لُوقا 5
| وَإِذْ كَانَ ٱلْجَمْعُ يَزْدَحِمُ عَلَيْهِ لِيَسْمَعَ كَلِمَةَ ٱللهِ، كَانَ وَاقِفًا عِنْدَ بُحَيْرَةِ جَنِّيسَارَتَ. | ١ 1 |
ଅନନ୍ତରଂ ଯୀଶୁରେକଦା ଗିନେଷରଥ୍ଦସ୍ୟ ତୀର ଉତ୍ତିଷ୍ଠତି, ତଦା ଲୋକା ଈଶ୍ୱରୀଯକଥାଂ ଶ୍ରୋତୁଂ ତଦୁପରି ପ୍ରପତିତାଃ|
| فَرَأَى سَفِينَتَيْنِ وَاقِفَتَيْنِ عِنْدَ ٱلْبُحَيْرَةِ، وَٱلصَّيَّادُونَ قَدْ خَرَجُوا مِنْهُمَا وَغَسَلُوا ٱلشِّبَاكَ. | ٢ 2 |
ତଦାନୀଂ ସ ହ୍ଦସ୍ୟ ତୀରସମୀପେ ନୌଦ୍ୱଯଂ ଦଦର୍ଶ କିଞ୍ଚ ମତ୍ସ୍ୟୋପଜୀୱିନୋ ନାୱଂ ୱିହାଯ ଜାଲଂ ପ୍ରକ୍ଷାଲଯନ୍ତି|
| فَدَخَلَ إِحْدَى ٱلسَّفِينَتَيْنِ ٱلَّتِي كَانَتْ لِسِمْعَانَ، وَسَأَلَهُ أَنْ يُبْعِدَ قَلِيلًا عَنِ ٱلْبَرِّ. ثُمَّ جَلَسَ وَصَارَ يُعَلِّمُ ٱلْجُمُوعَ مِنَ ٱلسَّفِينَةِ. | ٣ 3 |
ତତସ୍ତଯୋର୍ଦ୍ୱଯୋ ର୍ମଧ୍ୟେ ଶିମୋନୋ ନାୱମାରୁହ୍ୟ ତୀରାତ୍ କିଞ୍ଚିଦ୍ଦୂରଂ ଯାତୁଂ ତସ୍ମିନ୍ ୱିନଯଂ କୃତ୍ୱା ନୌକାଯାମୁପୱିଶ୍ୟ ଲୋକାନ୍ ପ୍ରୋପଦିଷ୍ଟୱାନ୍|
| وَلَمَّا فَرَغَ مِنَ ٱلْكَلَامِ قَالَ لِسِمْعَانَ: «ٱبْعُدْ إِلَى ٱلْعُمْقِ وَأَلْقُوا شِبَاكَكُمْ لِلصَّيْدِ». | ٤ 4 |
ପଶ୍ଚାତ୍ ତଂ ପ୍ରସ୍ତାୱଂ ସମାପ୍ୟ ସ ଶିମୋନଂ ୱ୍ୟାଜହାର, ଗଭୀରଂ ଜଲଂ ଗତ୍ୱା ମତ୍ସ୍ୟାନ୍ ଧର୍ତ୍ତୁଂ ଜାଲଂ ନିକ୍ଷିପ|
| فَأَجَابَ سِمْعَانُ وَقَالَ لَهُ: «يَا مُعَلِّمُ، قَدْ تَعِبْنَا ٱللَّيْلَ كُلَّهُ وَلَمْ نَأْخُذْ شَيْئًا. وَلَكِنْ عَلَى كَلِمَتِكَ أُلْقِي ٱلشَّبَكَةَ». | ٥ 5 |
ତତଃ ଶିମୋନ ବଭାଷେ, ହେ ଗୁରୋ ଯଦ୍ୟପି ୱଯଂ କୃତ୍ସ୍ନାଂ ଯାମିନୀଂ ପରିଶ୍ରମ୍ୟ ମତ୍ସ୍ୟୈକମପି ନ ପ୍ରାପ୍ତାସ୍ତଥାପି ଭୱତୋ ନିଦେଶତୋ ଜାଲଂ କ୍ଷିପାମଃ|
| وَلَمَّا فَعَلُوا ذَلِكَ أَمْسَكُوا سَمَكًا كَثِيرًا جِدًّا، فَصَارَتْ شَبَكَتُهُمْ تَتَخَرَّقُ. | ٦ 6 |
ଅଥ ଜାଲେ କ୍ଷିପ୍ତେ ବହୁମତ୍ସ୍ୟପତନାଦ୍ ଆନାଯଃ ପ୍ରଚ୍ଛିନ୍ନଃ|
| فَأَشَارُوا إِلَى شُرَكَائِهِمُ ٱلَّذِينَ فِي ٱلسَّفِينَةِ ٱلْأُخْرَى أَنْ يَأْتُوا وَيُسَاعِدُوهُمْ. فَأَتَوْا وَمَلَأُوا ٱلسَّفِينَتَيْنِ حَتَّى أَخَذَتَا فِي ٱلْغَرَقِ. | ٧ 7 |
ତସ୍ମାଦ୍ ଉପକର୍ତ୍ତୁମ୍ ଅନ୍ୟନୌସ୍ଥାନ୍ ସଙ୍ଗିନ ଆଯାତୁମ୍ ଇଙ୍ଗିତେନ ସମାହ୍ୱଯନ୍ ତତସ୍ତ ଆଗତ୍ୟ ମତ୍ସ୍ୟୈ ର୍ନୌଦ୍ୱଯଂ ପ୍ରପୂରଯାମାସୁ ର୍ୟୈ ର୍ନୌଦ୍ୱଯଂ ପ୍ରମଗ୍ନମ୍|
| فَلَمَّا رَأَى سِمْعَانُ بُطْرُسُ ذَلِكَ خَرَّ عِنْدَ رُكْبَتَيْ يَسُوعَ قَائِلًا: «ٱخْرُجْ مِنْ سَفِينَتِي يَارَبُّ، لِأَنِّي رَجُلٌ خَاطِئٌ!». | ٨ 8 |
ତଦା ଶିମୋନ୍ପିତରସ୍ତଦ୍ ୱିଲୋକ୍ୟ ଯୀଶୋଶ୍ଚରଣଯୋଃ ପତିତ୍ୱା, ହେ ପ୍ରଭୋହଂ ପାପୀ ନରୋ ମମ ନିକଟାଦ୍ ଭୱାନ୍ ଯାତୁ, ଇତି କଥିତୱାନ୍|
| إِذِ ٱعْتَرَتْهُ وَجمِيعَ ٱلَّذِينَ مَعَهُ دَهْشَةٌ عَلَى صَيْدِ ٱلسَّمَكِ ٱلَّذِي أَخَذُوهُ. | ٩ 9 |
ଯତୋ ଜାଲେ ପତିତାନାଂ ମତ୍ସ୍ୟାନାଂ ଯୂଥାତ୍ ଶିମୋନ୍ ତତ୍ସଙ୍ଗିନଶ୍ଚ ଚମତ୍କୃତୱନ୍ତଃ; ଶିମୋନଃ ସହକାରିଣୌ ସିୱଦେଃ ପୁତ୍ରୌ ଯାକୂବ୍ ଯୋହନ୍ ଚେମୌ ତାଦୃଶୌ ବଭୂୱତୁଃ|
| وَكَذَلِكَ أَيْضًا يَعْقُوبُ وَيُوحَنَّا ٱبْنَا زَبَدِي ٱللَّذَانِ كَانَا شَرِيكَيْ سِمْعَانَ. فَقَالَ يَسُوعُ لِسِمْعَانَ: «لَاتَخَفْ! مِنَ ٱلْآنَ تَكُونُ تَصْطَادُ ٱلنَّاسَ!». | ١٠ 10 |
ତଦା ଯୀଶୁଃ ଶିମୋନଂ ଜଗାଦ ମା ଭୈଷୀରଦ୍ୟାରଭ୍ୟ ତ୍ୱଂ ମନୁଷ୍ୟଧରୋ ଭୱିଷ୍ୟସି|
| وَلَمَّا جَاءُوا بِٱلسَّفِينَتَيْنِ إِلَى ٱلْبَرِّ تَرَكُوا كُلَّ شَيْءٍ وَتَبِعُوهُ. | ١١ 11 |
ଅନନ୍ତରଂ ସର୍ୱ୍ୱାସୁ ନୌସୁ ତୀରମ୍ ଆନୀତାସୁ ତେ ସର୍ୱ୍ୱାନ୍ ପରିତ୍ୟଜ୍ୟ ତସ୍ୟ ପଶ୍ଚାଦ୍ଗାମିନୋ ବଭୂୱୁଃ|
| وَكَانَ فِي إِحْدَى ٱلْمُدُنِ، فَإِذَا رَجُلٌ مَمْلُوءٌ بَرَصًا. فَلَمَّا رَأَى يَسُوعَ خَرَّ عَلَى وَجْهِهِ وَطَلَبَ إِلَيْهِ قَائِلًا: «يَا سَيِّدُ، إِنْ أَرَدْتَ تَقْدِرْ أَنْ تُطَهِّرَنِي». | ١٢ 12 |
ତତଃ ପରଂ ଯୀଶୌ କସ୍ମିଂଶ୍ଚିତ୍ ପୁରେ ତିଷ୍ଠତି ଜନ ଏକଃ ସର୍ୱ୍ୱାଙ୍ଗକୁଷ୍ଠସ୍ତଂ ୱିଲୋକ୍ୟ ତସ୍ୟ ସମୀପେ ନ୍ୟୁବ୍ଜଃ ପତିତ୍ୱା ସୱିନଯଂ ୱକ୍ତୁମାରେଭେ, ହେ ପ୍ରଭୋ ଯଦି ଭୱାନିଚ୍ଛତି ତର୍ହି ମାଂ ପରିଷ୍କର୍ତ୍ତୁଂ ଶକ୍ନୋତି|
| فَمَدَّ يَدَهُ وَلَمَسَهُ قَائِلًا: «أُرِيدُ، فَٱطْهُرْ!». وَلِلْوَقْتِ ذَهَبَ عَنْهُ ٱلْبَرَصُ. | ١٣ 13 |
ତଦାନୀଂ ସ ପାଣିଂ ପ୍ରସାର୍ୟ୍ୟ ତଦଙ୍ଗଂ ସ୍ପୃଶନ୍ ବଭାଷେ ତ୍ୱଂ ପରିଷ୍କ୍ରିଯସ୍ୱେତି ମମେଚ୍ଛାସ୍ତି ତତସ୍ତତ୍କ୍ଷଣଂ ସ କୁଷ୍ଠାତ୍ ମୁକ୍ତଃ|
| فَأَوْصَاهُ أَنْ لَا يَقُولَ لِأَحَدٍ. بَلِ «ٱمْضِ وَأَرِ نَفْسَكَ لِلْكَاهِنِ، وَقَدِّمْ عَنْ تَطْهِيرِكَ كَمَا أَمَرَ مُوسَى شَهَادَةً لَهُمْ». | ١٤ 14 |
ପଶ୍ଚାତ୍ ସ ତମାଜ୍ଞାପଯାମାସ କଥାମିମାଂ କସ୍ମୈଚିଦ୍ ଅକଥଯିତ୍ୱା ଯାଜକସ୍ୟ ସମୀପଞ୍ଚ ଗତ୍ୱା ସ୍ୱଂ ଦର୍ଶଯ, ଲୋକେଭ୍ୟୋ ନିଜପରିଷ୍କୃତତ୍ୱସ୍ୟ ପ୍ରମାଣଦାନାଯ ମୂସାଜ୍ଞାନୁସାରେଣ ଦ୍ରୱ୍ୟମୁତ୍ମୃଜସ୍ୱ ଚ|
| فَذَاعَ ٱلْخَبَرُ عَنْهُ أَكْثَرَ. فَٱجْتَمَعَ جُمُوعٌ كَثِيرَةٌ لِكَيْ يَسْمَعُوا وَيُشْفَوْا بِهِ مِنْ أَمْرَاضِهِمْ. | ١٥ 15 |
ତଥାପି ଯୀଶୋଃ ସୁଖ୍ୟାତି ର୍ବହୁ ୱ୍ୟାପ୍ତୁମାରେଭେ କିଞ୍ଚ ତସ୍ୟ କଥାଂ ଶ୍ରୋତୁଂ ସ୍ୱୀଯରୋଗେଭ୍ୟୋ ମୋକ୍ତୁଞ୍ଚ ଲୋକା ଆଜଗ୍ମୁଃ|
| وَأَمَّا هُوَ فَكَانَ يَعْتَزِلُ فِي ٱلْبَرَارِي وَيُصَلِّي. | ١٦ 16 |
ଅଥ ସ ପ୍ରାନ୍ତରଂ ଗତ୍ୱା ପ୍ରାର୍ଥଯାଞ୍ଚକ୍ରେ|
| وَفِي أَحَدِ ٱلْأَيَّامِ كَانَ يُعَلِّمُ، وَكَانَ فَرِّيسِيُّونَ وَمُعَلِّمُونَ لِلنَّامُوسِ جَالِسِينَ وَهُمْ قَدْ أَتَوْا مِنْ كُلِّ قَرْيَةٍ مِنَ ٱلْجَلِيلِ وَٱلْيَهُودِيَّةِ وَأُورُشَلِيمَ. وَكَانَتْ قُوَّةُ ٱلرَّبِّ لِشِفَائِهِمْ. | ١٧ 17 |
ଅପରଞ୍ଚ ଏକଦା ଯୀଶୁରୁପଦିଶତି, ଏତର୍ହି ଗାଲୀଲ୍ୟିହୂଦାପ୍ରଦେଶଯୋଃ ସର୍ୱ୍ୱନଗରେଭ୍ୟୋ ଯିରୂଶାଲମଶ୍ଚ କିଯନ୍ତଃ ଫିରୂଶିଲୋକା ୱ୍ୟୱସ୍ଥାପକାଶ୍ଚ ସମାଗତ୍ୟ ତଦନ୍ତିକେ ସମୁପୱିୱିଶୁଃ, ତସ୍ମିନ୍ କାଲେ ଲୋକାନାମାରୋଗ୍ୟକାରଣାତ୍ ପ୍ରଭୋଃ ପ୍ରଭାୱଃ ପ୍ରଚକାଶେ|
| وَإِذَا بِرِجَالٍ يَحْمِلُونَ عَلَى فِرَاشٍ إِنْسَانًا مَفْلُوجًا، وَكَانُوا يَطْلُبُونَ أَنْ يَدْخُلُوا بِهِ وَيَضَعُوهُ أَمَامَهُ. | ١٨ 18 |
ପଶ୍ଚାତ୍ କିଯନ୍ତୋ ଲୋକା ଏକଂ ପକ୍ଷାଘାତିନଂ ଖଟ୍ୱାଯାଂ ନିଧାଯ ଯୀଶୋଃ ସମୀପମାନେତୁଂ ସମ୍ମୁଖେ ସ୍ଥାପଯିତୁଞ୍ଚ ୱ୍ୟାପ୍ରିଯନ୍ତ|
| وَلَمَّا لَمْ يَجِدُوا مِنْ أَيْنَ يَدْخُلُونَ بِهِ لِسَبَبِ ٱلْجَمْعِ، صَعِدُوا عَلَى ٱلسَّطْحِ وَدَلَّوْهُ مَعَ ٱلْفِرَاشِ مِنْ بَيْنِ ٱلْأَجُرِّ إِلَى ٱلْوَسْطِ قُدَّامَ يَسُوعَ. | ١٩ 19 |
କିନ୍ତୁ ବହୁଜନନିୱହସମ୍ୱାଧାତ୍ ନ ଶକ୍ନୁୱନ୍ତୋ ଗୃହୋପରି ଗତ୍ୱା ଗୃହପୃଷ୍ଠଂ ଖନିତ୍ୱା ତଂ ପକ୍ଷାଘାତିନଂ ସଖଟ୍ୱଂ ଗୃହମଧ୍ୟେ ଯୀଶୋଃ ସମ୍ମୁଖେ ଽୱରୋହଯାମାସୁଃ|
| فَلَمَّا رَأَى إِيمَانَهُمْ قَالَ لَهُ: «أَيُّهَا ٱلْإِنْسَانُ، مَغْفُورَةٌ لَكَ خَطَايَاكَ». | ٢٠ 20 |
ତଦା ଯୀଶୁସ୍ତେଷାମ୍ ଈଦୃଶଂ ୱିଶ୍ୱାସଂ ୱିଲୋକ୍ୟ ତଂ ପକ୍ଷାଘାତିନଂ ୱ୍ୟାଜହାର, ହେ ମାନୱ ତୱ ପାପମକ୍ଷମ୍ୟତ|
| فَٱبْتَدَأَ ٱلْكَتَبَةُ وَٱلْفَرِّيسِيُّونَ يُفَكِّرُونَ قَائِلِينَ «مَنْ هَذَا ٱلَّذِي يَتَكَلَّمُ بِتَجَادِيفَ؟ مَنْ يَقْدِرُ أَنْ يَغْفِرَ خَطَايَا إِلَّا ٱللهُ وَحْدَهُ؟». | ٢١ 21 |
ତସ୍ମାଦ୍ ଅଧ୍ୟାପକାଃ ଫିରୂଶିନଶ୍ଚ ଚିତ୍ତୈରିତ୍ଥଂ ପ୍ରଚିନ୍ତିତୱନ୍ତଃ, ଏଷ ଜନ ଈଶ୍ୱରଂ ନିନ୍ଦତି କୋଯଂ? କେୱଲମୀଶ୍ୱରଂ ୱିନା ପାପଂ କ୍ଷନ୍ତୁଂ କଃ ଶକ୍ନୋତି?
| فَشَعَرَ يَسُوعُ بِأَفْكَارِهِمْ، وَأَجَابَ وَقَالَ لَهُمْ: «مَاذَا تُفَكِّرُونَ فِي قُلُوبِكُمْ؟ | ٢٢ 22 |
ତଦା ଯୀଶୁସ୍ତେଷାମ୍ ଇତ୍ଥଂ ଚିନ୍ତନଂ ୱିଦିତ୍ୱା ତେଭ୍ୟୋକଥଯଦ୍ ଯୂଯଂ ମନୋଭିଃ କୁତୋ ୱିତର୍କଯଥ?
| أَيُّمَا أَيْسَرُ: أَنْ يُقَالَ: مَغْفُورَةٌ لَكَ خَطَايَاكَ، أَمْ أَنْ يُقَالَ: قُمْ وَٱمْشِ؟ | ٢٣ 23 |
ତୱ ପାପକ୍ଷମା ଜାତା ଯଦ୍ୱା ତ୍ୱମୁତ୍ଥାଯ ୱ୍ରଜ ଏତଯୋ ର୍ମଧ୍ୟେ କା କଥା ସୁକଥ୍ୟା?
| وَلَكِنْ لِكَيْ تَعْلَمُوا أَنَّ لِٱبْنِ ٱلْإِنْسَانِ سُلْطَانًا عَلَى ٱلْأَرْضِ أَنْ يَغْفِرَ ٱلْخَطَايَا»، قَالَ لِلْمَفْلُوجِ: «لَكَ أَقُولُ: قُمْ وَٱحْمِلْ فِرَاشَكَ وَٱذْهَبْ إِلَى بَيْتِكَ!». | ٢٤ 24 |
କିନ୍ତୁ ପୃଥିୱ୍ୟାଂ ପାପଂ କ୍ଷନ୍ତୁଂ ମାନୱସୁତସ୍ୟ ସାମର୍ଥ୍ୟମସ୍ତୀତି ଯଥା ଯୂଯଂ ଜ୍ଞାତୁଂ ଶକ୍ନୁଥ ତଦର୍ଥଂ (ସ ତଂ ପକ୍ଷାଘାତିନଂ ଜଗାଦ) ଉତ୍ତିଷ୍ଠ ସ୍ୱଶଯ୍ୟାଂ ଗୃହୀତ୍ୱା ଗୃହଂ ଯାହୀତି ତ୍ୱାମାଦିଶାମି|
| فَفِي ٱلْحَالِ قَامَ أَمَامَهُمْ، وَحَمَلَ مَا كَانَ مُضْطَجِعًا عَلَيْهِ، وَمَضَى إِلَى بَيْتِهِ وَهُوَ يُمَجِّدُ ٱللهَ. | ٢٥ 25 |
ତସ୍ମାତ୍ ସ ତତ୍କ୍ଷଣମ୍ ଉତ୍ଥାଯ ସର୍ୱ୍ୱେଷାଂ ସାକ୍ଷାତ୍ ନିଜଶଯନୀଯଂ ଗୃହୀତ୍ୱା ଈଶ୍ୱରଂ ଧନ୍ୟଂ ୱଦନ୍ ନିଜନିୱେଶନଂ ଯଯୌ|
| فَأَخَذَتِ ٱلْجَمِيعَ حَيْرَةٌ وَمَجَّدُوا ٱللهَ، وَٱمْتَلَأُوا خَوْفًا قَائِلِينَ: «إِنَّنَا قَدْ رَأَيْنَا ٱلْيَوْمَ عَجَائِبَ!». | ٢٦ 26 |
ତସ୍ମାତ୍ ସର୍ୱ୍ୱେ ୱିସ୍ମଯ ପ୍ରାପ୍ତା ମନଃସୁ ଭୀତାଶ୍ଚ ୱଯମଦ୍ୟାସମ୍ଭୱକାର୍ୟ୍ୟାଣ୍ୟଦର୍ଶାମ ଇତ୍ୟୁକ୍ତ୍ୱା ପରମେଶ୍ୱରଂ ଧନ୍ୟଂ ପ୍ରୋଦିତାଃ|
| وَبَعْدَ هَذَا خَرَجَ فَنَظَرَ عَشَّارًا ٱسْمُهُ لَاوِي جَالِسًا عِنْدَ مَكَانِ ٱلْجِبَايَةِ، فَقَالَ لَهُ: «ٱتْبَعْنِي». | ٢٧ 27 |
ତତଃ ପରଂ ବହିର୍ଗଚ୍ଛନ୍ କରସଞ୍ଚଯସ୍ଥାନେ ଲେୱିନାମାନଂ କରସଞ୍ଚାଯକଂ ଦୃଷ୍ଟ୍ୱା ଯୀଶୁସ୍ତମଭିଦଧେ ମମ ପଶ୍ଚାଦେହି|
| فَتَرَكَ كُلَّ شَيْءٍ وَقَامَ وَتَبِعَهُ. | ٢٨ 28 |
ତସ୍ମାତ୍ ସ ତତ୍କ୍ଷଣାତ୍ ସର୍ୱ୍ୱଂ ପରିତ୍ୟଜ୍ୟ ତସ୍ୟ ପଶ୍ଚାଦିଯାଯ|
| وَصَنَعَ لَهُ لَاوِي ضِيَافَةً كَبِيرَةً فِي بَيْتِهِ. وَٱلَّذِينَ كَانُوا مُتَّكِئِينَ مَعَهُمْ كَانُوا جَمْعًا كَثِيرًا مِنْ عَشَّارِينَ وَآخَرِينَ. | ٢٩ 29 |
ଅନନ୍ତରଂ ଲେୱି ର୍ନିଜଗୃହେ ତଦର୍ଥଂ ମହାଭୋଜ୍ୟଂ ଚକାର, ତଦା ତୈଃ ସହାନେକେ କରସଞ୍ଚାଯିନସ୍ତଦନ୍ୟଲୋକାଶ୍ଚ ଭୋକ୍ତୁମୁପୱିୱିଶୁଃ|
| فَتَذَمَّرَ كَتَبَتُهُمْ وَٱلْفَرِّيسِيُّونَ عَلَى تَلَامِيذِهِ قَائِلِينَ: «لِمَاذَا تَأْكُلُونَ وَتَشْرَبُونَ مَعَ عَشَّارِينَ وَخُطَاةٍ؟». | ٣٠ 30 |
ତସ୍ମାତ୍ କାରଣାତ୍ ଚଣ୍ଡାଲାନାଂ ପାପିଲୋକାନାଞ୍ଚ ସଙ୍ଗେ ଯୂଯଂ କୁତୋ ଭଂଗ୍ଧ୍ୱେ ପିୱଥ ଚେତି କଥାଂ କଥଯିତ୍ୱା ଫିରୂଶିନୋଽଧ୍ୟାପକାଶ୍ଚ ତସ୍ୟ ଶିଷ୍ୟୈଃ ସହ ୱାଗ୍ୟୁଦ୍ଧଂ କର୍ତ୍ତୁମାରେଭିରେ|
| فَأَجَابَ يَسُوعُ وَقَالَ لَهُمْ: «لَا يَحْتَاجُ ٱلْأَصِحَّاءُ إِلَى طَبِيبٍ، بَلِ ٱلْمَرْضَى. | ٣١ 31 |
ତସ୍ମାଦ୍ ଯୀଶୁସ୍ତାନ୍ ପ୍ରତ୍ୟୱୋଚଦ୍ ଅରୋଗଲୋକାନାଂ ଚିକିତ୍ସକେନ ପ୍ରଯୋଜନଂ ନାସ୍ତି କିନ୍ତୁ ସରୋଗାଣାମେୱ|
| لَمْ آتِ لِأَدْعُوَ أَبْرَارًا بَلْ خُطَاةً إِلَى ٱلتَّوْبَةِ». | ٣٢ 32 |
ଅହଂ ଧାର୍ମ୍ମିକାନ୍ ଆହ୍ୱାତୁଂ ନାଗତୋସ୍ମି କିନ୍ତୁ ମନଃ ପରାୱର୍ତ୍ତଯିତୁଂ ପାପିନ ଏୱ|
| وَقَالُوا لَهُ: «لِمَاذَا يَصُومُ تَلَامِيذُ يُوحَنَّا كَثِيرًا وَيُقَدِّمُونَ طَلَبَاتٍ، وَكَذَلِكَ تَلَامِيذُ ٱلْفَرِّيسِيِّينَ أَيْضًا، وَأَمَّا تَلَامِيذُكَ فَيَأْكُلُونَ وَيَشْرَبُونَ؟». | ٣٣ 33 |
ତତସ୍ତେ ପ୍ରୋଚୁଃ, ଯୋହନଃ ଫିରୂଶିନାଞ୍ଚ ଶିଷ୍ୟା ୱାରଂୱାରମ୍ ଉପୱସନ୍ତି ପ୍ରାର୍ଥଯନ୍ତେ ଚ କିନ୍ତୁ ତୱ ଶିଷ୍ୟାଃ କୁତୋ ଭୁଞ୍ଜତେ ପିୱନ୍ତି ଚ?
| فَقَالَ لَهُمْ: «أَتَقْدِرُونَ أَنْ تَجْعَلُوا بَنِي ٱلْعُرْسِ يَصُومُونَ مَا دَامَ ٱلْعَرِيسُ مَعَهُمْ؟ | ٣٤ 34 |
ତଦା ସ ତାନାଚଖ୍ୟୌ ୱରେ ସଙ୍ଗେ ତିଷ୍ଠତି ୱରସ୍ୟ ସଖିଗଣଂ କିମୁପୱାସଯିତୁଂ ଶକ୍ନୁଥ?
| وَلَكِنْ سَتَأْتِي أَيَّامٌ حِينَ يُرْفَعُ ٱلْعَرِيسُ عَنْهُمْ، فَحِينَئِذٍ يَصُومُونَ فِي تِلْكَ ٱلْأَيَّامِ». | ٣٥ 35 |
କିନ୍ତୁ ଯଦା ତେଷାଂ ନିକଟାଦ୍ ୱରୋ ନେଷ୍ୟତେ ତଦା ତେ ସମୁପୱତ୍ସ୍ୟନ୍ତି|
| وَقَالَ لَهُمْ أَيْضًا مَثَلًا: «لَيْسَ أَحَدٌ يَضَعُ رُقْعَةً مِنْ ثَوْبٍ جَدِيدٍ عَلَى ثَوْبٍ عَتِيقٍ، وَإِلَّا فَٱلْجَدِيدُ يَشُقُّهُ، وَٱلْعَتِيقُ لَا تُوافِقُهُ ٱلرُّقْعَةُ ٱلَّتِي مِنَ ٱلْجَدِيدِ. | ٣٦ 36 |
ସୋପରମପି ଦୃଷ୍ଟାନ୍ତଂ କଥଯାମ୍ବଭୂୱ ପୁରାତନୱସ୍ତ୍ରେ କୋପି ନୁତନୱସ୍ତ୍ରଂ ନ ସୀୱ୍ୟତି ଯତସ୍ତେନ ସେୱନେନ ଜୀର୍ଣୱସ୍ତ୍ରଂ ଛିଦ୍ୟତେ, ନୂତନପୁରାତନୱସ୍ତ୍ରଯୋ ର୍ମେଲଞ୍ଚ ନ ଭୱତି|
| وَلَيْسَ أَحَدٌ يَجْعَلُ خَمْرًا جَدِيدَةً فِي زِقَاقٍ عَتِيقَةٍ لِئَلَّا تَشُقَّ ٱلْخَمْرُ ٱلْجَدِيدَةُ ٱلزِّقَاقَ، فَهِيَ تُهْرَقُ وَٱلزِّقَاقُ تَتْلَفُ. | ٣٧ 37 |
ପୁରାତନ୍ୟାଂ କୁତ୍ୱାଂ କୋପି ନୁତନଂ ଦ୍ରାକ୍ଷାରସଂ ନ ନିଦଧାତି, ଯତୋ ନୱୀନଦ୍ରାକ୍ଷାରସସ୍ୟ ତେଜସା ପୁରାତନୀ କୁତୂ ର୍ୱିଦୀର୍ୟ୍ୟତେ ତତୋ ଦ୍ରାକ୍ଷାରସଃ ପତତି କୁତୂଶ୍ଚ ନଶ୍ୟତି|
| بَلْ يَجْعَلُونَ خَمْرًا جَدِيدَةً فِي زِقَاقٍ جَدِيدَةٍ، فَتُحْفَظُ جَمِيعًا. | ٣٨ 38 |
ତତୋ ହେତୋ ର୍ନୂତନ୍ୟାଂ କୁତ୍ୱାଂ ନୱୀନଦ୍ରାକ୍ଷାରସଃ ନିଧାତୱ୍ୟସ୍ତେନୋଭଯସ୍ୟ ରକ୍ଷା ଭୱତି|
| وَلَيْسَ أَحَدٌ إِذَا شَرِبَ ٱلْعَتِيقَ يُرِيدُ لِلْوَقْتِ ٱلْجَدِيدَ، لِأَنَّهُ يَقُولُ: ٱلْعَتِيقُ أَطْيَبُ». | ٣٩ 39 |
ଅପରଞ୍ଚ ପୁରାତନଂ ଦ୍ରାକ୍ଷାରସଂ ପୀତ୍ୱା କୋପି ନୂତନଂ ନ ୱାଞ୍ଛତି, ଯତଃ ସ ୱକ୍ତି ନୂତନାତ୍ ପୁରାତନମ୍ ପ୍ରଶସ୍ତମ୍|
