مَرَاثِي إِرْمِيَا 3

١ 1 أَنَا هُوَ ٱلرَّجُلُ ٱلَّذِي رأَى مَذَلَّةً بِقَضِيبِ سَخَطِهِ.

Én vagyok a férfi, ki látta a nyomort indulatának vesszéjével.

٢ 2 قَادَنِي وَسَيَّرَنِي فِي ٱلظَّلَامِ وَلَا نُورَ.

Engem hajtott és elvitt sötétségben és nem világosságban.

٣ 3 حَقًّا إِنَّهُ يَعُودُ وَيَرُدُّ عَلَيَّ يَدَهُ ٱلْيَوْمَ كُلَّهُ.

Bizony ellenem újra meg újra fordítja kezét egész nap.

٤ 4 أَبْلَى لَحْمِي وَجِلْدِي. كَسَّرَ عِظَامِي.

Elenyésztette húsomat és bőrömet, összetörte csontjaimat.

٥ 5 بَنَى عَلَيَّ وَأَحَاطَنِي بِعَلْقَمٍ وَمَشَقَّةٍ.

Épített ellenem és közrefogott méreggel és fáradalommal.

٦ 6 أَسْكَنَنِي فِي ظُلُمَاتٍ كَمَوْتَى ٱلْقِدَمِ.

Sötét helyeken lakoztatott, mint őskornak holtjait.

٧ 7 سَيَّجَ عَلَيَّ فَلَا أَسْتَطِيعُ ٱلْخُرُوجَ. ثَقَّلَ سِلْسِلَتِي.

Körülfalazott engem, s nem mehetek ki, súlyosította bilincsemet.

٨ 8 أَيْضًا حِينَ أَصْرُخُ وَأَسْتَغِيثُ يَصُدُّ صَلَاتِي.

Ha kiáltok is és fohászkodom, elrekeszti imámat.

٩ 9 سَيَّجَ طُرُقِي بِحِجَارَةٍ مَنْحُوتَةٍ. قَلَبَ سُبُلِي.

Elfalazta útjaimat faragott kővel, elgörbítette ösvényeimet.

١٠ 10 هُوَ لِي دُبٌّ كَامِنٌ، أَسَدٌ فِي مَخَابِىءَ.

Leselkedő medve ő nekem, oroszlán a rejtekben.

١١ 11 مَيَّلَ طُرُقِي وَمَزَّقَنِي. جَعَلَنِي خَرَابًا.

Útjaimat eltérítette, szétvagdalt engem, pusztává tett.

١٢ 12 مَدَّ قَوْسَهُ وَنَصَبَنِي كَغَرَضٍ لِلسَّهْمِ.

Megfeszítette íjját s odaállított engem mint czélt a nyilnak.

١٣ 13 أَدْخَلَ فِي كُلْيَتَيَّ نِبَالَ جُعْبَتِهِ.

Bevitte veséimbe tegzének fiait.

١٤ 14 صِرْتُ ضُحْكَةً لِكُلِّ شَعْبِي، وَأُغْنِيَةً لَهُمُ ٱلْيَوْمَ كُلَّهُ.

Nevetsége lettem egész népemnek, gúny daluk egész nap.

١٥ 15 أَشْبَعَنِي مَرَائِرَ وَأَرْوَانِي أَفْسَنْتِينًا،

Jóllakatott engem keserűségekkel, megittasított ürömmel.

١٦ 16 وَجَرَشَ بِٱلْحَصَى أَسْنَانِي. كَبَسَنِي بِٱلرَّمَادِ.

Megzúzta kaviccsal fogaimat, leszorított a hamuba.

١٧ 17 وَقَدْ أَبْعَدْتَ عَنِ ٱلسَّلَامِ نَفْسِي. نَسِيتُ ٱلْخَيْرَ.

Letett a békéről lelkem, elfelejtettem a jólétet.

١٨ 18 وَقُلْتُ: «بَادَتْ ثِقَتِي وَرَجَائِي مِنَ ٱلرَّبِّ».

S mondtam: Elveszett az életerőm és várakozásom az Örökkévalótól.

١٩ 19 ذِكْرُ مَذَلَّتِي وَتَيَهَانِي أَفْسَنْتِينٌ وَعَلْقَمٌ.

Gondolj nyomoromra éa hontalanságomra; üröm és méreg!

٢٠ 20 ذِكْرًا تَذْكُرُ نَفْسِي وَتَنْحَنِي فِيَّ.

Gondolva gondol rá és meggörnyed bennem a lelkem.

٢١ 21 أُرَدِّدُ هَذَا فِي قَلْبِي، مِنْ أَجْلِ ذَلِكَ أَرْجُو:

Ezt veszem szivemre, azért várakozom.

٢٢ 22 إِنَّهُ مِنْ إِحْسَانَاتِ ٱلرَّبِّ أَنَّنَا لَمْ نَفْنَ، لِأَنَّ مَرَاحِمَهُ لَا تَزُولُ.

Az Örökkévaló kegyei bizony nem fogytak el, bizony nem lett vége irgalmának.

٢٣ 23 هِيَ جَدِيدَةٌ فِي كُلِّ صَبَاحٍ. كَثِيرَةٌ أَمَانَتُكَ.

Újak reggelenként, nagy a te hűséged!

٢٤ 24 نَصِيبِي هُوَ ٱلرَّبُّ، قَالَتْ نَفْسِي، مِنْ أَجْلِ ذَلِكَ أَرْجُوهُ.

Osztályrészem az Örökkévaló, mondta lelkem, azért várakozom reá.

٢٥ 25 طَيِّبٌ هُوَ ٱلرَّبُّ لِلَّذِينَ يَتَرَجَّوْنَهُ، لِلنَّفْسِ ٱلَّتِي تَطْلُبُهُ.

Jóságos az Örökkévaló az őt remélőkhez, a lélekhez, mely őt keresi.

٢٦ 26 جَيِّدٌ أَنْ يَنْتَظِرَ ٱلْإِنْسَانُ وَيَتَوَقَّعَ بِسُكُوتٍ خَلَاصَ ٱلرَّبِّ.

Jó, midőn hallgatagon várakozik az Örökké való segedelmére.

٢٧ 27 جَيِّدٌ لِلرَّجُلِ أَنْ يَحْمِلَ ٱلنِّيرَ فِي صِبَاهُ.

Jó a férfinak, midőn jármot visel, ifju korában!

٢٨ 28 يَجْلِسُ وَحْدَهُ وَيَسْكُتُ، لِأَنَّهُ قَدْ وَضَعَهُ عَلَيْهِ.

Magánosan üljön és hallgasson, mert ő vetette rá.

٢٩ 29 يَجْعَلُ فِي ٱلتُّرَابِ فَمَهُ لَعَلَّهُ يُوجَدُ رَجَاءٌ.

Porba tegye száját – hátha van remény.

٣٠ 30 يُعْطِي خَدَّهُ لِضَارِبِهِ. يَشْبَعُ عَارًا.

Odaadja orczáját az őt ütőnek, lakjék jól gyalázattal.

٣١ 31 لِأَنَّ ٱلسَّيِّدَ لَا يَرْفُضُ إِلَى ٱلْأَبَدِ.

Mert nem vet el örökre az Úr.

٣٢ 32 فَإِنَّهُ وَلَوْ أَحْزَنَ يَرْحَمُ حَسَبَ كَثْرَةِ مَرَاحِمِهِ.

Mert ha bút okozott, majd irgalmaz kegyei bősége szerint.

٣٣ 33 لِأَنَّهُ لَا يُذِلُّ مِنْ قَلْبِهِ، وَلَا يُحْزِنُ بَنِي ٱلْإِنْسَانِ.

Mert nem szíve szerint sanyargatta és búsította az ember fiait,

٣٤ 34 أَنْ يَدُوسَ أَحَدٌ تَحْتَ رِجْلَيْهِ كُلَّ أَسْرَى ٱلْأَرْضِ،

hogy valaki lesújtja lábai alá mind az ország foglyait,

٣٥ 35 أَنْ يُحَرِّفَ حَقَّ ٱلرَّجُلِ أَمَامَ وَجْهِ ٱلْعَلِيِّ،

hogy elhajlítja a férfi jogát a legfelsőnek színe előtt;

٣٦ 36 أَنْ يَقْلِبَ ٱلْإِنْسَانَ فِي دَعْوَاهُ. ٱلسَّيِّدُ لَا يَرَى!

hogy elgörbíti az embert pörében – nem látta volna az Úr?

٣٧ 37 مَنْ ذَا ٱلَّذِي يَقُولُ فَيَكُونَ وَٱلرَّبُّ لَمْ يَأْمُرْ؟

Ki az, ki mondta, és lett, amit az Úr nem parancsolt volna?

٣٨ 38 مِنْ فَمِ ٱلْعَلِيِّ أَلَا تَخْرُجُ ٱلشُّرُورُ وَٱلْخَيْرُ؟

A Legfelsőnek szájából nem származik-e a rossz és a jó?

٣٩ 39 لِمَاذَا يَشْتَكِي ٱلْإِنْسَانُ ٱلْحَيُّ، ٱلرَّجُلُ مِنْ قِصَاصِ خَطَايَاهُ؟

Hát mit panaszkodik az ember, míg él, a férfi az ő vétkei mellett?

٤٠ 40 لِنَفْحَصْ طُرُقَنَا وَنَمْتَحِنْهَا وَنَرْجِعْ إِلَى ٱلرَّبِّ.

Kutassuk át utainkat s vizsgáljuk meg, bogy megtérjünk az Örökkévalóhoz!

٤١ 41 لِنَرْفَعْ قُلُوبَنَا وَأَيْدِيَنَا إِلَى ٱللهِ فِي ٱلسَّمَاوَاتِ:

Emeljük fel szivünket kezeinkkel együtt Istenhez az égben!

٤٢ 42 «نَحْنُ أَذْنَبْنَا وَعَصَيْنَا. أَنْتَ لَمْ تَغْفِرْ.

Mi el pártoltunk és engedetlenkedtünk, te nem bocsátottál meg.

٤٣ 43 ٱلْتَحَفْتَ بِٱلْغَضَبِ وَطَرَدْتَنَا. قَتَلْتَ وَلَمْ تَشْفِقْ.

Haragban elfödted magadat s üldöztél minket, öltél, nem sajnáltál.

٤٤ 44 ٱلْتَحَفْتَ بِٱلسَّحَابِ حَتَّى لَا تَنْفُذَ ٱلصَّلَاةُ.

Elfödted magadat felhővel; hogy át nem hatott imádság.

٤٥ 45 جَعَلْتَنَا وَسَخًا وَكَرْهًا فِي وَسَطِ ٱلشُّعُوبِ.

Szemétté és megvetéssé tettél minket a népek közt.

٤٦ 46 فَتَحَ كُلُّ أَعْدَائِنَا أَفْوَاهَهُمْ عَلَيْنَا.

Szájukat nyitották reánk mind az ellenségeink.

٤٧ 47 صَارَ عَلَيْنَا خَوْفٌ وَرُعْبٌ، هَلَاكٌ وَسَحْقٌ».

Rettegés és örvény jutott nekünk, a pusztulás és romlás.

٤٨ 48 سَكَبَتْ عَيْنَايَ يَنَابِيعَ مَاءٍ عَلَى سَحْقِ بِنْتِ شَعْبِي.

Vizpatakoktól folyik szét szemem népem leányának romlása miatt.

٤٩ 49 عَيْنِي تَسْكُبُ وَلَا تَكُفُّ بِلَا ٱنْقِطَاعٍ

Szemem elomlott s nem csillapodott, szünet nélkül,

٥٠ 50 حَتَّى يُشْرِفَ وَيَنْظُرَ ٱلرَّبُّ مِنَ ٱلسَّمَاءِ.

míg le nem tekint és nem látja az Örökkévaló az égből.

٥١ 51 عَيْنِي تُؤَثِّرُ فِي نَفْسِي لِأَجْلِ كُلِّ بَنَاتِ مَدِينَتِي.

Szemem bút okozott lelkemnek városomnak mind a leányai miatt.

٥٢ 52 قَدِ ٱصْطَادَتْنِي أَعْدَائِي كَعُصْفُورٍ بِلَا سَبَبٍ.

Vadászva vadásztak rám, mint madárra, ok nélkül való ellenségim.

٥٣ 53 قَرَضُوا فِي ٱلْجُبِّ حَيَاتِي وَأَلْقَوْا عَلَيَّ حِجَارَةً.

Gödörbe szorították éltemet s követ hajítottak reám.

٥٤ 54 طَفَتِ ٱلْمِيَاهُ فَوْقَ رَأْسِي. قُلْتُ: «قَدْ قُرِضْتُ!».

Vizek áradtak fejem fölé, azt mondtam: el vagyok veszve.

٥٥ 55 دَعَوْتُ بِٱسْمِكَ يَارَبُّ مِنَ ٱلْجُبِّ ٱلْأَسْفَلِ.

Szólítottam nevedet, Örökkévaló, mélységes gödörből.

٥٦ 56 لِصَوْتِي سَمِعْتَ: «لَا تَسْتُرْ أُذُنَكَ عَنْ زَفْرَتِي، عَنْ صِيَاحِي».

Szavamat hallottad, ne rejtsd el füledet, szabadulásom kedvéért, fohászom elől!

٥٧ 57 دَنَوْتَ يَوْمَ دَعَوْتُكَ. قُلْتَ: «لَا تَخَفْ!».

Közel voltál, amely napon hívtalak, azt mondtad: ne félj!

٥٨ 58 خَاصَمْتَ يَا سَيِّدُ خُصُومَاتِ نَفْسِي. فَكَكْتَ حَيَاتِي.

Vitted, Uram, lelkem ügyeit, megváltottad éltemet.

٥٩ 59 رَأَيْتَ يَارَبُّ ظُلْمِي. أَقِمْ دَعْوَايَ.

Láttad, Örökkévaló, bántalmamat, szerezz jogot nekem!

٦٠ 60 رَأَيْتَ كُلَّ نَقْمَتِهِمْ، كُلَّ أَفْكَارِهِمْ عَلَيَّ.

Láttad minden boszúállásukat, mind az ő gondolataikat ellenem.

٦١ 61 سَمِعْتَ تَعْيِيرَهُمْ يَارَبُّ، كُلَّ أَفْكَارِهِمْ عَلَيَّ.

Hallottad gyalázásukat, Örökkévaló, mind az ő gondolataikat ellenem.

٦٢ 62 كَلَامُ مُقَاوِمِيَّ وَمُؤَامَرَتُهُمْ عَلَيَّ ٱلْيَوْمَ كُلَّهُ.

Támadóim ajkai és elmélkedésük ellenem vannak egész nap.

٦٣ 63 اُنْظُرْ إِلَى جُلُوسِهِمْ وَوُقُوفِهِمْ، أَنَا أُغْنِيَتُهُمْ!

Ültöket és keltöket tekintsd, én vagyok gúnydaluk.

٦٤ 64 رُدَّ لَهُمْ جَزَاءً يَارَبُّ حَسَبَ عَمَلِ أَيَادِيهِمْ.

Viszonozd nekik tettüket, Örökkévaló, kezeik műve szerint!

٦٥ 65 أَعْطِهِمْ غِشَاوَةَ قَلْبٍ، لَعْنَتَكَ لَهُمْ.

Adjad nekik szívnek elborulását: átkodat nekik!

٦٦ 66 اِتْبَعْ بِٱلْغَضَبِ وَأَهْلِكْهُمْ مِنْ تَحْتِ سَمَاوَاتِ ٱلرَّبِّ.

Üldözd haragban és semmisítsd meg őket az Örökkévaló egei alól!