عِبرانِيّين 6
| لِذَلِكَ وَنَحْنُ تَارِكُونَ كَلَامَ بَدَاءَةِ ٱلْمَسِيحِ، لِنَتَقَدَّمْ إِلَى ٱلْكَمَالِ، غَيْرَ وَاضِعِينَ أَيْضًا أَسَاسَ ٱلتَّوْبَةِ مِنَ ٱلْأَعْمَالِ ٱلْمَيِّتَةِ، وَٱلْإِيمَانِ بِٱللهِ، | ١ 1 |
വയം മൃതിജനകകർമ്മഭ്യോ മനഃപരാവർത്തനമ് ഈശ്വരേ വിശ്വാസോ മജ്ജനശിക്ഷണം ഹസ്താർപണം മൃതലോകാനാമ് ഉത്ഥാനമ്
| تَعْلِيمَ ٱلْمَعْمُودِيَّاتِ، وَوَضْعَ ٱلْأَيَادِي، قِيَامَةَ ٱلْأَمْوَاتِ، وَٱلدَّيْنُونَةَ ٱلْأَبَدِيَّةَ، (aiōnios g166) | ٢ 2 |
അനന്തകാലസ്ഥായിവിചാരാജ്ഞാ ചൈതൈഃ പുനർഭിത്തിമൂലം ന സ്ഥാപയന്തഃ ഖ്രീഷ്ടവിഷയകം പ്രഥമോപദേശം പശ്ചാത്കൃത്യ സിദ്ധിം യാവദ് അഗ്രസരാ ഭവാമ| (aiōnios g166)
| وَهَذَا سَنَفْعَلُهُ إِنْ أَذِنَ ٱللهُ. | ٣ 3 |
ഈശ്വരസ്യാനുമത്യാ ച തദ് അസ്മാഭിഃ കാരിഷ്യതേ|
| لِأَنَّ ٱلَّذِينَ ٱسْتُنِيرُوا مَرَّةً، وَذَاقُوا ٱلْمَوْهِبَةَ ٱلسَّمَاوِيَّةَ، وَصَارُوا شُرَكَاءَ ٱلرُّوحِ ٱلْقُدُسِ، | ٤ 4 |
യ ഏകകൃത്വോ ദീപ്തിമയാ ഭൂത്വാ സ്വർഗീയവരരസമ് ആസ്വദിതവന്തഃ പവിത്രസ്യാത്മനോഽംശിനോ ജാതാ
| وَذَاقُوا كَلِمَةَ ٱللهِ ٱلصَّالِحَةَ وَقُوَّاتِ ٱلدَّهْرِ ٱلْآتِي، (aiōn g165) | ٥ 5 |
ഈശ്വരസ്യ സുവാക്യം ഭാവികാലസ്യ ശക്തിഞ്ചാസ്വദിതവന്തശ്ച തേ ഭ്രഷ്ട്വാ യദി (aiōn g165)
| وَسَقَطُوا، لَا يُمْكِنُ تَجْدِيدُهُمْ أَيْضًا لِلتَّوْبَةِ، إِذْ هُمْ يَصْلِبُونَ لِأَنْفُسِهِمْ ٱبْنَ ٱللهِ ثَانِيَةً وَيُشَهِّرُونَهُ. | ٦ 6 |
സ്വമനോഭിരീശ്വരസ്യ പുത്രം പുനഃ ക്രുശേ ഘ്നന്തി ലജ്ജാസ്പദം കുർവ്വതേ ച തർഹി മനഃപരാവർത്തനായ പുനസ്താൻ നവീനീകർത്തും കോഽപി ന ശക്നോതി|
| لِأَنَّ أَرْضًا قَدْ شَرِبَتِ ٱلْمَطَرَ ٱلْآتِيَ عَلَيْهَا مِرَارًا كَثِيرَةً، وَأَنْتَجَتْ عُشْبًا صَالِحًا لِلَّذِينَ فُلِحَتْ مِنْ أَجْلِهِمْ، تَنَالُ بَرَكَةً مِنَ ٱللهِ. | ٧ 7 |
യതോ യാ ഭൂമിഃ സ്വോപരി ഭൂയഃ പതിതം വൃഷ്ടിം പിവതീ തത്ഫലാധികാരിണാം നിമിത്തമ് ഇഷ്ടാനി ശാകാദീന്യുത്പാദയതി സാ ഈശ്വരാദ് ആശിഷം പ്രാപ്താ|
| وَلَكِنْ إِنْ أَخْرَجَتْ شَوْكًا وَحَسَكًا، فَهِيَ مَرْفُوضَةٌ وَقَرِيبَةٌ مِنَ ٱللَّعْنَةِ، ٱلَّتِي نِهَايَتُهَا لِلْحَرِيقِ. | ٨ 8 |
കിന്തു യാ ഭൂമി ർഗോക്ഷുരകണ്ടകവൃക്ഷാൻ ഉത്പാദയതി സാ ന ഗ്രാഹ്യാ ശാപാർഹാ ച ശേഷേ തസ്യാ ദാഹോ ഭവിഷ്യതി|
| وَلَكِنَّنَا قَدْ تَيَقَّنَّا مِنْ جِهَتِكُمْ أَيُّهَا ٱلْأَحِبَّاءُ، أُمُورًا أَفْضَلَ، وَمُخْتَصَّةً بِٱلْخَلَاصِ، وَإِنْ كُنَّا نَتَكَلَّمُ هَكَذَا. | ٩ 9 |
ഹേ പ്രിയതമാഃ, യദ്യപി വയമ് ഏതാദൃശം വാക്യം ഭാഷാമഹേ തഥാപി യൂയം തത ഉത്കൃഷ്ടാഃ പരിത്രാണപഥസ്യ പഥികാശ്ചാധ്വ ഇതി വിശ്വസാമഃ|
| لِأَنَّ ٱللهَ لَيْسَ بِظَالِمٍ حَتَّى يَنْسَى عَمَلَكُمْ وَتَعَبَ ٱلْمَحَبَّةِ ٱلَّتِي أَظْهَرْتُمُوهَا نَحْوَ ٱسْمِهِ، إِذْ قَدْ خَدَمْتُمُ ٱلْقِدِّيسِينَ وَتَخْدِمُونَهُمْ. | ١٠ 10 |
യതോ യുഷ്മാഭിഃ പവിത്രലോകാനാം യ ഉപകാരോ ഽകാരി ക്രിയതേ ച തേനേശ്വരസ്യ നാമ്നേ പ്രകാശിതം പ്രേമ ശ്രമഞ്ച വിസ്മർത്തുമ് ഈശ്വരോഽന്യായകാരീ ന ഭവതി|
| وَلَكِنَّنَا نَشْتَهِي أَنَّ كُلَّ وَاحِدٍ مِنْكُمْ يُظْهِرُ هَذَا ٱلِٱجْتِهَادَ عَيْنَهُ لِيَقِينِ ٱلرَّجَاءِ إِلَى ٱلنِّهَايَةِ، | ١١ 11 |
അപരം യുഷ്മാകമ് ഏകൈകോ ജനോ യത് പ്രത്യാശാപൂരണാർഥം ശേഷം യാവത് തമേവ യത്നം പ്രകാശയേദിത്യഹമ് ഇച്ഛാമി|
| لِكَيْ لَا تَكُونُوا مُتَبَاطِئِينَ بَلْ مُتَمَثِّلِينَ بِٱلَّذِينَ بِٱلْإِيمَانِ وَٱلْأَنَاةِ يَرِثُونَ ٱلْمَوَاعِيدَ. | ١٢ 12 |
അതഃ ശിഥിലാ ന ഭവത കിന്തു യേ വിശ്വാസേന സഹിഷ്ണുതയാ ച പ്രതിജ്ഞാനാം ഫലാധികാരിണോ ജാതാസ്തേഷാമ് അനുഗാമിനോ ഭവത|
| فَإِنَّهُ لَمَّا وَعَدَ ٱللهُ إِبْرَاهِيمَ، إِذْ لَمْ يَكُنْ لَهُ أَعْظَمُ يُقْسِمُ بِهِ، أَقْسَمَ بِنَفْسِهِ، | ١٣ 13 |
ഈശ്വരോ യദാ ഇബ്രാഹീമേ പ്രത്യജാനാത് തദാ ശ്രേഷ്ഠസ്യ കസ്യാപ്യപരസ്യ നാമ്നാ ശപഥം കർത്തും നാശക്നോത്, അതോ ഹേതോഃ സ്വനാമ്നാ ശപഥം കൃത്വാ തേനോക്തം യഥാ,
| قَائِلًا: «إِنِّي لَأُبَارِكَنَّكَ بَرَكَةً وَأُكَثِّرَنَّكَ تَكْثِيرًا». | ١٤ 14 |
"സത്യമ് അഹം ത്വാമ് ആശിഷം ഗദിഷ്യാമി തവാന്വയം വർദ്ധയിഷ്യാമി ച| "
| وَهَكَذَا إِذْ تَأَنَّى نَالَ ٱلْمَوْعِدَ. | ١٥ 15 |
അനേന പ്രകാരേണ സ സഹിഷ്ണുതാം വിധായ തസ്യാഃ പ്രത്യാശായാഃ ഫലം ലബ്ധവാൻ|
| فَإِنَّ ٱلنَّاسَ يُقْسِمُونَ بِٱلْأَعْظَمِ، وَنِهَايَةُ كُلِّ مُشَاجَرَةٍ عِنْدَهُمْ لِأَجْلِ ٱلتَّثْبِيتِ هِيَ ٱلْقَسَمُ. | ١٦ 16 |
അഥ മാനവാഃ ശ്രേഷ്ഠസ്യ കസ്യചിത് നാമ്നാ ശപന്തേ, ശപഥശ്ച പ്രമാണാർഥം തേഷാം സർവ്വവിവാദാന്തകോ ഭവതി|
| فَلِذَلِكَ إِذْ أَرَادَ ٱللهُ أَنْ يُظْهِرَ أَكْثَرَ كَثِيرًا لِوَرَثَةِ ٱلْمَوْعِدِ عَدَمَ تَغَيُّرِ قَضَائِهِ، تَوَسَّطَ بِقَسَمٍ، | ١٧ 17 |
ഇത്യസ്മിൻ ഈശ്വരഃ പ്രതിജ്ഞായാഃ ഫലാധികാരിണഃ സ്വീയമന്ത്രണായാ അമോഘതാം ബാഹുല്യതോ ദർശയിതുമിച്ഛൻ ശപഥേന സ്വപ്രതിജ്ഞാം സ്ഥിരീകൃതവാൻ|
| حَتَّى بِأَمْرَيْنِ عَدِيمَيِ ٱلتَّغَيُّرِ، لَا يُمْكِنُ أَنَّ ٱللهَ يَكْذِبُ فِيهِمَا، تَكُونُ لَنَا تَعْزِيَةٌ قَوِيَّةٌ، نَحْنُ ٱلَّذِينَ ٱلْتَجَأْنَا لِنُمْسِكَ بِٱلرَّجَاءِ ٱلْمَوْضُوعِ أَمَامَنَا، | ١٨ 18 |
അതഏവ യസ്മിൻ അനൃതകഥനമ് ഈശ്വരസ്യ ന സാധ്യം താദൃശേനാചലേന വിഷയദ്വയേന സമ്മുഖസ്ഥരക്ഷാസ്ഥലസ്യ പ്രാപ്തയേ പലായിതാനാമ് അസ്മാകം സുദൃഢാ സാന്ത്വനാ ജായതേ|
| ٱلَّذِي هُوَ لَنَا كَمِرْسَاةٍ لِلنَّفْسِ مُؤْتَمَنَةٍ وَثَابِتَةٍ، تَدْخُلُ إِلَى مَا دَاخِلَ ٱلْحِجَابِ، | ١٩ 19 |
സാ പ്രത്യാശാസ്മാകം മനോനൗകായാ അചലോ ലങ്ഗരോ ഭൂത്വാ വിച്ഛേദകവസ്ത്രസ്യാഭ്യന്തരം പ്രവിഷ്ടാ|
