عِبرانِيّين 11
| وَأَمَّا ٱلْإِيمَانُ فَهُوَ ٱلثِّقَةُ بِمَا يُرْجَى وَٱلْإِيقَانُ بِأُمُورٍ لَا تُرَى. | ١ 1 |
വിശ്വാസ ആശംസിതാനാം നിശ്ചയഃ, അദൃശ്യാനാം വിഷയാണാം ദർശനം ഭവതി|
| فَإِنَّهُ فِي هَذَا شُهِدَ لِلْقُدَمَاءِ. | ٢ 2 |
തേന വിശ്വാസേന പ്രാഞ്ചോ ലോകാഃ പ്രാമാണ്യം പ്രാപ്തവന്തഃ|
| بِٱلْإِيمَانِ نَفْهَمُ أَنَّ ٱلْعَالَمِينَ أُتْقِنَتْ بِكَلِمَةِ ٱللهِ، حَتَّى لَمْ يَتَكَوَّنْ مَا يُرَى مِمَّا هُوَ ظَاهِرٌ. (aiōn g165) | ٣ 3 |
അപരമ് ഈശ്വരസ്യ വാക്യേന ജഗന്ത്യസൃജ്യന്ത, ദൃഷ്ടവസ്തൂനി ച പ്രത്യക്ഷവസ്തുഭ്യോ നോദപദ്യന്തൈതദ് വയം വിശ്വാസേന ബുധ്യാമഹേ| (aiōn g165)
| بِٱلْإِيمَانِ قَدَّمَ هَابِيلُ لِلهِ ذَبِيحَةً أَفْضَلَ مِنْ قَايِينَ. فَبِهِ شُهِدَ لَهُ أَنَّهُ بَارٌّ، إِذْ شَهِدَ ٱللهُ لِقَرَابِينِهِ. وَبِهِ، وَإِنْ مَاتَ، يَتَكَلَّمْ بَعْدُ! | ٤ 4 |
വിശ്വാസേന ഹാബിൽ ഈശ്വരമുദ്ദിശ്യ കാബിലഃ ശ്രേഷ്ഠം ബലിദാനം കൃതവാൻ തസ്മാച്ചേശ്വരേണ തസ്യ ദാനാന്യധി പ്രമാണേ ദത്തേ സ ധാർമ്മിക ഇത്യസ്യ പ്രമാണം ലബ്ധവാൻ തേന വിശ്വാസേന ച സ മൃതഃ സൻ അദ്യാപി ഭാഷതേ|
| بِٱلْإِيمَانِ نُقِلَ أَخْنُوخُ لِكَيْ لَا يَرَى ٱلْمَوْتَ، وَلَمْ يُوجَدْ لِأَنَّ ٱللهَ نَقَلَهُ. إِذْ قَبْلَ نَقْلِهِ شُهِدَ لَهُ بِأَنَّهُ قَدْ أَرْضَى ٱللهَ. | ٥ 5 |
വിശ്വാസേന ഹനോക് യഥാ മൃത്യും ന പശ്യേത് തഥാ ലോകാന്തരം നീതഃ, തസ്യോദ്ദേശശ്ച കേനാപി ന പ്രാപി യത ഈശ്വരസ്തം ലോകാന്തരം നീതവാൻ, തത്പ്രമാണമിദം തസ്യ ലോകാന്തരീകരണാത് പൂർവ്വം സ ഈശ്വരായ രോചിതവാൻ ഇതി പ്രമാണം പ്രാപ്തവാൻ|
| وَلَكِنْ بِدُونِ إِيمَانٍ لَا يُمْكِنُ إِرْضَاؤُهُ، لِأَنَّهُ يَجِبُ أَنَّ ٱلَّذِي يَأْتِي إِلَى ٱللهِ يُؤْمِنُ بِأَنَّهُ مَوْجُودٌ، وَأَنَّهُ يُجَازِي ٱلَّذِينَ يَطْلُبُونَهُ. | ٦ 6 |
കിന്തു വിശ്വാസം വിനാ കോഽപീശ്വരായ രോചിതും ന ശക്നോതി യത ഈശ്വരോഽസ്തി സ്വാന്വേഷിലോകേഭ്യഃ പുരസ്കാരം ദദാതി ചേതികഥായാമ് ഈശ്വരശരണാഗതൈ ർവിശ്വസിതവ്യം|
| بِٱلْإِيمَانِ نُوحٌ لَمَّا أُوحِيَ إِلَيْهِ عَنْ أُمُورٍ لَمْ تُرَ بَعْدُ خَافَ، فَبَنَى فُلْكًا لِخَلَاصِ بَيْتِهِ، فَبِهِ دَانَ ٱلْعَالَمَ، وَصَارَ وَارِثًا لِلْبِرِّ ٱلَّذِي حَسَبَ ٱلْإِيمَانِ. | ٧ 7 |
അപരം തദാനീം യാന്യദൃശ്യാന്യാസൻ താനീശ്വരേണാദിഷ്ടഃ സൻ നോഹോ വിശ്വാസേന ഭീത്വാ സ്വപരിജനാനാം രക്ഷാർഥം പോതം നിർമ്മിതവാൻ തേന ച ജഗജ്ജനാനാം ദോഷാൻ ദർശിതവാൻ വിശ്വാസാത് ലഭ്യസ്യ പുണ്യസ്യാധികാരീ ബഭൂവ ച|
| بِٱلْإِيمَانِ إِبْرَاهِيمُ لَمَّا دُعِيَ أَطَاعَ أَنْ يَخْرُجَ إِلَى ٱلْمَكَانِ ٱلَّذِي كَانَ عَتِيدًا أَنْ يَأْخُذَهُ مِيرَاثًا، فَخَرَجَ وَهُوَ لَا يَعْلَمُ إِلَى أَيْنَ يَأْتِي. | ٨ 8 |
വിശ്വാസേനേബ്രാഹീമ് ആഹൂതഃ സൻ ആജ്ഞാം ഗൃഹീത്വാ യസ്യ സ്ഥാനസ്യാധികാരസ്തേന പ്രാപ്തവ്യസ്തത് സ്ഥാനം പ്രസ്ഥിതവാൻ കിന്തു പ്രസ്ഥാനസമയേ ക്ക യാമീതി നാജാനാത്|
| بِٱلْإِيمَانِ تَغَرَّبَ فِي أَرْضِ ٱلْمَوْعِدِ كَأَنَّهَا غَرِيبَةٌ، سَاكِنًا فِي خِيَامٍ مَعَ إِسْحَاقَ وَيَعْقُوبَ ٱلْوَارِثَيْنِ مَعَهُ لِهَذَا ٱلْمَوْعِدِ عَيْنِهِ. | ٩ 9 |
വിശ്വാസേന സ പ്രതിജ്ഞാതേ ദേശേ പരദേശവത് പ്രവസൻ തസ്യാഃ പ്രതിജ്ഞായാഃ സമാനാംശിഭ്യാമ് ഇസ്ഹാകാ യാകൂബാ ച സഹ ദൂഷ്യവാസ്യഭവത്|
| لِأَنَّهُ كَانَ يَنْتَظِرُ ٱلْمَدِينَةَ ٱلَّتِي لَهَا ٱلْأَسَاسَاتُ، ٱلَّتِي صَانِعُهَا وَبَارِئُهَا ٱللهُ. | ١٠ 10 |
യസ്മാത് സ ഈശ്വരേണ നിർമ്മിതം സ്ഥാപിതഞ്ച ഭിത്തിമൂലയുക്തം നഗരം പ്രത്യൈക്ഷത|
| بِٱلْإِيمَانِ سَارَةُ نَفْسُهَا أَيْضًا أَخَذَتْ قُدْرَةً عَلَى إِنْشَاءِ نَسْلٍ، وَبَعْدَ وَقْتِ ٱلسِّنِّ وَلَدَتْ، إِذْ حَسِبَتِ ٱلَّذِي وَعَدَ صَادِقًا. | ١١ 11 |
അപരഞ്ച വിശ്വാസേന സാരാ വയോതിക്രാന്താ സന്ത്യപി ഗർഭധാരണായ ശക്തിം പ്രാപ്യ പുത്രവത്യഭവത്, യതഃ സാ പ്രതിജ്ഞാകാരിണം വിശ്വാസ്യമ് അമന്യത|
| لِذَلِكَ وُلِدَ أَيْضًا مِنْ وَاحِدٍ، وَذَلِكَ مِنْ مُمَاتٍ، مِثْلُ نُجُومِ ٱلسَّمَاءِ فِي ٱلْكَثْرَةِ، وَكَالرَّمْلِ ٱلَّذِي عَلَى شَاطِىءِ ٱلْبَحْرِ ٱلَّذِي لَا يُعَدُّ. | ١٢ 12 |
തതോ ഹേതോ ർമൃതകൽപാദ് ഏകസ്മാത് ജനാദ് ആകാശീയനക്ഷത്രാണീവ ഗണനാതീതാഃ സമുദ്രതീരസ്ഥസികതാ ഇവ ചാസംഖ്യാ ലോകാ ഉത്പേദിരേ|
| فِي ٱلْإِيمَانِ مَاتَ هَؤُلَاءِ أَجْمَعُونَ، وَهُمْ لَمْ يَنَالُوا ٱلْمَوَاعِيدَ، بَلْ مِنْ بَعِيدٍ نَظَرُوهَا وَصَدَّقُوهَا وَحَيَّوْهَا، وَأَقَرُّوا بِأَنَّهُمْ غُرَبَاءُ وَنُزَلَاءُ عَلَى ٱلْأَرْضِ. | ١٣ 13 |
ഏതേ സർവ്വേ പ്രതിജ്ഞായാഃ ഫലാന്യപ്രാപ്യ കേവലം ദൂരാത് താനി നിരീക്ഷ്യ വന്ദിത്വാ ച, പൃഥിവ്യാം വയം വിദേശിനഃ പ്രവാസിനശ്ചാസ്മഹ ഇതി സ്വീകൃത്യ വിശ്വാസേന പ്രാണാൻ തത്യജുഃ|
| فَإِنَّ ٱلَّذِينَ يَقُولُونَ مِثْلَ هَذَا يُظْهِرُونَ أَنَّهُمْ يَطْلُبُونَ وَطَنًا. | ١٤ 14 |
യേ തു ജനാ ഇത്ഥം കഥയന്തി തൈഃ പൈതൃകദേശോ ഽസ്മാഭിരന്വിഷ്യത ഇതി പ്രകാശ്യതേ|
| فَلَوْ ذَكَرُوا ذَلِكَ ٱلَّذِي خَرَجُوا مِنْهُ، لَكَانَ لَهُمْ فُرْصَةٌ لِلرُّجُوعِ. | ١٥ 15 |
തേ യസ്മാദ് ദേശാത് നിർഗതാസ്തം യദ്യസ്മരിഷ്യൻ തർഹി പരാവർത്തനായ സമയമ് അലപ്സ്യന്ത|
| وَلَكِنِ ٱلْآنَ يَبْتَغُونَ وَطَنًا أَفْضَلَ، أَيْ سَمَاوِيًّا. لِذَلِكَ لَا يَسْتَحِي بِهِمِ ٱللهُ أَنْ يُدْعَى إِلَهَهُمْ، لِأَنَّهُ أَعَدَّ لَهُمْ مَدِينَةً. | ١٦ 16 |
കിന്തു തേ സർവ്വോത്കൃഷ്ടമ് അർഥതഃ സ്വർഗീയം ദേശമ് ആകാങ്ക്ഷന്തി തസ്മാദ് ഈശ്വരസ്താനധി ന ലജ്ജമാനസ്തേഷാമ് ഈശ്വര ഇതി നാമ ഗൃഹീതവാൻ യതഃ സ തേഷാം കൃതേ നഗരമേകം സംസ്ഥാപിതവാൻ|
| بِٱلْإِيمَانِ قَدَّمَ إِبْرَاهِيمُ إِسْحَاقَ وَهُوَ مُجَرَّبٌ. قَدَّمَ ٱلَّذِي قَبِلَ ٱلْمَوَاعِيدَ، وَحِيدَهُ | ١٧ 17 |
അപരമ് ഇബ്രാഹീമഃ പരീക്ഷായാം ജാതായാം സ വിശ്വാസേനേസ്ഹാകമ് ഉത്സസർജ,
| ٱلَّذِي قِيلَ لَهُ: «إِنَّهُ بِإِسْحَاقَ يُدْعَى لَكَ نَسْلٌ». | ١٨ 18 |
വസ്തുത ഇസ്ഹാകി തവ വംശോ വിഖ്യാസ്യത ഇതി വാഗ് യമധി കഥിതാ തമ് അദ്വിതീയം പുത്രം പ്രതിജ്ഞാപ്രാപ്തഃ സ ഉത്സസർജ|
| إِذْ حَسِبَ أَنَّ ٱللهَ قَادِرٌ عَلَى ٱلْإِقَامَةِ مِنَ ٱلْأَمْوَاتِ أَيْضًا، ٱلَّذِينَ مِنْهُمْ أَخَذَهُ أَيْضًا فِي مِثَالٍ. | ١٩ 19 |
യത ഈശ്വരോ മൃതാനപ്യുത്ഥാപയിതും ശക്നോതീതി സ മേനേ തസ്മാത് സ ഉപമാരൂപം തം ലേഭേ|
| بِٱلْإِيمَانِ إِسْحَاقُ بَارَكَ يَعْقُوبَ وَعِيسُو مِنْ جِهَةِ أُمُورٍ عَتِيدَةٍ. | ٢٠ 20 |
അപരമ് ഇസ്ഹാക് വിശ്വാസേന യാകൂബ് ഏഷാവേ ച ഭാവിവിഷയാനധ്യാശിഷം ദദൗ|
| بِٱلْإِيمَانِ يَعْقُوبُ عِنْدَ مَوْتِهِ بَارَكَ كُلَّ وَاحِدٍ مِنِ ٱبْنَيْ يُوسُفَ، وَسَجَدَ عَلَى رَأْسِ عَصَاهُ. | ٢١ 21 |
അപരം യാകൂബ് മരണകാലേ വിശ്വാസേന യൂഷഫഃ പുത്രയോരേകൈകസ്മൈ ജനായാശിഷം ദദൗ യഷ്ട്യാ അഗ്രഭാഗേ സമാലമ്ബ്യ പ്രണനാമ ച|
| بِٱلْإِيمَانِ يُوسُفُ عِنْدَ مَوْتِهِ ذَكَرَ خُرُوجَ بَنِي إِسْرَائِيلَ وَأَوْصَى مِنْ جِهَةِ عِظَامِهِ. | ٢٢ 22 |
അപരം യൂഷഫ് ചരമകാലേ വിശ്വാസേനേസ്രായേല്വംശീയാനാം മിസരദേശാദ് ബഹിർഗമനസ്യ വാചം ജഗാദ നിജാസ്ഥീനി ചാധി സമാദിദേശ|
| بِٱلْإِيمَانِ مُوسَى، بَعْدَمَا وُلِدَ، أَخْفَاهُ أَبَوَاهُ ثَلَاثَةَ أَشْهُرٍ، لِأَنَّهُمَا رَأَيَا ٱلصَّبِيَّ جَمِيلًا، وَلَمْ يَخْشَيَا أَمْرَ ٱلْمَلِكِ. | ٢٣ 23 |
നവജാതോ മൂസാശ്ച വിശ്വാസാത് ത്രാൻ മാസാൻ സ്വപിതൃഭ്യാമ് അഗോപ്യത യതസ്തൗ സ്വശിശും പരമസുന്ദരം ദൃഷ്ടവന്തൗ രാജാജ്ഞാഞ്ച ന ശങ്കിതവന്തൗ|
| بِٱلْإِيمَانِ مُوسَى لَمَّا كَبِرَ أَبَى أَنْ يُدْعَى ٱبْنَ ٱبْنَةِ فِرْعَوْنَ، | ٢٤ 24 |
അപരം വയഃപ്രാപ്തോ മൂസാ വിശ്വാസാത് ഫിരൗണോ ദൗഹിത്ര ഇതി നാമ നാങ്ഗീചകാര|
| مُفَضِّلًا بِٱلْأَحْرَى أَنْ يُذَلَّ مَعَ شَعْبِ ٱللهِ عَلَى أَنْ يَكُونَ لَهُ تَمَتُّعٌ وَقْتِيٌّ بِٱلْخَطِيَّةِ، | ٢٥ 25 |
യതഃ സ ക്ഷണികാത് പാപജസുഖഭോഗാദ് ഈശ്വരസ്യ പ്രജാഭിഃ സാർദ്ധം ദുഃഖഭോഗം വവ്രേ|
| حَاسِبًا عَارَ ٱلْمَسِيحِ غِنًى أَعْظَمَ مِنْ خَزَائِنِ مِصْرَ، لِأَنَّهُ كَانَ يَنْظُرُ إِلَى ٱلْمُجَازَاةِ. | ٢٦ 26 |
തഥാ മിസരദേശീയനിധിഭ്യഃ ഖ്രീഷ്ടനിമിത്താം നിന്ദാം മഹതീം സമ്പത്തിം മേനേ യതോ ഹേതോഃ സ പുരസ്കാരദാനമ് അപൈക്ഷത|
| بِٱلْإِيمَانِ تَرَكَ مِصْرَ غَيْرَ خَائِفٍ مِنْ غَضَبِ ٱلْمَلِكِ،لِأَنَّهُ تَشَدَّدَ، كَأَنَّهُ يَرَى مَنْ لَا يُرَى. | ٢٧ 27 |
അപരം സ വിശ്വാസേന രാജ്ഞഃ ക്രോധാത് ന ഭീത്വാ മിസരദേശം പരിതത്യാജ, യതസ്തേനാദൃശ്യം വീക്ഷമാണേനേവ ധൈര്യ്യമ് ആലമ്ബി|
| بِٱلْإِيمَانِ صَنَعَ ٱلْفِصْحَ وَرَشَّ ٱلدَّمَ لِئَلَّا يَمَسَّهُمُ ٱلَّذِي أَهْلَكَ ٱلْأَبْكَارَ. | ٢٨ 28 |
അപരം പ്രഥമജാതാനാം ഹന്താ യത് സ്വീയലോകാൻ ന സ്പൃശേത് തദർഥം സ വിശ്വാസേന നിസ്താരപർവ്വീയബലിച്ഛേദനം രുധിരസേചനഞ്ചാനുഷ്ഠിതാവാൻ|
| بِٱلْإِيمَانِ ٱجْتَازُوا فِي ٱلْبَحْرِ ٱلْأَحْمَرِ كَمَا فِي ٱلْيَابِسَةِ، ٱلْأَمْرُ ٱلَّذِي لَمَّا شَرَعَ فِيهِ ٱلْمِصْرِيُّونَ غَرِقُوا. | ٢٩ 29 |
അപരം തേ വിശ്വാസാത് സ്ഥലേനേവ സൂഫ്സാഗരേണ ജഗ്മുഃ കിന്തു മിസ്രീയലോകാസ്തത് കർത്തുമ് ഉപക്രമ്യ തോയേഷു മമജ്ജുഃ|
| بِٱلْإِيمَانِ سَقَطَتْ أَسْوَارُ أَرِيحَا بَعْدَمَا طِيفَ حَوْلَهَا سَبْعَةَ أَيَّامٍ. | ٣٠ 30 |
അപരഞ്ച വിശ്വാസാത് തൈഃ സപ്താഹം യാവദ് യിരീഹോഃ പ്രാചീരസ്യ പ്രദക്ഷിണേ കൃതേ തത് നിപപാത|
| بِٱلْإِيمَانِ رَاحَابُ ٱلزَّانِيَةُ لَمْ تَهْلِكْ مَعَ ٱلْعُصَاةِ، إِذْ قَبِلَتِ ٱلْجَاسُوسَيْنِ بِسَلَامٍ. | ٣١ 31 |
വിശ്വാസാദ് രാഹബ്നാമികാ വേശ്യാപി പ്രീത്യാ ചാരാൻ അനുഗൃഹ്യാവിശ്വാസിഭിഃ സാർദ്ധം ന വിനനാശ|
| وَمَاذَا أَقُولُ أَيْضًا؟ لِأَنَّهُ يُعْوِزُنِي ٱلْوَقْتُ إِنْ أَخْبَرْتُ عَنْ جِدْعُونَ، وَبَارَاقَ، وَشَمْشُونَ، وَيَفْتَاحَ، وَدَاوُدَ، وَصَمُوئِيلَ، وَٱلْأَنْبِيَاءِ، | ٣٢ 32 |
അധികം കിം കഥയിഷ്യാമി? ഗിദിയോനോ ബാരകഃ ശിമ്ശോനോ യിപ്തഹോ ദായൂദ് ശിമൂയേലോ ഭവിഷ്യദ്വാദിനശ്ചൈതേഷാം വൃത്താന്തകഥനായ മമ സമയാഭാവോ ഭവിഷ്യതി|
| ٱلَّذِينَ بِٱلْإِيمَانِ: قَهَرُوا مَمَالِكَ، صَنَعُوا بِرًّا، نَالُوا مَوَاعِيدَ، سَدُّوا أَفْوَاهَ أُسُودٍ، | ٣٣ 33 |
വിശ്വാസാത് തേ രാജ്യാനി വശീകൃതവന്തോ ധർമ്മകർമ്മാണി സാധിതവന്തഃ പ്രതിജ്ഞാനാം ഫലം ലബ്ധവന്തഃ സിംഹാനാം മുഖാനി രുദ്ധവന്തോ
| أَطْفَأُوا قُوَّةَ ٱلنَّارِ، نَجَوْا مِنْ حَدِّ ٱلسَّيْفِ، تَقَوَّوْا مِنْ ضَعْفٍ، صَارُوا أَشِدَّاءَ فِي ٱلْحَرْبِ، هَزَمُوا جُيُوشَ غُرَبَاءَ، | ٣٤ 34 |
വഹ്നേർദാഹം നിർവ്വാപിതവന്തഃ ഖങ്ഗധാരാദ് രക്ഷാം പ്രാപ്തവന്തോ ദൗർബ്ബല്യേ സബലീകൃതാ യുദ്ധേ പരാക്രമിണോ ജാതാഃ പരേഷാം സൈന്യാനി ദവയിതവന്തശ്ച|
| أَخَذَتْ نِسَاءٌ أَمْوَاتَهُنَّ بِقِيَامَةٍ. وَآخَرُونَ عُذِّبُوا وَلَمْ يَقْبَلُوا ٱلنَّجَاةَ لِكَيْ يَنَالُوا قِيَامَةً أَفْضَلَ. | ٣٥ 35 |
യോഷിതഃ പുനരുത്ഥാനേന മൃതാൻ ആത്മജാൻ ലേഭിരേ, അപരേ ച ശ്രേഷ്ഠോത്ഥാനസ്യ പ്രാപ്തേരാശയാ രക്ഷാമ് അഗൃഹീത്വാ താഡനേന മൃതവന്തഃ|
| وَآخَرُونَ تَجَرَّبُوا فِي هُزُءٍ وَجَلْدٍ، ثُمَّ فِي قُيُودٍ أَيْضًا وَحَبْسٍ. | ٣٦ 36 |
അപരേ തിരസ്കാരൈഃ കശാഭി ർബന്ധനൈഃ കാരയാ ച പരീക്ഷിതാഃ|
| رُجِمُوا، نُشِرُوا، جُرِّبُوا، مَاتُوا قَتْلًا بِٱلسَّيْفِ، طَافُوا فِي جُلُودِ غَنَمٍ وَجُلُودِ مِعْزَى، مُعْتَازِينَ، مَكْرُوبِينَ، مُذَلِّينَ، | ٣٧ 37 |
ബഹവശ്ച പ്രസ്തരാഘാതൈ ർഹതാഃ കരപത്രൈ ർവാ വിദീർണാ യന്ത്രൈ ർവാ ക്ലിഷ്ടാഃ ഖങ്ഗധാരൈ ർവാ വ്യാപാദിതാഃ| തേ മേഷാണാം ഛാഗാനാം വാ ചർമ്മാണി പരിധായ ദീനാഃ പീഡിതാ ദുഃഖാർത്താശ്ചാഭ്രാമ്യൻ|
| وَهُمْ لَمْ يَكُنِ ٱلْعَالَمُ مُسْتَحِقًّا لَهُمْ. تَائِهِينَ فِي بَرَارِيَّ وَجِبَالٍ وَمَغَايِرَ وَشُقُوقِ ٱلْأَرْضِ. | ٣٨ 38 |
സംസാരോ യേഷാമ് അയോഗ്യസ്തേ നിർജനസ്ഥാനേഷു പർവ്വതേഷു ഗഹ്വരേഷു പൃഥിവ്യാശ്ഛിദ്രേഷു ച പര്യ്യടൻ|
| فَهَؤُلَاءِ كُلُّهُمْ، مَشْهُودًا لَهُمْ بِٱلْإِيمَانِ، لَمْ يَنَالُوا ٱلْمَوْعِدَ، | ٣٩ 39 |
ഏതൈഃ സർവ്വൈ ർവിശ്വാസാത് പ്രമാണം പ്രാപി കിന്തു പ്രതിജ്ഞായാഃ ഫലം ന പ്രാപി|
| إِذْ سَبَقَ ٱللهُ فَنَظَرَ لَنَا شَيْئًا أَفْضَلَ، لِكَيْ لَا يُكْمَلُوا بِدُونِنَا. | ٤٠ 40 |
യതസ്തേ യഥാസ്മാൻ വിനാ സിദ്ധാ ന ഭവേയുസ്തഥൈവേശ്വരേണാസ്മാകം കൃതേ ശ്രേഷ്ഠതരം കിമപി നിർദിദിശേ|
