لُوقا 9
| وَدَعَا تَلَامِيذَهُ ٱلِٱثْنَيْ عَشَرَ، وَأَعْطَاهُمْ قُوَّةً وَسُلْطَانًا عَلَى جَمِيعِ ٱلشَّيَاطِينِ وَشِفَاءِ أَمْرَاضٍ، | ١ 1 |
តតះ បរំ ស ទ្វាទឝឝិឞ្យានាហូយ ភូតាន៑ ត្យាជយិតុំ រោគាន៑ ប្រតិកត៌្តុញ្ច តេភ្យះ ឝក្តិមាធិបត្យញ្ច ទទៅ។
| وَأَرْسَلَهُمْ لِيَكْرِزُوا بِمَلَكُوتِ ٱللهِ وَيَشْفُوا ٱلْمَرْضَى. | ٢ 2 |
អបរញ្ច ឦឝ្វរីយរាជ្យស្យ សុសំវាទំ ប្រកាឝយិតុម៑ រោគិណាមារោគ្យំ កត៌្តុញ្ច ប្រេរណកាលេ តាន៑ ជគាទ។
| وَقَالَ لَهُمْ: «لَا تَحْمِلُوا شَيْئًا لِلطَّرِيقِ: لَا عَصًا وَلَا مِزْوَدًا وَلَا خُبْزًا وَلَا فِضَّةً، وَلَا يَكُونُ لِلْوَاحِدِ ثَوْبَانِ. | ٣ 3 |
យាត្រាត៌្ហំ យឞ្ដិ រ្វស្ត្របុដកំ ភក្ឞ្យំ មុទ្រា ទ្វិតីយវស្ត្រម៑, ឯឞាំ កិមបិ មា គ្ឫហ្លីត។
| وَأَيُّ بَيْتٍ دَخَلْتُمُوهُ فَهُنَاكَ أَقِيمُوا، وَمِنْ هُنَاكَ ٱخْرُجُوا. | ٤ 4 |
យូយញ្ច យន្និវេឝនំ ប្រវិឝថ នគរត្យាគបយ៌្យនតំ តន្និវេឝនេ តិឞ្ឋត។
| وَكُلُّ مَنْ لَا يَقْبَلُكُمْ فَٱخْرُجُوا مِنْ تِلْكَ ٱلْمَدِينَةِ، وَٱنْفُضُوا ٱلْغُبَارَ أَيْضًا عَنْ أَرْجُلِكُمْ شَهَادَةً عَلَيْهِمْ». | ٥ 5 |
តត្រ យទិ កស្យចិត៑ បុរស្យ លោកា យុឞ្មាកមាតិថ្យំ ន កុវ៌្វន្តិ តហ៌ិ តស្មាន្នគរាទ៑ គមនកាលេ តេឞាំ វិរុទ្ធំ សាក្ឞ្យាត៌្ហំ យុឞ្មាកំ បទធូលីះ សម្បាតយត។
| فَلَمَّا خَرَجُوا كَانُوا يَجْتَازُونَ فِي كُلِّ قَرْيَةٍ يُبَشِّرُونَ وَيَشْفُونَ فِي كُلِّ مَوْضِعٍ. | ٦ 6 |
អថ តេ ប្រស្ថាយ សវ៌្វត្រ សុសំវាទំ ប្រចារយិតុំ បីឌិតាន៑ ស្វស្ថាន៑ កត៌្តុញ្ច គ្រាមេឞុ ភ្រមិតុំ ប្រារេភិរេ។
| فَسَمِعَ هِيرُودُسُ رَئِيسُ ٱلرُّبْعِ بِجَمِيعِ مَا كَانَ مِنْهُ، وَٱرْتَابَ، لِأَنَّ قَوْمًا كَانُوا يَقُولُونَ: «إِنَّ يُوحَنَّا قَدْ قَامَ مِنَ ٱلْأَمْوَاتِ». | ٧ 7 |
ឯតហ៌ិ ហេរោទ៑ រាជា យីឝោះ សវ៌្វកម៌្មណាំ វាត៌្តាំ ឝ្រុត្វា ភ្ឫឝមុទ្វិវិជេ
| وَقَوْمًا: «إِنَّ إِيلِيَّا ظَهَرَ». وَآخَرِينَ: «إِنَّ نَبِيًّا مِنَ ٱلْقُدَمَاءِ قَامَ». | ٨ 8 |
យតះ កេចិទូចុយ៌ោហន៑ ឝ្មឝានាទុទតិឞ្ឋត៑។ កេចិទូចុះ, ឯលិយោ ទឝ៌នំ ទត្តវាន៑; ឯវមន្យលោកា ឩចុះ បូវ៌្វីយះ កឝ្ចិទ៑ ភវិឞ្យទ្វាទី សមុត្ថិតះ។
| فَقَالَ هِيرُودُسُ: «يُوحَنَّا أَنَا قَطَعْتُ رَأْسَهُ. فَمَنْ هُوَ هَذَا ٱلَّذِي أَسْمَعُ عَنْهُ مِثْلَ هَذَا؟». وَكَانَ يَطْلُبُ أَنْ يَرَاهُ. | ٩ 9 |
កិន្តុ ហេរោទុវាច យោហនះ ឝិរោៜហមឆិនទម៑ ឥទានីំ យស្យេទ្ឫក្កម៌្មណាំ វាត៌្តាំ ប្រាប្នោមិ ស កះ? អថ ស តំ ទ្រឞ្ដុម៑ ឰច្ឆត៑។
| وَلَمَّا رَجَعَ ٱلرُّسُلُ أَخْبَرُوهُ بِجَمِيعِ مَا فَعَلُوا، فَأَخَذَهُمْ وَٱنْصَرَفَ مُنْفَرِدًا إِلَى مَوْضِعٍ خَلَاءٍ لِمَدِينَةٍ تُسَمَّى بَيْتَ صَيْدَا. | ١٠ 10 |
អនន្តរំ ប្រេរិតាះ ប្រត្យាគត្យ យានិ យានិ កម៌្មាណិ ចក្រុស្តានិ យីឝវេ កថយាមាសុះ តតះ ស តាន៑ ពៃត្សៃទានាមកនគរស្យ វិជនំ ស្ថានំ នីត្វា គុប្តំ ជគាម។
| فَٱلْجُمُوعُ إِذْ عَلِمُوا تَبِعُوهُ، فَقَبِلَهُمْ وَكَلَّمَهُمْ عَنْ مَلَكُوتِ ٱللهِ، وَٱلْمُحْتَاجُونَ إِلَى ٱلشِّفَاءِ شَفَاهُمْ. | ١١ 11 |
បឝ្ចាល៑ លោកាស្តទ៑ វិទិត្វា តស្យ បឝ្ចាទ៑ យយុះ; តតះ ស តាន៑ នយន៑ ឦឝ្វរីយរាជ្យស្យ ប្រសង្គមុក្តវាន៑, យេឞាំ ចិកិត្សយា ប្រយោជនម៑ អាសីត៑ តាន៑ ស្វស្ថាន៑ ចការ ច។
| فَٱبْتَدَأَ ٱلنَّهَارُ يَمِيلُ. فَتَقَدَّمَ ٱلِٱثْنَا عَشَرَ وَقَالُوا لَهُ: «ٱصْرِفِ ٱلْجَمْعَ لِيَذْهَبُوا إِلَى ٱلْقُرَى وَٱلضِّيَاعِ حَوَالَيْنَا فَيَبِيتُوا وَيَجِدُوا طَعَامًا، لِأَنَّنَا هَهُنَا فِي مَوْضِعٍ خَلَاءٍ». | ١٢ 12 |
អបរញ្ច ទិវាវសន្នេ សតិ ទ្វាទឝឝិឞ្យា យីឝោរន្តិកម៑ ឯត្យ កថយាមាសុះ, វយមត្រ ប្រាន្តរស្ថានេ តិឞ្ឋាមះ, តតោ នគរាណិ គ្រាមាណិ គត្វា វាសស្ថានានិ ប្រាប្យ ភក្ឞ្យទ្រវ្យាណិ ក្រេតុំ ជននិវហំ ភវាន៑ វិស្ឫជតុ។
| فَقَالَ لَهُمْ: «أَعْطُوهُمْ أَنْتُمْ لِيَأْكُلُوا». فَقَالُوا: «لَيْسَ عِنْدَنَا أَكْثَرُ مِنْ خَمْسَةِ أَرْغِفَةٍ وَسَمَكَتَيْنِ، إِلَّا أَنْ نَذْهَبَ وَنَبْتَاعَ طَعَامًا لِهَذَا ٱلشَّعْبِ كُلِّهِ». | ١٣ 13 |
តទា ស ឧវាច, យូយមេវ តាន៑ ភេជយធ្វំ; តតស្តេ ប្រោចុរស្មាកំ និកដេ កេវលំ បញ្ច បូបា ទ្វៅ មត្ស្យៅ ច វិទ្យន្តេ, អតឯវ ស្ថានាន្តរម៑ ឥត្វា និមិត្តមេតេឞាំ ភក្ឞ្យទ្រវ្យេឞុ ន ក្រីតេឞុ ន ភវតិ។
| لِأَنَّهُمْ كَانُوا نَحْوَ خَمْسَةِ آلَافِ رَجُلٍ. فَقَالَ لِتَلَامِيذِهِ: «أَتْكِئُوهُمْ فِرَقًا خَمْسِينَ خَمْسِينَ». | ١٤ 14 |
តត្រ ប្រាយេណ បញ្ចសហស្រាណិ បុរុឞា អាសន៑។
| فَفَعَلُوا هَكَذَا، وَأَتْكَأُوا ٱلْجَمِيعَ. | ١٥ 15 |
តទា ស ឝិឞ្យាន៑ ជគាទ បញ្ចាឝត៑ បញ្ចាឝជ្ជនៃះ បំក្តីក្ឫត្យ តានុបវេឝយត, តស្មាត៑ តេ តទនុសារេណ សវ៌្វលោកានុបវេឝយាបាសុះ។
| فَأَخَذَ ٱلْأَرْغِفَةَ ٱلْخَمْسَةَ وَٱلسَّمَكَتَيْنِ، وَرَفَعَ نَظَرَهُ نَحْوَ ٱلسَّمَاءِ وَبَارَكَهُنَّ، ثُمَّ كَسَّرَ وَأَعْطَى ٱلتَّلَامِيذَ لِيُقَدِّمُوا لِلْجَمْعِ. | ١٦ 16 |
តតះ ស តាន៑ បញ្ច បូបាន៑ មីនទ្វយញ្ច គ្ឫហីត្វា ស្វគ៌ំ វិលោក្យេឝ្វរគុណាន៑ កីត៌្តយាញ្ចក្រេ ភង្ក្តា ច លោកេភ្យះ បរិវេឞណាត៌្ហំ ឝិឞ្យេឞុ សមប៌យាម្ពភូវ។
| فَأَكَلُوا وَشَبِعُوا جَمِيعًا. ثُمَّ رُفِعَ مَا فَضَلَ عَنْهُمْ مِنَ ٱلْكِسَرِ ٱثْنَتَا عَشْرَةَ قُفَّةً. | ١٧ 17 |
តតះ សវ៌្វេ ភុក្ត្វា ត្ឫប្តិំ គតា អវឝិឞ្ដានាញ្ច ទ្វាទឝ ឌល្លកាន៑ សំជគ្ឫហុះ។
| وَفِيمَا هُوَ يُصَلِّي عَلَى ٱنْفِرَادٍ كَانَ ٱلتَّلَامِيذُ مَعَهُ. فَسَأَلَهُمْ قَائِلًا: «مَنْ تَقُولُ ٱلْجُمُوعُ أَنِّي أَنَا؟». | ١٨ 18 |
អថៃកទា និជ៌នេ ឝិឞ្យៃះ សហ ប្រាត៌្ហនាកាលេ តាន៑ បប្រច្ឆ, លោកា មាំ កំ វទន្តិ?
| فَأَجَابُوا وَقَالوا: «يُوحَنَّا ٱلْمَعْمَدَانُ. وَآخَرُونَ: إِيلِيَّا. وَآخَرُونَ: إِنَّ نَبِيًّا مِنَ ٱلْقُدَمَاءِ قَامَ». | ١٩ 19 |
តតស្តេ ប្រាចុះ, ត្វាំ យោហន្មជ្ជកំ វទន្តិ; កេចិត៑ ត្វាម៑ ឯលិយំ វទន្តិ, បូវ៌្វកាលិកះ កឝ្ចិទ៑ ភវិឞ្យទ្វាទី ឝ្មឝានាទ៑ ឧទតិឞ្ឋទ៑ ឥត្យបិ កេចិទ៑ វទន្តិ។
| فَقَالَ لَهُمْ: «وَأَنْتُمْ، مَنْ تَقُولُونَ أَنِّي أَنَا؟» فَأَجَابَ بُطْرُسُ وَقَالَ: «مَسِيحُ ٱللهِ!». | ٢٠ 20 |
តទា ស ឧវាច, យូយំ មាំ កំ វទថ? តតះ បិតរ ឧក្តវាន៑ ត្វម៑ ឦឝ្វរាភិឞិក្តះ បុរុឞះ។
| فَٱنْتَهَرَهُمْ وَأَوْصَى أَنْ لَا يَقُولُوا ذَلِكَ لِأَحَدٍ، | ٢١ 21 |
តទា ស តាន៑ ទ្ឫឍមាទិទេឝ, កថាមេតាំ កស្មៃចិទបិ មា កថយត។
| قَائِلًا: «إِنَّهُ يَنْبَغِي أَنَّ ٱبْنَ ٱلْإِنْسَانِ يَتَأَلَّمُ كَثِيرًا، وَيُرْفَضُ مِنَ ٱلشُّيُوخِ وَرُؤَسَاءِ ٱلْكَهَنَةِ وَٱلْكَتَبَةِ، وَيُقْتَلُ، وَفِي ٱلْيَوْمِ ٱلثَّالِثِ يَقُومُ». | ٢٢ 22 |
ស បុនរុវាច, មនុឞ្យបុត្រេណ វហុយាតនា ភោក្តវ្យាះ ប្រាចីនលោកៃះ ប្រធានយាជកៃរធ្យាបកៃឝ្ច សោវជ្ញាយ ហន្តវ្យះ កិន្តុ ត្ឫតីយទិវសេ ឝ្មឝានាត៑ តេនោត្ថាតវ្យម៑។
| وَقَالَ لِلْجَمِيعِ: «إِنْ أَرَادَ أَحَدٌ أَنْ يَأْتِيَ وَرَائِي، فَلْيُنْكِرْ نَفْسَهُ وَيَحْمِلْ صَلِيبَهُ كُلَّ يَوْمٍ، وَيَتْبَعْنِي. | ٢٣ 23 |
អបរំ ស សវ៌្វានុវាច, កឝ្ចិទ៑ យទិ មម បឝ្ចាទ៑ គន្តុំ វាញ្ឆតិ តហ៌ិ ស ស្វំ ទាម្យតុ, ទិនេ ទិនេ ក្រុឝំ គ្ឫហីត្វា ច មម បឝ្ចាទាគច្ឆតុ។
| فَإِنَّ مَنْ أَرَادَ أَنْ يُخَلِّصَ نَفْسَهُ يُهْلِكُهَا، وَمَنْ يُهْلِكُ نَفْسَهُ مِنْ أَجْلِي فَهَذَا يُخَلِّصُهَا. | ٢٤ 24 |
យតោ យះ កឝ្ចិត៑ ស្វប្រាណាន៑ រិរក្ឞិឞតិ ស តាន៑ ហារយិឞ្យតិ, យះ កឝ្ចិន៑ មទត៌្ហំ ប្រាណាន៑ ហារយិឞ្យតិ ស តាន៑ រក្ឞិឞ្យតិ។
| لِأَنَّهُ مَاذَا يَنْتَفِعُ ٱلْإِنْسَانُ لَوْ رَبِحَ ٱلْعَالَمَ كُلَّهُ، وَأَهْلَكَ نَفْسَهُ أَوْ خَسِرَهَا؟ | ٢٥ 25 |
កឝ្ចិទ៑ យទិ សវ៌្វំ ជគត៑ ប្រាប្នោតិ កិន្តុ ស្វប្រាណាន៑ ហារយតិ ស្វយំ វិនឝ្យតិ ច តហ៌ិ តស្យ កោ លាភះ?
| لِأَنَّ مَنِ ٱسْتَحَى بِي وَبِكَلَامِي، فَبِهَذَا يَسْتَحِي ٱبْنُ ٱلْإِنْسَانِ مَتَى جَاءَ بِمَجْدِهِ وَمَجْدِ ٱلْآبِ وَٱلْمَلَائِكَةِ ٱلْقِدِّيسِينَ. | ٢٦ 26 |
បុន រ្យះ កឝ្ចិន៑ មាំ មម វាក្យំ វា លជ្ជាស្បទំ ជានាតិ មនុឞ្យបុត្រោ យទា ស្វស្យ បិតុឝ្ច បវិត្រាណាំ ទូតានាញ្ច តេជោភិះ បរិវេឞ្ដិត អាគមិឞ្យតិ តទា សោបិ តំ លជ្ជាស្បទំ ជ្ញាស្យតិ។
| حَقًّا أَقُولُ لَكُمْ: إِنَّ مِنَ ٱلْقِيَامِ هَهُنَا قَوْمًا لَا يَذُوقُونَ ٱلْمَوْتَ حَتَّى يَرَوْا مَلَكُوتَ ٱللهِ». | ٢٧ 27 |
កិន្តុ យុឞ្មានហំ យថាត៌្ហំ វទាមិ, ឦឝ្វរីយរាជត្វំ ន ទ្ឫឞ្ដវា ម្ឫត្យុំ នាស្វាទិឞ្យន្តេ, ឯតាទ្ឫឝាះ កិយន្តោ លោកា អត្រ ស្ថនេៜបិ ទណ្ឌាយមានាះ សន្តិ។
| وَبَعْدَ هَذَا ٱلْكَلَامِ بِنَحْوِ ثَمَانِيَةِ أَيَّامٍ، أَخَذَ بُطْرُسَ وَيُوحَنَّا وَيَعْقُوبَ وَصَعِدَ إِلَى جَبَلٍ لِيُصَلِّيَ. | ٢٨ 28 |
ឯតទាខ្យានកថនាត៑ បរំ ប្រាយេណាឞ្ដសុ ទិនេឞុ គតេឞុ ស បិតរំ យោហនំ យាកូពញ្ច គ្ឫហីត្វា ប្រាត៌្ហយិតុំ បវ៌្វតមេកំ សមារុរោហ។
| وَفِيمَا هُوَ يُصَلِّي صَارَتْ هَيْئَةُ وَجْهِهِ مُتَغَيِّرَةً، وَلِبَاسُهُ مُبْيَضًّا لَامِعًا. | ٢٩ 29 |
អថ តស្យ ប្រាត៌្ហនកាលេ តស្យ មុខាក្ឫតិរន្យរូបា ជាតា, តទីយំ វស្ត្រមុជ្ជ្វលឝុក្លំ ជាតំ។
| وَإِذَا رَجُلَانِ يَتَكَلَّمَانِ مَعَهُ، وَهُمَا مُوسَى وَإِيلِيَّا، | ٣٠ 30 |
អបរញ្ច មូសា ឯលិយឝ្ចោភៅ តេជស្វិនៅ ទ្ឫឞ្ដៅ
| اللَّذَانِ ظَهَرَا بِمَجْدٍ، وَتَكَلَّمَا عَنْ خُرُوجِهِ ٱلَّذِي كَانَ عَتِيدًا أَنْ يُكَمِّلَهُ فِي أُورُشَلِيمَ. | ٣١ 31 |
តៅ តេន យិរូឝាលម្បុរេ យោ ម្ឫត្យុះ សាធិឞ្យតេ តទីយាំ កថាំ តេន សាទ៌្ធំ កថយិតុម៑ អារេភាតេ។
| وَأَمَّا بُطْرُسُ وَٱللَّذَانِ مَعَهُ فَكَانُوا قَدْ تَثَقَّلُوا بِٱلنَّوْمِ. فَلَمَّا ٱسْتَيْقَظُوا رَأَوْا مَجْدَهُ، وَٱلرَّجُلَيْنِ ٱلْوَاقِفَيْنِ مَعَهُ. | ٣٢ 32 |
តទា បិតរាទយះ ស្វស្យ សង្គិនោ និទ្រយាក្ឫឞ្ដា អាសន៑ កិន្តុ ជាគរិត្វា តស្យ តេជស្តេន សាទ៌្ធម៑ ឧត្តិឞ្ឋន្តៅ ជនៅ ច ទទ្ឫឝុះ។
| وَفِيمَا هُمَا يُفَارِقَانِهِ قَالَ بُطْرُسُ لِيَسُوعَ «يَا مُعَلِّمُ، جَيِّدٌ أَنْ نَكُونَ هَهُنَا. فَلْنَصْنَعْ ثَلَاثَ مَظَالَّ: لَكَ وَاحِدَةً، وَلِمُوسَى وَاحِدَةً، وَلِإِيلِيَّا وَاحِدَةً». وَهُوَ لَا يَعْلَمُ مَا يَقُولُ. | ٣٣ 33 |
អថ តយោរុភយោ រ្គមនកាលេ បិតរោ យីឝុំ ពភាឞេ, ហេ គុរោៜស្មាកំ ស្ថានេៜស្មិន៑ ស្ថិតិះ ឝុភា, តត ឯកា ត្វទត៌្ហា, ឯកា មូសាត៌្ហា, ឯកា ឯលិយាត៌្ហា, ឥតិ តិស្រះ កុដ្យោស្មាភិ រ្និម៌្មីយន្តាំ, ឥមាំ កថាំ ស ន វិវិច្យ កថយាមាស។
| وَفِيمَا هُوَ يَقُولُ ذَلِكَ كَانَتْ سَحَابَةٌ فَظَلَّلَتْهُمْ. فَخَافُوا عِنْدَمَا دَخَلُوا فِي ٱلسَّحَابَةِ. | ٣٤ 34 |
អបរញ្ច តទ្វាក្យវទនកាលេ បយោទ ឯក អាគត្យ តេឞាមុបរិ ឆាយាំ ចការ, តតស្តន្មធ្យេ តយោះ ប្រវេឝាត៑ តេ ឝឝង្កិរេ។
| وَصَارَ صَوْتٌ مِنَ ٱلسَّحَابَةِ قَائِلًا: «هَذَا هُوَ ٱبْنِي ٱلْحَبِيبُ. لَهُ ٱسْمَعُوا». | ٣٥ 35 |
តទា តស្មាត៑ បយោទាទ៑ ឥយមាកាឝីយា វាណី និជ៌គាម, មមាយំ ប្រិយះ បុត្រ ឯតស្យ កថាយាំ មនោ និធត្ត។
| وَلَمَّا كَانَ ٱلصَّوْتُ وُجِدَ يَسُوعُ وَحْدَهُ، وَأَمَّا هُمْ فَسَكَتُوا وَلَمْ يُخْبِرُوا أَحَدًا فِي تِلْكَ ٱلْأَيَّامِ بِشَيْءٍ مِمَّا أَبْصَرُوهُ. | ٣٦ 36 |
ឥតិ ឝព្ទេ ជាតេ តេ យីឝុមេកាកិនំ ទទ្ឫឝុះ កិន្តុ តេ តទានីំ តស្យ ទឝ៌នស្យ វាចមេកាមបិ នោក្ត្វា មនះសុ ស្ថាបយាមាសុះ។
| وَفِي ٱلْيَوْمِ ٱلتَّالِي إِذْ نَزَلُوا مِنَ ٱلْجَبَلِ، ٱسْتَقْبَلَهُ جَمْعٌ كَثِيرٌ. | ٣٧ 37 |
បរេៜហនិ តេឞុ តស្មាច្ឆៃលាទ៑ អវរូឍេឞុ តំ សាក្ឞាត៑ កត៌្តុំ ពហវោ លោកា អាជគ្មុះ។
| وَإِذَا رَجُلٌ مِنَ ٱلْجَمْعِ صَرَخَ قَائِلًا: «يَا مُعَلِّمُ، أَطْلُبُ إِلَيْكَ. اُنْظُرْ إِلَى ٱبْنِي، فَإِنَّهُ وَحِيدٌ لِي. | ٣٨ 38 |
តេឞាំ មធ្យាទ៑ ឯកោ ជន ឧច្ចៃរុវាច, ហេ គុរោ អហំ វិនយំ ករោមិ មម បុត្រំ ប្រតិ ក្ឫបាទ្ឫឞ្ដិំ ករោតុ, មម ស ឯវៃកះ បុត្រះ។
| وَهَا رُوحٌ يَأْخُذُهُ فَيَصْرُخُ بَغْتَةً، فَيَصْرَعُهُ مُزْبِدًا، وَبِٱلْجَهْدِ يُفَارِقُهُ مُرَضِّضًا إِيَّاهُ. | ٣٩ 39 |
ភូតេន ធ្ឫតះ សន៑ សំ ប្រសភំ ចីច្ឆព្ទំ ករោតិ តន្មុខាត៑ ផេណា និគ៌ច្ឆន្តិ ច, ភូត ឥត្ថំ វិទាយ៌្យ ក្លិឞ្ដ្វា ប្រាយឝស្តំ ន ត្យជតិ។
| وَطَلَبْتُ مِنْ تَلَامِيذِكَ أَنْ يُخْرِجُوهُ فَلَمْ يَقْدِرُوا». | ٤٠ 40 |
តស្មាត៑ តំ ភូតំ ត្យាជយិតុំ តវ ឝិឞ្យសមីបេ ន្យវេទយំ កិន្តុ តេ ន ឝេកុះ។
| فَأَجَابَ يَسُوعُ وَقَالَ: «أَيُّهَا ٱلْجِيلُ غَيْرُ ٱلْمُؤْمِنِ وَٱلْمُلْتَوِي إِلَى مَتَى أَكُونُ مَعَكُمْ وَأَحْتَمِلُكُمْ؟ قَدِّمِ ٱبْنَكَ إِلَى هُنَا!». | ٤١ 41 |
តទា យីឝុរវាទីត៑, រេ អាវិឝ្វាសិន៑ វិបថគាមិន៑ វំឝ កតិកាលាន៑ យុឞ្មាភិះ សហ ស្ថាស្យាម្យហំ យុឞ្មាកម៑ អាចរណានិ ច សហិឞ្យេ? តវ បុត្រមិហានយ។
| وَبَيْنَمَا هُوَ آتٍ مَزَّقَهُ ٱلشَّيْطَانُ وَصَرَعَهُ، فَٱنْتَهَرَ يَسُوعُ ٱلرُّوحَ ٱلنَّجِسَ، وَشَفَى ٱلصَّبِيَّ وَسَلَّمَهُ إِلَى أَبِيهِ. | ٤٢ 42 |
តតស្តស្មិន្នាគតមាត្រេ ភូតស្តំ ភូមៅ បាតយិត្វា វិទទារ; តទា យីឝុស្តមមេធ្យំ ភូតំ តជ៌យិត្វា ពាលកំ ស្វស្ថំ ក្ឫត្វា តស្យ បិតរិ សមប៌យាមាស។
| فَبُهِتَ ٱلْجَمِيعُ مِنْ عَظَمَةِ ٱللهِ. وَإِذْ كَانَ ٱلْجَمِيعُ يَتَعَجَّبُونَ مِنْ كُلِّ مَا فَعَلَ يَسُوعُ، قَالَ لِتَلَامِيذِهِ: | ٤٣ 43 |
ឦឝ្វរស្យ មហាឝក្តិម៑ ឥមាំ វិលោក្យ សវ៌្វេ ចមច្ចក្រុះ; ឥត្ថំ យីឝោះ សវ៌្វាភិះ ក្រិយាភិះ សវ៌្វៃល៌ោកៃរាឝ្ចយ៌្យេ មន្យមានេ សតិ ស ឝិឞ្យាន៑ ពភាឞេ,
| «ضَعُوا أَنْتُمْ هَذَا ٱلْكَلَامَ فِي آذَانِكُمْ: إِنَّ ٱبْنَ ٱلْإِنْسَانِ سَوْفَ يُسَلَّمُ إِلَى أَيْدِي ٱلنَّاسِ». | ٤٤ 44 |
កថេយំ យុឞ្មាកំ កណ៌េឞុ ប្រវិឝតុ, មនុឞ្យបុត្រោ មនុឞ្យាណាំ ករេឞុ សមប៌យិឞ្យតេ។
| وَأَمَّا هُمْ فَلَمْ يَفْهَمُوا هَذَا ٱلْقَوْلَ، وَكَانَ مُخْفًى عَنْهُمْ لِكَيْ لَا يَفْهَمُوهُ، وَخَافُوا أَنْ يَسْأَلُوهُ عَنْ هَذَا ٱلْقَوْلِ. | ٤٥ 45 |
កិន្តុ តេ តាំ កថាំ ន ពុពុធិរេ, ស្បឞ្ដត្វាភាវាត៑ តស្យា អភិប្រាយស្តេឞាំ ពោធគម្យោ ន ពភូវ; តស្យា អាឝយះ ក ឥត្យបិ តេ ភយាត៑ ប្រឞ្ដុំ ន ឝេកុះ។
| وَدَاخَلَهُمْ فِكْرٌ مَنْ عَسَى أَنْ يَكُونَ أَعْظَمَ فِيهِمْ؟ | ٤٦ 46 |
តទនន្តរំ តេឞាំ មធ្យេ កះ ឝ្រេឞ្ឋះ កថាមេតាំ គ្ឫហីត្វា តេ មិថោ វិវាទំ ចក្រុះ។
| فَعَلِمَ يَسُوعُ فِكْرَ قَلْبِهِمْ، وَأَخَذَ وَلَدًا وَأَقَامَهُ عِنْدَهُ، | ٤٧ 47 |
តតោ យីឝុស្តេឞាំ មនោភិប្រាយំ វិទិត្វា ពាលកមេកំ គ្ឫហីត្វា ស្វស្យ និកដេ ស្ថាបយិត្វា តាន៑ ជគាទ,
| وَقَالَ لَهُمْ: «مَنْ قَبِلَ هَذَا ٱلْوَلَدَ بِٱسْمِي يَقْبَلُنِي، وَمَنْ قَبِلَنِي يَقْبَلُ ٱلَّذِي أَرْسَلَنِي، لِأَنَّ ٱلْأَصْغَرَ فِيكُمْ جَمِيعًا هُوَ يَكُونُ عَظِيمًا». | ٤٨ 48 |
យោ ជនោ មម នាម្នាស្យ ពាលាស្យាតិថ្យំ វិទធាតិ ស មមាតិថ្យំ វិទធាតិ, យឝ្ច មមាតិថ្យំ វិទធាតិ ស មម ប្រេរកស្យាតិថ្យំ វិទធាតិ, យុឞ្មាកំ មធ្យេយះ ស្វំ សវ៌្វស្មាត៑ ក្ឞុទ្រំ ជានីតេ ស ឯវ ឝ្រេឞ្ឋោ ភវិឞ្យតិ។
| فَأجَابَ يُوحَنَّا وَقَالَ: «يَا مُعَلِّمُ، رَأَيْنَا وَاحِدًا يُخْرِجُ ٱلشَّيَاطِينَ بِٱسْمِكَ فَمَنَعْنَاهُ، لِأَنَّهُ لَيْسَ يَتْبَعُ مَعَنَا». | ٤٩ 49 |
អបរញ្ច យោហន៑ វ្យាជហារ ហេ ប្រភេ តវ នាម្នា ភូតាន៑ ត្យាជយន្តំ មានុឞម៑ ឯកំ ទ្ឫឞ្ដវន្តោ វយំ, កិន្ត្វស្មាកម៑ អបឝ្ចាទ៑ គាមិត្វាត៑ តំ ន្យឞេធាម៑។ តទានីំ យីឝុរុវាច,
| فَقَالَ لَهُ يَسُوعُ: «لَا تَمْنَعُوهُ، لِأَنَّ مَنْ لَيْسَ عَلَيْنَا فَهُوَ مَعَنَا». | ٥٠ 50 |
តំ មា និឞេធត, យតោ យោ ជនោស្មាកំ ន វិបក្ឞះ ស ឯវាស្មាកំ សបក្ឞោ ភវតិ។
| وَحِينَ تَمَّتِ ٱلْأَيَّامُ لِٱرْتِفَاعِهِ ثَبَّتَ وَجْهَهُ لِيَنْطَلِقَ إِلَى أُورُشَلِيمَ، | ٥١ 51 |
អនន្តរំ តស្យារោហណសមយ ឧបស្ថិតេ ស ស្ថិរចេតា យិរូឝាលមំ ប្រតិ យាត្រាំ កត៌្តុំ និឝ្ចិត្យាគ្រេ ទូតាន៑ ប្រេឞយាមាស។
| وَأَرْسَلَ أَمَامَ وَجْهِهِ رُسُلًا، فَذَهَبُوا وَدَخَلُوا قَرْيَةً لِلسَّامِرِيِّينَ حَتَّى يُعِدُّوا لَهُ. | ٥٢ 52 |
តស្មាត៑ តេ គត្វា តស្យ ប្រយោជនីយទ្រវ្យាណិ សំគ្រហីតុំ ឝោមិរោណីយានាំ គ្រាមំ ប្រវិវិឝុះ។
| فَلَمْ يَقْبَلُوهُ لِأَنَّ وَجْهَهُ كَانَ مُتَّجِهًا نَحْوَ أُورُشَلِيمَ. | ٥٣ 53 |
កិន្តុ ស យិរូឝាលមំ នគរំ យាតិ តតោ ហេតោ រ្លោកាស្តស្យាតិថ្យំ ន ចក្រុះ។
| فَلَمَّا رَأَى ذَلِكَ تِلْمِيذَاهُ يَعْقُوبُ وَيُوحَنَّا، قَالَا: «يَارَبُّ، أَتُرِيدُ أَنْ نَقُولَ أَنْ تَنْزِلَ نَارٌ مِنَ ٱلسَّمَاءِ فَتُفْنِيَهُمْ، كَمَا فَعَلَ إِيلِيَّا أَيْضًا؟». | ٥٤ 54 |
អតឯវ យាកូព្យោហនៅ តស្យ ឝិឞ្យៅ តទ៑ ទ្ឫឞ្ដ្វា ជគទតុះ, ហេ ប្រភោ ឯលិយោ យថា ចការ តថា វយមបិ កិំ គគណាទ៑ អាគន្តុម៑ ឯតាន៑ ភស្មីកត៌្តុញ្ច វហ្និមាជ្ញាបយាមះ? ភវាន៑ កិមិច្ឆតិ?
| فَٱلْتَفَتَ وَٱنْتَهَرَهُمَا وَقَالَ: «لَسْتُمَا تَعْلَمَانِ مِنْ أَيِّ رُوحٍ أَنْتُمَا! | ٥٥ 55 |
កិន្តុ ស មុខំ បរាវត៌្យ តាន៑ តជ៌យិត្វា គទិតវាន៑ យុឞ្មាកំ មនោភាវះ កះ, ឥតិ យូយំ ន ជានីថ។
| لِأَنَّ ٱبْنَ ٱلْإِنْسَانِ لَمْ يَأْتِ لِيُهْلِكَ أَنْفُسَ ٱلنَّاسِ، بَلْ لِيُخَلِّصَ». فَمَضَوْا إِلَى قَرْيَةٍ أُخْرَى. | ٥٦ 56 |
មនុជសុតោ មនុជានាំ ប្រាណាន៑ នាឝយិតុំ នាគច្ឆត៑, កិន្តុ រក្ឞិតុម៑ អាគច្ឆត៑។ បឝ្ចាទ៑ ឥតរគ្រាមំ តេ យយុះ។
| وَفِيمَا هُمْ سَائِرُونَ فِي ٱلطَّرِيقِ قَالَ لَهُ وَاحِدٌ: «يَا سَيِّدُ، أَتْبَعُكَ أَيْنَمَا تَمْضِي». | ٥٧ 57 |
តទនន្តរំ បថិ គមនកាលេ ជន ឯកស្តំ ពភាឞេ, ហេ ប្រភោ ភវាន៑ យត្រ យាតិ ភវតា សហាហមបិ តត្រ យាស្យាមិ។
| فَقَالَ لَهُ يَسُوعُ: «لِلثَّعَالِبِ أَوْجِرَةٌ، وَلِطُيُورِ ٱلسَّمَاءِ أَوْكَارٌ، وَأَمَّا ٱبْنُ ٱلْإِنْسَانِ فَلَيْسَ لَهُ أَيْنَ يُسْنِدُ رَأْسَهُ». | ٥٨ 58 |
តទានីំ យីឝុស្តមុវាច, គោមាយូនាំ គត៌្តា អាសតេ, វិហាយសីយវិហគានាំ នីឌានិ ច សន្តិ, កិន្តុ មានវតនយស្យ ឝិរះ ស្ថាបយិតុំ ស្ថានំ នាស្តិ។
| وَقَالَ لِآخَرَ: «ٱتْبَعْنِي». فَقَالَ: «يَا سَيِّدُ، ٱئْذَنْ لِي أَنْ أَمْضِيَ أَوَّلًا وَأَدْفِنَ أَبِي». | ٥٩ 59 |
តតះ បរំ ស ឥតរជនំ ជគាទ, ត្វំ មម បឝ្ចាទ៑ ឯហិ; តតះ ស ឧវាច, ហេ ប្រភោ បូវ៌្វំ បិតរំ ឝ្មឝានេ ស្ថាបយិតុំ មាមាទិឝតុ។
| فَقَالَ لَهُ يَسُوعُ: «دَعِ ٱلْمَوْتَى يَدْفِنُونَ مَوْتَاهُمْ، وَأَمَّا أَنْتَ فَٱذْهَبْ وَنَادِ بِمَلَكُوتِ ٱللهِ». | ٦٠ 60 |
តទា យីឝុរុវាច, ម្ឫតា ម្ឫតាន៑ ឝ្មឝានេ ស្ថាបយន្តុ កិន្តុ ត្វំ គត្វេឝ្វរីយរាជ្យស្យ កថាំ ប្រចារយ។
| وَقَالَ آخَرُ أَيْضًا: «أَتْبَعُكَ يَا سَيِّدُ، وَلَكِنِ ٱئْذَنْ لِي أَوَّلًا أَنْ أُوَدِّعَ ٱلَّذِينَ فِي بَيْتِي». | ٦١ 61 |
តតោន្យះ កថយាមាស, ហេ ប្រភោ មយាបិ ភវតះ បឝ្ចាទ៑ គំស្យតេ, កិន្តុ បូវ៌្វំ មម និវេឝនស្យ បរិជនានាម៑ អនុមតិំ គ្រហីតុម៑ អហមាទិឝ្យៃ ភវតា។
| فَقَالَ لَهُ يَسُوعُ: «لَيْسَ أَحَدٌ يَضَعُ يَدَهُ عَلَى ٱلْمِحْرَاثِ وَيَنْظُرُ إِلَى ٱلْوَرَاءِ يَصْلُحُ لِمَلَكُوتِ ٱللهِ». | ٦٢ 62 |
តទានីំ យីឝុស្តំ ប្រោក្តវាន៑, យោ ជនោ លាង្គលេ ករមប៌យិត្វា បឝ្ចាត៑ បឝ្យតិ ស ឦឝ្វរីយរាជ្យំ នាហ៌តិ។
