يوحنَّا 8

١ 1 أَمَّا يَسُوعُ فَمَضَى إِلَى جَبَلِ ٱلزَّيْتُونِ.

പ്രത്യൂഷേ യീശുഃ പനർമന്ദിരമ് ആഗച്ഛത്

٢ 2 ثُمَّ حَضَرَ أَيْضًا إِلَى ٱلْهَيْكَلِ فِي ٱلصُّبْحِ، وَجَاءَ إِلَيْهِ جَمِيعُ ٱلشَّعْبِ فَجَلَسَ يُعَلِّمُهُمْ.

തതഃ സർവ്വേഷു ലോകേഷു തസ്യ സമീപ ആഗതേഷു സ ഉപവിശ്യ താൻ ഉപദേഷ്ടുമ് ആരഭത|

٣ 3 وَقَدَّمَ إِلَيْهِ ٱلْكَتَبَةُ وَٱلْفَرِّيسِيُّونَ ٱمْرَأَةً أُمْسِكَتْ فِي زِنًا. وَلَمَّا أَقَامُوهَا فِي ٱلْوَسْطِ

തദാ അധ്യാപകാഃ ഫിരൂശിനഞ്ച വ്യഭിചാരകർമ്മണി ധൃതം സ്ത്രിയമേകാമ് ആനിയ സർവ്വേഷാം മധ്യേ സ്ഥാപയിത്വാ വ്യാഹരൻ

٤ 4 قَالُوا لَهُ: «يَا مُعَلِّمُ، هَذِهِ ٱلْمَرْأَةُ أُمْسِكَتْ وَهِيَ تَزْنِي فِي ذَاتِ ٱلْفِعْلِ،

ഹേ ഗുരോ യോഷിതമ് ഇമാം വ്യഭിചാരകർമ്മ കുർവ്വാണാം ലോകാ ധൃതവന്തഃ|

٥ 5 وَمُوسَى فِي ٱلنَّامُوسِ أَوْصَانَا أَنَّ مِثْلَ هَذِهِ تُرْجَمُ. فَمَاذَا تَقُولُ أَنْتَ؟».

ഏതാദൃശലോകാഃ പാഷാണാഘാതേന ഹന്തവ്യാ ഇതി വിധിർമൂസാവ്യവസ്ഥാഗ്രന്ഥേ ലിഖിതോസ്തി കിന്തു ഭവാൻ കിമാദിശതി?

٦ 6 قَالُوا هَذَا لِيُجَرِّبُوهُ، لِكَيْ يَكُونَ لَهُمْ مَا يَشْتَكُونَ بِهِ عَلَيْهِ. وَأَمَّا يَسُوعُ فَٱنْحَنَى إِلَى أَسْفَلُ وَكَانَ يَكْتُبُ بِإِصْبِعِهِ عَلَى ٱلْأَرْضِ.

തേ തമപവദിതും പരീക്ഷാഭിപ്രായേണ വാക്യമിദമ് അപൃച്ഛൻ കിന്തു സ പ്രഹ്വീഭൂയ ഭൂമാവങ്ഗല്യാ ലേഖിതുമ് ആരഭത|

٧ 7 وَلَمَّا ٱسْتَمَرُّوا يَسْأَلُونَهُ، ٱنْتَصَبَ وَقَالَ لَهُمْ: «مَنْ كَانَ مِنْكُمْ بِلَا خَطِيَّةٍ فَلْيَرْمِهَا أَوَّلًا بِحَجَرٍ!».

തതസ്തൈഃ പുനഃ പുനഃ പൃഷ്ട ഉത്ഥായ കഥിതവാൻ യുഷ്മാകം മധ്യേ യോ ജനോ നിരപരാധീ സഏവ പ്രഥമമ് ഏനാം പാഷാണേനാഹന്തു|

٨ 8 ثُمَّ ٱنْحَنَى أَيْضًا إِلَى أَسْفَلُ وَكَانَ يَكْتُبُ عَلَى ٱلْأَرْضِ.

പശ്ചാത് സ പുനശ്ച പ്രഹ്വീഭൂയ ഭൂമൗ ലേഖിതുമ് ആരഭത|

٩ 9 وَأَمَّا هُمْ فَلَمَّا سَمِعُوا وَكَانَتْ ضَمَائِرُهُمْ تُبَكِّتُهُمْ، خَرَجُوا وَاحِدًا فَوَاحِدًا، مُبْتَدِئِينَ مِنَ ٱلشُّيُوخِ إِلَى ٱلْآخِرِينَ. وَبَقِيَ يَسُوعُ وَحْدَهُ وَٱلْمَرْأَةُ وَاقِفَةٌ فِي ٱلْوَسْطِ.

താം കഥം ശ്രുത്വാ തേ സ്വസ്വമനസി പ്രബോധം പ്രാപ്യ ജ്യേഷ്ഠാനുക്രമം ഏകൈകശഃ സർവ്വേ ബഹിരഗച്ഛൻ തതോ യീശുരേകാകീ തയക്ത്തോഭവത് മധ്യസ്ഥാനേ ദണ്ഡായമാനാ സാ യോഷാ ച സ്ഥിതാ|

١٠ 10 فَلَمَّا ٱنْتَصَبَ يَسُوعُ وَلَمْ يَنْظُرْ أَحَدًا سِوَى ٱلْمَرْأَةِ، قَالَ لَهَا: «يَا ٱمْرَأَةُ، أَيْنَ هُمْ أُولَئِكَ ٱلْمُشْتَكُونَ عَلَيْكِ؟ أَمَا دَانَكِ أَحَدٌ؟».

തത്പശ്ചാദ് യീശുരുത്ഥായ താം വനിതാം വിനാ കമപ്യപരം ന വിലോക്യ പൃഷ്ടവാൻ ഹേ വാമേ തവാപവാദകാഃ കുത്ര? കോപി ത്വാം കിം ന ദണ്ഡയതി?

١١ 11 فَقَالَتْ «لَا أَحَدَ، يَا سَيِّدُ!». فَقَالَ لَهَا يَسُوعُ: «وَلَا أَنَا أَدِينُكِ. ٱذْهَبِي وَلَا تُخْطِئِي أَيْضًا».

സാവദത് ഹേ മഹേച്ഛ കോപി ന തദാ യീശുരവോചത് നാഹമപി ദണ്ഡയാമി യാഹി പുനഃ പാപം മാകാർഷീഃ|

١٢ 12 ثُمَّ كَلَّمَهُمْ يَسُوعُ أَيْضًا قَائِلًا: «أَنَا هُوَ نُورُ ٱلْعَالَمِ. مَنْ يَتْبَعْنِي فَلَا يَمْشِي فِي ٱلظُّلْمَةِ بَلْ يَكُونُ لَهُ نُورُ ٱلْحَيَاةِ».

തതോ യീശുഃ പുനരപി ലോകേഭ്യ ഇത്ഥം കഥയിതുമ് ആരഭത ജഗതോഹം ജ്യോതിഃസ്വരൂപോ യഃ കശ്ചിൻ മത്പശ്ചാദ ഗച്ഛതി സ തിമിരേ ന ഭ്രമിത്വാ ജീവനരൂപാം ദീപ്തിം പ്രാപ്സ്യതി|

١٣ 13 فَقَالَ لَهُ ٱلْفَرِّيسِيُّونَ: «أَنْتَ تَشْهَدُ لِنَفْسِكَ. شَهَادَتُكَ لَيْسَتْ حَقًّا».

തതഃ ഫിരൂശിനോഽവാദിഷുസ്ത്വം സ്വാർഥേ സ്വയം സാക്ഷ്യം ദദാസി തസ്മാത് തവ സാക്ഷ്യം ഗ്രാഹ്യം ന ഭവതി|

١٤ 14 أَجَابَ يَسُوعُ وَقَالَ لَهُمْ: «وَإِنْ كُنْتُ أَشْهَدُ لِنَفْسِي فَشَهَادَتِي حَقٌّ، لِأَنِّي أَعْلَمُ مِنْ أَيْنَ أَتَيْتُ وَإِلَى أَيْنَ أَذْهَبُ. وَأَمَّا أَنْتُمْ فَلَا تَعْلَمُونَ مِنْ أَيْنَ آتِي وَلَا إِلَى أَيْنَ أَذْهَبُ.

തദാ യീശുഃ പ്രത്യുദിതവാൻ യദ്യപി സ്വാർഥേഽഹം സ്വയം സാക്ഷ്യം ദദാമി തഥാപി മത് സാക്ഷ്യം ഗ്രാഹ്യം യസ്മാദ് അഹം കുത ആഗതോസ്മി ക്വ യാമി ച തദഹം ജാനാമി കിന്തു കുത ആഗതോസ്മി കുത്ര ഗച്ഛാമി ച തദ് യൂയം ന ജാനീഥ|

١٥ 15 أَنْتُمْ حَسَبَ ٱلْجَسَدِ تَدِينُونَ، أَمَّا أَنَا فَلَسْتُ أَدِينُ أَحَدًا.

യൂയം ലൗകികം വിചാരയഥ നാഹം കിമപി വിചാരയാമി|

١٦ 16 وَإِنْ كُنْتُ أَنَا أَدِينُ فَدَيْنُونَتِي حَقٌّ، لِأَنِّي لَسْتُ وَحْدِي، بَلْ أَنَا وَٱلْآبُ ٱلَّذِي أَرْسَلَنِي.

കിന്തു യദി വിചാരയാമി തർഹി മമ വിചാരോ ഗ്രഹീതവ്യോ യതോഹമ് ഏകാകീ നാസ്മി പ്രേരയിതാ പിതാ മയാ സഹ വിദ്യതേ|

١٧ 17 وَأَيْضًا فِي نَامُوسِكُمْ مَكْتُوبٌ أَنَّ شَهَادَةَ رَجُلَيْنِ حَقٌّ:

ദ്വയോ ർജനയോഃ സാക്ഷ്യം ഗ്രഹണീയം ഭവതീതി യുഷ്മാകം വ്യവസ്ഥാഗ്രന്ഥേ ലിഖിതമസ്തി|

١٨ 18 أَنَا هُوَ ٱلشَّاهِدُ لِنَفْسِي، وَيَشْهَدُ لِي ٱلْآبُ ٱلَّذِي أَرْسَلَنِي».

അഹം സ്വാർഥേ സ്വയം സാക്ഷിത്വം ദദാമി യശ്ച മമ താതോ മാം പ്രേരിതവാൻ സോപി മദർഥേ സാക്ഷ്യം ദദാതി|

١٩ 19 فَقَالُوا لَهُ: «أَيْنَ هُوَ أَبُوكَ؟». أَجَابَ يَسُوعُ: «لَسْتُمْ تَعْرِفُونَنِي أَنَا وَلَا أَبِي. لَوْ عَرَفْتُمُونِي لَعَرَفْتُمْ أَبِي أَيْضًا».

തദാ തേഽപൃച്ഛൻ തവ താതഃ കുത്ര? തതോ യീശുഃ പ്രത്യവാദീദ് യൂയം മാം ന ജാനീഥ മത്പിതരഞ്ച ന ജാനീഥ യദി മാമ് അക്ഷാസ്യത തർഹി മമ താതമപ്യക്ഷാസ്യത|

٢٠ 20 هَذَا ٱلْكَلَامُ قَالَهُ يَسُوعُ فِي ٱلْخِزَانَةِ وَهُوَ يُعَلِّمُ فِي ٱلْهَيْكَلِ. وَلَمْ يُمْسِكْهُ أَحَدٌ، لِأَنَّ سَاعَتَهُ لَمْ تَكُنْ قَدْ جَاءَتْ بَعْدُ.

യീശു ർമന്ദിര ഉപദിശ്യ ഭണ്ഡാഗാരേ കഥാ ഏതാ അകഥയത് തഥാപി തം പ്രതി കോപി കരം നോദതോലയത്|

٢١ 21 قَالَ لَهُمْ يَسُوعُ أَيْضًا: «أَنَا أَمْضِي وَسَتَطْلُبُونَنِي، وَتَمُوتُونَ فِي خَطِيَّتِكُمْ. حَيْثُ أَمْضِي أَنَا لَا تَقْدِرُونَ أَنْتُمْ أَنْ تَأْتُوا».

തതഃ പരം യീശുഃ പുനരുദിതവാൻ അധുനാഹം ഗച്ഛാമി യൂയം മാം ഗവേഷയിഷ്യഥ കിന്തു നിജൈഃ പാപൈ ർമരിഷ്യഥ യത് സ്ഥാനമ് അഹം യാസ്യാമി തത് സ്ഥാനമ് യൂയം യാതും ന ശക്ഷ്യഥ|

٢٢ 22 فَقَالَ ٱلْيَهُودُ: «أَلَعَلَّهُ يَقْتُلُ نَفْسَهُ حَتَّى يَقُولُ: حَيْثُ أَمْضِي أَنَا لَا تَقْدِرُونَ أَنْتُمْ أَنْ تَأْتُوا؟».

തദാ യിഹൂദീയാഃ പ്രാവോചൻ കിമയമ് ആത്മഘാതം കരിഷ്യതി? യതോ യത് സ്ഥാനമ് അഹം യാസ്യാമി തത് സ്ഥാനമ് യൂയം യാതും ന ശക്ഷ്യഥ ഇതി വാക്യം ബ്രവീതി|

٢٣ 23 فَقَالَ لَهُمْ: «أَنْتُمْ مِنْ أَسْفَلُ، أَمَّا أَنَا فَمِنْ فَوْقُ. أَنْتُمْ مِنْ هَذَا ٱلْعَالَمِ، أَمَّا أَنَا فَلَسْتُ مِنْ هَذَا ٱلْعَالَمِ.

തതോ യീശുസ്തേഭ്യഃ കഥിതവാൻ യൂയമ് അധഃസ്ഥാനീയാ ലോകാ അഹമ് ഊർദ്വ്വസ്ഥാനീയഃ യൂയമ് ഏതജ്ജഗത്സമ്ബന്ധീയാ അഹമ് ഏതജ്ജഗത്സമ്ബന്ധീയോ ന|

٢٤ 24 فَقُلْتُ لَكُمْ: إِنَّكُمْ تَمُوتُونَ فِي خَطَايَاكُمْ، لِأَنَّكُمْ إِنْ لَمْ تُؤْمِنُوا أَنِّي أَنَا هُوَ تَمُوتُونَ فِي خَطَايَاكُمْ».

തസ്മാത് കഥിതവാൻ യൂയം നിജൈഃ പാപൈ ർമരിഷ്യഥ യതോഹം സ പുമാൻ ഇതി യദി ന വിശ്വസിഥ തർഹി നിജൈഃ പാപൈ ർമരിഷ്യഥ|

٢٥ 25 فَقَالُوا لَهُ: «مَنْ أَنْتَ؟». فَقَالَ لَهُمْ يَسُوعُ: «أَنَا مِنَ ٱلْبَدْءِ مَا أُكَلِّمُكُمْ أَيْضًا بِهِ.

തദാ തേ ഽപൃച്ഛൻ കസ്ത്വം? തതോ യീശുഃ കഥിതവാൻ യുഷ്മാകം സന്നിധൗ യസ്യ പ്രസ്താവമ് ആ പ്രഥമാത് കരോമി സഏവ പുരുഷോഹം|

٢٦ 26 إِنَّ لِي أَشْيَاءَ كَثِيرَةً أَتَكَلَّمُ وَأَحْكُمُ بِهَا مِنْ نَحْوِكُمْ، لَكِنَّ ٱلَّذِي أَرْسَلَنِي هُوَ حَقٌّ. وَأَنَا مَا سَمِعْتُهُ مِنْهُ، فَهَذَا أَقُولُهُ لِلْعَالَمِ».

യുഷ്മാസു മയാ ബഹുവാക്യം വക്ത്തവ്യം വിചാരയിതവ്യഞ്ച കിന്തു മത്പ്രേരയിതാ സത്യവാദീ തസ്യ സമീപേ യദഹം ശ്രുതവാൻ തദേവ ജഗതേ കഥയാമി|

٢٧ 27 وَلَمْ يَفْهَمُوا أَنَّهُ كَانَ يَقُولُ لَهُمْ عَنِ ٱلْآبِ.

കിന്തു സ ജനകേ വാക്യമിദം പ്രോക്ത്തവാൻ ഇതി തേ നാബുധ്യന്ത|

٢٨ 28 فَقَالَ لَهُمْ يَسُوعُ: «مَتَى رَفَعْتُمُ ٱبْنَ ٱلْإِنْسَانِ، فَحِينَئِذٍ تَفْهَمُونَ أَنِّي أَنَا هُوَ، وَلَسْتُ أَفْعَلُ شَيْئًا مِنْ نَفْسِي، بَلْ أَتَكَلَّمُ بِهَذَا كَمَا عَلَّمَنِي أَبِي.

തതോ യീശുരകഥയദ് യദാ മനുഷ്യപുത്രമ് ഊർദ്വ്വ ഉത്ഥാപയിഷ്യഥ തദാഹം സ പുമാൻ കേവലഃ സ്വയം കിമപി കർമ്മ ന കരോമി കിന്തു താതോ യഥാ ശിക്ഷയതി തദനുസാരേണ വാക്യമിദം വദാമീതി ച യൂയം ജ്ഞാതും ശക്ഷ്യഥ|

٢٩ 29 وَٱلَّذِي أَرْسَلَنِي هُوَ مَعِي، وَلَمْ يَتْرُكْنِي ٱلْآبُ وَحْدِي، لِأَنِّي فِي كُلِّ حِينٍ أَفْعَلُ مَا يُرْضِيهِ».

മത്പ്രേരയിതാ പിതാ മാമ് ഏകാകിനം ന ത്യജതി സ മയാ സാർദ്ധം തിഷ്ഠതി യതോഹം തദഭിമതം കർമ്മ സദാ കരോമി|

٣٠ 30 وَبَيْنَمَا هُوَ يَتَكَلَّمُ بِهَذَا آمَنَ بِهِ كَثِيرُونَ.

തദാ തസ്യൈതാനി വാക്യാനി ശ്രുത്വാ ബഹുവസ്താസ്മിൻ വ്യശ്വസൻ|

٣١ 31 فَقَالَ يَسُوعُ لِلْيَهُودِ ٱلَّذِينَ آمَنُوا بِهِ: «إِنَّكُمْ إِنْ ثَبَتُّمْ فِي كَلَامِي فَبِالْحَقِيقَةِ تَكُونُونَ تَلَامِيذِي،

യേ യിഹൂദീയാ വ്യശ്വസൻ യീശുസ്തേഭ്യോഽകഥയത്

٣٢ 32 وَتَعْرِفُونَ ٱلْحَقَّ، وَٱلْحَقُّ يُحَرِّرُكُمْ».

മമ വാക്യേ യദി യൂയമ് ആസ്ഥാം കുരുഥ തർഹി മമ ശിഷ്യാ ഭൂത്വാ സത്യത്വം ജ്ഞാസ്യഥ തതഃ സത്യതയാ യുഷ്മാകം മോക്ഷോ ഭവിഷ്യതി|

٣٣ 33 أَجَابُوهُ: «إِنَّنَا ذُرِّيَّةُ إِبْرَاهِيمَ، وَلَمْ نُسْتَعْبَدْ لِأَحَدٍ قَطُّ! كَيْفَ تَقُولُ أَنْتَ: إِنَّكُمْ تَصِيرُونَ أَحْرَارًا؟».

തദാ തേ പ്രത്യവാദിഷുഃ വയമ് ഇബ്രാഹീമോ വംശഃ കദാപി കസ്യാപി ദാസാ ന ജാതാസ്തർഹി യുഷ്മാകം മുക്ത്തി ർഭവിഷ്യതീതി വാക്യം കഥം ബ്രവീഷി?

٣٤ 34 أَجَابَهُمْ يَسُوعُ: «ٱلْحَقَّ ٱلْحَقَّ أَقُولُ لَكُمْ: إِنَّ كُلَّ مَنْ يَعْمَلُ ٱلْخَطِيَّةَ هُوَ عَبْدٌ لِلْخَطِيَّةِ.

തദാ യീശുഃ പ്രത്യവദദ് യുഷ്മാനഹം യഥാർഥതരം വദാമി യഃ പാപം കരോതി സ പാപസ്യ ദാസഃ|

٣٥ 35 وَٱلْعَبْدُ لَا يَبْقَى فِي ٱلْبَيْتِ إِلَى ٱلْأَبَدِ، أَمَّا ٱلِٱبْنُ فَيَبْقَى إِلَى ٱلْأَبَدِ. (aiōn g165)

ദാസശ്ച നിരന്തരം നിവേശനേ ന തിഷ്ഠതി കിന്തു പുത്രോ നിരന്തരം തിഷ്ഠതി| (aiōn g165)

٣٦ 36 فَإِنْ حَرَّرَكُمْ ٱلِٱبْنُ فَبِالْحَقِيقَةِ تَكُونُونَ أَحْرَارًا.

അതഃ പുത്രോ യദി യുഷ്മാൻ മോചയതി തർഹി നിതാന്തമേവ മുക്ത്താ ഭവിഷ്യഥ|

٣٧ 37 أَنَا عَالِمٌ أَنَّكُمْ ذُرِّيَّةُ إِبْرَاهِيمَ. لَكِنَّكُمْ تَطْلُبُونَ أَنْ تَقْتُلُونِي لِأَنَّ كَلَامِي لَا مَوْضِعَ لَهُ فِيكُمْ.

യുയമ് ഇബ്രാഹീമോ വംശ ഇത്യഹം ജാനാമി കിന്തു മമ കഥാ യുഷ്മാകമ് അന്തഃകരണേഷു സ്ഥാനം ന പ്രാപ്നുവന്തി തസ്മാദ്ധേതോ ർമാം ഹന്തുമ് ഈഹധ്വേ|

٣٨ 38 أَنَا أَتَكَلَّمُ بِمَا رَأَيْتُ عِنْدَ أَبِي، وَأَنْتُمْ تَعْمَلُونَ مَا رَأَيْتُمْ عِنْدَ أَبِيكُمْ».

അഹം സ്വപിതുഃ സമീപേ യദപശ്യം തദേവ കഥയാമി തഥാ യൂയമപി സ്വപിതുഃ സമീപേ യദപശ്യത തദേവ കുരുധ്വേ|

٣٩ 39 أَجَابُوا وَقَالُوا لَهُ: «أَبُونَا هُوَ إِبْرَاهِيمُ». قَالَ لَهُمْ يَسُوعُ: «لَوْ كُنْتُمْ أَوْلَادَ إِبْرَاهِيمَ، لَكُنْتُمْ تَعْمَلُونَ أَعْمَالَ إِبْرَاهِيمَ!

തദാ തേ പ്രത്യവോചൻ ഇബ്രാഹീമ് അസ്മാകം പിതാ തതോ യീശുരകഥയദ് യദി യൂയമ് ഇബ്രാഹീമഃ സന്താനാ അഭവിഷ്യത തർഹി ഇബ്രാഹീമ ആചാരണവദ് ആചരിഷ്യത|

٤٠ 40 وَلَكِنَّكُمُ ٱلْآنَ تَطْلُبُونَ أَنْ تَقْتُلُونِي، وَأَنَا إِنْسَانٌ قَدْ كَلَّمَكُمْ بِٱلْحَقِّ ٱلَّذِي سَمِعَهُ مِنَ ٱللهِ. هَذَا لَمْ يَعْمَلْهُ إِبْرَاهِيمُ.

ഈശ്വരസ്യ മുഖാത് സത്യം വാക്യം ശ്രുത്വാ യുഷ്മാൻ ജ്ഞാപയാമി യോഹം തം മാം ഹന്തും ചേഷ്ടധ്വേ ഇബ്രാഹീമ് ഏതാദൃശം കർമ്മ ന ചകാര|

٤١ 41 أَنْتُمْ تَعْمَلُونَ أَعْمَالَ أَبِيكُمْ». فَقَالُوا لَهُ: «إِنَّنَا لَمْ نُولَدْ مِنْ زِنًا. لَنَا أَبٌ وَاحِدٌ وَهُوَ ٱللهُ».

യൂയം സ്വസ്വപിതുഃ കർമ്മാണി കുരുഥ തദാ തൈരുക്ത്തം ന വയം ജാരജാതാ അസ്മാകമ് ഏകഏവ പിതാസ്തി സ ഏവേശ്വരഃ

٤٢ 42 فَقَالَ لَهُمْ يَسُوعُ: «لَوْ كَانَ ٱللهُ أَبَاكُمْ لَكُنْتُمْ تُحِبُّونَنِي، لِأَنِّي خَرَجْتُ مِنْ قِبَلِ ٱللهِ وَأَتَيْتُ. لِأَنِّي لَمْ آتِ مِنْ نَفْسِي، بَلْ ذَاكَ أَرْسَلَنِي.

തതോ യീശുനാ കഥിതമ് ഈശ്വരോ യദി യുഷ്മാകം താതോഭവിഷ്യത് തർഹി യൂയം മയി പ്രേമാകരിഷ്യത യതോഹമ് ഈശ്വരാന്നിർഗത്യാഗതോസ്മി സ്വതോ നാഗതോഹം സ മാം പ്രാഹിണോത്|

٤٣ 43 لِمَاذَا لَا تَفْهَمُونَ كَلَامِي؟ لِأَنَّكُمْ لَا تَقْدِرُونَ أَنْ تَسْمَعُوا قَوْلِي.

യൂയം മമ വാക്യമിദം ന ബുധ്യധ്വേ കുതഃ? യതോ യൂയം മമോപദേശം സോഢും ന ശക്നുഥ|

٤٤ 44 أَنْتُمْ مِنْ أَبٍ هُوَ إِبْلِيسُ، وَشَهَوَاتِ أَبِيكُمْ تُرِيدُونَ أَنْ تَعْمَلُوا. ذَاكَ كَانَ قَتَّالًا لِلنَّاسِ مِنَ ٱلْبَدْءِ، وَلَمْ يَثْبُتْ فِي ٱلْحَقِّ لِأَنَّهُ لَيْسَ فِيهِ حَقٌّ. مَتَى تَكَلَّمَ بِٱلْكَذِبِ فَإِنَّمَا يَتَكَلَّمُ مِمَّا لَهُ، لِأَنَّهُ كَذَّابٌ وَأَبُو ٱلْكَذَّابِ.

യൂയം ശൈതാൻ പിതുഃ സന്താനാ ഏതസ്മാദ് യുഷ്മാകം പിതുരഭിലാഷം പൂരയഥ സ ആ പ്രഥമാത് നരഘാതീ തദന്തഃ സത്യത്വസ്യ ലേശോപി നാസ്തി കാരണാദതഃ സ സത്യതായാം നാതിഷ്ഠത് സ യദാ മൃഷാ കഥയതി തദാ നിജസ്വഭാവാനുസാരേണൈവ കഥയതി യതോ സ മൃഷാഭാഷീ മൃഷോത്പാദകശ്ച|

٤٥ 45 وَأَمَّا أَنَا فَلِأَنِّي أَقُولُ ٱلْحَقَّ لَسْتُمْ تُؤْمِنُونَ بِي.

അഹം തഥ്യവാക്യം വദാമി കാരണാദസ്മാദ് യൂയം മാം ന പ്രതീഥ|

٤٦ 46 مَنْ مِنْكُمْ يُبَكِّتُنِي عَلَى خَطِيَّةٍ؟ فَإِنْ كُنْتُ أَقُولُ ٱلْحَقَّ، فَلِمَاذَا لَسْتُمْ تُؤْمِنُونَ بِي؟

മയി പാപമസ്തീതി പ്രമാണം യുഷ്മാകം കോ ദാതും ശക്നോതി? യദ്യഹം തഥ്യവാക്യം വദാമി തർഹി കുതോ മാം ന പ്രതിഥ?

٤٧ 47 اَلَّذِي مِنَ ٱللهِ يَسْمَعُ كَلَامَ ٱللهِ. لِذَلِكَ أَنْتُمْ لَسْتُمْ تَسْمَعُونَ، لِأَنَّكُمْ لَسْتُمْ مِنَ ٱللهِ».

യഃ കശ്ചന ഈശ്വരീയോ ലോകഃ സ ഈശ്വരീയകഥായാം മനോ നിധത്തേ യൂയമ് ഈശ്വരീയലോകാ ന ഭവഥ തന്നിദാനാത് തത്ര ന മനാംസി നിധദ്വേ|

٤٨ 48 فَأَجَاب ٱلْيَهُودُ وَقَالُوا لَهُ: «أَلَسْنَا نَقُولُ حَسَنًا: إِنَّكَ سَامِرِيٌّ وَبِكَ شَيْطَانٌ؟».

തദാ യിഹൂദീയാഃ പ്രത്യവാദിഷുഃ ത്വമേകഃ ശോമിരോണീയോ ഭൂതഗ്രസ്തശ്ച വയം കിമിദം ഭദ്രം നാവാദിഷ്മ?

٤٩ 49 أَجَابَ يَسُوعُ: «أَنَا لَيْسَ بِي شَيْطَانٌ، لَكِنِّي أُكْرِمُ أَبِي وَأَنْتُمْ تُهِينُونَنِي.

തതോ യീശുഃ പ്രത്യവാദീത് നാഹം ഭൂതഗ്രസ്തഃ കിന്തു നിജതാതം സമ്മന്യേ തസ്മാദ് യൂയം മാമ് അപമന്യധ്വേ|

٥٠ 50 أَنَا لَسْتُ أَطْلُبُ مَجْدِي. يُوجَدُ مَنْ يَطْلُبُ وَيَدِينُ.

അഹം സ്വസുഖ്യാതിം ന ചേഷ്ടേ കിന്തു ചേഷ്ടിതാ വിചാരയിതാ ചാപര ഏക ആസ്തേ|

٥١ 51 اَلْحَقَّ ٱلْحَقَّ أَقُولُ لَكُمْ: إِنْ كَانَ أَحَدٌ يَحْفَظُ كَلَامِي فَلَنْ يَرَى ٱلْمَوْتَ إِلَى ٱلْأَبَدِ». (aiōn g165)

അഹം യുഷ്മഭ്യമ് അതീവ യഥാർഥം കഥയാമി യോ നരോ മദീയം വാചം മന്യതേ സ കദാചന നിധനം ന ദ്രക്ഷ്യതി| (aiōn g165)

٥٢ 52 فَقَالَ لَهُ ٱلْيَهُودُ: ٱلْآنَ عَلِمْنَا أَنَّ بِكَ شَيْطَانًا. قَدْ مَاتَ إِبْرَاهِيمُ وَٱلْأَنْبِيَاءُ، وَأَنْتَ تَقُولُ: إِنْ كَانَ أَحَدٌ يَحْفَظُ كَلَامِي فَلَنْ يَذُوقَ ٱلْمَوْتَ إِلَى ٱلْأَبَدِ. (aiōn g165)

യിഹൂദീയാസ്തമവദൻ ത്വം ഭൂതഗ്രസ്ത ഇതീദാനീമ് അവൈഷ്മ| ഇബ്രാഹീമ് ഭവിഷ്യദ്വാദിനഞ്ച സർവ്വേ മൃതാഃ കിന്തു ത്വം ഭാഷസേ യോ നരോ മമ ഭാരതീം ഗൃഹ്ലാതി സ ജാതു നിധാനാസ്വാദം ന ലപ്സ്യതേ| (aiōn g165)

٥٣ 53 أَلَعَلَّكَ أَعْظَمُ مِنْ أَبِينَا إِبْرَاهِيمَ ٱلَّذِي مَاتَ؟ وَٱلْأَنْبِيَاءُ مَاتُوا. مَنْ تَجْعَلُ نَفْسَكَ؟».

തർഹി ത്വം കിമ് അസ്മാകം പൂർവ്വപുരുഷാദ് ഇബ്രാഹീമോപി മഹാൻ? യസ്മാത് സോപി മൃതഃ ഭവിഷ്യദ്വാദിനോപി മൃതാഃ ത്വം സ്വം കം പുമാംസം മനുഷേ?

٥٤ 54 أَجَابَ يَسُوعُ: «إِنْ كُنْتُ أُمَجِّدُ نَفْسِي فَلَيْسَ مَجْدِي شَيْئًا. أَبِي هُوَ ٱلَّذِي يُمَجِّدُنِي، ٱلَّذِي تَقُولُونَ أَنْتُمْ إِنَّهُ إِلَهُكُمْ،

യീശുഃ പ്രത്യവോചദ് യദ്യഹം സ്വം സ്വയം സമ്മന്യേ തർഹി മമ തത് സമ്മനനം കിമപി ന കിന്തു മമ താതോ യം യൂയം സ്വീയമ് ഈശ്വരം ഭാഷധ്വേ സഏവ മാം സമ്മനുതേ|

٥٥ 55 وَلَسْتُمْ تَعْرِفُونَهُ. وَأَمَّا أَنَا فَأَعْرِفُهُ. وَإِنْ قُلْتُ إِنِّي لَسْتُ أَعْرِفُهُ أَكُونُ مِثْلَكُمْ كَاذِبًا، لَكِنِّي أَعْرِفُهُ وَأَحْفَظُ قَوْلَهُ.

യൂയം തം നാവഗച്ഛഥ കിന്ത്വഹം തമവഗച്ഛാമി തം നാവഗച്ഛാമീതി വാക്യം യദി വദാമി തർഹി യൂയമിവ മൃഷാഭാഷീ ഭവാമി കിന്ത്വഹം തമവഗച്ഛാമി തദാക്ഷാമപി ഗൃഹ്ലാമി|

٥٦ 56 أَبُوكُمْ إِبْرَاهِيمُ تَهَلَّلَ بِأَنْ يَرَى يَوْمِي فَرَأَى وَفَرِحَ».

യുഷ്മാകം പൂർവ്വപുരുഷ ഇബ്രാഹീമ് മമ സമയം ദ്രഷ്ടുമ് അതീവാവാഞ്ഛത് തന്നിരീക്ഷ്യാനന്ദച്ച|

٥٧ 57 فَقَالَ لَهُ ٱلْيَهُودُ: «لَيْسَ لَكَ خَمْسُونَ سَنَةً بَعْدُ، أَفَرَأَيْتَ إِبْرَاهِيمَ؟».

തദാ യിഹൂദീയാ അപൃച്ഛൻ തവ വയഃ പഞ്ചാശദ്വത്സരാ ന ത്വം കിമ് ഇബ്രാഹീമമ് അദ്രാക്ഷീഃ?

٥٨ 58 قَالَ لَهُمْ يَسُوعُ: «ٱلْحَقَّ ٱلْحَقَّ أَقُولُ لَكُمْ: قَبْلَ أَنْ يَكُونَ إِبْرَاهِيمُ أَنَا كَائِنٌ».

യീശുഃ പ്രത്യവാദീദ് യുഷ്മാനഹം യഥാർഥതരം വദാമി ഇബ്രാഹീമോ ജന്മനഃ പൂർവ്വകാലമാരഭ്യാഹം വിദ്യേ|

٥٩ 59 فَرَفَعُوا حِجَارَةً لِيَرْجُمُوهُ. أَمَّا يَسُوعُ فَٱخْتَفَى وَخَرَجَ مِنَ ٱلْهَيْكَلِ مُجْتَازًا فِي وَسْطِهِمْ وَمَضَى هَكَذَا.

തദാ തേ പാഷാണാൻ ഉത്തോല്യ തമാഹന്തുമ് ഉദയച്ഛൻ കിന്തു യീശു ർഗുപ്തോ മന്തിരാദ് ബഹിർഗത്യ തേഷാം മധ്യേന പ്രസ്ഥിതവാൻ|

Jesus Preaches in the Synagogue