يوحنَّا 19
| فَحِينَئِذٍ أَخَذَ بِيلَاطُسُ يَسُوعَ وَجَلَدَهُ. | ١ 1 |
បីលាតោ យីឝុម៑ អានីយ កឝយា ប្រាហារយត៑។
| وَضَفَرَ ٱلْعَسْكَرُ إِكْلِيلًا مِنْ شَوْكٍ وَوَضَعُوهُ عَلَى رَأْسِهِ، وَأَلْبَسُوهُ ثَوْبَ أُرْجُوَانٍ، | ٢ 2 |
បឝ្ចាត៑ សេនាគណះ កណ្ដកនិម៌្មិតំ មុកុដំ តស្យ មស្តកេ សមប៌្យ វាត៌្តាកីវណ៌ំ រាជបរិច្ឆទំ បរិធាប្យ,
| وَكَانُوا يَقُولُونَ: «ٱلسَّلَامُ يَا مَلِكَ ٱلْيَهُودِ!». وَكَانُوا يَلْطِمُونَهُ. | ٣ 3 |
ហេ យិហូទីយានាំ រាជន៑ នមស្ការ ឥត្យុក្ត្វា តំ ចបេដេនាហន្តុម៑ អារភត។
| فَخَرَجَ بِيلَاطُسُ أَيْضًا خَارِجًا وَقَالَ لَهُمْ: «هَا أَنَا أُخْرِجُهُ إِلَيْكُمْ لِتَعْلَمُوا أَنِّي لَسْتُ أَجِدُ فِيهِ عِلَّةً وَاحِدَةً». | ٤ 4 |
តទា បីលាតះ បុនរបិ ពហិគ៌ត្វា លោកាន៑ អវទត៑, អស្យ កមប្យបរាធំ ន លភេៜហំ, បឝ្យត តទ៑ យុឞ្មាន៑ ជ្ញាបយិតុំ យុឞ្មាកំ សន្និធៅ ពហិរេនម៑ អានយាមិ។
| فَخَرَجَ يَسُوعُ خَارِجًا وَهُوَ حَامِلٌ إِكْلِيلَ ٱلشَّوْكِ وَثَوْبَ ٱلْأُرْجُوانِ. فَقَالَ لَهُمْ بِيلَاطُسُ: «هُوَذَا ٱلْإِنْسَانُ!». | ٥ 5 |
តតះ បរំ យីឝុះ កណ្ដកមុកុដវាន៑ វាត៌្តាកីវណ៌វសនវាំឝ្ច ពហិរាគច្ឆត៑។ តតះ បីលាត ឧក្តវាន៑ ឯនំ មនុឞ្យំ បឝ្យត។
| فَلَمَّا رَآهُ رُؤَسَاءُ ٱلْكَهَنَةِ وَٱلْخُدَّامُ صَرَخُوا قَائِلِينَ: «ٱصْلِبْهُ! ٱصْلِبْهُ!». قَالَ لَهُمْ بِيلَاطُسُ: «خُذُوهُ أَنْتُمْ وَٱصْلِبُوهُ، لِأَنِّي لَسْتُ أَجِدُ فِيهِ عِلَّةً». | ٦ 6 |
តទា ប្រធានយាជកាះ បទាតយឝ្ច តំ ទ្ឫឞ្ដ្វា, ឯនំ ក្រុឝេ វិធ, ឯនំ ក្រុឝេ វិធ, ឥត្យុក្ត្វា រវិតុំ អារភន្ត។ តតះ បីលាតះ កថិតវាន៑ យូយំ ស្វយម៑ ឯនំ នីត្វា ក្រុឝេ វិធត, អហម៑ ឯតស្យ កមប្យបរាធំ ន ប្រាប្តវាន៑។
| أَجَابَهُ ٱلْيَهُودُ: «لَنَا نَامُوسٌ، وَحَسَبَ نَامُوسِنَا يَجِبُ أَنْ يَمُوتَ، لِأَنَّهُ جَعَلَ نَفْسَهُ ٱبْنَ ٱللهِ». | ٧ 7 |
យិហូទីយាះ ប្រត្យវទន៑ អស្មាកំ យា វ្យវស្ថាស្តេ តទនុសារេណាស្យ ប្រាណហននម៑ ឧចិតំ យតោយំ ស្វម៑ ឦឝ្វរស្យ បុត្រមវទត៑។
| فَلَمَّا سَمِعَ بِيلَاطُسُ هَذَا ٱلْقَوْلَ ٱزْدَادَ خَوْفًا. | ٨ 8 |
បីលាត ឥមាំ កថាំ ឝ្រុត្វា មហាត្រាសយុក្តះ
| فَدَخَلَ أَيْضًا إِلَى دَارِ ٱلْوِلَايَةِ وَقَالَ لِيَسُوعَ: «مِنْ أَيْنَ أَنْتَ؟». وَأَمَّا يَسُوعُ فَلَمْ يُعْطِهِ جَوَابًا. | ٩ 9 |
សន៑ បុនរបិ រាជគ្ឫហ អាគត្យ យីឝុំ ប្ឫឞ្ដវាន៑ ត្វំ កុត្រត្យោ លោកះ? កិន្តុ យីឝស្តស្យ កិមបិ ប្រត្យុត្តរំ នាវទត៑។
| فَقَالَ لَهُ بِيلَاطُسُ: «أَمَا تُكَلِّمُنِي؟ أَلَسْتَ تَعْلَمُ أَنَّ لِي سُلْطَانًا أَنْ أَصْلِبَكَ وَسُلْطَانًا أَنْ أُطْلِقَكَ؟». | ١٠ 10 |
១× តតះ បីលាត៑ កថិតវាន ត្វំ កិំ មយា សាទ៌្ធំ ន សំលបិឞ្យសិ? ត្វាំ ក្រុឝេ វេធិតុំ វា មោចយិតុំ ឝក្តិ រ្មមាស្តេ ឥតិ កិំ ត្វំ ន ជានាសិ? តទា យីឝុះ ប្រត្យវទទ៑ ឦឝ្វរេណាទំ មមោបរិ តវ កិមប្យធិបតិត្វំ ន វិទ្យតេ, តថាបិ យោ ជនោ មាំ តវ ហស្តេ សមាប៌យត៑ តស្យ មហាបាតកំ ជាតម៑។
| أَجَابَ يَسُوعُ: «لَمْ يَكُنْ لَكَ عَلَيَّ سُلْطَانٌ ٱلْبَتَّةَ، لَوْ لَمْ تَكُنْ قَدْ أُعْطِيتَ مِنْ فَوْقُ. لِذَلِكَ ٱلَّذِي أَسْلَمَنِي إِلَيْكَ لَهُ خَطِيَّةٌ أَعْظَمُ». | ١١ 11 |
តទា យីឝុះ ប្រត្យវទទ៑ ឦឝ្វរេណាទត្តំ មមោបរិ តវ កិមប្យធិបតិត្វំ ន វិទ្យតេ, តថាបិ យោ ជនោ មាំ តវ ហស្តេ សមាប៌យត៑ តស្យ មហាបាតកំ ជាតម៑។
| مِنْ هَذَا ٱلْوَقْتِ كَانَ بِيلَاطُسُ يَطْلُبُ أَنْ يُطْلِقَهُ، وَلَكِنَّ ٱلْيَهُودَ كَانُوا يَصْرُخُونَ قَائِلِينَ: «إِنْ أَطْلَقْتَ هَذَا فَلَسْتَ مُحِبًّا لِقَيْصَرَ. كُلُّ مَنْ يَجْعَلُ نَفْسَهُ مَلِكًا يُقَاوِمُ قَيْصَرَ!». | ١٢ 12 |
តទារភ្យ បីលាតស្តំ មោចយិតុំ ចេឞ្ដិតវាន៑ កិន្តុ យិហូទីយា រុវន្តោ វ្យាហរន៑ យទីមំ មានវំ ត្យជសិ តហ៌ិ ត្វំ កៃសរស្យ មិត្រំ ន ភវសិ, យោ ជនះ ស្វំ រាជានំ វក្តិ សឯវ កៃមរស្យ វិរុទ្ធាំ កថាំ កថយតិ។
| فَلَمَّا سَمِعَ بِيلَاطُسُ هَذَا ٱلْقَوْلَ أَخْرَجَ يَسُوعَ، وَجَلَسَ عَلَى كُرْسِيِّ ٱلْوِلَايَةِ فِي مَوْضِعٍ يُقَالُ لَهُ «ٱلْبَلَاطُ» وَبِالْعِبْرَانِيَّةِ «جَبَّاثَا». | ١٣ 13 |
ឯតាំ កថាំ ឝ្រុត្វា បីលាតោ យីឝុំ ពហិរានីយ និស្តារោត្សវស្យ អាសាទនទិនស្យ ទ្វិតីយប្រហរាត៑ បូវ៌្វំ ប្រស្តរពន្ធននាម្និ ស្ថានេ ៜរ្ថាត៑ ឥព្រីយភាឞយា យទ៑ គព្ពិថា កថ្យតេ តស្មិន៑ ស្ថានេ វិចារាសន ឧបាវិឝត៑។
| وَكَانَ ٱسْتِعْدَادُ ٱلْفِصْحِ، وَنَحْوَ ٱلسَّاعَةِ ٱلسَّادِسَةِ. فَقَالَ لِلْيَهُودِ: «هُوَذَا مَلِكُكُمْ!». | ١٤ 14 |
អនន្តរំ បីលាតោ យិហូទីយាន៑ អវទត៑, យុឞ្មាកំ រាជានំ បឝ្យត។
| فَصَرَخُوا: «خُذْهُ! خُذْهُ! ٱصْلِبْهُ!». قَالَ لَهُمْ بِيلَاطُسُ: «أَأَصْلِبُ مَلِكَكُمْ؟». أَجَابَ رُؤَسَاءُ ٱلْكَهَنَةِ: «لَيْسَ لَنَا مَلِكٌ إِلَّا قَيْصَرَ!». | ١٥ 15 |
កិន្តុ ឯនំ ទូរីកុរុ, ឯនំ ទូរីកុរុ, ឯនំ ក្រុឝេ វិធ, ឥតិ កថាំ កថយិត្វា តេ រវិតុម៑ អារភន្ត; តទា បីលាតះ កថិតវាន៑ យុឞ្មាកំ រាជានំ កិំ ក្រុឝេ វេធិឞ្យាមិ? ប្រធានយាជកា ឧត្តរម៑ អវទន៑ កៃសរំ វិនា កោបិ រាជាស្មាកំ នាស្តិ។
| فَحِينَئِذٍ أَسْلَمَهُ إِلَيْهِمْ لِيُصْلَبَ. فَأَخَذُوا يَسُوعَ وَمَضَوْا بِهِ. | ١٦ 16 |
តតះ បីលាតោ យីឝុំ ក្រុឝេ វេធិតុំ តេឞាំ ហស្តេឞុ សមាប៌យត៑, តតស្តេ តំ ធ្ឫត្វា នីតវន្តះ។
| فَخَرَجَ وَهُوَ حَامِلٌ صَلِيبَهُ إِلَى ٱلْمَوْضِعِ ٱلَّذِي يُقَالُ لَهُ «مَوْضِعُ ٱلْجُمْجُمَةِ» وَيُقَالُ لَهُ بِٱلْعِبْرَانِيَّةِ «جُلْجُثَةُ»، | ١٧ 17 |
តតះ បរំ យីឝុះ ក្រុឝំ វហន៑ ឝិរះកបាលម៑ អត៌្ហាទ៑ យទ៑ ឥព្រីយភាឞយា គុល្គល្តាំ វទន្តិ តស្មិន៑ ស្ថាន ឧបស្ថិតះ។
| حَيْثُ صَلَبُوهُ، وَصَلَبُوا ٱثْنَيْنِ آخَرَيْنِ مَعَهُ مِنْ هُنَا وَمِنْ هُنَا، وَيَسُوعُ فِي ٱلْوَسْطِ. | ١٨ 18 |
តតស្តេ មធ្យស្ថានេ តំ តស្យោភយបាឝ៌្វេ ទ្វាវបរៅ ក្រុឝេៜវិធន៑។
| وَكَتَبَ بِيلَاطُسُ عُنْوَانًا وَوَضَعَهُ عَلَى ٱلصَّلِيبِ. وَكَانَ مَكْتُوبًا: «يَسُوعُ ٱلنَّاصِرِيُّ مَلِكُ ٱلْيَهُودِ». | ١٩ 19 |
អបរម៑ ឯឞ យិហូទីយានាំ រាជា នាសរតីយយីឝុះ, ឥតិ វិជ្ញាបនំ លិខិត្វា បីលាតស្តស្យ ក្រុឝោបរិ សមយោជយត៑។
| فَقَرَأَ هَذَا ٱلْعُنْوَانَ كَثِيرُونَ مِنَ ٱلْيَهُودِ، لِأَنَّ ٱلْمَكَانَ ٱلَّذِي صُلِبَ فِيهِ يَسُوعُ كَانَ قَرِيبًا مِنَ ٱلْمَدِينَةِ. وَكَانَ مَكْتُوبًا بِٱلْعِبْرَانِيَّةِ وَٱلْيُونَانِيَّةِ وَٱللَّاتِينِيَّةِ. | ٢٠ 20 |
សា លិបិះ ឥព្រីយយូនានីយរោមីយភាឞាភិ រ្លិខិតា; យីឝោះ ក្រុឝវេធនស្ថានំ នគរស្យ សមីបំ, តស្មាទ៑ ពហវោ យិហូទីយាស្តាំ បឋិតុម៑ អារភន្ត។
| فَقَالَ رُؤَسَاءُ كَهَنَةِ ٱلْيَهُودِ لِبِيلَاطُسَ: «لَا تَكْتُبْ: مَلِكُ ٱلْيَهُودِ، بَلْ: إِنَّ ذَاكَ قَالَ: أَنَا مَلِكُ ٱلْيَهُودِ!». | ٢١ 21 |
យិហូទីយានាំ ប្រធានយាជកាះ បីលាតមិតិ ន្យវេទយន៑ យិហូទីយានាំ រាជេតិ វាក្យំ ន កិន្តុ ឯឞ ស្វំ យិហូទីយានាំ រាជានម៑ អវទទ៑ ឥត្ថំ លិខតុ។
| أَجَابَ بِيلَاطُسُ: «مَا كَتَبْتُ قَدْ كَتَبْتُ». | ٢٢ 22 |
តតះ បីលាត ឧត្តរំ ទត្តវាន៑ យល្លេខនីយំ តល្លិខិតវាន៑។
| ثُمَّ إِنَّ ٱلْعَسْكَرَ لَمَّا كَانُوا قَدْ صَلَبُوا يَسُوعَ، أَخَذُوا ثِيَابَهُ وَجَعَلُوهَا أَرْبَعَةَ أَقْسَامٍ، لِكُلِّ عَسْكَرِيٍّ قِسْمًا. وَأَخَذُوا ٱلْقَمِيصَ أَيْضًا. وَكَانَ ٱلْقَمِيصُ بِغَيْرِ خِيَاطَةٍ، مَنْسُوجًا كُلُّهُ مِنْ فَوْقُ. | ٢٣ 23 |
ឥត្ថំ សេនាគណោ យីឝុំ ក្រុឝេ វិធិត្វា តស្យ បរិធេយវស្ត្រំ ចតុរោ ភាគាន៑ ក្ឫត្វា ឯកៃកសេនា ឯកៃកភាគម៑ អគ្ឫហ្លត៑ តស្យោត្តរីយវស្ត្រញ្ចាគ្ឫហ្លត៑។ កិន្តូត្តរីយវស្ត្រំ សូចិសេវនំ វិនា សវ៌្វម៑ ឩតំ។
| فَقَالَ بَعْضُهُمْ لِبَعْضٍ: «لَا نَشُقُّهُ، بَلْ نَقْتَرِعُ عَلَيْهِ لِمَنْ يَكُونُ». لِيَتِمَّ ٱلْكِتَابُ ٱلْقَائِلُ: «ٱقْتَسَمُوا ثِيَابِي بَيْنَهُمْ، وَعَلَى لِبَاسِي أَلْقَوْا قُرْعَةً». هَذَا فَعَلَهُ ٱلْعَسْكَرُ. | ٢٤ 24 |
តស្មាត្តេ វ្យាហរន៑ ឯតត៑ កះ ប្រាប្ស្យតិ? តន្ន ខណ្ឌយិត្វា តត្រ គុដិកាបាតំ ករវាម។ វិភជន្តេៜធរីយំ មេ វសនំ តេ បរស្បរំ។ មមោត្តរីយវស្ត្រាត៌្ហំ គុដិកាំ បាតយន្តិ ច។ ឥតិ យទ្វាក្យំ ធម៌្មបុស្តកេ លិខិតមាស្តេ តត៑ សេនាគណេនេត្ថំ វ្យវហរណាត៑ សិទ្ធមភវត៑។
| وَكَانَتْ وَاقِفَاتٍ عِنْدَ صَلِيبِ يَسُوعَ، أُمُّهُ، وَأُخْتُ أُمِّهِ، مَرْيَمُ زَوْجَةُ كِلُوبَا، وَمَرْيَمُ ٱلْمَجْدَلِيَّةُ. | ٢٥ 25 |
តទានីំ យីឝោ រ្មាតា មាតុ រ្ភគិនី ច យា ក្លិយបា ភាយ៌្យា មរិយម៑ មគ្ទលីនី មរិយម៑ ច ឯតាស្តស្យ ក្រុឝស្យ សន្និធៅ សមតិឞ្ឋន៑។
| فَلَمَّا رَأَى يَسُوعُ أُمَّهُ، وَٱلتِّلْمِيذَ ٱلَّذِي كَانَ يُحِبُّهُ وَاقِفًا، قَالَ لِأُمِّهِ: «يَا ٱمْرَأَةُ، هُوَذَا ٱبْنُكِ». | ٢٦ 26 |
តតោ យីឝុះ ស្វមាតរំ ប្រិយតមឝិឞ្យញ្ច សមីបេ ទណ្ឌាយមានៅ វិលោក្យ មាតរម៑ អវទត៑, ហេ យោឞិទ៑ ឯនំ តវ បុត្រំ បឝ្យ,
| ثُمَّ قَالَ لِلتِّلْمِيذِ: «هُوَذَا أُمُّكَ». وَمِنْ تِلْكَ ٱلسَّاعَةِ أَخَذَهَا ٱلتِّلْمِيذُ إِلَى خَاصَّتِهِ. | ٢٧ 27 |
ឝិឞ្យន្ត្វវទត៑, ឯនាំ តវ មាតរំ បឝ្យ។ តតះ ស ឝិឞ្យស្តទ្ឃដិកាយាំ តាំ និជគ្ឫហំ នីតវាន៑។
| بَعْدَ هَذَا رَأَى يَسُوعُ أَنَّ كُلَّ شَيْءٍ قَدْ كَمَلَ، فَلِكَيْ يَتِمَّ ٱلْكِتَابُ قَالَ: «أَنَا عَطْشَانُ». | ٢٨ 28 |
អនន្តរំ សវ៌្វំ កម៌្មាធុនា សម្បន្នមភូត៑ យីឝុរិតិ ជ្ញាត្វា ធម៌្មបុស្តកស្យ វចនំ យថា សិទ្ធំ ភវតិ តទត៌្ហម៑ អកថយត៑ មម បិបាសា ជាតា។
| وَكَانَ إِنَاءٌ مَوْضُوعًا مَمْلُوًّا خَلًّا، فَمَلَأُوا إِسْفِنْجَةً مِنَ ٱلْخَلِّ، وَوَضَعُوهَا عَلَى زُوفَا وَقَدَّمُوهَا إِلَى فَمِهِ. | ٢٩ 29 |
តតស្តស្មិន៑ ស្ថានេ អម្លរសេន បូណ៌បាត្រស្ថិត្យា តេ ស្បញ្ជមេកំ តទម្លរសេនាទ៌្រីក្ឫត្យ ឯសោព្នលេ តទ៑ យោជយិត្វា តស្យ មុខស្យ សន្និធាវស្ថាបយន៑។
| فَلَمَّا أَخَذَ يَسُوعُ ٱلْخَلَّ قَالَ: «قَدْ أُكْمِلَ». وَنَكَّسَ رَأْسَهُ وَأَسْلَمَ ٱلرُّوحَ. | ٣٠ 30 |
តទា យីឝុរម្លរសំ គ្ឫហីត្វា សវ៌្វំ សិទ្ធម៑ ឥតិ កថាំ កថយិត្វា មស្តកំ នមយន៑ ប្រាណាន៑ បយ៌្យត្យជត៑។
| ثُمَّ إِذْ كَانَ ٱسْتِعْدَادٌ، فَلِكَيْ لَا تَبْقَى ٱلْأَجْسَادُ عَلَى ٱلصَّلِيبِ فِي ٱلسَّبْتِ، لِأَنَّ يَوْمَ ذَلِكَ ٱلسَّبْتِ كَانَ عَظِيمًا، سَأَلَ ٱلْيَهُودُ بِيلَاطُسَ أَنْ تُكْسَرَ سِيقَانُهُمْ وَيُرْفَعُوا. | ٣١ 31 |
តទ្វិនម៑ អាសាទនទិនំ តស្មាត៑ បរេៜហនិ វិឝ្រាមវារេ ទេហា យថា ក្រុឝោបរិ ន តិឞ្ឋន្តិ, យតះ ស វិឝ្រាមវារោ មហាទិនមាសីត៑, តស្មាទ៑ យិហូទីយាះ បីលាតនិកដំ គត្វា តេឞាំ បាទភញ្ជនស្យ ស្ថានាន្តរនយនស្យ ចានុមតិំ ប្រាត៌្ហយន្ត។
| فَأَتَى ٱلْعَسْكَرُ وَكَسَرُوا سَاقَيِ ٱلْأَوَّلِ وَٱلْآخَرِ ٱلْمَصْلُوبِ مَعَهُ. | ٣٢ 32 |
អតះ សេនា អាគត្យ យីឝុនា សហ ក្រុឝេ ហតយោះ ប្រថមទ្វិតីយចោរយោះ បាទាន៑ អភញ្ជន៑;
| وَأَمَّا يَسُوعُ فَلَمَّا جَاءُوا إِلَيْهِ لَمْ يَكْسِرُوا سَاقَيْهِ، لِأَنَّهُمْ رَأَوْهُ قَدْ مَاتَ. | ٣٣ 33 |
កិន្តុ យីឝោះ សន្និធិំ គត្វា ស ម្ឫត ឥតិ ទ្ឫឞ្ដ្វា តស្យ បាទៅ នាភញ្ជន៑។
| لَكِنَّ وَاحِدًا مِنَ ٱلْعَسْكَرِ طَعَنَ جَنْبَهُ بِحَرْبَةٍ، وَلِلْوَقْتِ خَرَجَ دَمٌ وَمَاءٌ. | ٣٤ 34 |
បឝ្ចាទ៑ ឯកោ យោទ្ធា ឝូលាឃាតេន តស្យ កុក្ឞិម៑ អវិធត៑ តត្ក្ឞណាត៑ តស្មាទ៑ រក្តំ ជលញ្ច និរគច្ឆត៑។
| وَٱلَّذِي عَايَنَ شَهِدَ، وَشَهَادَتُهُ حَقٌّ، وَهُوَ يَعْلَمُ أَنَّهُ يَقُولُ ٱلْحَقَّ لِتُؤْمِنُوا أَنْتُمْ. | ٣٥ 35 |
យោ ជនោៜស្យ សាក្ឞ្យំ ទទាតិ ស ស្វយំ ទ្ឫឞ្ដវាន៑ តស្យេទំ សាក្ឞ្យំ សត្យំ តស្យ កថា យុឞ្មាកំ វិឝ្វាសំ ជនយិតុំ យោគ្យា តត៑ ស ជានាតិ។
| لِأَنَّ هَذَا كَانَ لِيَتِمَّ ٱلْكِتَابُ ٱلْقَائِلُ: «عَظْمٌ لَا يُكْسَرُ مِنْهُ». | ٣٦ 36 |
តស្យៃកម៑ អស្ធ្យបិ ន ភំក្ឞ្យតេ,
| وَأَيْضًا يَقُولُ كِتَابٌ آخَرُ: «سَيَنْظُرُونَ إِلَى ٱلَّذِي طَعَنُوهُ». | ٣٧ 37 |
តទ្វទ៑ អន្យឝាស្ត្រេបិ លិខ្យតេ, យថា, "ទ្ឫឞ្ដិបាតំ ករិឞ្យន្តិ តេៜវិធន៑ យន្តុ តម្ប្រតិ។ "
| ثُمَّ إِنَّ يُوسُفَ ٱلَّذِي مِنَ ٱلرَّامَةِ، وَهُوَ تِلْمِيذُ يَسُوعَ، وَلَكِنْ خُفْيَةً لِسَبَبِ ٱلْخَوْفِ مِنَ ٱلْيَهُودِ، سَأَلَ بِيلَاطُسَ أَنْ يَأْخُذَ جَسَدَ يَسُوعَ، فَأَذِنَ بِيلَاطُسُ. فَجَاءَ وَأَخَذَ جَسَدَ يَسُوعَ. | ٣٨ 38 |
អរិមថីយនគរស្យ យូឞផ្នាមា ឝិឞ្យ ឯក អាសីត៑ កិន្តុ យិហូទីយេភ្យោ ភយាត៑ ប្រកាឝិតោ ន ភវតិ; ស យីឝោ រ្ទេហំ នេតុំ បីលាតស្យានុមតិំ ប្រាត៌្ហយត, តតះ បីលាតេនានុមតេ សតិ ស គត្វា យីឝោ រ្ទេហម៑ អនយត៑។
| وَجَاءَ أَيْضًا نِيقُودِيمُوسُ، ٱلَّذِي أَتَى أَوَّلًا إِلَى يَسُوعَ لَيْلًا، وَهُوَ حَامِلٌ مَزِيجَ مُرٍّ وَعُودٍ نَحْوَ مِئَةِ مَنًا. | ٣٩ 39 |
អបរំ យោ និកទីមោ រាត្រៅ យីឝោះ សមីបម៑ អគច្ឆត៑ សោបិ គន្ធរសេន មិឝ្រិតំ ប្រាយេណ បញ្ចាឝត្សេដកមគុរុំ គ្ឫហីត្វាគច្ឆត៑។
| فَأَخَذَا جَسَدَ يَسُوعَ، وَلَفَّاهُ بِأَكْفَانٍ مَعَ ٱلْأَطْيَابِ، كَمَا لِلْيَهُودِ عَادَةٌ أَنْ يُكَفِّنُوا. | ٤٠ 40 |
តតស្តេ យិហូទីយានាំ ឝ្មឝានេ ស្ថាបនរីត្យនុសារេណ តត្សុគន្ធិទ្រវ្យេណ សហិតំ តស្យ ទេហំ វស្ត្រេណាវេឞ្ដយន៑។
| وَكَانَ فِي ٱلْمَوْضِعِ ٱلَّذِي صُلِبَ فِيهِ بُسْتَانٌ، وَفِي ٱلْبُسْتَانِ قَبْرٌ جَدِيدٌ لَمْ يُوضَعْ فِيهِ أَحَدٌ قَطُّ. | ٤١ 41 |
អបរញ្ច យត្រ ស្ថានេ តំ ក្រុឝេៜវិធន៑ តស្យ និកដស្ថោទ្យានេ យត្រ កិមបិ ម្ឫតទេហំ កទាបិ នាស្ថាប្យត តាទ្ឫឝម៑ ឯកំ នូតនំ ឝ្មឝានម៑ អាសីត៑។
| فَهُنَاكَ وَضَعَا يَسُوعَ لِسَبَبِ ٱسْتِعْدَادِ ٱلْيَهُودِ، لِأَنَّ ٱلْقَبْرَ كَانَ قَرِيبًا. | ٤٢ 42 |
យិហូទីយានាម៑ អាសាទនទិនាគមនាត៑ តេ តស្មិន៑ សមីបស្ថឝ្មឝានេ យីឝុម៑ អឝាយយន៑។
