يوحنَّا 8
| أَمَّا يَسُوعُ فَمَضَى إِلَى جَبَلِ ٱلزَّيْتُونِ. | ١ 1 |
पन यीशु अपने चेलन सेइं साथी ज़ैतून पहाड़े पुड़ जेव।
| ثُمَّ حَضَرَ أَيْضًا إِلَى ٱلْهَيْكَلِ فِي ٱلصُّبْحِ، وَجَاءَ إِلَيْهِ جَمِيعُ ٱلشَّعْبِ فَجَلَسَ يُعَلِّمُهُمْ. | ٢ 2 |
होरसां तै झ़ेझ़ां-झ़ेझ़ां मन्दरेरे अंगने मां जेव, बड़े लोक तैस कां आए ते तै बिश्तां तैन शिक्षा देने लगो।
| وَقَدَّمَ إِلَيْهِ ٱلْكَتَبَةُ وَٱلْفَرِّيسِيُّونَ ٱمْرَأَةً أُمْسِكَتْ فِي زِنًا. وَلَمَّا أَقَامُوهَا فِي ٱلْوَسْطِ | ٣ 3 |
तैखन शास्त्री ते फरीसी लोक एक्की कुआन्शी ज़ै बदमैशी मां ट्लेइयोरी थी, तै मझ़ाटे खड़ी केरतां यीशु सेइं ज़ोवं,
| قَالُوا لَهُ: «يَا مُعَلِّمُ، هَذِهِ ٱلْمَرْأَةُ أُمْسِكَتْ وَهِيَ تَزْنِي فِي ذَاتِ ٱلْفِعْلِ، | ٤ 4 |
“हे गुरू, ई कुआन्श बदमाशी केरते वक्त ट्लोरीए।
| وَمُوسَى فِي ٱلنَّامُوسِ أَوْصَانَا أَنَّ مِثْلَ هَذِهِ تُرْجَمُ. فَمَاذَا تَقُولُ أَنْتَ؟». | ٥ 5 |
मूसेरे कानूने मां मूसा असन हुक्म दित्तोरोए कि एरी ज़ेरि कुआन्शी घोड़ेईं बैइतां मारा, ते तू एस कुआन्शरे बारे मां कुन ज़ोतस, कि अस एस कुन केरम?”
| قَالُوا هَذَا لِيُجَرِّبُوهُ، لِكَيْ يَكُونَ لَهُمْ مَا يَشْتَكُونَ بِهِ عَلَيْهِ. وَأَمَّا يَسُوعُ فَٱنْحَنَى إِلَى أَسْفَلُ وَكَانَ يَكْتُبُ بِإِصْبِعِهِ عَلَى ٱلْأَرْضِ. | ٦ 6 |
तैनेईं यीशु परखनेरे लेइ ए गल ज़ोई, ताके तैस पुड़ दोष लाने जो गल मैल्ले। पन यीशु उन्ढे लिकतां एंगलोई सेइं ज़मीनी पुड़ लिखने लव।
| وَلَمَّا ٱسْتَمَرُّوا يَسْأَلُونَهُ، ٱنْتَصَبَ وَقَالَ لَهُمْ: «مَنْ كَانَ مِنْكُمْ بِلَا خَطِيَّةٍ فَلْيَرْمِهَا أَوَّلًا بِحَجَرٍ!». | ٧ 7 |
ज़ैखन तैना तैस पुछ़ते राए, त तैनी उबरे तेकतां तैन सेइं ज़ोवं, “तुसन मरां ज़ैनी पाप न भोए कियोरोए, तैए पेइलो घोड़े बाए।”
| ثُمَّ ٱنْحَنَى أَيْضًا إِلَى أَسْفَلُ وَكَانَ يَكْتُبُ عَلَى ٱلْأَرْضِ. | ٨ 8 |
ते फिरी उन्ढे लिकतां एंगलोई सेइं ज़मीनी पुड़ लिखने लव।
| وَأَمَّا هُمْ فَلَمَّا سَمِعُوا وَكَانَتْ ضَمَائِرُهُمْ تُبَكِّتُهُمْ، خَرَجُوا وَاحِدًا فَوَاحِدًا، مُبْتَدِئِينَ مِنَ ٱلشُّيُوخِ إِلَى ٱلْآخِرِينَ. وَبَقِيَ يَسُوعُ وَحْدَهُ وَٱلْمَرْأَةُ وَاقِفَةٌ فِي ٱلْوَسْطِ. | ٩ 9 |
पन तैना एना शुन्तां बड्डन करां निकड़न तगर सारे एक्की पत्ती अक तैट्ठां च़ले जे, ते यीशु अकैल्लो राव, ते तै कुआन्श मझ़ाटे खड़ी राई।
| فَلَمَّا ٱنْتَصَبَ يَسُوعُ وَلَمْ يَنْظُرْ أَحَدًا سِوَى ٱلْمَرْأَةِ، قَالَ لَهَا: «يَا ٱمْرَأَةُ، أَيْنَ هُمْ أُولَئِكَ ٱلْمُشْتَكُونَ عَلَيْكِ؟ أَمَا دَانَكِ أَحَدٌ؟». | ١٠ 10 |
यीशुए उबरे तेकतां तैस पुच़्छ़ू, “हे कुआन्श, तैना कोरां जे? कुन केन्चे तीं पुड़ सज़ारो हुक्म न दित्तो?”
| فَقَالَتْ «لَا أَحَدَ، يَا سَيِّدُ!». فَقَالَ لَهَا يَسُوعُ: «وَلَا أَنَا أَدِينُكِ. ٱذْهَبِي وَلَا تُخْطِئِي أَيْضًا». | ١١ 11 |
तैसां ज़ोवं, “हे प्रभु केन्चे नईं।” यीशुए ज़ोवं, “अवं भी तीं सज़ारो हुक्म न देईं। अपने घरे जो गा ते फिरी पत्ती पापेरी न ज़िन्दगी ज़ीयां।”
| ثُمَّ كَلَّمَهُمْ يَسُوعُ أَيْضًا قَائِلًا: «أَنَا هُوَ نُورُ ٱلْعَالَمِ. مَنْ يَتْبَعْنِي فَلَا يَمْشِي فِي ٱلظُّلْمَةِ بَلْ يَكُونُ لَهُ نُورُ ٱلْحَيَاةِ». | ١٢ 12 |
यीशुए फिरी लोकन सेइं ज़ोवं, “दुनियारी लौ अव्वें आईं, ज़ै मीं पत्ती एज्जेलो त तै आंधरे मां न च़लेलो, पन तै लौ हासिल केरेलो ज़ै ज़िन्दगरी देचे।”
| فَقَالَ لَهُ ٱلْفَرِّيسِيُّونَ: «أَنْتَ تَشْهَدُ لِنَفْسِكَ. شَهَادَتُكَ لَيْسَتْ حَقًّا». | ١٣ 13 |
फरीसी लोकेईं तैस सेइं ज़ोवं, “तू अपनि गवाही एप्पू देतस, तेरी गवाही सच़्च़ी नईं।”
| أَجَابَ يَسُوعُ وَقَالَ لَهُمْ: «وَإِنْ كُنْتُ أَشْهَدُ لِنَفْسِي فَشَهَادَتِي حَقٌّ، لِأَنِّي أَعْلَمُ مِنْ أَيْنَ أَتَيْتُ وَإِلَى أَيْنَ أَذْهَبُ. وَأَمَّا أَنْتُمْ فَلَا تَعْلَمُونَ مِنْ أَيْنَ آتِي وَلَا إِلَى أَيْنَ أَذْهَبُ. | ١٤ 14 |
यीशुए तैन जुवाब दित्तो, “भला अवं अपनि गवाही एप्पू देताईं फिरी भी मेरी गवाही सच़्च़ीए, किजोकि अवं ज़ानताईं कि अवं कोट्ठां ओरोईं ते कोरां गाताईं? पन तुस न ज़ानाथ कि अवं कोट्ठां ओरोईं ते कोरां गाताईं।
| أَنْتُمْ حَسَبَ ٱلْجَسَدِ تَدِينُونَ، أَمَّا أَنَا فَلَسْتُ أَدِينُ أَحَدًا. | ١٥ 15 |
तुस इन्सानेरी सोचरे मुताबिक इन्साफ केरतथ, अवं केन्चेरी इन्साफ न केरि।
| وَإِنْ كُنْتُ أَنَا أَدِينُ فَدَيْنُونَتِي حَقٌّ، لِأَنِّي لَسْتُ وَحْدِي، بَلْ أَنَا وَٱلْآبُ ٱلَّذِي أَرْسَلَنِي. | ١٦ 16 |
ते अगर अवं इन्साफ केरि भी त मेरो इन्साफ सच़्च़ोए, किजोकि अवं अकैल्लो नईं, पन अवं ते मेरो बाजीए, ज़ैनी अवं भेज़ोरोईं।
| وَأَيْضًا فِي نَامُوسِكُمْ مَكْتُوبٌ أَنَّ شَهَادَةَ رَجُلَيْنِ حَقٌّ: | ١٧ 17 |
मूसेरे कानूने मां भी लिखोरोए कि दूई ज़नां केरि गवाही मिलतां सच़्च़ी भोतीए।
| أَنَا هُوَ ٱلشَّاهِدُ لِنَفْسِي، وَيَشْهَدُ لِي ٱلْآبُ ٱلَّذِي أَرْسَلَنِي». | ١٨ 18 |
अक त अवं अपनि गवाही देताईं, ते दुइयोवं गवाही मेरो बाजी देते ज़ैनी अवं भेज़ोरोईं।”
| فَقَالُوا لَهُ: «أَيْنَ هُوَ أَبُوكَ؟». أَجَابَ يَسُوعُ: «لَسْتُمْ تَعْرِفُونَنِي أَنَا وَلَا أَبِي. لَوْ عَرَفْتُمُونِي لَعَرَفْتُمْ أَبِي أَيْضًا». | ١٩ 19 |
तैनेईं तैस पुच़्छ़ू, “तेरो बाजी कोड़ि आए?” यीशुए जुवाब दित्तो, “न तुस मीं ज़ानतथ न मेरे बाजी, अगर मीं ज़ानते त मेरे बाजी भी ज़ानते।”
| هَذَا ٱلْكَلَامُ قَالَهُ يَسُوعُ فِي ٱلْخِزَانَةِ وَهُوَ يُعَلِّمُ فِي ٱلْهَيْكَلِ. وَلَمْ يُمْسِكْهُ أَحَدٌ، لِأَنَّ سَاعَتَهُ لَمْ تَكُنْ قَدْ جَاءَتْ بَعْدُ. | ٢٠ 20 |
एना गल्लां तैनी मन्दरेरे अंगने मां शिक्षा देते भण्डार घरे मां ज़ोई, ते केन्चे तै न ट्लाव, किजोकि तैसेरो वक्त हेजू न थियो ओरो।
| قَالَ لَهُمْ يَسُوعُ أَيْضًا: «أَنَا أَمْضِي وَسَتَطْلُبُونَنِي، وَتَمُوتُونَ فِي خَطِيَّتِكُمْ. حَيْثُ أَمْضِي أَنَا لَا تَقْدِرُونَ أَنْتُمْ أَنْ تَأْتُوا». | ٢١ 21 |
यीशुए फिरी तैन सेइं ज़ोवं, “अवं ज़ानताईं कि तुस मीं तोप्पेले ते पाप केरते-केरते मरेले, ज़ैड़ी अवं गाताईं तैड़ी तुस न एज्जी बटथ।”
| فَقَالَ ٱلْيَهُودُ: «أَلَعَلَّهُ يَقْتُلُ نَفْسَهُ حَتَّى يَقُولُ: حَيْثُ أَمْضِي أَنَا لَا تَقْدِرُونَ أَنْتُمْ أَنْ تَأْتُوا؟». | ٢٢ 22 |
एस पुड़ यहूदी लीडरेईं ज़ोवं, “कुन एने अपनो आप मारनोए, ज़ैन ज़ोते कि ज़ैड़ी अवं गाताईं तैड़ी तुस न एज्जी बटतथ?”
| فَقَالَ لَهُمْ: «أَنْتُمْ مِنْ أَسْفَلُ، أَمَّا أَنَا فَمِنْ فَوْقُ. أَنْتُمْ مِنْ هَذَا ٱلْعَالَمِ، أَمَّا أَنَا فَلَسْتُ مِنْ هَذَا ٱلْعَالَمِ. | ٢٣ 23 |
यीशुए तैन सेइं ज़ोवं, “तुस इस दुनियाई मां ज़र्मोरेथ, अवं स्वर्गेरां ओरोईं। तुस दुनियारेथ, अवं दुनियारो नईं।
| فَقُلْتُ لَكُمْ: إِنَّكُمْ تَمُوتُونَ فِي خَطَايَاكُمْ، لِأَنَّكُمْ إِنْ لَمْ تُؤْمِنُوا أَنِّي أَنَا هُوَ تَمُوتُونَ فِي خَطَايَاكُمْ». | ٢٤ 24 |
एल्हेरेलेइ मीं तुसन सेइं ज़ोरू थियूं, कि तुस अपने पापन मां मरेले, किजोकि अगर तुस विश्वास न केरेले कि अवं तैए आईं त अपने पापन मां मरेले।”
| فَقَالُوا لَهُ: «مَنْ أَنْتَ؟». فَقَالَ لَهُمْ يَسُوعُ: «أَنَا مِنَ ٱلْبَدْءِ مَا أُكَلِّمُكُمْ أَيْضًا بِهِ. | ٢٥ 25 |
यहूदी लीडरेईं तैस सेइं ज़ोवं, “तू कौन आस?” यीशुए तैन सेइं ज़ोवं, “ज़ैन शुरू करां ज़ोतो ओरोईं, अवं तैए आईं।
| إِنَّ لِي أَشْيَاءَ كَثِيرَةً أَتَكَلَّمُ وَأَحْكُمُ بِهَا مِنْ نَحْوِكُمْ، لَكِنَّ ٱلَّذِي أَرْسَلَنِي هُوَ حَقٌّ. وَأَنَا مَا سَمِعْتُهُ مِنْهُ، فَهَذَا أَقُولُهُ لِلْعَالَمِ». | ٢٦ 26 |
तुश्शे बारे मां मीं बड़ू किछ ज़ोनूए ते फैसलो केरनोए, पन मेरो भेज़ने बालो सच़्च़ोए, ते ज़ैन मीं तैस करां शुनोरूए तैन दुनियारे लोकन सेइं ज़ोताईं।”
| وَلَمْ يَفْهَمُوا أَنَّهُ كَانَ يَقُولُ لَهُمْ عَنِ ٱلْآبِ. | ٢٧ 27 |
तैनेईं एन न समझ़ू कि असन सेइं बाजी केरे बारे मां कुन ज़ोने लोरोए।
| فَقَالَ لَهُمْ يَسُوعُ: «مَتَى رَفَعْتُمُ ٱبْنَ ٱلْإِنْسَانِ، فَحِينَئِذٍ تَفْهَمُونَ أَنِّي أَنَا هُوَ، وَلَسْتُ أَفْعَلُ شَيْئًا مِنْ نَفْسِي، بَلْ أَتَكَلَّمُ بِهَذَا كَمَا عَلَّمَنِي أَبِي. | ٢٨ 28 |
तैखन यीशुए ज़ोवं, “ज़ैखन तुस मैनेरे मट्ठे यानी मीं उच्चे पुड़ च़ाढ़ेले, त ज़ानेले कि अवं तैए आईं, अवं अपने आपे सेइं किछ न केरि, ज़ेन्च़रे मेरो बाजी मीं शिखालते तेन्च़रे तैना गल्लां केरताईं।
| وَٱلَّذِي أَرْسَلَنِي هُوَ مَعِي، وَلَمْ يَتْرُكْنِي ٱلْآبُ وَحْدِي، لِأَنِّي فِي كُلِّ حِينٍ أَفْعَلُ مَا يُرْضِيهِ». | ٢٩ 29 |
मेरो भेज़ने बालो मीं साथीए, तैनी अवं अकैल्लो नईं शारोरो किजोकि अवं हमेशा तैन कम केरताईं ज़ैस सेइं तै खुश भोते।”
| وَبَيْنَمَا هُوَ يَتَكَلَّمُ بِهَذَا آمَنَ بِهِ كَثِيرُونَ. | ٣٠ 30 |
बड़े लोकेईं यीशुएरी तैना गल्लां शुन्ते वक्त ज़ैना तै ज़ोईं राओरो थियो तैस पुड़ विश्वास कियो।
| فَقَالَ يَسُوعُ لِلْيَهُودِ ٱلَّذِينَ آمَنُوا بِهِ: «إِنَّكُمْ إِنْ ثَبَتُّمْ فِي كَلَامِي فَبِالْحَقِيقَةِ تَكُونُونَ تَلَامِيذِي، | ٣١ 31 |
तैखन यीशुए तैन यहूदन सेइं ज़ैनेईं तैस पुड़ विश्वास कियोरो थियो ज़ोवं, “अगर तुस मेरे वचने मां बनेरे राले, त सच़्च़े मेरे चेले भोले।
| وَتَعْرِفُونَ ٱلْحَقَّ، وَٱلْحَقُّ يُحَرِّرُكُمْ». | ٣٢ 32 |
तुस सच़ ज़ानेले ते सच़ तुसन आज़ाद केरेलू।”
| أَجَابُوهُ: «إِنَّنَا ذُرِّيَّةُ إِبْرَاهِيمَ، وَلَمْ نُسْتَعْبَدْ لِأَحَدٍ قَطُّ! كَيْفَ تَقُولُ أَنْتَ: إِنَّكُمْ تَصِيرُونَ أَحْرَارًا؟». | ٣٣ 33 |
तैनेईं तैस जुवाब दित्तो, “अस त अब्राहमेरे औलादी मरां आम, ते कधी केन्चेरे गुलाम नईं भोरे, फिरी तू केन्च़रे ज़ोतस कि तुस आज़ाद भोले?”
| أَجَابَهُمْ يَسُوعُ: «ٱلْحَقَّ ٱلْحَقَّ أَقُولُ لَكُمْ: إِنَّ كُلَّ مَنْ يَعْمَلُ ٱلْخَطِيَّةَ هُوَ عَبْدٌ لِلْخَطِيَّةِ. | ٣٤ 34 |
यीशुए तैन जुवाब दित्तो, “अवं तुसन सेइं सच़-सच़ ज़ोताईं कि ज़ै कोई पाप केरते तै पापेरो गुलामे।
| وَٱلْعَبْدُ لَا يَبْقَى فِي ٱلْبَيْتِ إِلَى ٱلْأَبَدِ، أَمَّا ٱلِٱبْنُ فَيَبْقَى إِلَى ٱلْأَبَدِ. (aiōn g165) | ٣٥ 35 |
गुलाम हमेशा घरे न रेइ सके, मट्ठू हमेशा रहते। (aiōn g165)
| فَإِنْ حَرَّرَكُمْ ٱلِٱبْنُ فَبِالْحَقِيقَةِ تَكُونُونَ أَحْرَارًا. | ٣٦ 36 |
एल्हेरेलेइ अगर मट्ठू तुसन आज़ाद केरे त सच़्च़े तुस आज़ाद भोले।
| أَنَا عَالِمٌ أَنَّكُمْ ذُرِّيَّةُ إِبْرَاهِيمَ. لَكِنَّكُمْ تَطْلُبُونَ أَنْ تَقْتُلُونِي لِأَنَّ كَلَامِي لَا مَوْضِعَ لَهُ فِيكُمْ. | ٣٧ 37 |
अवं ज़ानताईं कि तुसा अब्राहमेरे औलादी मरां आथ, फिरी भी मेरी शिक्षा तुस मन्नथ, एल्हेरेलेइ तुस मीं मारने चातथ।
| أَنَا أَتَكَلَّمُ بِمَا رَأَيْتُ عِنْدَ أَبِي، وَأَنْتُمْ تَعْمَلُونَ مَا رَأَيْتُمْ عِنْدَ أَبِيكُمْ». | ٣٨ 38 |
अवं तैन्ने ज़ोताईं ज़ैन मीं लव, ज़ैखन अवं अपने बाजी सेइं साथी थियो, ते तुस तैन्ने केरतथ ज़ैन तुसेईं अपने बाजी केरां शुनोरूए।”
| أَجَابُوا وَقَالُوا لَهُ: «أَبُونَا هُوَ إِبْرَاهِيمُ». قَالَ لَهُمْ يَسُوعُ: «لَوْ كُنْتُمْ أَوْلَادَ إِبْرَاهِيمَ، لَكُنْتُمْ تَعْمَلُونَ أَعْمَالَ إِبْرَاهِيمَ! | ٣٩ 39 |
तैनेईं तैस जुवाब दित्तो, “इश्शो पूर्वज त अब्राहमे।” यीशुए तैन सेइं ज़ोवं, “अगर तुस अब्राहमेरे औलादी मरां भोथे त अब्राहमेरां ज़ेरां कम्मां केरेथ।
| وَلَكِنَّكُمُ ٱلْآنَ تَطْلُبُونَ أَنْ تَقْتُلُونِي، وَأَنَا إِنْسَانٌ قَدْ كَلَّمَكُمْ بِٱلْحَقِّ ٱلَّذِي سَمِعَهُ مِنَ ٱللهِ. هَذَا لَمْ يَعْمَلْهُ إِبْرَاهِيمُ. | ٤٠ 40 |
पन हुन्ना तुस मीं मारनो चातथ, किजोकि मीं तुसन तैना सच़्च़ी गल्लां ज़ोई ज़ैना मीं परमेशरे करां शुनी, एरू त अब्राहमे न थियूं कियोरू।
| أَنْتُمْ تَعْمَلُونَ أَعْمَالَ أَبِيكُمْ». فَقَالُوا لَهُ: «إِنَّنَا لَمْ نُولَدْ مِنْ زِنًا. لَنَا أَبٌ وَاحِدٌ وَهُوَ ٱللهُ». | ٤١ 41 |
तुस अपने बाजेरां ज़ेरां कम्मां केरतथ।” तैनेईं तैस सेइं ज़ोवं, “अस बदमैशी सेइं नईं ज़र्मोरे, इश्शो अक्के बाजीए, ते तै परमेशरे।”
| فَقَالَ لَهُمْ يَسُوعُ: «لَوْ كَانَ ٱللهُ أَبَاكُمْ لَكُنْتُمْ تُحِبُّونَنِي، لِأَنِّي خَرَجْتُ مِنْ قِبَلِ ٱللهِ وَأَتَيْتُ. لِأَنِّي لَمْ آتِ مِنْ نَفْسِي، بَلْ ذَاكَ أَرْسَلَنِي. | ٤٢ 42 |
यीशुए तैन सेइं ज़ोवं, “अगर परमेशर तुश्शो बाजी भोथो, त तुस मीं सेइं प्यार केरेथ, किजोकि अवं परमेशरेरे करां ओरोईं, अवं अपने तरफां नईं ओरो, बल्के तैनी भेज़ोरोईं।
| لِمَاذَا لَا تَفْهَمُونَ كَلَامِي؟ لِأَنَّكُمْ لَا تَقْدِرُونَ أَنْ تَسْمَعُوا قَوْلِي. | ٤٣ 43 |
तुस मेरी गल्लां किजो न समझ़थ? एल्हेरेलेइ कि तुस मेरी शिक्षा मन्नी न चाथ।
| أَنْتُمْ مِنْ أَبٍ هُوَ إِبْلِيسُ، وَشَهَوَاتِ أَبِيكُمْ تُرِيدُونَ أَنْ تَعْمَلُوا. ذَاكَ كَانَ قَتَّالًا لِلنَّاسِ مِنَ ٱلْبَدْءِ، وَلَمْ يَثْبُتْ فِي ٱلْحَقِّ لِأَنَّهُ لَيْسَ فِيهِ حَقٌّ. مَتَى تَكَلَّمَ بِٱلْكَذِبِ فَإِنَّمَا يَتَكَلَّمُ مِمَّا لَهُ، لِأَنَّهُ كَذَّابٌ وَأَبُو ٱلْكَذَّابِ. | ٤٤ 44 |
तुस अपने बाजी शैतानेरेथ, ते तैसेरी मर्ज़ी पूरी केरनि चातथ। तै त शुरू करां खूनी आए ते सच़्च़े पुड़ बनोरो न राव, किजोकि सच़ तैस मां अथ्थी नईं। ज़ैखन तै झूठ ज़ोते त अपने सुभावेरे मुताबिक ज़ोते, किजोकि तै झूठो बल्के झूठेरो बाजीए।
| وَأَمَّا أَنَا فَلِأَنِّي أَقُولُ ٱلْحَقَّ لَسْتُمْ تُؤْمِنُونَ بِي. | ٤٥ 45 |
पन अवं सच़ ज़ोताईं तांए तुस मेरो विश्वास न केरथ।
| مَنْ مِنْكُمْ يُبَكِّتُنِي عَلَى خَطِيَّةٍ؟ فَإِنْ كُنْتُ أَقُولُ ٱلْحَقَّ، فَلِمَاذَا لَسْتُمْ تُؤْمِنُونَ بِي؟ | ٤٦ 46 |
तुसन मां मीं कौन पापेरो दोष लाते? अगर अवं सच़ ज़ोताईं त फिरी मेरो विश्वास की न केरथ?
| اَلَّذِي مِنَ ٱللهِ يَسْمَعُ كَلَامَ ٱللهِ. لِذَلِكَ أَنْتُمْ لَسْتُمْ تَسْمَعُونَ، لِأَنَّكُمْ لَسْتُمْ مِنَ ٱللهِ». | ٤٧ 47 |
ज़ै परमेशरेरे तरफां भोते तै परमेशरेरी गल्लां केरते, ते तुस एल्हेरेलेइ न शुनथ किजोकि तुस परमेशरेरे तरफां नईं।”
| فَأَجَاب ٱلْيَهُودُ وَقَالُوا لَهُ: «أَلَسْنَا نَقُولُ حَسَنًا: إِنَّكَ سَامِرِيٌّ وَبِكَ شَيْطَانٌ؟». | ٤٨ 48 |
एना शुन्तां यहूदेईं तैस सेइं ज़ोवं, “कुन अस ठीक न थिये ज़ोते, कि तू सामरी मैन्हु आस, ते तीं मां भूते!”
| أَجَابَ يَسُوعُ: «أَنَا لَيْسَ بِي شَيْطَانٌ، لَكِنِّي أُكْرِمُ أَبِي وَأَنْتُمْ تُهِينُونَنِي. | ٤٩ 49 |
यीशुए जुवाब दित्तो, “मीं मां भूत नईं, पन अवं अपने बाजेरी इज़्ज़त केरताईं, ते तुस मेरी निरादर केरतथ।
| أَنَا لَسْتُ أَطْلُبُ مَجْدِي. يُوجَدُ مَنْ يَطْلُبُ وَيَدِينُ. | ٥٠ 50 |
पन अवं अपनि बड़याई न चैई, हाँ अक्के ज़ै चाते कि लोक मेरी बड़याई केरन, ते तै आदालत केरनेबालो भी आए।
| اَلْحَقَّ ٱلْحَقَّ أَقُولُ لَكُمْ: إِنْ كَانَ أَحَدٌ يَحْفَظُ كَلَامِي فَلَنْ يَرَى ٱلْمَوْتَ إِلَى ٱلْأَبَدِ». (aiōn g165) | ٥١ 51 |
अवं तुसन सेइं सच़-सच़ ज़ोताईं कि ज़ै कोई मैन्हु मेरे वचने पुड़ च़ले तै कधे न मरेलो।” (aiōn g165)
| فَقَالَ لَهُ ٱلْيَهُودُ: ٱلْآنَ عَلِمْنَا أَنَّ بِكَ شَيْطَانًا. قَدْ مَاتَ إِبْرَاهِيمُ وَٱلْأَنْبِيَاءُ، وَأَنْتَ تَقُولُ: إِنْ كَانَ أَحَدٌ يَحْفَظُ كَلَامِي فَلَنْ يَذُوقَ ٱلْمَوْتَ إِلَى ٱلْأَبَدِ. (aiōn g165) | ٥٢ 52 |
यहूदेईं तैस सेइं ज़ोवं, “हुनी त असेईं बुझ़ू, कि तीं मां भूते, अब्राहम ते नबी भी मरे, ते तू ज़ोतस, अगर कोई मेरे वचने पुड़ च़ले त तै कधी न मरेलो। (aiōn g165)
| أَلَعَلَّكَ أَعْظَمُ مِنْ أَبِينَا إِبْرَاهِيمَ ٱلَّذِي مَاتَ؟ وَٱلْأَنْبِيَاءُ مَاتُوا. مَنْ تَجْعَلُ نَفْسَكَ؟». | ٥٣ 53 |
इश्शो पूर्वज अब्राहम मरो, कुन तू तैस करां भी बड्डो आस? ते नबी भी मरे, तू अपने बारे मां कुन सोचतस कि तू कौन आस?”
| أَجَابَ يَسُوعُ: «إِنْ كُنْتُ أُمَجِّدُ نَفْسِي فَلَيْسَ مَجْدِي شَيْئًا. أَبِي هُوَ ٱلَّذِي يُمَجِّدُنِي، ٱلَّذِي تَقُولُونَ أَنْتُمْ إِنَّهُ إِلَهُكُمْ، | ٥٤ 54 |
यीशुए जुवाब दित्तो, “अगर अवं अपनि बड़याई केरि त मेरी बड़याई किछ भी नईं। पन मेरी बड़याई केरनेबालो मेरो बाजीए, ज़ैस तुस ज़ोतथ कि तै तुश्शो परमेशरे।
| وَلَسْتُمْ تَعْرِفُونَهُ. وَأَمَّا أَنَا فَأَعْرِفُهُ. وَإِنْ قُلْتُ إِنِّي لَسْتُ أَعْرِفُهُ أَكُونُ مِثْلَكُمْ كَاذِبًا، لَكِنِّي أَعْرِفُهُ وَأَحْفَظُ قَوْلَهُ. | ٥٥ 55 |
तुसेईं त तै न ज़ानो, पन अवं तैस ज़ानताईं, अगर अवं ज़ोईं कि तैस न ज़ैनी, त तुश्शो ज़ेरो झूठो भोइ। पन अवं तैस ज़ानताईं ते तैसेरे वचने पुड़ च़लताईं।
| أَبُوكُمْ إِبْرَاهِيمُ تَهَلَّلَ بِأَنْ يَرَى يَوْمِي فَرَأَى وَفَرِحَ». | ٥٦ 56 |
तुश्शो पूर्वज अब्राहम मेरी दिहाड़ी हेरनेरे उमीदी पुड़ बड़ी खुश थियो, ते तैनी हेरी, ते खुश भोव।”
| فَقَالَ لَهُ ٱلْيَهُودُ: «لَيْسَ لَكَ خَمْسُونَ سَنَةً بَعْدُ، أَفَرَأَيْتَ إِبْرَاهِيمَ؟». | ٥٧ 57 |
यहूदेईं तैस्से सेइं ज़ोवं, “हेजू तू 50 साला केरो भी नईं भोरो फिरी भी तीं अब्राहम लोरोए?”
| قَالَ لَهُمْ يَسُوعُ: «ٱلْحَقَّ ٱلْحَقَّ أَقُولُ لَكُمْ: قَبْلَ أَنْ يَكُونَ إِبْرَاهِيمُ أَنَا كَائِنٌ». | ٥٨ 58 |
यीशुए तैन सेइं ज़ोवं, “अवं तुसन सेइं सच़-सच़ ज़ोताईं कि अब्राहम पैदा भोने करां पेइलो, अवं आईं।”
| فَرَفَعُوا حِجَارَةً لِيَرْجُمُوهُ. أَمَّا يَسُوعُ فَٱخْتَفَى وَخَرَجَ مِنَ ٱلْهَيْكَلِ مُجْتَازًا فِي وَسْطِهِمْ وَمَضَى هَكَذَا. | ٥٩ 59 |
तैखन तैनेईं तैस मारनेरे लेइ घोड़ सल्ले, पन यीशु छ़ेपतां मन्दरे मरां निस्सी जेव।
