إِشَعْيَاءَ 42
| «هُوَذَا عَبْدِي ٱلَّذِي أَعْضُدُهُ، مُخْتَارِي ٱلَّذِي سُرَّتْ بِهِ نَفْسِي. وَضَعْتُ رُوحِي عَلَيْهِ فَيُخْرِجُ ٱلْحَقَّ لِلْأُمَمِ. | ١ 1 |
Қараңлар, мана Мән йөләйдиған Өз қулумға! Җенимниң хошаллиғи болған Мениң таллиғиним; Мән Өз Роһумни униң вуҗудиға қондуримән, Шуниң билән у әлләргә һөкүм-һәқиқәтни йәткүзүп бериду.
| لَا يَصِيحُ وَلَا يَرْفَعُ وَلَا يُسْمِعُ فِي ٱلشَّارِعِ صَوْتَهُ. | ٢ 2 |
У нә вақирап-җақиримайду, нә чуқан көтәрмәйду нә авазини кочиларда аңлатмайду.
| قَصَبَةً مَرْضُوضَةً لَا يَقْصِفُ، وَفَتِيلَةً خَامِدَةً لَا يُطْفِئُ. إِلَى ٱلْأَمَانِ يُخْرِجُ ٱلْحَقَّ. | ٣ 3 |
Таки у ғәлибә билән тоғра һөкүмләрни чиқарғичә, Янҗилған қомушни сундурмайду, Түтәп өчәй дәп қалған пиликни өчүрмәйду;
| لَا يَكِلُّ وَلَا يَنْكَسِرُ حَتَّى يَضَعَ ٱلْحَقَّ فِي ٱلْأَرْضِ، وَتَنْتَظِرُ ٱلْجَزَائِرُ شَرِيعَتَهُ». | ٤ 4 |
Һөкүм-һәқиқәтни йәр йүзидә тиклимигичә, У һалсизланмайду, көңли янмайду; Аралларму униң пәрман-қанунини тәлмүрүп кутиду.
| هَكَذَا يَقُولُ ٱللهُ ٱلرَّبُّ، خَالِقُ ٱلسَّمَاوَاتِ وَنَاشِرُهَا، بَاسِطُ ٱلْأَرْضِ وَنَتَائِجِهَا، مُعْطِي ٱلشَّعْبِ عَلَيْهَا نَسَمَةً، وَٱلسَّاكِنِينَ فِيهَا رُوحًا: | ٥ 5 |
Асманларни яритип уларни кәргән, Йәр-зиминни һәм униңдин чиққанларни яйған, Униңда туруватқан хәлиққә нәпәс, Униң үстидә меңиватқанларға роһ бәргүчи Тәңри Пәрвәрдигар мундақ дәйду: —
| «أَنَا ٱلرَّبَّ قَدْ دَعَوْتُكَ بِٱلْبِرِّ، فَأُمْسِكُ بِيَدِكَ وَأَحْفَظُكَ وَأَجْعَلُكَ عَهْدًا لِلشَّعْبِ وَنُورًا لِلْأُمَمِ، | ٦ 6 |
Мәнки Пәрвәрдигар сени һәққанийлиқ билән шуниңға чақирғанмәнки, — Сениң қолуңни тутимән, Сени қоғдап сақлаймән, Һәм сени хәлиққә әһдә сүпитидә, Әлләргә бир нур қилип беримән;
| لِتَفْتَحَ عُيُونَ ٱلْعُمْيِ، لِتُخْرِجَ مِنَ ٱلْحَبْسِ ٱلْمَأْسُورِينَ، مِنْ بَيْتِ ٱلسِّجْنِ ٱلْجَالِسِينَ فِي ٱلظُّلْمَةِ. | ٧ 7 |
Қариғу көзләрни ечишқа, Зиндандин мәһбусларни, Түрмидә қараңғулуқ ичидә олтарғанларни қутқузушқа сени [әвәтимән].
| «أَنَا ٱلرَّبُّ هَذَا ٱسْمِي، وَمَجْدِي لَا أُعْطِيهِ لِآخَرَ، وَلَا تَسْبِيحِي لِلْمَنْحُوتَاتِ. | ٨ 8 |
Мән Пәрвәрдигардурмән; Мениң намим шудур; Шан-шәривимни башқа бирисигә, Маңа тәвә болған мәдһийини ойма мәбудларға бәрмәймән.
| هُوَذَا ٱلْأَوَّلِيَّاتُ قَدْ أَتَتْ، وَٱلْحَدِيثَاتُ أَنَا مُخْبِرٌ بِهَا. قَبْلَ أَنْ تَنْبُتَ أُعْلِمُكُمْ بِهَا». | ٩ 9 |
Мана, алдинқи ишлар болса әмәлгә ашурулған; Силәргә йеңи ишларни җакалаймән; Улар техи йүз бәрмигичә, Мән уларни силәргә баян қилимән.
| غَنُّوا لِلرَّبِّ أُغْنِيَةً جَدِيدَةً، تَسْبِيحَهُ مِنْ أَقْصَى ٱلْأَرْضِ. أَيُّهَا ٱلْمُنْحَدِرُونَ فِي ٱلْبَحْرِ وَمِلْؤُهُ وَٱلْجَزَائِرُ وَسُكَّانُهَا، | ١٠ 10 |
— Пәрвәрдигарға йеңи нахша ейтиңлар, И деңизда жүргәнләр һәм униң ичидики һәммә мәвҗудатлар, Араллар һәм уларда турғанларму, Җаһанниң чәт-чәтлиридин Уни мәдһийиләңлар!
| لِتَرْفَعِ ٱلْبَرِّيَّةُ وَمُدُنُهَا صَوْتَهَا، ٱلدِّيَارُ ٱلَّتِي سَكَنَهَا قِيدَارُ. لِتَتَرَنَّمْ سُكَّانُ سَالِعَ. مِنْ رُؤُوسِ ٱلْجِبَالِ لِيَهْتِفُوا. | ١١ 11 |
Дала һәм униңдики шәһәрләр, Кедар қәбилисидикиләр турған кәнтләр авазини көтәрсун, Селадикиләр жуқури авазда нахша ейтсун, Тағларниң чоққилиридин тәнтәнә қилсун!
| لِيُعْطُوا ٱلرَّبَّ مَجْدًا وَيُخْبِرُوا بِتَسْبِيحِهِ فِي ٱلْجَزَائِرِ. | ١٢ 12 |
Улар Пәрвәрдигарни улуқлисун, Униң мәдһийилири араллардиму җакалансун.
| ٱلرَّبُّ كَٱلْجَبَّارِ يَخْرُجُ. كَرَجُلِ حُرُوبٍ يُنْهِضُ غَيْرَتَهُ. يَهْتِفُ وَيَصْرُخُ وَيَقْوَى عَلَى أَعْدَائِهِ. | ١٣ 13 |
Пәрвәрдигар палвандәк чиқиду, Батур ләшкәрдәк отлуқ муһәббитини қозғайду; У вақирайду, бәрһәқ ширдәк һөкирәйду; Дүшмәнлири үстигә зор күч-қудритини көрситиду.
| «قَدْ صَمَتُّ مُنْذُ ٱلدَّهْرِ. سَكَتُّ. تَجَلَّدْتُ. كَٱلْوَالِدَةِ أَصِيحُ. أَنْفُخُ وَأَنَخُرُ مَعًا. | ١٤ 14 |
— «Мән әбәдил-әбәт сүкүттә туруп кәлдим; Җим туруп өзүмни бесивелип кәлдим; Бирақ һазир толғиғи тутқан аялдәк инчиқлап товлаймән; Һәм һасираймән һәм иңраймән!
| أَخْرِبُ ٱلْجِبَالَ وَٱلْآكَامَ وَأُجَفِّفُ كُلَّ عُشْبِهَا، وَأَجْعَلُ ٱلْأَنْهَارَ يَبَسًا وَأُنَشِّفُ ٱلْآجَامَ، | ١٥ 15 |
Мән тағларни һәм дөңләрни чөлдәритимән, Уларниң һәммә йешиллиқлирини қурутиветимән; Дәрияларни аралларға айландуруветимән; Көлчәкләрниму қағҗиритимән.
| وَأُسَيِّرُ ٱلْعُمْيَ فِي طَرِيقٍ لَمْ يَعْرِفُوهَا. فِي مَسَالِكَ لَمْ يَدْرُوهَا أُمَشِّيهِمْ. أَجْعَلُ ٱلظُّلْمَةَ أَمَامَهُمْ نُورًا، وَٱلْمُعْوَجَّاتِ مُسْتَقِيمَةً. هَذِهِ ٱلْأُمُورُ أَفْعَلُهَا وَلَاأَتْرُكُهُمْ. | ١٦ 16 |
Қариғуларни өзи билмигән бир йол билән апирип қойимән, Уларни улар билмигән йолларда йетәкләймән; Уларниң алдида қараңғулуқни нур, Әгир-тоқай йәрләрни түптүз қилимән. Мән мошу ишларни қилмай қалмаймән, Улардин һеч ваз кәчмәймән.
| قَدِ ٱرْتَدُّوا إِلَى ٱلْوَرَاءِ. يَخْزَى خِزْيًا ٱلْمُتَّكِلُونَ عَلَى ٱلْمَنْحُوتَاتِ، ٱلْقَائِلُونَ لِلْمَسْبُوكَاتِ: أَنْتُنَّ آلِهَتُنَا! | ١٧ 17 |
Ойма мәбудларға таянғанлар, Қуйма мәбудларға: «Силәр илаһлиримиздур» дегәнләр болса, Улар йолдин яндурулмай қалмайду, Қаттиқ шәрмәндә қилиниду.
| «أَيُّهَا ٱلصُّمُّ ٱسْمَعُوا. أَيُّهَا ٱلْعُمْيُ ٱنْظُرُوا لِتُبْصِرُوا. | ١٨ 18 |
— «Аңлаңлар, и гаслар! Қариғулар, көрүш үчүн қараңлар!
| مَنْ هُوَ أَعْمَى إِلَّا عَبْدِي، وَأَصَمُّ كَرَسُولِي ٱلَّذِي أُرْسِلُهُ؟ مَنْ هُوَ أَعْمَى كَٱلْكَامِلِ، وَأَعْمَى كَعَبْدِ ٱلرَّبِّ؟ | ١٩ 19 |
Мениң қулумдин башқа йәнә ким қариғу? Мениң әвәткән «әлчим»дин башқа йәнә ким гас? Ким Мән билән әһдиләшкәндәк шунчә қариғуду? Ким Пәрвәрдигарниң қулидәк шунчә қариғуду?
| نَاظِرٌ كَثِيرًا وَلَا تُلَاحِظُ. مَفْتُوحُ ٱلْأُذُنَيْنِ وَلَا يَسْمَعُ». | ٢٠ 20 |
Сән нурғун ишларни көргиниң билән, Бирақ нәзириңгә һеч алмайсән; Униң қулиқи ечилғини билән, У аңлимайду».
| ٱلرَّبُّ قَدْ سُرَّ مِنْ أَجْلِ بِرِّهِ. يُعَظِّمُ ٱلشَّرِيعَةَ وَيُكْرِمُهَا. | ٢١ 21 |
Пәрвәрдигар Өз һәққанийлиғи үчүн лайиқ көрдики, Тәврат-қанунини улуқ һәм шан-шәрәплик дәп көрсәтти.
| وَلَكِنَّهُ شَعْبٌ مَنْهُوبٌ وَمَسْلُوبٌ. قَدِ ٱصْطِيدَ فِي ٱلْحُفَرِ كُلُّهُ، وَفِي بُيُوتِ ٱلْحُبُوسِ ٱخْتَبَأُوا. صَارُوا نَهْبًا وَلَا مُنْقِذَ، وَسَلَبًا وَلَيْسَ مَنْ يَقُولُ: «رُدَّ!». | ٢٢ 22 |
Бирақ шулар болса олҗа елинған һәм булаң-талаң қилинған бир хәлиқтур; Уларниң һәммиси ора-қапқанта тутулған, Гүндиханиларда қамилип ғайип болиду; Улар ғәниймәт болиду, Һеч ким қутқузмайду; Улар олҗа болиду, Һеч ким: «Қайтуруп бериш!» демәйду.
| مَنْ مِنْكُمْ يَسْمَعُ هَذَا؟ يَصْغَى وَيَسْمَعُ لِمَا بَعْدُ؟ | ٢٣ 23 |
Бирақ араңларда ким буниңға қулақ салсун? Ким буларни аңлап кәлгүси заманларға көңүл қойсун?
| مَنْ دَفَعَ يَعْقُوبَ إِلَى ٱلسَّلَبِ وَإِسْرَائِيلَ إِلَى ٱلنَّاهِبِينَ؟ أَلَيْسَ ٱلرَّبُّ ٱلَّذِي أَخْطَأْنَا إِلَيْهِ وَلَمْ يَشَاءُوا أَنْ يَسْلُكُوا فِي طُرُقِهِ وَلَمْ يَسْمَعُوا لِشَرِيعَتِهِ. | ٢٤ 24 |
Әнди ким Яқупни олҗа қилған? Ким Исраилни булаңчиларға тапшуруп бәргән? Буни қилғини болса, биз гуна қилип кәмситкән Пәрвәрдигар әмәсму? Чүнки улар Униң йоллирида меңишни халимайтти; Яки Униң қануниға итаәт қилмайтти.
| فَسَكَبَ عَلَيْهِ حُمُوَّ غَضَبِهِ وَشِدَّةَ ٱلْحَرْبِ، فَأَوْقَدَتْهُ مِنْ كُلِّ نَاحِيَةٍ وَلَمْ يَعْرِفْ، وَأَحْرَقَتْهُ وَلَمْ يَضَعْ فِي قَلْبِهِ. | ٢٥ 25 |
Шуңа У улар үстигә ғәзәп-қәһрини, Урушниң зораванлиғини төкүп чүшүрди; Булар униң әтрапиға от туташтурди; Бирақ у тонуп йәтмиди; Булар уни көйдүрди, бирақ у һеч савақ алмиди.
