْإِنْسَانِ أَيْضًا لَمْ يَأْتِ لِيُخْدَمَ بَلْ لِيَخْدِمَ وَلِيَبْذِلَ نَفْسَهُ فِدْيَةً عَنْ كَثِيرِينَ».

យតោ មនុឞ្យបុត្រះ សេវ្យោ ភវិតុំ នាគតះ សេវាំ កត៌្តាំ តថានេកេឞាំ បរិត្រាណស្យ មូល្យរូបស្វប្រាណំ ទាតុញ្ចាគតះ។

٤٦ 46 وَجَاءُوا إِلَى أَرِيحَا. وَفِيمَا هُوَ خَارِجٌ مِنْ أَرِيحَا مَعَ تَلَامِيذِهِ وَجَمْعٍ غَفِيرٍ، كَانَ بَارْتِيمَاوُسُ ٱلْأَعْمَى ٱبْنُ تِيمَاوُسَ جَالِسًا عَلَى ٱلطَّرِيقِ يَسْتَعْطِي.

អថ តេ យិរីហោនគរំ ប្រាប្តាស្តស្មាត៑ ឝិឞ្យៃ រ្លោកៃឝ្ច សហ យីឝោ រ្គមនកាលេ ដីមយស្យ បុត្រោ ពដ៌ីមយនាមា អន្ធស្តន្មាគ៌បាឝ៌្វេ ភិក្ឞាត៌្ហម៑ ឧបវិឞ្ដះ។

٤٧ 47 فَلَمَّا سَمِعَ أَنَّهُ يَسُوعُ ٱلنَّاصِرِيُّ، ٱبْتَدَأَ يَصْرُخُ وَيَقُولُ: «يَا يَسُوعُ ٱبْنَ دَاوُدَ، ٱرْحَمْنِي!»

ស នាសរតីយស្យ យីឝោរាគមនវាត៌្តាំ ប្រាប្យ ប្រោចៃ រ្វក្តុមារេភេ, ហេ យីឝោ ទាយូទះ សន្តាន មាំ ទយស្វ។

٤٨ 48 فَٱنْتَهَرَهُ كَثِيرُونَ لِيَسْكُتَ، فَصَرَخَ أَكْثَرَ كَثِيرًا: «يَا ٱبْنَ دَاوُدَ، ٱرْحَمْنِي!».

តតោនេកេ លោកា មៅនីភវេតិ តំ តជ៌យាមាសុះ, កិន្តុ ស បុនរធិកមុច្ចៃ រ្ជគាទ, ហេ យីឝោ ទាយូទះ សន្តាន មាំ ទយស្វ។

٤٩ 49 فَوَقَفَ يَسُوعُ وَأَمَرَ أَنْ يُنَادَى. فَنَادَوْا ٱلْأَعْمَى قَائِلِينَ لَهُ: «ثِقْ! قُمْ! هُوَذَا يُنَادِيكَ».

តទា យីឝុះ ស្ថិត្វា តមាហ្វាតុំ សមាទិទេឝ, តតោ លោកាស្តមន្ធមាហូយ ពភាឞិរេ, ហេ នរ, ស្ថិរោ ភវ, ឧត្តិឞ្ឋ, ស ត្វាមាហ្វយតិ។

٥٠ 50 فَطَرَحَ رِدَاءَهُ وَقَامَ وَجَاءَ إِلَى يَسُوعَ.

តទា ស ឧត្តរីយវស្ត្រំ និក្ឞិប្យ ប្រោត្ថាយ យីឝោះ សមីបំ គតះ។

٥١ 51 فَأَجَابَ يَسُوعُ وَقَالَ لَهُ: «مَاذَا تُرِيدُ أَنْ أَفْعَلَ بِكَ؟» فَقَالَ لَهُ ٱلْأَعْمَى: «يَا سَيِّدِي، أَنْ أُبْصِرَ!».

តតោ យីឝុស្តមវទត៑ ត្វយា កិំ ប្រាត៌្ហ្យតេ? តុភ្យមហំ កិំ ករិឞ្យាមី? តទា សោន្ធស្តមុវាច, ហេ គុរោ មទីយា ទ្ឫឞ្ដិព៌្ហវេត៑។

٥٢ 52 فَقَالَ لَهُ يَسُوعُ: «ٱذْهَبْ. إِيمَانُكَ قَدْ شَفَاكَ». فَلِلْوَقْتِ أَبْصَرَ، وَتَبِعَ يَسُوعَ فِي ٱلطَّرِيقِ.

តតោ យីឝុស្តមុវាច យាហិ តវ វិឝ្វាសស្ត្វាំ ស្វស្ថមកាឞ៌ីត៑, តស្មាត៑ តត្ក្ឞណំ ស ទ្ឫឞ្ដិំ ប្រាប្យ បថា យីឝោះ បឝ្ចាទ៑ យយៅ។

Jesus Blesses the Little Children