لُوقا 16

١ 1 وَقَالَ أَيْضًا لِتَلَامِيذِهِ: «كَانَ إِنْسَانٌ غَنِيٌّ لَهُ وَكِيلٌ، فَوُشِيَ بِهِ إِلَيْهِ بِأَنَّهُ يُبَذِّرُ أَمْوَالَهُ.

អបរញ្ច យីឝុះ ឝិឞ្យេភ្យោន្យាមេកាំ កថាំ កថយាមាស កស្យចិទ៑ ធនវតោ មនុឞ្យស្យ គ្ឫហកាយ៌្យាធីឝេ សម្បត្តេរបវ្យយេៜបវាទិតេ សតិ

٢ 2 فَدَعَاهُ وَقَالَ لَهُ: مَا هَذَا ٱلَّذِي أَسْمَعُ عَنْكَ؟ أَعْطِ حِسَابَ وَكَالَتِكَ لِأَنَّكَ لَا تَقْدِرُ أَنْ تَكُونَ وَكِيلًا بَعْدُ.

តស្យ ប្រភុស្តម៑ អាហូយ ជគាទ, ត្វយិ យាមិមាំ កថាំ ឝ្ឫណោមិ សា កីទ្ឫឝី? ត្វំ គ្ឫហកាយ៌្យាធីឝកម៌្មណោ គណនាំ ទឝ៌យ គ្ឫហកាយ៌្យាធីឝបទេ ត្វំ ន ស្ថាស្យសិ។

٣ 3 فَقَالَ ٱلْوَكِيلُ فِي نَفْسِهِ: مَاذَا أَفْعَلُ؟ لِأَنَّ سَيِّدِي يَأْخُذُ مِنِّي ٱلْوَكَالَةَ. لَسْتُ أَسْتَطِيعُ أَنْ أَنْقُبَ، وَأَسْتَحِي أَنْ أَسْتَعْطِيَ.

តទា ស គ្ឫហកាយ៌្យាធីឝោ មនសា ចិន្តយាមាស, ប្រភុ រ្យទិ មាំ គ្ឫហកាយ៌្យាធីឝបទាទ៑ ភ្រំឝយតិ តហ៌ិ កិំ ករិឞ្យេៜហំ? ម្ឫទំ ខនិតុំ មម ឝក្តិ រ្នាស្តិ ភិក្ឞិតុញ្ច លជ្ជិឞ្យេៜហំ។

٤ 4 قَدْ عَلِمْتُ مَاذَا أَفْعَلُ، حَتَّى إِذَا عُزِلْتُ عَنِ ٱلْوَكَالَةِ يَقْبَلُونِي فِي بُيُوتِهِمْ.

អតឯវ មយិ គ្ឫហកាយ៌្យាធីឝបទាត៑ ច្យុតេ សតិ យថា លោកា មហ្យម៑ អាឝ្រយំ ទាស្យន្តិ តទត៌្ហំ យត្កម៌្ម មយា ករណីយំ តន៑ និណ៌ីយតេ។

٥ 5 فَدَعَا كُلَّ وَاحِدٍ مِنْ مَدْيُونِي سَيِّدِهِ، وَقَالَ لِلْأَوَّلِ: كَمْ عَلَيْكَ لِسَيِّدِي؟

បឝ្ចាត៑ ស ស្វប្រភោរេកៃកម៑ អធមណ៌ម៑ អាហូយ ប្រថមំ បប្រច្ឆ, ត្វត្តោ មេ ប្រភុណា កតិ ប្រាប្យម៑?

٦ 6 فَقَالَ: مِئَةُ بَثِّ زَيْتٍ. فَقَالَ لَهُ: خُذْ صَكَّكَ وَٱجْلِسْ عَاجِلًا وَٱكْتُبْ خَمْسِينَ.

តតះ ស ឧវាច, ឯកឝតាឍកតៃលានិ; តទា គ្ឫហកាយ៌្យាធីឝះ ប្រោវាច, តវ បត្រមានីយ ឝីឃ្រមុបវិឝ្យ តត្រ បញ្ចាឝតំ លិខ។

٧ 7 ثُمَّ قَالَ لِآخَرَ: وَأَنْتَ كَمْ عَلَيْكَ؟ فَقَالَ: مِئَةُ كُرِّ قَمْحٍ. فَقَالَ لَهُ: خُذْ صَكَّكَ وَٱكْتُبْ ثَمَانِينَ.

បឝ្ចាទន្យមេកំ បប្រច្ឆ, ត្វត្តោ មេ ប្រភុណា កតិ ប្រាប្យម៑? តតះ សោវាទីទ៑ ឯកឝតាឍកគោធូមាះ; តទា ស កថយាមាស, តវ បត្រមានីយ អឝីតិំ លិខ។

٨ 8 فَمَدَحَ ٱلسَّيِّدُ وَكِيلَ ٱلظُّلْمِ إِذْ بِحِكْمَةٍ فَعَلَ، لِأَنَّ أَبْنَاءَ هَذَا ٱلدَّهْرِ أَحْكَمُ مِنْ أَبْنَاءِ ٱلنُّورِ فِي جِيلِهِمْ. (aiōn g165)

តេនៃវ ប្រភុស្តមយថាត៌្ហក្ឫតម៑ អធីឝំ តទ្ពុទ្ធិនៃបុណ្យាត៑ ប្រឝឝំស; ឥត្ថំ ទីប្តិរូបសន្តានេភ្យ ឯតត្សំសារស្យ សន្តានា វត៌្តមានកាលេៜធិកពុទ្ធិមន្តោ ភវន្តិ។ (aiōn g165)

٩ 9 وَأَنَا أَقُولُ لَكُمُ: ٱصْنَعُوا لَكُمْ أَصْدِقَاءَ بِمَالِ ٱلظُّلْمِ، حَتَّى إِذَا فَنِيتُمْ يَقْبَلُونَكُمْ فِي ٱلْمَظَالِّ ٱلْأَبَدِيَّةِ. (aiōnios g166)

អតោ វទាមិ យូយមប្យយថាត៌្ហេន ធនេន មិត្រាណិ លភធ្វំ តតោ យុឞ្មាសុ បទភ្រឞ្ដេឞ្វបិ តានិ ចិរកាលម៑ អាឝ្រយំ ទាស្យន្តិ។ (aiōnios g166)

١٠ 10 اَلْأَمِينُ فِي ٱلْقَلِيلِ أَمِينٌ أَيْضًا فِي ٱلْكَثِيرِ، وَٱلظَّالِمُ فِي ٱلْقَلِيلِ ظَالِمٌ أَيْضًا فِي ٱلْكَثِيرِ.

យះ កឝ្ចិត៑ ក្ឞុទ្រេ កាយ៌្យេ វិឝ្វាស្យោ ភវតិ ស មហតិ កាយ៌្យេបិ វិឝ្វាស្យោ ភវតិ, កិន្តុ យះ កឝ្ចិត៑ ក្ឞុទ្រេ កាយ៌្យេៜវិឝ្វាស្យោ ភវតិ ស មហតិ កាយ៌្យេប្យវិឝ្វាស្យោ ភវតិ។

١١ 11 فَإِنْ لَمْ تَكُونُوا أُمَنَاءَ فِي مَالِ ٱلظُّلْمِ، فَمَنْ يَأْتَمِنُكُمْ عَلَى ٱلْحَقِّ؟

អតឯវ អយថាត៌្ហេន ធនេន យទិ យូយមវិឝ្វាស្យា ជាតាស្តហ៌ិ សត្យំ ធនំ យុឞ្មាកំ ករេឞុ កះ សមប៌យិឞ្យតិ?

١٢ 12 وَإِنْ لَمْ تَكُونُوا أُمَنَاءَ فِي مَا هُوَ لِلْغَيْرِ، فَمَنْ يُعْطِيكُمْ مَا هُوَ لَكُمْ؟

យទិ ច បរធនេន យូយម៑ អវិឝ្វាស្យា ភវថ តហ៌ិ យុឞ្មាកំ ស្វកីយធនំ យុឞ្មភ្យំ កោ ទាស្យតិ?

١٣ 13 لَا يَقْدِرُ خَادِمٌ أَنْ يَخْدِمَ سَيِّدَيْنِ، لِأَنَّهُ إِمَّا أَنْ يُبْغِضَ ٱلْوَاحِدَ وَيُحِبَّ ٱلْآخَرَ، أَوْ يُلَازِمَ ٱلْوَاحِدَ وَيَحْتَقِرَ ٱلْآخَرَ. لَا تَقْدِرُونَ أَنْ تَخْدِمُوا ٱللهَ وَٱلْمَالَ».

កោបិ ទាស ឧភៅ ប្រភូ សេវិតុំ ន ឝក្នោតិ, យត ឯកស្មិន៑ ប្រីយមាណោៜន្យស្មិន្នប្រីយតេ យទ្វា ឯកំ ជនំ សមាទ្ឫត្យ តទន្យំ តុច្ឆីករោតិ តទ្វទ៑ យូយមបិ ធនេឝ្វរៅ សេវិតុំ ន ឝក្នុថ។

١٤ 14 وَكَانَ ٱلْفَرِّيسِيُّونَ أَيْضًا يَسْمَعُونَ هَذَا كُلَّهُ، وَهُمْ مُحِبُّونَ لِلْمَالِ، فَٱسْتَهْزَأُوا بِهِ.

តទៃតាះ សវ៌្វាះ កថាះ ឝ្រុត្វា លោភិផិរូឝិនស្តមុបជហសុះ។

١٥ 15 فَقَالَ لَهُمْ: «أَنْتُمُ ٱلَّذِينَ تُبَرِّرُونَ أَنْفُسَكُمْ قُدَّامَ ٱلنَّاسِ! وَلَكِنَّ ٱللهَ يَعْرِفُ قُلُوبَكُمْ. إِنَّ ٱلْمُسْتَعْلِيَ عِنْدَ ٱلنَّاسِ هُوَ رِجْسٌ قُدَّامَ ٱللهِ.

តតះ ស ឧវាច, យូយំ មនុឞ្យាណាំ និកដេ ស្វាន៑ និទ៌ោឞាន៑ ទឝ៌យថ កិន្តុ យុឞ្មាកម៑ អន្តះករណានីឝ្វរោ ជានាតិ, យត៑ មនុឞ្យាណាម៑ អតិ ប្រឝំស្យំ តទ៑ ឦឝ្វរស្យ ឃ្ឫណ្យំ។

١٦ 16 «كَانَ ٱلنَّامُوسُ وَٱلْأَنْبِيَاءُ إِلَى يُوحَنَّا. وَمِنْ ذَلِكَ ٱلْوَقْتِ يُبَشَّرُ بِمَلَكُوتِ ٱللهِ، وَكُلُّ وَاحِدٍ يَغْتَصِبُ نَفْسَهُ إِلَيْهِ.

យោហន អាគមនបយ៌្យនតំ យុឞ្មាកំ សមីបេ វ្យវស្ថាភវិឞ្យទ្វាទិនាំ លេខនានិ ចាសន៑ តតះ ប្រភ្ឫតិ ឦឝ្វររាជ្យស្យ សុសំវាទះ ប្រចរតិ, ឯកៃកោ លោកស្តន្មធ្យំ យត្នេន ប្រវិឝតិ ច។

١٧ 17 وَلَكِنَّ زَوَالَ ٱلسَّمَاءِ وَٱلْأَرْضِ أَيْسَرُ مِنْ أَنْ تَسْقُطَ نُقْطَةٌ وَاحِدَةٌ مِنَ ٱلنَّامُوسِ.

វរំ នភសះ ប្ឫថិវ្យាឝ្ច លោបោ ភវិឞ្យតិ តថាបិ វ្យវស្ថាយា ឯកពិន្ទោរបិ លោបោ ន ភវិឞ្យតិ។

١٨ 18 كُلُّ مَنْ يُطَلِّقُ ٱمْرَأَتَهُ وَيَتَزَوَّجُ بِأُخْرَى يَزْنِي، وَكُلُّ مَنْ يَتَزَوَّجُ بِمُطَلَّقَةٍ مِنْ رَجُلٍ يَزْنِي.

យះ កឝ្ចិត៑ ស្វីយាំ ភាយ៌្យាំ វិហាយ ស្ត្រិយមន្យាំ វិវហតិ ស បរទារាន៑ គច្ឆតិ, យឝ្ច តា ត្យក្តាំ នារីំ វិវហតិ សោបិ បរទារាន គច្ឆតិ។

١٩ 19 «كَانَ إِنْسَانٌ غَنِيٌّ وَكَانَ يَلْبَسُ ٱلأُرْجُوانُ وَٱلْبَزَّ وَهُوَ يَتَنَعَّمُ كُلَّ يَوْمٍ مُتَرَفِّهًا.

ឯកោ ធនី មនុឞ្យះ ឝុក្លានិ សូក្ឞ្មាណិ វស្ត្រាណិ បយ៌្យទធាត៑ ប្រតិទិនំ បរិតោឞរូបេណាភុំក្តាបិវច្ច។

٢٠ 20 وَكَانَ مِسْكِينٌ ٱسْمُهُ لِعَازَرُ، ٱلَّذِي طُرِحَ عِنْدَ بَابِهِ مَضْرُوبًا بِٱلْقُرُوحِ،

សវ៌្វាង្គេ ក្ឞតយុក្ត ឥលិយាសរនាមា កឝ្ចិទ៑ ទរិទ្រស្តស្យ ធនវតោ ភោជនបាត្រាត៑ បតិតម៑ ឧច្ឆិឞ្ដំ ភោក្តុំ វាញ្ឆន៑ តស្យ ទ្វារេ បតិត្វាតិឞ្ឋត៑;

٢١ 21 وَيَشْتَهِي أَنْ يَشْبَعَ مِنَ ٱلْفُتَاتِ ٱلسَّاقِطِ مِنْ مَائِدَةِ ٱلْغَنِيِّ، بَلْ كَانَتِ ٱلْكِلَابُ تَأْتِي وَتَلْحَسُ قُرُوحَهُ.

អថ ឝ្វាន អាគត្យ តស្យ ក្ឞតាន្យលិហន៑។

٢٢ 22 فَمَاتَ ٱلْمِسْكِينُ وَحَمَلَتْهُ ٱلْمَلَائِكَةُ إِلَى حِضْنِ إِبْرَاهِيمَ. وَمَاتَ ٱلْغَنِيُّ أَيْضًا وَدُفِنَ،

កិយត្កាលាត្បរំ ស ទរិទ្រះ ប្រាណាន៑ ជហៅ; តតះ ស្វគ៌ីយទូតាស្តំ នីត្វា ឥព្រាហីមះ ក្រោឌ ឧបវេឝយាមាសុះ។

٢٣ 23 فَرَفَعَ عَيْنَيْهِ فِي ٱلجَحِيمِ وَهُوَ فِي ٱلْعَذَابِ، وَرَأَى إِبْرَاهِيمَ مِنْ بَعِيدٍ وَلِعَازَرَ فِي حِضْنِهِ، (Hadēs g86)

បឝ្ចាត៑ ស ធនវានបិ មមារ, តំ ឝ្មឝានេ ស្ថាបយាមាសុឝ្ច; កិន្តុ បរលោកេ ស វេទនាកុលះ សន៑ ឩទ៌្ធ្វាំ និរីក្ឞ្យ ពហុទូរាទ៑ ឥព្រាហីមំ តត្ក្រោឌ ឥលិយាសរញ្ច វិលោក្យ រុវន្នុវាច; (Hadēs g86)

٢٤ 24 فَنَادَى وَقَالَ: يَا أَبِي إِبْرَاهِيمَ، ٱرْحَمْنِي، وَأَرْسِلْ لِعَازَرَ لِيَبُلَّ طَرَفَ إِصْبِعِهِ بِمَاءٍ وَيُبَرِّدَ لِسَانِي، لِأَنِّي مُعَذَّبٌ فِي هَذَا ٱللَّهِيبِ.

ហេ បិតរ៑ ឥព្រាហីម៑ អនុគ្ឫហ្យ អង្គុល្យគ្រភាគំ ជលេ មជ្ជយិត្វា មម ជិហ្វាំ ឝីតលាំ កត៌្តុម៑ ឥលិយាសរំ ប្រេរយ, យតោ វហ្និឝិខាតោហំ វ្យថិតោស្មិ។

٢٥ 25 فَقَالَ إِبْرَاهِيمُ: يَا ٱبْنِي، ٱذْكُرْ أَنَّكَ ٱسْتَوْفَيْتَ خَيْرَاتِكَ فِي حَيَاتِكَ، وَكَذَلِكَ لِعَازَرُ ٱلْبَلَايَا. وَٱلْآنَ هُوَ يَتَعَزَّى وَأَنْتَ تَتَعَذَّبُ.

តទា ឥព្រាហីម៑ ពភាឞេ, ហេ បុត្រ ត្វំ ជីវន៑ សម្បទំ ប្រាប្តវាន៑ ឥលិយាសរស្តុ វិបទំ ប្រាប្តវាន៑ ឯតត៑ ស្មរ, កិន្តុ សម្ប្រតិ តស្យ សុខំ តវ ច ទុះខំ ភវតិ។

٢٦ 26 وَفَوْقَ هَذَا كُلِّهِ، بَيْنَنَا وَبَيْنَكُمْ هُوَّةٌ عَظِيمَةٌ قَدْ أُثْبِتَتْ، حَتَّى إِنَّ ٱلَّذِينَ يُرِيدُونَ ٱلْعُبُورَ مِنْ هَهُنَا إِلَيْكُمْ لَا يَقْدِرُونَ، وَلَا ٱلَّذِينَ مِنْ هُنَاكَ يَجْتَازُونَ إِلَيْنَا.

អបរមបិ យុឞ្មាកម៑ អស្មាកញ្ច ស្ថានយោ រ្មធ្យេ មហទ្វិច្ឆេទោៜស្តិ តត ឯតត្ស្ថានស្យ លោកាស្តត៑ ស្ថានំ យាតុំ យទ្វា តត្ស្ថានស្យ លោកា ឯតត៑ ស្ថានមាយាតុំ ន ឝក្នុវន្តិ។

٢٧ 27 فَقَالَ: أَسْأَلُكَ إِذًا، يَا أَبَتِ، أَنْ تُرْسِلَهُ إِلَى بَيْتِ أَبِي،

តទា ស ឧក្តវាន៑, ហេ បិតស្តហ៌ិ ត្វាំ និវេទយាមិ មម បិតុ រ្គេហេ យេ មម បញ្ច ភ្រាតរះ សន្តិ

٢٨ 28 لِأَنَّ لِي خَمْسَةَ إِخْوَةٍ، حَتَّى يَشْهَدَ لَهُمْ لِكَيْلَا يَأْتُوا هُمْ أَيْضًا إِلَى مَوْضِعِ ٱلْعَذَابِ هَذَا.

តេ យថៃតទ៑ យាតនាស្ថានំ នាយាស្យន្តិ តថា មន្ត្រណាំ ទាតុំ តេឞាំ សមីបម៑ ឥលិយាសរំ ប្រេរយ។

٢٩ 29 قَالَ لَهُ إِبْرَاهِيمُ: عِنْدَهُمْ مُوسَى وَٱلْأَنْبِيَاءُ، لِيَسْمَعُوا مِنْهُمْ.

តត ឥព្រាហីម៑ ឧវាច, មូសាភវិឞ្យទ្វាទិនាញ្ច បុស្តកានិ តេឞាំ និកដេ សន្តិ តេ តទ្វចនានិ មន្យន្តាំ។

٣٠ 30 فَقَالَ: لَا، يَا أَبِي إِبْرَاهِيمَ، بَلْ إِذَا مَضَى إِلَيْهِمْ وَاحِدٌ مِنَ ٱلْأَمْوَاتِ يَتُوبُونَ.

តទា ស និវេទយាមាស, ហេ បិតរ៑ ឥព្រាហីម៑ ន តថា, កិន្តុ យទិ ម្ឫតលោកានាំ កឝ្ចិត៑ តេឞាំ សមីបំ យាតិ តហ៌ិ តេ មនាំសិ វ្យាឃោដយិឞ្យន្តិ។

٣١ 31 فَقَالَ لَهُ: إِنْ كَانُوا لَا يَسْمَعُونَ مِنْ مُوسَى وَٱلْأَنْبِيَاءِ، وَلَا إِنْ قَامَ وَاحِدٌ مِنَ ٱلْأَمْوَاتِ يُصَدِّقُونَ».

តត ឥព្រាហីម៑ ជគាទ, តេ យទិ មូសាភវិឞ្យទ្វាទិនាញ្ច វចនានិ ន មន្យន្តេ តហ៌ិ ម្ឫតលោកានាំ កស្មិំឝ្ចិទ៑ ឧត្ថិតេបិ តេ តស្យ មន្ត្រណាំ ន មំស្យន្តេ។

Jesus Preaches in the Synagogue