يَعقُوب 1
| يَعْقُوبُ، عَبْدُ ٱللهِ وَٱلرَّبِّ يَسُوعَ ٱلْمَسِيحِ، يُهْدِي ٱلسَّلَامَ إِلَى ٱلِٱثْنَيْ عَشَرَ سِبْطًا ٱلَّذِينَ فِي ٱلشَّتَاتِ. | ١ 1 |
ଈଶ୍ୱରସ୍ୟ ପ୍ରଭୋ ର୍ୟୀଶୁଖ୍ରୀଷ୍ଟସ୍ୟ ଚ ଦାସୋ ଯାକୂବ୍ ୱିକୀର୍ଣୀଭୂତାନ୍ ଦ୍ୱାଦଶଂ ୱଂଶାନ୍ ପ୍ରତି ନମସ୍କୃତ୍ୟ ପତ୍ରଂ ଲିଖତି|
| اِحْسِبُوهُ كُلَّ فَرَحٍ يَا إِخْوَتِي حِينَمَا تَقَعُونَ فِي تَجَارِبَ مُتَنَوِّعَةٍ، | ٢ 2 |
ହେ ମମ ଭ୍ରାତରଃ, ଯୂଯଂ ଯଦା ବହୁୱିଧପରୀକ୍ଷାଷୁ ନିପତତ ତଦା ତତ୍ ପୂର୍ଣାନନ୍ଦସ୍ୟ କାରଣଂ ମନ୍ୟଧ୍ୱଂ|
| عَالِمِينَ أَنَّ ٱمْتِحَانَ إِيمَانِكُمْ يُنْشِئُ صَبْرًا. | ٣ 3 |
ଯତୋ ଯୁଷ୍ମାକଂ ୱିଶ୍ୱାସସ୍ୟ ପରୀକ୍ଷିତତ୍ୱେନ ଧୈର୍ୟ୍ୟଂ ସମ୍ପାଦ୍ୟତ ଇତି ଜାନୀଥ|
| وَأَمَّا ٱلصَّبْرُ فَلْيَكُنْ لَهُ عَمَلٌ تَامٌّ، لِكَيْ تَكُونُوا تَامِّينَ وَكَامِلِينَ غَيْرَ نَاقِصِينَ فِي شَيْءٍ. | ٤ 4 |
ତଚ୍ଚ ଧୈର୍ୟ୍ୟଂ ସିଦ୍ଧଫଲଂ ଭୱତୁ ତେନ ଯୂଯଂ ସିଦ୍ଧାଃ ସମ୍ପୂର୍ଣାଶ୍ଚ ଭୱିଷ୍ୟଥ କସ୍ୟାପି ଗୁଣସ୍ୟାଭାୱଶ୍ଚ ଯୁଷ୍ମାକଂ ନ ଭୱିଷ୍ୟତି|
| وَإِنَّمَا إِنْ كَانَ أَحَدُكُمْ تُعْوِزُهُ حِكْمَةٌ، فَلْيَطْلُبْ مِنَ ٱللهِ ٱلَّذِي يُعْطِي ٱلْجَمِيعَ بِسَخَاءٍ وَلَا يُعَيِّرُ، فَسَيُعْطَى لَهُ. | ٥ 5 |
ଯୁଷ୍ମାକଂ କସ୍ୟାପି ଜ୍ଞାନାଭାୱୋ ଯଦି ଭୱେତ୍ ତର୍ହି ଯ ଈଶ୍ୱରଃ ସରଲଭାୱେନ ତିରସ୍କାରଞ୍ଚ ୱିନା ସର୍ୱ୍ୱେଭ୍ୟୋ ଦଦାତି ତତଃ ସ ଯାଚତାଂ ତତସ୍ତସ୍ମୈ ଦାଯିଷ୍ୟତେ|
| وَلَكِنْ لِيَطْلُبْ بِإِيمَانٍ غَيْرَ مُرْتَابٍ ٱلْبَتَّةَ، لِأَنَّ ٱلْمُرْتَابَ يُشْبِهُ مَوْجًا مِنَ ٱلْبَحْرِ تَخْبِطُهُ ٱلرِّيحُ وَتَدْفَعُهُ. | ٦ 6 |
କିନ୍ତୁ ସ ନିଃସନ୍ଦେହଃ ସନ୍ ୱିଶ୍ୱାସେନ ଯାଚତାଂ ଯତଃ ସନ୍ଦିଗ୍ଧୋ ମାନୱୋ ୱାଯୁନା ଚାଲିତସ୍ୟୋତ୍ପ୍ଲୱମାନସ୍ୟ ଚ ସମୁଦ୍ରତରଙ୍ଗସ୍ୟ ସଦୃଶୋ ଭୱତି|
| فَلَا يَظُنَّ ذَلِكَ ٱلْإِنْسَانُ أَنَّهُ يَنَالُ شَيْئًا مِنْ عِنْدِ ٱلرَّبِّ. | ٧ 7 |
ତାଦୃଶୋ ମାନୱଃ ପ୍ରଭୋଃ କିଞ୍ଚିତ୍ ପ୍ରାପ୍ସ୍ୟତୀତି ନ ମନ୍ୟତାଂ|
| رَجُلٌ ذُو رَأْيَيْنِ هُوَ مُتَقَلْقِلٌ فِي جَمِيعِ طُرُقِهِ. | ٨ 8 |
ଦ୍ୱିମନା ଲୋକଃ ସର୍ୱ୍ୱଗତିଷୁ ଚଞ୍ଚଲୋ ଭୱତି|
| وَلْيَفْتَخِرِ ٱلْأَخُ ٱلْمُتَّضِعُ بِٱرْتِفَاعِهِ، | ٩ 9 |
ଯୋ ଭ୍ରାତା ନମ୍ରଃ ସ ନିଜୋନ୍ନତ୍ୟା ଶ୍ଲାଘତାଂ|
| وَأَمَّا ٱلْغَنِيُّ فَبِٱتِّضَاعِهِ، لِأَنَّهُ كَزَهْرِ ٱلْعُشْبِ يَزُولُ. | ١٠ 10 |
ଯଶ୍ଚ ଧନୱାନ୍ ସ ନିଜନମ୍ରତଯା ଶ୍ଲାଘତାଂଯତଃ ସ ତୃଣପୁଷ୍ପୱତ୍ କ୍ଷଯଂ ଗମିଷ୍ୟତି|
| لِأَنَّ ٱلشَّمْسَ أَشْرَقَتْ بِٱلْحَرِّ، فَيَبَّسَتِ ٱلْعُشْبَ، فَسَقَطَ زَهْرُهُ وَفَنِيَ جَمَالُ مَنْظَرِهِ. هَكَذَا يَذْبُلُ ٱلْغَنِيُّ أَيْضًا فِي طُرُقِهِ. | ١١ 11 |
ଯତଃ ସତାପେନ ସୂର୍ୟ୍ୟେଣୋଦିତ୍ୟ ତୃଣଂ ଶୋଷ୍ୟତେ ତତ୍ପୁଷ୍ପଞ୍ଚ ଭ୍ରଶ୍ୟତି ତେନ ତସ୍ୟ ରୂପସ୍ୟ ସୌନ୍ଦର୍ୟ୍ୟଂ ନଶ୍ୟତି ତଦ୍ୱଦ୍ ଧନିଲୋକୋଽପି ସ୍ୱୀଯମୂଢତଯା ମ୍ଲାସ୍ୟତି|
| طُوبَى لِلرَّجُلِ ٱلَّذِي يَحْتَمِلُ ٱلتَّجْرِبَةَ، لِأَنَّهُ إِذَا تَزَكَّى يَنَالُ «إِكْلِيلَ ٱلْحَيَاةِ» ٱلَّذِي وَعَدَ بِهِ ٱلرَّبُّ لِلَّذِينَ يُحِبُّونَهُ. | ١٢ 12 |
ଯୋ ଜନଃ ପରୀକ୍ଷାଂ ସହତେ ସ ଏୱ ଧନ୍ୟଃ, ଯତଃ ପରୀକ୍ଷିତତ୍ୱଂ ପ୍ରାପ୍ୟ ସ ପ୍ରଭୁନା ସ୍ୱପ୍ରେମକାରିଭ୍ୟଃ ପ୍ରତିଜ୍ଞାତଂ ଜୀୱନମୁକୁଟଂ ଲପ୍ସ୍ୟତେ|
| لَا يَقُلْ أَحَدٌ إِذَا جُرِّبَ: «إِنِّي أُجَرَّبُ مِنْ قِبَلِ ٱللهِ»، لِأَنَّ ٱللهَ غَيْرُ مُجَرَّبٍ بِٱلشُّرُورِ، وَهُوَلَا يُجَرِّبُ أَحَدًا. | ١٣ 13 |
ଈଶ୍ୱରୋ ମାଂ ପରୀକ୍ଷତ ଇତି ପରୀକ୍ଷାସମଯେ କୋଽପି ନ ୱଦତୁ ଯତଃ ପାପାଯେଶ୍ୱରସ୍ୟ ପରୀକ୍ଷା ନ ଭୱତି ସ ଚ କମପି ନ ପରୀକ୍ଷତେ|
| وَلَكِنَّ كُلَّ وَاحِدٍ يُجَرَّبُ إِذَا ٱنْجَذَبَ وَٱنْخَدَعَ مِنْ شَهْوَتِهِ. | ١٤ 14 |
କିନ୍ତୁ ଯଃ କଶ୍ଚିତ୍ ସ୍ୱୀଯମନୋୱାଞ୍ଛଯାକୃଷ୍ୟତେ ଲୋଭ୍ୟତେ ଚ ତସ୍ୟୈୱ ପରୀକ୍ଷା ଭୱତି|
| ثُمَّ ٱلشَّهْوَةُ إِذَا حَبِلَتْ تَلِدُ خَطِيَّةً، وَٱلْخَطِيَّةُ إِذَا كَمَلَتْ تُنْتِجُ مَوْتًا. | ١٥ 15 |
ତସ୍ମାତ୍ ସା ମନୋୱାଞ୍ଛା ସଗର୍ଭା ଭୂତ୍ୱା ଦୁଷ୍କୃତିଂ ପ୍ରସୂତେ ଦୁଷ୍କୃତିଶ୍ଚ ପରିଣାମଂ ଗତ୍ୱା ମୃତ୍ୟୁଂ ଜନଯତି|
| لَا تَضِلُّوا يَا إِخْوَتِي ٱلْأَحِبَّاءَ. | ١٦ 16 |
ହେ ମମ ପ୍ରିଯଭ୍ରାତରଃ, ଯୂଯଂ ନ ଭ୍ରାମ୍ୟତ|
| كُلُّ عَطِيَّةٍ صَالِحَةٍ وَكُلُّ مَوْهِبَةٍ تَامَّةٍ هِيَ مِنْ فَوْقُ، نَازِلَةٌ مِنْ عِنْدِ أَبِي ٱلْأَنْوَارِ، ٱلَّذِي لَيْسَ عِنْدَهُ تَغْيِيرٌ وَلَا ظِلُّ دَوَرَانٍ. | ١٧ 17 |
ଯତ୍ କିଞ୍ଚିଦ୍ ଉତ୍ତମଂ ଦାନଂ ପୂର୍ଣୋ ୱରଶ୍ଚ ତତ୍ ସର୍ୱ୍ୱମ୍ ଊର୍ଦ୍ଧ୍ୱାଦ୍ ଅର୍ଥତୋ ଯସ୍ମିନ୍ ଦଶାନ୍ତରଂ ପରିୱର୍ତ୍ତନଜାତଚ୍ଛାଯା ୱା ନାସ୍ତି ତସ୍ମାଦ୍ ଦୀପ୍ତ୍ୟାକରାତ୍ ପିତୁରୱରୋହତି|
| شَاءَ فَوَلَدَنَا بِكَلِمَةِ ٱلْحَقِّ لِكَيْ نَكُونَ بَاكُورَةً مِنْ خَلَائِقِهِ. | ١٨ 18 |
ତସ୍ୟ ସୃଷ୍ଟୱସ୍ତୂନାଂ ମଧ୍ୟେ ୱଯଂ ଯତ୍ ପ୍ରଥମଫଲସ୍ୱରୂପା ଭୱାମସ୍ତଦର୍ଥଂ ସ ସ୍ୱେଚ୍ଛାତଃ ସତ୍ୟମତସ୍ୟ ୱାକ୍ୟେନାସ୍ମାନ୍ ଜନଯାମାସ|
| إِذًا يَا إِخْوَتِي ٱلْأَحِبَّاءَ، لِيَكُنْ كُلُّ إِنْسَانٍ مُسْرِعًا فِي ٱلِٱسْتِمَاعِ، مُبْطِئًا فِي ٱلتَّكَلُّمِ، مُبْطِئًا فِي ٱلْغَضَبِ، | ١٩ 19 |
ଅତଏୱ ହେ ମମ ପ୍ରିଯଭ୍ରାତରଃ, ଯୁଷ୍ମାକମ୍ ଏକୈକୋ ଜନଃ ଶ୍ରୱଣେ ତ୍ୱରିତଃ କଥନେ ଧୀରଃ କ୍ରୋଧେଽପି ଧୀରୋ ଭୱତୁ|
| لِأَنَّ غَضَبَ ٱلْإِنْسَانِ لَا يَصْنَعُ بِرَّ ٱللهِ. | ٢٠ 20 |
ଯତୋ ମାନୱସ୍ୟ କ୍ରୋଧ ଈଶ୍ୱରୀଯଧର୍ମ୍ମଂ ନ ସାଧଯତି|
| لِذَلِكَ ٱطْرَحُوا كُلَّ نَجَاسَةٍ وَكَثْرَةَ شَرٍّ، فَٱقْبَلُوا بِوَدَاعَةٍ ٱلْكَلِمَةَ ٱلْمَغْرُوسَةَ ٱلْقَادِرَةَ أَنْ تُخَلِّصَ نُفُوسَكُمْ. | ٢١ 21 |
ଅତୋ ହେତୋ ର୍ୟୂଯଂ ସର୍ୱ୍ୱାମ୍ ଅଶୁଚିକ୍ରିଯାଂ ଦୁଷ୍ଟତାବାହୁଲ୍ୟଞ୍ଚ ନିକ୍ଷିପ୍ୟ ଯୁଷ୍ମନ୍ମନସାଂ ପରିତ୍ରାଣେ ସମର୍ଥଂ ରୋପିତଂ ୱାକ୍ୟଂ ନମ୍ରଭାୱେନ ଗୃହ୍ଲୀତ|
| وَلَكِنْ كُونُوا عَامِلِينَ بِٱلْكَلِمَةِ، لَا سَامِعِينَ فَقَطْ خَادِعِينَ نُفُوسَكُمْ. | ٢٢ 22 |
ଅପରଞ୍ଚ ଯୂଯଂ କେୱଲମ୍ ଆତ୍ମୱଞ୍ଚଯିତାରୋ ୱାକ୍ୟସ୍ୟ ଶ୍ରୋତାରୋ ନ ଭୱତ କିନ୍ତୁ ୱାକ୍ୟସ୍ୟ କର୍ମ୍ମକାରିଣୋ ଭୱତ|
| لِأَنَّهُ إِنْ كَانَ أَحَدٌ سَامِعًا لِلْكَلِمَةِ وَلَيْسَ عَامِلًا، فَذَاكَ يُشْبِهُ رَجُلًا نَاظِرًا وَجْهَ خِلْقَتِهِ فِي مِرْآةٍ، | ٢٣ 23 |
ଯତୋ ଯଃ କଶ୍ଚିଦ୍ ୱାକ୍ୟସ୍ୟ କର୍ମ୍ମକାରୀ ନ ଭୂତ୍ୱା କେୱଲଂ ତସ୍ୟ ଶ୍ରୋତା ଭୱତି ସ ଦର୍ପଣେ ସ୍ୱୀଯଶାରୀରିକୱଦନଂ ନିରୀକ୍ଷମାଣସ୍ୟ ମନୁଜସ୍ୟ ସଦୃଶଃ|
| فَإِنَّهُ نَظَرَ ذَاتَهُ وَمَضَى، وَلِلْوَقْتِ نَسِيَ مَا هُوَ. | ٢٤ 24 |
ଆତ୍ମାକାରେ ଦୃଷ୍ଟେ ସ ପ୍ରସ୍ଥାଯ କୀଦୃଶ ଆସୀତ୍ ତତ୍ ତତ୍କ୍ଷଣାଦ୍ ୱିସ୍ମରତି|
| وَلَكِنْ مَنِ ٱطَّلَعَ عَلَى ٱلنَّامُوسِ ٱلْكَامِلِ - نَامُوسِ ٱلْحُرِّيَّةِ - وَثَبَتَ، وَصَارَ لَيْسَ سَامِعًا نَاسِيًا بَلْ عَامِلًا بِٱلْكَلِمَةِ، فَهَذَا يَكُونُ مَغْبُوطًا فِي عَمَلِهِ. | ٢٥ 25 |
କିନ୍ତୁ ଯଃ କଶ୍ଚିତ୍ ନତ୍ୱା ମୁକ୍ତେଃ ସିଦ୍ଧାଂ ୱ୍ୟୱସ୍ଥାମ୍ ଆଲୋକ୍ୟ ତିଷ୍ଠତି ସ ୱିସ୍ମୃତିଯୁକ୍ତଃ ଶ୍ରୋତା ନ ଭୂତ୍ୱା କର୍ମ୍ମକର୍ତ୍ତୈୱ ସନ୍ ସ୍ୱକାର୍ୟ୍ୟେ ଧନ୍ୟୋ ଭୱିଷ୍ୟତି|
| إِنْ كَانَ أَحَدٌ فِيكُمْ يَظُنُّ أَنَّهُ دَيِّنٌ، وَهُوَ لَيْسَ يُلْجِمُ لِسَانَهُ، بَلْ يَخْدَعُ قَلْبَهُ، فَدِيَانَةُ هَذَا بَاطِلَةٌ. | ٢٦ 26 |
ଅନାଯତ୍ତରସନଃ ସନ୍ ଯଃ କଶ୍ଚିତ୍ ସ୍ୱମନୋ ୱଞ୍ଚଯିତ୍ୱା ସ୍ୱଂ ଭକ୍ତଂ ମନ୍ୟତେ ତସ୍ୟ ଭକ୍ତି ର୍ମୁଧା ଭୱତି|
| اَلدِّيَانَةُ ٱلطَّاهِرَةُ ٱلنَّقِيَّةُ عِنْدَ ٱللهِ ٱلْآبِ هِيَ هَذِهِ: ٱفْتِقَادُ ٱلْيَتَامَى وَٱلْأَرَامِلِ فِي ضِيقَتِهِمْ، وَحِفْظُ ٱلْإِنْسَانِ نَفْسَهُ بِلَا دَنَسٍ مِنَ ٱلْعَالَمِ. | ٢٧ 27 |
କ୍ଲେଶକାଲେ ପିତୃହୀନାନାଂ ୱିଧୱାନାଞ୍ଚ ଯଦ୍ ଅୱେକ୍ଷଣଂ ସଂସାରାଚ୍ଚ ନିଷ୍କଲଙ୍କେନ ଯଦ୍ ଆତ୍ମରକ୍ଷଣଂ ତଦେୱ ପିତୁରୀଶ୍ୱରସ୍ୟ ସାକ୍ଷାତ୍ ଶୁଚି ର୍ନିର୍ମ୍ମଲା ଚ ଭକ୍ତିଃ|
