لُوقا 14
| وَإِذْ جَاءَ إِلَى بَيْتِ أَحَدِ رُؤَسَاءِ ٱلْفَرِّيسِيِّينَ فِي ٱلسَّبْتِ لِيَأْكُلَ خُبْزًا، كَانُوا يُرَاقِبُونَهُ. | ١ 1 |
ରଗ ଜିସୁ ଜମ୍ନିବାର୍ ନାଜିଂ ତିନି କାଜିଂ ର ପାରୁସିର୍ ମୁଣିକା ଇଞ୍ଜ ହଟିଲେ, ହେୱାର୍ ତାଙ୍ଗ୍ ଇଟ୍କାଡ଼୍ କିଜ଼ି ମାଚାର୍ ।
| وَإِذَا إِنْسَانٌ مُسْتَسْقٍ كَانَ قُدَّامَهُ. | ٢ 2 |
ଆରେ ହୁଡ଼ାଟ୍, ହେୱାନ୍ ମୁମ୍ଦ ରକାନ୍ କାଲ୍କୁ କେଇକୁ ପୁଲାଆତି ରଗ୍ୟା ନଚ୍ନି ମାନାୟ୍ ମାଚାନ୍ ।
| فَأَجَابَ يَسُوعُ وَكَلَّمَ ٱلنَّامُوسِيِّينَ وَٱلْفَرِّيسِيِّينَ قَائِلًا: «هَلْ يَحِلُّ ٱلْإِبْرَاءُ فِي ٱلسَّبْتِ؟». | ٣ 3 |
ହେବେ ଜିସୁ ମସାତି ବିଦିନି ଗୁରୁର୍ ଆରି ପାରୁସିରିଂ ଉତର୍ ହିତାନ୍, “ଜମ୍ନିବାର୍ ନାଜିଂ ଉଜ୍ କିନାକା ବିଦି କି ଆକାୟ୍?” ମାତର୍ ହେୱାର୍ ଚିମ୍ରା ଆଜ଼ି ମାଚାର୍ ।
| فَسَكَتُوا. فَأَمْسَكَهُ وَأَبْرَأَهُ وَأَطْلَقَهُ. | ٤ 4 |
ଆରେ, ହେୱାନ୍ ତାଙ୍ଗେଙ୍ଗ୍ ଆସ୍ତି ଉଜ୍ କିତାନ୍ ଆରି ପକ୍ତାନ୍ ।
| ثُمَّ أجَابَهم وَقَالَ: «مَنْ مِنْكُمْ يَسْقُطُ حِمَارُهُ أَوْ ثَوْرُهُ فِي بِئْرٍ وَلَا يَنْشُلُهُ حَالًا فِي يَوْمِ ٱلسَّبْتِ؟». | ٥ 5 |
ଆରେ, ହେୱାନ୍ ହେୱାରିଂ ଇଚାନ୍, “ମି ବିତ୍ରେତାଂ ଇନେର୍ ଜାର୍ ହିମ୍ଣାଂ କି ବାଡ଼୍ଦୁ କୁଇତାକେ ଆର୍ତିସ୍ ଇନାକା ହେଦେଲିଂ ଜମ୍ନିବାର୍ ନାଜିଂ ହେ ଦାପ୍ରେ ନିକୁନ୍?”
| فَلَمْ يَقْدِرُوا أَنْ يُجِيبُوهُ عَنْ ذَلِكَ. | ٦ 6 |
ଆରେ, ହେୱାର୍ ଇ ୱିଜ଼ୁ ବେରଣ୍ତ ଇନାକା ଉତର୍ ହିଦେଂ ଆଡ୍ୱାତାର୍ ।
| وَقَالَ لِلْمَدْعُوِّينَ مَثَلًا، وَهُوَ يُلَاحِظُ كَيْفَ ٱخْتَارُوا ٱلْمُتَّكَآتِ ٱلْأُولَى قَائِلًا لَهُمْ: | ٧ 7 |
ଆରେ, କୁପ୍କାୟାତି ମାନାୟାର୍ ଇନେସ୍ ମୁଡ଼୍ ମୁଡ଼୍ ବାହା ବାଚି କିଜ଼ି ମାଚାର୍, ଇଦାଂ ଇଟ୍କାଡ଼୍ କିଜ଼ି ହେୱାନ୍ ହେୱାରିଂ ଇ ଉତର୍ମୁଡ଼୍ ହିଜ଼ି ଇଚାନ୍,
| «مَتَى دُعِيتَ مِنْ أَحَدٍ إِلَى عُرْسٍ فَلَا تَتَّكِئْ فِي ٱلْمُتَّكَإِ ٱلْأَوَّلِ، لَعَلَّ أَكْرَمَ مِنْكَ يَكُونُ قَدْ دُعِيَ مِنْهُ. | ٨ 8 |
“ଏଚେକାଡ଼୍ଦ ଏପେଙ୍ଗ୍ ଇମ୍ଣି ଲକୁତାଙ୍ଗ୍ ବିବାନି ବଜିତ କୁକ୍ୟାନାଦେର୍, ହେୱେଡ଼ାଂ ମୁଡ଼୍ ବାହାତ କୁଚ୍ମାଟ୍, କାତେହିନା ମିତାଙ୍ଗ୍ ଆଦିକ୍ ଗାଜାଲକୁ ହେୱାନ୍ତାଂ କୁକ୍ୟା ଆଜ଼ି ମାନ୍ଗାନାନ୍,
| فَيَأْتِيَ ٱلَّذِي دَعَاكَ وَإِيَّاهُ وَيَقُولَ لَكَ: أَعْطِ مَكَانًا لِهَذَا. فَحِينَئِذٍ تَبْتَدِئُ بِخَجَلٍ تَأْخُذُ ٱلْمَوْضِعَ ٱلْأَخِيرَ. | ٩ 9 |
ଆରେ ଇନେର୍ ମିଙ୍ଗ୍ ଆରି ତାଙ୍ଗ୍ କୁକ୍ତାନ୍ଚି, ହେୱାନ୍ ୱାଜ଼ି ମିଙ୍ଗ୍ ଇଞ୍ଜାନାନ୍, ଇୱାନିଂ ବାହା ହିଆ; ଆରେ, ହେୱାଡ଼ାଂ ଏପେଙ୍ଗ୍ ଲାଜୁତାଂ ତାରେନ୍ ବାହାତ କୁଚ୍ଚେଂ ହାନାଦେର୍ ।
| بَلْ مَتَى دُعِيتَ فَٱذْهَبْ وَٱتَّكِئْ فِي ٱلْمَوْضِعِ ٱلْأَخِيرِ، حَتَّى إِذَا جَاءَ ٱلَّذِي دَعَاكَ يَقُولُ لَكَ: يَا صَدِيقُ، ٱرْتَفِعْ إِلَى فَوْقُ. حِينَئِذٍ يَكُونُ لَكَ مَجْدٌ أَمَامَ ٱلْمُتَّكِئِينَ مَعَكَ. | ١٠ 10 |
ମାତର୍ ଏଚେକାଡ଼୍ଦ ଏପେଙ୍ଗ୍ କୁକ୍ୟା ଆନାଦେର୍, ହେୱେଡ଼ାଂ ହାଲ୍ଜି ତାରେନ୍ନି ବାହାତ କୁଚାଟ୍, ଇନେସ୍ ମି କୁକ୍ୟାତି ଲକୁ ୱାଜ଼ି ମିଙ୍ଗେଙ୍ଗ୍ ଇଞ୍ଜାନାନ୍, ଏ ବନ୍ଦୁ, ଜପ୍ଣି ବାହାତ ୱା ଇଞ୍ଜ୍ନାନ୍, ହେୱାଡ଼ାଂ ମି ହୁକେ କୁଚ୍ଚି ମାନି ୱିଜ଼ାକାର୍ ମାନାୟାର୍ ମୁମ୍ଦ ମି ଜାଜ୍ମାଲ୍ ଆନାତ୍ ।
| لِأَنَّ كُلَّ مَنْ يَرْفَعُ نَفْسَهُ يَتَّضِعُ وَمَنْ يَضَعُ نَفْسَهُ يَرْتَفِعُ». | ١١ 11 |
ଇନାକିଦେଂକି ଇନେର୍ ଜାର୍ତିଂ ଗାଜା ଇଞ୍ଜି ଚଞ୍ଜିୟାଆନାନ୍, ତାଙ୍ଗେଙ୍ଗ୍ ହାରୁ ଆନାନ୍, ଆରେ ଇନେର୍ ଜାର୍ତିଂ ହାରୁ ଆନାନ୍, ହେୱାନିଂ ଉଚ୍ କିୟାନାତ୍ ।”
| وَقَالَ أَيْضًا لِلَّذِي دَعَاهُ: «إِذَا صَنَعْتَ غَدَاءً أَوْ عَشَاءً فَلَا تَدْعُ أَصْدِقَاءَكَ وَلَا إِخْوَتَكَ وَلَا أَقْرِبَاءَكَ وَلَا ٱلْجِيرَانَ ٱلْأَغْنِيَاءَ، لِئَلَّا يَدْعُوكَ هُمْ أَيْضًا، فَتَكُونَ لَكَ مُكَافَاةٌ. | ١٢ 12 |
ଆରି, ଜିସୁ ନିଜେ କୁକ୍ୟାତି ଲଗାଂ ପା ଇଚାନ୍, “ୱେଡ଼ା କି ନାଣା ବଜି ହିଜ଼ି ଜାର୍ ବନ୍ଦୁ କି ଟଣ୍ଡେନ୍ କି ୱାସ୍କିନିକାର୍ କି ମାଜାନ୍ ପାଡ଼୍ହାନିକାରିଂ କୁକ୍କି କିମାଟ୍, କାତେହିନା ହେୱାର୍ ପା ୱାଜ଼ି ମିଙ୍ଗ୍ କୁକ୍କି କିଦ୍ନାର୍ ଆରି ଏପେଙ୍ଗ୍ ପ୍ରାତିପାଦ୍ ପାୟା ଆତାଦେର୍ ।
| بَلْ إِذَا صَنَعْتَ ضِيَافَةً فَٱدْعُ: ٱلْمَسَاكِينَ، ٱلْجُدْعَ، ٱلْعُرْجَ، ٱلْعُمْيَ، | ١٣ 13 |
ମାତର୍ ବଜି ଜାଲ୍ଦି କିତିସ୍ ଅର୍କିତ୍, ଟୁଟା, ଚଟା ଆରି କାଣାରିଂ କୁପ୍କାଟ୍;
| فَيَكُونَ لَكَ ٱلطُّوبَى إِذْ لَيْسَ لَهُمْ حَتَّى يُكَافُوكَ، لِأَنَّكَ تُكَافَى فِي قِيَامَةِ ٱلْأَبْرَارِ». | ١٤ 14 |
ତା ଆତିସ୍ ଏପେଙ୍ଗ୍ ଦନ୍ୟ ଆନାଦେର୍, ଇନେକିଦେଂକି ମିଙ୍ଗେଙ୍ଗ୍ ଆରେ ହିଦ୍ନି କାଜିଂ ହେୱାର୍ତି ଇନାକା ହିଲୁତ୍; ଆରେ, ଦାର୍ମିର୍ ଆରେ ନିଂନି ୱେଡ଼ାଲିଂ ମିଙ୍ଗେଙ୍ଗ୍ ଆରେ ହିଦ୍ୟାନାତ୍ ।”
| فَلَمَّا سَمِعَ ذَلِكَ وَاحِدٌ مِنَ ٱلْمُتَّكِئِينَ قَالَ لَهُ: «طُوبَى لِمَنْ يَأْكُلُ خُبْزًا فِي مَلَكُوتِ ٱللهِ». | ١٥ 15 |
ହେଦାଂ ୱେନ୍ଞ୍ଜି ଜିସୁହୁକେ ଚିଞ୍ଜେଙ୍ଗ୍ କୁଚ୍ଚି ମାନି ଲଗାଂ ବିତ୍ରେ ରକାନ୍ ହେୱାନିଂ ଇଚାନ୍, ଇମ୍ଣି ଲଗୁ “ଇସ୍ୱର୍ତି ରାଜିତ ତିନାନ୍, ହେୱାନ୍ ଦନ୍ୟ ।”
| فَقَالَ لَهُ: «إِنْسَانٌ صَنَعَ عَشَاءً عَظِيمًا وَدَعَا كَثِيرِينَ، | ١٦ 16 |
ମାତର୍ ଜିସୁ ତାଙ୍ଗେଙ୍ଗ୍ ଇଚାନ୍, “ରକାନ୍ ମାନାୟ୍ ମ୍ଡିକା ସମୁତ ଗାଜାବଜି ହିଦେଂ ଇଚା କିଜ଼ି ବେସି ଜାଣ୍ତିଂ କୁକ୍ତାନ୍;
| وَأَرْسَلَ عَبْدَهُ فِي سَاعَةِ ٱلْعَشَاءِ لِيَقُولَ لِلْمَدْعُوِّينَ: تَعَالَوْا لِأَنَّ كُلَّ شَيْءٍ قَدْ أُعِدَّ. | ١٧ 17 |
ଆରେ, ତିନି ସମୁ ଏକାୱାତିଲେ, ହେୱାନ୍ କୁକ୍ତି ଲଗାଂ ଜାର୍ ଆଡ଼ିୟାତିଂ ପକ୍ଚି ଇଚାନ୍, ‘ଏପେଙ୍ଗ୍ ୱାଡୁ, ଇନାକିଦେଂ ୱିଜ଼ୁ ଜାଲ୍ଦି ଆତାତେ ।’
| فَٱبْتَدَأَ ٱلْجَمِيعُ بِرَأْيٍ وَاحِدٍ يَسْتَعْفُونَ. قَالَ لَهُ ٱلْأَوَّلُ: إِنِّي ٱشْتَرَيْتُ حَقْلًا، وَأَنَا مُضْطَرٌّ أَنْ أَخْرُجَ وَأَنْظُرَهُ. أَسْأَلُكَ أَنْ تُعْفِيَنِي. | ١٨ 18 |
ମାତର୍ ୱିଜ଼ାକାର୍ ର ମାନ୍ କିଜ଼ି କେମା ପାର୍ତାନା କିଦେଙ୍ଗ୍ ଲାଗାତାର୍ । ପର୍ତୁମ୍ ରକାନ୍ ତାଙ୍ଗ୍ ଇଚାନ୍, ଆନ୍ ଇଚୁଟିଂ ବୁମି କଡ଼୍ତାଂନ୍ନା, ନାଙ୍ଗ୍ ହେଦାଂ ହୁଡ଼୍ଦେଂ ଲାଗ୍ଦାନାତ୍; ଗୱାରି କିଦ୍ନାଙ୍ଗା, ଆନ୍ କେମା ପାୟା ଆତାଙ୍ଗ୍ନା ଇଞ୍ଜି ବାବି କିୟା ।”
| وَقَالَ آخَرُ: إِنِّي ٱشْتَرَيْتُ خَمْسَةَ أَزْوَاجِ بَقَرٍ، وَأَنَا مَاضٍ لِأَمْتَحِنَهَا. أَسْأَلُكَ أَنْ تُعْفِيَنِي. | ١٩ 19 |
ଆରେ ରକାନ୍ ଇଚାନ୍, “ଆନ୍ ପାଞ୍ଚ୍ ଆଡ଼୍ ବାଡ଼୍ଦୁଙ୍ଗ୍ କଡ଼୍ତାଂନ୍ନା, ଆରେ ଆନ୍ ହେୱାକାଂ ପରିକ୍ୟା କିଦେଙ୍ଗ୍ ହାନାଙ୍ଗା; ଗୱାରି କିଦ୍ନାଙ୍ଗା, ଆନ୍ କେମା ପାୟାଆତାଂନ୍ନା ଇଞ୍ଜି ବାବି କିୟା ।”
| وَقَالَ آخَرُ: إِنِّي تَزَوَّجْتُ بِٱمْرَأَةٍ، فَلِذَلِكَ لَا أَقْدِرُ أَنْ أَجِيءَ. | ٢٠ 20 |
ବିନ୍ ଲଗୁ ଇଚାନ୍, “ଆନ୍ ପୁନ୍ ବିବା ଆତାଙ୍ଗ୍ନା, ଲାଗିଂ ହାଞ୍ଜେଙ୍ଗ୍ ଆଡୁଙ୍ଗା ।”
| فَأَتَى ذَلِكَ ٱلْعَبْدُ وَأَخْبَرَ سَيِّدَهُ بِذَلِكَ. حِينَئِذٍ غَضِبَ رَبُّ ٱلْبَيْتِ، وَقَالَ لِعَبْدِهِ: ٱخْرُجْ عَاجِلًا إِلَى شَوَارِعِ ٱلْمَدِينَةِ وَأَزِقَّتِهَا، وَأَدْخِلْ إِلَى هُنَا ٱلْمَسَاكِينَ وَٱلْجُدْعَ وَٱلْعُرْجَ وَٱلْعُمْيَ. | ٢١ 21 |
ଆରେ, ହେ ଆଡ଼ିଏନ୍ ୱାଜ଼ି ହେ ମାପ୍ରୁଙ୍ଗ୍ ହେ ସବୁ ୱେଚ୍ଚାନ୍ । ହେବେଣ୍ଡାଂ ଇଲ୍ ମୁଣିକା ରିସା ଆଜ଼ି ଜାର୍ ଆଡ଼ିଏନିଂ ଇଚାନ୍, “ବେଗି ଗାଡ଼୍ନି ହାକ୍ଡ଼ି ଆରି ଗଲିଗନ୍ଦିତ ହାଲ୍ଜି ଅର୍କିତ୍, ଟୁଟା, କାଣା ଆରି ଚଟାରିଂ ଇବେ ତାହିୱାଡୁ ।”
| فَقَالَ ٱلْعَبْدُ: يَا سَيِّدُ، قَدْ صَارَ كَمَا أَمَرْتَ، وَيُوجَدُ أَيْضًا مَكَانٌ. | ٢٢ 22 |
ପାଚେ ହେ, ଆଡ଼ିଏନ୍ ଇଚାନ୍, “ଏ ମାପ୍ରୁ, ନି ବଲ୍ତାଂ କିୟାଆତାଙ୍ଗ୍ନା, ଆତିସ୍ପା ଆରେ ବାହା ମାନାତ୍ ।”
| فَقَالَ ٱلسَّيِّدُ لِلْعَبْدِ: ٱخْرُجْ إِلَى ٱلطُّرُقِ وَٱلسِّيَاجَاتِ وَأَلْزِمْهُمْ بِٱلدُّخُولِ حَتَّى يَمْتَلِئَ بَيْتِي، | ٢٣ 23 |
ହେବେତାଂ ମାପ୍ରୁ ହେ ଆଡ଼ିଏନିଂ ଇଚାନ୍, “ରାଜାର୍ ହାଜ଼ି ଆରି ଅଙ୍ଗୁର୍ ବାଡ଼୍ ମାର୍ତ ହାଲ୍ଜି, ନା ଇଲ୍ ଇନେସ୍କି ପୁରା ଆନାତ୍, ହେଦାଂ କାଜିଂ ମାନାୟାରିଂ ୱାନିକାଜିଂ ହିୟାଟ୍ ।
| لِأَنِّي أَقُولُ لَكُمْ: إِنَّهُ لَيْسَ وَاحِدٌ مِنْ أُولَئِكَ ٱلرِّجَالِ ٱلْمَدْعُوِّينَ يَذُوقُ عَشَائِي». | ٢٤ 24 |
ଲାଗିଂ ଆନ୍ ମିଙ୍ଗେଙ୍ଗ୍ ଇଞ୍ଜ୍ନାଙ୍ଗା, ହେ କୁକ୍ୟା ଆଜ଼ି ମାନି ମାନାୟାରିଂ ପା ଇନେର୍ ନା ବଜିନି ଗୁଣ୍ ମଦୁର୍ ପାୟା ଆଉର୍ ।”
| وَكَانَ جُمُوعٌ كَثِيرَةٌ سَائِرِينَ مَعَهُ، فَٱلْتَفَتَ وَقَالَ لَهُمْ: | ٢٥ 25 |
ଦିନେକ୍ ବେସିହେନି ମାନାୟାର୍ ଜିସୁ ଲାହାଙ୍ଗ୍ ହାଲ୍ଜି ମାଚାର୍, ଆରେ ହେୱାନ୍ ଲେଉଟା ଆଜ଼ି ହେୱାରିଂ ଇଚାନ୍,
| «إِنْ كَانَ أَحَدٌ يَأْتِي إِلَيَّ وَلَا يُبْغِضُ أَبَاهُ وَأُمَّهُ وَٱمْرَأَتَهُ وَأَوْلَادَهُ وَإِخْوَتَهُ وَأَخَوَاتِهِ، حَتَّى نَفْسَهُ أَيْضًا، فَلَا يَقْدِرُ أَنْ يَكُونَ لِي تِلْمِيذًا. | ٢٦ 26 |
“ଇନେର୍ ଜଦି ନା କଚଣ୍ ୱାଜ଼ି ଜାର୍ ଆବା, ଆୟା, ଡକ୍ରି, ହିମ୍ଣା, ଟଣ୍ଡେନ୍ ଆରି ତଣ୍ଦେକାଂ, ଇ ଲାକେ ଜାର୍ ଜିବୁନ୍ତିଂ ପା ଆଦିକ୍ ୱାରି କିୱିତିସ୍, ଲାଗିଂ ହେୱାନ୍ ନା ଚେଲା ଆଦେଂ ଆଡୁନ୍ ।
| وَمَنْ لَا يَحْمِلُ صَلِيبَهُ وَيَأْتِي وَرَائِي فَلَا يَقْدِرُ أَنْ يَكُونَ لِي تِلْمِيذًا. | ٢٧ 27 |
ଇନେର୍ ଜାର୍ତି କ୍ରୁସ୍ ପିଣ୍ଡ୍ଜି ନା ଡେଇଁ ୱାୱାତାନ୍ଚି, ହେୱାନ୍ ନା ଚେଲା ଆଦେଂ ଆଡୁନ୍ ।
| وَمَنْ مِنْكُمْ وَهُوَ يُرِيدُ أَنْ يَبْنِيَ بُرْجًا لَا يَجْلِسُ أَوَّلًا وَيَحْسِبُ ٱلنَّفَقَةَ، هَلْ عِنْدَهُ مَا يَلْزَمُ لِكَمَالِهِ؟ | ٢٨ 28 |
ଇନାକିଦେଂକି ମିଙ୍ଗେଙ୍ଗ୍ ବିତ୍ରେ ଇନେର୍ ମାଚା ରସ୍ତେଂ ଇଚା କିଜ଼ି ହେଦାଂ ୱିସ୍ପିସ୍ କିନାକା ଡାବୁଙ୍ଗ୍ ସାକ୍ତି ମାନାତ୍ କି ଆକାୟ୍, ଇଦାଂ ପର୍ତୁମ୍ କୁଚ୍ଚି କର୍ଚ ଇସାବ୍ ହୁଡ଼ୁଦେର୍?
| لِئَلَّا يَضَعَ ٱلْأَسَاسَ وَلَا يَقْدِرَ أَنْ يُكَمِّلَ، فَيَبْتَدِئَ جَمِيعُ ٱلنَّاظِرِينَ يَهْزَأُونَ بِهِ، | ٢٩ 29 |
ହେ ଦିନ୍ତ ହେୱାନ୍ କୁନାଦି କୁଚି କିଜ଼ି ୱିସ୍ତେଙ୍ଗ୍ ଆଡ୍ୱିତିସ୍, ଏଚେଜାଣ୍ ହେଦାଂ ହୁଡ଼୍ନାର୍ ୱିଜ଼ାର୍ ତାଙ୍ଗେଙ୍ଗ୍ ଗ୍ଡାଇଦେଂ ଲାଗାନାର୍,
| قَائِلِينَ: هَذَا ٱلْإِنْسَانُ ٱبْتَدَأَ يَبْنِي وَلَمْ يَقْدِرْ أَنْ يُكَمِّلَ. | ٣٠ 30 |
ଇ ମାନାୟ୍ ରଚ୍ଚେଂ ଆରାମ୍ କିଜ଼ି ୱିସ୍ତେଙ୍ଗ୍ ଆଡ୍ୱାତାନ୍ ।”
| وَأَيُّ مَلِكٍ إِنْ ذَهَبَ لِمُقَاتَلَةِ مَلِكٍ آخَرَ فِي حَرْبٍ، لَا يَجْلِسُ أَوَّلًا وَيَتَشَاوَرُ: هَلْ يَسْتَطِيعُ أَنْ يُلَاقِيَ بِعَشَرَةِ آلَافٍ ٱلَّذِي يَأْتِي عَلَيْهِ بِعِشْرِينَ أَلْفًا؟ | ٣١ 31 |
“ମାତର୍ ଇମ୍ଣି ରାଜା ଦସହାଜାର୍ ମେଲ୍ୟାରିଂ ଅଜ଼ି ବିନେ ରକାନ୍ ରାଜା ଲାହାଙ୍ଗ୍ ଜୁଜ୍ କିଦେଙ୍ଗ୍ ହାନି ୱେଡ଼ାଲିଂ, କଡ଼େ ହାଜାର୍ ମେଲ୍ୟାର୍ ଆସ୍ତି ବିରୁଦ୍ତ ୱାଜ଼ିମାନି ରାଜା ଲାହାଙ୍ଗ୍ ଦସ୍ ହାଜାର୍ ମେଲ୍ୟାର୍ ଅଜ଼ି ଜୁଜ୍ କିଦେଙ୍ଗ୍ ଆଡ଼୍ନାଦେରା କି ଆକାୟ୍, ହେଦାଂ ପର୍ତୁମ୍ କୁଚ୍ଚି ବିଚାର୍ କିଉର୍?
| وَإِلَّا فَمَا دَامَ ذَلِكَ بَعِيدًا، يُرْسِلُ سِفَارَةً وَيَسْأَلُ مَا هُوَ لِلصُّلْحِ. | ٣٢ 32 |
ଜଦି ଆଡୁନ୍, ଲାଗିଂ ବିନେନି ରାଜା ଦେହା ମାନୁ ମାନୁ ହେୱାନ୍ ଦୁତ୍ ପକ୍ଚି ହାନ୍ଦି ପାର୍ତାନା କିନାନ୍ ।
| فَكَذَلِكَ كُلُّ وَاحِدٍ مِنْكُمْ لَا يَتْرُكُ جَمِيعَ أَمْوَالِهِ، لَا يَقْدِرُ أَنْ يَكُونَ لِي تِلْمِيذًا. | ٣٣ 33 |
ହେ ଲାକେ ମିଙ୍ଗେଙ୍ଗ୍ ବିତ୍ରେ ଇନେର୍ ଜାର୍ତି ୱିଜ଼ୁ ପିହ୍ୱିତିସ୍, ହେୱାନ୍ ନା ଚେଲା ଆଦେଂ ଆଡୁନ୍ ।”
| «اَلْمِلْحُ جَيِّدٌ. وَلَكِنْ إِذَا فَسَدَ ٱلْمِلْحُ، فَبِمَاذَا يُصْلَحُ؟ | ٣٤ 34 |
“ହର୍ତ ହାର୍; ମାତର୍ ହର୍ ପା ଜଦି ହୱାଦ୍ ଆଉତ୍, ବାଟିଙ୍ଗ୍ ହେଦାଂ ଇମେ କାର୍ୟା ଆନାତ୍?
| لَا يَصْلُحُ لِأَرْضٍ وَلَا لِمَزْبَلَةٍ، فَيَطْرَحُونَهُ خَارِجًا. مَنْ لَهُ أُذُنَانِ لِلسَّمْعِ، فَلْيَسْمَعْ». | ٣٥ 35 |
ହେଦାଂ ମେଦ୍ନିତ କି ଗାତ୍ଗାଦା କାଜିଂ ସମାନ୍ ଆକାୟ୍; ଲକୁ ହେଦାଂ ବାର୍ତ ତୁସି ହିନାର୍ । ଇନେର୍ ୱେଞ୍ଜେଙ୍ଗ୍ କିତୁଲ୍ ମାନାତ୍, ହେୱାନ୍ ୱେନେନ୍ ।”
