أعمال 4

١ 1 وَبَيْنَمَا هُمَا يُخَاطِبَانِ ٱلشَّعْبَ، أَقْبَلَ عَلَيْهِمَا ٱلْكَهَنَةُ وَقَائِدُ جُنْدِ ٱلْهَيْكَلِ وَٱلصَّدُّوقِيُّونَ،

യസ്മിൻ സമയേ പിതരയോഹനൗ ലോകാൻ ഉപദിശതസ്തസ്മിൻ സമയേ യാജകാ മന്ദിരസ്യ സേനാപതയഃ സിദൂകീഗണശ്ച

٢ 2 مُتَضَجِّرِينَ مِنْ تَعْلِيمِهِمَا ٱلشَّعْبَ، وَنِدَائِهِمَا فِي يَسُوعَ بِٱلْقِيَامَةِ مِنَ ٱلْأَمْوَاتِ.

തയോർ ഉപദേശകരണേ ഖ്രീഷ്ടസ്യോത്ഥാനമ് ഉപലക്ഷ്യ സർവ്വേഷാം മൃതാനാമ് ഉത്ഥാനപ്രസ്താവേ ച വ്യഗ്രാഃ സന്തസ്താവുപാഗമൻ|

٣ 3 فَأَلْقَوْا عَلَيْهِمَا ٱلْأَيَادِيَ وَوَضَعُوهُمَا فِي حَبْسٍ إِلَى ٱلْغَدِ، لِأَنَّهُ كَانَ قَدْ صَارَ ٱلْمَسَاءُ.

തൗ ധൃത്വാ ദിനാവസാനകാരണാത് പരദിനപര്യ്യനന്തം രുദ്ധ്വാ സ്ഥാപിതവന്തഃ|

٤ 4 وَكَثِيرُونَ مِنَ ٱلَّذِينَ سَمِعُوا ٱلْكَلِمَةَ آمَنُوا، وَصَارَ عَدَدُ ٱلرِّجَالِ نَحْوَ خَمْسَةِ آلَافٍ.

തഥാപി യേ ലോകാസ്തയോരുപദേശമ് അശൃണ്വൻ തേഷാം പ്രായേണ പഞ്ചസഹസ്രാണി ജനാ വ്യശ്വസൻ|

٥ 5 وَحَدَثَ فِي ٱلْغَدِ أَنَّ رُؤَسَاءَهُمْ وَشُيُوخَهُمْ وَكَتَبَتَهُمُ ٱجْتَمَعُوا إِلَى أُورُشَلِيمَ

പരേഽഹനി അധിപതയഃ പ്രാചീനാ അധ്യാപകാശ്ച ഹാനനനാമാ മഹായാജകഃ

٦ 6 مَعَ حَنَّانَ رَئِيسِ ٱلْكَهَنَةِ وَقَيَافَا وَيُوحَنَّا وَٱلْإِسْكَنْدَرِ، وَجَمِيعِ ٱلَّذِينَ كَانُوا مِنْ عَشِيرَةِ رُؤَسَاءِ ٱلْكَهَنَةِ.

കിയഫാ യോഹൻ സികന്ദര ഇത്യാദയോ മഹായാജകസ്യ ജ്ഞാതയഃ സർവ്വേ യിരൂശാലമ്നഗരേ മിലിതാഃ|

٧ 7 وَلَمَّا أَقَامُوهُمَا فِي ٱلْوَسْطِ، جَعَلُوا يَسْأَلُونَهُمَا: «بِأَيَّةِ قُوَّةٍ وَبِأَيِّ ٱسْمٍ صَنَعْتُمَا أَنْتُمَا هَذَا؟».

അനന്തരം പ്രേരിതൗ മധ്യേ സ്ഥാപയിത്വാപൃച്ഛൻ യുവാം കയാ ശക്തയാ വാ കേന നാമ്നാ കർമ്മാണ്യേതാനി കുരുഥഃ?

٨ 8 حِينَئِذٍ ٱمْتَلَأَ بُطْرُسُ مِنَ ٱلرُّوحِ ٱلْقُدُسِ وَقَالَ لَهُمْ: «يَا رُؤَسَاءَ ٱلشَّعْبِ وَشُيُوخَ إِسْرَائِيلَ،

തദാ പിതരഃ പവിത്രേണാത്മനാ പരിപൂർണഃ സൻ പ്രത്യവാദീത്, ഹേ ലോകാനാമ് അധിപതിഗണ ഹേ ഇസ്രായേലീയപ്രാചീനാഃ,

٩ 9 إِنْ كُنَّا نُفْحَصُ ٱلْيَوْمَ عَنْ إِحْسَانٍ إِلَى إِنْسَانٍ سَقِيمٍ، بِمَاذَا شُفِيَ هَذَا،

ഏതസ്യ ദുർബ്ബലമാനുഷസ്യ ഹിതം യത് കർമ്മാക്രിയത, അർഥാത്, സ യേന പ്രകാരേണ സ്വസ്ഥോഭവത് തച്ചേദ് അദ്യാവാം പൃച്ഛഥ,

١٠ 10 فَلْيَكُنْ مَعْلُومًا عِنْدَ جَمِيعِكُمْ وَجَمِيعِ شَعْبِ إِسْرَائِيلَ، أَنَّهُ بِٱسْمِ يَسُوعَ ٱلْمَسِيحِ ٱلنَّاصِرِيِّ، ٱلَّذِي صَلَبْتُمُوهُ أَنْتُمُ، ٱلَّذِي أَقَامَهُ ٱللهُ مِنَ ٱلْأَمْوَاتِ، بِذَاكَ وَقَفَ هَذَا أَمَامَكُمْ صَحِيحًا.

തർഹി സർവ്വ ഇസ്രായേലീയലോകാ യൂയം ജാനീത നാസരതീയോ യോ യീശുഖ്രീഷ്ടഃ ക്രുശേ യുഷ്മാഭിരവിധ്യത യശ്ചേശ്വരേണ ശ്മശാനാദ് ഉത്ഥാപിതഃ, തസ്യ നാമ്നാ ജനോയം സ്വസ്ഥഃ സൻ യുഷ്മാകം സമ്മുഖേ പ്രോത്തിഷ്ഠതി|

١١ 11 هَذَا هُوَ: ٱلْحَجَرُ ٱلَّذِي ٱحْتَقَرْتُمُوهُ أَيُّهَا ٱلْبَنَّاؤُونَ، ٱلَّذِي صَارَ رَأْسَ ٱلزَّاوِيَةِ.

നിചേതൃഭി ര്യുഷ്മാഭിരയം യഃ പ്രസ്തരോഽവജ്ഞാതോഽഭവത് സ പ്രധാനകോണസ്യ പ്രസ്തരോഽഭവത്|

١٢ 12 وَلَيْسَ بِأَحَدٍ غَيْرِهِ ٱلْخَلَاصُ. لِأَنْ لَيْسَ ٱسْمٌ آخَرُ تَحْتَ ٱلسَّمَاءِ، قَدْ أُعْطِيَ بَيْنَ ٱلنَّاسِ، بِهِ يَنْبَغِي أَنْ نَخْلُصَ».

തദ്ഭിന്നാദപരാത് കസ്മാദപി പരിത്രാണം ഭവിതും ന ശക്നോതി, യേന ത്രാണം പ്രാപ്യേത ഭൂമണ്ഡലസ്യലോകാനാം മധ്യേ താദൃശം കിമപി നാമ നാസ്തി|

١٣ 13 فَلَمَّا رَأَوْا مُجَاهَرَةَ بُطْرُسَ وَيُوحَنَّا، وَوَجَدُوا أَنَّهُمَا إِنْسَانَانِ عَدِيمَا ٱلْعِلْمِ وَعَامِّيَّانِ، تَعَجَّبُوا. فَعَرَفُوهُمَا أَنَّهُمَا كَانَا مَعَ يَسُوعَ.

തദാ പിതരയോഹനോരേതാദൃശീമ് അക്ഷേഭതാം ദൃഷ്ട്വാ താവവിദ്വാംസൗ നീചലോകാവിതി ബുദ്ധ്വാ ആശ്ചര്യ്യമ് അമന്യന്ത തൗ ച യീശോഃ സങ്ഗിനൗ ജാതാവിതി ജ്ഞാതുമ് അശക്നുവൻ|

١٤ 14 وَلَكِنْ إِذْ نَظَرُوا ٱلْإِنْسَانَ ٱلَّذِي شُفِيَ وَاقِفًا مَعَهُمَا، لَمْ يَكُنْ لَهُمْ شَيْءٌ يُنَاقِضُونَ بِهِ.

കിന്തു താഭ്യാം സാർദ്ധം തം സ്വസ്ഥമാനുഷം തിഷ്ഠന്തം ദൃഷ്ട്വാ തേ കാമപ്യപരാമ് ആപത്തിം കർത്തം നാശക്നുൻ|

١٥ 15 فَأَمَرُوهُمَا أَنْ يَخْرُجَا إِلَى خَارِجِ ٱلْمَجْمَعِ، وَتَآمَرُوا فِيمَا بَيْنَهُمْ

തദാ തേ സഭാതഃ സ്ഥാനാന്തരം ഗന്തും താൻ ആജ്ഞാപ്യ സ്വയം പരസ്പരമ് ഇതി മന്ത്രണാമകുർവ്വൻ

١٦ 16 قَائِلِينَ: «مَاذَا نَفْعَلُ بِهَذَيْنِ ٱلرَّجُلَيْنِ؟ لِأَنَّهُ ظَاهِرٌ لِجَمِيعِ سُكَّانِ أُورُشَلِيمَ أَنَّ آيَةً مَعْلُومَةً قَدْ جَرَتْ بِأَيْدِيهِمَا، وَلَا نَقْدِرُ أَنْ نُنْكِرَ.

തൗ മാനവൗ പ്രതി കിം കർത്തവ്യം? താവേകം പ്രസിദ്ധമ് ആശ്ചര്യ്യം കർമ്മ കൃതവന്തൗ തദ് യിരൂശാലമ്നിവാസിനാം സർവ്വേഷാം ലോകാനാം സമീപേ പ്രാകാശത തച്ച വയമപഹ്നോതും ന ശക്നുമഃ|

١٧ 17 وَلَكِنْ لِئَلَّا تَشِيعَ أَكْثَرَ فِي ٱلشَّعْبِ، لِنُهَدِّدْهُمَا تَهْدِيدًا أَنْ لَا يُكَلِّمَا أَحَدًا مِنَ ٱلنَّاسِ فِيمَا بَعْدُ بِهَذَا ٱلِٱسْمِ».

കിന്തു ലോകാനാം മധ്യമ് ഏതദ് യഥാ ന വ്യാപ്നോതി തദർഥം തൗ ഭയം പ്രദർശ്യ തേന നാമ്നാ കമപി മനുഷ്യം നോപദിശതമ് ഇതി ദൃഢം നിഷേധാമഃ|

١٨ 18 فَدَعَوْهُمَا وَأَوْصَوْهُمَا أَنْ لَا يَنْطِقَا ٱلْبَتَّةَ، وَلَا يُعَلِّمَا بِٱسْمِ يَسُوعَ.

തതസ്തേ പ്രേരിതാവാഹൂയ ഏതദാജ്ഞാപയൻ ഇതഃ പരം യീശോ ർനാമ്നാ കദാപി കാമപി കഥാം മാ കഥയതം കിമപി നോപദിശഞ്ച|

١٩ 19 فَأَجَابَهُمْ بُطْرُسُ وَيُوحَنَّا وَقَالَا: «إِنْ كَانَ حَقًّا أَمَامَ ٱللهِ أَنْ نَسْمَعَ لَكُمْ أَكْثَرَ مِنَ ٱللهِ، فَٱحْكُمُوا.

തതഃ പിതരയോഹനൗ പ്രത്യവദതാമ് ഈശ്വരസ്യാജ്ഞാഗ്രഹണം വാ യുഷ്മാകമ് ആജ്ഞാഗ്രഹണമ് ഏതയോ ർമധ്യേ ഈശ്വരസ്യ ഗോചരേ കിം വിഹിതം? യൂയം തസ്യ വിവേചനാം കുരുത|

٢٠ 20 لِأَنَّنَا نَحْنُ لَا يُمْكِنُنَا أَنْ لَا نَتَكَلَّمَ بِمَا رَأَيْنَا وَسَمِعْنَا».

വയം യദ് അപശ്യാമ യദശൃണുമ ച തന്ന പ്രചാരയിഷ്യാമ ഏതത് കദാപി ഭവിതും ന ശക്നോതി|

٢١ 21 وَبَعْدَمَا هَدَّدُوهُمَا أَيْضًا أَطْلَقُوهُمَا، إِذْ لَمْ يَجِدُوا ٱلْبَتَّةَ كَيْفَ يُعَاقِبُونَهُمَا بِسَبَبِ ٱلشَّعْبِ، لِأَنَّ ٱلْجَمِيعَ كَانُوا يُمَجِّدُونَ ٱللهَ عَلَى مَا جَرَى،

യദഘടത തദ് ദൃഷ്ടാ സർവ്വേ ലോകാ ഈശ്വരസ്യ ഗുണാൻ അന്വവദൻ തസ്മാത് ലോകഭയാത് തൗ ദണ്ഡയിതും കമപ്യുപായം ന പ്രാപ്യ തേ പുനരപി തർജയിത്വാ താവത്യജൻ|

٢٢ 22 لِأَنَّ ٱلْإِنْسَانَ ٱلَّذِي صَارَتْ فِيهِ آيَةُ ٱلشِّفَاءِ هَذِهِ، كَانَ لَهُ أَكْثَرُ مِنْ أَرْبَعِينَ سَنَةً.

യസ്യ മാനുഷസ്യൈതത് സ്വാസ്ഥ്യകരണമ് ആശ്ചര്യ്യം കർമ്മാക്രിയത തസ്യ വയശ്ചത്വാരിംശദ്വത്സരാ വ്യതീതാഃ|

٢٣ 23 وَلَمَّا أُطْلِقَا أَتَيَا إِلَى رُفَقَائِهِمَا وَأَخْبَرَاهُمْ بِكُلِّ مَا قَالَهُ لَهُمَا رُؤَسَاءُ ٱلْكَهَنَةِ وَٱلشُّيُوخُ.

തതഃ പരം തൗ വിസൃഷ്ടൗ സന്തൗ സ്വസങ്ഗിനാം സന്നിധിം ഗത്വാ പ്രധാനയാജകൈഃ പ്രാചീനലോകൈശ്ച പ്രോക്താഃ സർവ്വാഃ കഥാ ജ്ഞാപിതവന്തൗ|

٢٤ 24 فَلَمَّا سَمِعُوا، رَفَعُوا بِنَفْسٍ وَاحِدَةٍ صَوْتًا إِلَى ٱللهِ وَقَالُوا: «أَيُّهَا ٱلسَّيِّدُ، أَنْتَ هُوَ ٱلْإِلَهُ ٱلصَّانِعُ ٱلسَّمَاءَ وَٱلْأَرْضَ وَٱلْبَحْرَ وَكُلَّ مَا فِيهَا،

തച്ഛ്രുത്വാ സർവ്വ ഏകചിത്തീഭൂയ ഈശ്വരമുദ്ദിശ്യ പ്രോച്ചൈരേതത് പ്രാർഥയന്ത, ഹേ പ്രഭോ ഗഗണപൃഥിവീപയോധീനാം തേഷു ച യദ്യദ് ആസ്തേ തേഷാം സ്രഷ്ടേശ്വരസ്ത്വം|

٢٥ 25 ٱلْقَائِلُ بِفَمِ دَاوُدَ فَتَاكَ: لِمَاذَا ٱرْتَجَّتِ ٱلْأُمَمُ وَتَفَكَّرَ ٱلشُّعُوبُ بِٱلْبَاطِلِ؟

ത്വം നിജസേവകേന ദായൂദാ വാക്യമിദമ് ഉവചിഥ, മനുഷ്യാ അന്യദേശീയാഃ കുർവ്വന്തി കലഹം കുതഃ| ലോകാഃ സർവ്വേ കിമർഥം വാ ചിന്താം കുർവ്വന്തി നിഷ്ഫലാം|

٢٦ 26 قَامَتْ مُلُوكُ ٱلْأَرْضِ، وَٱجْتَمَعَ ٱلرُّؤَسَاءُ مَعًا عَلَى ٱلرَّبِّ وَعَلَى مَسِيحِهِ.

പരമേശസ്യ തേനൈവാഭിഷിക്തസ്യ ജനസ്യ ച| വിരുദ്ധമഭിതിഷ്ഠന്തി പൃഥിവ്യാഃ പതയഃ കുതഃ||

٢٧ 27 لِأَنَّهُ بِٱلْحَقِيقَةِ ٱجْتَمَعَ عَلَى فَتَاكَ ٱلْقُدُّوسِ يَسُوعَ، ٱلَّذِي مَسَحْتَهُ، هِيرُودُسُ وَبِيلَاطُسُ ٱلْبُنْطِيُّ مَعَ أُمَمٍ وَشُعُوبِ إِسْرَائِيلَ،

ഫലതസ്തവ ഹസ്തേന മന്ത്രണയാ ച പൂർവ്വ യദ്യത് സ്ഥിരീകൃതം തദ് യഥാ സിദ്ധം ഭവതി തദർഥം ത്വം യമ് അഥിഷിക്തവാൻ സ ഏവ പവിത്രോ യീശുസ്തസ്യ പ്രാതികൂല്യേന ഹേരോദ് പന്തീയപീലാതോ

٢٨ 28 لِيَفْعَلُوا كُلَّ مَا سَبَقَتْ فَعَيَّنَتْ يَدُكَ وَمَشُورَتُكَ أَنْ يَكُونَ.

ഽന്യദേശീയലോകാ ഇസ്രായേല്ലോകാശ്ച സർവ്വ ഏതേ സഭായാമ് അതിഷ്ഠൻ|

٢٩ 29 وَٱلْآنَ يَارَبُّ، ٱنْظُرْ إِلَى تَهْدِيدَاتِهِمْ، وَٱمْنَحْ عَبِيدَكَ أَنْ يَتَكَلَّمُوا بِكَلَامِكَ بِكُلِّ مُجَاهَرَةٍ،

ഹേ പരമേശ്വര അധുനാ തേഷാം തർജനം ഗർജനഞ്ച ശൃണു;

٣٠ 30 بِمَدِّ يَدِكَ لِلشِّفَاءِ، وَلْتُجْرَ آيَاتٌ وَعَجَائِبُ بِٱسْمِ فَتَاكَ ٱلْقُدُّوسِ يَسُوعَ».

തഥാ സ്വാസ്ഥ്യകരണകർമ്മണാ തവ ബാഹുബലപ്രകാശപൂർവ്വകം തവ സേവകാൻ നിർഭയേന തവ വാക്യം പ്രചാരയിതും തവ പവിത്രപുത്രസ്യ യീശോ ർനാമ്നാ ആശ്ചര്യ്യാണ്യസമ്ഭവാനി ച കർമ്മാണി കർത്തുഞ്ചാജ്ഞാപയ|

٣١ 31 وَلَمَّا صَلَّوْا تَزَعْزَعَ ٱلْمَكَانُ ٱلَّذِي كَانُوا مُجْتَمِعِينَ فِيهِ، وَٱمْتَلَأَ ٱلْجَمِيعُ مِنَ ٱلرُّوحِ ٱلْقُدُسِ، وَكَانُوا يَتَكَلَّمُونَ بِكَلَامِ ٱللهِ بِمُجَاهَرَةٍ.

ഇത്ഥം പ്രാർഥനയാ യത്ര സ്ഥാനേ തേ സഭായാമ് ആസൻ തത് സ്ഥാനം പ്രാകമ്പത; തതഃ സർവ്വേ പവിത്രേണാത്മനാ പരിപൂർണാഃ സന്ത ഈശ്വരസ്യ കഥാമ് അക്ഷോഭേണ പ്രാചാരയൻ|

٣٢ 32 وَكَانَ لِجُمْهُورِ ٱلَّذِينَ آمَنُوا قَلْبٌ وَاحِدٌ وَنَفْسٌ وَاحِدَةٌ، وَلَمْ يَكُنْ أَحَدٌ يَقُولُ إِنَّ شَيْئًا مِنْ أَمْوَالِهِ لَهُ، بَلْ كَانَ عِنْدَهُمْ كُلُّ شَيْءٍ مُشْتَرَكًا.

അപരഞ്ച പ്രത്യയകാരിലോകസമൂഹാ ഏകമനസ ഏകചിത്തീഭൂയ സ്ഥിതാഃ| തേഷാം കേപി നിജസമ്പത്തിം സ്വീയാം നാജാനൻ കിന്തു തേഷാം സർവ്വാഃ സമ്പത്ത്യഃ സാധാരണ്യേന സ്ഥിതാഃ|

٣٣ 33 وَبِقُوَّةٍ عَظِيمَةٍ كَانَ ٱلرُّسُلُ يُؤَدُّونَ ٱلشَّهَادَةَ بِقِيَامَةِ ٱلرَّبِّ يَسُوعَ، وَنِعْمَةٌ عَظِيمَةٌ كَانَتْ عَلَى جَمِيعِهِمْ،

അന്യച്ച പ്രേരിതാ മഹാശക്തിപ്രകാശപൂർവ്വകം പ്രഭോ ര്യീശോരുത്ഥാനേ സാക്ഷ്യമ് അദദുഃ, തേഷു സർവ്വേഷു മഹാനുഗ്രഹോഽഭവച്ച|

٣٤ 34 إِذْ لَمْ يَكُنْ فِيهِمْ أَحَدٌ مُحْتَاجًا، لِأَنَّ كُلَّ ٱلَّذِينَ كَانُوا أَصْحَابَ حُقُولٍ أَوْ بُيُوتٍ كَانُوا يَبِيعُونَهَا، وَيَأْتُونَ بِأَثْمَانِ ٱلْمَبِيعَاتِ،

തേഷാം മധ്യേ കസ്യാപി ദ്രവ്യന്യൂനതാ നാഭവദ് യതസ്തേഷാം ഗൃഹഭൂമ്യാദ്യാ യാഃ സമ്പത്തയ ആസൻ താ വിക്രീയ

٣٥ 35 وَيَضَعُونَهَا عِنْدَ أَرْجُلِ ٱلرُّسُلِ، فَكَانَ يُوزَّعُ عَلَى كُلِّ أَحَدٍ كَمَا يَكُونُ لَهُ ٱحْتِيَاجٌ.

തന്മൂല്യമാനീയ പ്രേരിതാനാം ചരണേഷു തൈഃ സ്ഥാപിതം; തതഃ പ്രത്യേകശഃ പ്രയോജനാനുസാരേണ ദത്തമഭവത്|

٣٦ 36 وَيُوسُفُ ٱلَّذِي دُعِيَ مِنَ ٱلرُّسُلِ بَرْنَابَا، ٱلَّذِي يُتَرْجَمُ ٱبْنَ ٱلْوَعْظِ، وَهُوَ لَاوِيٌّ قُبْرُسِيُّ ٱلْجِنْسِ،

വിശേഷതഃ കുപ്രോപദ്വീപീയോ യോസിനാമകോ ലേവിവംശജാത ഏകോ ജനോ ഭൂമ്യധികാരീ, യം പ്രേരിതാ ബർണബ്ബാ അർഥാത് സാന്ത്വനാദായക ഇത്യുക്ത്വാ സമാഹൂയൻ,

٣٧ 37 إِذْ كَانَ لَهُ حَقْلٌ بَاعَهُ، وَأَتَى بِٱلدَّرَاهِمِ وَوَضَعَهَا عِنْدَ أَرْجُلِ ٱلرُّسُلِ.

സ ജനോ നിജഭൂമിം വിക്രീയ തന്മൂല്യമാനീയ പ്രേരിതാനാം ചരണേഷു സ്ഥാപിതവാൻ|