أعمال 5
| وَرَجُلٌ ٱسْمُهُ حَنَانِيَّا، وَٱمْرَأَتُهُ سَفِّيرَةُ، بَاعَ مُلْكًا | ١ 1 |
តទា អនានិយនាមក ឯកោ ជនោ យស្យ ភាយ៌្យាយា នាម សផីរា ស ស្វាធិការំ វិក្រីយ
| وَٱخْتَلَسَ مِنَ ٱلثَّمَنِ، وَٱمْرَأَتُهُ لَهَا خَبَرُ ذَلِكَ، وَأَتَى بِجُزْءٍ وَوَضَعَهُ عِنْدَ أَرْجُلِ ٱلرُّسُلِ. | ٢ 2 |
ស្វភាយ៌្យាំ ជ្ញាបយិត្វា តន្មូល្យស្យៃកាំឝំ សង្គោប្យ ស្ថាបយិត្វា តទន្យាំឝមាត្រមានីយ ប្រេរិតានាំ ចរណេឞុ សមប៌ិតវាន៑។
| فَقَالَ بُطْرُسُ: «يَا حَنَانِيَّا، لِمَاذَا مَلَأَ ٱلشَّيْطَانُ قَلْبَكَ لِتَكْذِبَ عَلَى ٱلرُّوحِ ٱلْقُدُسِ وَتَخْتَلِسَ مِنْ ثَمَنِ ٱلْحَقْلِ؟ | ٣ 3 |
តស្មាត៑ បិតរោកថយត៑ ហេ អនានិយ ភូមេ រ្មូល្យំ កិញ្ចិត៑ សង្គោប្យ ស្ថាបយិតុំ បវិត្រស្យាត្មនះ សន្និធៅ ម្ឫឞាវាក្យំ កថយិតុញ្ច ឝៃតាន៑ កុតស្តវាន្តះករណេ ប្រវ្ឫត្តិមជនយត៑?
| أَلَيْسَ وَهُوَ بَاقٍ كَانَ يَبْقَى لَكَ؟ وَلَمَّا بِيعَ، أَلَمْ يَكُنْ فِي سُلْطَانِكَ؟ فَمَا بَالُكَ وَضَعْتَ فِي قَلْبِكَ هَذَا ٱلْأَمْرَ؟ أَنْتَ لَمْ تَكْذِبْ عَلَى ٱلنَّاسِ بَلْ عَلَى ٱللهِ». | ٤ 4 |
សា ភូមិ រ្យទា តវ ហស្តគតា តទា កិំ តវ ស្វីយា នាសីត៑? តហ៌ិ ស្វាន្តះករណេ កុត ឯតាទ្ឫឝី កុកល្បនា ត្វយា ក្ឫតា? ត្វំ កេវលមនុឞ្យស្យ និកដេ ម្ឫឞាវាក្យំ នាវាទីះ កិន្ត្វីឝ្វរស្យ និកដេៜបិ។
| فَلَمَّا سَمِعَ حَنَانِيَّا هَذَا ٱلْكَلَامَ وَقَعَ وَمَاتَ. وَصَارَ خَوْفٌ عَظِيمٌ عَلَى جَمِيعِ ٱلَّذِينَ سَمِعُوا بِذَلِكَ. | ٥ 5 |
ឯតាំ កថាំ ឝ្រុត្វៃវ សោៜនានិយោ ភូមៅ បតន៑ ប្រាណាន៑ អត្យជត៑, តទ្វ្ឫត្តាន្តំ យាវន្តោ លោកា អឝ្ឫណ្វន៑ តេឞាំ សវ៌្វេឞាំ មហាភយម៑ អជាយត៑។
| فَنَهَضَ ٱلْأَحْدَاثُ وَلَفُّوهُ وَحَمَلُوهُ خَارِجًا وَدَفَنُوهُ. | ٦ 6 |
តទា យុវលោកាស្តំ វស្ត្រេណាច្ឆាទ្យ ពហិ រ្នីត្វា ឝ្មឝានេៜស្ថាបយន៑។
| ثُمَّ حَدَثَ بَعْدَ مُدَّةِ نَحْوِ ثَلَاثِ سَاعَاتٍ، أَنَّ ٱمْرَأَتَهُ دَخَلَتْ، وَلَيْسَ لَهَا خَبَرُ مَا جَرَى. | ٧ 7 |
តតះ ប្រហរៃកានន្តរំ កិំ វ្ឫត្តំ តន្នាវគត្យ តស្យ ភាយ៌្យាបិ តត្រ សមុបស្ថិតា។
| فأَجَابَهَا بُطْرُسُ: «قُولِي لِي: أَبِهَذَا ٱلْمِقْدَارِ بِعْتُمَا ٱلْحَقْلَ؟». فَقَالَتْ: «نَعَمْ، بِهَذَا ٱلْمِقْدَارِ». | ٨ 8 |
តតះ បិតរស្តាម៑ អប្ឫច្ឆត៑, យុវាភ្យាម៑ ឯតាវន្មុទ្រាភ្យោ ភូមិ រ្វិក្រីតា ន វា? ឯតត្វំ វទ; តទា សា ប្រត្យវាទីត៑ សត្យម៑ ឯតាវទ្ភ្យោ មុទ្រាភ្យ ឯវ។
| فَقَالَ لَهَا بُطْرُسُ: «مَا بَالُكُمَا ٱتَّفَقْتُمَا عَلَى تَجْرِبَةِ رُوحِ ٱلرَّبِّ؟ هُوَذَا أَرْجُلُ ٱلَّذِينَ دَفَنُوا رَجُلَكِ عَلَى ٱلْبَابِ، وَسَيَحْمِلُونَكِ خَارِجًا». | ٩ 9 |
តតះ បិតរោកថយត៑ យុវាំ កថំ បរមេឝ្វរស្យាត្មានំ បរីក្ឞិតុម៑ ឯកមន្ត្រណាវភវតាំ? បឝ្យ យេ តវ បតិំ ឝ្មឝានេ ស្ថាបិតវន្តស្តេ ទ្វារស្យ សមីបេ សមុបតិឞ្ឋន្តិ ត្វាមបិ ពហិន៌េឞ្យន្តិ។
| فَوَقَعَتْ فِي ٱلْحَالِ عِنْدَ رِجْلَيْهِ وَمَاتَتْ. فَدَخَلَ ٱلشَّبَابُ وَوَجَدُوهَا مَيْتَةً، فَحَمَلُوهَا خَارِجًا وَدَفَنُوهَا بِجَانِبِ رَجُلِهَا. | ١٠ 10 |
តតះ សាបិ តស្យ ចរណសន្និធៅ បតិត្វា ប្រាណាន៑ អត្យាក្ឞីត៑។ បឝ្ចាត៑ តេ យុវានោៜភ្យន្តរម៑ អាគត្យ តាមបិ ម្ឫតាំ ទ្ឫឞ្ដ្វា ពហិ រ្នីត្វា តស្យាះ បត្យុះ បាឝ៌្វេ ឝ្មឝានេ ស្ថាបិតវន្តះ។
| فَصَارَ خَوْفٌ عَظِيمٌ عَلَى جَمِيعِ ٱلْكَنِيسَةِ وَعَلَى جَمِيعِ ٱلَّذِينَ سَمِعُوا بِذَلِكَ. | ١١ 11 |
តស្មាត៑ មណ្ឌល្យាះ សវ៌្វេ លោកា អន្យលោកាឝ្ច តាំ វាត៌្តាំ ឝ្រុត្វា សាធ្វសំ គតាះ។
| وَجَرَتْ عَلَى أَيْدِي ٱلرُّسُلِ آيَاتٌ وَعَجَائِبُ كَثِيرَةٌ فِي ٱلشَّعْبِ. وَكَانَ ٱلْجَمِيعُ بِنَفْسٍ وَاحِدَةٍ فِي رِوَاقِ سُلَيْمَانَ. | ١٢ 12 |
តតះ បរំ ប្រេរិតានាំ ហស្តៃ រ្លោកានាំ មធ្យេ ពហ្វាឝ្ចយ៌្យាណ្យទ្ភុតានិ កម៌្មាណ្យក្រិយន្ត; តទា ឝិឞ្យាះ សវ៌្វ ឯកចិត្តីភូយ សុលេមានោ ៜលិន្ទេ សម្ភូយាសន៑។
| وَأَمَّا ٱلْآخَرُونَ فَلَمْ يَكُنْ أَحَدٌ مِنْهُمْ يَجْسُرُ أَنْ يَلْتَصِقَ بِهِمْ، لَكِنْ كَانَ ٱلشَّعْبُ يُعَظِّمُهُمْ. | ١٣ 13 |
តេឞាំ សង្ឃាន្តគ៌ោ ភវិតុំ កោបិ ប្រគល្ភតាំ នាគមត៑ កិន្តុ លោកាស្តាន៑ សមាទ្រិយន្ត។
| وَكَانَ مُؤْمِنُونَ يَنْضَمُّونَ لِلرَّبِّ أَكْثَرَ، جَمَاهِيرُ مِنْ رِجَالٍ وَنِسَاءٍ، | ١٤ 14 |
ស្ត្រិយះ បុរុឞាឝ្ច ពហវោ លោកា វិឝ្វាស្យ ប្រភុំ ឝរណមាបន្នាះ។
| حَتَّى إِنَّهُمْ كَانُوا يَحْمِلُونَ ٱلْمَرْضَى خَارِجًا فِي ٱلشَّوَارِعِ وَيَضَعُونَهُمْ عَلَى فُرُشٍ وَأَسِرَّةٍ، حَتَّى إِذَا جَاءَ بُطْرُسُ يُخَيِّمُ وَلَوْ ظِلُّهُ عَلَى أَحَدٍ مِنْهُمْ. | ١٥ 15 |
បិតរស្យ គមនាគមនាភ្យាំ កេនាបិ ប្រការេណ តស្យ ឆាយា កស្មិំឝ្ចិជ្ជនេ លគិឞ្យតីត្យាឝយា លោកា រោគិណះ ឝិវិកយា ខដ្វយា ចានីយ បថិ បថិ ស្ថាបិតវន្តះ។
| وَٱجْتَمَعَ جُمْهُورُ ٱلْمُدُنِ ٱلْمُحِيطَةِ إِلَى أُورُشَلِيمَ حَامِلِينَ مَرْضَى وَمُعَذَّبِينَ مِنْ أَرْوَاحٍ نَجِسَةٍ، وَكَانُوا يُبْرَأُونَ جَمِيعُهُمْ. | ١٦ 16 |
ចតុទ៌ិក្ស្ថនគរេភ្យោ ពហវោ លោកាះ សម្ភូយ រោគិណោៜបវិត្រភុតគ្រស្តាំឝ្ច យិរូឝាលមម៑ អានយន៑ តតះ សវ៌្វេ ស្វស្ថា អក្រិយន្ត។
| فَقَامَ رَئِيسُ ٱلْكَهَنَةِ وَجَمِيعُ ٱلَّذِينَ مَعَهُ، ٱلَّذِينَ هُمْ شِيعَةُ ٱلصَّدُّوقِيِّينَ، وَٱمْتَلَأُوا غَيْرَةً، | ١٧ 17 |
អនន្តរំ មហាយាជកះ សិទូកិនាំ មតគ្រាហិណស្តេឞាំ សហចរាឝ្ច
| فَأَلْقَوْا أَيْدِيَهُمْ عَلَى ٱلرُّسُلِ وَوَضَعُوهُمْ فِي حَبْسِ ٱلْعَامَّةِ. | ١٨ 18 |
មហាក្រោធាន្ត្វិតាះ សន្តះ ប្រេរិតាន៑ ធ្ឫត្វា នីចលោកានាំ ការាយាំ ពទ្ធ្វា ស្ថាបិតវន្តះ។
| وَلَكِنَّ مَلَاكَ ٱلرَّبِّ فِي ٱللَّيْلِ فَتَحَ أَبْوَابَ ٱلسِّجْنِ وَأَخْرَجَهُمْ وَقَالَ: | ١٩ 19 |
កិន្តុ រាត្រៅ បរមេឝ្វរស្យ ទូតះ ការាយា ទ្វារំ មោចយិត្វា តាន៑ ពហិរានីយាកថយត៑,
| «ٱذْهَبُوا قِفُوا وَكَلِّمُوا ٱلشَّعْبَ فِي ٱلْهَيْكَلِ بِجَمِيعِ كَلَامِ هَذِهِ ٱلْحَيَاةِ». | ٢٠ 20 |
យូយំ គត្វា មន្ទិរេ ទណ្ឌាយមានាះ សន្តោ លោកាន៑ ប្រតីមាំ ជីវនទាយិកាំ សវ៌្វាំ កថាំ ប្រចារយត។
| فَلَمَّا سَمِعُوا دَخَلُوا ٱلْهَيْكَلَ نَحْوَ ٱلصُّبْحِ وَجَعَلُوا يُعَلِّمُونَ. ثُمَّ جَاءَ رَئِيسُ ٱلْكَهَنَةِ وَٱلَّذِينَ مَعَهُ، وَدَعَوْا ٱلْمَجْمَعَ وَكُلَّ مَشْيَخَةِ بَنِي إِسْرَائِيلَ، فَأَرْسَلُوا إِلَى ٱلْحَبْسِ لِيُؤْتَى بِهِمْ. | ٢١ 21 |
ឥតិ ឝ្រុត្វា តេ ប្រត្យូឞេ មន្ទិរ ឧបស្ថាយ ឧបទិឞ្ដវន្តះ។ តទា សហចរគណេន សហិតោ មហាយាជក អាគត្យ មន្ត្រិគណម៑ ឥស្រាយេល្វំឝស្យ សវ៌្វាន៑ រាជសភាសទះ សភាស្ថាន៑ ក្ឫត្វា ការាយាស្តាន៑ អាបយិតុំ បទាតិគណំ ប្រេរិតវាន៑។
| وَلَكِنَّ ٱلْخُدَّامَ لَمَّا جَاءُوا لَمْ يَجِدُوهُمْ فِي ٱلسِّجْنِ، فَرَجَعُوا وَأَخْبَرُوا | ٢٢ 22 |
តតស្តេ គត្វា ការាយាំ តាន៑ អប្រាប្យ ប្រត្យាគត្យ ឥតិ វាត៌្តាម៑ អវាទិឞុះ,
| قَائِلِينَ: «إِنَّنَا وَجَدْنَا ٱلْحَبْسَ مُغْلَقًا بِكُلِّ حِرْصٍ، وَٱلْحُرَّاسَ وَاقِفِينَ خَارِجًا أَمَامَ ٱلْأَبْوَابِ، وَلَكِنْ لَمَّا فَتَحْنَا لَمْ نَجِدْ فِي ٱلدَّاخِلِ أَحَدًا». | ٢٣ 23 |
វយំ តត្រ គត្វា និវ៌្វិឃ្នំ ការាយា ទ្វារំ រុទ្ធំ រក្ឞកាំឝ្ច ទ្វារស្យ ពហិទ៌ណ្ឌាយមានាន៑ អទឝ៌ាម ឯវ កិន្តុ ទ្វារំ មោចយិត្វា តន្មធ្យេ កមបិ ទ្រឞ្ដុំ ន ប្រាប្តាះ។
| فَلَمَّا سَمِعَ ٱلْكَاهِنُ وَقَائِدُ جُنْدِ ٱلْهَيْكَلِ وَرُؤَسَاءُ ٱلْكَهَنَةِ هَذِهِ ٱلْأَقْوَالَ، ٱرْتَابُوا مِنْ جِهَتِهِمْ: مَا عَسَى أَنْ يَصِيرَ هَذَا؟ | ٢٤ 24 |
ឯតាំ កថាំ ឝ្រុត្វា មហាយាជកោ មន្ទិរស្យ សេនាបតិះ ប្រធានយាជកាឝ្ច, ឥត បរំ កិមបរំ ភវិឞ្យតីតិ ចិន្តយិត្វា សន្ទិគ្ធចិត្តា អភវន៑។
| ثُمَّ جَاءَ وَاحِدٌ وَأَخْبَرَهُمْ قَائِلًا: «هُوَذَا ٱلرِّجَالُ ٱلَّذِينَ وَضَعْتُمُوهُمْ فِي ٱلسِّجْنِ هُمْ فِي ٱلْهَيْكَلِ وَاقِفِينَ يُعَلِّمُونَ ٱلشَّعْبَ!». | ٢٥ 25 |
ឯតស្មិន្នេវ សមយេ កឝ្ចិត៑ ជន អាគត្យ វាត៌្តាមេតាម៑ អវទត៑ បឝ្យត យូយំ យាន៑ មានវាន៑ ការាយាម៑ អស្ថាបយត តេ មន្ទិរេ តិឞ្ឋន្តោ លោកាន៑ ឧបទិឝន្តិ។
| حِينَئِذٍ مَضَى قَائِدُ ٱلْجُنْدِ مَعَ ٱلْخُدَّامِ، فَأَحْضَرَهُمْ لَا بِعُنْفٍ، لِأَنَّهُمْ كَانُوا يَخَافُونَ ٱلشَّعْبَ لِئَلَّا يُرْجَمُوا. | ٢٦ 26 |
តទា មន្ទិរស្យ សេនាបតិះ បទាតយឝ្ច តត្រ គត្វា ចេល្លោកាះ បាឞាណាន៑ និក្ឞិប្យាស្មាន៑ មារយន្តីតិ ភិយា វិនត្យាចារំ តាន៑ អានយន៑។
| فَلَمَّا أَحْضَرُوهُمْ أَوْقَفُوهُمْ فِي ٱلْمَجْمَعِ. فَسَأَلَهُمْ رَئِيسُ ٱلْكَهَنَةِ | ٢٧ 27 |
តេ មហាសភាយា មធ្យេ តាន៑ អស្ថាបយន៑ តតះ បរំ មហាយាជកស្តាន៑ អប្ឫច្ឆត៑,
| قَائِلًا: «أَمَا أَوْصَيْنَاكُمْ وَصِيَّةً أَنْ لَا تُعَلِّمُوا بِهَذَا ٱلِٱسْمِ؟ وَهَا أَنْتُمْ قَدْ مَلَأْتُمْ أُورُشَلِيمَ بِتَعْلِيمِكُمْ، وَتُرِيدُونَ أَنْ تَجْلِبُوا عَلَيْنَا دَمَ هَذَا ٱلْإِنْسَانِ». | ٢٨ 28 |
អនេន នាម្នា សមុបទេឞ្ដុំ វយំ កិំ ទ្ឫឍំ ន ន្យឞេធាម? តថាបិ បឝ្យត យូយំ ស្វេឞាំ តេនោបទេឝេនេ យិរូឝាលមំ បរិបូណ៌ំ ក្ឫត្វា តស្យ ជនស្យ រក្តបាតជនិតាបរាធម៑ អស្មាន៑ ប្រត្យានេតុំ ចេឞ្ដធ្វេ។
| فَأَجَابَ بُطْرُسُ وَٱلرُّسُلُ وَقَالُوا: «يَنْبَغِي أَنْ يُطَاعَ ٱللهُ أَكْثَرَ مِنَ ٱلنَّاسِ. | ٢٩ 29 |
តតះ បិតរោន្យប្រេរិតាឝ្ច ប្រត្យវទន៑ មានុឞស្យាជ្ញាគ្រហណាទ៑ ឦឝ្វរស្យាជ្ញាគ្រហណម៑ អស្មាកមុចិតម៑។
| إِلَهُ آبَائِنَا أَقَامَ يَسُوعَ ٱلَّذِي أَنْتُمْ قَتَلْتُمُوهُ مُعَلِّقِينَ إِيَّاهُ عَلَى خَشَبَةٍ. | ٣٠ 30 |
យំ យីឝុំ យូយំ ក្រុឝេ វេធិត្វាហត តម៑ អស្មាកំ បៃត្ឫក ឦឝ្វរ ឧត្ថាប្យ
| هَذَا رَفَّعَهُ ٱللهُ بِيَمِينِهِ رَئِيسًا وَمُخَلِّصًا، لِيُعْطِيَ إِسْرَائِيلَ ٱلتَّوْبَةَ وَغُفْرَانَ ٱلْخَطَايَا. | ٣١ 31 |
ឥស្រាយេល្វំឝានាំ មនះបរិវត៌្តនំ បាបក្ឞមាញ្ច កត៌្តុំ រាជានំ បរិត្រាតារញ្ច ក្ឫត្វា ស្វទក្ឞិណបាឝ៌្វេ តស្យាន្នតិម៑ អករោត៑។
| وَنَحْنُ شُهُودٌ لَهُ بِهَذِهِ ٱلْأُمُورِ، وَٱلرُّوحُ ٱلْقُدُسُ أَيْضًا، ٱلَّذِي أَعْطَاهُ ٱللهُ لِلَّذِينَ يُطِيعُونَهُ». | ٣٢ 32 |
ឯតស្មិន៑ វយមបិ សាក្ឞិណ អាស្មហេ, តត៑ កេវលំ នហិ, ឦឝ្វរ អាជ្ញាគ្រាហិភ្យោ យំ បវិត្រម៑ អាត្មនំ ទត្តវាន៑ សោបិ សាក្ឞ្យស្តិ។
| فَلَمَّا سَمِعُوا حَنِقُوا، وَجَعَلُوا يَتَشَاوَرُونَ أَنْ يَقْتُلُوهُمْ. | ٣٣ 33 |
ឯតទ្វាក្យេ ឝ្រុតេ តេឞាំ ហ្ឫទយានិ វិទ្ធាន្យភវន៑ តតស្តេ តាន៑ ហន្តុំ មន្ត្រិតវន្តះ។
| فَقَامَ فِي ٱلْمَجْمَعِ رَجُلٌ فَرِّيسِيٌّ ٱسْمُهُ غَمَالَائِيلُ، مُعَلِّمٌ لِلنَّامُوسِ، مُكَرَّمٌ عِنْدَ جَمِيعِ ٱلشَّعْبِ، وَأَمَرَ أَنْ يُخْرَجَ ٱلرُّسُلُ قَلِيلًا. | ٣٤ 34 |
ឯតស្មិន្នេវ សមយេ តត្សភាស្ថានាំ សវ៌្វលោកានាំ មធ្យេ សុខ្យាតោ គមិលីយេល្នាមក ឯកោ ជនោ វ្យវស្ថាបកះ ផិរូឝិលោក ឧត្ថាយ ប្រេរិតាន៑ ក្ឞណាត៌្ហំ ស្ថានាន្តរំ គន្តុម៑ អាទិឝ្យ កថិតវាន៑,
| ثُمَّ قَالَ لَهُمْ: «أَيُّهَا ٱلرِّجَالُ ٱلْإِسْرَائِيلِيُّونَ، ٱحْتَرِزُوا لِأَنْفُسِكُمْ مِنْ جِهَةِ هَؤُلَاءِ ٱلنَّاسِ فِي مَا أَنْتُمْ مُزْمِعُونَ أَنْ تَفْعَلُوا. | ٣٥ 35 |
ហេ ឥស្រាយេល្វំឝីយាះ សវ៌្វេ យូយម៑ ឯតាន៑ មានុឞាន៑ ប្រតិ យត៑ កត៌្តុម៑ ឧទ្យតាស្តស្មិន៑ សាវធានា ភវត។
| لِأَنَّهُ قَبْلَ هَذِهِ ٱلْأَيَّامِ قَامَ ثُودَاسُ قَائِلًا عَنْ نَفْسِهِ: إِنَّهُ شَيْءٌ، ٱلَّذِي ٱلْتَصَقَ بِهِ عَدَدٌ مِنَ ٱلرِّجَالِ نَحْوُ أَرْبَعِمِئَةٍ، ٱلَّذِي قُتِلَ، وَجَمِيعُ ٱلَّذِينَ ٱنْقَادُوا إِلَيْهِ تَبَدَّدُوا وَصَارُوا لَا شَيْءَ. | ٣٦ 36 |
ឥតះ បូវ៌្វំ ថូទានាមៃកោ ជន ឧបស្ថាយ ស្វំ កមបិ មហាបុរុឞម៑ អវទត៑, តតះ ប្រាយេណ ចតុះឝតលោកាស្តស្យ មតគ្រាហិណោភវន៑ បឝ្ចាត៑ ស ហតោភវត៑ តស្យាជ្ញាគ្រាហិណោ យាវន្តោ លោកាស្តេ សវ៌្វេ វិក៌ីណ៌ាះ សន្តោ ៜក្ឫតកាយ៌្យា អភវន៑។
| بَعْدَ هَذَا قَامَ يَهُوذَا ٱلْجَلِيلِيُّ فِي أَيَّامِ ٱلِٱكْتِتَابِ، وَأَزَاغَ وَرَاءَهُ شَعْبًا غَفِيرًا. فَذَاكَ أَيْضًا هَلَكَ، وَجَمِيعُ ٱلَّذِينَ ٱنْقَادُوا إِلَيْهِ تَشَتَّتُوا. | ٣٧ 37 |
តស្មាជ្ជនាត៑ បរំ នាមលេខនសមយេ គាលីលីយយិហូទានាមៃកោ ជន ឧបស្ថាយ ពហូល្លោកាន៑ ស្វមតំ គ្រាហីតវាន៑ តតះ សោបិ វ្យនឝ្យត៑ តស្យាជ្ញាគ្រាហិណោ យាវន្តោ លោកា អាសន៑ តេ សវ៌្វេ វិកីណ៌ា អភវន៑។
| وَٱلْآنَ أَقُولُ لَكُمْ: تَنَحَّوْا عَنْ هَؤُلَاءِ ٱلنَّاسِ وَٱتْرُكُوهُمْ! لِأَنَّهُ إِنْ كَانَ هَذَا ٱلرَّأْيُ أَوْ هَذَا ٱلْعَمَلُ مِنَ ٱلنَّاسِ فَسَوْفَ يَنْتَقِضُ، | ٣٨ 38 |
អធុនា វទាមិ, យូយម៑ ឯតាន៑ មនុឞ្យាន៑ ប្រតិ កិមបិ ន ក្ឫត្វា ក្ឞាន្តា ភវត, យត ឯឞ សង្កល្ប ឯតត៑ កម៌្ម ច យទិ មនុឞ្យាទភវត៑ តហ៌ិ វិផលំ ភវិឞ្យតិ។
| وَإِنْ كَانَ مِنَ ٱللهِ فَلَا تَقْدِرُونَ أَنْ تَنْقُضُوهُ، لِئَلَّا تُوجَدُوا مُحَارِبِينَ لِلهِ أَيْضًا». | ٣٩ 39 |
យទីឝ្វរាទភវត៑ តហ៌ិ យូយំ តស្យាន្យថា កត៌្តុំ ន ឝក្ឞ្យថ, វរម៑ ឦឝ្វររោធកា ភវិឞ្យថ។
| فَٱنْقَادُوا إِلَيْهِ. وَدَعَوْا ٱلرُّسُلَ وَجَلَدُوهُمْ، وَأَوْصَوْهُمْ أَنْ لَا يَتَكَلَّمُوا بِٱسْمِ يَسُوعَ، ثُمَّ أَطْلَقُوهُمْ. | ٤٠ 40 |
តទា តស្យ មន្ត្រណាំ ស្វីក្ឫត្យ តេ ប្រេរិតាន៑ អាហូយ ប្រហ្ឫត្យ យីឝោ រ្នាម្នា កាមបិ កថាំ កថយិតុំ និឞិធ្យ វ្យសជ៌ន៑។
| وَأَمَّا هُمْ فَذَهَبُوا فَرِحِينَ مِنْ أَمَامِ ٱلْمَجْمَعِ، لِأَنَّهُمْ حُسِبُوا مُسْتَأْهِلِينَ أَنْ يُهَانُوا مِنْ أَجْلِ ٱسْمِهِ. | ٤١ 41 |
កិន្តុ តស្យ នាមាត៌្ហំ វយំ លជ្ជាភោគស្យ យោគ្យត្វេន គណិតា ឥត្យត្រ តេ សានន្ទាះ សន្តះ សភាស្ថានាំ សាក្ឞាទ៑ អគច្ឆន៑។
| وَكَانُوا لَا يَزَالُونَ كُلَّ يَوْمٍ فِي ٱلْهَيْكَلِ وَفِي ٱلْبُيُوتِ مُعَلِّمِينَ وَمُبَشِّرِينَ بِيَسُوعَ ٱلْمَسِيحِ. | ٤٢ 42 |
តតះ បរំ ប្រតិទិនំ មន្ទិរេ គ្ឫហេ គ្ឫហេ ចាវិឝ្រាមម៑ ឧបទិឝ្យ យីឝុខ្រីឞ្ដស្យ សុសំវាទំ ប្រចារិតវន្តះ។
