< يوحنَّا 10 >
«اَلْحَقَّ ٱلْحَقَّ أَقُولُ لَكُمْ: إِنَّ ٱلَّذِي لَا يَدْخُلُ مِنَ ٱلْبَابِ إِلَى حَظِيرَةِ ٱلْخِرَافِ، بَلْ يَطْلَعُ مِنْ مَوْضِعٍ آخَرَ، فَذَاكَ سَارِقٌ وَلِصٌّ. | ١ 1 |
ಅಹಂ ಯುಷ್ಮಾನತಿಯಥಾರ್ಥಂ ವದಾಮಿ, ಯೋ ಜನೋ ದ್ವಾರೇಣ ನ ಪ್ರವಿಶ್ಯ ಕೇನಾಪ್ಯನ್ಯೇನ ಮೇಷಗೃಹಂ ಪ್ರವಿಶತಿ ಸ ಏವ ಸ್ತೇನೋ ದಸ್ಯುಶ್ಚ|
وَأَمَّا ٱلَّذِي يَدْخُلُ مِنَ ٱلْبَابِ فَهُوَ رَاعِي ٱلْخِرَافِ. | ٢ 2 |
ಯೋ ದ್ವಾರೇಣ ಪ್ರವಿಶತಿ ಸ ಏವ ಮೇಷಪಾಲಕಃ|
لِهَذَا يَفْتَحُ ٱلْبَوَّابُ، وَٱلْخِرَافُ تَسْمَعُ صَوْتَهُ، فَيَدْعُو خِرَافَهُ ٱلْخَاصَّةَ بِأَسْمَاءٍ وَيُخْرِجُهَا. | ٣ 3 |
ದೌವಾರಿಕಸ್ತಸ್ಮೈ ದ್ವಾರಂ ಮೋಚಯತಿ ಮೇಷಗಣಶ್ಚ ತಸ್ಯ ವಾಕ್ಯಂ ಶೃಣೋತಿ ಸ ನಿಜಾನ್ ಮೇಷಾನ್ ಸ್ವಸ್ವನಾಮ್ನಾಹೂಯ ಬಹಿಃ ಕೃತ್ವಾ ನಯತಿ|
وَمَتَى أَخْرَجَ خِرَافَهُ ٱلْخَاصَّةَ يَذْهَبُ أَمَامَهَا، وَٱلْخِرَافُ تَتْبَعُهُ، لِأَنَّهَا تَعْرِفُ صَوْتَهُ. | ٤ 4 |
ತಥಾ ನಿಜಾನ್ ಮೇಷಾನ್ ಬಹಿಃ ಕೃತ್ವಾ ಸ್ವಯಂ ತೇಷಾಮ್ ಅಗ್ರೇ ಗಚ್ಛತಿ, ತತೋ ಮೇಷಾಸ್ತಸ್ಯ ಶಬ್ದಂ ಬುಧ್ಯನ್ತೇ, ತಸ್ಮಾತ್ ತಸ್ಯ ಪಶ್ಚಾದ್ ವ್ರಜನ್ತಿ|
وَأَمَّا ٱلْغَرِيبُ فَلَا تَتْبَعُهُ بَلْ تَهْرُبُ مِنْهُ، لِأَنَّهَا لَا تَعْرِفُ صَوْتَ ٱلْغُرَبَاءِ». | ٥ 5 |
ಕಿನ್ತು ಪರಸ್ಯ ಶಬ್ದಂ ನ ಬುಧ್ಯನ್ತೇ ತಸ್ಮಾತ್ ತಸ್ಯ ಪಶ್ಚಾದ್ ವ್ರಜಿಷ್ಯನ್ತಿ ವರಂ ತಸ್ಯ ಸಮೀಪಾತ್ ಪಲಾಯಿಷ್ಯನ್ತೇ|
هَذَا ٱلْمَثَلُ قَالَهُ لَهُمْ يَسُوعُ، وَأَمَّا هُمْ فَلَمْ يَفْهَمُوا مَا هُوَ ٱلَّذِي كَانَ يُكَلِّمُهُمْ بِهِ. | ٦ 6 |
ಯೀಶುಸ್ತೇಭ್ಯ ಇಮಾಂ ದೃಷ್ಟಾನ್ತಕಥಾಮ್ ಅಕಥಯತ್ ಕಿನ್ತು ತೇನ ಕಥಿತಕಥಾಯಾಸ್ತಾತ್ಪರ್ಯ್ಯಂ ತೇ ನಾಬುಧ್ಯನ್ತ|
فَقَالَ لَهُمْ يَسُوعُ أَيْضًا: «ٱلْحَقَّ ٱلْحَقَّ أَقُولُ لَكُمْ: إِنِّي أَنَا بَابُ ٱلْخِرَافِ. | ٧ 7 |
ಅತೋ ಯೀಶುಃ ಪುನರಕಥಯತ್, ಯುಷ್ಮಾನಾಹಂ ಯಥಾರ್ಥತರಂ ವ್ಯಾಹರಾಮಿ, ಮೇಷಗೃಹಸ್ಯ ದ್ವಾರಮ್ ಅಹಮೇವ|
جَمِيعُ ٱلَّذِينَ أَتَوْا قَبْلِي هُمْ سُرَّاقٌ وَلُصُوصٌ، وَلَكِنَّ ٱلْخِرَافَ لَمْ تَسْمَعْ لَهُمْ. | ٨ 8 |
ಮಯಾ ನ ಪ್ರವಿಶ್ಯ ಯ ಆಗಚ್ಛನ್ ತೇ ಸ್ತೇನಾ ದಸ್ಯವಶ್ಚ ಕಿನ್ತು ಮೇಷಾಸ್ತೇಷಾಂ ಕಥಾ ನಾಶೃಣ್ವನ್|
أَنَا هُوَ ٱلْبَابُ. إِنْ دَخَلَ بِي أَحَدٌ فَيَخْلُصُ وَيَدْخُلُ وَيَخْرُجُ وَيَجِدُ مَرْعًى. | ٩ 9 |
ಅಹಮೇವ ದ್ವಾರಸ್ವರೂಪಃ, ಮಯಾ ಯಃ ಕಶ್ಚಿತ ಪ್ರವಿಶತಿ ಸ ರಕ್ಷಾಂ ಪ್ರಾಪ್ಸ್ಯತಿ ತಥಾ ಬಹಿರನ್ತಶ್ಚ ಗಮನಾಗಮನೇ ಕೃತ್ವಾ ಚರಣಸ್ಥಾನಂ ಪ್ರಾಪ್ಸ್ಯತಿ|
اَلسَّارِقُ لَا يَأْتِي إِلَّا لِيَسْرِقَ وَيَذْبَحَ وَيُهْلِكَ، وَأَمَّا أَنَا فَقَدْ أَتَيْتُ لِتَكُونَ لَهُمْ حَيَاةٌ وَلِيَكُونَ لَهُمْ أَفْضَلُ. | ١٠ 10 |
ಯೋ ಜನಸ್ತೇನಃ ಸ ಕೇವಲಂ ಸ್ತೈನ್ಯಬಧವಿನಾಶಾನ್ ಕರ್ತ್ತುಮೇವ ಸಮಾಯಾತಿ ಕಿನ್ತ್ವಹಮ್ ಆಯು ರ್ದಾತುಮ್ ಅರ್ಥಾತ್ ಬಾಹೂಲ್ಯೇನ ತದೇವ ದಾತುಮ್ ಆಗಚ್ಛಮ್|
أَنَا هُوَ ٱلرَّاعِي ٱلصَّالِحُ، وَٱلرَّاعِي ٱلصَّالِحُ يَبْذِلُ نَفْسَهُ عَنِ ٱلْخِرَافِ. | ١١ 11 |
ಅಹಮೇವ ಸತ್ಯಮೇಷಪಾಲಕೋ ಯಸ್ತು ಸತ್ಯೋ ಮೇಷಪಾಲಕಃ ಸ ಮೇಷಾರ್ಥಂ ಪ್ರಾಣತ್ಯಾಗಂ ಕರೋತಿ;
وَأَمَّا ٱلَّذِي هُوَ أَجِيرٌ، وَلَيْسَ رَاعِيًا، ٱلَّذِي لَيْسَتِ ٱلْخِرَافُ لَهُ، فَيَرَى ٱلذِّئْبَ مُقْبِلًا وَيَتْرُكُ ٱلْخِرَافَ وَيَهْرُبُ، فَيَخْطَفُ ٱلذِّئْبُ ٱلْخِرَافَ وَيُبَدِّدُهَا. | ١٢ 12 |
ಕಿನ್ತು ಯೋ ಜನೋ ಮೇಷಪಾಲಕೋ ನ, ಅರ್ಥಾದ್ ಯಸ್ಯ ಮೇಷಾ ನಿಜಾ ನ ಭವನ್ತಿ, ಯ ಏತಾದೃಶೋ ವೈತನಿಕಃ ಸ ವೃಕಮ್ ಆಗಚ್ಛನ್ತಂ ದೃಷ್ಟ್ವಾ ಮೇಜವ್ರಜಂ ವಿಹಾಯ ಪಲಾಯತೇ, ತಸ್ಮಾದ್ ವೃಕಸ್ತಂ ವ್ರಜಂ ಧೃತ್ವಾ ವಿಕಿರತಿ|
وَٱلْأَجِيرُ يَهْرُبُ لِأَنَّهُ أَجِيرٌ، وَلَا يُبَالِي بِٱلْخِرَافِ. | ١٣ 13 |
ವೈತನಿಕಃ ಪಲಾಯತೇ ಯತಃ ಸ ವೇತನಾರ್ಥೀ ಮೇಷಾರ್ಥಂ ನ ಚಿನ್ತಯತಿ|
أَمَّا أَنَا فَإِنِّي ٱلرَّاعِي ٱلصَّالِحُ، وَأَعْرِفُ خَاصَّتِي وَخَاصَّتِي تَعْرِفُنِي، | ١٤ 14 |
ಅಹಮೇವ ಸತ್ಯೋ ಮೇಷಪಾಲಕಃ, ಪಿತಾ ಮಾಂ ಯಥಾ ಜಾನಾತಿ, ಅಹಞ್ಚ ಯಥಾ ಪಿತರಂ ಜಾನಾಮಿ,
كَمَا أَنَّ ٱلْآبَ يَعْرِفُنِي وَأَنَا أَعْرِفُ ٱلْآبَ. وَأَنَا أَضَعُ نَفْسِي عَنِ ٱلْخِرَافِ. | ١٥ 15 |
ತಥಾ ನಿಜಾನ್ ಮೇಷಾನಪಿ ಜಾನಾಮಿ, ಮೇಷಾಶ್ಚ ಮಾಂ ಜಾನಾನ್ತಿ, ಅಹಞ್ಚ ಮೇಷಾರ್ಥಂ ಪ್ರಾಣತ್ಯಾಗಂ ಕರೋಮಿ|
وَلِي خِرَافٌ أُخَرُ لَيْسَتْ مِنْ هَذِهِ ٱلْحَظِيرَةِ، يَنْبَغِي أَنْ آتِيَ بِتِلْكَ أَيْضًا فَتَسْمَعُ صَوْتِي، وَتَكُونُ رَعِيَّةٌ وَاحِدَةٌ وَرَاعٍ وَاحِدٌ. | ١٦ 16 |
ಅಪರಞ್ಚ ಏತದ್ ಗೃಹೀಯ ಮೇಷೇಭ್ಯೋ ಭಿನ್ನಾ ಅಪಿ ಮೇಷಾ ಮಮ ಸನ್ತಿ ತೇ ಸಕಲಾ ಆನಯಿತವ್ಯಾಃ; ತೇ ಮಮ ಶಬ್ದಂ ಶ್ರೋಷ್ಯನ್ತಿ ತತ ಏಕೋ ವ್ರಜ ಏಕೋ ರಕ್ಷಕೋ ಭವಿಷ್ಯತಿ|
لِهَذَا يُحِبُّنِي ٱلْآبُ، لِأَنِّي أَضَعُ نَفْسِي لِآخُذَهَا أَيْضًا. | ١٧ 17 |
ಪ್ರಾಣಾನಹಂ ತ್ಯಕ್ತ್ವಾ ಪುನಃ ಪ್ರಾಣಾನ್ ಗ್ರಹೀಷ್ಯಾಮಿ, ತಸ್ಮಾತ್ ಪಿತಾ ಮಯಿ ಸ್ನೇಹಂ ಕರೋತಿ|
لَيْسَ أَحَدٌ يَأْخُذُهَا مِنِّي، بَلْ أَضَعُهَا أَنَا مِنْ ذَاتِي. لِي سُلْطَانٌ أَنْ أَضَعَهَا وَلِي سُلْطَانٌ أَنْ آخُذَهَا أَيْضًا. هَذِهِ ٱلْوَصِيَّةُ قَبِلْتُهَا مِنْ أَبِي». | ١٨ 18 |
ಕಶ್ಚಿಜ್ಜನೋ ಮಮ ಪ್ರಾಣಾನ್ ಹನ್ತುಂ ನ ಶಕ್ನೋತಿ ಕಿನ್ತು ಸ್ವಯಂ ತಾನ್ ಸಮರ್ಪಯಾಮಿ ತಾನ್ ಸಮರ್ಪಯಿತುಂ ಪುನರ್ಗ್ರಹೀತುಞ್ಚ ಮಮ ಶಕ್ತಿರಾಸ್ತೇ ಭಾರಮಿಮಂ ಸ್ವಪಿತುಃ ಸಕಾಶಾತ್ ಪ್ರಾಪ್ತೋಹಮ್|
فَحَدَثَ أَيْضًا ٱنْشِقَاقٌ بَيْنَ ٱلْيَهُودِ بِسَبَبِ هَذَا ٱلْكَلَامِ. | ١٩ 19 |
ಅಸ್ಮಾದುಪದೇಶಾತ್ ಪುನಶ್ಚ ಯಿಹೂದೀಯಾನಾಂ ಮಧ್ಯೇ ಭಿನ್ನವಾಕ್ಯತಾ ಜಾತಾ|
فَقَالَ كَثِيرُونَ مِنْهُمْ: «بِهِ شَيْطَانٌ وَهُوَ يَهْذِي. لِمَاذَا تَسْتَمِعُونَ لَهُ؟». | ٢٠ 20 |
ತತೋ ಬಹವೋ ವ್ಯಾಹರನ್ ಏಷ ಭೂತಗ್ರಸ್ತ ಉನ್ಮತ್ತಶ್ಚ, ಕುತ ಏತಸ್ಯ ಕಥಾಂ ಶೃಣುಥ?
آخَرُونَ قَالُوا: «لَيْسَ هَذَا كَلَامَ مَنْ بِهِ شَيْطَانٌ. أَلَعَلَّ شَيْطَانًا يَقْدِرُ أَنْ يَفْتَحَ أَعْيُنَ ٱلْعُمْيَانِ؟». | ٢١ 21 |
ಕೇಚಿದ್ ಅವದನ್ ಏತಸ್ಯ ಕಥಾ ಭೂತಗ್ರಸ್ತಸ್ಯ ಕಥಾವನ್ನ ಭವನ್ತಿ, ಭೂತಃ ಕಿಮ್ ಅನ್ಧಾಯ ಚಕ್ಷುಷೀ ದಾತುಂ ಶಕ್ನೋತಿ?
وَكَانَ عِيدُ ٱلتَّجْدِيدِ فِي أُورُشَلِيمَ، وَكَانَ شِتَاءٌ. | ٢٢ 22 |
ಶೀತಕಾಲೇ ಯಿರೂಶಾಲಮಿ ಮನ್ದಿರೋತ್ಸರ್ಗಪರ್ವ್ವಣ್ಯುಪಸ್ಥಿತೇ
وَكَانَ يَسُوعُ يَتَمَشَّى فِي ٱلْهَيْكَلِ فِي رِوَاقِ سُلَيْمَانَ، | ٢٣ 23 |
ಯೀಶುಃ ಸುಲೇಮಾನೋ ನಿಃಸಾರೇಣ ಗಮನಾಗಮನೇ ಕರೋತಿ,
فَٱحْتَاطَ بِهِ ٱلْيَهُودُ وَقَالُوا لَهُ: «إِلَى مَتَى تُعَلِّقُ أَنْفُسَنَا؟ إِنْ كُنْتَ أَنْتَ ٱلْمَسِيحَ فَقُلْ لَنَا جَهْرًا». | ٢٤ 24 |
ಏತಸ್ಮಿನ್ ಸಮಯೇ ಯಿಹೂದೀಯಾಸ್ತಂ ವೇಷ್ಟಯಿತ್ವಾ ವ್ಯಾಹರನ್ ಕತಿ ಕಾಲಾನ್ ಅಸ್ಮಾಕಂ ವಿಚಿಕಿತ್ಸಾಂ ಸ್ಥಾಪಯಿಷ್ಯಾಮಿ? ಯದ್ಯಭಿಷಿಕ್ತೋ ಭವತಿ ತರ್ಹಿ ತತ್ ಸ್ಪಷ್ಟಂ ವದ|
أَجَابَهُمْ يَسُوعُ: «إِنِّي قُلْتُ لَكُمْ وَلَسْتُمْ تُؤْمِنُونَ. اَلْأَعْمَالُ ٱلَّتِي أَنَا أَعْمَلُهَا بِٱسْمِ أَبِي هِيَ تَشْهَدُ لِي. | ٢٥ 25 |
ತದಾ ಯೀಶುಃ ಪ್ರತ್ಯವದದ್ ಅಹಮ್ ಅಚಕಥಂ ಕಿನ್ತು ಯೂಯಂ ನ ಪ್ರತೀಥ, ನಿಜಪಿತು ರ್ನಾಮ್ನಾ ಯಾಂ ಯಾಂ ಕ್ರಿಯಾಂ ಕರೋಮಿ ಸಾ ಕ್ರಿಯೈವ ಮಮ ಸಾಕ್ಷಿಸ್ವರೂಪಾ|
وَلَكِنَّكُمْ لَسْتُمْ تُؤْمِنُونَ لِأَنَّكُمْ لَسْتُمْ مِنْ خِرَافِي، كَمَا قُلْتُ لَكُمْ. | ٢٦ 26 |
ಕಿನ್ತ್ವಹಂ ಪೂರ್ವ್ವಮಕಥಯಂ ಯೂಯಂ ಮಮ ಮೇಷಾ ನ ಭವಥ, ಕಾರಣಾದಸ್ಮಾನ್ ನ ವಿಶ್ವಸಿಥ|
خِرَافِي تَسْمَعُ صَوْتِي، وَأَنَا أَعْرِفُهَا فَتَتْبَعُنِي. | ٢٧ 27 |
ಮಮ ಮೇಷಾ ಮಮ ಶಬ್ದಂ ಶೃಣ್ವನ್ತಿ ತಾನಹಂ ಜಾನಾಮಿ ತೇ ಚ ಮಮ ಪಶ್ಚಾದ್ ಗಚ್ಛನ್ತಿ|
وَأَنَا أُعْطِيهَا حَيَاةً أَبَدِيَّةً، وَلَنْ تَهْلِكَ إِلَى ٱلْأَبَدِ، وَلَا يَخْطَفُهَا أَحَدٌ مِنْ يَدِي. (aiōn , aiōnios ) | ٢٨ 28 |
ಅಹಂ ತೇಭ್ಯೋಽನನ್ತಾಯು ರ್ದದಾಮಿ, ತೇ ಕದಾಪಿ ನ ನಂಕ್ಷ್ಯನ್ತಿ ಕೋಪಿ ಮಮ ಕರಾತ್ ತಾನ್ ಹರ್ತ್ತುಂ ನ ಶಕ್ಷ್ಯತಿ| (aiōn , aiōnios )
أَبِي ٱلَّذِي أَعْطَانِي إِيَّاهَا هُوَ أَعْظَمُ مِنَ ٱلْكُلِّ، وَلَا يَقْدِرُ أَحَدٌ أَنْ يَخْطَفَ مِنْ يَدِ أَبِي. | ٢٩ 29 |
ಯೋ ಮಮ ಪಿತಾ ತಾನ್ ಮಹ್ಯಂ ದತ್ತವಾನ್ ಸ ಸರ್ವ್ವಸ್ಮಾತ್ ಮಹಾನ್, ಕೋಪಿ ಮಮ ಪಿತುಃ ಕರಾತ್ ತಾನ್ ಹರ್ತ್ತುಂ ನ ಶಕ್ಷ್ಯತಿ|
أَنَا وَٱلْآبُ وَاحِدٌ». | ٣٠ 30 |
ಅಹಂ ಪಿತಾ ಚ ದ್ವಯೋರೇಕತ್ವಮ್|
فَتَنَاوَلَ ٱلْيَهُودُ أَيْضًا حِجَارَةً لِيَرْجُمُوهُ. | ٣١ 31 |
ತತೋ ಯಿಹೂದೀಯಾಃ ಪುನರಪಿ ತಂ ಹನ್ತುಂ ಪಾಷಾಣಾನ್ ಉದತೋಲಯನ್|
أَجَابَهُمْ يَسُوعُ: «أَعْمَالًا كَثِيرَةً حَسَنَةً أَرَيْتُكُمْ مِنْ عِنْدِ أَبِي. بِسَبَبِ أَيِّ عَمَلٍ مِنْهَا تَرْجُمُونَنِي؟». | ٣٢ 32 |
ಯೀಶುಃ ಕಥಿತವಾನ್ ಪಿತುಃ ಸಕಾಶಾದ್ ಬಹೂನ್ಯುತ್ತಮಕರ್ಮ್ಮಾಣಿ ಯುಷ್ಮಾಕಂ ಪ್ರಾಕಾಶಯಂ ತೇಷಾಂ ಕಸ್ಯ ಕರ್ಮ್ಮಣಃ ಕಾರಣಾನ್ ಮಾಂ ಪಾಷಾಣೈರಾಹನ್ತುಮ್ ಉದ್ಯತಾಃ ಸ್ಥ?
أَجَابَهُ ٱلْيَهُودُ قَائِلِينَ: «لَسْنَا نَرْجُمُكَ لِأَجْلِ عَمَلٍ حَسَنٍ، بَلْ لِأَجْلِ تَجْدِيفٍ، فَإِنَّكَ وَأَنْتَ إِنْسَانٌ تَجْعَلُ نَفْسَكَ إِلَهًا». | ٣٣ 33 |
ಯಿಹೂದೀಯಾಃ ಪ್ರತ್ಯವದನ್ ಪ್ರಶಸ್ತಕರ್ಮ್ಮಹೇತೋ ರ್ನ ಕಿನ್ತು ತ್ವಂ ಮಾನುಷಃ ಸ್ವಮೀಶ್ವರಮ್ ಉಕ್ತ್ವೇಶ್ವರಂ ನಿನ್ದಸಿ ಕಾರಣಾದಸ್ಮಾತ್ ತ್ವಾಂ ಪಾಷಾಣೈರ್ಹನ್ಮಃ|
أَجَابَهُمْ يَسُوعُ: «أَلَيْسَ مَكْتُوبًا فِي نَامُوسِكُمْ: أَنَا قُلْتُ إِنَّكُمْ آلِهَةٌ؟ | ٣٤ 34 |
ತದಾ ಯೀಶುಃ ಪ್ರತ್ಯುಕ್ತವಾನ್ ಮಯಾ ಕಥಿತಂ ಯೂಯಮ್ ಈಶ್ವರಾ ಏತದ್ವಚನಂ ಯುಷ್ಮಾಕಂ ಶಾಸ್ತ್ರೇ ಲಿಖಿತಂ ನಾಸ್ತಿ ಕಿಂ?
إِنْ قَالَ آلِهَةٌ لِأُولَئِكَ ٱلَّذِينَ صَارَتْ إِلَيْهِمْ كَلِمَةُ ٱللهِ، وَلَا يُمْكِنُ أَنْ يُنْقَضَ ٱلْمَكْتُوبُ، | ٣٥ 35 |
ತಸ್ಮಾದ್ ಯೇಷಾಮ್ ಉದ್ದೇಶೇ ಈಶ್ವರಸ್ಯ ಕಥಾ ಕಥಿತಾ ತೇ ಯದೀಶ್ವರಗಣಾ ಉಚ್ಯನ್ತೇ ಧರ್ಮ್ಮಗ್ರನ್ಥಸ್ಯಾಪ್ಯನ್ಯಥಾ ಭವಿತುಂ ನ ಶಕ್ಯಂ,
فَٱلَّذِي قَدَّسَهُ ٱلْآبُ وَأَرْسَلَهُ إِلَى ٱلْعَالَمِ، أَتَقُولُونَ لَهُ: إِنَّكَ تُجَدِّفُ، لِأَنِّي قُلْتُ: إِنِّي ٱبْنُ ٱللهِ؟ | ٣٦ 36 |
ತರ್ಹ್ಯಾಹಮ್ ಈಶ್ವರಸ್ಯ ಪುತ್ರ ಇತಿ ವಾಕ್ಯಸ್ಯ ಕಥನಾತ್ ಯೂಯಂ ಪಿತ್ರಾಭಿಷಿಕ್ತಂ ಜಗತಿ ಪ್ರೇರಿತಞ್ಚ ಪುಮಾಂಸಂ ಕಥಮ್ ಈಶ್ವರನಿನ್ದಕಂ ವಾದಯ?
إِنْ كُنْتُ لَسْتُ أَعْمَلُ أَعْمَالَ أَبِي فَلَا تُؤْمِنُوا بِي. | ٣٧ 37 |
ಯದ್ಯಹಂ ಪಿತುಃ ಕರ್ಮ್ಮ ನ ಕರೋಮಿ ತರ್ಹಿ ಮಾಂ ನ ಪ್ರತೀತ;
وَلَكِنْ إِنْ كُنْتُ أَعْمَلُ، فَإِنْ لَمْ تُؤْمِنُوا بِي فَآمِنُوا بِٱلْأَعْمَالِ، لِكَيْ تَعْرِفُوا وَتُؤْمِنُوا أَنَّ ٱلْآبَ فِيَّ وَأَنَا فِيهِ». | ٣٨ 38 |
ಕಿನ್ತು ಯದಿ ಕರೋಮಿ ತರ್ಹಿ ಮಯಿ ಯುಷ್ಮಾಭಿಃ ಪ್ರತ್ಯಯೇ ನ ಕೃತೇಽಪಿ ಕಾರ್ಯ್ಯೇ ಪ್ರತ್ಯಯಃ ಕ್ರಿಯತಾಂ, ತತೋ ಮಯಿ ಪಿತಾಸ್ತೀತಿ ಪಿತರ್ಯ್ಯಹಮ್ ಅಸ್ಮೀತಿ ಚ ಕ್ಷಾತ್ವಾ ವಿಶ್ವಸಿಷ್ಯಥ|
فَطَلَبُوا أَيْضًا أَنْ يُمْسِكُوهُ فَخَرَجَ مِنْ أَيْدِيهِمْ، | ٣٩ 39 |
ತದಾ ತೇ ಪುನರಪಿ ತಂ ಧರ್ತ್ತುಮ್ ಅಚೇಷ್ಟನ್ತ ಕಿನ್ತು ಸ ತೇಷಾಂ ಕರೇಭ್ಯೋ ನಿಸ್ತೀರ್ಯ್ಯ
وَمَضَى أَيْضًا إِلَى عَبْرِ ٱلْأُرْدُنِّ إِلَى ٱلْمَكَانِ ٱلَّذِي كَانَ يُوحَنَّا يُعَمِّدُ فِيهِ أَوَّلًا وَمَكَثَ هُنَاكَ. | ٤٠ 40 |
ಪುನ ರ್ಯರ್ದ್ದನ್ ಅದ್ಯಾಸ್ತಟೇ ಯತ್ರ ಪುರ್ವ್ವಂ ಯೋಹನ್ ಅಮಜ್ಜಯತ್ ತತ್ರಾಗತ್ಯ ನ್ಯವಸತ್|
فَأَتَى إِلَيْهِ كَثِيرُونَ وَقَالُوا: «إِنَّ يُوحَنَّا لَمْ يَفْعَلْ آيَةً وَاحِدَةً، وَلَكِنْ كُلُّ مَا قَالَهُ يُوحَنَّا عَنْ هَذَا كَانَ حَقًّا». | ٤١ 41 |
ತತೋ ಬಹವೋ ಲೋಕಾಸ್ತತ್ಸಮೀಪಮ್ ಆಗತ್ಯ ವ್ಯಾಹರನ್ ಯೋಹನ್ ಕಿಮಪ್ಯಾಶ್ಚರ್ಯ್ಯಂ ಕರ್ಮ್ಮ ನಾಕರೋತ್ ಕಿನ್ತ್ವಸ್ಮಿನ್ ಮನುಷ್ಯೇ ಯಾ ಯಃ ಕಥಾ ಅಕಥಯತ್ ತಾಃ ಸರ್ವ್ವಾಃ ಸತ್ಯಾಃ;
فَآمَنَ كَثِيرُونَ بِهِ هُنَاكَ. | ٤٢ 42 |
ತತ್ರ ಚ ಬಹವೋ ಲೋಕಾಸ್ತಸ್ಮಿನ್ ವ್ಯಶ್ವಸನ್|