لُوقا 14

١ 1 وَإِذْ جَاءَ إِلَى بَيْتِ أَحَدِ رُؤَسَاءِ ٱلْفَرِّيسِيِّينَ فِي ٱلسَّبْتِ لِيَأْكُلَ خُبْزًا، كَانُوا يُرَاقِبُونَهُ.

ಅನನ್ತರಂ ವಿಶ್ರಾಮವಾರೇ ಯೀಶೌ ಪ್ರಧಾನಸ್ಯ ಫಿರೂಶಿನೋ ಗೃಹೇ ಭೋಕ್ತುಂ ಗತವತಿ ತೇ ತಂ ವೀಕ್ಷಿತುಮ್ ಆರೇಭಿರೇ|

٢ 2 وَإِذَا إِنْسَانٌ مُسْتَسْقٍ كَانَ قُدَّامَهُ.

ತದಾ ಜಲೋದರೀ ತಸ್ಯ ಸಮ್ಮುಖೇ ಸ್ಥಿತಃ|

٣ 3 فَأَجَابَ يَسُوعُ وَكَلَّمَ ٱلنَّامُوسِيِّينَ وَٱلْفَرِّيسِيِّينَ قَائِلًا: «هَلْ يَحِلُّ ٱلْإِبْرَاءُ فِي ٱلسَّبْتِ؟».

ತತಃ ಸ ವ್ಯವಸ್ಥಾಪಕಾನ್ ಫಿರೂಶಿನಶ್ಚ ಪಪ್ರಚ್ಛ, ವಿಶ್ರಾಮವಾರೇ ಸ್ವಾಸ್ಥ್ಯಂ ಕರ್ತ್ತವ್ಯಂ ನ ವಾ? ತತಸ್ತೇ ಕಿಮಪಿ ನ ಪ್ರತ್ಯೂಚುಃ|

٤ 4 فَسَكَتُوا. فَأَمْسَكَهُ وَأَبْرَأَهُ وَأَطْلَقَهُ.

ತದಾ ಸ ತಂ ರೋಗಿಣಂ ಸ್ವಸ್ಥಂ ಕೃತ್ವಾ ವಿಸಸರ್ಜ;

٥ 5 ثُمَّ أجَابَهم وَقَالَ: «مَنْ مِنْكُمْ يَسْقُطُ حِمَارُهُ أَوْ ثَوْرُهُ فِي بِئْرٍ وَلَا يَنْشُلُهُ حَالًا فِي يَوْمِ ٱلسَّبْتِ؟».

ತಾನುವಾಚ ಚ ಯುಷ್ಮಾಕಂ ಕಸ್ಯಚಿದ್ ಗರ್ದ್ದಭೋ ವೃಷಭೋ ವಾ ಚೇದ್ ಗರ್ತ್ತೇ ಪತತಿ ತರ್ಹಿ ವಿಶ್ರಾಮವಾರೇ ತತ್ಕ್ಷಣಂ ಸ ಕಿಂ ತಂ ನೋತ್ಥಾಪಯಿಷ್ಯತಿ?

٦ 6 فَلَمْ يَقْدِرُوا أَنْ يُجِيبُوهُ عَنْ ذَلِكَ.

ತತಸ್ತೇ ಕಥಾಯಾ ಏತಸ್ಯಾಃ ಕಿಮಪಿ ಪ್ರತಿವಕ್ತುಂ ನ ಶೇಕುಃ|

٧ 7 وَقَالَ لِلْمَدْعُوِّينَ مَثَلًا، وَهُوَ يُلَاحِظُ كَيْفَ ٱخْتَارُوا ٱلْمُتَّكَآتِ ٱلْأُولَى قَائِلًا لَهُمْ:

ಅಪರಞ್ಚ ಪ್ರಧಾನಸ್ಥಾನಮನೋನೀತತ್ವಕರಣಂ ವಿಲೋಕ್ಯ ಸ ನಿಮನ್ತ್ರಿತಾನ್ ಏತದುಪದೇಶಕಥಾಂ ಜಗಾದ,

٨ 8 «مَتَى دُعِيتَ مِنْ أَحَدٍ إِلَى عُرْسٍ فَلَا تَتَّكِئْ فِي ٱلْمُتَّكَإِ ٱلْأَوَّلِ، لَعَلَّ أَكْرَمَ مِنْكَ يَكُونُ قَدْ دُعِيَ مِنْهُ.

ತ್ವಂ ವಿವಾಹಾದಿಭೋಜ್ಯೇಷು ನಿಮನ್ತ್ರಿತಃ ಸನ್ ಪ್ರಧಾನಸ್ಥಾನೇ ಮೋಪಾವೇಕ್ಷೀಃ| ತ್ವತ್ತೋ ಗೌರವಾನ್ವಿತನಿಮನ್ತ್ರಿತಜನ ಆಯಾತೇ

٩ 9 فَيَأْتِيَ ٱلَّذِي دَعَاكَ وَإِيَّاهُ وَيَقُولَ لَكَ: أَعْطِ مَكَانًا لِهَذَا. فَحِينَئِذٍ تَبْتَدِئُ بِخَجَلٍ تَأْخُذُ ٱلْمَوْضِعَ ٱلْأَخِيرَ.

ನಿಮನ್ತ್ರಯಿತಾಗತ್ಯ ಮನುಷ್ಯಾಯೈತಸ್ಮೈ ಸ್ಥಾನಂ ದೇಹೀತಿ ವಾಕ್ಯಂ ಚೇದ್ ವಕ್ಷ್ಯತಿ ತರ್ಹಿ ತ್ವಂ ಸಙ್ಕುಚಿತೋ ಭೂತ್ವಾ ಸ್ಥಾನ ಇತರಸ್ಮಿನ್ ಉಪವೇಷ್ಟುಮ್ ಉದ್ಯಂಸ್ಯಸಿ|

١٠ 10 بَلْ مَتَى دُعِيتَ فَٱذْهَبْ وَٱتَّكِئْ فِي ٱلْمَوْضِعِ ٱلْأَخِيرِ، حَتَّى إِذَا جَاءَ ٱلَّذِي دَعَاكَ يَقُولُ لَكَ: يَا صَدِيقُ، ٱرْتَفِعْ إِلَى فَوْقُ. حِينَئِذٍ يَكُونُ لَكَ مَجْدٌ أَمَامَ ٱلْمُتَّكِئِينَ مَعَكَ.

ಅಸ್ಮಾತ್ ಕಾರಣಾದೇವ ತ್ವಂ ನಿಮನ್ತ್ರಿತೋ ಗತ್ವಾಽಪ್ರಧಾನಸ್ಥಾನ ಉಪವಿಶ, ತತೋ ನಿಮನ್ತ್ರಯಿತಾಗತ್ಯ ವದಿಷ್ಯತಿ, ಹೇ ಬನ್ಧೋ ಪ್ರೋಚ್ಚಸ್ಥಾನಂ ಗತ್ವೋಪವಿಶ, ತಥಾ ಸತಿ ಭೋಜನೋಪವಿಷ್ಟಾನಾಂ ಸಕಲಾನಾಂ ಸಾಕ್ಷಾತ್ ತ್ವಂ ಮಾನ್ಯೋ ಭವಿಷ್ಯಸಿ|

١١ 11 لِأَنَّ كُلَّ مَنْ يَرْفَعُ نَفْسَهُ يَتَّضِعُ وَمَنْ يَضَعُ نَفْسَهُ يَرْتَفِعُ».

ಯಃ ಕಶ್ಚಿತ್ ಸ್ವಮುನ್ನಮಯತಿ ಸ ನಮಯಿಷ್ಯತೇ, ಕಿನ್ತು ಯಃ ಕಶ್ಚಿತ್ ಸ್ವಂ ನಮಯತಿ ಸ ಉನ್ನಮಯಿಷ್ಯತೇ|

١٢ 12 وَقَالَ أَيْضًا لِلَّذِي دَعَاهُ: «إِذَا صَنَعْتَ غَدَاءً أَوْ عَشَاءً فَلَا تَدْعُ أَصْدِقَاءَكَ وَلَا إِخْوَتَكَ وَلَا أَقْرِبَاءَكَ وَلَا ٱلْجِيرَانَ ٱلْأَغْنِيَاءَ، لِئَلَّا يَدْعُوكَ هُمْ أَيْضًا، فَتَكُونَ لَكَ مُكَافَاةٌ.

ತದಾ ಸ ನಿಮನ್ತ್ರಯಿತಾರಂ ಜನಮಪಿ ಜಗಾದ, ಮಧ್ಯಾಹ್ನೇ ರಾತ್ರೌ ವಾ ಭೋಜ್ಯೇ ಕೃತೇ ನಿಜಬನ್ಧುಗಣೋ ವಾ ಭ್ರಾತೃಗಣೋ ವಾ ಜ್ಞಾತಿಗಣೋ ವಾ ಧನಿಗಣೋ ವಾ ಸಮೀಪವಾಸಿಗಣೋ ವಾ ಏತಾನ್ ನ ನಿಮನ್ತ್ರಯ, ತಥಾ ಕೃತೇ ಚೇತ್ ತೇ ತ್ವಾಂ ನಿಮನ್ತ್ರಯಿಷ್ಯನ್ತಿ, ತರ್ಹಿ ಪರಿಶೋಧೋ ಭವಿಷ್ಯತಿ|

١٣ 13 بَلْ إِذَا صَنَعْتَ ضِيَافَةً فَٱدْعُ: ٱلْمَسَاكِينَ، ٱلْجُدْعَ، ٱلْعُرْجَ، ٱلْعُمْيَ،

ಕಿನ್ತು ಯದಾ ಭೇಜ್ಯಂ ಕರೋಷಿ ತದಾ ದರಿದ್ರಶುಷ್ಕಕರಖಞ್ಜಾನ್ಧಾನ್ ನಿಮನ್ತ್ರಯ,

١٤ 14 فَيَكُونَ لَكَ ٱلطُّوبَى إِذْ لَيْسَ لَهُمْ حَتَّى يُكَافُوكَ، لِأَنَّكَ تُكَافَى فِي قِيَامَةِ ٱلْأَبْرَارِ».

ತತ ಆಶಿಷಂ ಲಪ್ಸ್ಯಸೇ, ತೇಷು ಪರಿಶೋಧಂ ಕರ್ತ್ತುಮಶಕ್ನುವತ್ಸು ಶ್ಮಶಾನಾದ್ಧಾರ್ಮ್ಮಿಕಾನಾಮುತ್ಥಾನಕಾಲೇ ತ್ವಂ ಫಲಾಂ ಲಪ್ಸ್ಯಸೇ|

١٥ 15 فَلَمَّا سَمِعَ ذَلِكَ وَاحِدٌ مِنَ ٱلْمُتَّكِئِينَ قَالَ لَهُ: «طُوبَى لِمَنْ يَأْكُلُ خُبْزًا فِي مَلَكُوتِ ٱللهِ».

ಅನನ್ತರಂ ತಾಂ ಕಥಾಂ ನಿಶಮ್ಯ ಭೋಜನೋಪವಿಷ್ಟಃ ಕಶ್ಚಿತ್ ಕಥಯಾಮಾಸ, ಯೋ ಜನ ಈಶ್ವರಸ್ಯ ರಾಜ್ಯೇ ಭೋಕ್ತುಂ ಲಪ್ಸ್ಯತೇ ಸಏವ ಧನ್ಯಃ|

١٦ 16 فَقَالَ لَهُ: «إِنْسَانٌ صَنَعَ عَشَاءً عَظِيمًا وَدَعَا كَثِيرِينَ،

ತತಃ ಸ ಉವಾಚ, ಕಶ್ಚಿತ್ ಜನೋ ರಾತ್ರೌ ಭೇಜ್ಯಂ ಕೃತ್ವಾ ಬಹೂನ್ ನಿಮನ್ತ್ರಯಾಮಾಸ|

١٧ 17 وَأَرْسَلَ عَبْدَهُ فِي سَاعَةِ ٱلْعَشَاءِ لِيَقُولَ لِلْمَدْعُوِّينَ: تَعَالَوْا لِأَنَّ كُلَّ شَيْءٍ قَدْ أُعِدَّ.

ತತೋ ಭೋಜನಸಮಯೇ ನಿಮನ್ತ್ರಿತಲೋಕಾನ್ ಆಹ್ವಾತುಂ ದಾಸದ್ವಾರಾ ಕಥಯಾಮಾಸ, ಖದ್ಯದ್ರವ್ಯಾಣಿ ಸರ್ವ್ವಾಣಿ ಸಮಾಸಾದಿತಾನಿ ಸನ್ತಿ, ಯೂಯಮಾಗಚ್ಛತ|

١٨ 18 فَٱبْتَدَأَ ٱلْجَمِيعُ بِرَأْيٍ وَاحِدٍ يَسْتَعْفُونَ. قَالَ لَهُ ٱلْأَوَّلُ: إِنِّي ٱشْتَرَيْتُ حَقْلًا، وَأَنَا مُضْطَرٌّ أَنْ أَخْرُجَ وَأَنْظُرَهُ. أَسْأَلُكَ أَنْ تُعْفِيَنِي.

ಕಿನ್ತು ತೇ ಸರ್ವ್ವ ಏಕೈಕಂ ಛಲಂ ಕೃತ್ವಾ ಕ್ಷಮಾಂ ಪ್ರಾರ್ಥಯಾಞ್ಚಕ್ರಿರೇ| ಪ್ರಥಮೋ ಜನಃ ಕಥಯಾಮಾಸ, ಕ್ಷೇತ್ರಮೇಕಂ ಕ್ರೀತವಾನಹಂ ತದೇವ ದ್ರಷ್ಟುಂ ಮಯಾ ಗನ್ತವ್ಯಮ್, ಅತಏವ ಮಾಂ ಕ್ಷನ್ತುಂ ತಂ ನಿವೇದಯ|

١٩ 19 وَقَالَ آخَرُ: إِنِّي ٱشْتَرَيْتُ خَمْسَةَ أَزْوَاجِ بَقَرٍ، وَأَنَا مَاضٍ لِأَمْتَحِنَهَا. أَسْأَلُكَ أَنْ تُعْفِيَنِي.

ಅನ್ಯೋ ಜನಃ ಕಥಯಾಮಾಸ, ದಶವೃಷಾನಹಂ ಕ್ರೀತವಾನ್ ತಾನ್ ಪರೀಕ್ಷಿತುಂ ಯಾಮಿ ತಸ್ಮಾದೇವ ಮಾಂ ಕ್ಷನ್ತುಂ ತಂ ನಿವೇದಯ|

٢٠ 20 وَقَالَ آخَرُ: إِنِّي تَزَوَّجْتُ بِٱمْرَأَةٍ، فَلِذَلِكَ لَا أَقْدِرُ أَنْ أَجِيءَ.

ಅಪರಃ ಕಥಯಾಮಾಸ, ವ್ಯೂಢವಾನಹಂ ತಸ್ಮಾತ್ ಕಾರಣಾದ್ ಯಾತುಂ ನ ಶಕ್ನೋಮಿ|

٢١ 21 فَأَتَى ذَلِكَ ٱلْعَبْدُ وَأَخْبَرَ سَيِّدَهُ بِذَلِكَ. حِينَئِذٍ غَضِبَ رَبُّ ٱلْبَيْتِ، وَقَالَ لِعَبْدِهِ: ٱخْرُجْ عَاجِلًا إِلَى شَوَارِعِ ٱلْمَدِينَةِ وَأَزِقَّتِهَا، وَأَدْخِلْ إِلَى هُنَا ٱلْمَسَاكِينَ وَٱلْجُدْعَ وَٱلْعُرْجَ وَٱلْعُمْيَ.

ಪಶ್ಚಾತ್ ಸ ದಾಸೋ ಗತ್ವಾ ನಿಜಪ್ರಭೋಃ ಸಾಕ್ಷಾತ್ ಸರ್ವ್ವವೃತ್ತಾನ್ತಂ ನಿವೇದಯಾಮಾಸ, ತತೋಸೌ ಗೃಹಪತಿಃ ಕುಪಿತ್ವಾ ಸ್ವದಾಸಂ ವ್ಯಾಜಹಾರ, ತ್ವಂ ಸತ್ವರಂ ನಗರಸ್ಯ ಸನ್ನಿವೇಶಾನ್ ಮಾರ್ಗಾಂಶ್ಚ ಗತ್ವಾ ದರಿದ್ರಶುಷ್ಕಕರಖಞ್ಜಾನ್ಧಾನ್ ಅತ್ರಾನಯ|

٢٢ 22 فَقَالَ ٱلْعَبْدُ: يَا سَيِّدُ، قَدْ صَارَ كَمَا أَمَرْتَ، وَيُوجَدُ أَيْضًا مَكَانٌ.

ತತೋ ದಾಸೋಽವದತ್, ಹೇ ಪ್ರಭೋ ಭವತ ಆಜ್ಞಾನುಸಾರೇಣಾಕ್ರಿಯತ ತಥಾಪಿ ಸ್ಥಾನಮಸ್ತಿ|

٢٣ 23 فَقَالَ ٱلسَّيِّدُ لِلْعَبْدِ: ٱخْرُجْ إِلَى ٱلطُّرُقِ وَٱلسِّيَاجَاتِ وَأَلْزِمْهُمْ بِٱلدُّخُولِ حَتَّى يَمْتَلِئَ بَيْتِي،

ತದಾ ಪ್ರಭುಃ ಪುನ ರ್ದಾಸಾಯಾಕಥಯತ್, ರಾಜಪಥಾನ್ ವೃಕ್ಷಮೂಲಾನಿ ಚ ಯಾತ್ವಾ ಮದೀಯಗೃಹಪೂರಣಾರ್ಥಂ ಲೋಕಾನಾಗನ್ತುಂ ಪ್ರವರ್ತ್ತಯ|

٢٤ 24 لِأَنِّي أَقُولُ لَكُمْ: إِنَّهُ لَيْسَ وَاحِدٌ مِنْ أُولَئِكَ ٱلرِّجَالِ ٱلْمَدْعُوِّينَ يَذُوقُ عَشَائِي».

ಅಹಂ ಯುಷ್ಮಭ್ಯಂ ಕಥಯಾಮಿ, ಪೂರ್ವ್ವನಿಮನ್ತ್ರಿತಾನಮೇಕೋಪಿ ಮಮಾಸ್ಯ ರಾತ್ರಿಭೋಜ್ಯಸ್ಯಾಸ್ವಾದಂ ನ ಪ್ರಾಪ್ಸ್ಯತಿ|

٢٥ 25 وَكَانَ جُمُوعٌ كَثِيرَةٌ سَائِرِينَ مَعَهُ، فَٱلْتَفَتَ وَقَالَ لَهُمْ:

ಅನನ್ತರಂ ಬಹುಷು ಲೋಕೇಷು ಯೀಶೋಃ ಪಶ್ಚಾದ್ ವ್ರಜಿತೇಷು ಸತ್ಸು ಸ ವ್ಯಾಘುಟ್ಯ ತೇಭ್ಯಃ ಕಥಯಾಮಾಸ,

٢٦ 26 «إِنْ كَانَ أَحَدٌ يَأْتِي إِلَيَّ وَلَا يُبْغِضُ أَبَاهُ وَأُمَّهُ وَٱمْرَأَتَهُ وَأَوْلَادَهُ وَإِخْوَتَهُ وَأَخَوَاتِهِ، حَتَّى نَفْسَهُ أَيْضًا، فَلَا يَقْدِرُ أَنْ يَكُونَ لِي تِلْمِيذًا.

ಯಃ ಕಶ್ಚಿನ್ ಮಮ ಸಮೀಪಮ್ ಆಗತ್ಯ ಸ್ವಸ್ಯ ಮಾತಾ ಪಿತಾ ಪತ್ನೀ ಸನ್ತಾನಾ ಭ್ರಾತರೋ ಭಗಿಮ್ಯೋ ನಿಜಪ್ರಾಣಾಶ್ಚ, ಏತೇಭ್ಯಃ ಸರ್ವ್ವೇಭ್ಯೋ ಮಯ್ಯಧಿಕಂ ಪ್ರೇಮ ನ ಕರೋತಿ, ಸ ಮಮ ಶಿಷ್ಯೋ ಭವಿತುಂ ನ ಶಕ್ಷ್ಯತಿ|

٢٧ 27 وَمَنْ لَا يَحْمِلُ صَلِيبَهُ وَيَأْتِي وَرَائِي فَلَا يَقْدِرُ أَنْ يَكُونَ لِي تِلْمِيذًا.

ಯಃ ಕಶ್ಚಿತ್ ಸ್ವೀಯಂ ಕ್ರುಶಂ ವಹನ್ ಮಮ ಪಶ್ಚಾನ್ನ ಗಚ್ಛತಿ, ಸೋಪಿ ಮಮ ಶಿಷ್ಯೋ ಭವಿತುಂ ನ ಶಕ್ಷ್ಯತಿ|

٢٨ 28 وَمَنْ مِنْكُمْ وَهُوَ يُرِيدُ أَنْ يَبْنِيَ بُرْجًا لَا يَجْلِسُ أَوَّلًا وَيَحْسِبُ ٱلنَّفَقَةَ، هَلْ عِنْدَهُ مَا يَلْزَمُ لِكَمَالِهِ؟

ದುರ್ಗನಿರ್ಮ್ಮಾಣೇ ಕತಿವ್ಯಯೋ ಭವಿಷ್ಯತಿ, ತಥಾ ತಸ್ಯ ಸಮಾಪ್ತಿಕರಣಾರ್ಥಂ ಸಮ್ಪತ್ತಿರಸ್ತಿ ನ ವಾ, ಪ್ರಥಮಮುಪವಿಶ್ಯ ಏತನ್ನ ಗಣಯತಿ, ಯುಷ್ಮಾಕಂ ಮಧ್ಯ ಏತಾದೃಶಃ ಕೋಸ್ತಿ?

٢٩ 29 لِئَلَّا يَضَعَ ٱلْأَسَاسَ وَلَا يَقْدِرَ أَنْ يُكَمِّلَ، فَيَبْتَدِئَ جَمِيعُ ٱلنَّاظِرِينَ يَهْزَأُونَ بِهِ،

ನೋಚೇದ್ ಭಿತ್ತಿಂ ಕೃತ್ವಾ ಶೇಷೇ ಯದಿ ಸಮಾಪಯಿತುಂ ನ ಶಕ್ಷ್ಯತಿ,

٣٠ 30 قَائِلِينَ: هَذَا ٱلْإِنْسَانُ ٱبْتَدَأَ يَبْنِي وَلَمْ يَقْدِرْ أَنْ يُكَمِّلَ.

ತರ್ಹಿ ಮಾನುಷೋಯಂ ನಿಚೇತುಮ್ ಆರಭತ ಸಮಾಪಯಿತುಂ ನಾಶಕ್ನೋತ್, ಇತಿ ವ್ಯಾಹೃತ್ಯ ಸರ್ವ್ವೇ ತಮುಪಹಸಿಷ್ಯನ್ತಿ|

٣١ 31 وَأَيُّ مَلِكٍ إِنْ ذَهَبَ لِمُقَاتَلَةِ مَلِكٍ آخَرَ فِي حَرْبٍ، لَا يَجْلِسُ أَوَّلًا وَيَتَشَاوَرُ: هَلْ يَسْتَطِيعُ أَنْ يُلَاقِيَ بِعَشَرَةِ آلَافٍ ٱلَّذِي يَأْتِي عَلَيْهِ بِعِشْرِينَ أَلْفًا؟

ಅಪರಞ್ಚ ಭಿನ್ನಭೂಪತಿನಾ ಸಹ ಯುದ್ಧಂ ಕರ್ತ್ತುಮ್ ಉದ್ಯಮ್ಯ ದಶಸಹಸ್ರಾಣಿ ಸೈನ್ಯಾನಿ ಗೃಹೀತ್ವಾ ವಿಂಶತಿಸಹಸ್ರೇಃ ಸೈನ್ಯೈಃ ಸಹಿತಸ್ಯ ಸಮೀಪವಾಸಿನಃ ಸಮ್ಮುಖಂ ಯಾತುಂ ಶಕ್ಷ್ಯಾಮಿ ನ ವೇತಿ ಪ್ರಥಮಂ ಉಪವಿಶ್ಯ ನ ವಿಚಾರಯತಿ ಏತಾದೃಶೋ ಭೂಮಿಪತಿಃ ಕಃ?

٣٢ 32 وَإِلَّا فَمَا دَامَ ذَلِكَ بَعِيدًا، يُرْسِلُ سِفَارَةً وَيَسْأَلُ مَا هُوَ لِلصُّلْحِ.

ಯದಿ ನ ಶಕ್ನೋತಿ ತರ್ಹಿ ರಿಪಾವತಿದೂರೇ ತಿಷ್ಠತಿ ಸತಿ ನಿಜದೂತಂ ಪ್ರೇಷ್ಯ ಸನ್ಧಿಂ ಕರ್ತ್ತುಂ ಪ್ರಾರ್ಥಯೇತ|

٣٣ 33 فَكَذَلِكَ كُلُّ وَاحِدٍ مِنْكُمْ لَا يَتْرُكُ جَمِيعَ أَمْوَالِهِ، لَا يَقْدِرُ أَنْ يَكُونَ لِي تِلْمِيذًا.

ತದ್ವದ್ ಯುಷ್ಮಾಕಂ ಮಧ್ಯೇ ಯಃ ಕಶ್ಚಿನ್ ಮದರ್ಥಂ ಸರ್ವ್ವಸ್ವಂ ಹಾತುಂ ನ ಶಕ್ನೋತಿ ಸ ಮಮ ಶಿಷ್ಯೋ ಭವಿತುಂ ನ ಶಕ್ಷ್ಯತಿ|

٣٤ 34 «اَلْمِلْحُ جَيِّدٌ. وَلَكِنْ إِذَا فَسَدَ ٱلْمِلْحُ، فَبِمَاذَا يُصْلَحُ؟

ಲವಣಮ್ ಉತ್ತಮಮ್ ಇತಿ ಸತ್ಯಂ, ಕಿನ್ತು ಯದಿ ಲವಣಸ್ಯ ಲವಣತ್ವಮ್ ಅಪಗಚ್ಛತಿ ತರ್ಹಿ ತತ್ ಕಥಂ ಸ್ವಾದುಯುಕ್ತಂ ಭವಿಷ್ಯತಿ?

٣٥ 35 لَا يَصْلُحُ لِأَرْضٍ وَلَا لِمَزْبَلَةٍ، فَيَطْرَحُونَهُ خَارِجًا. مَنْ لَهُ أُذُنَانِ لِلسَّمْعِ، فَلْيَسْمَعْ».

ತದ ಭೂಮ್ಯರ್ಥಮ್ ಆಲವಾಲರಾಶ್ಯರ್ಥಮಪಿ ಭದ್ರಂ ನ ಭವತಿ; ಲೋಕಾಸ್ತದ್ ಬಹಿಃ ಕ್ಷಿಪನ್ತಿ| ಯಸ್ಯ ಶ್ರೋತುಂ ಶ್ರೋತ್ರೇ ಸ್ತಃ ಸ ಶೃಣೋತು|