يوحنَّا 19
| فَحِينَئِذٍ أَخَذَ بِيلَاطُسُ يَسُوعَ وَجَلَدَهُ. | ١ 1 |
ତାର୍ହଃଚେ ପିଲାତ ଜିସୁକେ ନଃୟ୍କଃରି କର୍ଡା ମାରାୟ୍ଲା ।
| وَضَفَرَ ٱلْعَسْكَرُ إِكْلِيلًا مِنْ شَوْكٍ وَوَضَعُوهُ عَلَى رَأْسِهِ، وَأَلْبَسُوهُ ثَوْبَ أُرْجُوَانٍ، | ٢ 2 |
ଆରେକ୍ ସଃଇନ୍ମଃନ୍ କାଟାର୍ ମୁକୁଟ୍ ତିଆର୍ କଃରି ଜିସୁକେ ମୁଣ୍ଡେ ହିନ୍ଦାୟ୍ଲାୟ୍ ଆର୍ ତାକ୍ ଆଙ୍ଗି ହିନ୍ଦାୟ୍ଲାୟ୍;
| وَكَانُوا يَقُولُونَ: «ٱلسَّلَامُ يَا مَلِكَ ٱلْيَهُودِ!». وَكَانُوا يَلْطِمُونَهُ. | ٣ 3 |
ଆର୍ ସେମଃନ୍ ତାର୍ ଲଃଗେ ଆସି କୟ୍ଲାୟ୍, “ଏ ଜିଉଦିମଃନାର୍ ରଃଜା ଜୁଆର୍;” ଆରେକ୍ ସେମଃନ୍ ତାକ୍ ଚାହୁଳ୍ ମାରୁକ୍ ଦଃର୍ଲାୟ୍ ।
| فَخَرَجَ بِيلَاطُسُ أَيْضًا خَارِجًا وَقَالَ لَهُمْ: «هَا أَنَا أُخْرِجُهُ إِلَيْكُمْ لِتَعْلَمُوا أَنِّي لَسْتُ أَجِدُ فِيهِ عِلَّةً وَاحِدَةً». | ٤ 4 |
ପିଲାତ ଆରେକ୍ ଗଟ୍ତର୍ ହଃଦାୟ୍ ବାରାୟ୍ ଲକ୍ମଃନ୍କେ କୟ୍ଲା, “ଦଃକା, ମୁୟ୍ ତାକ୍ ତୁମିମଃନାର୍ ଲଃଗେ ବାର କଃରି ଆଣୁଲେ । ଇରି ତୁମିମଃନ୍ ନିଜେ ଜାଣାସ୍ ଜେ, ତାକ୍ ଦସି କଃରୁକେ ମୁୟ୍ ତାର୍ ଲଃଗେ କାୟ୍ ହେଁ ଦଃସ୍ ନଃହାଉଁଲେ ।”
| فَخَرَجَ يَسُوعُ خَارِجًا وَهُوَ حَامِلٌ إِكْلِيلَ ٱلشَّوْكِ وَثَوْبَ ٱلْأُرْجُوانِ. فَقَالَ لَهُمْ بِيلَاطُسُ: «هُوَذَا ٱلْإِنْسَانُ!». | ٥ 5 |
ସେତାକ୍ ଜିସୁ ସେ ବେଜା ରଃଙ୍ଗାର୍ ଆଙ୍ଗି ଆର୍ କାଟାର୍ ମୁକୁଟ୍ ହିନ୍ଦି ହଃଦାୟ୍ ଆୟ୍ଲା । ପିଲାତ ଲକ୍ମଃନ୍କେ କୟ୍ଲା, “ଦଃକା, ଇରି ସେ ଲକ୍ ।”
| فَلَمَّا رَآهُ رُؤَسَاءُ ٱلْكَهَنَةِ وَٱلْخُدَّامُ صَرَخُوا قَائِلِينَ: «ٱصْلِبْهُ! ٱصْلِبْهُ!». قَالَ لَهُمْ بِيلَاطُسُ: «خُذُوهُ أَنْتُمْ وَٱصْلِبُوهُ، لِأَنِّي لَسْتُ أَجِدُ فِيهِ عِلَّةً». | ٦ 6 |
ସେତାକ୍ ବଃଡ୍ ଜାଜକ୍ ଆର୍ ମନ୍ଦିର୍ ଜାଗୁଆଳିମଃନ୍ ଜିସୁକେ ଦଃକି ଉଲ୍ଗାଟ୍ ଅୟ୍ କୟ୍ଲାୟ୍, “ତାକ୍ କ୍ରୁସ୍ ଉହ୍ରେ ଚଃଗାଉଆ, କ୍ରୁସେ ଚଃଗାଉଆ ।” ପିଲାତ ସେମଃନ୍କେ କୟ୍ଲା, “ତୁମିମଃନ୍ ତାକ୍ ନଃୟ୍ କ୍ରୁସେ ଚଃଗାଉଆ, କାୟ୍ତାକ୍ବଃଲେକ୍ ମୁୟ୍ ମଃର୍ନ୍ ଡଃଣ୍ଡ୍ ଦେଉଁକ୍ ତାର୍ ଲଃଗେ କାୟ୍ ହେଁ ଦଃସ୍ ନଃହାୟ୍ ।”
| أَجَابَهُ ٱلْيَهُودُ: «لَنَا نَامُوسٌ، وَحَسَبَ نَامُوسِنَا يَجِبُ أَنْ يَمُوتَ، لِأَنَّهُ جَعَلَ نَفْسَهُ ٱبْنَ ٱللهِ». | ٧ 7 |
ଜିଉଦିମଃନ୍ ତାକ୍ ଉତୁର୍ ଦିଲାୟ୍, “ଅଃମିମଃନାର୍ ଗଟେକ୍ ବିଦି ଆଚେ ଆର୍ ସେ ବିଦି ହଃର୍କାରେ ସେ ମଃର୍ନ୍ ଡଃଣ୍ଡ୍ ବାୟ୍ଦ୍ରେ ହାଉତା ଜୟ୍ଗ୍, କାୟ୍ତାକ୍ବଃଲେକ୍ ସେ ନିଜ୍କେ ଇସ୍ୱରାର୍ ହୟ୍ସି ବଃଲି କଃଉଁଲା ।”
| فَلَمَّا سَمِعَ بِيلَاطُسُ هَذَا ٱلْقَوْلَ ٱزْدَادَ خَوْفًا. | ٨ 8 |
ସେତାକ୍ ପିଲାତ ଇ କଃତା ସୁଣି ଅଃଦିକ୍ ଡିରି ଗଃଲା;
| فَدَخَلَ أَيْضًا إِلَى دَارِ ٱلْوِلَايَةِ وَقَالَ لِيَسُوعَ: «مِنْ أَيْنَ أَنْتَ؟». وَأَمَّا يَسُوعُ فَلَمْ يُعْطِهِ جَوَابًا. | ٩ 9 |
ଆରେକ୍, ସେ ଆରେକ୍ ଗଟ୍ତର୍ କୁଆଳ୍ ବିତ୍ରେ ବାଉଳି ଜାୟ୍ ଜିସୁକେ ହଃଚାର୍ଲା, “ତୁୟ୍ କୁୟ୍ତିହୁଣି ଆସି ଆଚ୍ସି?” ମଃତର୍ ଜିସୁ ତାକ୍ ଉତୁର୍ ନଃଦିଲା ।
| فَقَالَ لَهُ بِيلَاطُسُ: «أَمَا تُكَلِّمُنِي؟ أَلَسْتَ تَعْلَمُ أَنَّ لِي سُلْطَانًا أَنْ أَصْلِبَكَ وَسُلْطَانًا أَنْ أُطْلِقَكَ؟». | ١٠ 10 |
ସେତାକ୍ ପିଲାତ ତାକ୍ କୟ୍ଲା, “ମର୍ ସଃଙ୍ଗ୍ କଃତା ନଃଉସି? ତୁୟ୍ ଜାଣ୍, ତକ୍ ମୁକ୍ଳାଉଁକେ ମର୍ ଅଃଦିକାର୍ ଆଚେ ଆର୍ ତକ୍ କ୍ରୁସ୍ ଉହ୍ରେ ଚଃଗାଉଁକ୍ ହେଁ ମର୍ ଅଃଦିକାର୍ ଆଚେ, ଇରି କାୟ୍ ତୁୟ୍ ନଃଜାଣ୍ସି?”
| أَجَابَ يَسُوعُ: «لَمْ يَكُنْ لَكَ عَلَيَّ سُلْطَانٌ ٱلْبَتَّةَ، لَوْ لَمْ تَكُنْ قَدْ أُعْطِيتَ مِنْ فَوْقُ. لِذَلِكَ ٱلَّذِي أَسْلَمَنِي إِلَيْكَ لَهُ خَطِيَّةٌ أَعْظَمُ». | ١١ 11 |
ଜିସୁ କୟ୍ଲା, “ଜଦି ଇସ୍ୱର୍ ତଃୟ୍ହୁଣି ତକ୍ ଅଃଦିକାର୍ ଦିଆଅୟ୍ ନଃରିଲେକ୍, ସେବାନ୍ୟା ଅୟ୍ଲେକ୍ ମର୍ ବିରଦେ ତର୍ କାୟ୍ରି ହେଁ ଅଃଦିକାର୍ ନଃରିଲିହୁଣି; ତଃବେ ଜେ ମକ୍ ତର୍ ଆତେ ସଃହ୍ରି ଦଃୟ୍ଆଚେ, ତାର୍ ହାହ୍ ଅଃନାୟ୍ ବଃଡ୍ ।”
| مِنْ هَذَا ٱلْوَقْتِ كَانَ بِيلَاطُسُ يَطْلُبُ أَنْ يُطْلِقَهُ، وَلَكِنَّ ٱلْيَهُودَ كَانُوا يَصْرُخُونَ قَائِلِينَ: «إِنْ أَطْلَقْتَ هَذَا فَلَسْتَ مُحِبًّا لِقَيْصَرَ. كُلُّ مَنْ يَجْعَلُ نَفْسَهُ مَلِكًا يُقَاوِمُ قَيْصَرَ!». | ١٢ 12 |
ସେତାକ୍ ପିଲାତ ତାକ୍ ମୁକ୍ଳାଉଁକେ ଚେସ୍ଟା କଃଲା, ମଃତର୍ ଜିଉଦିମଃନ୍ ଆଉଲି ଅୟ୍କଃରି କୟ୍ଲାୟ୍, “ଜଦି ତୁୟ୍ ଇ ଲକ୍କେ ମୁକ୍ଳାଉସି, ତଃବେ ତୁୟ୍ କାଇସର୍ ସଃଙ୍ଗ୍ ନାୟ୍; ଜୁୟ୍ ଲକ୍ ଅଃହ୍ଣାକ୍ ରଃଜା ବଃଲି କୟ୍ଦ୍, ସେ କାୟ୍ସରାର୍ ବିରଦେ କଃତା କୟ୍ଦ୍ ।”
| فَلَمَّا سَمِعَ بِيلَاطُسُ هَذَا ٱلْقَوْلَ أَخْرَجَ يَسُوعَ، وَجَلَسَ عَلَى كُرْسِيِّ ٱلْوِلَايَةِ فِي مَوْضِعٍ يُقَالُ لَهُ «ٱلْبَلَاطُ» وَبِالْعِبْرَانِيَّةِ «جَبَّاثَا». | ١٣ 13 |
ତଃବେ, ପିଲାତ ଇ ସଃବୁ କଃତା ସୁଣି ଜିସୁକେ ବାର୍କଃରି ଆଣି ଟେଳା ବାଦ୍ହୁର୍, ଜାକେ ଏବ୍ରି ବାସାୟ୍ “ଗବ୍ବତା” ବଃଲି କଃଉତି, ସେ ବିଚାର୍ କଃର୍ତା ଟାଣେ ବଃସ୍ଲା ।
| وَكَانَ ٱسْتِعْدَادُ ٱلْفِصْحِ، وَنَحْوَ ٱلسَّاعَةِ ٱلسَّادِسَةِ. فَقَالَ لِلْيَهُودِ: «هُوَذَا مَلِكُكُمْ!». | ١٤ 14 |
ସେ ଦିନ୍ ମୁକ୍ଳାଉଁଣି ହଃର୍ବ୍ ତିଆର୍ ଅଃଉତା ଦିନ୍ ରିଲି, ଆର୍ ସଃଡେବଃଳ୍ ସଃକାଳ୍ ଚଅ ଗଃଟା ଅୟ୍ରିଲି । ଆରେକ୍, ପିଲାତ ଜିଉଦିମଃନ୍କେ କୟ୍ଲା, “ଦଃକା, ତୁମିମଃନାର୍ ରଃଜା ।”
| فَصَرَخُوا: «خُذْهُ! خُذْهُ! ٱصْلِبْهُ!». قَالَ لَهُمْ بِيلَاطُسُ: «أَأَصْلِبُ مَلِكَكُمْ؟». أَجَابَ رُؤَسَاءُ ٱلْكَهَنَةِ: «لَيْسَ لَنَا مَلِكٌ إِلَّا قَيْصَرَ!». | ١٥ 15 |
ସେତାକ୍ ସେମଃନ୍ ଆଉଲି ଅୟ୍ କୟ୍ଲାୟ୍, “ତାକ୍ ମଃର୍ନେ ମାରା, ମଃର୍ନେ ମାରା, କ୍ରୁସ୍ ଉହ୍ରେ ଚଃଗାଉଆ ।” ପିଲାତ ସେମଃନ୍କେ କୟ୍ଲା, “ମୁୟ୍ କାୟ୍ ତୁମିମଃନାର୍ ରଃଜାକ୍ କ୍ରୁସେ ଚଃଗାୟ୍ନ୍ଦ୍?” ବଃଡ୍ ଜାଜକ୍ମଃନ୍ କୟ୍ଲା, “କାଇସର୍କେ ଚାଡି ଅଃମାର୍ ଆରେକ୍ କେ ରଃଜା ନାୟ୍ ।”
| فَحِينَئِذٍ أَسْلَمَهُ إِلَيْهِمْ لِيُصْلَبَ. فَأَخَذُوا يَسُوعَ وَمَضَوْا بِهِ. | ١٦ 16 |
ସେତାକ୍ ଜିସୁକେ ଜଃନ୍କଃରି କ୍ରୁସ୍ ଉହ୍ରେ ଚଃଗା ଅୟ୍ଦ୍, ଇତାର୍ ଗିନେ, ପିଲାତ ତାକ୍ ସେମଃନାର୍ ଇଚା ହଃର୍କାରେ ସଃହ୍ରି ଦିଲା, ତଃବେ ସେମଃନ୍ ଜିସୁକେ ନିଲାୟ୍ ।
| فَخَرَجَ وَهُوَ حَامِلٌ صَلِيبَهُ إِلَى ٱلْمَوْضِعِ ٱلَّذِي يُقَالُ لَهُ «مَوْضِعُ ٱلْجُمْجُمَةِ» وَيُقَالُ لَهُ بِٱلْعِبْرَانِيَّةِ «جُلْجُثَةُ»، | ١٧ 17 |
ହଃଚେ ସେମଃନ୍ ଜିସୁକେ ଦଃରି ଗଃଲାୟ୍, ଆର୍ ଜିସୁ ନିଜେ କ୍ରୁସ୍ ବୟ୍ କଃହାଳ୍ ନାଉଁଆର୍ ଗଟେକ୍ ଟାଣେ ବାରାୟ୍ ଗଃଲା । ଜାକେ ଏବ୍ରି ବାସାୟ୍ ଗଲ୍ଗତା ବଃଲି କଃଉତି ।
| حَيْثُ صَلَبُوهُ، وَصَلَبُوا ٱثْنَيْنِ آخَرَيْنِ مَعَهُ مِنْ هُنَا وَمِنْ هُنَا، وَيَسُوعُ فِي ٱلْوَسْطِ. | ١٨ 18 |
ସେତି ସେମଃନ୍ ତାକ୍ କ୍ରୁସ୍ ଉହ୍ରେ ଚଃଗାୟ୍ଲାୟ୍ ଆର୍ ତାର୍ ସଃଙ୍ଗ୍ ଆରେକ୍ ଦୁୟ୍ ଲକ୍କେ ଚଃଗାୟ୍ଲାୟ୍, ଦୁୟ୍ ହାକ୍ ଦୁୟ୍ ଲକ୍କେ ଆର୍ ମଃଜାୟ୍ ଜିସୁକେ ।
| وَكَتَبَ بِيلَاطُسُ عُنْوَانًا وَوَضَعَهُ عَلَى ٱلصَّلِيبِ. وَكَانَ مَكْتُوبًا: «يَسُوعُ ٱلنَّاصِرِيُّ مَلِكُ ٱلْيَهُودِ». | ١٩ 19 |
ଆର୍ ପିଲାତ ଗଟେକ୍ ଲେକା ଲେକି କଃରି ଜିସୁର୍ କ୍ରୁସ୍ ଉହ୍ରେ ଲାଗାୟ୍ଲା । ସେତି ଲେକା ଅୟ୍ରିଲି, “ନାଜରିତ୍ ଜିସୁ, ଜିଉଦିମଃନାର୍ ରଃଜା ।”
| فَقَرَأَ هَذَا ٱلْعُنْوَانَ كَثِيرُونَ مِنَ ٱلْيَهُودِ، لِأَنَّ ٱلْمَكَانَ ٱلَّذِي صُلِبَ فِيهِ يَسُوعُ كَانَ قَرِيبًا مِنَ ٱلْمَدِينَةِ. وَكَانَ مَكْتُوبًا بِٱلْعِبْرَانِيَّةِ وَٱلْيُونَانِيَّةِ وَٱللَّاتِينِيَّةِ. | ٢٠ 20 |
ଜିଉଦିମଃନାର୍ ବିତ୍ରେ ଗାଦେକ୍ ଇ ଲେକା ହଳ୍ଲାୟ୍, କାୟ୍ତାକ୍ବଃଲେକ୍ ଜୁୟ୍ ଟାଣେ ଜିସୁକେ କ୍ରୁସ୍ ଉହ୍ରେ ଚଃଗା ଅୟ୍ରିଲି, ସେରି ଗଃଳାର୍ ଲଃଗେ ରିଲି; ଆରେକ୍ ସେ ଲେକା ଏବ୍ରି, ଲାଟିନ୍ ଆର୍ ଗ୍ରିକ୍ ବାସାୟ୍ ଲେକା ଅୟ୍ରିଲି ।
| فَقَالَ رُؤَسَاءُ كَهَنَةِ ٱلْيَهُودِ لِبِيلَاطُسَ: «لَا تَكْتُبْ: مَلِكُ ٱلْيَهُودِ، بَلْ: إِنَّ ذَاكَ قَالَ: أَنَا مَلِكُ ٱلْيَهُودِ!». | ٢١ 21 |
ତଃବେ ଜିଉଦିମଃନାର୍ ବଃଡ୍ ଜାଜକ୍ମଃନ୍ ପିଲାତକେ କୟ୍ଲାୟ୍, “ତୁୟ୍ ‘ଜିଉଦିମଃନାର୍ ରଃଜା’ ବଃଲି ନଃଲେକି, ‘ମୁୟ୍ ଜିଉଦିମଃନାର୍ ରଃଜା ବଃଲି ନିଜ୍କେ କଃଉତିରିଲା,’ ଇବାନ୍ୟା ଲେକ୍ ।”
| أَجَابَ بِيلَاطُسُ: «مَا كَتَبْتُ قَدْ كَتَبْتُ». | ٢٢ 22 |
ପିଲାତ କୟ୍ଲା, “ମୁୟ୍ ଜାୟ୍ରି ଲେକିଆଚି, ସେରି ଲେକିଆଚି ।”
| ثُمَّ إِنَّ ٱلْعَسْكَرَ لَمَّا كَانُوا قَدْ صَلَبُوا يَسُوعَ، أَخَذُوا ثِيَابَهُ وَجَعَلُوهَا أَرْبَعَةَ أَقْسَامٍ، لِكُلِّ عَسْكَرِيٍّ قِسْمًا. وَأَخَذُوا ٱلْقَمِيصَ أَيْضًا. وَكَانَ ٱلْقَمِيصُ بِغَيْرِ خِيَاطَةٍ، مَنْسُوجًا كُلُّهُ مِنْ فَوْقُ. | ٢٣ 23 |
ସଃଇନ୍ମଃନ୍ ଜିସୁକେ କ୍ରୁସ୍ ଉହ୍ରେ ଚଃଗାୟ୍ଲା ହଃଚେ ଚାରି ଗଟ୍ ସଃଇନ୍ ତାର୍ ବଃସ୍ତର୍ ଚାରି ବାଗ୍ କଃରି ବାଟାକଃରି ନିଲାୟ୍, ହଃତି ସଃଇନ୍ମଃନାର୍ ଗିନେ ଗଟେକ୍ ଗଟେକ୍ ବାଗ୍, ଆର୍ ସେମଃନ୍ ତାର୍ ଆଙ୍ଗିକ୍ ହେଁ ନିଲାୟ୍ । ମଃତର୍ ତାର୍ ଉହ୍ରେ ହିନ୍ଦ୍ଲା ଆଙ୍ଗି ସିଲାୟ୍ ନାୟ୍ ଉହ୍ରେ ହୁଣି ତଃଳେ ହଃତେକ୍ ସଃବୁ ବୁଣା ଅୟ୍ରିଲି ।
| فَقَالَ بَعْضُهُمْ لِبَعْضٍ: «لَا نَشُقُّهُ، بَلْ نَقْتَرِعُ عَلَيْهِ لِمَنْ يَكُونُ». لِيَتِمَّ ٱلْكِتَابُ ٱلْقَائِلُ: «ٱقْتَسَمُوا ثِيَابِي بَيْنَهُمْ، وَعَلَى لِبَاسِي أَلْقَوْا قُرْعَةً». هَذَا فَعَلَهُ ٱلْعَسْكَرُ. | ٢٤ 24 |
ତଃବେ ସଃଇନ୍ମଃନ୍ ତାକାର୍ ତାକାର୍ ବିତ୍ରେ କଃଉଆକଇ ଅୟ୍ଲାୟ୍, “ଇତାକ୍ ଚିରୁ ନଃଚୁଆଁ, ମଃତର୍ ଇରି କାର୍ ଅୟ୍ଦ୍, ସେତାର୍ ଗିନେ କେଳି ବାଚୁଆଁ ।” ଜଃନ୍କଃରି ଦଃର୍ମ୍ ସାସ୍ତର୍ ତଃୟ୍ର୍ ଇ ବଃଚନ୍ ହୁରୁଣ୍ ଅୟ୍ଦ୍, “ସେମଃନ୍ ଅଃହ୍ଣା ଅଃହ୍ଣାର୍ ବିତ୍ରେ ମର୍ ବଃସ୍ତର୍ ବାଟା କଃଲାୟ୍, ଆରେକ୍ ମର୍ ଆଙ୍ଗିର୍ ଗିନେ କେଳି ବାଚ୍ଲାୟ୍ ।” ତଃବେ ସଃଇନ୍ମଃନ୍ ଇସଃବୁ କଃଲାୟ୍ ।
| وَكَانَتْ وَاقِفَاتٍ عِنْدَ صَلِيبِ يَسُوعَ، أُمُّهُ، وَأُخْتُ أُمِّهِ، مَرْيَمُ زَوْجَةُ كِلُوبَا، وَمَرْيَمُ ٱلْمَجْدَلِيَّةُ. | ٢٥ 25 |
ମଃତର୍ ଜିସୁ କ୍ରୁସ୍ ଲଃଗେ ତାର୍ ଆୟ୍ସି, ତାର୍ ଆୟ୍ସିର୍ ବେଣ୍ସି, କ୍ଲପାର୍ ଡକୁର୍ସି ମରିୟମ୍ ଆର୍ ମଗ୍ଦଲିନି ମରିୟମ୍ ଟିଆ ଅୟ୍ରିଲାୟ୍ ।
| فَلَمَّا رَأَى يَسُوعُ أُمَّهُ، وَٱلتِّلْمِيذَ ٱلَّذِي كَانَ يُحِبُّهُ وَاقِفًا، قَالَ لِأُمِّهِ: «يَا ٱمْرَأَةُ، هُوَذَا ٱبْنُكِ». | ٢٦ 26 |
ଜିସୁ ତାର୍ ଆୟ୍ସି ଆର୍ ଜୁୟ୍ ଚେଲାମଃନ୍କେ ଲାଡ୍ କଃର୍ତିରିଲା, ସେମଃନ୍କେ ଲଃଗେ ଟିଆ ଅୟ୍ରିଲାର୍ ଦଃକି ଆୟ୍ସିକ୍ କୟ୍ଲା, “ଏ ଆୟା, ଦଃକ୍, ତର୍ ହୟ୍ଦି ।”
| ثُمَّ قَالَ لِلتِّلْمِيذِ: «هُوَذَا أُمُّكَ». وَمِنْ تِلْكَ ٱلسَّاعَةِ أَخَذَهَا ٱلتِّلْمِيذُ إِلَى خَاصَّتِهِ. | ٢٧ 27 |
ସେଦାହ୍ରେ ସେ ଚେଲାକେ କୟ୍ଲା, “ଦଃକା, ତର୍ ଆୟ୍ଦି!” ଆର୍ ସେଦାହ୍ରେ ହୁଣି ସେ ଚେଲା ଜିସୁର୍ ଆୟ୍ସିକ୍ ଅଃହ୍ଣାର୍ ଗଃରେ ନିଲା ।
| بَعْدَ هَذَا رَأَى يَسُوعُ أَنَّ كُلَّ شَيْءٍ قَدْ كَمَلَ، فَلِكَيْ يَتِمَّ ٱلْكِتَابُ قَالَ: «أَنَا عَطْشَانُ». | ٢٨ 28 |
ଇତାର୍ ହଃଚେ ଜିସୁ ଦଃର୍ମ୍ ସାସ୍ତର୍ ତଃୟ୍ର୍ ବଃଚନ୍ ଜଃନ୍କଃରି ହୁରୁଣ୍ ଅୟ୍ଦ୍, ଇତାର୍ ଗିନେ ସଃବୁ ବିସୟ୍ ଅଃବେ ସଃରିଆଚେ ବଃଲି ଜାଣି କୟ୍ଲା, “ମକ୍ ସସ୍ ଲାଗୁଲି ।”
| وَكَانَ إِنَاءٌ مَوْضُوعًا مَمْلُوًّا خَلًّا، فَمَلَأُوا إِسْفِنْجَةً مِنَ ٱلْخَلِّ، وَوَضَعُوهَا عَلَى زُوفَا وَقَدَّمُوهَا إِلَى فَمِهِ. | ٢٩ 29 |
ସେତି ହିତା ଅଙ୍ଗୁର୍ ରଃସ୍ ବଃର୍ତି ଅୟ୍ରିଲା ଗଟେକ୍ ଡକା ରିଲି; ତଃବେ ସେମଃନ୍ ସେତି କଃଣ୍ଡେକ୍ ସ୍ପଞ୍ଜ୍ ବୁଡାୟ୍ ସେରି ହାଟ୍ଳି ସଃଙ୍ଗ୍ ଗଟେକ୍ ଡେଙ୍ଗ୍ ଡାଙ୍ଗେ ଗୁଳିଆୟ୍ ତାର୍ ଟଣ୍ଡ୍ ଲଃଗେ ଦିଲାୟ୍ ।
| فَلَمَّا أَخَذَ يَسُوعُ ٱلْخَلَّ قَالَ: «قَدْ أُكْمِلَ». وَنَكَّسَ رَأْسَهُ وَأَسْلَمَ ٱلرُّوحَ. | ٣٠ 30 |
ସେତାକ୍ ଜିସୁ ସେ ହିତା ଅଙ୍ଗୁର୍ ରଃସ୍ ସୁରି କୟ୍ଲା, “ସେସ୍ ଅୟ୍ଲି ।” ଆର୍ ସେ ମୁଣ୍ଡ୍ ଲଃସାୟ୍ କଃରି ଆତ୍ମା ଚାଡ୍ଲା ।
| ثُمَّ إِذْ كَانَ ٱسْتِعْدَادٌ، فَلِكَيْ لَا تَبْقَى ٱلْأَجْسَادُ عَلَى ٱلصَّلِيبِ فِي ٱلسَّبْتِ، لِأَنَّ يَوْمَ ذَلِكَ ٱلسَّبْتِ كَانَ عَظِيمًا، سَأَلَ ٱلْيَهُودُ بِيلَاطُسَ أَنْ تُكْسَرَ سِيقَانُهُمْ وَيُرْفَعُوا. | ٣١ 31 |
ସେ ଦିନ୍ ହଃର୍ବାର୍ ଗିନେ ତିଆର୍ ହଃଳ୍ତା ଦିନ୍ ରିଲାକ୍, ଗଃଗାଳ୍ମଃନ୍ ଜଃନ୍କଃରି ବିସାଉଁଣି ବାରେ କ୍ରୁସ୍ ଉହ୍ରେ ନଃରେୟ୍, କାୟ୍ତାକ୍ବଃଲେକ୍ ସେ ବିସାଉଁଣିବାର୍ ଦିନ୍ ରିଲି, ସେତାକ୍ ସେମଃନାର୍ ଗଡ୍ ବାଙ୍ଗା ଜଃଉଅ ଆର୍ ସେମଃନ୍କେ କ୍ରୁସ୍ କାଟେ ହୁଣି ଉତ୍ରାୟ୍ ଆଣୁକେ ଜିଉଦି ଅଃଦିକାରିମଃନ୍ ପିଲାତକେ ଗଃଉଆରି କଃଲାୟ୍ ।
| فَأَتَى ٱلْعَسْكَرُ وَكَسَرُوا سَاقَيِ ٱلْأَوَّلِ وَٱلْآخَرِ ٱلْمَصْلُوبِ مَعَهُ. | ٣٢ 32 |
ତଃବେ ସଃଇନ୍ମଃନ୍ ଜାୟ୍ ଜିସୁର୍ ସଃଙ୍ଗ୍ କ୍ରୁସ୍କାଟେ ଚଃଗା ଅୟ୍ରିଲା ବିନ୍ ଦୁୟ୍ ଲକାର୍ ଗଡ୍ ବାଙ୍ଗାୟ୍ଲାୟ୍ ।
| وَأَمَّا يَسُوعُ فَلَمَّا جَاءُوا إِلَيْهِ لَمْ يَكْسِرُوا سَاقَيْهِ، لِأَنَّهُمْ رَأَوْهُ قَدْ مَاتَ. | ٣٣ 33 |
ମଃତର୍ ସେମଃନ୍ ଜିସୁର୍ ଲଃଗେ ଆସି ସେ ମଃରି ଗଃଲାବେ ବଃଲି ଦଃକି ତାର୍ ଗଡ୍ ବାଙ୍ଗାଉଁ ନଃଚ୍ଲାୟ୍ ।
| لَكِنَّ وَاحِدًا مِنَ ٱلْعَسْكَرِ طَعَنَ جَنْبَهُ بِحَرْبَةٍ، وَلِلْوَقْتِ خَرَجَ دَمٌ وَمَاءٌ. | ٣٤ 34 |
ତଃବେ ସଃଇନ୍ମଃନାର୍ ବିତ୍ରେ ଗଟ୍ ଲକ୍ ବାଲା ସଃଙ୍ଗ୍ ଜିସୁର୍ କୁଚାୟ୍ ବୁସ୍ଲା, ଆର୍ ସେଦାହ୍ରେ ବଃନି ଆର୍ ହାଣି ବାରାୟ୍ଲି ।
| وَٱلَّذِي عَايَنَ شَهِدَ، وَشَهَادَتُهُ حَقٌّ، وَهُوَ يَعْلَمُ أَنَّهُ يَقُولُ ٱلْحَقَّ لِتُؤْمِنُوا أَنْتُمْ. | ٣٥ 35 |
ଜେ ଦଃକି ଆଚେ, ସେ ସାକି ଦଃୟ୍ଆଚେ, ଜଃନ୍କଃରି ତୁମିମଃନ୍ ହେଁ ବିସ୍ୱାସ୍ କଃରାସ୍; ଆରେକ୍ ତାର୍ ସାକି ସଃତ୍ୟା, ଆର୍ ସେ ଜେ ସଃତ୍ କଃଉଁଲା, ଇରି ସେ ଜାଣେଦ୍ ।
| لِأَنَّ هَذَا كَانَ لِيَتِمَّ ٱلْكِتَابُ ٱلْقَائِلُ: «عَظْمٌ لَا يُكْسَرُ مِنْهُ». | ٣٦ 36 |
କାୟ୍ତାକ୍ବଃଲେକ୍ ଦଃର୍ମ୍ ସାସ୍ତର୍ ତଃୟ୍ର୍ ଇ ବଃଚନ୍ ହୁରୁଣ୍ ଅଃଉଁକେ ଇସଃବୁ ବିସୟ୍ ଗଃଟ୍ଲି, “ତାର୍ କଃଣ୍ଡେକ୍ ଆଡ୍ ହେଁ ନଃବାଙ୍ଗେ ।”
| وَأَيْضًا يَقُولُ كِتَابٌ آخَرُ: «سَيَنْظُرُونَ إِلَى ٱلَّذِي طَعَنُوهُ». | ٣٧ 37 |
ଦଃର୍ମ୍ ସାସ୍ତର୍ ତଃୟ୍ ଆରେକ୍ ଗଟେକ୍ ବଃଚନ୍ ଲେକା ଅୟ୍ଆଚେ, “ସେମଃନ୍ ଜାକେ ବାଲା ସଃଙ୍ଗ୍ ବୁସ୍ଲାୟ୍, ତାକ୍ ଦଃକ୍ତି ।”
| ثُمَّ إِنَّ يُوسُفَ ٱلَّذِي مِنَ ٱلرَّامَةِ، وَهُوَ تِلْمِيذُ يَسُوعَ، وَلَكِنْ خُفْيَةً لِسَبَبِ ٱلْخَوْفِ مِنَ ٱلْيَهُودِ، سَأَلَ بِيلَاطُسَ أَنْ يَأْخُذَ جَسَدَ يَسُوعَ، فَأَذِنَ بِيلَاطُسُ. فَجَاءَ وَأَخَذَ جَسَدَ يَسُوعَ. | ٣٨ 38 |
ଇ ସଃବୁ ଗଃଟ୍ଲା ହଃଚେ, ଜୁୟ୍ ହାରାମାତିଆର୍ ଜସେପ୍ ଜିସୁର୍ ଗଟେକ୍ ଚେଲା ରିଲା, ମଃତର୍ ଜିଉଦି ଅଃଦିକାରିମଃନ୍କେ ଡିରିକଃରି ଜାଣାୟ୍ ନଃଉତିରିଲା, ସେ ଜିସୁର୍ ଗଃଗାଳ୍ ନେଉଁକ୍ ପିଲାତକେ ଗଃଉଆରି କଃଲା । ସେତାକ୍ ପିଲାତ ନେ ବଃଲି କୟ୍ଲା । ତଃବେ ସେ ଆସି ଜିସୁର୍ ଗଃଗାଳ୍ ନିଲା ।
| وَجَاءَ أَيْضًا نِيقُودِيمُوسُ، ٱلَّذِي أَتَى أَوَّلًا إِلَى يَسُوعَ لَيْلًا، وَهُوَ حَامِلٌ مَزِيجَ مُرٍّ وَعُودٍ نَحْوَ مِئَةِ مَنًا. | ٣٩ 39 |
ଜୁୟ୍ ନିକଦିମ ହଃର୍ତୁମ୍ ରାତି ବଃଳ୍ୟା ଜିସୁର୍ ଲଃଗେ ଆସିରିଲା, ସେ ହେଁ ହଃକାହାକି ପଚାସ୍ ସେର୍ ବାସ୍ନା ଚିକଣ୍ ମିସ୍ଲା ଦୁହ୍ଣି ଦଃରି ଆୟ୍ଲା ।
| فَأَخَذَا جَسَدَ يَسُوعَ، وَلَفَّاهُ بِأَكْفَانٍ مَعَ ٱلْأَطْيَابِ، كَمَا لِلْيَهُودِ عَادَةٌ أَنْ يُكَفِّنُوا. | ٤٠ 40 |
ସେମଃନ୍ ଜିସୁର୍ ଗଃଗାଳ୍ ନଃୟ୍ ଜିଉଦିମଃନାର୍ ମଃସ୍ଣେ ତହ୍ତା ରିତି ହଃର୍କାରେ ସେରି ବାସ୍ନା ଚିକଣ୍ ହାଦ୍ଳାୟ୍ ତାକ୍ ଦବ୍ ମଃସ୍ଣି ହଃଚ୍ୟା ଗୁଳ୍ୟାୟ୍ଲାୟ୍ ।
| وَكَانَ فِي ٱلْمَوْضِعِ ٱلَّذِي صُلِبَ فِيهِ بُسْتَانٌ، وَفِي ٱلْبُسْتَانِ قَبْرٌ جَدِيدٌ لَمْ يُوضَعْ فِيهِ أَحَدٌ قَطُّ. | ٤١ 41 |
ଜୁୟ୍ ଟାଣେ ଜିସୁକେ କ୍ରୁସ୍ ଉହ୍ରେ ଚଃଗା ହାୟ୍ରିଲି, ସେ ଟାଣେ ଗଟେକ୍ ବାଳ୍ ରିଲି, ଆର୍ ସେ ବାଳେ ଗଟେକ୍ ନଃଉଆଁ ମଃସୁଣ୍ ରିଲି, ସେତି କଃବେ କାକେ ହେଁ ସଃଙ୍ଗାୟ୍ ନଃରିଲାୟ୍ ।
| فَهُنَاكَ وَضَعَا يَسُوعَ لِسَبَبِ ٱسْتِعْدَادِ ٱلْيَهُودِ، لِأَنَّ ٱلْقَبْرَ كَانَ قَرِيبًا. | ٤٢ 42 |
ଆର୍ ଜିଉଦିମଃନାର୍ ତିଆର୍ ହଃଳ୍ତା ଦିନ୍ ରିଲାକ୍ ସେ ଟାଣେ ସେମଃନ୍ ଜିସୁକେ ସଃଙ୍ଗାୟ୍ଲାୟ୍, କାୟ୍ତାକ୍ବଃଲେକ୍ ସେ ମଃସୁଣ୍ ଲଃଗେ ରିଲି ।
