أعمال 4

١ 1 وَبَيْنَمَا هُمَا يُخَاطِبَانِ ٱلشَّعْبَ، أَقْبَلَ عَلَيْهِمَا ٱلْكَهَنَةُ وَقَائِدُ جُنْدِ ٱلْهَيْكَلِ وَٱلصَّدُّوقِيُّونَ،

យស្មិន៑ សមយេ បិតរយោហនៅ លោកាន៑ ឧបទិឝតស្តស្មិន៑ សមយេ យាជកា មន្ទិរស្យ សេនាបតយះ សិទូកីគណឝ្ច

٢ 2 مُتَضَجِّرِينَ مِنْ تَعْلِيمِهِمَا ٱلشَّعْبَ، وَنِدَائِهِمَا فِي يَسُوعَ بِٱلْقِيَامَةِ مِنَ ٱلْأَمْوَاتِ.

តយោរ៑ ឧបទេឝករណេ ខ្រីឞ្ដស្យោត្ថានម៑ ឧបលក្ឞ្យ សវ៌្វេឞាំ ម្ឫតានាម៑ ឧត្ថានប្រស្តាវេ ច វ្យគ្រាះ សន្តស្តាវុបាគមន៑។

٣ 3 فَأَلْقَوْا عَلَيْهِمَا ٱلْأَيَادِيَ وَوَضَعُوهُمَا فِي حَبْسٍ إِلَى ٱلْغَدِ، لِأَنَّهُ كَانَ قَدْ صَارَ ٱلْمَسَاءُ.

តៅ ធ្ឫត្វា ទិនាវសានការណាត៑ បរទិនបយ៌្យនន្តំ រុទ្ធ្វា ស្ថាបិតវន្តះ។

٤ 4 وَكَثِيرُونَ مِنَ ٱلَّذِينَ سَمِعُوا ٱلْكَلِمَةَ آمَنُوا، وَصَارَ عَدَدُ ٱلرِّجَالِ نَحْوَ خَمْسَةِ آلَافٍ.

តថាបិ យេ លោកាស្តយោរុបទេឝម៑ អឝ្ឫណ្វន៑ តេឞាំ ប្រាយេណ បញ្ចសហស្រាណិ ជនា វ្យឝ្វសន៑។

٥ 5 وَحَدَثَ فِي ٱلْغَدِ أَنَّ رُؤَسَاءَهُمْ وَشُيُوخَهُمْ وَكَتَبَتَهُمُ ٱجْتَمَعُوا إِلَى أُورُشَلِيمَ

បរេៜហនិ អធិបតយះ ប្រាចីនា អធ្យាបកាឝ្ច ហានននាមា មហាយាជកះ

٦ 6 مَعَ حَنَّانَ رَئِيسِ ٱلْكَهَنَةِ وَقَيَافَا وَيُوحَنَّا وَٱلْإِسْكَنْدَرِ، وَجَمِيعِ ٱلَّذِينَ كَانُوا مِنْ عَشِيرَةِ رُؤَسَاءِ ٱلْكَهَنَةِ.

កិយផា យោហន៑ សិកន្ទរ ឥត្យាទយោ មហាយាជកស្យ ជ្ញាតយះ សវ៌្វេ យិរូឝាលម្នគរេ មិលិតាះ។

٧ 7 وَلَمَّا أَقَامُوهُمَا فِي ٱلْوَسْطِ، جَعَلُوا يَسْأَلُونَهُمَا: «بِأَيَّةِ قُوَّةٍ وَبِأَيِّ ٱسْمٍ صَنَعْتُمَا أَنْتُمَا هَذَا؟».

អនន្តរំ ប្រេរិតៅ មធ្យេ ស្ថាបយិត្វាប្ឫច្ឆន៑ យុវាំ កយា ឝក្តយា វា កេន នាម្នា កម៌្មាណ្យេតានិ កុរុថះ?

٨ 8 حِينَئِذٍ ٱمْتَلَأَ بُطْرُسُ مِنَ ٱلرُّوحِ ٱلْقُدُسِ وَقَالَ لَهُمْ: «يَا رُؤَسَاءَ ٱلشَّعْبِ وَشُيُوخَ إِسْرَائِيلَ،

តទា បិតរះ បវិត្រេណាត្មនា បរិបូណ៌ះ សន៑ ប្រត្យវាទីត៑, ហេ លោកានាម៑ អធិបតិគណ ហេ ឥស្រាយេលីយប្រាចីនាះ,

٩ 9 إِنْ كُنَّا نُفْحَصُ ٱلْيَوْمَ عَنْ إِحْسَانٍ إِلَى إِنْسَانٍ سَقِيمٍ، بِمَاذَا شُفِيَ هَذَا،

ឯតស្យ ទុព៌្ពលមានុឞស្យ ហិតំ យត៑ កម៌្មាក្រិយត, អត៌្ហាត៑, ស យេន ប្រការេណ ស្វស្ថោភវត៑ តច្ចេទ៑ អទ្យាវាំ ប្ឫច្ឆថ,

١٠ 10 فَلْيَكُنْ مَعْلُومًا عِنْدَ جَمِيعِكُمْ وَجَمِيعِ شَعْبِ إِسْرَائِيلَ، أَنَّهُ بِٱسْمِ يَسُوعَ ٱلْمَسِيحِ ٱلنَّاصِرِيِّ، ٱلَّذِي صَلَبْتُمُوهُ أَنْتُمُ، ٱلَّذِي أَقَامَهُ ٱللهُ مِنَ ٱلْأَمْوَاتِ، بِذَاكَ وَقَفَ هَذَا أَمَامَكُمْ صَحِيحًا.

តហ៌ិ សវ៌្វ ឥស្រាយេលីយលោកា យូយំ ជានីត នាសរតីយោ យោ យីឝុខ្រីឞ្ដះ ក្រុឝេ យុឞ្មាភិរវិធ្យត យឝ្ចេឝ្វរេណ ឝ្មឝានាទ៑ ឧត្ថាបិតះ, តស្យ នាម្នា ជនោយំ ស្វស្ថះ សន៑ យុឞ្មាកំ សម្មុខេ ប្រោត្តិឞ្ឋតិ។

١١ 11 هَذَا هُوَ: ٱلْحَجَرُ ٱلَّذِي ٱحْتَقَرْتُمُوهُ أَيُّهَا ٱلْبَنَّاؤُونَ، ٱلَّذِي صَارَ رَأْسَ ٱلزَّاوِيَةِ.

និចេត្ឫភិ រ្យុឞ្មាភិរយំ យះ ប្រស្តរោៜវជ្ញាតោៜភវត៑ ស ប្រធានកោណស្យ ប្រស្តរោៜភវត៑។

١٢ 12 وَلَيْسَ بِأَحَدٍ غَيْرِهِ ٱلْخَلَاصُ. لِأَنْ لَيْسَ ٱسْمٌ آخَرُ تَحْتَ ٱلسَّمَاءِ، قَدْ أُعْطِيَ بَيْنَ ٱلنَّاسِ، بِهِ يَنْبَغِي أَنْ نَخْلُصَ».

តទ្ភិន្នាទបរាត៑ កស្មាទបិ បរិត្រាណំ ភវិតុំ ន ឝក្នោតិ, យេន ត្រាណំ ប្រាប្យេត ភូមណ្ឌលស្យលោកានាំ មធ្យេ តាទ្ឫឝំ កិមបិ នាម នាស្តិ។

١٣ 13 فَلَمَّا رَأَوْا مُجَاهَرَةَ بُطْرُسَ وَيُوحَنَّا، وَوَجَدُوا أَنَّهُمَا إِنْسَانَانِ عَدِيمَا ٱلْعِلْمِ وَعَامِّيَّانِ، تَعَجَّبُوا. فَعَرَفُوهُمَا أَنَّهُمَا كَانَا مَعَ يَسُوعَ.

តទា បិតរយោហនោរេតាទ្ឫឝីម៑ អក្ឞេភតាំ ទ្ឫឞ្ដ្វា តាវវិទ្វាំសៅ នីចលោកាវិតិ ពុទ្ធ្វា អាឝ្ចយ៌្យម៑ អមន្យន្ត តៅ ច យីឝោះ សង្គិនៅ ជាតាវិតិ ជ្ញាតុម៑ អឝក្នុវន៑។

١٤ 14 وَلَكِنْ إِذْ نَظَرُوا ٱلْإِنْسَانَ ٱلَّذِي شُفِيَ وَاقِفًا مَعَهُمَا، لَمْ يَكُنْ لَهُمْ شَيْءٌ يُنَاقِضُونَ بِهِ.

កិន្តុ តាភ្យាំ សាទ៌្ធំ តំ ស្វស្ថមានុឞំ តិឞ្ឋន្តំ ទ្ឫឞ្ដ្វា តេ កាមប្យបរាម៑ អាបត្តិំ កត៌្តំ នាឝក្នុន៑។

١٥ 15 فَأَمَرُوهُمَا أَنْ يَخْرُجَا إِلَى خَارِجِ ٱلْمَجْمَعِ، وَتَآمَرُوا فِيمَا بَيْنَهُمْ

តទា តេ សភាតះ ស្ថានាន្តរំ គន្តុំ តាន៑ អាជ្ញាប្យ ស្វយំ បរស្បរម៑ ឥតិ មន្ត្រណាមកុវ៌្វន្

١٦ 16 قَائِلِينَ: «مَاذَا نَفْعَلُ بِهَذَيْنِ ٱلرَّجُلَيْنِ؟ لِأَنَّهُ ظَاهِرٌ لِجَمِيعِ سُكَّانِ أُورُشَلِيمَ أَنَّ آيَةً مَعْلُومَةً قَدْ جَرَتْ بِأَيْدِيهِمَا، وَلَا نَقْدِرُ أَنْ نُنْكِرَ.

តៅ មានវៅ ប្រតិ កិំ កត៌្តវ្យំ? តាវេកំ ប្រសិទ្ធម៑ អាឝ្ចយ៌្យំ កម៌្ម ក្ឫតវន្តៅ តទ៑ យិរូឝាលម្និវាសិនាំ សវ៌្វេឞាំ លោកានាំ សមីបេ ប្រាកាឝត តច្ច វយមបហ្នោតុំ ន ឝក្នុមះ។

١٧ 17 وَلَكِنْ لِئَلَّا تَشِيعَ أَكْثَرَ فِي ٱلشَّعْبِ، لِنُهَدِّدْهُمَا تَهْدِيدًا أَنْ لَا يُكَلِّمَا أَحَدًا مِنَ ٱلنَّاسِ فِيمَا بَعْدُ بِهَذَا ٱلِٱسْمِ».

កិន្តុ លោកានាំ មធ្យម៑ ឯតទ៑ យថា ន វ្យាប្នោតិ តទត៌្ហំ តៅ ភយំ ប្រទឝ៌្យ តេន នាម្នា កមបិ មនុឞ្យំ នោបទិឝតម៑ ឥតិ ទ្ឫឍំ និឞេធាមះ។

١٨ 18 فَدَعَوْهُمَا وَأَوْصَوْهُمَا أَنْ لَا يَنْطِقَا ٱلْبَتَّةَ، وَلَا يُعَلِّمَا بِٱسْمِ يَسُوعَ.

តតស្តេ ប្រេរិតាវាហូយ ឯតទាជ្ញាបយន៑ ឥតះ បរំ យីឝោ រ្នាម្នា កទាបិ កាមបិ កថាំ មា កថយតំ កិមបិ នោបទិឝញ្ច។

١٩ 19 فَأَجَابَهُمْ بُطْرُسُ وَيُوحَنَّا وَقَالَا: «إِنْ كَانَ حَقًّا أَمَامَ ٱللهِ أَنْ نَسْمَعَ لَكُمْ أَكْثَرَ مِنَ ٱللهِ، فَٱحْكُمُوا.

តតះ បិតរយោហនៅ ប្រត្យវទតាម៑ ឦឝ្វរស្យាជ្ញាគ្រហណំ វា យុឞ្មាកម៑ អាជ្ញាគ្រហណម៑ ឯតយោ រ្មធ្យេ ឦឝ្វរស្យ គោចរេ កិំ វិហិតំ? យូយំ តស្យ វិវេចនាំ កុរុត។

٢٠ 20 لِأَنَّنَا نَحْنُ لَا يُمْكِنُنَا أَنْ لَا نَتَكَلَّمَ بِمَا رَأَيْنَا وَسَمِعْنَا».

វយំ យទ៑ អបឝ្យាម យទឝ្ឫណុម ច តន្ន ប្រចារយិឞ្យាម ឯតត៑ កទាបិ ភវិតុំ ន ឝក្នោតិ។

٢١ 21 وَبَعْدَمَا هَدَّدُوهُمَا أَيْضًا أَطْلَقُوهُمَا، إِذْ لَمْ يَجِدُوا ٱلْبَتَّةَ كَيْفَ يُعَاقِبُونَهُمَا بِسَبَبِ ٱلشَّعْبِ، لِأَنَّ ٱلْجَمِيعَ كَانُوا يُمَجِّدُونَ ٱللهَ عَلَى مَا جَرَى،

យទឃដត តទ៑ ទ្ឫឞ្ដា សវ៌្វេ លោកា ឦឝ្វរស្យ គុណាន៑ អន្វវទន៑ តស្មាត៑ លោកភយាត៑ តៅ ទណ្ឌយិតុំ កមប្យុបាយំ ន ប្រាប្យ តេ បុនរបិ តជ៌យិត្វា តាវត្យជន៑។

٢٢ 22 لِأَنَّ ٱلْإِنْسَانَ ٱلَّذِي صَارَتْ فِيهِ آيَةُ ٱلشِّفَاءِ هَذِهِ، كَانَ لَهُ أَكْثَرُ مِنْ أَرْبَعِينَ سَنَةً.

យស្យ មានុឞស្យៃតត៑ ស្វាស្ថ្យករណម៑ អាឝ្ចយ៌្យំ កម៌្មាក្រិយត តស្យ វយឝ្ចត្វារិំឝទ្វត្សរា វ្យតីតាះ។

٢٣ 23 وَلَمَّا أُطْلِقَا أَتَيَا إِلَى رُفَقَائِهِمَا وَأَخْبَرَاهُمْ بِكُلِّ مَا قَالَهُ لَهُمَا رُؤَسَاءُ ٱلْكَهَنَةِ وَٱلشُّيُوخُ.

តតះ បរំ តៅ វិស្ឫឞ្ដៅ សន្តៅ ស្វសង្គិនាំ សន្និធិំ គត្វា ប្រធានយាជកៃះ ប្រាចីនលោកៃឝ្ច ប្រោក្តាះ សវ៌្វាះ កថា ជ្ញាបិតវន្តៅ។

٢٤ 24 فَلَمَّا سَمِعُوا، رَفَعُوا بِنَفْسٍ وَاحِدَةٍ صَوْتًا إِلَى ٱللهِ وَقَالُوا: «أَيُّهَا ٱلسَّيِّدُ، أَنْتَ هُوَ ٱلْإِلَهُ ٱلصَّانِعُ ٱلسَّمَاءَ وَٱلْأَرْضَ وَٱلْبَحْرَ وَكُلَّ مَا فِيهَا،

តច្ឆ្រុត្វា សវ៌្វ ឯកចិត្តីភូយ ឦឝ្វរមុទ្ទិឝ្យ ប្រោច្ចៃរេតត៑ ប្រាត៌្ហយន្ត, ហេ ប្រភោ គគណប្ឫថិវីបយោធីនាំ តេឞុ ច យទ្យទ៑ អាស្តេ តេឞាំ ស្រឞ្ដេឝ្វរស្ត្វំ។

٢٥ 25 ٱلْقَائِلُ بِفَمِ دَاوُدَ فَتَاكَ: لِمَاذَا ٱرْتَجَّتِ ٱلْأُمَمُ وَتَفَكَّرَ ٱلشُّعُوبُ بِٱلْبَاطِلِ؟

ត្វំ និជសេវកេន ទាយូទា វាក្យមិទម៑ ឧវចិថ, មនុឞ្យា អន្យទេឝីយាះ កុវ៌្វន្តិ កលហំ កុតះ។ លោកាះ សវ៌្វេ កិមត៌្ហំ វា ចិន្តាំ កុវ៌្វន្តិ និឞ្ផលាំ។

٢٦ 26 قَامَتْ مُلُوكُ ٱلْأَرْضِ، وَٱجْتَمَعَ ٱلرُّؤَسَاءُ مَعًا عَلَى ٱلرَّبِّ وَعَلَى مَسِيحِهِ.

បរមេឝស្យ តេនៃវាភិឞិក្តស្យ ជនស្យ ច។ វិរុទ្ធមភិតិឞ្ឋន្តិ ប្ឫថិវ្យាះ បតយះ កុតះ៕

٢٧ 27 لِأَنَّهُ بِٱلْحَقِيقَةِ ٱجْتَمَعَ عَلَى فَتَاكَ ٱلْقُدُّوسِ يَسُوعَ، ٱلَّذِي مَسَحْتَهُ، هِيرُودُسُ وَبِيلَاطُسُ ٱلْبُنْطِيُّ مَعَ أُمَمٍ وَشُعُوبِ إِسْرَائِيلَ،

ផលតស្តវ ហស្តេន មន្ត្រណយា ច បូវ៌្វ យទ្យត៑ ស្ថិរីក្ឫតំ តទ៑ យថា សិទ្ធំ ភវតិ តទត៌្ហំ ត្វំ យម៑ អថិឞិក្តវាន៑ ស ឯវ បវិត្រោ យីឝុស្តស្យ ប្រាតិកូល្យេន ហេរោទ៑ បន្តីយបីលាតោ

٢٨ 28 لِيَفْعَلُوا كُلَّ مَا سَبَقَتْ فَعَيَّنَتْ يَدُكَ وَمَشُورَتُكَ أَنْ يَكُونَ.

ៜន្យទេឝីយលោកា ឥស្រាយេល្លោកាឝ្ច សវ៌្វ ឯតេ សភាយាម៑ អតិឞ្ឋន៑។

٢٩ 29 وَٱلْآنَ يَارَبُّ، ٱنْظُرْ إِلَى تَهْدِيدَاتِهِمْ، وَٱمْنَحْ عَبِيدَكَ أَنْ يَتَكَلَّمُوا بِكَلَامِكَ بِكُلِّ مُجَاهَرَةٍ،

ហេ បរមេឝ្វរ អធុនា តេឞាំ តជ៌នំ គជ៌នញ្ច ឝ្ឫណុ;

٣٠ 30 بِمَدِّ يَدِكَ لِلشِّفَاءِ، وَلْتُجْرَ آيَاتٌ وَعَجَائِبُ بِٱسْمِ فَتَاكَ ٱلْقُدُّوسِ يَسُوعَ».

តថា ស្វាស្ថ្យករណកម៌្មណា តវ ពាហុពលប្រកាឝបូវ៌្វកំ តវ សេវកាន៑ និព៌្ហយេន តវ វាក្យំ ប្រចារយិតុំ តវ បវិត្របុត្រស្យ យីឝោ រ្នាម្នា អាឝ្ចយ៌្យាណ្យសម្ភវានិ ច កម៌្មាណិ កត៌្តុញ្ចាជ្ញាបយ។

٣١ 31 وَلَمَّا صَلَّوْا تَزَعْزَعَ ٱلْمَكَانُ ٱلَّذِي كَانُوا مُجْتَمِعِينَ فِيهِ، وَٱمْتَلَأَ ٱلْجَمِيعُ مِنَ ٱلرُّوحِ ٱلْقُدُسِ، وَكَانُوا يَتَكَلَّمُونَ بِكَلَامِ ٱللهِ بِمُجَاهَرَةٍ.

ឥត្ថំ ប្រាត៌្ហនយា យត្រ ស្ថានេ តេ សភាយាម៑ អាសន៑ តត៑ ស្ថានំ ប្រាកម្បត; តតះ សវ៌្វេ បវិត្រេណាត្មនា បរិបូណ៌ាះ សន្ត ឦឝ្វរស្យ កថាម៑ អក្ឞោភេណ ប្រាចារយន៑។

٣٢ 32 وَكَانَ لِجُمْهُورِ ٱلَّذِينَ آمَنُوا قَلْبٌ وَاحِدٌ وَنَفْسٌ وَاحِدَةٌ، وَلَمْ يَكُنْ أَحَدٌ يَقُولُ إِنَّ شَيْئًا مِنْ أَمْوَالِهِ لَهُ، بَلْ كَانَ عِنْدَهُمْ كُلُّ شَيْءٍ مُشْتَرَكًا.

អបរញ្ច ប្រត្យយការិលោកសមូហា ឯកមនស ឯកចិត្តីភូយ ស្ថិតាះ។ តេឞាំ កេបិ និជសម្បត្តិំ ស្វីយាំ នាជានន៑ កិន្តុ តេឞាំ សវ៌្វាះ សម្បត្ត្យះ សាធារណ្យេន ស្ថិតាះ។

٣٣ 33 وَبِقُوَّةٍ عَظِيمَةٍ كَانَ ٱلرُّسُلُ يُؤَدُّونَ ٱلشَّهَادَةَ بِقِيَامَةِ ٱلرَّبِّ يَسُوعَ، وَنِعْمَةٌ عَظِيمَةٌ كَانَتْ عَلَى جَمِيعِهِمْ،

អន្យច្ច ប្រេរិតា មហាឝក្តិប្រកាឝបូវ៌្វកំ ប្រភោ រ្យីឝោរុត្ថានេ សាក្ឞ្យម៑ អទទុះ, តេឞុ សវ៌្វេឞុ មហានុគ្រហោៜភវច្ច។

٣٤ 34 إِذْ لَمْ يَكُنْ فِيهِمْ أَحَدٌ مُحْتَاجًا، لِأَنَّ كُلَّ ٱلَّذِينَ كَانُوا أَصْحَابَ حُقُولٍ أَوْ بُيُوتٍ كَانُوا يَبِيعُونَهَا، وَيَأْتُونَ بِأَثْمَانِ ٱلْمَبِيعَاتِ،

តេឞាំ មធ្យេ កស្យាបិ ទ្រវ្យន្យូនតា នាភវទ៑ យតស្តេឞាំ គ្ឫហភូម្យាទ្យា យាះ សម្បត្តយ អាសន៑ តា វិក្រីយ

٣٥ 35 وَيَضَعُونَهَا عِنْدَ أَرْجُلِ ٱلرُّسُلِ، فَكَانَ يُوزَّعُ عَلَى كُلِّ أَحَدٍ كَمَا يَكُونُ لَهُ ٱحْتِيَاجٌ.

តន្មូល្យមានីយ ប្រេរិតានាំ ចរណេឞុ តៃះ ស្ថាបិតំ; តតះ ប្រត្យេកឝះ ប្រយោជនានុសារេណ ទត្តមភវត៑។

٣٦ 36 وَيُوسُفُ ٱلَّذِي دُعِيَ مِنَ ٱلرُّسُلِ بَرْنَابَا، ٱلَّذِي يُتَرْجَمُ ٱبْنَ ٱلْوَعْظِ، وَهُوَ لَاوِيٌّ قُبْرُسِيُّ ٱلْجِنْسِ،

វិឝេឞតះ កុប្រោបទ្វីបីយោ យោសិនាមកោ លេវិវំឝជាត ឯកោ ជនោ ភូម្យធិការី, យំ ប្រេរិតា ពណ៌ព្ពា អត៌្ហាត៑ សាន្ត្វនាទាយក ឥត្យុក្ត្វា សមាហូយន៑,

٣٧ 37 إِذْ كَانَ لَهُ حَقْلٌ بَاعَهُ، وَأَتَى بِٱلدَّرَاهِمِ وَوَضَعَهَا عِنْدَ أَرْجُلِ ٱلرُّسُلِ.

ស ជនោ និជភូមិំ វិក្រីយ តន្មូល្យមានីយ ប្រេរិតានាំ ចរណេឞុ ស្ថាបិតវាន៑។