إِشَعْيَاءَ 21

١ 1 وَحْيٌ مِنْ جِهَةِ بَرِّيَّةِ ٱلْبَحْرِ: كَزَوَابِعَ فِي ٱلْجَنُوبِ عَاصِفَةٍ، يَأْتِي مِنَ ٱلْبَرِّيَّةِ مِنْ أَرْضٍ مَخُوفَةٍ.

«Деңизниң чөл-баявини» тоғрисида жүкләнгән бир вәһий: — «Җәнуп тәрәптә қоюнтазлар өтүп кетиватқандәк, Дәһшәтлик зиминдин бир немиләр келиватиду!».

٢ 2 قَدْ أُعْلِنَتْ لِي رُؤْيَا قَاسِيَةٌ: ٱلنَّاهِبُ نَاهِبًا وَٱلْمُخْرِبُ مُخْرِبًا. اِصْعَدِي يَا عِيلَامُ. حَاصِرِي يَا مَادِي. قَدْ أَبْطَلْتُ كُلَّ أَنِينِهَا.

— Азаплиқ бир вәһий-көрүнүш маңа аян қилинди; Хаин хаинлиқ қиливатиду, Булаңчи булаңчилиқ қиливатиду. «И Елам, орнуңдин тур, чиқ! Медиа, муһасирә қилип қоршивал!» Униң сәвәвидин көтирилгән һәммә налә-пәрядларни түгитивәттим.

٣ 3 لِذَلِكَ ٱمْتَلَأَتْ حَقْوَايَ وَجَعًا، وَأَخَذَنِي مَخَاضٌ كَمَخَاضِ ٱلْوَالِدَةِ. تَلَوَّيْتُ حَتَّى لَا أَسْمَعُ. اَنْدَهَشْتُ حَتَّى لَا أَنْظُرُ.

— Шуңа ич-бағрим ағриқ-азап билән толди, Толғиғи тутқан аялниң азаплиридәк, Көргәнлиримдин толғинип кәттим, Аңлиғинимдин паракәндә болдум.

٤ 4 تَاهَ قَلْبِي. بَغَتَنِي رُعْبٌ. لَيْلَةُ لَذَّتِي جَعَلَهَا لِي رِعْدَةً.

Шуңа көңлүм паракәндә болуп һасирап кәттим, Мени дәһшәт қорқунуч басти; У мән зоқ алидиған кечини сарасимә болидиған кечигә айландурди.

٥ 5 يُرَتِّبُونَ ٱلْمَائِدَةَ، يَحْرُسُونَ ٱلْحِرَاسَةَ، يَأْكُلُونَ. يَشْرَبُونَ. قُومُوا أَيُّهَا ٱلرُّؤَسَاءُ ٱمْسَحُوا ٱلْمِجَنَّ!

Улар дәстихан вә гиләм-көрпиләрниму салиду; Улар йейишиду, ичишиду; «Һәй есилзадиләр, орнуңлардин туруп қалқанни майлаңлар!»

٦ 6 لِأَنَّهُ هَكَذَا قَالَ لِي ٱلسَّيِّدُ: «ٱذْهَبْ أَقِمِ ٱلْحَارِسَ. لِيُخْبِرْ بِمَا يَرَى».

Чүнки Рәб маңа: — «Барғин, көргәнлирини әйни бойичә ейтидиған бир күзәтчини тәхләп қойғин» — дегән еди.

٧ 7 فَرَأَى رُكَّابًا أَزْوَاجَ فُرْسَانٍ. رُكَّابَ حَمِيرٍ. رُكَّابَ جِمَالٍ. فَأَصْغَى إِصْغَاءً شَدِيدًا،

— «У җәң һарвулирини, җүп-җүп атлиқ әскәрләрни, Җәң һарвулирини ешәкләр билән, Җәң һарвулирини төгиләр билән көргәндә, У диққәт билән, наһайити диққәт билән күзәтсун!»

٨ 8 ثُمَّ صَرَخَ كَأَسَدٍ: «أَيُّهَا ٱلسَّيِّدُ، أَنَا قَائِمٌ عَلَى ٱلْمَرْصَدِ دَائِمًا فِي ٱلنَّهَارِ، وَأَنَا وَاقِفٌ عَلَى ٱلْمَحْرَسِ كُلَّ ٱللَّيَالِي.

У җававән ширдәк товлиди: — «Рәб, мән күзәт мунарида үзлүксиз күн бойи туримән, Һәр кечидә күзәттә туримән;

٩ 9 وَهُوَذَا رُكَّابٌ مِنَ ٱلرِّجَالِ. أَزْوَاجٌ مِنَ ٱلْفُرْسَانِ». فَأَجَابَ وَقَالَ: «سَقَطَتْ، سَقَطَتْ بَابِلُ، وَجَمِيعُ تَمَاثِيلِ آلِهَتِهَا ٱلْمَنْحُوتَةِ كَسَّرَهَا إِلَى ٱلْأَرْضِ».

— Вә мана, у җәң һарвулири җүп-җүп атлиқ әскәрләр билән келиватиду!» Вә йәнә җавап берип шундақ дегән: — Бабил болса жиқилди, жиқилип чүшти, Вә У уларниң илаһлириниң һәр бир ойма мәбудлирини йәргә ташлап парә-парә қиливәтти!».

١٠ 10 يَا دِيَاسَتِي وَبَنِي بَيْدَرِي. مَا سَمِعْتُهُ مِنْ رَبِّ ٱلْجُنُودِ إِلَهِ إِسْرَائِيلَ أَخْبَرْتُكُمْ بِهِ.

— И Мениң тепилгән данлирим, Мениң хаминимдики буғдайлирим, Исраилниң Худаси, самави қошунларниң Сәрдари болған Пәрвәрдигардин аңлиғанни силәргә ейтип бәрдим!

١١ 11 وَحْيٌ مِنْ جِهَةِ دُومَةَ: صَرَخَ إِلَيَّ صَارِخٌ مِنْ سَعِيرَ: «يَا حَارِسُ، مَا مِنَ ٱللَّيْلِ؟ يَا حَارِسُ، مَا مِنَ ٱللَّيْلِ؟»

«Думаһ» тоғрилиқ жүкләнгән вәһий; Бириси Сеирдин келип мәндин: — «И күзәтчи, кечиниң қанчилиги өтти? И күзәтчи, кечиниң қанчилиги өтти?» — дәп сорайду.

١٢ 12 قَالَ ٱلْحَارِسُ: «أَتَى صَبَاحٌ وَأَيْضًا لَيْلٌ. إِنْ كُنْتُمْ تَطْلُبُونَ فَٱطْلُبُوا. ٱرْجِعُوا، تَعَالَوْا».

Күзәтчи җававән мундақ дәйду: — «Сәһәр келиду, кечиму келиду; Йәнә сориғиң болса, йәнә келип сора; Йолуңдин қайтип маңа йеқин кәл!»

١٣ 13 وَحْيٌ مِنْ جِهَةِ بِلَادِ ٱلْعَرَبِ: فِي ٱلْوَعْرِ فِي بِلَادِ ٱلْعَرَبِ تَبِيتِينَ، يَا قَوَافِلَ ٱلدَّدَانِيِّينَ.

Әрәбийәниң кечиси тоғрилиқ жүкләнгән вәһий: — «И Деданлиқларниң карванлири, силәр Әрәбийәдики җаңгалда қонуп қалисиләр;

١٤ 14 هَاتُوا مَاءً لِمُلَاقَاةِ ٱلْعَطْشَانِ، يَا سُكَّانَ أَرْضِ تَيْمَاءَ. وَافُوا ٱلْهَارِبَ بِخُبْزِهِ.

Уссап кәткәнләргә су апирип бериңлар! И Темадикиләр, нанлириңларни елип қачқанларни күтүвелиңлар!

١٥ 15 فَإِنَّهُمْ مِنْ أَمَامِ ٱلسُّيُوفِ قَدْ هَرَبُوا. مِنْ أَمَامِ ٱلسَّيْفِ ٱلْمَسْلُولِ، وَمِنْ أَمَامِ ٱلْقَوْسِ ٱلْمَشْدُودَةِ، وَمِنْ أَمَامِ شِدَّةِ ٱلْحَرْبِ.

Чүнки улар қиличлардин, Ғилаптин елинған қиличтин, Керилгән оқядин, Урушниң азавидин қачиду.

١٦ 16 فَإِنَّهُ هَكَذَا قَالَ لِيَ ٱلسَّيِّدُ: «فِي مُدَّةِ سَنَةٍ كَسَنَةِ ٱلْأَجِيرِ يَفْنَى كُلُّ مَجْدِ قِيدَارَ،

Чүнки Рәб маңа шундақ дегән: — Бир жил ичидә мәдикар һесаплиғандәк, Андин Кедарниң бар шәриви йоқилиду,

١٧ 17 وَبَقِيَّةُ عَدَدِ قِسِيِّ أَبْطَالِ بَنِي قِيدَارَ تَقِلُّ، لِأَنَّ ٱلرَّبَّ إِلَهَ إِسْرَائِيلَ قَدْ تَكَلَّمَ».

Оқячиларниң қалдуқлири, Йәни Кедарниң палван-батур болған оғуллири аз қалиду; Чүнки Пәрвәрдигар, Исраилниң Худаси шундақ сөз қилған».