مَرْقُس 10

١ 1 وَقَامَ مِنْ هُنَاكَ وَجَاءَ إِلَى تُخُومِ ٱلْيَهُودِيَّةِ مِنْ عَبْرِ ٱلْأُرْدُنِّ. فَٱجْتَمَعَ إِلَيْهِ جُمُوعٌ أَيْضًا، وَكَعَادَتِهِ كَانَ أَيْضًا يُعَلِّمُهُمْ.

तेबे यीशु और तिना रे चेले कफरनहूम नगरो ते उठी की यहूदिया प्रदेशो रे बन्ने रे और यरदनो नदिया ते पार आए। पीड़ फेर तिना गे कट्ठी ऊईगी और यीशु तिना खे आपणे तरीके ते उपदेश देणे लगे।

٢ 2 فَتَقَدَّمَ ٱلْفَرِّيسِيُّونَ وَسَأَلُوهُ: «هَلْ يَحِلُّ لِلرَّجُلِ أَنْ يُطَلِّقَ ٱمْرَأَتَهُ؟». لِيُجَرِّبُوهُ.

तेबे फरीसिये तिना खे परखणे री तंईं तिना ते पूछेया, “क्या मांणूए खे आपणी लाड़िया खे छाडणा खरी गल्ल ए?”

٣ 3 فَأَجَابَ وَقَالَ لَهُمْ: «بِمَاذَا أَوْصَاكُمْ مُوسَى؟».

यीशुए तिना खे जवाब दित्तेया, “मूसे बिधानो रे मुताबिक तुसा खे क्या आज्ञा देई राखी?”

٤ 4 فَقَالُوا: «مُوسَى أَذِنَ أَنْ يُكْتَبَ كِتَابُ طَلَاقٍ، فَتُطَلَّقُ».

फरीसिये बोलेया, “मूसे त्यागपत्र लिखणे री और छाडणे री आज्ञा देई राखी।”

٥ 5 فَأَجَابَ يَسُوعُ وَقَالَ لَهُمْ: «مِنْ أَجْلِ قَسَاوَةِ قُلُوبِكُمْ كَتَبَ لَكُمْ هَذِهِ ٱلْوَصِيَّةَ،

यीशुए बोलेया, “तुसा रे मनो रे जिद्दी सबाओ री बजअ ते तिने तुसा खे ये आज्ञा लिखी राखी।

٦ 6 وَلَكِنْ مِنْ بَدْءِ ٱلْخَلِيقَةِ، ذَكَرًا وَأُنْثَى خَلَقَهُمَا ٱللهُ.

पर सृष्टिया री शुरूआता तेई परमेशरे मर्द और जवाणस करी की सेयो बणाई राखे।

٧ 7 مِنْ أَجْلِ هَذَا يَتْرُكُ ٱلرَّجُلُ أَبَاهُ وَأُمَّهُ وَيَلْتَصِقُ بِٱمْرَأَتِهِ،

इजी बजअ ते मांणू आपणे माया-बावा ते लग ऊई की आपणी लाड़िया साथे रणा

٨ 8 وَيَكُونُ ٱلِٱثْنَانِ جَسَدًا وَاحِدًا. إِذًا لَيْسَا بَعْدُ ٱثْنَيْنِ بَلْ جَسَدٌ وَاحِدٌ.

और सेयो दोनो एक तन ऊणे। एबे सेयो दो नि, पर एक तन ए।

٩ 9 فَٱلَّذِي جَمَعَهُ ٱللهُ لَا يُفَرِّقْهُ إِنْسَانٌ».

इजी री खातर जो परमेशरे जोड़ी राखे, तो लाड़ा-लाड़ी आपू बीचे एकी-दूजे खे नि छाडो।”

١٠ 10 ثُمَّ فِي ٱلْبَيْتِ سَأَلَهُ تَلَامِيذُهُ أَيْضًا عَنْ ذَلِكَ،

कअरे जाई की चेलेया एतेरे बारे रे फेर यीशुए ते पूछेया।

١١ 11 فَقَالَ لَهُمْ: «مَنْ طَلَّقَ ٱمْرَأَتَهُ وَتَزَوَّجَ بِأُخْرَى يَزْنِي عَلَيْهَا.

यीशुए तिना खे बोलेया, “जो कोई आपणी लाड़िया खे छाडी की केसी ओरी साथे ब्या करोआ, तो से तेसा पईलकिया रे खलाफ व्याभिचार करोआ।

١٢ 12 وَإِنْ طَلَّقَتِ ٱمْرَأَةٌ زَوْجَهَا وَتَزَوَّجَتْ بِآخَرَ تَزْنِي».

जे लाड़ी आपणे लाड़े खे छाडी की दूजा ब्या करो, तो से व्याभिचार करोई।”

١٣ 13 وَقَدَّمُوا إِلَيْهِ أَوْلَادًا لِكَيْ يَلْمِسَهُمْ. وَأَمَّا ٱلتَّلَامِيذُ فَٱنْتَهَرُوا ٱلَّذِينَ قَدَّمُوهُمْ.

तेबे लोक बच्चेया खे यीशुए गे ल्याऊणे लगे, ताकि सेयो तिना पाँदे आथ राखी की आशीर्वाद देओ, पर चेले तिना खे बकणे लगे।

١٤ 14 فَلَمَّا رَأَى يَسُوعُ ذَلِكَ ٱغْتَاظَ وَقَالَ لَهُمْ: «دَعُوا ٱلْأَوْلَادَ يَأْتُونَ إِلَيَّ وَلَا تَمْنَعُوهُمْ، لِأَنَّ لِمِثْلِ هَؤُلَاءِ مَلَكُوتَ ٱللهِ.

यीशुए ये देखी की तिना खे रोषो रे बोलेया, “बाल़का खे मांगे आऊणे देओ और तिना खे ना नि करो, कऊँकि परमेशरो रा राज्य एड़े रा ईए।

١٥ 15 اَلْحَقَّ أَقُولُ لَكُمْ: مَنْ لَا يَقْبَلُ مَلَكُوتَ ٱللهِ مِثْلَ وَلَدٍ فَلَنْ يَدْخُلَهُ».

आऊँ तुसा खे सच लगी रा बोलणे कि जो कोई परमेशरो रा राज्य बाल़को जेड़ा समजी की मानदा नि, से कदी तिदे नि जाणा।”

١٦ 16 فَٱحْتَضَنَهُمْ وَوَضَعَ يَدَيْهِ عَلَيْهِمْ وَبَارَكَهُمْ.

तेबे यीशुए बच्चे गोदा रे लए और तिना रे सिरो पाँदे आथ राखी की तिना खे आशीष दित्ती।

١٧ 17 وَفِيمَا هُوَ خَارِجٌ إِلَى ٱلطَّرِيقِ، رَكَضَ وَاحِدٌ وَجَثَا لَهُ وَسَأَلَهُ: «أَيُّهَا ٱلْمُعَلِّمُ ٱلصَّالِحُ، مَاذَا أَعْمَلُ لِأَرِثَ ٱلْحَيَاةَ ٱلْأَبَدِيَّةَ؟». (aiōnios g166)

जेबे यीशु तेथा ते निकल़ी की बाटा रे चली रे थे, तेबे एक मांणू तिना गे दौड़दा ऊआ आया और तिना रे पैरो पाँदे पड़ी की तिना ते पूछेया, “ओ उत्तम गुरू! अनन्त जीवनो रा अधिकारी ऊणे खे आऊँ क्या करुँ?” (aiōnios g166)

١٨ 18 فَقَالَ لَهُ يَسُوعُ: «لِمَاذَا تَدْعُونِي صَالِحًا؟ لَيْسَ أَحَدٌ صَالِحًا إِلَّا وَاحِدٌ وَهُوَ ٱللهُ.

यीशुए तेसखे बोलेया, “तूँ माखे उत्तम कऊँ बोलेया? कोई उत्तम निए, बस एक-मतलब, परमेशर ई उत्तम ए।

١٩ 19 أَنْتَ تَعْرِفُ ٱلْوَصَايَا: لَا تَزْنِ. لَا تَقْتُلْ. لَا تَسْرِقْ. لَا تَشْهَدْ بِٱلزُّورِ. لَا تَسْلُبْ. أَكْرِمْ أَبَاكَ وَأُمَّكَ».

तूँ आज्ञा खे तो जाणेया, ‘अत्या, व्याभिचार, चोरी नि करना, चूठी गवाई नि देणी, छल नि करना, आपणे माया-बावा रा आदर करना।’”

٢٠ 20 فَأَجَابَ وَقَالَ لَهُ: «يَا مُعَلِّمُ، هَذِهِ كُلُّهَا حَفِظْتُهَا مُنْذُ حَدَاثَتِي».

तिने मांणूए बोलेया, “ओ गुरू! इना सबी आज्ञा खे तो आऊँ बचपनो ते मानूँआ।”

٢١ 21 فَنَظَرَ إِلَيْهِ يَسُوعُ وَأَحَبَّهُ، وَقَالَ لَهُ: «يُعْوِزُكَ شَيْءٌ وَاحِدٌ: اِذْهَبْ بِعْ كُلَّ مَا لَكَ وَأَعْطِ ٱلْفُقَرَاءَ، فَيَكُونَ لَكَ كَنْزٌ فِي ٱلسَّمَاءِ، وَتَعَالَ ٱتْبَعْنِي حَامِلًا ٱلصَّلِيبَ».

यीशुए तेसखे प्यारो ते देखेया और तेसखे बोलेया, “तांदे एक गल्ला री कमी ए, जा, जो कुछ तांगे आए, से बेची की कंगाल़ा खे देई दे और ताखे स्वर्गो रे सच्चा धन मिलणा, और मां पीछे आईजा।”

٢٢ 22 فَٱغْتَمَّ عَلَى ٱلْقَوْلِ وَمَضَى حَزِينًا، لِأَنَّهُ كَانَ ذَا أَمْوَالٍ كَثِيرَةٍ.

ये सुणी की से उदास ऊईगा और से दु: खी उई की कअरो खे चली गा, कऊँकि से बऊत अमीर था।

٢٣ 23 فَنَظَرَ يَسُوعُ حَوْلَهُ وَقَالَ لِتَلَامِيذِهِ: «مَا أَعْسَرَ دُخُولَ ذَوِي ٱلْأَمْوَالِ إِلَى مَلَكُوتِ ٱللهِ!».

यीशुए चऊँ कनारे देखी की आपणे चेलेया खे बोलेया, “अमीर लोका खे परमेशरो रे राज्य रे जाणा बऊत कठण ए।”

٢٤ 24 فَتَحَيَّرَ ٱلتَّلَامِيذُ مِنْ كَلَامِهِ. فَأَجَابَ يَسُوعُ أَيْضًا وَقَالَ لَهُمْ: «يَا بَنِيَّ، مَا أَعْسَرَ دُخُولَ ٱلْمُتَّكِلِينَ عَلَى ٱلْأَمْوَالِ إِلَى مَلَكُوتِ ٱللهِ!

चेले तिना री गल्ला ते हैरान ऊईगे, ये देखी की यीशुए तिना खे फेर बताया, “ओ बाल़को! जो धनो पाँदे विश्वास राखोए, तिना खे परमेशरो रे राज्य रे जाणा बऊत कठण ए।

٢٥ 25 مُرُورُ جَمَلٍ مِنْ ثَقْبِ إِبْرَةٍ أَيْسَرُ مِنْ أَنْ يَدْخُلَ غَنِيٌّ إِلَى مَلَكُوتِ ٱللهِ».

परमेशरो रे राज्य रे अमीरा रा जाणा ईंयां बऊत कठण ए, जिंयाँ की ऊँटो रा सूईया रे छेदो रिये निकल़ना कठण ए।”

٢٦ 26 فَبُهِتُوا إِلَى ٱلْغَايَةِ قَائِلِينَ بَعْضُهُمْ لِبَعْضٍ: «فَمَنْ يَسْتَطِيعُ أَنْ يَخْلُصَ؟».

चेले बऊत हैरान ऊईगे और आपू बीचे बोलणे लगे, “तेबे केसरा उद्धार ऊई सकोआ?”

٢٧ 27 فَنَظَرَ إِلَيْهِمْ يَسُوعُ وَقَالَ: «عِنْدَ ٱلنَّاسِ غَيْرُ مُسْتَطَاعٍ، وَلَكِنْ لَيْسَ عِنْدَ ٱللهِ، لِأَنَّ كُلَّ شَيْءٍ مُسْتَطَاعٌ عِنْدَ ٱللهِ».

यीशुए तिना खे देखी की बोलेया, “मांणूआ ते तो ये ऊई नि सकदा, पर परमेशरो ते सब कुछ उई सकोआ। कऊँकि परमेशरो खे सब कुछ सम्भव ए”

٢٨ 28 وَٱبْتَدَأَ بُطْرُسُ يَقُولُ لَهُ: «هَا نَحْنُ قَدْ تَرَكْنَا كُلَّ شَيْءٍ وَتَبِعْنَاكَ».

पतरस तिना खे बोलणे लगेया, “देखो, आसे तो सब कुछ छाडी की तुसा पीछे आईगे रे।”

٢٩ 29 فَأَجَابَ يَسُوعُ وَقَالَ: «ٱلْحَقَّ أَقُولُ لَكُمْ: لَيْسَ أَحَدٌ تَرَكَ بَيْتًا أَوْ إِخْوَةً أَوْ أَخَوَاتٍ أَوْ أَبًا أَوْ أُمًّا أَوِ ٱمْرَأَةً أَوْ أَوْلَادًا أَوْ حُقُولًا، لِأَجْلِي وَلِأَجْلِ ٱلْإِنْجِيلِ،

यीशुए तिना खे बोलेया, “आऊँ तुसा खे सच लगी रा बोलणे कि हर कोई जिने माखे और सुसमाचारो री तंईं कअर, पाई, बईण, माए-बाओ, बाल-बच्चे या डोरू छाडे ओ,

٣٠ 30 إِلَّا وَيَأْخُذُ مِئَةَ ضِعْفٍ ٱلْآنَ فِي هَذَا ٱلزَّمَانِ، بُيُوتًا وَإِخْوَةً وَأَخَوَاتٍ وَأُمَّهَاتٍ وَأَوْلَادًا وَحُقُولًا، مَعَ ٱضْطِهَادَاتٍ، وَفِي ٱلدَّهْرِ ٱلْآتِي ٱلْحَيَاةَ ٱلْأَبَدِيَّةَ. (aiōn g165, aiōnios g166)

और तेस एबे एस बखते सौ गुणा फल पाणा। कअर, पाई, बईण माए, बाल-बच्चे और डोरू सताव साथे पाणे और परलोको रे अनन्त जीवन पाणा। (aiōn g165, aiōnios g166)

٣١ 31 وَلَكِنْ كَثِيرُونَ أَوَّلُونَ يَكُونُونَ آخِرِينَ، وَٱلْآخِرُونَ أَوَّلِينَ».

पर एबे बऊत सारे लोक जो आपणे आपू खे एते दुनिया रे बड़े समजोए, सेयो परमेशरो री नजरा रे छोटे ऊई जाणे, और जिना खे संसार एबु छोटा समजोआ, सेयो परमेशरो री नजरा रे बड़े समजे जाणे।”

٣٢ 32 وَكَانُوا فِي ٱلطَّرِيقِ صَاعِدِينَ إِلَى أُورُشَلِيمَ وَيَتَقَدَّمُهُمْ يَسُوعُ، وَكَانُوا يَتَحَيَّرُونَ. وَفِيمَا هُمْ يَتْبَعُونَ كَانُوا يَخَافُونَ. فَأَخَذَ ٱلِٱثْنَيْ عَشَرَ أَيْضًا وَٱبْتَدَأَ يَقُولُ لَهُمْ عَمَّا سَيَحْدُثُ لَهُ:

सेयो यरूशलेम नगरो खे जांदे ऊए बाटा रे थे और यीशु तिना ते आगे चली रे थे और चेले हैरान ऊईगे और जो लोक पीछे चली रे थे सेयो डरने लगे। तेबे यीशु तिना बारा चेलेया खे लई की तिना खे सेयो गल्ला बताणे लगे, जो तिना पाँदे आऊणे वाल़िया थिया।

٣٣ 33 «هَا نَحْنُ صَاعِدُونَ إِلَى أُورُشَلِيمَ، وَٱبْنُ ٱلْإِنْسَانِ يُسَلَّمُ إِلَى رُؤَسَاءِ ٱلْكَهَنَةِ وَٱلْكَتَبَةِ، فَيَحْكُمُونَ عَلَيْهِ بِٱلْمَوْتِ، وَيُسَلِّمُونَهُ إِلَى ٱلْأُمَمِ،

यीशुए बोलेया, “देखो, आसे यरूशलेम नगरो खे जाणे लगी रे और आँऊ माणूं रा पुत्र बड़े पुरोईत और शास्त्रिया रे आथो रे देई देणा और तिना आँऊ काणे जोगा ठराणा और दुजिया जातिया रे आथो रे देई देणा।

٣٤ 34 فَيَهْزَأُونَ بِهِ وَيَجْلِدُونَهُ وَيَتْفُلُونَ عَلَيْهِ وَيَقْتُلُونَهُ، وَفِي ٱلْيَوْمِ ٱلثَّالِثِ يَقُومُ».

तिना मेरा मजाक उड़ाणा, मां पाँदे थूकणा, माखे कोड़े बाणे, आँऊ काणा और आँऊ तीजे दिने जिऊँदा ऊई जाणा।”

٣٥ 35 وَتَقَدَّمَ إِلَيْهِ يَعْقُوبُ وَيُوحَنَّا ٱبْنَا زَبْدِي قَائِلَيْنِ: «يَا مُعَلِّمُ، نُرِيدُ أَنْ تَفْعَلَ لَنَا كُلَّ مَا طَلَبْنَا».

तेबे जब्दिए रे पाऊए, याकूब और यूहन्ने तिना गे आई की बोलेया, “ओ गुरू! आसे चाऊँ ए कि जो कुछ आसे तुसा ते मांगू, तेड़ा ई तुसे आसा खे करो।”

٣٦ 36 فَقَالَ لَهُمَا: «مَاذَا تُرِيدَانِ أَنْ أَفْعَلَ لَكُمَا؟».

यीशुए तिना खे बोलेया, “तुसे क्या चाओए कि आऊँ तुसा खे करुँ?”

٣٧ 37 فَقَالَا لَهُ: «أَعْطِنَا أَنْ نَجْلِسَ وَاحِدٌ عَنْ يَمِينِكَ وَٱلْآخَرُ عَنْ يَسَارِكَ فِي مَجْدِكَ».

तिने बोलेया, “आसे चाऊँए कि जेबे तुसे आपणी महिमामय राज्य रे आओ तो आसे दोनो एक तुसा रे दाँणे और एक खूँजे कनारे बैठिए।”

٣٨ 38 فَقَالَ لَهُمَا يَسُوعُ: «لَسْتُمَا تَعْلَمَانِ مَا تَطْلُبَانِ. أَتَسْتَطِيعَانِ أَنْ تَشْرَبَا ٱلْكَأْسَ ٱلَّتِي أَشْرَبُهَا أَنَا، وَأَنْ تَصْطَبِغَا بِٱلصِّبْغَةِ ٱلَّتِي أَصْطَبغُ بِهَا أَنَا؟»

यीशुए तिना खे बोलेया, “तुसे नि जाणदे कि क्या लगी रे मांगणे? जो दुःख आँऊ सईन करने वाल़ा ए, क्या से दुःख तुसे सईन करी सकोए? और जो मौता रा बपतिस्मा आऊँ लणे वाल़ा ए, क्या तुसे लई सकोए?”

٣٩ 39 فَقَالَا لَهُ: «نَسْتَطِيعُ». فَقَالَ لَهُمَا يَسُوعُ: «أَمَّا ٱلْكَأْسُ ٱلَّتِي أَشْرَبُهَا أَنَا فَتَشْرَبَانِهَا، وَبَالصِّبْغَةِ ٱلَّتِي أَصْطَبِغُ بِهَا أَنَا تَصْطَبِغَانِ.

तिने बोलेया, “आसे करी सकूँए।” यीशुए तिना खे बोलेया, “जो दुःख आँऊ सईन करने वाल़ा ए, से तुसे सईन करी सकोए; और जो मौता बपतिस्मा आऊँ लणे वाल़ा ए, से तुसा लणा।

٤٠ 40 وَأَمَّا ٱلْجُلُوسُ عَنْ يَمِينِي وَعَنْ يَسَارِي فَلَيْسَ لِي أَنْ أُعْطِيَهُ إِلَّا لِلَّذِينَ أُعِدَّ لَهُمْ».

पर जो त्यार कित्ते रे ए, तिना खे छाडी की ओर कोई आपणे दाँणे और खूँजे बठयाल़ना मेरा काम निए।”

٤١ 41 وَلَمَّا سَمِعَ ٱلْعَشَرَةُ ٱبْتَدَأُوا يَغْتَاظُونَ مِنْ أَجْلِ يَعْقُوبَ وَيُوحَنَّا.

ये सुणी की बाकि दस चेले, याकूब और यूहन्ने पाँदे रोष करने लगे।

٤٢ 42 فَدَعَاهُمْ يَسُوعُ وَقَالَ لَهُمْ: «أَنْتُمْ تَعْلَمُونَ أَنَّ ٱلَّذِينَ يُحْسَبُونَ رُؤَسَاءَ ٱلْأُمَمِ يَسُودُونَهُمْ، وَأَنَّ عُظَمَاءَهُمْ يَتَسَلَّطُونَ عَلَيْهِمْ.

यीशुए सेयो आपू गे बुलाए और तिना खे बोलेया, “तुसे जाणोए कि जो दुजिया जातिया रे हाकिम समजे जाओए, सेयो तिना पाँदे जबरदस्ती राज करोए और जो तिना बीचे बड़े ए, तिना पाँदे अक्क जताओए।

٤٣ 43 فَلَا يَكُونُ هَكَذَا فِيكُمْ. بَلْ مَنْ أَرَادَ أَنْ يَصِيرَ فِيكُمْ عَظِيمًا، يَكُونُ لَكُمْ خَادِمًا،

पर तुसा बीचे एड़ा नि ऊणा चाईयो, बल्कि जो कोई तुसा बीचा ते बड़ा ऊणा चाओआ, से तुसा रा दास बणो।

٤٤ 44 وَمَنْ أَرَادَ أَنْ يَصِيرَ فِيكُمْ أَوَّلًا، يَكُونُ لِلْجَمِيعِ عَبْدًا.

और जो कोई तुसा रा प्रदान बणना चाओआ, से सबी रा दास बणो।

٤٥ 45 لِأَنَّ ٱبْنَ ٱلْإِنْسَانِ أَيْضًا لَمْ يَأْتِ لِيُخْدَمَ بَلْ لِيَخْدِمَ وَلِيَبْذِلَ نَفْسَهُ فِدْيَةً عَنْ كَثِيرِينَ».

कऊँकि आँऊ माणूं रा पुत्र इजी खे नि आया कि मेरी सेवा करो, बल्कि इजी खे आया कि से आपू सेवा करो और बऊत जणेया छुड़ाणे खे आपणा प्राण देई देओ।”

٤٦ 46 وَجَاءُوا إِلَى أَرِيحَا. وَفِيمَا هُوَ خَارِجٌ مِنْ أَرِيحَا مَعَ تَلَامِيذِهِ وَجَمْعٍ غَفِيرٍ، كَانَ بَارْتِيمَاوُسُ ٱلْأَعْمَى ٱبْنُ تِيمَاوُسَ جَالِسًا عَلَى ٱلطَّرِيقِ يَسْتَعْطِي.

यीशु और तिना रे चेले यरीहो नगरो रे आए। और जेबे सेयो और तिना रे चेले बाटा रे थे, तेबे एक बड़ी पीड़ तिना पीछे-पीछे जाणे लगी री थी, तेबे तिमाईयो रा पाऊ बरतिमाई एक अन्दा भिखारी सड़का रे कनारे बैठेया रा था।

٤٧ 47 فَلَمَّا سَمِعَ أَنَّهُ يَسُوعُ ٱلنَّاصِرِيُّ، ٱبْتَدَأَ يَصْرُخُ وَيَقُولُ: «يَا يَسُوعُ ٱبْنَ دَاوُدَ، ٱرْحَمْنِي!»

जेबे तिने ये सुणेया कि यीशु नासरी ये, तेबे से जोरे-जोरे की आक्का पाणे लगेया कि, “ओ दाऊदो री ल्वाद, यीशु! मां पाँदे दया कर।”

٤٨ 48 فَٱنْتَهَرَهُ كَثِيرُونَ لِيَسْكُتَ، فَصَرَخَ أَكْثَرَ كَثِيرًا: «يَا ٱبْنَ دَاوُدَ، ٱرْحَمْنِي!».

कई जणे तेसखे बकणे लगे कि चुप रओ, पर से ओर बी आक्का पाणे लगेया कि, “ओ दाऊदो री ल्वाद! मां पाँदे दया कर।”

٤٩ 49 فَوَقَفَ يَسُوعُ وَأَمَرَ أَنْ يُنَادَى. فَنَادَوْا ٱلْأَعْمَى قَائِلِينَ لَهُ: «ثِقْ! قُمْ! هُوَذَا يُنَادِيكَ».

तेबे यीशुए रूकी की बोलेया, “तेसखे बुलाओ।” तेबे लोके से अन्दा बुलाई की तेसखे बोलेया, “याओ राख, उठ, यीशु ताखे बुलाणे लगी रे।”

٥٠ 50 فَطَرَحَ رِدَاءَهُ وَقَامَ وَجَاءَ إِلَى يَسُوعَ.

से आपणी चादर सेटी की फटाफट उठी गा और यीशुए गे आईगा।

٥١ 51 فَأَجَابَ يَسُوعُ وَقَالَ لَهُ: «مَاذَا تُرِيدُ أَنْ أَفْعَلَ بِكَ؟» فَقَالَ لَهُ ٱلْأَعْمَى: «يَا سَيِّدِي، أَنْ أُبْصِرَ!».

तेबे यीशुए तेसखे बोलेया, “तूँ क्या चाएया कि आऊँ ताखे क्या करुँ?” अन्दे बोलेया, “ओ गुरू! ये कि आऊँ देखणे लगी जाऊँ।”

٥٢ 52 فَقَالَ لَهُ يَسُوعُ: «ٱذْهَبْ. إِيمَانُكَ قَدْ شَفَاكَ». فَلِلْوَقْتِ أَبْصَرَ، وَتَبِعَ يَسُوعَ فِي ٱلطَّرِيقِ.

यीशुए तेसखे बोलेया, “चली जा, तेरे विश्वासे तूँ ठीक करी ता” और से तेबुई देखणे लगेया और बाटा रे से तिना पीछे चलणे लगेया।

Jesus Blesses the Little Children