يوحنَّا 6

١ 1 بَعْدَ هَذَا مَضَى يَسُوعُ إِلَى عَبْرِ بَحْرِ ٱلْجَلِيلِ، وَهُوَ بَحْرُ طَبَرِيَّةَ.

តតះ បរំ យីឝុ រ្គាលីល៑ ប្រទេឝីយស្យ តិវិរិយានាម្នះ សិន្ធោះ បារំ គតវាន៑។

٢ 2 وَتَبِعَهُ جَمْعٌ كَثِيرٌ لِأَنَّهُمْ أَبْصَرُوا آيَاتِهِ ٱلَّتِي كَانَ يَصْنَعُهَا فِي ٱلْمَرْضَى.

តតោ វ្យាធិមល្លោកស្វាស្ថ្យករណរូបាណិ តស្យាឝ្ចយ៌្យាណិ កម៌្មាណិ ទ្ឫឞ្ដ្វា ពហវោ ជនាស្តត្បឝ្ចាទ៑ អគច្ឆន៑។

٣ 3 فَصَعِدَ يَسُوعُ إِلَى جَبَلٍ وَجَلَسَ هُنَاكَ مَعَ تَلَامِيذِهِ.

តតោ យីឝុះ បវ៌្វតមារុហ្យ តត្រ ឝិឞ្យៃះ សាកម៑។

٤ 4 وَكَانَ ٱلْفِصْحُ، عِيدُ ٱلْيَهُودِ، قَرِيبًا.

តស្មិន៑ សមយ និស្តារោត្សវនាម្និ យិហូទីយានាម ឧត្សវ ឧបស្ថិតេ

٥ 5 فَرَفَعَ يَسُوعُ عَيْنَيْهِ وَنَظَرَ أَنَّ جَمْعًا كَثِيرًا مُقْبِلٌ إِلَيْهِ، فَقَالَ لِفِيلُبُّسَ: «مِنْ أَيْنَ نَبْتَاعُ خُبْزًا لِيَأْكُلَ هَؤُلَاءِ؟».

យីឝុ រ្នេត្រេ ឧត្តោល្យ ពហុលោកាន៑ ស្វសមីបាគតាន៑ វិលោក្យ ផិលិបំ ប្ឫឞ្ដវាន៑ ឯតេឞាំ ភោជនាយ ភោជទ្រវ្យាណិ វយំ កុត្រ ក្រេតុំ ឝក្រុមះ?

٦ 6 وَإِنَّمَا قَالَ هَذَا لِيَمْتَحِنَهُ، لِأَنَّهُ هُوَ عَلِمَ مَا هُوَ مُزْمِعٌ أَنْ يَفْعَلَ.

វាក្យមិទំ តស្យ បរីក្ឞាត៌្ហម៑ អវាទីត៑ កិន្តុ យត៑ ករិឞ្យតិ តត៑ ស្វយម៑ អជានាត៑។

٧ 7 أَجَابَهُ فِيلُبُّسُ: «لَا يَكْفِيهِمْ خُبْزٌ بِمِئَتَيْ دِينَارٍ لِيَأْخُذَ كُلُّ وَاحِدٍ مِنْهُمْ شَيْئًا يَسِيرًا».

ផិលិបះ ប្រត្យវោចត៑ ឯតេឞាម៑ ឯកៃកោ យទ្យល្បម៑ អល្បំ ប្រាប្នោតិ តហ៌ិ មុទ្រាបាទទ្វិឝតេន ក្រីតបូបា អបិ ន្យូនា ភវិឞ្យន្តិ។

٨ 8 قَالَ لَهُ وَاحِدٌ مِنْ تَلَامِيذِهِ، وَهُوَ أَنْدَرَاوُسُ أَخُو سِمْعَانَ بُطْرُسَ:

ឝិមោន៑ បិតរស្យ ភ្រាតា អាន្ទ្រិយាខ្យះ ឝិឞ្យាណាមេកោ វ្យាហ្ឫតវាន្

٩ 9 «هُنَا غُلَامٌ مَعَهُ خَمْسَةُ أَرْغِفَةِ شَعِيرٍ وَسَمَكَتَانِ، وَلَكِنْ مَا هَذَا لِمِثْلِ هَؤُلَاءِ؟».

អត្រ កស្យចិទ៑ ពាលកស្យ សមីបេ បញ្ច យាវបូបាះ ក្ឞុទ្រមត្ស្យទ្វយញ្ច សន្តិ កិន្តុ លោកានាំ ឯតាវាតាំ មធ្យេ តៃះ កិំ ភវិឞ្យតិ?

١٠ 10 فَقَالَ يَسُوعُ: «ٱجْعَلُوا ٱلنَّاسَ يَتَّكِئُونَ». وَكَانَ فِي ٱلْمَكَانِ عُشْبٌ كَثِيرٌ، فَٱتَّكَأَ ٱلرِّجَالُ وَعَدَدُهُمْ نَحْوُ خَمْسَةِ آلَافٍ.

បឝ្ចាទ៑ យីឝុរវទត៑ លោកានុបវេឝយត តត្រ ពហុយវសសត្ត្វាត៑ បញ្ចសហស្ត្រេភ្យោ ន្យូនា អធិកា វា បុរុឞា ភូម្យាម៑ ឧបាវិឝន៑។

١١ 11 وَأَخَذَ يَسُوعُ ٱلْأَرْغِفَةَ وَشَكَرَ، وَوَزَّعَ عَلَى ٱلتَّلَامِيذِ، وَٱلتَّلَامِيذُ أَعْطَوْا ٱلْمُتَّكِئِينَ. وَكَذَلِكَ مِنَ ٱلسَّمَكَتَيْنِ بِقَدْرِ مَا شَاءُوا.

តតោ យីឝុស្តាន៑ បូបានាទាយ ឦឝ្វរស្យ គុណាន៑ កីត៌្តយិត្វា ឝិឞ្យេឞុ សមាប៌យត៑ តតស្តេ តេភ្យ ឧបវិឞ្ដលោកេភ្យះ បូបាន៑ យថេឞ្ដមត្ស្យញ្ច ប្រាទុះ។

١٢ 12 فَلَمَّا شَبِعُوا، قَالَ لِتَلَامِيذِهِ: «ٱجْمَعُوا ٱلْكِسَرَ ٱلْفَاضِلَةَ لِكَيْ لَا يَضِيعَ شَيْءٌ».

តេឞុ ត្ឫប្តេឞុ ស តានវោចទ៑ ឯតេឞាំ កិញ្ចិទបិ យថា នាបចីយតេ តថា សវ៌្វាណ្យវឝិឞ្ដានិ សំគ្ឫហ្លីត។

١٣ 13 فَجَمَعُوا وَمَلَأُوا ٱثْنَتَيْ عَشْرَةَ قُفَّةً مِنَ ٱلْكِسَرِ، مِنْ خَمْسَةِ أَرْغِفَةِ ٱلشَّعِيرِ، ٱلَّتِي فَضَلَتْ عَنِ ٱلْآكِلِينَ.

តតះ សវ៌្វេឞាំ ភោជនាត៑ បរំ តេ តេឞាំ បញ្ចានាំ យាវបូបានាំ អវឝិឞ្ដាន្យខិលានិ សំគ្ឫហ្យ ទ្វាទឝឌល្លកាន៑ អបូរយន៑។

١٤ 14 فَلَمَّا رَأَى ٱلنَّاسُ ٱلْآيَةَ ٱلَّتِي صَنَعَهَا يَسُوعُ قَالُوا: «إِنَّ هَذَا هُوَ بِٱلْحَقِيقَةِ ٱلنَّبِيُّ ٱلْآتِي إِلَى ٱلْعَالَمِ!».

អបរំ យីឝោរេតាទ្ឫឝីម៑ អាឝ្ចយ៌្យក្រិយាំ ទ្ឫឞ្ដ្វា លោកា មិថោ វក្តុមារេភិរេ ជគតិ យស្យាគមនំ ភវិឞ្យតិ ស ឯវាយម៑ អវឝ្យំ ភវិឞ្យទ្វក្ត្តា។

١٥ 15 وَأَمَّا يَسُوعُ فَإِذْ عَلِمَ أَنَّهُمْ مُزْمِعُونَ أَنْ يَأْتُوا وَيَخْتَطِفُوهُ لِيَجْعَلُوهُ مَلِكًا، ٱنْصَرَفَ أَيْضًا إِلَى ٱلْجَبَلِ وَحْدَهُ.

អតឯវ លោកា អាគត្យ តមាក្រម្យ រាជានំ ករិឞ្យន្តិ យីឝុស្តេឞាម៑ ឦទ្ឫឝំ មានសំ វិជ្ញាយ បុនឝ្ច បវ៌្វតម៑ ឯកាកី គតវាន៑។

١٦ 16 وَلَمَّا كَانَ ٱلْمَسَاءُ نَزَلَ تَلَامِيذُهُ إِلَى ٱلْبَحْرِ،

សាយំកាល ឧបស្ថិតេ ឝិឞ្យា ជលធិតដំ វ្រជិត្វា នាវមារុហ្យ នគរទិឝិ សិន្ធៅ វាហយិត្វាគមន៑។

١٧ 17 فَدَخَلُوا ٱلسَّفِينَةَ وَكَانُوا يَذْهَبُونَ إِلَى عَبْرِ ٱلْبَحْرِ إِلَى كَفْرِنَاحُومَ. وَكَانَ ٱلظَّلَامُ قَدْ أَقْبَلَ، وَلَمْ يَكُنْ يَسُوعُ قَدْ أَتَى إِلَيْهِمْ.

តស្មិន៑ សមយេ តិមិរ ឧបាតិឞ្ឋត៑ កិន្តុ យីឞុស្តេឞាំ សមីបំ នាគច្ឆត៑។

١٨ 18 وَهَاجَ ٱلْبَحْرُ مِنْ رِيحٍ عَظِيمَةٍ تَهُبُّ.

តទា ប្រពលបវនវហនាត៑ សាគរេ មហាតរង្គោ ភវិតុម៑ អារេភេ។

١٩ 19 فَلَمَّا كَانُوا قَدْ جَذَّفُوا نَحْوَ خَمْسٍ وَعِشْرِينَ أَوْ ثَلَاثِينَ غَلْوَةً، نَظَرُوا يَسُوعَ مَاشِيًا عَلَى ٱلْبَحْرِ مُقْتَرِبًا مِنَ ٱلسَّفِينَةِ، فَخَافُوا.

តតស្តេ វាហយិត្វា ទ្វិត្រាន៑ ក្រោឝាន៑ គតាះ បឝ្ចាទ៑ យីឝុំ ជលធេរុបរិ បទ្ភ្យាំ វ្រជន្តំ នៅកាន្តិកម៑ អាគច្ឆន្តំ វិលោក្យ ត្រាសយុក្តា អភវន្

٢٠ 20 فَقَالَ لَهُمْ: «أَنَا هُوَ، لَا تَخَافُوا!».

កិន្តុ ស តានុក្ត្តវាន៑ អយមហំ មា ភៃឞ្ដ។

٢١ 21 فَرَضُوا أَنْ يَقْبَلُوهُ فِي ٱلسَّفِينَةِ. وَلِلْوَقْتِ صَارَتِ ٱلسَّفِينَةُ إِلَى ٱلْأَرْضِ ٱلَّتِي كَانُوا ذَاهِبِينَ إِلَيْهَا.

តទា តេ តំ ស្វៃរំ នាវិ គ្ឫហីតវន្តះ តទា តត្ក្ឞណាទ៑ ឧទ្ទិឞ្ដស្ថានេ នៅរុបាស្ថាត៑។

٢٢ 22 وَفِي ٱلْغَدِ لَمَّا رَأَى ٱلْجَمْعُ ٱلَّذِينَ كَانُوا وَاقِفِينَ فِي عَبْرِ ٱلْبَحْرِ أَنَّهُ لَمْ تَكُنْ هُنَاكَ سَفِينَةٌ أُخْرَى سِوَى وَاحِدَةٍ، وَهِيَ تِلْكَ ٱلَّتِي دَخَلَهَا تَلَامِيذُهُ، وَأَنَّ يَسُوعَ لَمْ يَدْخُلِ ٱلسَّفِينَةَ مَعَ تَلَامِيذِهِ بَلْ مَضَى تَلَامِيذُهُ وَحْدَهُمْ.

យយា នាវា ឝិឞ្យា អគច្ឆន៑ តទន្យា កាបិ នៅកា តស្មិន៑ ស្ថានេ នាសីត៑ តតោ យីឝុះ ឝិឞ្យៃះ សាកំ នាគមត៑ កេវលាះ ឝិឞ្យា អគមន៑ ឯតត៑ បារស្ថា លោកា ជ្ញាតវន្តះ។

٢٣ 23 غَيْرَ أَنَّهُ جَاءَتْ سُفُنٌ مِنْ طَبَرِيَّةَ إِلَى قُرْبِ ٱلْمَوْضِعِ ٱلَّذِي أَكَلُوا فِيهِ ٱلْخُبْزَ، إِذْ شَكَرَ ٱلرَّبُّ.

កិន្តុ តតះ បរំ ប្រភុ រ្យត្រ ឦឝ្វរស្យ គុណាន៑ អនុកីត៌្ត្យ លោកាន៑ បូបាន៑ អភោជយត៑ តត្ស្ថានស្យ សមីបស្ថតិវិរិយាយា អបរាស្តរណយ អាគមន៑។

٢٤ 24 فَلَمَّا رَأَى ٱلْجَمْعُ أَنَّ يَسُوعَ لَيْسَ هُوَ هُنَاكَ وَلَا تَلَامِيذُهُ، دَخَلُوا هُمْ أَيْضًا ٱلسُّفُنَ وَجَاءُوا إِلَى كَفْرِنَاحُومَ يَطْلُبُونَ يَسُوعَ.

យីឝុស្តត្រ នាស្តិ ឝិឞ្យា អបិ តត្រ នា សន្តិ លោកា ឥតិ វិជ្ញាយ យីឝុំ គវេឞយិតុំ តរណិភិះ កផន៌ាហូម៑ បុរំ គតាះ។

٢٥ 25 وَلَمَّا وَجَدُوهُ فِي عَبْرِ ٱلْبَحْرِ، قَالُوا لَهُ: «يَا مُعَلِّمُ، مَتَى صِرْتَ هُنَا؟».

តតស្តេ សរិត្បតេះ បារេ តំ សាក្ឞាត៑ ប្រាប្យ ប្រាវោចន៑ ហេ គុរោ ភវាន៑ អត្រ ស្ថានេ កទាគមត៑?

٢٦ 26 أَجَابَهُمْ يَسُوعُ وَقَالَ: «ٱلْحَقَّ ٱلْحَقَّ أَقُولُ لَكُمْ: أَنْتُمْ تَطْلُبُونَنِي لَيْسَ لِأَنَّكُمْ رَأَيْتُمْ آيَاتٍ، بَلْ لِأَنَّكُمْ أَكَلْتُمْ مِنَ ٱلْخُبْزِ فَشَبِعْتُمْ.

តទា យីឝុស្តាន៑ ប្រត្យវាទីទ៑ យុឞ្មានហំ យថាត៌្ហតរំ វទាមិ អាឝ្ចយ៌្យកម៌្មទឝ៌នាទ្ធេតោ រ្ន កិន្តុ បូបភោជនាត៑ តេន ត្ឫប្តត្វាញ្ច មាំ គវេឞយថ។

٢٧ 27 اِعْمَلُوا لَا لِلطَّعَامِ ٱلْبَائِدِ، بَلْ لِلطَّعَامِ ٱلْبَاقِي لِلْحَيَاةِ ٱلْأَبَدِيَّةِ ٱلَّذِي يُعْطِيكُمُ ٱبْنُ ٱلْإِنْسَانِ، لِأَنَّ هَذَا ٱللهُ ٱلْآبُ قَدْ خَتَمَهُ». (aiōnios g166)

ក្ឞយណីយភក្ឞ្យាត៌្ហំ មា ឝ្រាមិឞ្ដ កិន្ត្វន្តាយុព៌្ហក្ឞ្យាត៌្ហំ ឝ្រាម្យត, តស្មាត៑ តាទ្ឫឝំ ភក្ឞ្យំ មនុជបុត្រោ យុឞ្មាភ្យំ ទាស្យតិ; តស្មិន៑ តាត ឦឝ្វរះ ប្រមាណំ ប្រាទាត៑។ (aiōnios g166)

٢٨ 28 فَقَالُوا لَهُ: «مَاذَا نَفْعَلُ حَتَّى نَعْمَلَ أَعْمَالَ ٱللهِ؟».

តទា តេៜប្ឫច្ឆន៑ ឦឝ្វរាភិមតំ កម៌្ម កត៌្តុម៑ អស្មាភិះ កិំ កត៌្តវ្យំ?

٢٩ 29 أَجَابَ يَسُوعُ وَقَالَ لَهُمْ: «هَذَا هُوَ عَمَلُ ٱللهِ: أَنْ تُؤْمِنُوا بِٱلَّذِي هُوَ أَرْسَلَهُ».

តតោ យីឝុរវទទ៑ ឦឝ្វរោ យំ ប្រៃរយត៑ តស្មិន៑ វិឝ្វសនម៑ ឦឝ្វរាភិមតំ កម៌្ម។

٣٠ 30 فَقَالُوا لَهُ: «فَأَيَّةَ آيَةٍ تَصْنَعُ لِنَرَى وَنُؤْمِنَ بِكَ؟ مَاذَا تَعْمَلُ؟

តទា តេ វ្យាហរន៑ ភវតា កិំ លក្ឞណំ ទឝ៌ិតំ យទ្ទ្ឫឞ្ដ្វា ភវតិ វិឝ្វសិឞ្យាមះ? ត្វយា កិំ កម៌្ម ក្ឫតំ?

٣١ 31 آبَاؤُنَا أَكَلُوا ٱلْمَنَّ فِي ٱلْبَرِّيَّةِ، كَمَا هُوَ مَكْتُوبٌ: أَنَّهُ أَعْطَاهُمْ خُبْزًا مِنَ ٱلسَّمَاءِ لِيَأْكُلُوا».

អស្មាកំ បូវ៌្វបុរុឞា មហាប្រាន្តរេ មាន្នាំ ភោក្ត្តុំ ប្រាបុះ យថា លិបិរាស្តេ។ ស្វគ៌ីយាណិ តុ ភក្ឞ្យាណិ ប្រទទៅ បរមេឝ្វរះ។

٣٢ 32 فَقَالَ لَهُمْ يَسُوعُ: «ٱلْحَقَّ ٱلْحَقَّ أَقُولُ لَكُمْ: لَيْسَ مُوسَى أَعْطَاكُمُ ٱلْخُبْزَ مِنَ ٱلسَّمَاءِ، بَلْ أَبِي يُعْطِيكُمُ ٱلْخُبْزَ ٱلْحَقِيقِيَّ مِنَ ٱلسَّمَاءِ،

តទា យីឝុរវទទ៑ អហំ យុឞ្មានតិយថាត៌្ហំ វទាមិ មូសា យុឞ្មាភ្យំ ស្វគ៌ីយំ ភក្ឞ្យំ នាទាត៑ កិន្តុ មម បិតា យុឞ្មាភ្យំ ស្វគ៌ីយំ បរមំ ភក្ឞ្យំ ទទាតិ។

٣٣ 33 لِأَنَّ خُبْزَ ٱللهِ هُوَ ٱلنَّازِلُ مِنَ ٱلسَّمَاءِ ٱلْوَاهِبُ حَيَاةً لِلْعَالَمِ».

យះ ស្វគ៌ាទវរុហ្យ ជគតេ ជីវនំ ទទាតិ ស ឦឝ្វរទត្តភក្ឞ្យរូបះ។

٣٤ 34 فَقَالُوا لَهُ: «يَا سَيِّدُ، أَعْطِنَا فِي كُلِّ حِينٍ هَذَا ٱلْخُبْزَ».

តទា តេ ប្រាវោចន៑ ហេ ប្រភោ ភក្ឞ្យមិទំ និត្យមស្មភ្យំ ទទាតុ។

٣٥ 35 فَقَالَ لَهُمْ يَسُوعُ: «أَنَا هُوَ خُبْزُ ٱلْحَيَاةِ. مَنْ يُقْبِلْ إِلَيَّ فَلَا يَجُوعُ، وَمَنْ يُؤْمِنْ بِي فَلَا يَعْطَشُ أَبَدًا.

យីឝុរវទទ៑ អហមេវ ជីវនរូបំ ភក្ឞ្យំ យោ ជនោ មម សន្និធិម៑ អាគច្ឆតិ ស ជាតុ ក្ឞុធាត៌្តោ ន ភវិឞ្យតិ, តថា យោ ជនោ មាំ ប្រត្យេតិ ស ជាតុ ត្ឫឞាត៌្តោ ន ភវិឞ្យតិ។

٣٦ 36 وَلَكِنِّي قُلْتُ لَكُمْ: إِنَّكُمْ قَدْ رَأَيْتُمُونِي، وَلَسْتُمْ تُؤْمِنُونَ.

មាំ ទ្ឫឞ្ដ្វាបិ យូយំ ន វិឝ្វសិថ យុឞ្មានហម៑ ឥត្យវោចំ។

٣٧ 37 كُلُّ مَا يُعْطِينِي ٱلْآبُ فَإِلَيَّ يُقْبِلُ، وَمَنْ يُقْبِلْ إِلَيَّ لَا أُخْرِجْهُ خَارِجًا.

បិតា មហ្យំ យាវតោ លោកានទទាត៑ តេ សវ៌្វ ឯវ មមាន្តិកម៑ អាគមិឞ្យន្តិ យះ កឝ្ចិច្ច មម សន្និធិម៑ អាយាស្យតិ តំ កេនាបិ ប្រការេណ ន ទូរីករិឞ្យាមិ។

٣٨ 38 لِأَنِّي قَدْ نَزَلْتُ مِنَ ٱلسَّمَاءِ، لَيْسَ لِأَعْمَلَ مَشِيئَتِي، بَلْ مَشِيئَةَ ٱلَّذِي أَرْسَلَنِي.

និជាភិមតំ សាធយិតុំ ន ហិ កិន្តុ ប្រេរយិតុរភិមតំ សាធយិតុំ ស្វគ៌ាទ៑ អាគតោស្មិ។

٣٩ 39 وَهَذِهِ مَشِيئَةُ ٱلْآبِ ٱلَّذِي أَرْسَلَنِي: أَنَّ كُلَّ مَا أَعْطَانِي لَا أُتْلِفُ مِنْهُ شَيْئًا، بَلْ أُقِيمُهُ فِي ٱلْيَوْمِ ٱلْأَخِيرِ.

ស យាន៑ យាន៑ លោកាន៑ មហ្យមទទាត៑ តេឞាមេកមបិ ន ហារយិត្វា ឝេឞទិនេ សវ៌្វានហម៑ ឧត្ថាបយាមិ ឥទំ មត្ប្រេរយិតុះ បិតុរភិមតំ។

٤٠ 40 لِأَنَّ هَذِهِ هِيَ مَشِيئَةُ ٱلَّذِي أَرْسَلَنِي: أَنَّ كُلَّ مَنْ يَرَى ٱلِٱبْنَ وَيُؤْمِنُ بِهِ تَكُونُ لَهُ حَيَاةٌ أَبَدِيَّةٌ، وَأَنَا أُقِيمُهُ فِي ٱلْيَوْمِ ٱلْأَخِيرِ». (aiōnios g166)

យះ កឝ្ចិន៑ មានវសុតំ វិលោក្យ វិឝ្វសិតិ ស ឝេឞទិនេ មយោត្ថាបិតះ សន៑ អនន្តាយុះ ប្រាប្ស្យតិ ឥតិ មត្ប្រេរកស្យាភិមតំ។ (aiōnios g166)

٤١ 41 فَكَانَ ٱلْيَهُودُ يَتَذَمَّرُونَ عَلَيْهِ لِأَنَّهُ قَالَ: «أَنَا هُوَ ٱلْخُبْزُ ٱلَّذِي نَزَلَ مِنَ ٱلسَّمَاءِ».

តទា ស្វគ៌ាទ៑ យទ៑ ភក្ឞ្យម៑ អវារោហត៑ តទ៑ ភក្ឞ្យម៑ អហមេវ យិហូទីយលោកាស្តស្យៃតទ៑ វាក្យេ វិវទមានា វក្ត្តុមារេភិរេ

٤٢ 42 وَقَالُوا: «أَلَيْسَ هَذَا هُوَ يَسُوعَ بْنَ يُوسُفَ، ٱلَّذِي نَحْنُ عَارِفُونَ بِأَبِيهِ وَأُمِّهِ؟ فَكَيْفَ يَقُولُ هَذَا: إِنِّي نَزَلْتُ مِنَ ٱلسَّمَاءِ؟».

យូឞផះ បុត្រោ យីឝុ រ្យស្យ មាតាបិតរៅ វយំ ជានីម ឯឞ កិំ សឯវ ន? តហ៌ិ ស្វគ៌ាទ៑ អវារោហម៑ ឥតិ វាក្យំ កថំ វក្ត្តិ?

٤٣ 43 فَأَجَابَ يَسُوعُ وَقَالَ لَهُمْ: «لَا تَتَذَمَّرُوا فِيمَا بَيْنَكُمْ.

តទា យីឝុស្តាន៑ ប្រត្យវទត៑ បរស្បរំ មា វិវទធ្វំ

٤٤ 44 لَا يَقْدِرُ أَحَدٌ أَنْ يُقْبِلَ إِلَيَّ إِنْ لَمْ يَجْتَذِبْهُ ٱلْآبُ ٱلَّذِي أَرْسَلَنِي، وَأَنَا أُقِيمُهُ فِي ٱلْيَوْمِ ٱلْأَخِيرِ.

មត្ប្រេរកេណ បិត្រា នាក្ឫឞ្ដះ កោបិ ជនោ មមាន្តិកម៑ អាយាតុំ ន ឝក្នោតិ កិន្ត្វាគតំ ជនំ ចរមេៜហ្និ ប្រោត្ថាបយិឞ្យាមិ។

٤٥ 45 إِنَّهُ مَكْتُوبٌ فِي ٱلْأَنْبِيَاءِ: وَيَكُونُ ٱلْجَمِيعُ مُتَعَلِّمِينَ مِنَ ٱللهِ. فَكُلُّ مَنْ سَمِعَ مِنَ ٱلْآبِ وَتَعَلَّمَ يُقْبِلُ إِلَيَّ.

តេ សវ៌្វ ឦឝ្វរេណ ឝិក្ឞិតា ភវិឞ្យន្តិ ភវិឞ្យទ្វាទិនាំ គ្រន្ថេឞុ លិបិរិត្ថមាស្តេ អតោ យះ កឝ្ចិត៑ បិតុះ សកាឝាត៑ ឝ្រុត្វា ឝិក្ឞតេ ស ឯវ មម សមីបម៑ អាគមិឞ្យតិ។

٤٦ 46 لَيْسَ أَنَّ أَحَدًا رَأَى ٱلْآبَ إِلَّا ٱلَّذِي مِنَ ٱللهِ. هَذَا قَدْ رَأَى ٱلْآبَ.

យ ឦឝ្វរាទ៑ អជាយត តំ វិនា កោបិ មនុឞ្យោ ជនកំ នាទឝ៌ត៑ កេវលះ សឯវ តាតម៑ អទ្រាក្ឞីត៑។

٤٧ 47 اَلْحَقَّ ٱلْحَقَّ أَقُولُ لَكُمْ: مَنْ يُؤْمِنُ بِي فَلَهُ حَيَاةٌ أَبَدِيَّةٌ. (aiōnios g166)

អហំ យុឞ្មាន៑ យថាត៌្ហតរំ វទាមិ យោ ជនោ មយិ វិឝ្វាសំ ករោតិ សោនន្តាយុះ ប្រាប្នោតិ។ (aiōnios g166)

٤٨ 48 أَنَا هُوَ خُبْزُ ٱلْحَيَاةِ.

អហមេវ តជ្ជីវនភក្ឞ្យំ។

٤٩ 49 آبَاؤُكُمْ أَكَلُوا ٱلْمَنَّ فِي ٱلْبَرِّيَّةِ وَمَاتُوا.

យុឞ្មាកំ បូវ៌្វបុរុឞា មហាប្រាន្តរេ មន្នាភក្ឞ្យំ ភូក្ត្តាបិ ម្ឫតាះ

٥٠ 50 هَذَا هُوَ ٱلْخُبْزُ ٱلنَّازِلُ مِنَ ٱلسَّمَاءِ، لِكَيْ يَأْكُلَ مِنْهُ ٱلْإِنْسَانُ وَلَا يَمُوتَ.

កិន្តុ យទ្ភក្ឞ្យំ ស្វគ៌ាទាគច្ឆត៑ តទ៑ យទិ កឝ្ចិទ៑ ភុង្ក្ត្តេ តហ៌ិ ស ន ម្រិយតេ។

٥١ 51 أَنَا هُوَ ٱلْخُبْزُ ٱلْحَيُّ ٱلَّذِي نَزَلَ مِنَ ٱلسَّمَاءِ. إِنْ أَكَلَ أَحَدٌ مِنْ هَذَا ٱلْخُبْزِ يَحْيَا إِلَى ٱلْأَبَدِ. وَٱلْخُبْزُ ٱلَّذِي أَنَا أُعْطِي هُوَ جَسَدِي ٱلَّذِي أَبْذِلُهُ مِنْ أَجْلِ حَيَاةِ ٱلْعَالَمِ». (aiōn g165)

យជ្ជីវនភក្ឞ្យំ ស្វគ៌ាទាគច្ឆត៑ សោហមេវ ឥទំ ភក្ឞ្យំ យោ ជនោ ភុង្ក្ត្តេ ស និត្យជីវី ភវិឞ្យតិ។ បុនឝ្ច ជគតោ ជីវនាត៌្ហមហំ យត៑ ស្វកីយបិឝិតំ ទាស្យាមិ តទេវ មយា វិតរិតំ ភក្ឞ្យម៑។ (aiōn g165)

٥٢ 52 فَخَاصَمَ ٱلْيَهُودُ بَعْضُهُمْ بَعْضًا قَائِلِينَ: «كَيْفَ يَقْدِرُ هَذَا أَنْ يُعْطِيَنَا جَسَدَهُ لِنَأْكُلَ؟».

តស្មាទ៑ យិហូទីយាះ បរស្បរំ វិវទមានា វក្ត្តុមារេភិរេ ឯឞ ភោជនាត៌្ហំ ស្វីយំ បលលំ កថម៑ អស្មភ្យំ ទាស្យតិ?

٥٣ 53 فَقَالَ لَهُمْ يَسُوعُ: «ٱلْحَقَّ ٱلْحَقَّ أَقُولُ لَكُمْ: إِنْ لَمْ تَأْكُلُوا جَسَدَ ٱبْنِ ٱلْإِنْسَانِ وَتَشْرَبُوا دَمَهُ، فَلَيْسَ لَكُمْ حَيَاةٌ فِيكُمْ.

តទា យីឝុស្តាន៑ អាវោចទ៑ យុឞ្មានហំ យថាត៌្ហតរំ វទាមិ មនុឞ្យបុត្រស្យាមិឞេ យុឞ្មាភិ រ្ន ភុក្ត្តេ តស្យ រុធិរេ ច ន បីតេ ជីវនេន សាទ៌្ធំ យុឞ្មាកំ សម្ពន្ធោ នាស្តិ។

٥٤ 54 مَنْ يَأْكُلُ جَسَدِي وَيَشْرَبُ دَمِي فَلَهُ حَيَاةٌ أَبَدِيَّةٌ، وَأَنَا أُقِيمُهُ فِي ٱلْيَوْمِ ٱلْأَخِيرِ، (aiōnios g166)

យោ មមាមិឞំ ស្វាទតិ មម សុធិរញ្ច បិវតិ សោនន្តាយុះ ប្រាប្នោតិ តតះ ឝេឞេៜហ្និ តមហម៑ ឧត្ថាបយិឞ្យាមិ។ (aiōnios g166)

٥٥ 55 لِأَنَّ جَسَدِي مَأْكَلٌ حَقٌّ وَدَمِي مَشْرَبٌ حَقٌّ.

យតោ មទីយមាមិឞំ បរមំ ភក្ឞ្យំ តថា មទីយំ ឝោណិតំ បរមំ បេយំ។

٥٦ 56 مَنْ يَأْكُلْ جَسَدِي وَيَشْرَبْ دَمِي يَثْبُتْ فِيَّ وَأَنَا فِيهِ.

យោ ជនោ មទីយំ បលលំ ស្វាទតិ មទីយំ រុធិរញ្ច បិវតិ ស មយិ វសតិ តស្មិន្នហញ្ច វសាមិ។

٥٧ 57 كَمَا أَرْسَلَنِي ٱلْآبُ ٱلْحَيُّ، وَأَنَا حَيٌّ بِٱلْآبِ، فَمَنْ يَأْكُلْنِي فَهُوَ يَحْيَا بِي.

មត្ប្រេរយិត្រា ជីវតា តាតេន យថាហំ ជីវាមិ តទ្វទ៑ យះ កឝ្ចិន៑ មាមត្តិ សោបិ មយា ជីវិឞ្យតិ។

٥٨ 58 هَذَا هُوَ ٱلْخُبْزُ ٱلَّذِي نَزَلَ مِنَ ٱلسَّمَاءِ. لَيْسَ كَمَا أَكَلَ آبَاؤُكُمُ ٱلْمَنَّ وَمَاتُوا. مَنْ يَأْكُلْ هَذَا ٱلْخُبْزَ فَإِنَّهُ يَحْيَا إِلَى ٱلْأَبَدِ». (aiōn g165)

យទ្ភក្ឞ្យំ ស្វគ៌ាទាគច្ឆត៑ តទិទំ យន្មាន្នាំ ស្វាទិត្វា យុឞ្មាកំ បិតរោៜម្រិយន្ត តាទ្ឫឝម៑ ឥទំ ភក្ឞ្យំ ន ភវតិ ឥទំ ភក្ឞ្យំ យោ ភក្ឞតិ ស និត្យំ ជីវិឞ្យតិ។ (aiōn g165)

٥٩ 59 قَالَ هَذَا فِي ٱلْمَجْمَعِ وَهُوَ يُعَلِّمُ فِي كَفْرِنَاحُومَ.

យទា កផន៌ាហូម៑ បុយ៌្យាំ ភជនគេហេ ឧបាទិឝត៑ តទា កថា ឯតា អកថយត៑។

٦٠ 60 فَقَالَ كَثِيرُونَ مِنْ تَلَامِيذِهِ، إِذْ سَمِعُوا: «إِنَّ هَذَا ٱلْكَلَامَ صَعْبٌ! مَنْ يَقْدِرُ أَنْ يَسْمَعَهُ؟».

តទេត្ថំ ឝ្រុត្វា តស្យ ឝិឞ្យាណាម៑ អនេកេ បរស្បរម៑ អកថយន៑ ឥទំ គាឍំ វាក្យំ វាក្យមីទ្ឫឝំ កះ ឝ្រោតុំ ឝក្រុយាត៑?

٦١ 61 فَعَلِمَ يَسُوعُ فِي نَفْسِهِ أَنَّ تَلَامِيذَهُ يَتَذَمَّرُونَ عَلَى هَذَا، فَقَالَ لَهُمْ: «أَهَذَا يُعْثِرُكُمْ؟

កិន្តុ យីឝុះ ឝិឞ្យាណាម៑ ឥត្ថំ វិវាទំ ស្វចិត្តេ វិជ្ញាយ កថិតវាន៑ ឥទំ វាក្យំ កិំ យុឞ្មាកំ វិឃ្នំ ជនយតិ?

٦٢ 62 فَإِنْ رَأَيْتُمُ ٱبْنَ ٱلْإِنْسَانِ صَاعِدًا إِلَى حَيْثُ كَانَ أَوَّلًا!

យទិ មនុជសុតំ បូវ៌្វវាសស្ថានម៑ ឩទ៌្វ្វំ គច្ឆន្តំ បឝ្យថ តហ៌ិ កិំ ភវិឞ្យតិ?

٦٣ 63 اَلرُّوحُ هُوَ ٱلَّذِي يُحْيِي. أَمَّا ٱلْجَسَدُ فَلَا يُفِيدُ شَيْئًا. اَلْكَلَامُ ٱلَّذِي أُكَلِّمُكُمْ بِهِ هُوَ رُوحٌ وَحَيَاةٌ،

អាត្មៃវ ជីវនទាយកះ វបុ រ្និឞ្ផលំ យុឞ្មភ្យមហំ យានិ វចាំសិ កថយាមិ តាន្យាត្មា ជីវនញ្ច។

٦٤ 64 وَلَكِنْ مِنْكُمْ قَوْمٌ لَا يُؤْمِنُونَ». لِأَنَّ يَسُوعَ مِنَ ٱلْبَدْءِ عَلِمَ مَنْ هُمُ ٱلَّذِينَ لَا يُؤْمِنُونَ، وَمَنْ هُوَ ٱلَّذِي يُسَلِّمُهُ.

កិន្តុ យុឞ្មាកំ មធ្យេ កេចន អវិឝ្វាសិនះ សន្តិ កេ កេ ន វិឝ្វសន្តិ កោ វា តំ បរករេឞុ សមប៌យិឞ្យតិ តាន៑ យីឝុរាប្រថមាទ៑ វេត្តិ។

٦٥ 65 فَقَالَ: «لِهَذَا قُلْتُ لَكُمْ: إِنَّهُ لَا يَقْدِرُ أَحَدٌ أَنْ يَأْتِيَ إِلَيَّ إِنْ لَمْ يُعْطَ مِنْ أَبِي».

អបរមបិ កថិតវាន៑ អស្មាត៑ ការណាទ៑ អកថយំ បិតុះ សកាឝាត៑ ឝក្ត្តិមប្រាប្យ កោបិ មមាន្តិកម៑ អាគន្តុំ ន ឝក្នោតិ។

٦٦ 66 مِنْ هَذَا ٱلْوَقْتِ رَجَعَ كَثِيرُونَ مِنْ تَلَامِيذِهِ إِلَى ٱلْوَرَاءِ، وَلَمْ يَعُودُوا يَمْشُونَ مَعَهُ.

តត្កាលេៜនេកេ ឝិឞ្យា វ្យាឃុដ្យ តេន សាទ៌្ធំ បុន រ្នាគច្ឆន៑។

٦٧ 67 فَقَالَ يَسُوعُ لِلِٱثْنَيْ عَشَرَ: «أَلَعَلَّكُمْ أَنْتُمْ أَيْضًا تُرِيدُونَ أَنْ تَمْضُوا؟».

តទា យីឝុ រ្ទ្វាទឝឝិឞ្យាន៑ ឧក្ត្តវាន៑ យូយមបិ កិំ យាស្យថ?

٦٨ 68 فَأَجَابَهُ سِمْعَانُ بُطْرُسُ: «يَارَبُّ، إِلَى مَنْ نَذْهَبُ؟ كَلَامُ ٱلْحَيَاةِ ٱلْأَبَدِيَّةِ عِنْدَكَ، (aiōnios g166)

តតះ ឝិមោន៑ បិតរះ ប្រត្យវោចត៑ ហេ ប្រភោ កស្យាភ្យណ៌ំ គមិឞ្យាមះ? (aiōnios g166)

٦٩ 69 وَنَحْنُ قَدْ آمَنَّا وَعَرَفْنَا أَنَّكَ أَنْتَ ٱلْمَسِيحُ ٱبْنُ ٱللهِ ٱلْحَيِّ».

អនន្តជីវនទាយិន្យោ យាះ កថាស្តាស្តវៃវ។ ភវាន៑ អមរេឝ្វរស្យាភិឞិក្ត្តបុត្រ ឥតិ វិឝ្វស្យ និឝ្ចិតំ ជានីមះ។

٧٠ 70 أَجَابَهُمْ يَسُوعُ: «أَلَيْسَ أَنِّي أَنَا ٱخْتَرْتُكُمْ، ٱلِٱثْنَيْ عَشَرَ؟ وَوَاحِدٌ مِنْكُمْ شَيْطَانٌ!».

តទា យីឝុរវទត៑ កិមហំ យុឞ្មាកំ ទ្វាទឝជនាន៑ មនោនីតាន៑ ន ក្ឫតវាន៑? កិន្តុ យុឞ្មាកំ មធ្យេបិ កឝ្ចិទេកោ វិឃ្នការី វិទ្យតេ។

٧١ 71 قَالَ عَنْ يَهُوذَا سِمْعَانَ ٱلْإِسْخَرْيُوطِيِّ، لِأَنَّ هَذَا كَانَ مُزْمِعًا أَنْ يُسَلِّمَهُ، وَهُوَ وَاحِدٌ مِنَ ٱلِٱثْنَيْ عَشَرَ.

ឥមាំ កថំ ស ឝិមោនះ បុត្រម៑ ឦឞ្ករីយោតីយំ យិហូទាម៑ ឧទ្ទិឝ្យ កថិតវាន៑ យតោ ទ្វាទឝានាំ មធ្យេ គណិតះ ស តំ បរករេឞុ សមប៌យិឞ្យតិ។

Jesus Heals the Sick