أعمال 27
| فَلَمَّا ٱسْتَقَرَّ ٱلرَّأْيُ أَنْ نُسَافِرَ فِي ٱلْبَحْرِ إِلَى إِيطَالِيَا، سَلَّمُوا بُولُسَ وَأَسْرَى آخَرِينَ إِلَى قَائِدِ مِئَةٍ مِنْ كَتِيبَةِ أُوغُسْطُسَ ٱسْمُهُ يُولِيُوسُ. | ١ 1 |
ജലപഥേനാസ്മാകമ് ഇതോലിയാദേശം പ്രതി യാത്രായാം നിശ്ചിതായാം സത്യാം തേ യൂലിയനാമ്നോ മഹാരാജസ്യ സംഘാതാന്തർഗതസ്യ സേനാപതേഃ സമീപേ പൗലം തദന്യാൻ കതിനയജനാംശ്ച സമാർപയൻ|
| فَصَعِدْنَا إِلَى سَفِينَةٍ أَدْرَامِيتِينِيَّةٍ، وَأَقْلَعْنَا مُزْمِعِينَ أَنْ نُسَافِرَ مَارِّينَ بِٱلْمَوَاضِعِ ٱلَّتِي فِي أَسِيَّا. وَكَانَ مَعَنَا أَرِسْتَرْخُسُ، رَجُلٌ مَكِدُونِيٌّ مِنْ تَسَالُونِيكِي. | ٢ 2 |
വയമ് ആദ്രാമുത്തീയം പോതമേകമ് ആരുഹ്യ ആശിയാദേശസ്യ തടസമീപേന യാതും മതിം കൃത്വാ ലങ്ഗരമ് ഉത്ഥാപ്യ പോതമ് അമോചയാമ; മാകിദനിയാദേശസ്ഥഥിഷലനീകീനിവാസ്യാരിസ്താർഖനാമാ കശ്ചിദ് ജനോഽസ്മാഭിഃ സാർദ്ധമ് ആസീത്|
| وَفِي ٱلْيَوْمِ ٱلْآخَرِ أَقْبَلْنَا إِلَى صَيْدَاءَ، فَعَامَلَ يُولِيُوسُ بُولُسَ بِٱلرِّفْقِ، وَأَذِنَ أَنْ يَذْهَبَ إِلَى أَصْدِقَائِهِ لِيَحْصُلَ عَلَى عِنَايَةٍ مِنْهُمْ. | ٣ 3 |
പരസ്മിൻ ദിവസേ ഽസ്മാഭിഃ സീദോന്നഗരേ പോതേ ലാഗിതേ തത്ര യൂലിയഃ സേനാപതിഃ പൗലം പ്രതി സൗജന്യം പ്രദർഥ്യ സാന്ത്വനാർഥം ബന്ധുബാന്ധവാൻ ഉപയാതുമ് അനുജജ്ഞൗ|
| ثُمَّ أَقْلَعْنَا مِنْ هُنَاكَ وَسَافَرْنَا فِي ٱلْبَحْرِ مِنْ تَحْتِ قُبْرُسَ، لِأَنَّ ٱلرِّيَاحَ كَانَتْ مُضَادَّةً. | ٤ 4 |
തസ്മാത് പോതേ മോചിതേ സതി സമ്മുഖവായോഃ സമ്ഭവാദ് വയം കുപ്രോപദ്വീപസ്യ തീരസമീപേന ഗതവന്തഃ|
| وَبَعْدَ مَا عَبَرْنَا ٱلْبَحْرَ ٱلَّذِي بِجَانِبِ كِيلِيكِيَّةَ وَبَمْفِيلِيَّةَ، نَزَلْنَا إِلَى مِيرَا لِيكِيَّةَ. | ٥ 5 |
കിലികിയായാഃ പാമ്ഫൂലിയായാശ്ച സമുദ്രസ്യ പാരം ഗത്വാ ലൂകിയാദേശാന്തർഗതം മുരാനഗരമ് ഉപാതിഷ്ഠാമ|
| فَإِذْ وَجَدَ قَائِدُ ٱلْمِئَةِ هُنَاكَ سَفِينَةً إِسْكَنْدَرِيَّةً مُسَافِرَةً إِلَى إِيطَالِيَا أَدْخَلَنَا فِيهَا. | ٦ 6 |
തത്സ്ഥാനാദ് ഇതാലിയാദേശം ഗച്ഛതി യഃ സികന്ദരിയാനഗരസ്യ പോതസ്തം തത്ര പ്രാപ്യ ശതസേനാപതിസ്തം പോതമ് അസ്മാൻ ആരോഹയത്|
| وَلَمَّا كُنَّا نُسَافِرُ رُوَيْدًا أَيَّامًا كَثِيرَةً، وَبِٱلْجَهْدِ صِرْنَا بِقُرْبِ كِنِيدُسَ، وَلَمْ تُمَكِّنَّا ٱلرِّيحُ أَكْثَرَ، سَافَرْنَا مِنْ تَحْتِ كِرِيتَ بِقُرْبِ سَلْمُونِي. | ٧ 7 |
തതഃ പരം ബഹൂനി ദിനാനി ശനൈഃ ശനൈഃ ർഗത്വാ ക്നീദപാർശ്വോപസ്ഥ്തിഃ പൂർവ്വം പ്രതികൂലേന പവനേന വയം സൽമോന്യാഃ സമ്മുഖമ് ഉപസ്ഥായ ക്രീത്യുപദ്വീപസ്യ തീരസമീപേന ഗതവന്തഃ|
| وَلَمَّا تَجَاوَزْنَاهَا بِٱلْجَهْدِ جِئْنَا إِلَى مَكَانٍ يُقَالُ لَهُ «ٱلْمَوَانِي ٱلْحَسَنَةُ» ٱلَّتِي بِقُرْبِهَا مَدِينَةُ لَسَائِيَةَ. | ٨ 8 |
കഷ്ടേന തമുത്തീര്യ്യ ലാസേയാനഗരസ്യാധഃ സുന്ദരനാമകം ഖാതമ് ഉപാതിഷ്ഠാമ|
| وَلَمَّا مَضَى زَمَانٌ طَوِيلٌ، وَصَارَ ٱلسَّفَرُ فِي ٱلْبَحْرِ خَطِرًا، إِذْ كَانَ ٱلصَّوْمُ أَيْضًا قَدْ مَضَى، جَعَلَ بُولُسُ يُنْذِرُهُمْ | ٩ 9 |
ഇത്ഥം ബഹുതിഥഃ കാലോ യാപിത ഉപവാസദിനഞ്ചാതീതം, തത്കാരണാത് നൗവർത്മനി ഭയങ്കരേ സതി പൗലോ വിനയേന കഥിതവാൻ,
| قَائِلًا: «أَيُّهَا ٱلرِّجَالُ، أَنَا أَرَى أَنَّ هَذَا ٱلسَّفَرَ عَتِيدٌ أَنْ يَكُونَ بِضَرَرٍ وَخَسَارَةٍ كَثِيرَةٍ، لَيْسَ لِلشَّحْنِ وَٱلسَّفِينَةِ فَقَطْ، بَلْ لِأَنْفُسِنَا أَيْضًا». | ١٠ 10 |
ഹേ മഹേച്ഛാ അഹം നിശ്ചയം ജാനാമി യാത്രായാമസ്യാമ് അസ്മാകം ക്ലേശാ ബഹൂനാമപചയാശ്ച ഭവിഷ്യന്തി, തേ കേവലം പോതസാമഗ്ര്യോരിതി നഹി, കിന്ത്വസ്മാകം പ്രാണാനാമപി|
| وَلَكِنْ كَانَ قَائِدُ ٱلْمِئَةِ يَنْقَادُ إِلَى رُبَّانِ ٱلسَّفِينَةِ وَإِلَى صَاحِبِهَا أَكْثَرَ مِمَّا إِلَى قَوْلِ بُولُسَ. | ١١ 11 |
തദാ ശതസേനാപതിഃ പൗലോക്തവാക്യതോപി കർണധാരസ്യ പോതവണിജശ്ച വാക്യം ബഹുമംസ്ത|
| وَلِأَنَّ ٱلْمِينَا لَمْ يَكُنْ مَوْقِعُهَا صَالِحًا لِلْمَشْتَى، ٱسْتَقَرَّ رَأْيُ أَكْثَرِهِمْ أَنْ يُقْلِعُوا مِنْ هُنَاكَ أَيْضًا، عَسَى أَنْ يُمْكِنَهُمُ ٱلْإِقْبَالُ إِلَى فِينِكْسَ لِيَشْتُوا فِيهَا. وَهِيَ مِينَا فِي كِرِيتَ تَنْظُرُ نَحْوَ ٱلْجَنُوبِ وَٱلشَّمَالِ ٱلْغَرْبِيَّيْنِ. | ١٢ 12 |
തത് ഖാതം ശീതകാലേ വാസാർഹസ്ഥാനം ന തസ്മാദ് അവാചീപ്രതീചോർദിശോഃ ക്രീത്യാഃ ഫൈനീകിയഖാതം യാതും യദി ശക്നുവന്തസ്തർഹി തത്ര ശീതകാലം യാപയിതും പ്രായേണ സർവ്വേ മന്ത്രയാമാസുഃ|
| فَلَمَّا نَسَّمَتْ رِيحٌ جَنُوبٌ، ظَنُّوا أَنَّهُمْ قَدْ مَلَكُوا مَقْصَدَهُمْ، فَرَفَعُوا ٱلْمِرْسَاةَ وَطَفِقُوا يَتَجَاوَزُونَ كِرِيتَ عَلَى أَكْثَرِ قُرْبٍ. | ١٣ 13 |
തതഃ പരം ദക്ഷിണവായു ർമന്ദം വഹതീതി വിലോക്യ നിജാഭിപ്രായസ്യ സിദ്ധേഃ സുയോഗോ ഭവതീതി ബുദ്ധ്വാ പോതം മോചയിത്വാ ക്രീത്യുപദ്വീപസ്യ തീരസമീപേന ചലിതവന്തഃ|
| وَلَكِنْ بَعْدَ قَلِيلٍ هَاجَتْ عَلَيْهَا رِيحٌ زَوْبَعِيَّةٌ يُقَالُ لَهَا «أُورُوكْلِيدُونُ». | ١٤ 14 |
കിന്ത്വൽപക്ഷണാത് പരമേവ ഉരക്ലുദോന്നാമാ പ്രതികൂലഃ പ്രചണ്ഡോ വായു ർവഹൻ പോതേഽലഗീത്
| فَلَمَّا خُطِفَتِ ٱلسَّفِينَةُ وَلَمْ يُمْكِنْهَا أَنْ تُقَابِلَ ٱلرِّيحَ، سَلَّمْنَا، فَصِرْنَا نُحْمَلُ. | ١٥ 15 |
തസ്യാഭിമുഖം ഗന്തുമ് പോതസ്യാശക്തത്വാദ് വയം വായുനാ സ്വയം നീതാഃ|
| فَجَرَيْنَا تَحْتَ جَزِيرَةٍ يُقَالُ لَهَا «كَلَوْدِي» وَبِٱلْجَهْدِ قَدِرْنَا أَنْ نَمْلِكَ ٱلْقَارِبَ. | ١٦ 16 |
അനന്തരം ക്ലൗദീനാമ്ന ഉപദ്വീപസ്യ കൂലസമീപേന പോതം ഗമയിത്വാ ബഹുനാ കഷ്ടേന ക്ഷുദ്രനാവമ് അരക്ഷാമ|
| وَلَمَّا رَفَعُوهُ طَفِقُوا يَسْتَعْمِلُونَ مَعُونَاتٍ، حَازِمِينَ ٱلسَّفِينَةَ، وَإِذْ كَانُوا خَائِفِينَ أَنْ يَقَعُوا فِي ٱلسِّيرْتِسِ، أَنْزَلُوا ٱلْقُلُوعَ، وَهَكَذَا كَانُوا يُحْمَلُونَ. | ١٧ 17 |
തേ താമാരുഹ്യ രജ്ജ്ചാ പോതസ്യാധോഭാഗമ് അബധ്നൻ തദനന്തരം ചേത് പോതോ സൈകതേ ലഗതീതി ഭയാദ് വാതവസനാന്യമോചയൻ തതഃ പോതോ വായുനാ ചാലിതഃ|
| وَإِذْ كُنَّا فِي نَوْءٍ عَنِيفٍ، جَعَلُوا يُفَرِّغُونَ فِي ٱلْغَدِ. | ١٨ 18 |
കിന്തു ക്രമശോ വായോഃ പ്രബലത്വാത് പോതോ ദോലായമാനോഽഭവത് പരസ്മിൻ ദിവസേ പോതസ്ഥാനി കതിപയാനി ദ്രവ്യാണി തോയേ നിക്ഷിപ്താനി|
| وَفِي ٱلْيَوْمِ ٱلثَّالِثِ رَمَيْنَا بِأَيْدِينَا أَثَاثَ ٱلسَّفِينَةِ. | ١٩ 19 |
തൃതീയദിവസേ വയം സ്വഹസ്തൈഃ പോതസജ്ജനദ്രവ്യാണി നിക്ഷിപ്തവന്തഃ|
| وَإِذْ لَمْ تَكُنِ ٱلشَّمْسُ وَلَا ٱلنُّجُومُ تَظْهَرُ أَيَّامًا كَثِيرَةً، وَٱشْتَدَّ عَلَيْنَا نَوْءٌ لَيْسَ بِقَلِيلٍ، ٱنْتُزِعَ أَخِيرًا كُلُّ رَجَاءٍ فِي نَجَاتِنَا. | ٢٠ 20 |
തതോ ബഹുദിനാനി യാവത് സൂര്യ്യനക്ഷത്രാദീനി സമാച്ഛന്നാനി തതോ ഽതീവ വാത്യാഗമാദ് അസ്മാകം പ്രാണരക്ഷായാഃ കാപി പ്രത്യാശാ നാതിഷ്ഠത്|
| فَلَمَّا حَصَلَ صَوْمٌ كَثِيرٌ، حِينَئِذٍ وَقَفَ بُولُسُ فِي وَسْطِهِمْ وَقَالَ: «كَانَ يَنْبَغِي أَيُّهَا ٱلرِّجَالُ أَنْ تُذْعِنُوا لِي، وَلَا تُقْلِعُوا مِنْ كِرِيتَ، فَتَسْلَمُوا مِنْ هَذَا ٱلضَّرَرِ وَٱلْخَسَارَةِ. | ٢١ 21 |
ബഹുദിനേഷു ലോകൈരനാഹാരേണ യാപിതേഷു സർവ്വേഷാം സാക്ഷത് പൗലസ്തിഷ്ഠൻ അകഥയത്, ഹേ മഹേച്ഛാഃ ക്രീത്യുപദ്വീപാത് പോതം ന മോചയിതുമ് അഹം പൂർവ്വം യദ് അവദം തദ്ഗ്രഹണം യുഷ്മാകമ് ഉചിതമ് ആസീത് തഥാ കൃതേ യുഷ്മാകമ് ഏഷാ വിപദ് ഏഷോഽപചയശ്ച നാഘടിഷ്യേതാമ്|
| وَٱلْآنَ أُنْذِرُكُمْ أَنْ تُسَرُّوا، لِأَنَّهُ لَا تَكُونُ خَسَارَةُ نَفْسٍ وَاحِدَةٍ مِنْكُمْ، إِلَّا ٱلسَّفِينَةَ. | ٢٢ 22 |
കിന്തു സാമ്പ്രതം യുഷ്മാൻ വിനീയ ബ്രവീമ്യഹം, യൂയം ന ക്ഷുഭ്യത യുഷ്മാകമ് ഏകസ്യാപി പ്രാണിനോ ഹാനി ർന ഭവിഷ്യതി, കേവലസ്യ പോതസ്യ ഹാനി ർഭവിഷ്യതി|
| لِأَنَّهُ وَقَفَ بِي هَذِهِ ٱللَّيْلَةَ مَلَاكُ ٱلْإِلَهِ ٱلَّذِي أَنَا لَهُ وَٱلَّذِي أَعْبُدُهُ، | ٢٣ 23 |
യതോ യസ്യേശ്വരസ്യ ലോകോഽഹം യഞ്ചാഹം പരിചരാമി തദീയ ഏകോ ദൂതോ ഹ്യോ രാത്രൗ മമാന്തികേ തിഷ്ഠൻ കഥിതവാൻ,
| قَائِلًا: لَا تَخَفْ يَا بُولُسُ. يَنْبَغِي لَكَ أَنْ تَقِفَ أَمَامَ قَيْصَرَ. وَهُوَذَا قَدْ وَهَبَكَ ٱللهُ جَمِيعَ ٱلْمُسَافِرِينَ مَعَكَ. | ٢٤ 24 |
ഹേ പൗല മാ ഭൈഷീഃ കൈസരസ്യ സമ്മുഖേ ത്വയോപസ്ഥാതവ്യം; തവൈതാൻ സങ്ഗിനോ ലോകാൻ ഈശ്വരസ്തുഭ്യം ദത്തവാൻ|
| لِذَلِكَ سُرُّوا أَيُّهَا ٱلرِّجَالُ، لِأَنِّي أُومِنُ بِٱللهِ أَنَّهُ يَكُونُ هَكَذَا كَمَا قِيلَ لِي. | ٢٥ 25 |
അതഏവ ഹേ മഹേച്ഛാ യൂയം സ്ഥിരമനസോ ഭവത മഹ്യം യാ കഥാകഥി സാവശ്യം ഘടിഷ്യതേ മമൈതാദൃശീ വിശ്വാസ ഈശ്വരേ വിദ്യതേ,
| وَلَكِنْ لَا بُدَّ أَنْ نَقَعَ عَلَى جَزِيرَةٍ». | ٢٦ 26 |
കിന്തു കസ്യചിദ് ഉപദ്വീപസ്യോപരി പതിതവ്യമ് അസ്മാഭിഃ|
| فَلَمَّا كَانَتِ ٱللَّيْلَةُ ٱلرَّابِعَةَ عَشْرَةَ، وَنَحْنُ نُحْمَلُ تَائِهِينَ فِي بَحْرِ أَدْرِيَا، ظَنَّ ٱلنُّوتِيَّةُ، نَحْوَ نِصْفِ ٱللَّيْلِ، أَنَّهُمُ ٱقْتَرَبُوا إِلَى بَرٍّ. | ٢٧ 27 |
തതഃ പരമ് ആദ്രിയാസമുദ്രേ പോതസ്തഥൈവ ദോലായമാനഃ സൻ ഇതസ്തതോ ഗച്ഛൻ ചതുർദശദിവസസ്യ രാത്രേ ർദ്വിതീയപ്രഹരസമയേ കസ്യചിത് സ്ഥലസ്യ സമീപമുപതിഷ്ഠതീതി പോതീയലോകാ അന്വമന്യന്ത|
| فَقَاسُوا وَوَجَدُوا عِشْرِينَ قَامَةً. وَلَمَّا مَضَوْا قَلِيلًا قَاسُوا أَيْضًا فَوَجَدُوا خَمْسَ عَشْرَةَ قَامَةً. | ٢٨ 28 |
തതസ്തേ ജലം പരിമായ തത്ര വിംശതി ർവ്യാമാ ജലാനീതി ജ്ഞാതവന്തഃ| കിഞ്ചിദ്ദൂരം ഗത്വാ പുനരപി ജലം പരിമിതവന്തഃ| തത്ര പഞ്ചദശ വ്യാമാ ജലാനി ദൃഷ്ട്വാ
| وَإِذْ كَانُوا يَخَافُونَ أَنْ يَقَعُوا عَلَى مَوَاضِعَ صَعْبَةٍ، رَمَوْا مِنَ ٱلْمُؤَخَّرِ أَرْبَعَ مَرَاسٍ، وَكَانُوا يَطْلُبُونَ أَنْ يَصِيرَ ٱلنَّهَارُ. | ٢٩ 29 |
ചേത് പാഷാണേ ലഗതീതി ഭയാത് പോതസ്യ പശ്ചാദ്ഭാഗതശ്ചതുരോ ലങ്ഗരാൻ നിക്ഷിപ്യ ദിവാകരമ് അപേക്ഷ്യ സർവ്വേ സ്ഥിതവന്തഃ|
| وَلَمَّا كَانَ ٱلنُّوتِيَّةُ يَطْلُبُونَ أَنْ يَهْرُبُوا مِنَ ٱلسَّفِينَةِ، وَأَنْزَلُوا ٱلْقَارِبَ إِلَى ٱلْبَحْرِ بِعِلَّةِ أَنَّهُمْ مُزْمِعُونَ أَنْ يَمُدُّوا مَرَاسِيَ مِنَ ٱلْمُقَدَّمِ، | ٣٠ 30 |
കിന്തു പോതീയലോകാഃ പോതാഗ്രഭാഗേ ലങ്ഗരനിക്ഷേപം ഛലം കൃത്വാ ജലധൗ ക്ഷുദ്രനാവമ് അവരോഹ്യ പലായിതുമ് അചേഷ്ടന്ത|
| قَالَ بُولُسُ لِقَائِدِ ٱلْمِئَةِ وَٱلْعَسْكَرِ: «إِنْ لَمْ يَبْقَ هَؤُلَاءِ فِي ٱلسَّفِينَةِ فَأَنْتُمْ لَا تَقْدِرُونَ أَنْ تَنْجُوا». | ٣١ 31 |
തതഃ പൗലഃ സേനാപതയേ സൈന്യഗണായ ച കഥിതവാൻ, ഏതേ യദി പോതമധ്യേ ന തിഷ്ഠന്തി തർഹി യുഷ്മാകം രക്ഷണം ന ശക്യം|
| حِينَئِذٍ قَطَعَ ٱلْعَسْكَرُ حِبَالَ ٱلْقَارِبِ وَتَرَكُوهُ يَسْقُطُ. | ٣٢ 32 |
തദാ സേനാഗണോ രജ്ജൂൻ ഛിത്വാ നാവം ജലേ പതിതുമ് അദദാത്|
| وَحَتَّى قَارَبَ أَنْ يَصِيرَ ٱلنَّهَارُ كَانَ بُولُسُ يَطْلُبُ إِلَى ٱلْجَمِيعِ أَنْ يَتَنَاوَلُوا طَعَامًا، قَائِلًا: «هَذَا هُوَ ٱلْيَوْمُ ٱلرَّابِعَ عَشَرَ، وَأَنْتُمْ مُنْتَظِرُونَ لَا تَزَالُونَ صَائِمِينَ، وَلَمْ تَأْخُذُوا شَيْئًا. | ٣٣ 33 |
പ്രഭാതസമയേ പൗലഃ സർവ്വാൻ ജനാൻ ഭോജനാർഥം പ്രാർഥ്യ വ്യാഹരത്, അദ്യ ചതുർദശദിനാനി യാവദ് യൂയമ് അപേക്ഷമാനാ അനാഹാരാഃ കാലമ് അയാപയത കിമപി നാഭുംഗ്ധം|
| لِذَلِكَ أَلْتَمِسُ مِنْكُمْ أَنْ تَتَنَاوَلُوا طَعَامًا، لِأَنَّ هَذَا يَكُونُ مُفِيدًا لِنَجَاتِكُمْ، لِأَنَّهُ لَا تَسْقُطُ شَعْرَةٌ مِنْ رَأْسِ وَاحِدٍ مِنْكُمْ». | ٣٤ 34 |
അതോ വിനയേഽഹം ഭക്ഷ്യം ഭുജ്യതാം തതോ യുഷ്മാകം മങ്ഗലം ഭവിഷ്യതി, യുഷ്മാകം കസ്യചിജ്ജനസ്യ ശിരസഃ കേശൈകോപി ന നംക്ഷ്യതി|
| وَلَمَّا قَالَ هَذَا أَخَذَ خُبْزًا وَشَكَرَ ٱللهَ أَمَامَ ٱلْجَمِيعِ، وَكَسَّرَ، وَٱبْتَدَأَ يَأْكُلُ. | ٣٥ 35 |
ഇതി വ്യാഹൃത്യ പൗലം പൂപം ഗൃഹീത്വേശ്വരം ധന്യം ഭാഷമാണസ്തം ഭംക്ത്വാ ഭോക്തുമ് ആരബ്ധവാൻ|
| فَصَارَ ٱلْجَمِيعُ مَسْرُورِينَ وَأَخَذُوا هُمْ أَيْضًا طَعَامًا. | ٣٦ 36 |
അനന്തരം സർവ്വേ ച സുസ്ഥിരാഃ സന്തഃ ഖാദ്യാനി പർപ്യഗൃഹ്ലൻ|
| وَكُنَّا فِي ٱلسَّفِينَةِ جَمِيعُ ٱلْأَنْفُسِ مِئَتَيْنِ وَسِتَّةً وَسَبْعِينَ. | ٣٧ 37 |
അസ്മാകം പോതേ ഷട്സപ്തത്യധികശതദ്വയലോകാ ആസൻ|
| وَلَمَّا شَبِعُوا مِنَ ٱلطَّعَامِ طَفِقُوا يُخَفِّفُونَ ٱلسَّفِينَةَ طَارِحِينَ ٱلْحِنْطَةَ فِي ٱلْبَحْرِ. | ٣٨ 38 |
സർവ്വേഷു ലോകേഷു യഥേഷ്ടം ഭുക്തവത്സു പോതസ്ഥൻ ഗോധൂമാൻ ജലധൗ നിക്ഷിപ്യ തൈഃ പോതസ്യ ഭാരോ ലഘൂകൃതഃ|
| وَلَمَّا صَارَ ٱلنَّهَارُ لَمْ يَكُونُوا يَعْرِفُونَ ٱلْأَرْضَ، وَلَكِنَّهُمْ أَبْصَرُوا خَلِيجًا لَهُ شَاطِئٌ، فَأَجْمَعُوا أَنْ يَدْفَعُوا إِلَيْهِ ٱلسَّفِينَةَ إِنْ أَمْكَنَهُمْ. | ٣٩ 39 |
ദിനേ ജാതേഽപി സ കോ ദേശ ഇതി തദാ ന പര്യ്യചീയത; കിന്തു തത്ര സമതടമ് ഏകം ഖാതം ദൃഷ്ട്വാ യദി ശക്നുമസ്തർഹി വയം തസ്യാഭ്യന്തരം പോതം ഗമയാമ ഇതി മതിം കൃത്വാ തേ ലങ്ഗരാൻ ഛിത്ത്വാ ജലധൗ ത്യക്തവന്തഃ|
| فَلَمَّا نَزَعُوا ٱلْمَرَاسِيَ تَارِكِينَ إِيَّاهَا فِي ٱلْبَحْرِ، وَحَلُّوا رُبُطَ ٱلدَّفَّةِ أَيْضًا، رَفَعُوا قِلْعًا لِلرِّيحِ ٱلْهَابَّةِ، وَأَقْبَلُوا إِلَى ٱلشَّاطِئِ. | ٤٠ 40 |
തഥാ കർണബന്ധനം മോചയിത്വാ പ്രധാനം വാതവസനമ് ഉത്തോല്യ തീരസമീപം ഗതവന്തഃ|
| وَإِذْ وَقَعُوا عَلَى مَوْضِعٍ بَيْنَ بَحْرَيْنِ، شَطَّطُوا ٱلسَّفِينَةَ، فَٱرْتَكَزَ ٱلْمُقَدَّمُ وَلَبِثَ لَا يَتَحَرَّكُ. وَأَمَّا ٱلْمُؤَخَّرُ فَكَانَ يَنْحَلُّ مِنْ عُنْفِ ٱلْأَمْوَاجِ. | ٤١ 41 |
കിന്തു ദ്വയോഃ സമുദ്രയോഃ സങ്ഗമസ്ഥാനേ സൈകതോപരി പോതേ നിക്ഷിപ്തേ ഽഗ്രഭാഗേ ബാധിതേ പശ്ചാദ്ഭാഗേ പ്രബലതരങ്ഗോഽലഗത് തേന പോതോ ഭഗ്നഃ|
| فَكَانَ رَأْيُ ٱلْعَسْكَرِ أَنْ يَقْتُلُوا ٱلْأَسْرَى لِئَلَّا يَسْبَحَ أَحَدٌ مِنْهُمْ فَيَهْرُبَ. | ٤٢ 42 |
തസ്മാദ് ബന്ദയശ്ചേദ് ബാഹുഭിസ്തരന്തഃ പലായന്തേ ഇത്യാശങ്കയാ സേനാഗണസ്താൻ ഹന്തുമ് അമന്ത്രയത്;
| وَلَكِنَّ قَائِدَ ٱلْمِئَةِ، إِذْ كَانَ يُرِيدُ أَنْ يُخَلِّصَ بُولُسَ، مَنَعَهُمْ مِنْ هَذَا ٱلرَّأْيِ، وَأَمَرَ أَنَّ ٱلْقَادِرِينَ عَلَى ٱلسِّبَاحَةِ يَرْمُونَ أَنْفُسَهُمْ أَوَّلًا فَيَخْرُجُونَ إِلَى ٱلْبَرِّ، | ٤٣ 43 |
കിന്തു ശതസേനാപതിഃ പൗലം രക്ഷിതും പ്രയത്നം കൃത്വാ താൻ തച്ചേഷ്ടായാ നിവർത്യ ഇത്യാദിഷ്ടവാൻ, യേ ബാഹുതരണം ജാനന്തി തേഽഗ്രേ പ്രോല്ലമ്പ്യ സമുദ്രേ പതിത്വാ ബാഹുഭിസ്തീർത്ത്വാ കൂലം യാന്തു|
| وَٱلْبَاقِينَ بَعْضُهُمْ عَلَى أَلْوَاحٍ وَبَعْضُهُمْ عَلَى قِطَعٍ مِنَ ٱلسَّفِينَةِ. فَهَكَذَا حَدَثَ أَنَّ ٱلْجَمِيعَ نَجَوْا إِلَى ٱلْبَرِّ. | ٤٤ 44 |
അപരമ് അവശിഷ്ടാ ജനാഃ കാഷ്ഠം പോതീയം ദ്രവ്യം വാ യേന യത് പ്രാപ്യതേ തദവലമ്ബ്യ യാന്തു; ഇത്ഥം സർവ്വേ ഭൂമിം പ്രാപ്യ പ്രാണൈ ർജീവിതാഃ|
