يوحنَّا 8
| أَمَّا يَسُوعُ فَمَضَى إِلَى جَبَلِ ٱلزَّيْتُونِ. | ١ 1 |
ប្រត្យូឞេ យីឝុះ បនម៌ន្ទិរម៑ អាគច្ឆត្
| ثُمَّ حَضَرَ أَيْضًا إِلَى ٱلْهَيْكَلِ فِي ٱلصُّبْحِ، وَجَاءَ إِلَيْهِ جَمِيعُ ٱلشَّعْبِ فَجَلَسَ يُعَلِّمُهُمْ. | ٢ 2 |
តតះ សវ៌្វេឞុ លោកេឞុ តស្យ សមីប អាគតេឞុ ស ឧបវិឝ្យ តាន៑ ឧបទេឞ្ដុម៑ អារភត។
| وَقَدَّمَ إِلَيْهِ ٱلْكَتَبَةُ وَٱلْفَرِّيسِيُّونَ ٱمْرَأَةً أُمْسِكَتْ فِي زِنًا. وَلَمَّا أَقَامُوهَا فِي ٱلْوَسْطِ | ٣ 3 |
តទា អធ្យាបកាះ ផិរូឝិនញ្ច វ្យភិចារកម៌្មណិ ធ្ឫតំ ស្ត្រិយមេកាម៑ អានិយ សវ៌្វេឞាំ មធ្យេ ស្ថាបយិត្វា វ្យាហរន្
| قَالُوا لَهُ: «يَا مُعَلِّمُ، هَذِهِ ٱلْمَرْأَةُ أُمْسِكَتْ وَهِيَ تَزْنِي فِي ذَاتِ ٱلْفِعْلِ، | ٤ 4 |
ហេ គុរោ យោឞិតម៑ ឥមាំ វ្យភិចារកម៌្ម កុវ៌្វាណាំ លោកា ធ្ឫតវន្តះ។
| وَمُوسَى فِي ٱلنَّامُوسِ أَوْصَانَا أَنَّ مِثْلَ هَذِهِ تُرْجَمُ. فَمَاذَا تَقُولُ أَنْتَ؟». | ٥ 5 |
ឯតាទ្ឫឝលោកាះ បាឞាណាឃាតេន ហន្តវ្យា ឥតិ វិធិម៌ូសាវ្យវស្ថាគ្រន្ថេ លិខិតោស្តិ កិន្តុ ភវាន៑ កិមាទិឝតិ?
| قَالُوا هَذَا لِيُجَرِّبُوهُ، لِكَيْ يَكُونَ لَهُمْ مَا يَشْتَكُونَ بِهِ عَلَيْهِ. وَأَمَّا يَسُوعُ فَٱنْحَنَى إِلَى أَسْفَلُ وَكَانَ يَكْتُبُ بِإِصْبِعِهِ عَلَى ٱلْأَرْضِ. | ٦ 6 |
តេ តមបវទិតុំ បរីក្ឞាភិប្រាយេណ វាក្យមិទម៑ អប្ឫច្ឆន៑ កិន្តុ ស ប្រហ្វីភូយ ភូមាវង្គល្យា លេខិតុម៑ អារភត។
| وَلَمَّا ٱسْتَمَرُّوا يَسْأَلُونَهُ، ٱنْتَصَبَ وَقَالَ لَهُمْ: «مَنْ كَانَ مِنْكُمْ بِلَا خَطِيَّةٍ فَلْيَرْمِهَا أَوَّلًا بِحَجَرٍ!». | ٧ 7 |
តតស្តៃះ បុនះ បុនះ ប្ឫឞ្ដ ឧត្ថាយ កថិតវាន៑ យុឞ្មាកំ មធ្យេ យោ ជនោ និរបរាធី សឯវ ប្រថមម៑ ឯនាំ បាឞាណេនាហន្តុ។
| ثُمَّ ٱنْحَنَى أَيْضًا إِلَى أَسْفَلُ وَكَانَ يَكْتُبُ عَلَى ٱلْأَرْضِ. | ٨ 8 |
បឝ្ចាត៑ ស បុនឝ្ច ប្រហ្វីភូយ ភូមៅ លេខិតុម៑ អារភត។
| وَأَمَّا هُمْ فَلَمَّا سَمِعُوا وَكَانَتْ ضَمَائِرُهُمْ تُبَكِّتُهُمْ، خَرَجُوا وَاحِدًا فَوَاحِدًا، مُبْتَدِئِينَ مِنَ ٱلشُّيُوخِ إِلَى ٱلْآخِرِينَ. وَبَقِيَ يَسُوعُ وَحْدَهُ وَٱلْمَرْأَةُ وَاقِفَةٌ فِي ٱلْوَسْطِ. | ٩ 9 |
តាំ កថំ ឝ្រុត្វា តេ ស្វស្វមនសិ ប្រពោធំ ប្រាប្យ ជ្យេឞ្ឋានុក្រមំ ឯកៃកឝះ សវ៌្វេ ពហិរគច្ឆន៑ តតោ យីឝុរេកាកី តយក្ត្តោភវត៑ មធ្យស្ថានេ ទណ្ឌាយមានា សា យោឞា ច ស្ថិតា។
| فَلَمَّا ٱنْتَصَبَ يَسُوعُ وَلَمْ يَنْظُرْ أَحَدًا سِوَى ٱلْمَرْأَةِ، قَالَ لَهَا: «يَا ٱمْرَأَةُ، أَيْنَ هُمْ أُولَئِكَ ٱلْمُشْتَكُونَ عَلَيْكِ؟ أَمَا دَانَكِ أَحَدٌ؟». | ١٠ 10 |
តត្បឝ្ចាទ៑ យីឝុរុត្ថាយ តាំ វនិតាំ វិនា កមប្យបរំ ន វិលោក្យ ប្ឫឞ្ដវាន៑ ហេ វាមេ តវាបវាទកាះ កុត្រ? កោបិ ត្វាំ កិំ ន ទណ្ឌយតិ?
| فَقَالَتْ «لَا أَحَدَ، يَا سَيِّدُ!». فَقَالَ لَهَا يَسُوعُ: «وَلَا أَنَا أَدِينُكِ. ٱذْهَبِي وَلَا تُخْطِئِي أَيْضًا». | ١١ 11 |
សាវទត៑ ហេ មហេច្ឆ កោបិ ន តទា យីឝុរវោចត៑ នាហមបិ ទណ្ឌយាមិ យាហិ បុនះ បាបំ មាកាឞ៌ីះ។
| ثُمَّ كَلَّمَهُمْ يَسُوعُ أَيْضًا قَائِلًا: «أَنَا هُوَ نُورُ ٱلْعَالَمِ. مَنْ يَتْبَعْنِي فَلَا يَمْشِي فِي ٱلظُّلْمَةِ بَلْ يَكُونُ لَهُ نُورُ ٱلْحَيَاةِ». | ١٢ 12 |
តតោ យីឝុះ បុនរបិ លោកេភ្យ ឥត្ថំ កថយិតុម៑ អារភត ជគតោហំ ជ្យោតិះស្វរូបោ យះ កឝ្ចិន៑ មត្បឝ្ចាទ គច្ឆតិ ស តិមិរេ ន ភ្រមិត្វា ជីវនរូបាំ ទីប្តិំ ប្រាប្ស្យតិ។
| فَقَالَ لَهُ ٱلْفَرِّيسِيُّونَ: «أَنْتَ تَشْهَدُ لِنَفْسِكَ. شَهَادَتُكَ لَيْسَتْ حَقًّا». | ١٣ 13 |
តតះ ផិរូឝិនោៜវាទិឞុស្ត្វំ ស្វាត៌្ហេ ស្វយំ សាក្ឞ្យំ ទទាសិ តស្មាត៑ តវ សាក្ឞ្យំ គ្រាហ្យំ ន ភវតិ។
| أَجَابَ يَسُوعُ وَقَالَ لَهُمْ: «وَإِنْ كُنْتُ أَشْهَدُ لِنَفْسِي فَشَهَادَتِي حَقٌّ، لِأَنِّي أَعْلَمُ مِنْ أَيْنَ أَتَيْتُ وَإِلَى أَيْنَ أَذْهَبُ. وَأَمَّا أَنْتُمْ فَلَا تَعْلَمُونَ مِنْ أَيْنَ آتِي وَلَا إِلَى أَيْنَ أَذْهَبُ. | ١٤ 14 |
តទា យីឝុះ ប្រត្យុទិតវាន៑ យទ្យបិ ស្វាត៌្ហេៜហំ ស្វយំ សាក្ឞ្យំ ទទាមិ តថាបិ មត៑ សាក្ឞ្យំ គ្រាហ្យំ យស្មាទ៑ អហំ កុត អាគតោស្មិ ក្វ យាមិ ច តទហំ ជានាមិ កិន្តុ កុត អាគតោស្មិ កុត្រ គច្ឆាមិ ច តទ៑ យូយំ ន ជានីថ។
| أَنْتُمْ حَسَبَ ٱلْجَسَدِ تَدِينُونَ، أَمَّا أَنَا فَلَسْتُ أَدِينُ أَحَدًا. | ١٥ 15 |
យូយំ លៅកិកំ វិចារយថ នាហំ កិមបិ វិចារយាមិ។
| وَإِنْ كُنْتُ أَنَا أَدِينُ فَدَيْنُونَتِي حَقٌّ، لِأَنِّي لَسْتُ وَحْدِي، بَلْ أَنَا وَٱلْآبُ ٱلَّذِي أَرْسَلَنِي. | ١٦ 16 |
កិន្តុ យទិ វិចារយាមិ តហ៌ិ មម វិចារោ គ្រហីតវ្យោ យតោហម៑ ឯកាកី នាស្មិ ប្រេរយិតា បិតា មយា សហ វិទ្យតេ។
| وَأَيْضًا فِي نَامُوسِكُمْ مَكْتُوبٌ أَنَّ شَهَادَةَ رَجُلَيْنِ حَقٌّ: | ١٧ 17 |
ទ្វយោ រ្ជនយោះ សាក្ឞ្យំ គ្រហណីយំ ភវតីតិ យុឞ្មាកំ វ្យវស្ថាគ្រន្ថេ លិខិតមស្តិ។
| أَنَا هُوَ ٱلشَّاهِدُ لِنَفْسِي، وَيَشْهَدُ لِي ٱلْآبُ ٱلَّذِي أَرْسَلَنِي». | ١٨ 18 |
អហំ ស្វាត៌្ហេ ស្វយំ សាក្ឞិត្វំ ទទាមិ យឝ្ច មម តាតោ មាំ ប្រេរិតវាន៑ សោបិ មទត៌្ហេ សាក្ឞ្យំ ទទាតិ។
| فَقَالُوا لَهُ: «أَيْنَ هُوَ أَبُوكَ؟». أَجَابَ يَسُوعُ: «لَسْتُمْ تَعْرِفُونَنِي أَنَا وَلَا أَبِي. لَوْ عَرَفْتُمُونِي لَعَرَفْتُمْ أَبِي أَيْضًا». | ١٩ 19 |
តទា តេៜប្ឫច្ឆន៑ តវ តាតះ កុត្រ? តតោ យីឝុះ ប្រត្យវាទីទ៑ យូយំ មាំ ន ជានីថ មត្បិតរញ្ច ន ជានីថ យទិ មាម៑ អក្ឞាស្យត តហ៌ិ មម តាតមប្យក្ឞាស្យត។
| هَذَا ٱلْكَلَامُ قَالَهُ يَسُوعُ فِي ٱلْخِزَانَةِ وَهُوَ يُعَلِّمُ فِي ٱلْهَيْكَلِ. وَلَمْ يُمْسِكْهُ أَحَدٌ، لِأَنَّ سَاعَتَهُ لَمْ تَكُنْ قَدْ جَاءَتْ بَعْدُ. | ٢٠ 20 |
យីឝុ រ្មន្ទិរ ឧបទិឝ្យ ភណ្ឌាគារេ កថា ឯតា អកថយត៑ តថាបិ តំ ប្រតិ កោបិ ករំ នោទតោលយត៑។
| قَالَ لَهُمْ يَسُوعُ أَيْضًا: «أَنَا أَمْضِي وَسَتَطْلُبُونَنِي، وَتَمُوتُونَ فِي خَطِيَّتِكُمْ. حَيْثُ أَمْضِي أَنَا لَا تَقْدِرُونَ أَنْتُمْ أَنْ تَأْتُوا». | ٢١ 21 |
តតះ បរំ យីឝុះ បុនរុទិតវាន៑ អធុនាហំ គច្ឆាមិ យូយំ មាំ គវេឞយិឞ្យថ កិន្តុ និជៃះ បាបៃ រ្មរិឞ្យថ យត៑ ស្ថានម៑ អហំ យាស្យាមិ តត៑ ស្ថានម៑ យូយំ យាតុំ ន ឝក្ឞ្យថ។
| فَقَالَ ٱلْيَهُودُ: «أَلَعَلَّهُ يَقْتُلُ نَفْسَهُ حَتَّى يَقُولُ: حَيْثُ أَمْضِي أَنَا لَا تَقْدِرُونَ أَنْتُمْ أَنْ تَأْتُوا؟». | ٢٢ 22 |
តទា យិហូទីយាះ ប្រាវោចន៑ កិមយម៑ អាត្មឃាតំ ករិឞ្យតិ? យតោ យត៑ ស្ថានម៑ អហំ យាស្យាមិ តត៑ ស្ថានម៑ យូយំ យាតុំ ន ឝក្ឞ្យថ ឥតិ វាក្យំ ព្រវីតិ។
| فَقَالَ لَهُمْ: «أَنْتُمْ مِنْ أَسْفَلُ، أَمَّا أَنَا فَمِنْ فَوْقُ. أَنْتُمْ مِنْ هَذَا ٱلْعَالَمِ، أَمَّا أَنَا فَلَسْتُ مِنْ هَذَا ٱلْعَالَمِ. | ٢٣ 23 |
តតោ យីឝុស្តេភ្យះ កថិតវាន៑ យូយម៑ អធះស្ថានីយា លោកា អហម៑ ឩទ៌្វ្វស្ថានីយះ យូយម៑ ឯតជ្ជគត្សម្ពន្ធីយា អហម៑ ឯតជ្ជគត្សម្ពន្ធីយោ ន។
| فَقُلْتُ لَكُمْ: إِنَّكُمْ تَمُوتُونَ فِي خَطَايَاكُمْ، لِأَنَّكُمْ إِنْ لَمْ تُؤْمِنُوا أَنِّي أَنَا هُوَ تَمُوتُونَ فِي خَطَايَاكُمْ». | ٢٤ 24 |
តស្មាត៑ កថិតវាន៑ យូយំ និជៃះ បាបៃ រ្មរិឞ្យថ យតោហំ ស បុមាន៑ ឥតិ យទិ ន វិឝ្វសិថ តហ៌ិ និជៃះ បាបៃ រ្មរិឞ្យថ។
| فَقَالُوا لَهُ: «مَنْ أَنْتَ؟». فَقَالَ لَهُمْ يَسُوعُ: «أَنَا مِنَ ٱلْبَدْءِ مَا أُكَلِّمُكُمْ أَيْضًا بِهِ. | ٢٥ 25 |
តទា តេ ៜប្ឫច្ឆន៑ កស្ត្វំ? តតោ យីឝុះ កថិតវាន៑ យុឞ្មាកំ សន្និធៅ យស្យ ប្រស្តាវម៑ អា ប្រថមាត៑ ករោមិ សឯវ បុរុឞោហំ។
| إِنَّ لِي أَشْيَاءَ كَثِيرَةً أَتَكَلَّمُ وَأَحْكُمُ بِهَا مِنْ نَحْوِكُمْ، لَكِنَّ ٱلَّذِي أَرْسَلَنِي هُوَ حَقٌّ. وَأَنَا مَا سَمِعْتُهُ مِنْهُ، فَهَذَا أَقُولُهُ لِلْعَالَمِ». | ٢٦ 26 |
យុឞ្មាសុ មយា ពហុវាក្យំ វក្ត្តវ្យំ វិចារយិតវ្យញ្ច កិន្តុ មត្ប្រេរយិតា សត្យវាទី តស្យ សមីបេ យទហំ ឝ្រុតវាន៑ តទេវ ជគតេ កថយាមិ។
| وَلَمْ يَفْهَمُوا أَنَّهُ كَانَ يَقُولُ لَهُمْ عَنِ ٱلْآبِ. | ٢٧ 27 |
កិន្តុ ស ជនកេ វាក្យមិទំ ប្រោក្ត្តវាន៑ ឥតិ តេ នាពុធ្យន្ត។
| فَقَالَ لَهُمْ يَسُوعُ: «مَتَى رَفَعْتُمُ ٱبْنَ ٱلْإِنْسَانِ، فَحِينَئِذٍ تَفْهَمُونَ أَنِّي أَنَا هُوَ، وَلَسْتُ أَفْعَلُ شَيْئًا مِنْ نَفْسِي، بَلْ أَتَكَلَّمُ بِهَذَا كَمَا عَلَّمَنِي أَبِي. | ٢٨ 28 |
តតោ យីឝុរកថយទ៑ យទា មនុឞ្យបុត្រម៑ ឩទ៌្វ្វ ឧត្ថាបយិឞ្យថ តទាហំ ស បុមាន៑ កេវលះ ស្វយំ កិមបិ កម៌្ម ន ករោមិ កិន្តុ តាតោ យថា ឝិក្ឞយតិ តទនុសារេណ វាក្យមិទំ វទាមីតិ ច យូយំ ជ្ញាតុំ ឝក្ឞ្យថ។
| وَٱلَّذِي أَرْسَلَنِي هُوَ مَعِي، وَلَمْ يَتْرُكْنِي ٱلْآبُ وَحْدِي، لِأَنِّي فِي كُلِّ حِينٍ أَفْعَلُ مَا يُرْضِيهِ». | ٢٩ 29 |
មត្ប្រេរយិតា បិតា មាម៑ ឯកាកិនំ ន ត្យជតិ ស មយា សាទ៌្ធំ តិឞ្ឋតិ យតោហំ តទភិមតំ កម៌្ម សទា ករោមិ។
| وَبَيْنَمَا هُوَ يَتَكَلَّمُ بِهَذَا آمَنَ بِهِ كَثِيرُونَ. | ٣٠ 30 |
តទា តស្យៃតានិ វាក្យានិ ឝ្រុត្វា ពហុវស្តាស្មិន៑ វ្យឝ្វសន៑។
| فَقَالَ يَسُوعُ لِلْيَهُودِ ٱلَّذِينَ آمَنُوا بِهِ: «إِنَّكُمْ إِنْ ثَبَتُّمْ فِي كَلَامِي فَبِالْحَقِيقَةِ تَكُونُونَ تَلَامِيذِي، | ٣١ 31 |
យេ យិហូទីយា វ្យឝ្វសន៑ យីឝុស្តេភ្យោៜកថយត្
| وَتَعْرِفُونَ ٱلْحَقَّ، وَٱلْحَقُّ يُحَرِّرُكُمْ». | ٣٢ 32 |
មម វាក្យេ យទិ យូយម៑ អាស្ថាំ កុរុថ តហ៌ិ មម ឝិឞ្យា ភូត្វា សត្យត្វំ ជ្ញាស្យថ តតះ សត្យតយា យុឞ្មាកំ មោក្ឞោ ភវិឞ្យតិ។
| أَجَابُوهُ: «إِنَّنَا ذُرِّيَّةُ إِبْرَاهِيمَ، وَلَمْ نُسْتَعْبَدْ لِأَحَدٍ قَطُّ! كَيْفَ تَقُولُ أَنْتَ: إِنَّكُمْ تَصِيرُونَ أَحْرَارًا؟». | ٣٣ 33 |
តទា តេ ប្រត្យវាទិឞុះ វយម៑ ឥព្រាហីមោ វំឝះ កទាបិ កស្យាបិ ទាសា ន ជាតាស្តហ៌ិ យុឞ្មាកំ មុក្ត្តិ រ្ភវិឞ្យតីតិ វាក្យំ កថំ ព្រវីឞិ?
| أَجَابَهُمْ يَسُوعُ: «ٱلْحَقَّ ٱلْحَقَّ أَقُولُ لَكُمْ: إِنَّ كُلَّ مَنْ يَعْمَلُ ٱلْخَطِيَّةَ هُوَ عَبْدٌ لِلْخَطِيَّةِ. | ٣٤ 34 |
តទា យីឝុះ ប្រត្យវទទ៑ យុឞ្មានហំ យថាត៌្ហតរំ វទាមិ យះ បាបំ ករោតិ ស បាបស្យ ទាសះ។
| وَٱلْعَبْدُ لَا يَبْقَى فِي ٱلْبَيْتِ إِلَى ٱلْأَبَدِ، أَمَّا ٱلِٱبْنُ فَيَبْقَى إِلَى ٱلْأَبَدِ. (aiōn g165) | ٣٥ 35 |
ទាសឝ្ច និរន្តរំ និវេឝនេ ន តិឞ្ឋតិ កិន្តុ បុត្រោ និរន្តរំ តិឞ្ឋតិ។ (aiōn g165)
| فَإِنْ حَرَّرَكُمْ ٱلِٱبْنُ فَبِالْحَقِيقَةِ تَكُونُونَ أَحْرَارًا. | ٣٦ 36 |
អតះ បុត្រោ យទិ យុឞ្មាន៑ មោចយតិ តហ៌ិ និតាន្តមេវ មុក្ត្តា ភវិឞ្យថ។
| أَنَا عَالِمٌ أَنَّكُمْ ذُرِّيَّةُ إِبْرَاهِيمَ. لَكِنَّكُمْ تَطْلُبُونَ أَنْ تَقْتُلُونِي لِأَنَّ كَلَامِي لَا مَوْضِعَ لَهُ فِيكُمْ. | ٣٧ 37 |
យុយម៑ ឥព្រាហីមោ វំឝ ឥត្យហំ ជានាមិ កិន្តុ មម កថា យុឞ្មាកម៑ អន្តះករណេឞុ ស្ថានំ ន ប្រាប្នុវន្តិ តស្មាទ្ធេតោ រ្មាំ ហន្តុម៑ ឦហធ្វេ។
| أَنَا أَتَكَلَّمُ بِمَا رَأَيْتُ عِنْدَ أَبِي، وَأَنْتُمْ تَعْمَلُونَ مَا رَأَيْتُمْ عِنْدَ أَبِيكُمْ». | ٣٨ 38 |
អហំ ស្វបិតុះ សមីបេ យទបឝ្យំ តទេវ កថយាមិ តថា យូយមបិ ស្វបិតុះ សមីបេ យទបឝ្យត តទេវ កុរុធ្វេ។
| أَجَابُوا وَقَالُوا لَهُ: «أَبُونَا هُوَ إِبْرَاهِيمُ». قَالَ لَهُمْ يَسُوعُ: «لَوْ كُنْتُمْ أَوْلَادَ إِبْرَاهِيمَ، لَكُنْتُمْ تَعْمَلُونَ أَعْمَالَ إِبْرَاهِيمَ! | ٣٩ 39 |
តទា តេ ប្រត្យវោចន៑ ឥព្រាហីម៑ អស្មាកំ បិតា តតោ យីឝុរកថយទ៑ យទិ យូយម៑ ឥព្រាហីមះ សន្តានា អភវិឞ្យត តហ៌ិ ឥព្រាហីម អាចារណវទ៑ អាចរិឞ្យត។
| وَلَكِنَّكُمُ ٱلْآنَ تَطْلُبُونَ أَنْ تَقْتُلُونِي، وَأَنَا إِنْسَانٌ قَدْ كَلَّمَكُمْ بِٱلْحَقِّ ٱلَّذِي سَمِعَهُ مِنَ ٱللهِ. هَذَا لَمْ يَعْمَلْهُ إِبْرَاهِيمُ. | ٤٠ 40 |
ឦឝ្វរស្យ មុខាត៑ សត្យំ វាក្យំ ឝ្រុត្វា យុឞ្មាន៑ ជ្ញាបយាមិ យោហំ តំ មាំ ហន្តុំ ចេឞ្ដធ្វេ ឥព្រាហីម៑ ឯតាទ្ឫឝំ កម៌្ម ន ចការ។
| أَنْتُمْ تَعْمَلُونَ أَعْمَالَ أَبِيكُمْ». فَقَالُوا لَهُ: «إِنَّنَا لَمْ نُولَدْ مِنْ زِنًا. لَنَا أَبٌ وَاحِدٌ وَهُوَ ٱللهُ». | ٤١ 41 |
យូយំ ស្វស្វបិតុះ កម៌្មាណិ កុរុថ តទា តៃរុក្ត្តំ ន វយំ ជារជាតា អស្មាកម៑ ឯកឯវ បិតាស្តិ ស ឯវេឝ្វរះ
| فَقَالَ لَهُمْ يَسُوعُ: «لَوْ كَانَ ٱللهُ أَبَاكُمْ لَكُنْتُمْ تُحِبُّونَنِي، لِأَنِّي خَرَجْتُ مِنْ قِبَلِ ٱللهِ وَأَتَيْتُ. لِأَنِّي لَمْ آتِ مِنْ نَفْسِي، بَلْ ذَاكَ أَرْسَلَنِي. | ٤٢ 42 |
តតោ យីឝុនា កថិតម៑ ឦឝ្វរោ យទិ យុឞ្មាកំ តាតោភវិឞ្យត៑ តហ៌ិ យូយំ មយិ ប្រេមាករិឞ្យត យតោហម៑ ឦឝ្វរាន្និគ៌ត្យាគតោស្មិ ស្វតោ នាគតោហំ ស មាំ ប្រាហិណោត៑។
| لِمَاذَا لَا تَفْهَمُونَ كَلَامِي؟ لِأَنَّكُمْ لَا تَقْدِرُونَ أَنْ تَسْمَعُوا قَوْلِي. | ٤٣ 43 |
យូយំ មម វាក្យមិទំ ន ពុធ្យធ្វេ កុតះ? យតោ យូយំ មមោបទេឝំ សោឍុំ ន ឝក្នុថ។
| أَنْتُمْ مِنْ أَبٍ هُوَ إِبْلِيسُ، وَشَهَوَاتِ أَبِيكُمْ تُرِيدُونَ أَنْ تَعْمَلُوا. ذَاكَ كَانَ قَتَّالًا لِلنَّاسِ مِنَ ٱلْبَدْءِ، وَلَمْ يَثْبُتْ فِي ٱلْحَقِّ لِأَنَّهُ لَيْسَ فِيهِ حَقٌّ. مَتَى تَكَلَّمَ بِٱلْكَذِبِ فَإِنَّمَا يَتَكَلَّمُ مِمَّا لَهُ، لِأَنَّهُ كَذَّابٌ وَأَبُو ٱلْكَذَّابِ. | ٤٤ 44 |
យូយំ ឝៃតាន៑ បិតុះ សន្តានា ឯតស្មាទ៑ យុឞ្មាកំ បិតុរភិលាឞំ បូរយថ ស អា ប្រថមាត៑ នរឃាតី តទន្តះ សត្យត្វស្យ លេឝោបិ នាស្តិ ការណាទតះ ស សត្យតាយាំ នាតិឞ្ឋត៑ ស យទា ម្ឫឞា កថយតិ តទា និជស្វភាវានុសារេណៃវ កថយតិ យតោ ស ម្ឫឞាភាឞី ម្ឫឞោត្បាទកឝ្ច។
| وَأَمَّا أَنَا فَلِأَنِّي أَقُولُ ٱلْحَقَّ لَسْتُمْ تُؤْمِنُونَ بِي. | ٤٥ 45 |
អហំ តថ្យវាក្យំ វទាមិ ការណាទស្មាទ៑ យូយំ មាំ ន ប្រតីថ។
| مَنْ مِنْكُمْ يُبَكِّتُنِي عَلَى خَطِيَّةٍ؟ فَإِنْ كُنْتُ أَقُولُ ٱلْحَقَّ، فَلِمَاذَا لَسْتُمْ تُؤْمِنُونَ بِي؟ | ٤٦ 46 |
មយិ បាបមស្តីតិ ប្រមាណំ យុឞ្មាកំ កោ ទាតុំ ឝក្នោតិ? យទ្យហំ តថ្យវាក្យំ វទាមិ តហ៌ិ កុតោ មាំ ន ប្រតិថ?
| اَلَّذِي مِنَ ٱللهِ يَسْمَعُ كَلَامَ ٱللهِ. لِذَلِكَ أَنْتُمْ لَسْتُمْ تَسْمَعُونَ، لِأَنَّكُمْ لَسْتُمْ مِنَ ٱللهِ». | ٤٧ 47 |
យះ កឝ្ចន ឦឝ្វរីយោ លោកះ ស ឦឝ្វរីយកថាយាំ មនោ និធត្តេ យូយម៑ ឦឝ្វរីយលោកា ន ភវថ តន្និទានាត៑ តត្រ ន មនាំសិ និធទ្វេ។
| فَأَجَاب ٱلْيَهُودُ وَقَالُوا لَهُ: «أَلَسْنَا نَقُولُ حَسَنًا: إِنَّكَ سَامِرِيٌّ وَبِكَ شَيْطَانٌ؟». | ٤٨ 48 |
តទា យិហូទីយាះ ប្រត្យវាទិឞុះ ត្វមេកះ ឝោមិរោណីយោ ភូតគ្រស្តឝ្ច វយំ កិមិទំ ភទ្រំ នាវាទិឞ្ម?
| أَجَابَ يَسُوعُ: «أَنَا لَيْسَ بِي شَيْطَانٌ، لَكِنِّي أُكْرِمُ أَبِي وَأَنْتُمْ تُهِينُونَنِي. | ٤٩ 49 |
តតោ យីឝុះ ប្រត្យវាទីត៑ នាហំ ភូតគ្រស្តះ កិន្តុ និជតាតំ សម្មន្យេ តស្មាទ៑ យូយំ មាម៑ អបមន្យធ្វេ។
| أَنَا لَسْتُ أَطْلُبُ مَجْدِي. يُوجَدُ مَنْ يَطْلُبُ وَيَدِينُ. | ٥٠ 50 |
អហំ ស្វសុខ្យាតិំ ន ចេឞ្ដេ កិន្តុ ចេឞ្ដិតា វិចារយិតា ចាបរ ឯក អាស្តេ។
| اَلْحَقَّ ٱلْحَقَّ أَقُولُ لَكُمْ: إِنْ كَانَ أَحَدٌ يَحْفَظُ كَلَامِي فَلَنْ يَرَى ٱلْمَوْتَ إِلَى ٱلْأَبَدِ». (aiōn g165) | ٥١ 51 |
អហំ យុឞ្មភ្យម៑ អតីវ យថាត៌្ហំ កថយាមិ យោ នរោ មទីយំ វាចំ មន្យតេ ស កទាចន និធនំ ន ទ្រក្ឞ្យតិ។ (aiōn g165)
| فَقَالَ لَهُ ٱلْيَهُودُ: ٱلْآنَ عَلِمْنَا أَنَّ بِكَ شَيْطَانًا. قَدْ مَاتَ إِبْرَاهِيمُ وَٱلْأَنْبِيَاءُ، وَأَنْتَ تَقُولُ: إِنْ كَانَ أَحَدٌ يَحْفَظُ كَلَامِي فَلَنْ يَذُوقَ ٱلْمَوْتَ إِلَى ٱلْأَبَدِ. (aiōn g165) | ٥٢ 52 |
យិហូទីយាស្តមវទន៑ ត្វំ ភូតគ្រស្ត ឥតីទានីម៑ អវៃឞ្ម។ ឥព្រាហីម៑ ភវិឞ្យទ្វាទិនញ្ច សវ៌្វេ ម្ឫតាះ កិន្តុ ត្វំ ភាឞសេ យោ នរោ មម ភារតីំ គ្ឫហ្លាតិ ស ជាតុ និធានាស្វាទំ ន លប្ស្យតេ។ (aiōn g165)
| أَلَعَلَّكَ أَعْظَمُ مِنْ أَبِينَا إِبْرَاهِيمَ ٱلَّذِي مَاتَ؟ وَٱلْأَنْبِيَاءُ مَاتُوا. مَنْ تَجْعَلُ نَفْسَكَ؟». | ٥٣ 53 |
តហ៌ិ ត្វំ កិម៑ អស្មាកំ បូវ៌្វបុរុឞាទ៑ ឥព្រាហីមោបិ មហាន៑? យស្មាត៑ សោបិ ម្ឫតះ ភវិឞ្យទ្វាទិនោបិ ម្ឫតាះ ត្វំ ស្វំ កំ បុមាំសំ មនុឞេ?
| أَجَابَ يَسُوعُ: «إِنْ كُنْتُ أُمَجِّدُ نَفْسِي فَلَيْسَ مَجْدِي شَيْئًا. أَبِي هُوَ ٱلَّذِي يُمَجِّدُنِي، ٱلَّذِي تَقُولُونَ أَنْتُمْ إِنَّهُ إِلَهُكُمْ، | ٥٤ 54 |
យីឝុះ ប្រត្យវោចទ៑ យទ្យហំ ស្វំ ស្វយំ សម្មន្យេ តហ៌ិ មម តត៑ សម្មននំ កិមបិ ន កិន្តុ មម តាតោ យំ យូយំ ស្វីយម៑ ឦឝ្វរំ ភាឞធ្វេ សឯវ មាំ សម្មនុតេ។
| وَلَسْتُمْ تَعْرِفُونَهُ. وَأَمَّا أَنَا فَأَعْرِفُهُ. وَإِنْ قُلْتُ إِنِّي لَسْتُ أَعْرِفُهُ أَكُونُ مِثْلَكُمْ كَاذِبًا، لَكِنِّي أَعْرِفُهُ وَأَحْفَظُ قَوْلَهُ. | ٥٥ 55 |
យូយំ តំ នាវគច្ឆថ កិន្ត្វហំ តមវគច្ឆាមិ តំ នាវគច្ឆាមីតិ វាក្យំ យទិ វទាមិ តហ៌ិ យូយមិវ ម្ឫឞាភាឞី ភវាមិ កិន្ត្វហំ តមវគច្ឆាមិ តទាក្ឞាមបិ គ្ឫហ្លាមិ។
| أَبُوكُمْ إِبْرَاهِيمُ تَهَلَّلَ بِأَنْ يَرَى يَوْمِي فَرَأَى وَفَرِحَ». | ٥٦ 56 |
យុឞ្មាកំ បូវ៌្វបុរុឞ ឥព្រាហីម៑ មម សមយំ ទ្រឞ្ដុម៑ អតីវាវាញ្ឆត៑ តន្និរីក្ឞ្យានន្ទច្ច។
| فَقَالَ لَهُ ٱلْيَهُودُ: «لَيْسَ لَكَ خَمْسُونَ سَنَةً بَعْدُ، أَفَرَأَيْتَ إِبْرَاهِيمَ؟». | ٥٧ 57 |
តទា យិហូទីយា អប្ឫច្ឆន៑ តវ វយះ បញ្ចាឝទ្វត្សរា ន ត្វំ កិម៑ ឥព្រាហីមម៑ អទ្រាក្ឞីះ?
| قَالَ لَهُمْ يَسُوعُ: «ٱلْحَقَّ ٱلْحَقَّ أَقُولُ لَكُمْ: قَبْلَ أَنْ يَكُونَ إِبْرَاهِيمُ أَنَا كَائِنٌ». | ٥٨ 58 |
យីឝុះ ប្រត្យវាទីទ៑ យុឞ្មានហំ យថាត៌្ហតរំ វទាមិ ឥព្រាហីមោ ជន្មនះ បូវ៌្វកាលមារភ្យាហំ វិទ្យេ។
| فَرَفَعُوا حِجَارَةً لِيَرْجُمُوهُ. أَمَّا يَسُوعُ فَٱخْتَفَى وَخَرَجَ مِنَ ٱلْهَيْكَلِ مُجْتَازًا فِي وَسْطِهِمْ وَمَضَى هَكَذَا. | ٥٩ 59 |
តទា តេ បាឞាណាន៑ ឧត្តោល្យ តមាហន្តុម៑ ឧទយច្ឆន៑ កិន្តុ យីឝុ រ្គុប្តោ មន្តិរាទ៑ ពហិគ៌ត្យ តេឞាំ មធ្យេន ប្រស្ថិតវាន៑។
