عِبرانِيّين 7

١ 1 لِأَنَّ مَلْكِي صَادَقَ هَذَا، مَلِكَ سَالِيمَ، كَاهِنَ ٱللهِ ٱلْعَلِيِّ، ٱلَّذِي ٱسْتَقْبَلَ إِبْرَاهِيمَ رَاجِعًا مِنْ كَسْرَةِ ٱلْمُلُوكِ وَبَارَكَهُ،

ശാലമസ്യ രാജാ സർവ്വോപരിസ്ഥസ്യേശ്വരസ്യ യാജകശ്ച സൻ യോ നൃപതീനാം മാരണാത് പ്രത്യാഗതമ് ഇബ്രാഹീമം സാക്ഷാത്കൃത്യാശിഷം ഗദിതവാൻ,

٢ 2 ٱلَّذِي قَسَمَ لَهُ إِبْرَاهِيمُ عُشْرًا مِنْ كُلِّ شَيْءٍ. ٱلْمُتَرْجَمَ أَوَّلًا «مَلِكَ ٱلْبِرِّ»، ثُمَّ أَيْضًا «مَلِكَ سَالِيمَ» أَيْ «مَلِكَ ٱلسَّلَامِ»

യസ്മൈ ചേബ്രാഹീമ് സർവ്വദ്രവ്യാണാം ദശമാംശം ദത്തവാൻ സ മൽകീഷേദക് സ്വനാമ്നോഽർഥേന പ്രഥമതോ ധർമ്മരാജഃ പശ്ചാത് ശാലമസ്യ രാജാർഥതഃ ശാന്തിരാജോ ഭവതി|

٣ 3 بِلَا أَبٍ، بِلَا أُمٍّ، بِلَا نَسَبٍ. لَا بَدَاءَةَ أَيَّامٍ لَهُ وَلَا نِهَايَةَ حَيَاةٍ، بَلْ هُوَ مُشَبَّهٌ بِٱبْنِ ٱللهِ. هَذَا يَبْقَى كَاهِنًا إِلَى ٱلْأَبَدِ.

അപരം തസ്യ പിതാ മാതാ വംശസ്യ നിർണയ ആയുഷ ആരമ്ഭോ ജീവനസ്യ ശേഷശ്ചൈതേഷാമ് അഭാവോ ഭവതി, ഇത്ഥം സ ഈശ്വരപുത്രസ്യ സദൃശീകൃതഃ, സ ത്വനന്തകാലം യാവദ് യാജകസ്തിഷ്ഠതി|

٤ 4 ثُمَّ ٱنْظُرُوا مَا أَعْظَمَ هَذَا ٱلَّذِي أَعْطَاهُ إِبْرَاهِيمُ رَئِيسُ ٱلْآبَاءِ، عُشْرًا أَيْضًا مِنْ رَأْسِ ٱلْغَنَائِمِ!

അതഏവാസ്മാകം പൂർവ്വപുരുഷ ഇബ്രാഹീമ് യസ്മൈ ലുഠിതദ്രവ്യാണാം ദശമാംശം ദത്തവാൻ സ കീദൃക് മഹാൻ തദ് ആലോചയത|

٥ 5 وَأَمَّا ٱلَّذِينَ هُمْ مِنْ بَنِي لَاوِي، ٱلَّذِينَ يَأْخُذُونَ ٱلْكَهَنُوتَ، فَلَهُمْ وَصِيَّةٌ أَنْ يُعَشِّرُوا ٱلشَّعْبَ بِمُقْتَضَى ٱلنَّامُوسِ، أَيْ إِخْوَتَهُمْ، مَعَ أَنَّهُمْ قَدْ خَرَجُوا مِنْ صُلْبِ إِبْرَاهِيمَ.

യാജകത്വപ്രാപ്താ ലേവേഃ സന്താനാ വ്യവസ്ഥാനുസാരേണ ലോകേഭ്യോഽർഥത ഇബ്രാഹീമോ ജാതേഭ്യഃ സ്വീയഭ്രാതൃഭ്യോ ദശമാംശഗ്രഹണസ്യാദേശം ലബ്ധവന്തഃ|

٦ 6 وَلَكِنَّ ٱلَّذِي لَيْسَ لَهُ نَسَبٌ مِنْهُمْ قَدْ عَشَّرَ إِبْرَاهِيمَ، وَبَارَكَ ٱلَّذِي لَهُ ٱلْمَوَاعِيدُ!

കിന്ത്വസൗ യദ്യപി തേഷാം വംശാത് നോത്പന്നസ്തഥാപീബ്രാഹീമോ ദശമാംശം ഗൃഹീതവാൻ പ്രതിജ്ഞാനാമ് അധികാരിണമ് ആശിഷം ഗദിതവാംശ്ച|

٧ 7 وَبِدُونِ كُلِّ مُشَاجَرَةٍ: ٱلْأَصْغَرُ يُبَارَكُ مِنَ ٱلْأَكْبَرِ،

അപരം യഃ ശ്രേയാൻ സ ക്ഷുദ്രതരായാശിഷം ദദാതീത്യത്ര കോഽപി സന്ദേഹോ നാസ്തി|

٨ 8 وَهُنَا أُنَاسٌ مَائِتُونَ يَأْخُذُونَ عُشْرًا، وَأَمَّا هُنَاكَ فَٱلْمَشْهُودُ لَهُ بِأَنَّهُ حَيٌّ.

അപരമ് ഇദാനീം യേ ദശമാംശം ഗൃഹ്ലന്തി തേ മൃത്യോരധീനാ മാനവാഃ കിന്തു തദാനീം യോ ഗൃഹീതവാൻ സ ജീവതീതിപ്രമാണപ്രാപ്തഃ|

٩ 9 حَتَّى أَقُولُ كَلِمَةً: إِنَّ لَاوِي أَيْضًا ٱلْآخِذَ ٱلْأَعْشَارَ قَدْ عُشِّرَ بِإِبْرَاهِيمَ.

അപരം ദശമാംശഗ്രാഹീ ലേവിരപീബ്രാഹീമ്ദ്വാരാ ദശമാംശം ദത്തവാൻ ഏതദപി കഥയിതും ശക്യതേ|

١٠ 10 لِأَنَّهُ كَانَ بَعْدُ فِي صُلْبِ أَبِيهِ حِينَ ٱسْتَقْبَلَهُ مَلْكِي صَادَقَ.

യതോ യദാ മൽകീഷേദക് തസ്യ പിതരം സാക്ഷാത് കൃതവാൻ തദാനീം സ ലേവിഃ പിതുരുരസ്യാസീത്|

١١ 11 فَلَوْ كَانَ بِٱلْكَهَنُوتِ ٱللَّاوِيِّ كَمَالٌ - إِذِ ٱلشَّعْبُ أَخَذَ ٱلنَّامُوسَ عَلَيْهِ - مَاذَا كَانَتِ ٱلْحَاجَةُ بَعْدُ إِلَى أَنْ يَقُومَ كَاهِنٌ آخَرُ عَلَى رُتْبَةِ مَلْكِي صَادَقَ؟ وَلَا يُقَالُ عَلَى رُتْبَةِ هَارُونَ.

അപരം യസ്യ സമ്ബന്ധേ ലോകാ വ്യവസ്ഥാം ലബ്ധവന്തസ്തേന ലേവീയയാജകവർഗേണ യദി സിദ്ധിഃ സമഭവിഷ്യത് തർഹി ഹാരോണസ്യ ശ്രേണ്യാ മധ്യാദ് യാജകം ന നിരൂപ്യേശ്വരേണ മൽകീഷേദകഃ ശ്രേണ്യാ മധ്യാദ് അപരസ്യൈകസ്യ യാജകസ്യോത്ഥാപനം കുത ആവശ്യകമ് അഭവിഷ്യത്?

١٢ 12 لِأَنَّهُ إِنْ تَغَيَّرَ ٱلْكَهَنُوتُ، فَبِالضَّرُورَةِ يَصِيرُ تَغَيُّرٌ لِلنَّامُوسِ أَيْضًا.

യതോ യാജകവർഗസ്യ വിനിമയേന സുതരാം വ്യവസ്ഥായാ അപി വിനിമയോ ജായതേ|

١٣ 13 لِأَنَّ ٱلَّذِي يُقَالُ عَنْهُ هَذَا كَانَ شَرِيكًا فِي سِبْطٍ آخَرَ لَمْ يُلَازِمْ أَحَدٌ مِنْهُ ٱلْمَذْبَحَ.

അപരഞ്ച തദ് വാക്യം യസ്യോദ്ദേശ്യം സോഽപരേണ വംശേന സംയുക്താഽസ്തി തസ്യ വംശസ്യ ച കോഽപി കദാപി വേദ്യാഃ കർമ്മ ന കൃതവാൻ|

١٤ 14 فَإِنَّهُ وَاضِحٌ أَنَّ رَبَّنَا قَدْ طَلَعَ مِنْ سِبْطِ يَهُوذَا، ٱلَّذِي لَمْ يَتَكَلَّمْ عَنْهُ مُوسَى شَيْئًا مِنْ جِهَةِ ٱلْكَهَنُوتِ.

വസ്തുതസ്തു യം വംശമധി മൂസാ യാജകത്വസ്യൈകാം കഥാമപി ന കഥിതവാൻ തസ്മിൻ യിഹൂദാവംശേഽസ്മാകം പ്രഭു ർജന്മ ഗൃഹീതവാൻ ഇതി സുസ്പഷ്ടം|

١٥ 15 وَذَلِكَ أَكْثَرُ وُضُوحًا أَيْضًا إِنْ كَانَ عَلَى شِبْهِ مَلْكِي صَادَقَ يَقُومُ كَاهِنٌ آخَرُ،

തസ്യ സ്പഷ്ടതരമ് അപരം പ്രമാണമിദം യത് മൽകീഷേദകഃ സാദൃശ്യവതാപരേണ താദൃശേന യാജകേനോദേതവ്യം,

١٦ 16 قَدْ صَارَ لَيْسَ بِحَسَبِ نَامُوسِ وَصِيَّةٍ جَسَدِيَّةٍ، بَلْ بِحَسَبِ قُوَّةِ حَيَاةٍ لَا تَزُولُ.

യസ്യ നിരൂപണം ശരീരസമ്ബന്ധീയവിധിയുക്തയാ വ്യവസ്ഥായാ ന ഭവതി കിന്ത്വക്ഷയജീവനയുക്തയാ ശക്ത്യാ ഭവതി|

١٧ 17 لِأَنَّهُ يَشْهَدُ أَنَّكَ: «كَاهِنٌ إِلَى ٱلْأَبَدِ عَلَى رُتْبَةِ مَلْكِي صَادَقَ». (aiōn g165)

യത ഈശ്വര ഇദം സാക്ഷ്യം ദത്തവാൻ, യഥാ, "ത്വം മക്ലീഷേദകഃ ശ്രേണ്യാം യാജകോഽസി സദാതനഃ| " (aiōn g165)

١٨ 18 فَإِنَّهُ يَصِيرُ إِبْطَالُ ٱلْوَصِيَّةِ ٱلسَّابِقَةِ مِنْ أَجْلِ ضَعْفِهَا وَعَدَمِ نَفْعِهَا،

അനേനാഗ്രവർത്തിനോ വിധേ ദുർബ്ബലതായാ നിഷ്ഫലതായാശ്ച ഹേതോരർഥതോ വ്യവസ്ഥയാ കിമപി സിദ്ധം ന ജാതമിതിഹേതോസ്തസ്യ ലോപോ ഭവതി|

١٩ 19 إِذِ ٱلنَّامُوسُ لَمْ يُكَمِّلْ شَيْئًا. وَلَكِنْ يَصِيرُ إِدْخَالُ رَجَاءٍ أَفْضَلَ بِهِ نَقْتَرِبُ إِلَى ٱللهِ.

യയാ ച വയമ് ഈശ്വരസ്യ നികടവർത്തിനോ ഭവാമ ഏതാദൃശീ ശ്രേഷ്ഠപ്രത്യാശാ സംസ്ഥാപ്യതേ|

٢٠ 20 وَعَلَى قَدْرِ مَا إِنَّهُ لَيْسَ بِدُونِ قَسَمٍ،

അപരം യീശുഃ ശപഥം വിനാ ന നിയുക്തസ്തസ്മാദപി സ ശ്രേഷ്ഠനിയമസ്യ മധ്യസ്ഥോ ജാതഃ|

٢١ 21 لِأَنَّ أُولَئِكَ بِدُونِ قَسَمٍ قَدْ صَارُوا كَهَنَةً، وَأَمَّا هَذَا فَبِقَسَمٍ مِنَ ٱلْقَائِلِ لَهُ: «أَقْسَمَ ٱلرَّبُّ وَلَنْ يَنْدَمَ، أَنْتَ كَاهِنٌ إِلَى ٱلْأَبَدِ عَلَى رُتْبَةِ مَلْكِي صَادَقَ». (aiōn g165)

യതസ്തേ ശപഥം വിനാ യാജകാ ജാതാഃ കിന്ത്വസൗ ശപഥേന ജാതഃ യതഃ സ ഇദമുക്തഃ, യഥാ,

٢٢ 22 عَلَى قَدْرِ ذَلِكَ، قَدْ صَارَ يَسُوعُ ضَامِنًا لِعَهْدٍ أَفْضَلَ.

"പരമേശ ഇദം ശേപേ ന ച തസ്മാന്നിവർത്സ്യതേ| ത്വം മൽകീഷേദകഃ ശ്രേണ്യാം യാജകോഽസി സദാതനഃ| " (aiōn g165)

٢٣ 23 وَأُولَئِكَ قَدْ صَارُوا كَهَنَةً كَثِيرِينَ مِنْ أَجْلِ مَنْعِهِمْ بِٱلْمَوْتِ عَنِ ٱلْبَقَاءِ،

തേ ച ബഹവോ യാജകാ അഭവൻ യതസ്തേ മൃത്യുനാ നിത്യസ്ഥായിത്വാത് നിവാരിതാഃ,

٢٤ 24 وَأَمَّا هَذَا فَمِنْ أَجْلِ أَنَّهُ يَبْقَى إِلَى ٱلْأَبَدِ، لَهُ كَهَنُوتٌ لَا يَزُولُ. (aiōn g165)

കിന്ത്വസാവനന്തകാലം യാവത് തിഷ്ഠതി തസ്മാത് തസ്യ യാജകത്വം ന പരിവർത്തനീയം| (aiōn g165)

٢٥ 25 فَمِنْ ثَمَّ يَقْدِرُ أَنْ يُخَلِّصَ أَيْضًا إِلَى ٱلتَّمَامِ ٱلَّذِينَ يَتَقَدَّمُونَ بِهِ إِلَى ٱللهِ، إِذْ هُوَ حَيٌّ فِي كُلِّ حِينٍ لِيَشْفَعَ فِيهِمْ.

തതോ ഹേതോ ര്യേ മാനവാസ്തേനേശ്വരസ്യ സന്നിധിം ഗച്ഛന്തി താൻ സ ശേഷം യാവത് പരിത്രാതും ശക്നോതി യതസ്തേഷാം കൃതേ പ്രാർഥനാം കർത്തും സ സതതം ജീവതി|

٢٦ 26 لِأَنَّهُ كَانَ يَلِيقُ بِنَا رَئِيسُ كَهَنَةٍ مِثْلُ هَذَا، قُدُّوسٌ بِلَا شَرٍّ وَلَا دَنَسٍ، قَدِ ٱنْفَصَلَ عَنِ ٱلْخُطَاةِ وَصَارَ أَعْلَى مِنَ ٱلسَّمَاوَاتِ،

അപരമ് അസ്മാകം താദൃശമഹായാജകസ്യ പ്രയോജനമാസീദ് യഃ പവിത്രോ ഽഹിംസകോ നിഷ്കലങ്കഃ പാപിഭ്യോ ഭിന്നഃ സ്വർഗാദപ്യുച്ചീകൃതശ്ച സ്യാത്|

٢٧ 27 ٱلَّذِي لَيْسَ لَهُ ٱضْطِرَارٌ كُلَّ يَوْمٍ مِثْلُ رُؤَسَاءِ ٱلْكَهَنَةِ أَنْ يُقَدِّمَ ذَبَائِحَ أَوَّلًا عَنْ خَطَايَا نَفْسِهِ ثُمَّ عَنْ خَطَايَا ٱلشَّعْبِ، لِأَنَّهُ فَعَلَ هَذَا مَرَّةً وَاحِدَةً، إِذْ قَدَّمَ نَفْسَهُ.

അപരം മഹായാജകാനാം യഥാ തഥാ തസ്യ പ്രതിദിനം പ്രഥമം സ്വപാപാനാം കൃതേ തതഃ പരം ലോകാനാം പാപാനാം കൃതേ ബലിദാനസ്യ പ്രയോജനം നാസ്തി യത ആത്മബലിദാനം കൃത്വാ തദ് ഏകകൃത്വസ്തേന സമ്പാദിതം|

٢٨ 28 فَإِنَّ ٱلنَّامُوسَ يُقِيمُ أُنَاسًا بِهِمْ ضَعْفٌ رُؤَسَاءَ كَهَنَةٍ. وَأَمَّا كَلِمَةُ ٱلْقَسَمِ ٱلَّتِي بَعْدَ ٱلنَّامُوسِ فَتُقِيمُ ٱبْنًا مُكَمَّلًا إِلَى ٱلْأَبَدِ. (aiōn g165)

യതോ വ്യവസ്ഥയാ യേ മഹായാജകാ നിരൂപ്യന്തേ തേ ദൗർബ്ബല്യയുക്താ മാനവാഃ കിന്തു വ്യവസ്ഥാതഃ പരം ശപഥയുക്തേന വാക്യേന യോ മഹായാജകോ നിരൂപിതഃ സോ ഽനന്തകാലാർഥം സിദ്ധഃ പുത്ര ഏവ| (aiōn g165)