أعمال 26

١ 1 فَقَالَ أَغْرِيبَاسُ لِبُولُسَ: «مَأْذُونٌ لَكَ أَنْ تَتَكَلَّمَ لِأَجْلِ نَفْسِكَ». حِينَئِذٍ بَسَطَ بُولُسُ يَدَهُ وَجَعَلَ يَحْتَجُّ:

តត អាគ្រិប្បះ បៅលម៑ អវាទីត៑, និជាំ កថាំ កថយិតុំ តុភ្យម៑ អនុមតិ រ្ទីយតេ។ តស្មាត៑ បៅលះ ករំ ប្រសាយ៌្យ ស្វស្មិន៑ ឧត្តរម៑ អវាទីត៑។

٢ 2 «إِنِّي أَحْسِبُ نَفْسِي سَعِيدًا أَيُّهَا ٱلْمَلِكُ أَغْرِيبَاسُ، إِذْ أَنَا مُزْمِعٌ أَنْ أَحْتَجَّ ٱلْيَوْمَ لَدَيْكَ عَنْ كُلِّ مَا يُحَاكِمُنِي بِهِ ٱلْيَهُودُ.

ហេ អាគ្រិប្បរាជ យត្ការណាទហំ យិហូទីយៃរបវាទិតោ ៜភវំ តស្យ វ្ឫត្តាន្តម៑ អទ្យ ភវតះ សាក្ឞាន៑ និវេទយិតុមនុមតោហម៑ ឥទំ ស្វីយំ បរមំ ភាគ្យំ មន្យេ;

٣ 3 لَا سِيَّمَا وَأَنْتَ عَالِمٌ بِجَمِيعِ ٱلْعَوَائِدِ وَٱلْمَسَائِلِ ٱلَّتِي بَيْنَ ٱلْيَهُودِ. لِذَلِكَ أَلْتَمِسُ مِنْكَ أَنْ تَسْمَعَنِي بِطُولِ ٱلْأَنَاةِ.

យតោ យិហូទីយលោកានាំ មធ្យេ យា យា រីតិះ សូក្ឞ្មវិចារាឝ្ច សន្តិ តេឞុ ភវាន៑ វិជ្ញតមះ; អតឯវ ប្រាត៌្ហយេ ធៃយ៌្យមវលម្ព្យ មម និវេទនំ ឝ្ឫណោតុ។

٤ 4 فَسِيرَتِي مُنْذُ حَدَاثَتِي ٱلَّتِي مِنَ ٱلْبُدَاءَةِ كَانَتْ بَيْنَ أُمَّتِي فِي أُورُشَلِيمَ يَعْرِفُهَا جَمِيعُ ٱلْيَهُودِ،

អហំ យិរូឝាលម្នគរេ ស្វទេឝីយលោកានាំ មធ្យេ តិឞ្ឋន៑ អា យៅវនកាលាទ៑ យទ្រូបម៑ អាចរិតវាន៑ តទ៑ យិហូទីយលោកាះ សវ៌្វេ វិទន្តិ។

٥ 5 عَالِمِينَ بِي مِنَ ٱلْأَوَّلِ، إِنْ أَرَادُوا أَنْ يَشْهَدُوا، أَنِّي حَسَبَ مَذْهَبِ عِبَادَتِنَا ٱلْأَضْيَقِ عِشْتُ فَرِّيسِيًّا.

អស្មាកំ សវ៌្វេភ្យះ ឝុទ្ធតមំ យត៑ ផិរូឝីយមតំ តទវលម្ពី ភូត្វាហំ កាលំ យាបិតវាន៑ យេ ជនា អា ពាល្យកាលាន៑ មាំ ជានាន្តិ តេ ឯតាទ្ឫឝំ សាក្ឞ្យំ យទិ ទទាតិ តហ៌ិ ទាតុំ ឝក្នុវន្តិ។

٦ 6 وَٱلْآنَ أَنَا وَاقِفٌ أُحَاكَمُ عَلَى رَجَاءِ ٱلْوَعْدِ ٱلَّذِي صَارَ مِنَ ٱللهِ لِآبَائِنَا،

កិន្តុ ហេ អាគ្រិប្បរាជ ឦឝ្វរោៜស្មាកំ បូវ៌្វបុរុឞាណាំ និកដេ យទ៑ អង្គីក្ឫតវាន៑ តស្យ ប្រត្យាឝាហេតោរហម៑ ឥទានីំ វិចារស្ថានេ ទណ្ឌាយមានោស្មិ។

٧ 7 ٱلَّذِي أَسْبَاطُنَا ٱلِٱثْنَا عَشَرَ يَرْجُونَ نَوَالَهُ، عَابِدِينَ بِٱلْجَهْدِ لَيْلًا وَنَهَارًا. فَمِنْ أَجْلِ هَذَا ٱلرَّجَاءِ أَنَا أُحَاكَمُ مِنَ ٱلْيَهُودِ أَيُّهَا ٱلْمَلِكُ أَغْرِيبَاسُ.

តស្យាង្គីការស្យ ផលំ ប្រាប្តុម៑ អស្មាកំ ទ្វាទឝវំឝា ទិវានិឝំ មហាយត្នាទ៑ ឦឝ្វរសេវនំ ក្ឫត្វា យាំ ប្រត្យាឝាំ កុវ៌្វន្តិ តស្យាះ ប្រត្យាឝាយា ហេតោរហំ យិហូទីយៃរបវាទិតោៜភវម៑។

٨ 8 لِمَاذَا يُعَدُّ عِنْدَكُمْ أَمْرًا لَا يُصَدَّقُ إِنْ أَقَامَ ٱللهُ أَمْوَاتًا؟

ឦឝ្វរោ ម្ឫតាន៑ ឧត្ថាបយិឞ្យតីតិ វាក្យំ យុឞ្មាកំ និកដេៜសម្ភវំ កុតោ ភវេត៑?

٩ 9 فَأَنَا ٱرْتَأَيْتُ فِي نَفْسِي أَنَّهُ يَنْبَغِي أَنْ أَصْنَعَ أُمُورًا كَثِيرَةً مُضَادَّةً لِٱسْمِ يَسُوعَ ٱلنَّاصِرِيِّ.

នាសរតីយយីឝោ រ្នាម្នោ វិរុទ្ធំ នានាប្រការប្រតិកូលាចរណម៑ ឧចិតម៑ ឥត្យហំ មនសិ យថាត៌្ហំ វិជ្ញាយ

١٠ 10 وَفَعَلْتُ ذَلِكَ أَيْضًا فِي أُورُشَلِيمَ، فَحَبَسْتُ فِي سُجُونٍ كَثِيرِينَ مِنَ ٱلْقِدِّيسِينَ، آخِذًا ٱلسُّلْطَانَ مِنْ قِبَلِ رُؤَسَاءِ ٱلْكَهَنَةِ. وَلَمَّا كَانُوا يُقْتَلُونَ أَلْقَيْتُ قُرْعَةً بِذَلِكَ.

យិរូឝាលមនគរេ តទករវំ ផលតះ ប្រធានយាជកស្យ និកដាត៑ ក្ឞមតាំ ប្រាប្យ ពហូន៑ បវិត្រលោកាន៑ ការាយាំ ពទ្ធវាន៑ វិឝេឞតស្តេឞាំ ហននសមយេ តេឞាំ វិរុទ្ធាំ និជាំ សម្មតិំ ប្រកាឝិតវាន៑។

١١ 11 وَفِي كُلِّ ٱلْمَجَامِعِ كُنْتُ أُعَاقِبُهُمْ مِرَارًا كَثِيرَةً، وَأَضْطَرُّهُمْ إِلَى ٱلتَّجْدِيفِ. وَإِذْ أَفْرَطَ حَنَقِي عَلَيْهِمْ كُنْتُ أَطْرُدُهُمْ إِلَى ٱلْمُدُنِ ٱلَّتِي فِي ٱلْخَارِجِ.

វារំ វារំ ភជនភវនេឞុ តេភ្យោ ទណ្ឌំ ប្រទត្តវាន៑ ពលាត៑ តំ ធម៌្មំ និន្ទយិតវាំឝ្ច បុនឝ្ច តាន៑ ប្រតិ មហាក្រោធាទ៑ ឧន្មត្តះ សន៑ វិទេឝីយនគរាណិ យាវត៑ តាន៑ តាឌិតវាន៑។

١٢ 12 «وَلَمَّا كُنْتُ ذَاهِبًا فِي ذَلِكَ إِلَى دِمَشْقَ، بِسُلْطَانٍ وَوَصِيَّةٍ مِنْ رُؤَسَاءِ ٱلْكَهَنَةِ،

ឥត្ថំ ប្រធានយាជកស្យ សមីបាត៑ ឝក្តិម៑ អាជ្ញាបត្រញ្ច លព្ធ្វា ទម្មេឞក្នគរំ គតវាន៑។

١٣ 13 رَأَيْتُ فِي نِصْفِ ٱلنَّهَارِ فِي ٱلطَّرِيقِ، أَيُّهَا ٱلْمَلِكُ، نُورًا مِنَ ٱلسَّمَاءِ أَفْضَلَ مِنْ لَمَعَانِ ٱلشَّمْسِ، قَدْ أَبْرَقَ حَوْلِي وَحَوْلَ ٱلذَّاهِبِينَ مَعِي.

តទាហំ ហេ រាជន៑ មាគ៌មធ្យេ មធ្យាហ្នកាលេ មម មទីយសង្គិនាំ លោកានាញ្ច ចតស្ឫឞុ ទិក្ឞុ គគណាត៑ ប្រកាឝមានាំ ភាស្ករតោបិ តេជស្វតីំ ទីប្តិំ ទ្ឫឞ្ដវាន៑។

١٤ 14 فَلَمَّا سَقَطْنَا جَمِيعُنَا عَلَى ٱلْأَرْضِ، سَمِعْتُ صَوْتًا يُكَلِّمُنِي وَيَقُولُ بِٱللُّغَةِ ٱلْعِبْرَانِيَّةِ: شَاوُلُ، شَاوُلُ! لِمَاذَا تَضْطَهِدُنِي؟ صَعْبٌ عَلَيْكَ أَنْ تَرْفُسَ مَنَاخِسَ.

តស្មាទ៑ អស្មាសុ សវ៌្វេឞុ ភូមៅ បតិតេឞុ សត្សុ ហេ ឝៅល ហៃ ឝៅល កុតោ មាំ តាឌយសិ? កណ្ដកានាំ មុខេ បាទាហននំ តវ ទុះសាធ្យម៑ ឥព្រីយភាឞយា គទិត ឯតាទ្ឫឝ ឯកះ ឝព្ទោ មយា ឝ្រុតះ។

١٥ 15 فَقُلْتُ أَنَا: مَنْ أَنْتَ يَا سَيِّدُ؟ فَقَالَ: أَنَا يَسُوعُ ٱلَّذِي أَنْتَ تَضْطَهِدُهُ.

តទាហំ ប្ឫឞ្ដវាន៑ ហេ ប្រភោ កោ ភវាន៑? តតះ ស កថិតវាន៑ យំ យីឝុំ ត្វំ តាឌយសិ សោហំ,

١٦ 16 وَلَكِنْ قُمْ وَقِفْ عَلَى رِجْلَيْكَ لِأَنِّي لِهَذَا ظَهَرْتُ لَكَ، لِأَنْتَخِبَكَ خَادِمًا وَشَاهِدًا بِمَا رَأَيْتَ وَبِمَا سَأَظْهَرُ لَكَ بِهِ،

កិន្តុ សមុត្តិឞ្ឋ ត្វំ យទ៑ ទ្ឫឞ្ដវាន៑ ឥតះ បុនញ្ច យទ្យត៑ ត្វាំ ទឝ៌យិឞ្យាមិ តេឞាំ សវ៌្វេឞាំ កាយ៌្យាណាំ ត្វាំ សាក្ឞិណំ មម សេវកញ្ច កត៌្តុម៑ ទឝ៌នម៑ អទាម៑។

١٧ 17 مُنْقِذًا إِيَّاكَ مِنَ ٱلشَّعْبِ وَمِنَ ٱلْأُمَمِ ٱلَّذِينَ أَنَا ٱلْآنَ أُرْسِلُكَ إِلَيْهِمْ،

វិឝេឞតោ យិហូទីយលោកេភ្យោ ភិន្នជាតីយេភ្យឝ្ច ត្វាំ មនោនីតំ ក្ឫត្វា តេឞាំ យថា បាបមោចនំ ភវតិ

١٨ 18 لِتَفْتَحَ عُيُونَهُمْ كَيْ يَرْجِعُوا مِنْ ظُلُمَاتٍ إِلَى نُورٍ، وَمِنْ سُلْطَانِ ٱلشَّيْطَانِ إِلَى ٱللهِ، حَتَّى يَنَالُوا بِٱلْإِيمَانِ بِي غُفْرَانَ ٱلْخَطَايَا وَنَصِيبًا مَعَ ٱلْمُقَدَّسِينَ.

យថា តេ មយិ វិឝ្វស្យ បវិត្រីក្ឫតានាំ មធ្យេ ភាគំ ប្រាប្នុវន្តិ តទភិប្រាយេណ តេឞាំ ជ្ញានចក្ឞូំឞិ ប្រសន្នានិ កត៌្តុំ តថាន្ធការាទ៑ ទីប្តិំ ប្រតិ ឝៃតានាធិការាច្ច ឦឝ្វរំ ប្រតិ មតីះ បរាវត៌្តយិតុំ តេឞាំ សមីបំ ត្វាំ ប្រេឞ្យាមិ។

١٩ 19 «مِنْ ثَمَّ أَيُّهَا ٱلْمَلِكُ أَغْرِيبَاسُ لَمْ أَكُنْ مُعَانِدًا لِلرُّؤْيَا ٱلسَّمَاوِيَّةِ،

ហេ អាគ្រិប្បរាជ ឯតាទ្ឫឝំ ស្វគ៌ីយប្រត្យាទេឝំ អគ្រាហ្យម៑ អក្ឫត្វាហំ

٢٠ 20 بَلْ أَخْبَرْتُ أَوَّلًا ٱلَّذِينَ فِي دِمَشْقَ، وَفِي أُورُشَلِيمَ حَتَّى جَمِيعِ كُورَةِ ٱلْيَهُودِيَّةِ، ثُمَّ ٱلْأُمَمَ، أَنْ يَتُوبُوا وَيَرْجِعُوا إِلَى ٱللهِ عَامِلِينَ أَعْمَالًا تَلِيقُ بِٱلتَّوْبَةِ.

ប្រថមតោ ទម្មេឞក្នគរេ តតោ យិរូឝាលមិ សវ៌្វស្មិន៑ យិហូទីយទេឝេ អន្យេឞុ ទេឝេឞុ ច យេន លោកា មតិំ បរាវត៌្ត្យ ឦឝ្វរំ ប្រតិ បរាវត៌្តយន្តេ, មនះបរាវត៌្តនយោគ្យានិ កម៌្មាណិ ច កុវ៌្វន្តិ តាទ្ឫឝម៑ ឧបទេឝំ ប្រចារិតវាន៑។

٢١ 21 مِنْ أَجْلِ ذَلِكَ أَمْسَكَنِي ٱلْيَهُودُ فِي ٱلْهَيْكَلِ وَشَرَعُوا فِي قَتْلِي.

ឯតត្ការណាទ៑ យិហូទីយា មធ្យេមន្ទិរំ មាំ ធ្ឫត្វា ហន្តុម៑ ឧទ្យតាះ។

٢٢ 22 فَإِذْ حَصَلْتُ عَلَى مَعُونَةٍ مِنَ ٱللهِ، بَقِيتُ إِلَى هَذَا ٱلْيَوْمِ، شَاهِدًا لِلصَّغِيرِ وَٱلْكَبِيرِ. وَأَنَا لَا أَقُولُ شَيْئًا غَيْرَ مَا تَكَلَّمَ ٱلْأَنْبِيَاءُ وَمُوسَى أَنَّهُ عَتِيدٌ أَنْ يَكُونَ:

តថាបិ ខ្រីឞ្ដោ ទុះខំ ភុក្ត្វា សវ៌្វេឞាំ បូវ៌្វំ ឝ្មឝានាទ៑ ឧត្ថាយ និជទេឝីយានាំ ភិន្នទេឝីយានាញ្ច សមីបេ ទីប្តិំ ប្រកាឝយិឞ្យតិ

٢٣ 23 إِنْ يُؤَلَّمِ ٱلْمَسِيحُ، يَكُنْ هُوَ أَوَّلَ قِيَامَةِ ٱلْأَمْوَاتِ، مُزْمِعًا أَنْ يُنَادِيَ بِنُورٍ لِلشَّعْبِ وَلِلْأُمَمِ».

ភវិឞ្យទ្វាទិគណោ មូសាឝ្ច ភាវិកាយ៌្យស្យ យទិទំ ប្រមាណម៑ អទទុរេតទ៑ វិនាន្យាំ កថាំ ន កថយិត្វា ឦឝ្វរាទ៑ អនុគ្រហំ លព្ធ្វា មហតាំ ក្ឞុទ្រាណាញ្ច សវ៌្វេឞាំ សមីបេ ប្រមាណំ ទត្ត្វាទ្យ យាវត៑ តិឞ្ឋាមិ។

٢٤ 24 وَبَيْنَمَا هُوَ يَحْتَجُّ بِهَذَا، قَالَ فَسْتُوسُ بِصَوْتٍ عَظِيمٍ: «أَنْتَ تَهْذِي يَا بُولُسُ! ٱلْكُتُبُ ٱلْكَثِيرَةُ تُحَوِّلُكَ إِلَى ٱلْهَذَيَانِ!».

តស្យមាំ កថាំ និឝម្យ ផីឞ្ដ ឧច្ចៃះ ស្វរេណ កថិតវាន៑ ហេ បៅល ត្វម៑ ឧន្មត្តោសិ ពហុវិទ្យាភ្យាសេន ត្វំ ហតជ្ញានោ ជាតះ។

٢٥ 25 فَقَالَ: «لَسْتُ أَهْذِي أَيُّهَا ٱلْعَزِيزُ فَسْتُوسُ، بَلْ أَنْطِقُ بِكَلِمَاتِ ٱلصِّدْقِ وَٱلصَّحْوِ.

ស ឧក្តវាន៑ ហេ មហាមហិម ផីឞ្ដ នាហម៑ ឧន្មត្តះ កិន្តុ សត្យំ វិវេចនីយញ្ច វាក្យំ ប្រស្តៅមិ។

٢٦ 26 لِأَنَّهُ مِنْ جِهَةِ هَذِهِ ٱلْأُمُورِ، عَالِمٌ ٱلْمَلِكُ ٱلَّذِي أُكَلِّمُهُ جِهَارًا، إِذْ أَنَا لَسْتُ أُصَدِّقُ أَنْ يَخْفَى عَلَيْهِ شَيْءٌ مِنْ ذَلِكَ، لِأَنَّ هَذَا لَمْ يُفْعَلْ فِي زَاوِيَةٍ.

យស្យ សាក្ឞាទ៑ អក្ឞោភះ សន៑ កថាំ កថយាមិ ស រាជា តទ្វ្ឫត្តាន្តំ ជានាតិ តស្យ សមីបេ កិមបិ គុប្តំ នេតិ មយា និឝ្ចិតំ ពុធ្យតេ យតស្តទ៑ វិជនេ ន ក្ឫតំ។

٢٧ 27 أَتُؤْمِنُ أَيُّهَا ٱلْمَلِكُ أَغْرِيبَاسُ بِٱلْأَنْبِيَاءِ؟ أَنَا أَعْلَمُ أَنَّكَ تُؤْمِنُ».

ហេ អាគ្រិប្បរាជ ភវាន៑ កិំ ភវិឞ្យទ្វាទិគណោក្តានិ វាក្យានិ ប្រត្យេតិ? ភវាន៑ ប្រត្យេតិ តទហំ ជានាមិ។

٢٨ 28 فَقَالَ أَغْرِيبَاسُ لِبُولُسَ: «بِقَلِيلٍ تُقْنِعُنِي أَنْ أَصِيرَ مَسِيحِيًّا!».

តត អាគ្រិប្បះ បៅលម៑ អភិហិតវាន៑ ត្វំ ប្រវ្ឫត្តិំ ជនយិត្វា ប្រាយេណ មាមបិ ខ្រីឞ្ដីយំ ករោឞិ។

٢٩ 29 فَقَالَ بُولُسُ: «كُنْتُ أُصَلِّي إِلَى ٱللهِ أَنَّهُ بِقَلِيلٍ وَبِكَثِيرٍ، لَيْسَ أَنْتَ فَقَطْ، بَلْ أَيْضًا جَمِيعُ ٱلَّذِينَ يَسْمَعُونَنِي ٱلْيَوْمَ، يَصِيرُونَ هَكَذَا كَمَا أَنَا، مَا خَلَا هَذِهِ ٱلْقُيُودَ».

តតះ សោៜវាទីត៑ ភវាន៑ យេ យេ លោកាឝ្ច មម កថាម៑ អទ្យ ឝ្ឫណ្វន្តិ ប្រាយេណ ឥតិ នហិ កិន្ត្វេតត៑ ឝ្ឫង្ខលពន្ធនំ វិនា សវ៌្វថា តេ សវ៌្វេ មាទ្ឫឝា ភវន្ត្វិតីឝ្វស្យ សមីបេ ប្រាត៌្ហយេៜហម៑។

٣٠ 30 فَلَمَّا قَالَ هَذَا قَامَ ٱلْمَلِكُ وَٱلْوَالِي وَبَرْنِيكِي وَٱلْجَالِسُونَ مَعَهُمْ،

ឯតស្យាំ កថាយាំ កថិតាយាំ ស រាជា សោៜធិបតិ រ្ពណ៌ីកី សភាស្ថា លោកាឝ្ច តស្មាទ៑ ឧត្ថាយ

٣١ 31 وَٱنْصَرَفُوا وَهُمْ يُكَلِّمُونَ بَعْضُهُمْ بَعْضًا قَائِلِينَ: «إِنَّ هَذَا ٱلْإِنْسَانَ لَيْسَ يَفْعَلُ شَيْئًا يَسْتَحِقُّ ٱلْمَوْتَ أَوِ ٱلْقُيُودَ».

គោបនេ បរស្បរំ វិវិច្យ កថិតវន្ត ឯឞ ជនោ ពន្ធនាហ៌ំ ប្រាណហននាហ៌ំ វា កិមបិ កម៌្ម នាករោត៑។

٣٢ 32 وَقَالَ أَغْرِيبَاسُ لِفَسْتُوسَ: «كَانَ يُمْكِنُ أَنْ يُطْلَقَ هَذَا ٱلْإِنْسَانُ لَوْ لَمْ يَكُنْ قَدْ رَفَعَ دَعْوَاهُ إِلَى قَيْصَرَ».

តត អាគ្រិប្បះ ផីឞ្ដម៑ អវទត៑, យទ្យេឞ មានុឞះ កៃសរស្យ និកដេ វិចារិតោ ភវិតុំ ន ប្រាត៌្ហយិឞ្យត៑ តហ៌ិ មុក្តោ ភវិតុម៑ អឝក្ឞ្យត៑។