يوحنَّا 13
| أَمَّا يَسُوعُ قَبْلَ عِيدِ ٱلْفِصْحِ، وَهُوَ عَالِمٌ أَنَّ سَاعَتَهُ قَدْ جَاءَتْ لِيَنْتَقِلَ مِنْ هَذَا ٱلْعَالَمِ إِلَى ٱلْآبِ، إِذْ كَانَ قَدْ أَحَبَّ خَاصَّتَهُ ٱلَّذِينَ فِي ٱلْعَالَمِ، أَحَبَّهُمْ إِلَى ٱلْمُنْتَهَى. | ١ 1 |
ನಿಸ್ತಾರೋತ್ಸವಸ್ಯ ಕಿಞ್ಚಿತ್ಕಾಲಾತ್ ಪೂರ್ವ್ವಂ ಪೃಥಿವ್ಯಾಃ ಪಿತುಃ ಸಮೀಪಗಮನಸ್ಯ ಸಮಯಃ ಸನ್ನಿಕರ್ಷೋಭೂದ್ ಇತಿ ಜ್ಞಾತ್ವಾ ಯೀಶುರಾಪ್ರಥಮಾದ್ ಯೇಷು ಜಗತ್ಪ್ರವಾಸಿಷ್ವಾತ್ಮೀಯಲೋಕೇಷ ಪ್ರೇಮ ಕರೋತಿ ಸ್ಮ ತೇಷು ಶೇಷಂ ಯಾವತ್ ಪ್ರೇಮ ಕೃತವಾನ್|
| فَحِينَ كَانَ ٱلْعَشَاءُ، وَقَدْ أَلْقَى ٱلشَّيْطَانُ فِي قَلْبِ يَهُوذَا سِمْعَانَ ٱلْإِسْخَرْيُوطِيِّ أَنْ يُسَلِّمَهُ، | ٢ 2 |
ಪಿತಾ ತಸ್ಯ ಹಸ್ತೇ ಸರ್ವ್ವಂ ಸಮರ್ಪಿತವಾನ್ ಸ್ವಯಮ್ ಈಶ್ವರಸ್ಯ ಸಮೀಪಾದ್ ಆಗಚ್ಛದ್ ಈಶ್ವರಸ್ಯ ಸಮೀಪಂ ಯಾಸ್ಯತಿ ಚ, ಸರ್ವ್ವಾಣ್ಯೇತಾನಿ ಜ್ಞಾತ್ವಾ ರಜನ್ಯಾಂ ಭೋಜನೇ ಸಮ್ಪೂರ್ಣೇ ಸತಿ,
| يَسُوعُ وَهُوَ عَالِمٌ أَنَّ ٱلْآبَ قَدْ دَفَعَ كُلَّ شَيْءٍ إِلَى يَدَيْهِ، وَأَنَّهُ مِنْ عِنْدِ ٱللهِ خَرَجَ، وَإِلَى ٱللهِ يَمْضِي، | ٣ 3 |
ಯದಾ ಶೈತಾನ್ ತಂ ಪರಹಸ್ತೇಷು ಸಮರ್ಪಯಿತುಂ ಶಿಮೋನಃ ಪುತ್ರಸ್ಯ ಈಷ್ಕಾರಿಯೋತಿಯಸ್ಯ ಯಿಹೂದಾ ಅನ್ತಃಕರಣೇ ಕುಪ್ರವೃತ್ತಿಂ ಸಮಾರ್ಪಯತ್,
| قَامَ عَنِ ٱلْعَشَاءِ، وَخَلَعَ ثِيَابَهُ، وَأَخَذَ مِنْشَفَةً وَٱتَّزَرَ بِهَا، | ٤ 4 |
ತದಾ ಯೀಶು ರ್ಭೋಜನಾಸನಾದ್ ಉತ್ಥಾಯ ಗಾತ್ರವಸ್ತ್ರಂ ಮೋಚಯಿತ್ವಾ ಗಾತ್ರಮಾರ್ಜನವಸ್ತ್ರಂ ಗೃಹೀತ್ವಾ ತೇನ ಸ್ವಕಟಿಮ್ ಅಬಧ್ನಾತ್,
| ثُمَّ صَبَّ مَاءً فِي مِغْسَلٍ، وَٱبْتَدَأَ يَغْسِلُ أَرْجُلَ ٱلتَّلَامِيذِ وَيَمْسَحُهَا بِٱلْمِنْشَفَةِ ٱلَّتِي كَانَ مُتَّزِرًا بِهَا. | ٥ 5 |
ಪಶ್ಚಾದ್ ಏಕಪಾತ್ರೇ ಜಲಮ್ ಅಭಿಷಿಚ್ಯ ಶಿಷ್ಯಾಣಾಂ ಪಾದಾನ್ ಪ್ರಕ್ಷಾಲ್ಯ ತೇನ ಕಟಿಬದ್ಧಗಾತ್ರಮಾರ್ಜನವಾಸಸಾ ಮಾರ್ಷ್ಟುಂ ಪ್ರಾರಭತ|
| فَجَاءَ إِلَى سِمْعَانَ بُطْرُسَ. فَقَالَ لَهُ ذَاكَ: «يَا سَيِّدُ، أَنْتَ تَغْسِلُ رِجْلَيَّ!». | ٦ 6 |
ತತಃ ಶಿಮೋನ್ಪಿತರಸ್ಯ ಸಮೀಪಮಾಗತೇ ಸ ಉಕ್ತವಾನ್ ಹೇ ಪ್ರಭೋ ಭವಾನ್ ಕಿಂ ಮಮ ಪಾದೌ ಪ್ರಕ್ಷಾಲಯಿಷ್ಯತಿ?
| أَجَابَ يَسُوعُ وَقَالَ لَهُ: «لَسْتَ تَعْلَمُ أَنْتَ ٱلْآنَ مَا أَنَا أَصْنَعُ، وَلَكِنَّكَ سَتَفْهَمُ فِيمَا بَعْدُ». | ٧ 7 |
ಯೀಶುರುದಿತವಾನ್ ಅಹಂ ಯತ್ ಕರೋಮಿ ತತ್ ಸಮ್ಪ್ರತಿ ನ ಜಾನಾಸಿ ಕಿನ್ತು ಪಶ್ಚಾಜ್ ಜ್ಞಾಸ್ಯಸಿ|
| قَالَ لَهُ بُطْرُسُ: «لَنْ تَغْسِلَ رِجْلَيَّ أَبَدًا!». أَجَابَهُ يَسُوعُ: «إِنْ كُنْتُ لَا أَغْسِلُكَ فَلَيْسَ لَكَ مَعِي نَصِيبٌ». (aiōn g165) | ٨ 8 |
ತತಃ ಪಿತರಃ ಕಥಿತವಾನ್ ಭವಾನ್ ಕದಾಪಿ ಮಮ ಪಾದೌ ನ ಪ್ರಕ್ಷಾಲಯಿಷ್ಯತಿ| ಯೀಶುರಕಥಯದ್ ಯದಿ ತ್ವಾಂ ನ ಪ್ರಕ್ಷಾಲಯೇ ತರ್ಹಿ ಮಯಿ ತವ ಕೋಪ್ಯಂಶೋ ನಾಸ್ತಿ| (aiōn g165)
| قَالَ لَهُ سِمْعَانُ بُطْرُسُ: «يَا سَيِّدُ، لَيْسَ رِجْلَيَّ فَقَطْ بَلْ أَيْضًا يَدَيَّ وَرَأْسِي». | ٩ 9 |
ತದಾ ಶಿಮೋನ್ಪಿತರಃ ಕಥಿತವಾನ್ ಹೇ ಪ್ರಭೋ ತರ್ಹಿ ಕೇವಲಪಾದೌ ನ, ಮಮ ಹಸ್ತೌ ಶಿರಶ್ಚ ಪ್ರಕ್ಷಾಲಯತು|
| قَالَ لَهُ يَسُوعُ: «ٱلَّذِي قَدِ ٱغْتَسَلَ لَيْسَ لَهُ حَاجَةٌ إِلَّا إِلَى غَسْلِ رِجْلَيْهِ، بَلْ هُوَ طَاهِرٌ كُلُّهُ. وَأَنْتُمْ طَاهِرُونَ وَلَكِنْ لَيْسَ كُلُّكُمْ». | ١٠ 10 |
ತತೋ ಯೀಶುರವದದ್ ಯೋ ಜನೋ ಧೌತಸ್ತಸ್ಯ ಸರ್ವ್ವಾಙ್ಗಪರಿಷ್ಕೃತತ್ವಾತ್ ಪಾದೌ ವಿನಾನ್ಯಾಙ್ಗಸ್ಯ ಪ್ರಕ್ಷಾಲನಾಪೇಕ್ಷಾ ನಾಸ್ತಿ| ಯೂಯಂ ಪರಿಷ್ಕೃತಾ ಇತಿ ಸತ್ಯಂ ಕಿನ್ತು ನ ಸರ್ವ್ವೇ,
| لِأَنَّهُ عَرَفَ مُسَلِّمَهُ، لِذَلِكَ قَالَ: «لَسْتُمْ كُلُّكُمْ طَاهِرِينَ». | ١١ 11 |
ಯತೋ ಯೋ ಜನಸ್ತಂ ಪರಕರೇಷು ಸಮರ್ಪಯಿಷ್ಯತಿ ತಂ ಸ ಜ್ಞಾತವಾನ; ಅತಏವ ಯೂಯಂ ಸರ್ವ್ವೇ ನ ಪರಿಷ್ಕೃತಾ ಇಮಾಂ ಕಥಾಂ ಕಥಿತವಾನ್|
| فَلَمَّا كَانَ قَدْ غَسَلَ أَرْجُلَهُمْ وَأَخَذَ ثِيَابَهُ وَٱتَّكَأَ أَيْضًا، قَالَ لَهُمْ: «أَتَفْهَمُونَ مَا قَدْ صَنَعْتُ بِكُمْ؟ | ١٢ 12 |
ಇತ್ಥಂ ಯೀಶುಸ್ತೇಷಾಂ ಪಾದಾನ್ ಪ್ರಕ್ಷಾಲ್ಯ ವಸ್ತ್ರಂ ಪರಿಧಾಯಾಸನೇ ಸಮುಪವಿಶ್ಯ ಕಥಿತವಾನ್ ಅಹಂ ಯುಷ್ಮಾನ್ ಪ್ರತಿ ಕಿಂ ಕರ್ಮ್ಮಾಕಾರ್ಷಂ ಜಾನೀಥ?
| أَنْتُمْ تَدْعُونَنِي مُعَلِّمًا وَسَيِّدًا، وَحَسَنًا تَقُولُونَ، لِأَنِّي أَنَا كَذَلِكَ. | ١٣ 13 |
ಯೂಯಂ ಮಾಂ ಗುರುಂ ಪ್ರಭುಞ್ಚ ವದಥ ತತ್ ಸತ್ಯಮೇವ ವದಥ ಯತೋಹಂ ಸಏವ ಭವಾಮಿ|
| فَإِنْ كُنْتُ وَأَنَا ٱلسَّيِّدُ وَٱلْمُعَلِّمُ قَدْ غَسَلْتُ أَرْجُلَكُمْ، فَأَنْتُمْ يَجِبُ عَلَيْكُمْ أَنْ يَغْسِلَ بَعْضُكُمْ أَرْجُلَ بَعْضٍ، | ١٤ 14 |
ಯದ್ಯಹಂ ಪ್ರಭು ರ್ಗುರುಶ್ಚ ಸನ್ ಯುಷ್ಮಾಕಂ ಪಾದಾನ್ ಪ್ರಕ್ಷಾಲಿತವಾನ್ ತರ್ಹಿ ಯುಷ್ಮಾಕಮಪಿ ಪರಸ್ಪರಂ ಪಾದಪ್ರಕ್ಷಾಲನಮ್ ಉಚಿತಮ್|
| لِأَنِّي أَعْطَيْتُكُمْ مِثَالًا، حَتَّى كَمَا صَنَعْتُ أَنَا بِكُمْ تَصْنَعُونَ أَنْتُمْ أَيْضًا. | ١٥ 15 |
ಅಹಂ ಯುಷ್ಮಾನ್ ಪ್ರತಿ ಯಥಾ ವ್ಯವಾಹರಂ ಯುಷ್ಮಾನ್ ತಥಾ ವ್ಯವಹರ್ತ್ತುಮ್ ಏಕಂ ಪನ್ಥಾನಂ ದರ್ಶಿತವಾನ್|
| اَلْحَقَّ ٱلْحَقَّ أَقُولُ لَكُمْ: إِنَّهُ لَيْسَ عَبْدٌ أَعْظَمَ مِنْ سَيِّدِهِ، وَلَا رَسُولٌ أَعْظَمَ مِنْ مُرْسِلِهِ. | ١٦ 16 |
ಅಹಂ ಯುಷ್ಮಾನತಿಯಥಾರ್ಥಂ ವದಾಮಿ, ಪ್ರಭೋ ರ್ದಾಸೋ ನ ಮಹಾನ್ ಪ್ರೇರಕಾಚ್ಚ ಪ್ರೇರಿತೋ ನ ಮಹಾನ್|
| إِنْ عَلِمْتُمْ هَذَا فَطُوبَاكُمْ إِنْ عَمِلْتُمُوهُ. | ١٧ 17 |
ಇಮಾಂ ಕಥಾಂ ವಿದಿತ್ವಾ ಯದಿ ತದನುಸಾರತಃ ಕರ್ಮ್ಮಾಣಿ ಕುರುಥ ತರ್ಹಿ ಯೂಯಂ ಧನ್ಯಾ ಭವಿಷ್ಯಥ|
| «لَسْتُ أَقُولُ عَنْ جَمِيعِكُمْ. أَنَا أَعْلَمُ ٱلَّذِينَ ٱخْتَرْتُهُمْ. لَكِنْ لِيَتِمَّ ٱلْكِتَابُ: اَلَّذِي يَأْكُلُ مَعِي ٱلْخُبْزَ رَفَعَ عَلَيَّ عَقِبَهُ. | ١٨ 18 |
ಸರ್ವ್ವೇಷು ಯುಷ್ಮಾಸು ಕಥಾಮಿಮಾಂ ಕಥಯಾಮಿ ಇತಿ ನ, ಯೇ ಮಮ ಮನೋನೀತಾಸ್ತಾನಹಂ ಜಾನಾಮಿ, ಕಿನ್ತು ಮಮ ಭಕ್ಷ್ಯಾಣಿ ಯೋ ಭುಙ್ಕ್ತೇ ಮತ್ಪ್ರಾಣಪ್ರಾತಿಕೂಲ್ಯತಃ| ಉತ್ಥಾಪಯತಿ ಪಾದಸ್ಯ ಮೂಲಂ ಸ ಏಷ ಮಾನವಃ| ಯದೇತದ್ ಧರ್ಮ್ಮಪುಸ್ತಕಸ್ಯ ವಚನಂ ತದನುಸಾರೇಣಾವಶ್ಯಂ ಘಟಿಷ್ಯತೇ|
| أَقُولُ لَكُمُ ٱلْآنَ قَبْلَ أَنْ يَكُونَ، حَتَّى مَتَى كَانَ تُؤْمِنُونَ أَنِّي أَنَا هُوَ. | ١٩ 19 |
ಅಹಂ ಸ ಜನ ಇತ್ಯತ್ರ ಯಥಾ ಯುಷ್ಮಾಕಂ ವಿಶ್ವಾಸೋ ಜಾಯತೇ ತದರ್ಥಂ ಏತಾದೃಶಘಟನಾತ್ ಪೂರ್ವ್ವಮ್ ಅಹಮಿದಾನೀಂ ಯುಷ್ಮಭ್ಯಮಕಥಯಮ್|
| اَلْحَقَّ ٱلْحَقَّ أَقُولُ لَكُمُ: ٱلَّذِي يَقْبَلُ مَنْ أُرْسِلُهُ يَقْبَلُنِي، وَٱلَّذِي يَقْبَلُنِي يَقْبَلُ ٱلَّذِي أَرْسَلَنِي». | ٢٠ 20 |
ಅಹಂ ಯುಷ್ಮಾನತೀವ ಯಥಾರ್ಥಂ ವದಾಮಿ, ಮಯಾ ಪ್ರೇರಿತಂ ಜನಂ ಯೋ ಗೃಹ್ಲಾತಿ ಸ ಮಾಮೇವ ಗೃಹ್ಲಾತಿ ಯಶ್ಚ ಮಾಂ ಗೃಹ್ಲಾತಿ ಸ ಮತ್ಪ್ರೇರಕಂ ಗೃಹ್ಲಾತಿ|
| لَمَّا قَالَ يَسُوعُ هَذَا ٱضْطَرَبَ بِٱلرُّوحِ، وَشَهِدَ وَقَالَ: «ٱلْحَقَّ ٱلْحَقَّ أَقُولُ لَكُمْ: إِنَّ وَاحِدًا مِنْكُمْ سَيُسَلِّمُنِي!». | ٢١ 21 |
ಏತಾಂ ಕಥಾಂ ಕಥಯಿತ್ವಾ ಯೀಶು ರ್ದುಃಖೀ ಸನ್ ಪ್ರಮಾಣಂ ದತ್ತ್ವಾ ಕಥಿತವಾನ್ ಅಹಂ ಯುಷ್ಮಾನತಿಯಥಾರ್ಥಂ ವದಾಮಿ ಯುಷ್ಮಾಕಮ್ ಏಕೋ ಜನೋ ಮಾಂ ಪರಕರೇಷು ಸಮರ್ಪಯಿಷ್ಯತಿ|
| فَكَانَ ٱلتَّلَامِيذُ يَنْظُرُونَ بَعْضُهُمْ إِلَى بَعْضٍ وَهُمْ مُحْتَارُونَ فِي مَنْ قَالَ عَنْهُ. | ٢٢ 22 |
ತತಃ ಸ ಕಮುದ್ದಿಶ್ಯ ಕಥಾಮೇತಾಂ ಕಥಿತವಾನ್ ಇತ್ಯತ್ರ ಸನ್ದಿಗ್ಧಾಃ ಶಿಷ್ಯಾಃ ಪರಸ್ಪರಂ ಮುಖಮಾಲೋಕಯಿತುಂ ಪ್ರಾರಭನ್ತ|
| وَكَانَ مُتَّكِئًا فِي حِضْنِ يَسُوعَ وَاحِدٌ مِنْ تَلَامِيذِهِ، كَانَ يَسُوعُ يُحِبُّهُ. | ٢٣ 23 |
ತಸ್ಮಿನ್ ಸಮಯೇ ಯೀಶು ರ್ಯಸ್ಮಿನ್ ಅಪ್ರೀಯತ ಸ ಶಿಷ್ಯಸ್ತಸ್ಯ ವಕ್ಷಃಸ್ಥಲಮ್ ಅವಾಲಮ್ಬತ|
| فَأَوْمَأَ إِلَيْهِ سِمْعَانُ بُطْرُسُ أَنْ يَسْأَلَ مَنْ عَسَى أَنْ يَكُونَ ٱلَّذِي قَالَ عَنْهُ. | ٢٤ 24 |
ಶಿಮೋನ್ಪಿತರಸ್ತಂ ಸಙ್ಕೇತೇನಾವದತ್, ಅಯಂ ಕಮುದ್ದಿಶ್ಯ ಕಥಾಮೇತಾಮ್ ಕಥಯತೀತಿ ಪೃಚ್ಛ|
| فَٱتَّكَأَ ذَاكَ عَلَى صَدْرِ يَسُوعَ وَقَالَ لَهُ: «يَا سَيِّدُ، مَنْ هُوَ؟». | ٢٥ 25 |
ತದಾ ಸ ಯೀಶೋ ರ್ವಕ್ಷಃಸ್ಥಲಮ್ ಅವಲಮ್ಬ್ಯ ಪೃಷ್ಠವಾನ್, ಹೇ ಪ್ರಭೋ ಸ ಜನಃ ಕಃ?
| أَجَابَ يَسُوعُ: «هُوَ ذَاكَ ٱلَّذِي أَغْمِسُ أَنَا ٱللُّقْمَةَ وَأُعْطِيهِ!». فَغَمَسَ ٱللُّقْمَةَ وَأَعْطَاهَا لِيَهُوذَا سِمْعَانَ ٱلْإِسْخَرْيُوطِيِّ. | ٢٦ 26 |
ತತೋ ಯೀಶುಃ ಪ್ರತ್ಯವದದ್ ಏಕಖಣ್ಡಂ ಪೂಪಂ ಮಜ್ಜಯಿತ್ವಾ ಯಸ್ಮೈ ದಾಸ್ಯಾಮಿ ಸಏವ ಸಃ; ಪಶ್ಚಾತ್ ಪೂಪಖಣ್ಡಮೇಕಂ ಮಜ್ಜಯಿತ್ವಾ ಶಿಮೋನಃ ಪುತ್ರಾಯ ಈಷ್ಕರಿಯೋತೀಯಾಯ ಯಿಹೂದೈ ದತ್ತವಾನ್|
| فَبَعْدَ ٱللُّقْمَةِ دَخَلَهُ ٱلشَّيْطَانُ. فَقَالَ لَهُ يَسُوعُ: «مَا أَنْتَ تَعْمَلُهُ فَٱعْمَلْهُ بِأَكْثَرِ سُرْعَةٍ». | ٢٧ 27 |
ತಸ್ಮಿನ್ ದತ್ತೇ ಸತಿ ಶೈತಾನ್ ತಮಾಶ್ರಯತ್; ತದಾ ಯೀಶುಸ್ತಮ್ ಅವದತ್ ತ್ವಂ ಯತ್ ಕರಿಷ್ಯಸಿ ತತ್ ಕ್ಷಿಪ್ರಂ ಕುರು|
| وَأَمَّا هَذَا فَلَمْ يَفْهَمْ أَحَدٌ مِنَ ٱلْمُتَّكِئِينَ لِمَاذَا كَلَّمَهُ بِهِ، | ٢٨ 28 |
ಕಿನ್ತು ಸ ಯೇನಾಶಯೇನ ತಾಂ ಕಥಾಮಕಥಾಯತ್ ತಮ್ ಉಪವಿಷ್ಟಲೋಕಾನಾಂ ಕೋಪಿ ನಾಬುಧ್ಯತ;
| لِأَنَّ قَوْمًا، إِذْ كَانَ ٱلصُّنْدُوقُ مَعَ يَهُوذَا، ظَنُّوا أَنَّ يَسُوعَ قَالَ لَهُ: ٱشْتَرِ مَا نَحْتَاجُ إِلَيْهِ لِلْعِيدِ، أَوْ أَنْ يُعْطِيَ شَيْئًا لِلْفُقَرَاءِ. | ٢٩ 29 |
ಕಿನ್ತು ಯಿಹೂದಾಃ ಸಮೀಪೇ ಮುದ್ರಾಸಮ್ಪುಟಕಸ್ಥಿತೇಃ ಕೇಚಿದ್ ಇತ್ಥಮ್ ಅಬುಧ್ಯನ್ತ ಪಾರ್ವ್ವಣಾಸಾದನಾರ್ಥಂ ಕಿಮಪಿ ದ್ರವ್ಯಂ ಕ್ರೇತುಂ ವಾ ದರಿದ್ರೇಭ್ಯಃ ಕಿಞ್ಚಿದ್ ವಿತರಿತುಂ ಕಥಿತವಾನ್|
| فَذَاكَ لَمَّا أَخَذَ ٱللُّقْمَةَ خَرَجَ لِلْوَقْتِ. وَكَانَ لَيْلًا. | ٣٠ 30 |
ತದಾ ಪೂಪಖಣ್ಡಗ್ರಹಣಾತ್ ಪರಂ ಸ ತೂರ್ಣಂ ಬಹಿರಗಚ್ಛತ್; ರಾತ್ರಿಶ್ಚ ಸಮುಪಸ್ಯಿತಾ|
| فَلَمَّا خَرَجَ قَالَ يَسُوعُ: «ٱلْآنَ تَمَجَّدَ ٱبْنُ ٱلْإِنْسَانِ وَتَمَجَّدَ ٱللهُ فِيهِ. | ٣١ 31 |
ಯಿಹೂದೇ ಬಹಿರ್ಗತೇ ಯೀಶುರಕಥಯದ್ ಇದಾನೀಂ ಮಾನವಸುತಸ್ಯ ಮಹಿಮಾ ಪ್ರಕಾಶತೇ ತೇನೇಶ್ವರಸ್ಯಾಪಿ ಮಹಿಮಾ ಪ್ರಕಾಶತೇ|
| إِنْ كَانَ ٱللهُ قَدْ تَمَجَّدَ فِيهِ، فَإِنَّ ٱللهَ سَيُمَجِّدُهُ فِي ذَاتِهِ، وَيُمَجِّدُهُ سَرِيعًا. | ٣٢ 32 |
ಯದಿ ತೇನೇಶ್ವರಸ್ಯ ಮಹಿಮಾ ಪ್ರಕಾಶತೇ ತರ್ಹೀಶ್ವರೋಪಿ ಸ್ವೇನ ತಸ್ಯ ಮಹಿಮಾನಂ ಪ್ರಕಾಶಯಿಷ್ಯತಿ ತೂರ್ಣಮೇವ ಪ್ರಕಾಶಯಿಷ್ಯತಿ|
| يَا أَوْلَادِي، أَنَا مَعَكُمْ زَمَانًا قَلِيلًا بَعْدُ. سَتَطْلُبُونَنِي، وَكَمَا قُلْتُ لِلْيَهُودِ: حَيْثُ أَذْهَبُ أَنَا لَا تَقْدِرُونَ أَنْتُمْ أَنْ تَأْتُوا، أَقُولُ لَكُمْ أَنْتُمُ ٱلْآنَ. | ٣٣ 33 |
ಹೇ ವತ್ಸಾ ಅಹಂ ಯುಷ್ಮಾಭಿಃ ಸಾರ್ದ್ಧಂ ಕಿಞ್ಚಿತ್ಕಾಲಮಾತ್ರಮ್ ಆಸೇ, ತತಃ ಪರಂ ಮಾಂ ಮೃಗಯಿಷ್ಯಧ್ವೇ ಕಿನ್ತ್ವಹಂ ಯತ್ಸ್ಥಾನಂ ಯಾಮಿ ತತ್ಸ್ಥಾನಂ ಯೂಯಂ ಗನ್ತುಂ ನ ಶಕ್ಷ್ಯಥ, ಯಾಮಿಮಾಂ ಕಥಾಂ ಯಿಹೂದೀಯೇಭ್ಯಃ ಕಥಿತವಾನ್ ತಥಾಧುನಾ ಯುಷ್ಮಭ್ಯಮಪಿ ಕಥಯಾಮಿ|
| وَصِيَّةً جَدِيدَةً أَنَا أُعْطِيكُمْ: أَنْ تُحِبُّوا بَعْضُكُمْ بَعْضًا. كَمَا أَحْبَبْتُكُمْ أَنَا تُحِبُّونَ أَنْتُمْ أَيْضًا بَعْضُكُمْ بَعْضًا. | ٣٤ 34 |
ಯೂಯಂ ಪರಸ್ಪರಂ ಪ್ರೀಯಧ್ವಮ್ ಅಹಂ ಯುಷ್ಮಾಸು ಯಥಾ ಪ್ರೀಯೇ ಯೂಯಮಪಿ ಪರಸ್ಪರಮ್ ತಥೈವ ಪ್ರೀಯಧ್ವಂ, ಯುಷ್ಮಾನ್ ಇಮಾಂ ನವೀನಾಮ್ ಆಜ್ಞಾಮ್ ಆದಿಶಾಮಿ|
| بِهَذَا يَعْرِفُ ٱلْجَمِيعُ أَنَّكُمْ تَلَامِيذِي: إِنْ كَانَ لَكُمْ حُبٌّ بَعْضًا لِبَعْضٍ». | ٣٥ 35 |
ತೇನೈವ ಯದಿ ಪರಸ್ಪರಂ ಪ್ರೀಯಧ್ವೇ ತರ್ಹಿ ಲಕ್ಷಣೇನಾನೇನ ಯೂಯಂ ಮಮ ಶಿಷ್ಯಾ ಇತಿ ಸರ್ವ್ವೇ ಜ್ಞಾತುಂ ಶಕ್ಷ್ಯನ್ತಿ|
| قَالَ لَهُ سِمْعَانُ بُطْرُسُ: «يَا سَيِّدُ، إِلَى أَيْنَ تَذْهَبُ؟». أَجَابَهُ يَسُوعُ: «حَيْثُ أَذْهَبُ لَا تَقْدِرُ ٱلْآنَ أَنْ تَتْبَعَنِي، وَلَكِنَّكَ سَتَتْبَعُنِي أَخِيرًا». | ٣٦ 36 |
ಶಿಮೋನಪಿತರಃ ಪೃಷ್ಠವಾನ್ ಹೇ ಪ್ರಭೋ ಭವಾನ್ ಕುತ್ರ ಯಾಸ್ಯತಿ? ತತೋ ಯೀಶುಃ ಪ್ರತ್ಯವದತ್, ಅಹಂ ಯತ್ಸ್ಥಾನಂ ಯಾಮಿ ತತ್ಸ್ಥಾನಂ ಸಾಮ್ಪ್ರತಂ ಮಮ ಪಶ್ಚಾದ್ ಗನ್ತುಂ ನ ಶಕ್ನೋಷಿ ಕಿನ್ತು ಪಶ್ಚಾದ್ ಗಮಿಷ್ಯಸಿ|
| قَالَ لَهُ بُطْرُسُ: «يَا سَيِّدُ، لِمَاذَا لَا أَقْدِرُ أَنْ أَتْبَعَكَ ٱلْآنَ؟ إِنِّي أَضَعُ نَفْسِي عَنْكَ!». | ٣٧ 37 |
ತದಾ ಪಿತರಃ ಪ್ರತ್ಯುದಿತವಾನ್, ಹೇ ಪ್ರಭೋ ಸಾಮ್ಪ್ರತಂ ಕುತೋ ಹೇತೋಸ್ತವ ಪಶ್ಚಾದ್ ಗನ್ತುಂ ನ ಶಕ್ನೋಮಿ? ತ್ವದರ್ಥಂ ಪ್ರಾಣಾನ್ ದಾತುಂ ಶಕ್ನೋಮಿ|
| أَجَابَهُ يَسُوعُ: «أَتَضَعُ نَفْسَكَ عَنِّي؟ اَلْحَقَّ ٱلْحَقَّ أَقُولُ لَكَ: لَا يَصِيحُ ٱلدِّيكُ حَتَّى تُنْكِرَنِي ثَلَاثَ مَرَّاتٍ. | ٣٨ 38 |
ತತೋ ಯೀಶುಃ ಪ್ರತ್ಯುಕ್ತವಾನ್ ಮನ್ನಿಮಿತ್ತಂ ಕಿಂ ಪ್ರಾಣಾನ್ ದಾತುಂ ಶಕ್ನೋಷಿ? ತ್ವಾಮಹಂ ಯಥಾರ್ಥಂ ವದಾಮಿ, ಕುಕ್ಕುಟರವಣಾತ್ ಪೂರ್ವ್ವಂ ತ್ವಂ ತ್ರಿ ರ್ಮಾಮ್ ಅಪಹ್ನೋಷ್ಯಸೇ|
