لُوقا 18

١ 1 وَقَالَ لَهُمْ أَيْضًا مَثَلًا فِي أَنَّهُ يَنْبَغِي أَنْ يُصَلَّى كُلَّ حِينٍ وَلَا يُمَلَّ،

ଅପରଞ୍ଚ ଲୋକୈରକ୍ଲାନ୍ତୈ ର୍ନିରନ୍ତରଂ ପ୍ରାର୍ଥଯିତୱ୍ୟମ୍ ଇତ୍ୟାଶଯେନ ଯୀଶୁନା ଦୃଷ୍ଟାନ୍ତ ଏକଃ କଥିତଃ|

٢ 2 قَائِلًا: «كَانَ فِي مَدِينَةٍ قَاضٍ لَا يَخَافُ ٱللهَ وَلَا يَهَابُ إِنْسَانًا.

କୁତ୍ରଚିନ୍ନଗରେ କଶ୍ଚିତ୍ ପ୍ରାଡ୍ୱିୱାକ ଆସୀତ୍ ସ ଈଶ୍ୱରାନ୍ନାବିଭେତ୍ ମାନୁଷାଂଶ୍ଚ ନାମନ୍ୟତ|

٣ 3 وَكَانَ فِي تِلْكَ ٱلْمَدِينَةِ أَرْمَلَةٌ. وَكَانَتْ تَأْتِي إِلَيْهِ قَائِلَةً: أَنْصِفْنِي مِنْ خَصْمِي!

ଅଥ ତତ୍ପୁରୱାସିନୀ କାଚିଦ୍ୱିଧୱା ତତ୍ସମୀପମେତ୍ୟ ୱିୱାଦିନା ସହ ମମ ୱିୱାଦଂ ପରିଷ୍କୁର୍ୱ୍ୱିତି ନିୱେଦଯାମାସ|

٤ 4 وَكَانَ لَا يَشَاءُ إِلَى زَمَانٍ. وَلَكِنْ بَعْدَ ذَلِكَ قَالَ فِي نَفْسِهِ: وَإِنْ كُنْتُ لَا أَخَافُ ٱللهَ وَلَا أَهَابُ إِنْسَانًا،

ତତଃ ସ ପ୍ରାଡ୍ୱିୱାକଃ କିଯଦ୍ଦିନାନି ନ ତଦଙ୍ଗୀକୃତୱାନ୍ ପଶ୍ଚାଚ୍ଚିତ୍ତେ ଚିନ୍ତଯାମାସ, ଯଦ୍ୟପୀଶ୍ୱରାନ୍ନ ବିଭେମି ମନୁଷ୍ୟାନପି ନ ମନ୍ୟେ

٥ 5 فَإِنِّي لِأَجْلِ أَنَّ هَذِهِ ٱلْأَرْمَلَةَ تُزْعِجُنِي، أُنْصِفُهَا، لِئَلَّا تَأْتِيَ دَائِمًا فَتَقْمَعَنِي!».

ତଥାପ୍ୟେଷା ୱିଧୱା ମାଂ କ୍ଲିଶ୍ନାତି ତସ୍ମାଦସ୍ୟା ୱିୱାଦଂ ପରିଷ୍କରିଷ୍ୟାମି ନୋଚେତ୍ ସା ସଦାଗତ୍ୟ ମାଂ ୱ୍ୟଗ୍ରଂ କରିଷ୍ୟତି|

٦ 6 وَقَالَ ٱلرَّبُّ: «ٱسْمَعُوا مَا يَقُولُ قَاضِي ٱلظُّلْمِ.

ପଶ୍ଚାତ୍ ପ୍ରଭୁରୱଦଦ୍ ଅସାୱନ୍ୟାଯପ୍ରାଡ୍ୱିୱାକୋ ଯଦାହ ତତ୍ର ମନୋ ନିଧଧ୍ୱଂ|

٧ 7 أَفَلَا يُنْصِفُ ٱللهُ مُخْتَارِيهِ، ٱلصَّارِخِينَ إِلَيْهِ نَهَارًا وَلَيْلًا، وَهُوَ مُتَمَهِّلٌ عَلَيْهِمْ؟

ଈଶ୍ୱରସ୍ୟ ଯେ ଽଭିରୁଚିତଲୋକା ଦିୱାନିଶଂ ପ୍ରାର୍ଥଯନ୍ତେ ସ ବହୁଦିନାନି ୱିଲମ୍ବ୍ୟାପି ତେଷାଂ ୱିୱାଦାନ୍ କିଂ ନ ପରିଷ୍କରିଷ୍ୟତି?

٨ 8 أَقُولُ لَكُمْ: إِنَّهُ يُنْصِفُهُمْ سَرِيعًا! وَلَكِنْ مَتَى جَاءَ ٱبْنُ ٱلْإِنْسَانِ، أَلَعَلَّهُ يَجِدُ ٱلْإِيمَانَ عَلَى ٱلْأَرْضِ؟».

ଯୁଷ୍ମାନହଂ ୱଦାମି ତ୍ୱରଯା ପରିଷ୍କରିଷ୍ୟତି, କିନ୍ତୁ ଯଦା ମନୁଷ୍ୟପୁତ୍ର ଆଗମିଷ୍ୟତି ତଦା ପୃଥିୱ୍ୟାଂ କିମୀଦୃଶଂ ୱିଶ୍ୱାସଂ ପ୍ରାପ୍ସ୍ୟତି?

٩ 9 وَقَالَ لِقَوْمٍ وَاثِقِينَ بِأَنْفُسِهِمْ أَنَّهُمْ أَبْرَارٌ، وَيَحْتَقِرُونَ ٱلْآخَرِينَ هَذَا ٱلْمَثَلَ:

ଯେ ସ୍ୱାନ୍ ଧାର୍ମ୍ମିକାନ୍ ଜ୍ଞାତ୍ୱା ପରାନ୍ ତୁଚ୍ଛୀକୁର୍ୱ୍ୱନ୍ତି ଏତାଦୃଗ୍ଭ୍ୟଃ, କିଯଦ୍ଭ୍ୟ ଇମଂ ଦୃଷ୍ଟାନ୍ତଂ କଥଯାମାସ|

١٠ 10 «إِنْسَانَانِ صَعِدَا إِلَى ٱلْهَيْكَلِ لِيُصَلِّيَا، وَاحِدٌ فَرِّيسِيٌّ وَٱلْآخَرُ عَشَّارٌ.

ଏକଃ ଫିରୂଶ୍ୟପରଃ କରସଞ୍ଚାଯୀ ଦ୍ୱାୱିମୌ ପ୍ରାର୍ଥଯିତୁଂ ମନ୍ଦିରଂ ଗତୌ|

١١ 11 أَمَّا ٱلْفَرِّيسِيُّ فَوَقَفَ يُصَلِّي فِي نَفْسِهِ هَكَذَا: اَللَّهُمَّ أَنَا أَشْكُرُكَ أَنِّي لَسْتُ مِثْلَ بَاقِي ٱلنَّاسِ ٱلْخَاطِفِينَ ٱلظَّالِمِينَ ٱلزُّنَاةِ، وَلَا مِثْلَ هَذَا ٱلْعَشَّارِ.

ତତୋଽସୌ ଫିରୂଶ୍ୟେକପାର୍ଶ୍ୱେ ତିଷ୍ଠନ୍ ହେ ଈଶ୍ୱର ଅହମନ୍ୟଲୋକୱତ୍ ଲୋଠଯିତାନ୍ୟାଯୀ ପାରଦାରିକଶ୍ଚ ନ ଭୱାମି ଅସ୍ୟ କରସଞ୍ଚାଯିନସ୍ତୁଲ୍ୟଶ୍ଚ ନ, ତସ୍ମାତ୍ତ୍ୱାଂ ଧନ୍ୟଂ ୱଦାମି|

١٢ 12 أَصُومُ مَرَّتَيْنِ فِي ٱلْأُسْبُوعِ، وَأُعَشِّرُ كُلَّ مَا أَقْتَنِيهِ.

ସପ୍ତସୁ ଦିନେଷୁ ଦିନଦ୍ୱଯମୁପୱସାମି ସର୍ୱ୍ୱସମ୍ପତ୍ତେ ର୍ଦଶମାଂଶଂ ଦଦାମି ଚ, ଏତତ୍କଥାଂ କଥଯନ୍ ପ୍ରାର୍ଥଯାମାସ|

١٣ 13 وَأَمَّا ٱلْعَشَّارُ فَوَقَفَ مِنْ بَعِيدٍ، لَا يَشَاءُ أَنْ يَرْفَعَ عَيْنَيْهِ نَحْوَ ٱلسَّمَاءِ، بَلْ قَرَعَ عَلَى صَدْرِهِ قَائِلًا: ٱللهُمَّ ٱرْحَمْنِي، أَنَا ٱلْخَاطِئَ.

କିନ୍ତୁ ସ କରସଞ୍ଚାଯି ଦୂରେ ତିଷ୍ଠନ୍ ସ୍ୱର୍ଗଂ ଦ୍ରଷ୍ଟୁଂ ନେଚ୍ଛନ୍ ୱକ୍ଷସି କରାଘାତଂ କୁର୍ୱ୍ୱନ୍ ହେ ଈଶ୍ୱର ପାପିଷ୍ଠଂ ମାଂ ଦଯସ୍ୱ, ଇତ୍ଥଂ ପ୍ରାର୍ଥଯାମାସ|

١٤ 14 أَقُولُ لَكُمْ: إِنَّ هَذَا نَزَلَ إِلَى بَيْتِهِ مُبَرَّرًا دُونَ ذَاكَ، لِأَنَّ كُلَّ مَنْ يَرْفَعُ نَفْسَهُ يَتَّضِعُ، وَمَنْ يَضَعُ نَفْسَهُ يَرْتَفِعُ».

ଯୁଷ୍ମାନହଂ ୱଦାମି, ତଯୋର୍ଦ୍ୱଯୋ ର୍ମଧ୍ୟେ କେୱଲଃ କରସଞ୍ଚାଯୀ ପୁଣ୍ୟୱତ୍ତ୍ୱେନ ଗଣିତୋ ନିଜଗୃହଂ ଜଗାମ, ଯତୋ ଯଃ କଶ୍ଚିତ୍ ସ୍ୱମୁନ୍ନମଯତି ସ ନାମଯିଷ୍ୟତେ କିନ୍ତୁ ଯଃ କଶ୍ଚିତ୍ ସ୍ୱଂ ନମଯତି ସ ଉନ୍ନମଯିଷ୍ୟତେ|

١٥ 15 فَقَدَّمُوا إِلَيْهِ ٱلْأَطْفَالَ أَيْضًا لِيَلْمِسَهُمْ، فَلَمَّا رَآهُمُ ٱلتَّلَامِيذُ ٱنْتَهَرُوهُمْ.

ଅଥ ଶିଶୂନାଂ ଗାତ୍ରସ୍ପର୍ଶାର୍ଥଂ ଲୋକାସ୍ତାନ୍ ତସ୍ୟ ସମୀପମାନିନ୍ୟୁଃ ଶିଷ୍ୟାସ୍ତଦ୍ ଦୃଷ୍ଟ୍ୱାନେତୃନ୍ ତର୍ଜଯାମାସୁଃ,

١٦ 16 أَمَّا يَسُوعُ فَدَعَاهُمْ وَقَالَ: «دَعُوا ٱلْأَوْلَادَ يَأْتُونَ إِلَيَّ وَلَا تَمْنَعُوهُمْ، لِأَنَّ لِمِثْلِ هَؤُلَاءِ مَلَكُوتَ ٱللهِ.

କିନ୍ତୁ ଯୀଶୁସ୍ତାନାହୂଯ ଜଗାଦ, ମନ୍ନିକଟମ୍ ଆଗନ୍ତୁଂ ଶିଶୂନ୍ ଅନୁଜାନୀଧ୍ୱଂ ତାଂଶ୍ଚ ମା ୱାରଯତ; ଯତ ଈଶ୍ୱରରାଜ୍ୟାଧିକାରିଣ ଏଷାଂ ସଦୃଶାଃ|

١٧ 17 اَلْحَقَّ أَقُولُ لَكُمْ: مَنْ لَا يَقْبَلُ مَلَكُوتَ ٱللهِ مِثْلَ وَلَدٍ فَلَنْ يَدْخُلَهُ».

ଅହଂ ଯୁଷ୍ମାନ୍ ଯଥାର୍ଥଂ ୱଦାମି, ଯୋ ଜନଃ ଶିଶୋଃ ସଦୃଶୋ ଭୂତ୍ୱା ଈଶ୍ୱରରାଜ୍ୟଂ ନ ଗୃହ୍ଲାତି ସ କେନାପି ପ୍ରକାରେଣ ତତ୍ ପ୍ରୱେଷ୍ଟୁଂ ନ ଶକ୍ନୋତି|

١٨ 18 وَسَأَلَهُ رَئِيسٌ قَائِلًا: «أَيُّهَا ٱلْمُعَلِّمُ ٱلصَّالِحُ، مَاذَا أَعْمَلُ لِأَرِثَ ٱلْحَيَاةَ ٱلْأَبَدِيَّةَ؟» (aiōnios g166)

ଅପରମ୍ ଏକୋଧିପତିସ୍ତଂ ପପ୍ରଚ୍ଛ, ହେ ପରମଗୁରୋ, ଅନନ୍ତାଯୁଷଃ ପ୍ରାପ୍ତଯେ ମଯା କିଂ କର୍ତ୍ତୱ୍ୟଂ? (aiōnios g166)

١٩ 19 فَقَالَ لَهُ يَسُوعُ: «لِمَاذَا تَدْعُونِي صَالِحًا؟ لَيْسَ أَحَدٌ صَالِحًا إِلَّا وَاحِدٌ وَهُوَ ٱللهُ.

ଯୀଶୁରୁୱାଚ, ମାଂ କୁତଃ ପରମଂ ୱଦସି? ଈଶ୍ୱରଂ ୱିନା କୋପି ପରମୋ ନ ଭୱତି|

٢٠ 20 أَنْتَ تَعْرِفُ ٱلْوَصَايَا: لَا تَزْنِ. لَا تَقْتُلْ. لَا تَسْرِقْ. لَا تَشْهَدْ بِٱلزُّورِ. أَكْرِمْ أَبَاكَ وَأُمَّكَ».

ପରଦାରାନ୍ ମା ଗଚ୍ଛ, ନରଂ ମା ଜହି, ମା ଚୋରଯ, ମିଥ୍ୟାସାକ୍ଷ୍ୟଂ ମା ଦେହି, ମାତରଂ ପିତରଞ୍ଚ ସଂମନ୍ୟସ୍ୱ, ଏତା ଯା ଆଜ୍ଞାଃ ସନ୍ତି ତାସ୍ତ୍ୱଂ ଜାନାସି|

٢١ 21 فَقَالَ: «هَذِهِ كُلُّهَا حَفِظْتُهَا مُنْذُ حَدَاثَتِي».

ତଦା ସ ଉୱାଚ, ବାଲ୍ୟକାଲାତ୍ ସର୍ୱ୍ୱା ଏତା ଆଚରାମି|

٢٢ 22 فَلَمَّا سَمِعَ يَسُوعُ ذَلِكَ قَالَ لَهُ: «يُعْوِزُكَ أَيْضًا شَيْءٌ: بِعْ كُلَّ مَا لَكَ وَوَزِّعْ عَلَى ٱلْفُقَرَاءِ، فَيَكُونَ لَكَ كَنْزٌ فِي ٱلسَّمَاءِ، وَتَعَالَ ٱتْبَعْنِي».

ଇତି କଥାଂ ଶ୍ରୁତ୍ୱା ଯୀଶୁସ୍ତମୱଦତ୍, ତଥାପି ତୱୈକଂ କର୍ମ୍ମ ନ୍ୟୂନମାସ୍ତେ, ନିଜଂ ସର୍ୱ୍ୱସ୍ୱଂ ୱିକ୍ରୀଯ ଦରିଦ୍ରେଭ୍ୟୋ ୱିତର, ତସ୍ମାତ୍ ସ୍ୱର୍ଗେ ଧନଂ ପ୍ରାପ୍ସ୍ୟସି; ତତ ଆଗତ୍ୟ ମମାନୁଗାମୀ ଭୱ|

٢٣ 23 فَلَمَّا سَمِعَ ذَلِكَ حَزِنَ، لِأَنَّهُ كَانَ غَنِيًّا جِدًّا.

କିନ୍ତ୍ୱେତାଂ କଥାଂ ଶ୍ରୁତ୍ୱା ସୋଧିପତିଃ ଶୁଶୋଚ, ଯତସ୍ତସ୍ୟ ବହୁଧନମାସୀତ୍|

٢٤ 24 فَلَمَّا رَآهُ يَسُوعُ قَدْ حَزِنَ، قَالَ: «مَا أَعْسَرَ دُخُولَ ذَوِي ٱلْأَمْوَالِ إِلَى مَلَكُوتِ ٱللهِ!

ତଦା ଯୀଶୁସ୍ତମତିଶୋକାନ୍ୱିତଂ ଦୃଷ୍ଟ୍ୱା ଜଗାଦ, ଧନୱତାମ୍ ଈଶ୍ୱରରାଜ୍ୟପ୍ରୱେଶଃ କୀଦୃଗ୍ ଦୁଷ୍କରଃ|

٢٥ 25 لِأَنَّ دُخُولَ جَمَلٍ مِنْ ثَقْبِ إِبْرَةٍ أَيْسَرُ مِنْ أَنْ يَدْخُلَ غَنِيٌّ إِلَى مَلَكُوتِ ٱللهِ!».

ଈଶ୍ୱରରାଜ୍ୟେ ଧନିନଃ ପ୍ରୱେଶାତ୍ ସୂଚେଶ୍ଛିଦ୍ରେଣ ମହାଙ୍ଗସ୍ୟ ଗମନାଗମନେ ସୁକରେ|

٢٦ 26 فَقَالَ ٱلَّذِينَ سَمِعُوا: «فَمَنْ يَسْتَطِيعُ أَنْ يَخْلُصَ؟»

ଶ୍ରୋତାରଃ ପପ୍ରଚ୍ଛୁସ୍ତର୍ହି କେନ ପରିତ୍ରାଣଂ ପ୍ରାପ୍ସ୍ୟତେ?

٢٧ 27 فَقَالَ: «غَيْرُ ٱلْمُسْتَطَاعِ عِنْدَ ٱلنَّاسِ مُسْتَطَاعٌ عِنْدَ ٱللهِ».

ସ ଉକ୍ତୱାନ୍, ଯନ୍ ମାନୁଷେଣାଶକ୍ୟଂ ତଦ୍ ଈଶ୍ୱରେଣ ଶକ୍ୟଂ|

٢٨ 28 فَقَالَ بُطْرُسُ: «هَا نَحْنُ قَدْ تَرَكْنَا كُلَّ شَيْءٍ وَتَبِعْنَاكَ».

ତଦା ପିତର ଉୱାଚ, ପଶ୍ୟ ୱଯଂ ସର୍ୱ୍ୱସ୍ୱଂ ପରିତ୍ୟଜ୍ୟ ତୱ ପଶ୍ଚାଦ୍ଗାମିନୋଽଭୱାମ|

٢٩ 29 فَقَالَ لَهُمُ: «ٱلْحَقَّ أَقُولُ لَكُمْ: إِنْ لَيْسَ أَحَدٌ تَرَكَ بَيْتًا أَوْ وَالِدَيْنِ أَوْ إِخْوَةً أَوِ ٱمْرَأَةً أَوْ أَوْلَادًا مِنْ أَجْلِ مَلَكُوتِ ٱللهِ،

ତତଃ ସ ଉୱାଚ, ଯୁଷ୍ମାନହଂ ଯଥାର୍ଥଂ ୱଦାମି, ଈଶ୍ୱରରାଜ୍ୟାର୍ଥଂ ଗୃହଂ ପିତରୌ ଭ୍ରାତୃଗଣଂ ଜାଯାଂ ସନ୍ତାନାଂଶ୍ଚ ତ୍ୟକ୍ତୱା

٣٠ 30 إِلَّا وَيَأْخُذُ فِي هَذَا ٱلزَّمَانِ أَضْعَافًا كَثِيرَةً، وَفِي ٱلدَّهْرِ ٱلْآتِي ٱلْحَيَاةَ ٱلْأَبَدِيَّةَ». (aiōn g165, aiōnios g166)

ଇହ କାଲେ ତତୋଽଧିକଂ ପରକାଲେ ଽନନ୍ତାଯୁଶ୍ଚ ନ ପ୍ରାପ୍ସ୍ୟତି ଲୋକ ଈଦୃଶଃ କୋପି ନାସ୍ତି| (aiōn g165, aiōnios g166)

٣١ 31 وَأَخَذَ ٱلِٱثْنَيْ عَشَرَ وَقَالَ لَهُمْ: «هَا نَحْنُ صَاعِدُونَ إِلَى أُورُشَلِيمَ، وَسَيَتِمُّ كُلُّ مَا هُوَ مَكْتُوبٌ بِٱلْأَنْبِيَاءِ عَنِ ٱبْنِ ٱلْإِنْسَانِ،

ଅନନ୍ତରଂ ସ ଦ୍ୱାଦଶଶିଷ୍ୟାନାହୂଯ ବଭାଷେ, ପଶ୍ୟତ ୱଯଂ ଯିରୂଶାଲମ୍ନଗରଂ ଯାମଃ, ତସ୍ମାତ୍ ମନୁଷ୍ୟପୁତ୍ରେ ଭୱିଷ୍ୟଦ୍ୱାଦିଭିରୁକ୍ତଂ ଯଦସ୍ତି ତଦନୁରୂପଂ ତଂ ପ୍ରତି ଘଟିଷ୍ୟତେ;

٣٢ 32 لِأَنَّهُ يُسَلَّمُ إِلَى ٱلْأُمَمِ، وَيُسْتَهْزَأُ بِهِ، وَيُشْتَمُ وَيُتْفَلُ عَلَيْهِ،

ୱସ୍ତୁତସ୍ତୁ ସୋଽନ୍ୟଦେଶୀଯାନାଂ ହସ୍ତେଷୁ ସମର୍ପଯିଷ୍ୟତେ, ତେ ତମୁପହସିଷ୍ୟନ୍ତି, ଅନ୍ୟାଯମାଚରିଷ୍ୟନ୍ତି ତଦ୍ୱପୁଷି ନିଷ୍ଠୀୱଂ ନିକ୍ଷେପ୍ସ୍ୟନ୍ତି, କଶାଭିଃ ପ୍ରହୃତ୍ୟ ତଂ ହନିଷ୍ୟନ୍ତି ଚ,

٣٣ 33 وَيَجْلِدُونَهُ، وَيَقْتُلُونَهُ، وَفِي ٱلْيَوْمِ ٱلثَّالِثِ يَقُومُ».

କିନ୍ତୁ ତୃତୀଯଦିନେ ସ ଶ୍ମଶାନାଦ୍ ଉତ୍ଥାସ୍ୟତି|

٣٤ 34 وَأَمَّا هُمْ فَلَمْ يَفْهَمُوا مِنْ ذَلِكَ شَيْئًا، وَكَانَ هَذَا ٱلْأَمْرُ مُخْفًى عَنْهُمْ، وَلَمْ يَعْلَمُوا مَا قِيلَ.

ଏତସ୍ୟାଃ କଥାଯା ଅଭିପ୍ରାଯଂ କିଞ୍ଚିଦପି ତେ ବୋଦ୍ଧୁଂ ନ ଶେକୁଃ ତେଷାଂ ନିକଟେଽସ୍ପଷ୍ଟତୱାତ୍ ତସ୍ୟୈତାସାଂ କଥାନାମ୍ ଆଶଯଂ ତେ ଜ୍ଞାତୁଂ ନ ଶେକୁଶ୍ଚ|

٣٥ 35 وَلَمَّا ٱقْتَرَبَ مِنْ أَرِيحَا كَانَ أَعْمَى جَالِسًا علَى ٱلطَّرِيقِ يَسْتَعْطِي.

ଅଥ ତସ୍ମିନ୍ ଯିରୀହୋଃ ପୁରସ୍ୟାନ୍ତିକଂ ପ୍ରାପ୍ତେ କଶ୍ଚିଦନ୍ଧଃ ପଥଃ ପାର୍ଶ୍ୱ ଉପୱିଶ୍ୟ ଭିକ୍ଷାମ୍ ଅକରୋତ୍

٣٦ 36 فَلَمَّا سَمِعَ ٱلْجَمْعَ مُجْتَازًا سَأَلَ: «مَا عَسَى أَنْ يَكُونَ هَذَا؟».

ସ ଲୋକସମୂହସ୍ୟ ଗମନଶବ୍ଦଂ ଶ୍ରୁତ୍ୱା ତତ୍କାରଣଂ ପୃଷ୍ଟୱାନ୍|

٣٧ 37 فَأَخْبَرُوهُ أَنَّ يَسُوعَ ٱلنَّاصِرِيَّ مُجْتَازٌ.

ନାସରତୀଯଯୀଶୁର୍ୟାତୀତି ଲୋକୈରୁକ୍ତେ ସ ଉଚ୍ଚୈର୍ୱକ୍ତୁମାରେଭେ,

٣٨ 38 فَصَرَخَ قَائِلًا: «يَا يَسُوعُ ٱبْنَ دَاوُدَ، ٱرْحَمْنِي!».

ହେ ଦାଯୂଦଃ ସନ୍ତାନ ଯୀଶୋ ମାଂ ଦଯସ୍ୱ|

٣٩ 39 فَٱنْتَهَرَهُ ٱلْمُتَقَدِّمُونَ لِيَسْكُتَ، أَمَّا هُوَ فَصَرَخَ أَكْثَرَ كَثِيرًا: «يَا ٱبْنَ دَاوُدَ، ٱرْحَمْنِي!».

ତତୋଗ୍ରଗାମିନସ୍ତଂ ମୌନୀ ତିଷ୍ଠେତି ତର୍ଜଯାମାସୁଃ କିନ୍ତୁ ସ ପୁନାରୁୱନ୍ ଉୱାଚ, ହେ ଦାଯୂଦଃ ସନ୍ତାନ ମାଂ ଦଯସ୍ୱ|

٤٠ 40 فَوَقَفَ يَسُوعُ وَأَمَرَ أَنْ يُقَدَّمَ إِلَيْهِ. وَلَمَّا ٱقْتَرَبَ سَأَلَهُ

ତଦା ଯୀଶୁଃ ସ୍ଥଗିତୋ ଭୂତ୍ୱା ସ୍ୱାନ୍ତିକେ ତମାନେତୁମ୍ ଆଦିଦେଶ|

٤١ 41 قَائِلًا: «مَاذَا تُرِيدُ أَنْ أَفْعَلَ بِكَ؟». فَقَالَ: «يَاسَيِّدُ، أَنْ أُبْصِرَ!».

ତତଃ ସ ତସ୍ୟାନ୍ତିକମ୍ ଆଗମତ୍, ତଦା ସ ତଂ ପପ୍ରଚ୍ଛ, ତ୍ୱଂ କିମିଚ୍ଛସି? ତ୍ୱଦର୍ଥମହଂ କିଂ କରିଷ୍ୟାମି? ସ ଉକ୍ତୱାନ୍, ହେ ପ୍ରଭୋଽହଂ ଦ୍ରଷ୍ଟୁଂ ଲଭୈ|

٤٢ 42 فَقَالَ لَهُ يَسُوعُ: «أَبْصِرْ. إِيمَانُكَ قَدْ شَفَاكَ».

ତଦା ଯୀଶୁରୁୱାଚ, ଦୃଷ୍ଟିଶକ୍ତିଂ ଗୃହାଣ ତୱ ପ୍ରତ୍ୟଯସ୍ତ୍ୱାଂ ସ୍ୱସ୍ଥଂ କୃତୱାନ୍|

٤٣ 43 وَفِي ٱلْحَالِ أَبْصَرَ، وَتَبِعَهُ وَهُوَ يُمَجِّدُ ٱللهَ. وَجَمِيعُ ٱلشَّعْبِ إِذْ رَأَوْا سَبَّحُوا ٱللهَ.

ତତସ୍ତତ୍କ୍ଷଣାତ୍ ତସ୍ୟ ଚକ୍ଷୁଷୀ ପ୍ରସନ୍ନେ; ତସ୍ମାତ୍ ସ ଈଶ୍ୱରଂ ଧନ୍ୟଂ ୱଦନ୍ ତତ୍ପଶ୍ଚାଦ୍ ଯଯୌ, ତଦାଲୋକ୍ୟ ସର୍ୱ୍ୱେ ଲୋକା ଈଶ୍ୱରଂ ପ୍ରଶଂସିତୁମ୍ ଆରେଭିରେ|

Jesus Blesses the Little Children