< يوحنَّا 19 >
فَحِينَئِذٍ أَخَذَ بِيلَاطُسُ يَسُوعَ وَجَلَدَهُ. | ١ 1 |
පීලාතෝ යීශුම් ආනීය කශයා ප්රාහාරයත්|
وَضَفَرَ ٱلْعَسْكَرُ إِكْلِيلًا مِنْ شَوْكٍ وَوَضَعُوهُ عَلَى رَأْسِهِ، وَأَلْبَسُوهُ ثَوْبَ أُرْجُوَانٍ، | ٢ 2 |
පශ්චාත් සේනාගණඃ කණ්ටකනිර්ම්මිතං මුකුටං තස්ය මස්තකේ සමර්ප්ය වාර්ත්තාකීවර්ණං රාජපරිච්ඡදං පරිධාප්ය,
وَكَانُوا يَقُولُونَ: «ٱلسَّلَامُ يَا مَلِكَ ٱلْيَهُودِ!». وَكَانُوا يَلْطِمُونَهُ. | ٣ 3 |
හේ යිහූදීයානාං රාජන් නමස්කාර ඉත්යුක්ත්වා තං චපේටේනාහන්තුම් ආරභත|
فَخَرَجَ بِيلَاطُسُ أَيْضًا خَارِجًا وَقَالَ لَهُمْ: «هَا أَنَا أُخْرِجُهُ إِلَيْكُمْ لِتَعْلَمُوا أَنِّي لَسْتُ أَجِدُ فِيهِ عِلَّةً وَاحِدَةً». | ٤ 4 |
තදා පීලාතඃ පුනරපි බහිර්ගත්වා ලෝකාන් අවදත්, අස්ය කමප්යපරාධං න ලභේ(අ)හං, පශ්යත තද් යුෂ්මාන් ඥාපයිතුං යුෂ්මාකං සන්නිධෞ බහිරේනම් ආනයාමි|
فَخَرَجَ يَسُوعُ خَارِجًا وَهُوَ حَامِلٌ إِكْلِيلَ ٱلشَّوْكِ وَثَوْبَ ٱلْأُرْجُوانِ. فَقَالَ لَهُمْ بِيلَاطُسُ: «هُوَذَا ٱلْإِنْسَانُ!». | ٥ 5 |
තතඃ පරං යීශුඃ කණ්ටකමුකුටවාන් වාර්ත්තාකීවර්ණවසනවාංශ්ච බහිරාගච්ඡත්| තතඃ පීලාත උක්තවාන් ඒනං මනුෂ්යං පශ්යත|
فَلَمَّا رَآهُ رُؤَسَاءُ ٱلْكَهَنَةِ وَٱلْخُدَّامُ صَرَخُوا قَائِلِينَ: «ٱصْلِبْهُ! ٱصْلِبْهُ!». قَالَ لَهُمْ بِيلَاطُسُ: «خُذُوهُ أَنْتُمْ وَٱصْلِبُوهُ، لِأَنِّي لَسْتُ أَجِدُ فِيهِ عِلَّةً». | ٦ 6 |
තදා ප්රධානයාජකාඃ පදාතයශ්ච තං දෘෂ්ට්වා, ඒනං ක්රුශේ විධ, ඒනං ක්රුශේ විධ, ඉත්යුක්ත්වා රවිතුං ආරභන්ත| තතඃ පීලාතඃ කථිතවාන් යූයං ස්වයම් ඒනං නීත්වා ක්රුශේ විධත, අහම් ඒතස්ය කමප්යපරාධං න ප්රාප්තවාන්|
أَجَابَهُ ٱلْيَهُودُ: «لَنَا نَامُوسٌ، وَحَسَبَ نَامُوسِنَا يَجِبُ أَنْ يَمُوتَ، لِأَنَّهُ جَعَلَ نَفْسَهُ ٱبْنَ ٱللهِ». | ٧ 7 |
යිහූදීයාඃ ප්රත්යවදන් අස්මාකං යා ව්යවස්ථාස්තේ තදනුසාරේණාස්ය ප්රාණහනනම් උචිතං යතෝයං ස්වම් ඊශ්වරස්ය පුත්රමවදත්|
فَلَمَّا سَمِعَ بِيلَاطُسُ هَذَا ٱلْقَوْلَ ٱزْدَادَ خَوْفًا. | ٨ 8 |
පීලාත ඉමාං කථාං ශ්රුත්වා මහාත්රාසයුක්තඃ
فَدَخَلَ أَيْضًا إِلَى دَارِ ٱلْوِلَايَةِ وَقَالَ لِيَسُوعَ: «مِنْ أَيْنَ أَنْتَ؟». وَأَمَّا يَسُوعُ فَلَمْ يُعْطِهِ جَوَابًا. | ٩ 9 |
සන් පුනරපි රාජගෘහ ආගත්ය යීශුං පෘෂ්ටවාන් ත්වං කුත්රත්යෝ ලෝකඃ? කින්තු යීශස්තස්ය කිමපි ප්රත්යුත්තරං නාවදත්|
فَقَالَ لَهُ بِيلَاطُسُ: «أَمَا تُكَلِّمُنِي؟ أَلَسْتَ تَعْلَمُ أَنَّ لِي سُلْطَانًا أَنْ أَصْلِبَكَ وَسُلْطَانًا أَنْ أُطْلِقَكَ؟». | ١٠ 10 |
තතඃ පීලාත් කථිතවාන ත්වං කිං මයා සාර්ද්ධං න සංලපිෂ්යසි? ත්වාං ක්රුශේ වේධිතුං වා මෝචයිතුං ශක්ති ර්මමාස්තේ ඉති කිං ත්වං න ජානාසි? තදා යීශුඃ ප්රත්යවදද් ඊශ්වරේණාදං මමෝපරි තව කිමප්යධිපතිත්වං න විද්යතේ, තථාපි යෝ ජනෝ මාං තව හස්තේ සමාර්පයත් තස්ය මහාපාතකං ජාතම්|
أَجَابَ يَسُوعُ: «لَمْ يَكُنْ لَكَ عَلَيَّ سُلْطَانٌ ٱلْبَتَّةَ، لَوْ لَمْ تَكُنْ قَدْ أُعْطِيتَ مِنْ فَوْقُ. لِذَلِكَ ٱلَّذِي أَسْلَمَنِي إِلَيْكَ لَهُ خَطِيَّةٌ أَعْظَمُ». | ١١ 11 |
තදා යීශුඃ ප්රත්යවදද් ඊශ්වරේණාදත්තං මමෝපරි තව කිමප්යධිපතිත්වං න විද්යතේ, තථාපි යෝ ජනෝ මාං තව හස්තේ සමාර්පයත් තස්ය මහාපාතකං ජාතම්|
مِنْ هَذَا ٱلْوَقْتِ كَانَ بِيلَاطُسُ يَطْلُبُ أَنْ يُطْلِقَهُ، وَلَكِنَّ ٱلْيَهُودَ كَانُوا يَصْرُخُونَ قَائِلِينَ: «إِنْ أَطْلَقْتَ هَذَا فَلَسْتَ مُحِبًّا لِقَيْصَرَ. كُلُّ مَنْ يَجْعَلُ نَفْسَهُ مَلِكًا يُقَاوِمُ قَيْصَرَ!». | ١٢ 12 |
තදාරභ්ය පීලාතස්තං මෝචයිතුං චේෂ්ටිතවාන් කින්තු යිහූදීයා රුවන්තෝ ව්යාහරන් යදීමං මානවං ත්යජසි තර්හි ත්වං කෛසරස්ය මිත්රං න භවසි, යෝ ජනඃ ස්වං රාජානං වක්ති සඒව කෛමරස්ය විරුද්ධාං කථාං කථයති|
فَلَمَّا سَمِعَ بِيلَاطُسُ هَذَا ٱلْقَوْلَ أَخْرَجَ يَسُوعَ، وَجَلَسَ عَلَى كُرْسِيِّ ٱلْوِلَايَةِ فِي مَوْضِعٍ يُقَالُ لَهُ «ٱلْبَلَاطُ» وَبِالْعِبْرَانِيَّةِ «جَبَّاثَا». | ١٣ 13 |
ඒතාං කථාං ශ්රුත්වා පීලාතෝ යීශුං බහිරානීය නිස්තාරෝත්සවස්ය ආසාදනදිනස්ය ද්විතීයප්රහරාත් පූර්ව්වං ප්රස්තරබන්ධනනාම්නි ස්ථානේ (අ)ර්ථාත් ඉබ්රීයභාෂයා යද් ගබ්බිථා කථ්යතේ තස්මින් ස්ථානේ විචාරාසන උපාවිශත්|
وَكَانَ ٱسْتِعْدَادُ ٱلْفِصْحِ، وَنَحْوَ ٱلسَّاعَةِ ٱلسَّادِسَةِ. فَقَالَ لِلْيَهُودِ: «هُوَذَا مَلِكُكُمْ!». | ١٤ 14 |
අනන්තරං පීලාතෝ යිහූදීයාන් අවදත්, යුෂ්මාකං රාජානං පශ්යත|
فَصَرَخُوا: «خُذْهُ! خُذْهُ! ٱصْلِبْهُ!». قَالَ لَهُمْ بِيلَاطُسُ: «أَأَصْلِبُ مَلِكَكُمْ؟». أَجَابَ رُؤَسَاءُ ٱلْكَهَنَةِ: «لَيْسَ لَنَا مَلِكٌ إِلَّا قَيْصَرَ!». | ١٥ 15 |
කින්තු ඒනං දූරීකුරු, ඒනං දූරීකුරු, ඒනං ක්රුශේ විධ, ඉති කථාං කථයිත්වා තේ රවිතුම් ආරභන්ත; තදා පීලාතඃ කථිතවාන් යුෂ්මාකං රාජානං කිං ක්රුශේ වේධිෂ්යාමි? ප්රධානයාජකා උත්තරම් අවදන් කෛසරං විනා කෝපි රාජාස්මාකං නාස්ති|
فَحِينَئِذٍ أَسْلَمَهُ إِلَيْهِمْ لِيُصْلَبَ. فَأَخَذُوا يَسُوعَ وَمَضَوْا بِهِ. | ١٦ 16 |
තතඃ පීලාතෝ යීශුං ක්රුශේ වේධිතුං තේෂාං හස්තේෂු සමාර්පයත්, තතස්තේ තං ධෘත්වා නීතවන්තඃ|
فَخَرَجَ وَهُوَ حَامِلٌ صَلِيبَهُ إِلَى ٱلْمَوْضِعِ ٱلَّذِي يُقَالُ لَهُ «مَوْضِعُ ٱلْجُمْجُمَةِ» وَيُقَالُ لَهُ بِٱلْعِبْرَانِيَّةِ «جُلْجُثَةُ»، | ١٧ 17 |
තතඃ පරං යීශුඃ ක්රුශං වහන් ශිරඃකපාලම් අර්ථාද් යද් ඉබ්රීයභාෂයා ගුල්ගල්තාං වදන්ති තස්මින් ස්ථාන උපස්ථිතඃ|
حَيْثُ صَلَبُوهُ، وَصَلَبُوا ٱثْنَيْنِ آخَرَيْنِ مَعَهُ مِنْ هُنَا وَمِنْ هُنَا، وَيَسُوعُ فِي ٱلْوَسْطِ. | ١٨ 18 |
තතස්තේ මධ්යස්ථානේ තං තස්යෝභයපාර්ශ්වේ ද්වාවපරෞ ක්රුශේ(අ)විධන්|
وَكَتَبَ بِيلَاطُسُ عُنْوَانًا وَوَضَعَهُ عَلَى ٱلصَّلِيبِ. وَكَانَ مَكْتُوبًا: «يَسُوعُ ٱلنَّاصِرِيُّ مَلِكُ ٱلْيَهُودِ». | ١٩ 19 |
අපරම් ඒෂ යිහූදීයානාං රාජා නාසරතීයයීශුඃ, ඉති විඥාපනං ලිඛිත්වා පීලාතස්තස්ය ක්රුශෝපරි සමයෝජයත්|
فَقَرَأَ هَذَا ٱلْعُنْوَانَ كَثِيرُونَ مِنَ ٱلْيَهُودِ، لِأَنَّ ٱلْمَكَانَ ٱلَّذِي صُلِبَ فِيهِ يَسُوعُ كَانَ قَرِيبًا مِنَ ٱلْمَدِينَةِ. وَكَانَ مَكْتُوبًا بِٱلْعِبْرَانِيَّةِ وَٱلْيُونَانِيَّةِ وَٱللَّاتِينِيَّةِ. | ٢٠ 20 |
සා ලිපිඃ ඉබ්රීයයූනානීයරෝමීයභාෂාභි ර්ලිඛිතා; යීශෝඃ ක්රුශවේධනස්ථානං නගරස්ය සමීපං, තස්මාද් බහවෝ යිහූදීයාස්තාං පඨිතුම් ආරභන්ත|
فَقَالَ رُؤَسَاءُ كَهَنَةِ ٱلْيَهُودِ لِبِيلَاطُسَ: «لَا تَكْتُبْ: مَلِكُ ٱلْيَهُودِ، بَلْ: إِنَّ ذَاكَ قَالَ: أَنَا مَلِكُ ٱلْيَهُودِ!». | ٢١ 21 |
යිහූදීයානාං ප්රධානයාජකාඃ පීලාතමිති න්යවේදයන් යිහූදීයානාං රාජේති වාක්යං න කින්තු ඒෂ ස්වං යිහූදීයානාං රාජානම් අවදද් ඉත්ථං ලිඛතු|
أَجَابَ بِيلَاطُسُ: «مَا كَتَبْتُ قَدْ كَتَبْتُ». | ٢٢ 22 |
තතඃ පීලාත උත්තරං දත්තවාන් යල්ලේඛනීයං තල්ලිඛිතවාන්|
ثُمَّ إِنَّ ٱلْعَسْكَرَ لَمَّا كَانُوا قَدْ صَلَبُوا يَسُوعَ، أَخَذُوا ثِيَابَهُ وَجَعَلُوهَا أَرْبَعَةَ أَقْسَامٍ، لِكُلِّ عَسْكَرِيٍّ قِسْمًا. وَأَخَذُوا ٱلْقَمِيصَ أَيْضًا. وَكَانَ ٱلْقَمِيصُ بِغَيْرِ خِيَاطَةٍ، مَنْسُوجًا كُلُّهُ مِنْ فَوْقُ. | ٢٣ 23 |
ඉත්ථං සේනාගණෝ යීශුං ක්රුශේ විධිත්වා තස්ය පරිධේයවස්ත්රං චතුරෝ භාගාන් කෘත්වා ඒකෛකසේනා ඒකෛකභාගම් අගෘහ්ලත් තස්යෝත්තරීයවස්ත්රඤ්චාගෘහ්ලත්| කින්තූත්තරීයවස්ත්රං සූචිසේවනං විනා සර්ව්වම් ඌතං|
فَقَالَ بَعْضُهُمْ لِبَعْضٍ: «لَا نَشُقُّهُ، بَلْ نَقْتَرِعُ عَلَيْهِ لِمَنْ يَكُونُ». لِيَتِمَّ ٱلْكِتَابُ ٱلْقَائِلُ: «ٱقْتَسَمُوا ثِيَابِي بَيْنَهُمْ، وَعَلَى لِبَاسِي أَلْقَوْا قُرْعَةً». هَذَا فَعَلَهُ ٱلْعَسْكَرُ. | ٢٤ 24 |
තස්මාත්තේ ව්යාහරන් ඒතත් කඃ ප්රාප්ස්යති? තන්න ඛණ්ඩයිත්වා තත්ර ගුටිකාපාතං කරවාම| විභජන්තේ(අ)ධරීයං මේ වසනං තේ පරස්පරං| මමෝත්තරීයවස්ත්රාර්ථං ගුටිකාං පාතයන්ති ච| ඉති යද්වාක්යං ධර්ම්මපුස්තකේ ලිඛිතමාස්තේ තත් සේනාගණේනේත්ථං ව්යවහරණාත් සිද්ධමභවත්|
وَكَانَتْ وَاقِفَاتٍ عِنْدَ صَلِيبِ يَسُوعَ، أُمُّهُ، وَأُخْتُ أُمِّهِ، مَرْيَمُ زَوْجَةُ كِلُوبَا، وَمَرْيَمُ ٱلْمَجْدَلِيَّةُ. | ٢٥ 25 |
තදානීං යීශෝ ර්මාතා මාතු ර්භගිනී ච යා ක්ලියපා භාර්ය්යා මරියම් මග්දලීනී මරියම් ච ඒතාස්තස්ය ක්රුශස්ය සන්නිධෞ සමතිෂ්ඨන්|
فَلَمَّا رَأَى يَسُوعُ أُمَّهُ، وَٱلتِّلْمِيذَ ٱلَّذِي كَانَ يُحِبُّهُ وَاقِفًا، قَالَ لِأُمِّهِ: «يَا ٱمْرَأَةُ، هُوَذَا ٱبْنُكِ». | ٢٦ 26 |
තතෝ යීශුඃ ස්වමාතරං ප්රියතමශිෂ්යඤ්ච සමීපේ දණ්ඩායමානෞ විලෝක්ය මාතරම් අවදත්, හේ යෝෂිද් ඒනං තව පුත්රං පශ්ය,
ثُمَّ قَالَ لِلتِّلْمِيذِ: «هُوَذَا أُمُّكَ». وَمِنْ تِلْكَ ٱلسَّاعَةِ أَخَذَهَا ٱلتِّلْمِيذُ إِلَى خَاصَّتِهِ. | ٢٧ 27 |
ශිෂ්යන්ත්වවදත්, ඒනාං තව මාතරං පශ්ය| තතඃ ස ශිෂ්යස්තද්ඝටිකායාං තාං නිජගෘහං නීතවාන්|
بَعْدَ هَذَا رَأَى يَسُوعُ أَنَّ كُلَّ شَيْءٍ قَدْ كَمَلَ، فَلِكَيْ يَتِمَّ ٱلْكِتَابُ قَالَ: «أَنَا عَطْشَانُ». | ٢٨ 28 |
අනන්තරං සර්ව්වං කර්ම්මාධුනා සම්පන්නමභූත් යීශුරිති ඥාත්වා ධර්ම්මපුස්තකස්ය වචනං යථා සිද්ධං භවති තදර්ථම් අකථයත් මම පිපාසා ජාතා|
وَكَانَ إِنَاءٌ مَوْضُوعًا مَمْلُوًّا خَلًّا، فَمَلَأُوا إِسْفِنْجَةً مِنَ ٱلْخَلِّ، وَوَضَعُوهَا عَلَى زُوفَا وَقَدَّمُوهَا إِلَى فَمِهِ. | ٢٩ 29 |
තතස්තස්මින් ස්ථානේ අම්ලරසේන පූර්ණපාත්රස්ථිත්යා තේ ස්පඤ්ජමේකං තදම්ලරසේනාර්ද්රීකෘත්ය ඒසෝබ්නලේ තද් යෝජයිත්වා තස්ය මුඛස්ය සන්නිධාවස්ථාපයන්|
فَلَمَّا أَخَذَ يَسُوعُ ٱلْخَلَّ قَالَ: «قَدْ أُكْمِلَ». وَنَكَّسَ رَأْسَهُ وَأَسْلَمَ ٱلرُّوحَ. | ٣٠ 30 |
තදා යීශුරම්ලරසං ගෘහීත්වා සර්ව්වං සිද්ධම් ඉති කථාං කථයිත්වා මස්තකං නමයන් ප්රාණාන් පර්ය්යත්යජත්|
ثُمَّ إِذْ كَانَ ٱسْتِعْدَادٌ، فَلِكَيْ لَا تَبْقَى ٱلْأَجْسَادُ عَلَى ٱلصَّلِيبِ فِي ٱلسَّبْتِ، لِأَنَّ يَوْمَ ذَلِكَ ٱلسَّبْتِ كَانَ عَظِيمًا، سَأَلَ ٱلْيَهُودُ بِيلَاطُسَ أَنْ تُكْسَرَ سِيقَانُهُمْ وَيُرْفَعُوا. | ٣١ 31 |
තද්විනම් ආසාදනදිනං තස්මාත් පරේ(අ)හනි විශ්රාමවාරේ දේහා යථා ක්රුශෝපරි න තිෂ්ඨන්ති, යතඃ ස විශ්රාමවාරෝ මහාදිනමාසීත්, තස්මාද් යිහූදීයාඃ පීලාතනිකටං ගත්වා තේෂාං පාදභඤ්ජනස්ය ස්ථානාන්තරනයනස්ය චානුමතිං ප්රාර්ථයන්ත|
فَأَتَى ٱلْعَسْكَرُ وَكَسَرُوا سَاقَيِ ٱلْأَوَّلِ وَٱلْآخَرِ ٱلْمَصْلُوبِ مَعَهُ. | ٣٢ 32 |
අතඃ සේනා ආගත්ය යීශුනා සහ ක්රුශේ හතයෝඃ ප්රථමද්විතීයචෝරයෝඃ පාදාන් අභඤ්ජන්;
وَأَمَّا يَسُوعُ فَلَمَّا جَاءُوا إِلَيْهِ لَمْ يَكْسِرُوا سَاقَيْهِ، لِأَنَّهُمْ رَأَوْهُ قَدْ مَاتَ. | ٣٣ 33 |
කින්තු යීශෝඃ සන්නිධිං ගත්වා ස මෘත ඉති දෘෂ්ට්වා තස්ය පාදෞ නාභඤ්ජන්|
لَكِنَّ وَاحِدًا مِنَ ٱلْعَسْكَرِ طَعَنَ جَنْبَهُ بِحَرْبَةٍ، وَلِلْوَقْتِ خَرَجَ دَمٌ وَمَاءٌ. | ٣٤ 34 |
පශ්චාද් ඒකෝ යෝද්ධා ශූලාඝාතේන තස්ය කුක්ෂිම් අවිධත් තත්ක්ෂණාත් තස්මාද් රක්තං ජලඤ්ච නිරගච්ඡත්|
وَٱلَّذِي عَايَنَ شَهِدَ، وَشَهَادَتُهُ حَقٌّ، وَهُوَ يَعْلَمُ أَنَّهُ يَقُولُ ٱلْحَقَّ لِتُؤْمِنُوا أَنْتُمْ. | ٣٥ 35 |
යෝ ජනෝ(අ)ස්ය සාක්ෂ්යං දදාති ස ස්වයං දෘෂ්ටවාන් තස්යේදං සාක්ෂ්යං සත්යං තස්ය කථා යුෂ්මාකං විශ්වාසං ජනයිතුං යෝග්යා තත් ස ජානාති|
لِأَنَّ هَذَا كَانَ لِيَتِمَّ ٱلْكِتَابُ ٱلْقَائِلُ: «عَظْمٌ لَا يُكْسَرُ مِنْهُ». | ٣٦ 36 |
තස්යෛකම් අස්ධ්යපි න භංක්ෂ්යතේ,
وَأَيْضًا يَقُولُ كِتَابٌ آخَرُ: «سَيَنْظُرُونَ إِلَى ٱلَّذِي طَعَنُوهُ». | ٣٧ 37 |
තද්වද් අන්යශාස්ත්රේපි ලිඛ්යතේ, යථා, "දෘෂ්ටිපාතං කරිෂ්යන්ති තේ(අ)විධන් යන්තු තම්ප්රති| "
ثُمَّ إِنَّ يُوسُفَ ٱلَّذِي مِنَ ٱلرَّامَةِ، وَهُوَ تِلْمِيذُ يَسُوعَ، وَلَكِنْ خُفْيَةً لِسَبَبِ ٱلْخَوْفِ مِنَ ٱلْيَهُودِ، سَأَلَ بِيلَاطُسَ أَنْ يَأْخُذَ جَسَدَ يَسُوعَ، فَأَذِنَ بِيلَاطُسُ. فَجَاءَ وَأَخَذَ جَسَدَ يَسُوعَ. | ٣٨ 38 |
අරිමථීයනගරස්ය යූෂඵ්නාමා ශිෂ්ය ඒක ආසීත් කින්තු යිහූදීයේභ්යෝ භයාත් ප්රකාශිතෝ න භවති; ස යීශෝ ර්දේහං නේතුං පීලාතස්යානුමතිං ප්රාර්ථයත, තතඃ පීලාතේනානුමතේ සති ස ගත්වා යීශෝ ර්දේහම් අනයත්|
وَجَاءَ أَيْضًا نِيقُودِيمُوسُ، ٱلَّذِي أَتَى أَوَّلًا إِلَى يَسُوعَ لَيْلًا، وَهُوَ حَامِلٌ مَزِيجَ مُرٍّ وَعُودٍ نَحْوَ مِئَةِ مَنًا. | ٣٩ 39 |
අපරං යෝ නිකදීමෝ රාත්රෞ යීශෝඃ සමීපම් අගච්ඡත් සෝපි ගන්ධරසේන මිශ්රිතං ප්රායේණ පඤ්චාශත්සේටකමගුරුං ගෘහීත්වාගච්ඡත්|
فَأَخَذَا جَسَدَ يَسُوعَ، وَلَفَّاهُ بِأَكْفَانٍ مَعَ ٱلْأَطْيَابِ، كَمَا لِلْيَهُودِ عَادَةٌ أَنْ يُكَفِّنُوا. | ٤٠ 40 |
තතස්තේ යිහූදීයානාං ශ්මශානේ ස්ථාපනරීත්යනුසාරේණ තත්සුගන්ධිද්රව්යේණ සහිතං තස්ය දේහං වස්ත්රේණාවේෂ්ටයන්|
وَكَانَ فِي ٱلْمَوْضِعِ ٱلَّذِي صُلِبَ فِيهِ بُسْتَانٌ، وَفِي ٱلْبُسْتَانِ قَبْرٌ جَدِيدٌ لَمْ يُوضَعْ فِيهِ أَحَدٌ قَطُّ. | ٤١ 41 |
අපරඤ්ච යත්ර ස්ථානේ තං ක්රුශේ(අ)විධන් තස්ය නිකටස්ථෝද්යානේ යත්ර කිමපි මෘතදේහං කදාපි නාස්ථාප්යත තාදෘශම් ඒකං නූතනං ශ්මශානම් ආසීත්|
فَهُنَاكَ وَضَعَا يَسُوعَ لِسَبَبِ ٱسْتِعْدَادِ ٱلْيَهُودِ، لِأَنَّ ٱلْقَبْرَ كَانَ قَرِيبًا. | ٤٢ 42 |
යිහූදීයානාම් ආසාදනදිනාගමනාත් තේ තස්මින් සමීපස්ථශ්මශානේ යීශුම් අශායයන්|