أعمال 25

١ 1 فَلَمَّا قَدِمَ فَسْتُوسُ إِلَى ٱلْوِلَايَةِ صَعِدَ بَعْدَ ثَلَاثَةِ أَيَّامٍ مِنْ قَيْصَرِيَّةَ إِلَى أُورُشَلِيمَ.

ଅନନ୍ତରଂ ଫୀଷ୍ଟୋ ନିଜରାଜ୍ୟମ୍ ଆଗତ୍ୟ ଦିନତ୍ରଯାତ୍ ପରଂ କୈସରିଯାତୋ ଯିରୂଶାଲମ୍ନଗରମ୍ ଆଗମତ୍|

٢ 2 فَعَرَضَ لَهُ رَئِيسُ ٱلْكَهَنَةِ وَوُجُوهُ ٱلْيَهُودِ ضِدَّ بُولُسَ، وَٱلْتَمَسُوا مِنْهُ

ତଦା ମହାଯାଜକୋ ଯିହୂଦୀଯାନାଂ ପ୍ରଧାନଲୋକାଶ୍ଚ ତସ୍ୟ ସମକ୍ଷଂ ପୌଲମ୍ ଅପାୱଦନ୍ତ|

٣ 3 طَالِبِينَ عَلَيْهِ مِنَّةً، أَنْ يَسْتَحْضِرَهُ إِلَى أُورُشَلِيمَ، وَهُمْ صَانِعُونَ كَمِينًا لِيَقْتُلُوهُ فِي ٱلطَّرِيقِ.

ଭୱାନ୍ ତଂ ଯିରୂଶାଲମମ୍ ଆନେତୁମ୍ ଆଜ୍ଞାପଯତ୍ୱିତି ୱିନୀଯ ତେ ତସ୍ମାଦ୍ ଅନୁଗ୍ରହଂ ୱାଞ୍ଛିତୱନ୍ତଃ|

٤ 4 فَأَجَابَ فَسْتُوسُ أَنْ يُحْرَسَ بُولُسُ فِي قَيْصَرِيَّةَ، وَأَنَّهُ هُوَ مُزْمِعٌ أَنْ يَنْطَلِقَ عَاجِلًا.

ଯତଃ ପଥିମଧ୍ୟେ ଗୋପନେନ ପୌଲଂ ହନ୍ତୁଂ ତୈ ର୍ଘାତକା ନିଯୁକ୍ତାଃ| ଫୀଷ୍ଟ ଉତ୍ତରଂ ଦତ୍ତୱାନ୍ ପୌଲଃ କୈସରିଯାଯାଂ ସ୍ଥାସ୍ୟତି ପୁନରଲ୍ପଦିନାତ୍ ପରମ୍ ଅହଂ ତତ୍ର ଯାସ୍ୟାମି|

٥ 5 وَقَالَ: «فَلْيَنْزِلْ مَعِي ٱلَّذِينَ هُمْ بَيْنَكُمْ مُقْتَدِرُونَ. وَإِنْ كَانَ فِي هَذَا ٱلرَّجُلِ شَيْءٌ فَلْيَشْتَكُوا عَلَيْهِ».

ତତସ୍ତସ୍ୟ ମାନୁଷସ୍ୟ ଯଦି କଶ୍ଚିଦ୍ ଅପରାଧସ୍ତିଷ୍ଠତି ତର୍ହି ଯୁଷ୍ମାକଂ ଯେ ଶକ୍ନୁୱନ୍ତି ତେ ମଯା ସହ ତତ୍ର ଗତ୍ୱା ତମପୱଦନ୍ତୁ ସ ଏତାଂ କଥାଂ କଥିତୱାନ୍|

٦ 6 وَبَعْدَ مَا صَرَفَ عِنْدَهُمْ أَكْثَرَ مِنْ عَشَرَةِ أَيَّامٍ ٱنْحَدَرَ إِلَى قَيْصَرِيَّةَ. وَفِي ٱلْغَدِ جَلَسَ عَلَى كُرْسِيِّ ٱلْوِلَايَةِ وَأَمَرَ أَنْ يُؤْتَى بِبُولُسَ.

ଦଶଦିୱସେଭ୍ୟୋଽଧିକଂ ୱିଲମ୍ବ୍ୟ ଫୀଷ୍ଟସ୍ତସ୍ମାତ୍ କୈସରିଯାନଗରଂ ଗତ୍ୱା ପରସ୍ମିନ୍ ଦିୱସେ ୱିଚାରାସନ ଉପଦିଶ୍ୟ ପୌଲମ୍ ଆନେତୁମ୍ ଆଜ୍ଞାପଯତ୍|

٧ 7 فَلَمَّا حَضَرَ، وَقَفَ حَوْلَهُ ٱلْيَهُودُ ٱلَّذِينَ كَانُوا قَدِ ٱنْحَدَرُوا مِنْ أُورُشَلِيمَ، وَقَدَّمُوا عَلَى بُولُسَ دَعَاوِيَ كَثِيرَةً وَثَقِيلَةً لَمْ يَقْدِرُوا أَنْ يُبَرْهِنُوهَا.

ପୌଲେ ସମୁପସ୍ଥିତେ ସତି ଯିରୂଶାଲମ୍ନଗରାଦ୍ ଆଗତା ଯିହୂଦୀଯଲୋକାସ୍ତଂ ଚତୁର୍ଦିଶି ସଂୱେଷ୍ଟ୍ୟ ତସ୍ୟ ୱିରୁଦ୍ଧଂ ବହୂନ୍ ମହାଦୋଷାନ୍ ଉତ୍ଥାପିତୱନ୍ତଃ କିନ୍ତୁ ତେଷାଂ କିମପି ପ୍ରମାଣଂ ଦାତୁଂ ନ ଶକ୍ନୁୱନ୍ତଃ|

٨ 8 إِذْ كَانَ هُوَ يَحْتَجُّ: «أَنِّي مَا أَخْطَأْتُ بِشَيْءٍ، لَا إِلَى نَامُوسِ ٱلْيَهُودِ وَلَا إِلَى ٱلْهَيْكَلِ وَلَا إِلَى قَيْصَرَ».

ତତଃ ପୌଲଃ ସ୍ୱସ୍ମିନ୍ ଉତ୍ତରମିଦମ୍ ଉଦିତୱାନ୍, ଯିହୂଦୀଯାନାଂ ୱ୍ୟୱସ୍ଥାଯା ମନ୍ଦିରସ୍ୟ କୈସରସ୍ୟ ୱା ପ୍ରତିକୂଲଂ କିମପି କର୍ମ୍ମ ନାହଂ କୃତୱାନ୍|

٩ 9 وَلَكِنَّ فَسْتُوسَ إِذْ كَانَ يُرِيدُ أَنْ يُودِعَ ٱلْيَهُودَ مِنَّةً، أَجَابَ بُولُسَ قَائِلًا: «أَتَشَاءُ أَنْ تَصْعَدَ إِلَى أُورُشَلِيمَ لِتُحَاكَمَ هُنَاكَ لَدَيَّ مِنْ جِهَةِ هَذِهِ ٱلْأُمُورِ؟».

କିନ୍ତୁ ଫୀଷ୍ଟୋ ଯିହୂଦୀଯାନ୍ ସନ୍ତୁଷ୍ଟାନ୍ କର୍ତ୍ତୁମ୍ ଅଭିଲଷନ୍ ପୌଲମ୍ ଅଭାଷତ ତ୍ୱଂ କିଂ ଯିରୂଶାଲମଂ ଗତ୍ୱାସ୍ମିନ୍ ଅଭିଯୋଗେ ମମ ସାକ୍ଷାଦ୍ ୱିଚାରିତୋ ଭୱିଷ୍ୟସି?

١٠ 10 فَقَالَ بُولُسُ: «أَنَا وَاقِفٌ لَدَى كُرْسِيِّ وِلَايَةِ قَيْصَرَ حَيْثُ يَنْبَغِي أَنْ أُحَاكَمَ. أَنَا لَمْ أَظْلِمِ ٱلْيَهُودَ بِشَيْءٍ، كَمَا تَعْلَمُ أَنْتَ أَيْضًا جَيِّدًا.

ତତଃ ପୌଲ ଉତ୍ତରଂ ପ୍ରୋକ୍ତୱାନ୍, ଯତ୍ର ମମ ୱିଚାରୋ ଭୱିତୁଂ ଯୋଗ୍ୟଃ କୈସରସ୍ୟ ତତ୍ର ୱିଚାରାସନ ଏୱ ସମୁପସ୍ଥିତୋସ୍ମି; ଅହଂ ଯିହୂଦୀଯାନାଂ କାମପି ହାନିଂ ନାକାର୍ଷମ୍ ଇତି ଭୱାନ୍ ଯଥାର୍ଥତୋ ୱିଜାନାତି|

١١ 11 لِأَنِّي إِنْ كُنْتُ آثِمًا، أَوْ صَنَعْتُ شَيْئًا يَسْتَحِقُّ ٱلْمَوْتَ، فَلَسْتُ أَسْتَعْفِي مِنَ ٱلْمَوْتِ. وَلَكِنْ إِنْ لَمْ يَكُنْ شَيْءٌ مِمَّا يَشْتَكِي عَلَيَّ بِهِ هَؤُلَاءِ، فَلَيْسَ أَحَدٌ يَسْتَطِيعُ أَنْ يُسَلِّمَنِي لَهُمْ. إِلَى قَيْصَرَ أَنَا رَافِعٌ دَعْوَايَ!».

କଞ୍ଚିଦପରାଧଂ କିଞ୍ଚନ ୱଧାର୍ହଂ କର୍ମ୍ମ ୱା ଯଦ୍ୟହମ୍ ଅକରିଷ୍ୟଂ ତର୍ହି ପ୍ରାଣହନନଦଣ୍ଡମପି ଭୋକ୍ତୁମ୍ ଉଦ୍ୟତୋଽଭୱିଷ୍ୟଂ, କିନ୍ତୁ ତେ ମମ ସମପୱାଦଂ କୁର୍ୱ୍ୱନ୍ତି ସ ଯଦି କଲ୍ପିତମାତ୍ରୋ ଭୱତି ତର୍ହି ତେଷାଂ କରେଷୁ ମାଂ ସମର୍ପଯିତୁଂ କସ୍ୟାପ୍ୟଧିକାରୋ ନାସ୍ତି, କୈସରସ୍ୟ ନିକଟେ ମମ ୱିଚାରୋ ଭୱତୁ|

١٢ 12 حِينَئِذٍ تَكَلَّمَ فَسْتُوسُ مَعَ أَرْبَابِ ٱلْمَشُورَةِ، فَأَجَابَ: «إِلَى قَيْصَرَ رَفَعْتَ دَعْوَاكَ. إِلَى قَيْصَرَ تَذْهَبُ!».

ତଦା ଫୀଷ୍ଟୋ ମନ୍ତ୍ରିଭିଃ ସାର୍ଦ୍ଧଂ ସଂମନ୍ତ୍ର୍ୟ ପୌଲାଯ କଥିତୱାନ୍, କୈସରସ୍ୟ ନିକଟେ କିଂ ତୱ ୱିଚାରୋ ଭୱିଷ୍ୟତି? କୈସରସ୍ୟ ସମୀପଂ ଗମିଷ୍ୟସି|

١٣ 13 وَبَعْدَمَا مَضَتْ أَيَّامٌ أَقْبَلَ أَغْرِيبَاسُ ٱلْمَلِكُ وَبَرْنِيكِي إِلَى قَيْصَرِيَّةَ لِيُسَلِّمَا عَلَى فَسْتُوسَ.

କିଯଦ୍ଦିନେଭ୍ୟଃ ପରମ୍ ଆଗ୍ରିପ୍ପରାଜା ବର୍ଣୀକୀ ଚ ଫୀଷ୍ଟଂ ସାକ୍ଷାତ୍ କର୍ତ୍ତୁଂ କୈସରିଯାନଗରମ୍ ଆଗତୱନ୍ତୌ|

١٤ 14 وَلَمَّا كَانَا يَصْرِفَانِ هُنَاكَ أَيَّامًا كَثِيرَةً، عَرَضَ فَسْتُوسُ عَلَى ٱلْمَلِكِ أَمْرَ بُولُسَ، قَائِلًا: «يُوجَدُ رَجُلٌ تَرَكَهُ فِيلِكْسُ أَسِيرًا،

ତଦା ତୌ ବହୁଦିନାନି ତତ୍ର ସ୍ଥିତୌ ତତଃ ଫୀଷ୍ଟସ୍ତଂ ରାଜାନଂ ପୌଲସ୍ୟ କଥାଂ ୱିଜ୍ଞାପ୍ୟ କଥଯିତୁମ୍ ଆରଭତ ପୌଲନାମାନମ୍ ଏକଂ ବନ୍ଦି ଫୀଲିକ୍ଷୋ ବଦ୍ଧଂ ସଂସ୍ଥାପ୍ୟ ଗତୱାନ୍|

١٥ 15 وَعَرَضَ لِي عَنْهُ رُؤَسَاءُ ٱلْكَهَنَةِ وَمَشَايِخُ ٱلْيَهُودِ لَمَّا كُنْتُ فِي أُورُشَلِيمَ طَالِبِينَ حُكْمًا عَلَيْهِ.

ଯିରୂଶାଲମି ମମ ସ୍ଥିତିକାଲେ ମହାଯାଜକୋ ଯିହୂଦୀଯାନାଂ ପ୍ରାଚୀନଲୋକାଶ୍ଚ ତମ୍ ଅପୋଦ୍ୟ ତମ୍ପ୍ରତି ଦଣ୍ଡାଜ୍ଞାଂ ପ୍ରାର୍ଥଯନ୍ତ|

١٦ 16 فَأَجَبْتُهُمْ أَنْ لَيْسَ لِلرُّومَانِيِّينَ عَادَةٌ أَنْ يُسَلِّمُوا أَحَدًا لِلْمَوْتِ قَبْلَ أَنْ يَكُونَ ٱلْمَشْكُوُّ عَلَيْهِ مُواجَهَةً مَعَ ٱلْمُشْتَكِينَ، فَيَحْصُلُ عَلَى فُرْصَةٍ لِلِٱحْتِجَاجِ عَنِ ٱلشَّكْوَى.

ତତୋହମ୍ ଇତ୍ୟୁତ୍ତରମ୍ ଅୱଦଂ ଯାୱଦ୍ ଅପୋଦିତୋ ଜନଃ ସ୍ୱାପୱାଦକାନ୍ ସାକ୍ଷାତ୍ କୃତ୍ୱା ସ୍ୱସ୍ମିନ୍ ଯୋଽପରାଧ ଆରୋପିତସ୍ତସ୍ୟ ପ୍ରତ୍ୟୁତ୍ତରଂ ଦାତୁଂ ସୁଯୋଗଂ ନ ପ୍ରାପ୍ନୋତି, ତାୱତ୍କାଲଂ କସ୍ୟାପି ମାନୁଷସ୍ୟ ପ୍ରାଣନାଶାଜ୍ଞାପନଂ ରୋମିଲୋକାନାଂ ରୀତି ର୍ନହି|

١٧ 17 فَلَمَّا ٱجْتَمَعُوا إِلَى هُنَا جَلَسْتُ مِنْ دُونِ إِمْهَالٍ فِي ٱلْغَدِ عَلَى كُرْسِيِّ ٱلْوِلَايَةِ، وَأَمَرْتُ أَنْ يُؤْتَى بِٱلرَّجُلِ.

ତତସ୍ତେଷ୍ୱତ୍ରାଗତେଷୁ ପରସ୍ମିନ୍ ଦିୱସେଽହମ୍ ଅୱିଲମ୍ବଂ ୱିଚାରାସନ ଉପୱିଶ୍ୟ ତଂ ମାନୁଷମ୍ ଆନେତୁମ୍ ଆଜ୍ଞାପଯମ୍|

١٨ 18 فَلَمَّا وَقَفَ ٱلْمُشْتَكُونَ حَوْلَهُ، لَمْ يَأْتُوا بِعِلَّةٍ وَاحِدَةٍ مِمَّا كُنْتُ أَظُنُّ.

ତଦନନ୍ତରଂ ତସ୍ୟାପୱାଦକା ଉପସ୍ଥାଯ ଯାଦୃଶମ୍ ଅହଂ ଚିନ୍ତିତୱାନ୍ ତାଦୃଶଂ କଞ୍ଚନ ମହାପୱାଦଂ ନୋତ୍ଥାପ୍ୟ

١٩ 19 لَكِنْ كَانَ لَهُمْ عَلَيْهِ مَسَائِلُ مِنْ جِهَةِ دِيَانَتِهِمْ، وَعَنْ وَاحِدٍ ٱسْمُهُ يَسُوعُ قَدْ مَاتَ، وَكَانَ بُولُسُ يَقُولُ: إِنَّهُ حَيٌّ.

ସ୍ୱେଷାଂ ମତେ ତଥା ପୌଲୋ ଯଂ ସଜୀୱଂ ୱଦତି ତସ୍ମିନ୍ ଯୀଶୁନାମନି ମୃତଜନେ ଚ ତସ୍ୟ ୱିରୁଦ୍ଧଂ କଥିତୱନ୍ତଃ|

٢٠ 20 وَإِذْ كُنْتُ مُرْتَابًا فِي ٱلْمَسْأَلَةِ عَنْ هَذَا قُلْتُ: أَلَعَلَّهُ يَشَاءُ أَنْ يَذْهَبَ إِلَى أُورُشَلِيمَ، وَيُحَاكَمَ هُنَاكَ مِنْ جِهَةِ هَذِهِ ٱلْأُمُورِ؟

ତତୋହଂ ତାଦୃଗ୍ୱିଚାରେ ସଂଶଯାନଃ ସନ୍ କଥିତୱାନ୍ ତ୍ୱଂ ଯିରୂଶାଲମଂ ଗତ୍ୱା କିଂ ତତ୍ର ୱିଚାରିତୋ ଭୱିତୁମ୍ ଇଚ୍ଛସି?

٢١ 21 وَلَكِنْ لَمَّا رَفَعَ بُولُسُ دَعْوَاهُ لِكَيْ يُحْفَظَ لِفَحْصِ أُوغُسْطُسَ، أَمَرْتُ بِحِفْظِهِ إِلَى أَنْ أُرْسِلَهُ إِلَى قَيْصَرَ».

ତଦା ପୌଲୋ ମହାରାଜସ୍ୟ ନିକଟେ ୱିଚାରିତୋ ଭୱିତୁଂ ପ୍ରାର୍ଥଯତ, ତସ୍ମାଦ୍ ଯାୱତ୍କାଲଂ ତଂ କୈସରସ୍ୟ ସମୀପଂ ପ୍ରେଷଯିତୁଂ ନ ଶକ୍ନୋମି ତାୱତ୍କାଲଂ ତମତ୍ର ସ୍ଥାପଯିତୁମ୍ ଆଦିଷ୍ଟୱାନ୍|

٢٢ 22 فَقَالَ أَغْرِيبَاسُ لِفَسْتُوسَ: «كُنْتُ أُرِيدُ أَنَا أَيْضًا أَنْ أَسْمَعَ ٱلرَّجُلَ». فَقَالَ: «غَدًا تَسْمَعُهُ».

ତତ ଆଗ୍ରିପ୍ପଃ ଫୀଷ୍ଟମ୍ ଉକ୍ତୱାନ୍, ଅହମପି ତସ୍ୟ ମାନୁଷସ୍ୟ କଥାଂ ଶ୍ରୋତୁମ୍ ଅଭିଲଷାମି| ତଦା ଫୀଷ୍ଟୋ ୱ୍ୟାହରତ୍ ଶ୍ୱସ୍ତଦୀଯାଂ କଥାଂ ତ୍ୱଂ ଶ୍ରୋଷ୍ୟସି|

٢٣ 23 فَفِي ٱلْغَدِ لَمَّا جَاءَ أَغْرِيبَاسُ وَبَرْنِيكِي فِي ٱحْتِفَالٍ عَظِيمٍ، وَدَخَلَا إِلَى دَارِ ٱلِٱسْتِمَاعِ مَعَ ٱلْأُمَرَاءِ وَرِجَالِ ٱلْمَدِينَةِ ٱلْمُقَدَّمِينَ، أَمَرَ فَسْتُوسُ فَأُتِيَ بِبُولُسَ.

ପରସ୍ମିନ୍ ଦିୱସେ ଆଗ୍ରିପ୍ପୋ ବର୍ଣୀକୀ ଚ ମହାସମାଗମଂ କୃତ୍ୱା ପ୍ରଧାନୱାହିନୀପତିଭି ର୍ନଗରସ୍ଥପ୍ରଧାନଲୋକୈଶ୍ଚ ସହ ମିଲିତ୍ୱା ରାଜଗୃହମାଗତ୍ୟ ସମୁପସ୍ଥିତୌ ତଦା ଫୀଷ୍ଟସ୍ୟାଜ୍ଞଯା ପୌଲ ଆନୀତୋଽଭୱତ୍|

٢٤ 24 فَقَالَ فَسْتُوسُ: «أَيُّهَا ٱلْمَلِكُ أَغْرِيبَاسُ وَٱلرِّجَالُ ٱلْحَاضِرُونَ مَعَنَا أَجْمَعُونَ، أَنْتُمْ تَنْظُرُونَ هَذَا ٱلَّذِي تَوَسَّلَ إِلَيَّ مِنْ جِهَتِهِ كُلُّ جُمْهُورِ ٱلْيَهُودِ فِي أُورُشَلِيمَ وَهُنَا، صَارِخِينَ أَنَّهُ لَا يَنْبَغِي أَنْ يَعِيشَ بَعْدُ.

ତଦା ଫୀଷ୍ଟଃ କଥିତୱାନ୍ ହେ ରାଜନ୍ ଆଗ୍ରିପ୍ପ ହେ ଉପସ୍ଥିତାଃ ସର୍ୱ୍ୱେ ଲୋକା ଯିରୂଶାଲମ୍ନଗରେ ଯିହୂଦୀଯଲୋକସମୂହୋ ଯସ୍ମିନ୍ ମାନୁଷେ ମମ ସମୀପେ ନିୱେଦନଂ କୃତ୍ୱା ପ୍ରୋଚ୍ଚୈଃ କଥାମିମାଂ କଥିତୱାନ୍ ପୁନରଲ୍ପକାଲମପି ତସ୍ୟ ଜୀୱନଂ ନୋଚିତଂ ତମେତଂ ମାନୁଷଂ ପଶ୍ୟତ|

٢٥ 25 وَأَمَّا أَنَا فَلَمَّا وَجَدْتُ أَنَّهُ لَمْ يَفْعَلْ شَيْئًا يَسْتَحِقُّ ٱلْمَوْتَ، وَهُوَ قَدْ رَفَعَ دَعْوَاهُ إِلَى أُوغُسْطُسَ، عَزَمْتُ أَنْ أُرْسِلَهُ.

କିନ୍ତ୍ୱେଷ ଜନଃ ପ୍ରାଣନାଶର୍ହଂ କିମପି କର୍ମ୍ମ ନ କୃତୱାନ୍ ଇତ୍ୟଜାନାଂ ତଥାପି ସ ମହାରାଜସ୍ୟ ସନ୍ନିଧୌ ୱିଚାରିତୋ ଭୱିତୁଂ ପ୍ରାର୍ଥଯତ ତସ୍ମାତ୍ ତସ୍ୟ ସମୀପଂ ତଂ ପ୍ରେଷଯିତୁଂ ମତିମକରୱମ୍|

٢٦ 26 وَلَيْسَ لِي شَيْءٌ يَقِينٌ مِنْ جِهَتِهِ لِأَكْتُبَ إِلَى ٱلسَّيِّدِ. لِذَلِكَ أَتَيْتُ بِهِ لَدَيْكُمْ، وَلَا سِيَّمَا لَدَيْكَ أَيُّهَا ٱلْمَلِكُ أَغْرِيبَاسُ، حَتَّى إِذَا صَارَ ٱلْفَحْصُ يَكُونُ لِي شَيْءٌ لِأَكْتُبَ.

କିନ୍ତୁ ଶ୍ରୀଯୁକ୍ତସ୍ୟ ସମୀପମ୍ ଏତସ୍ମିନ୍ କିଂ ଲେଖନୀଯମ୍ ଇତ୍ୟସ୍ୟ କସ୍ୟଚିନ୍ ନିର୍ଣଯସ୍ୟ ନ ଜାତତ୍ୱାଦ୍ ଏତସ୍ୟ ୱିଚାରେ ସତି ଯଥାହଂ ଲେଖିତୁଂ କିଞ୍ଚନ ନିଶ୍ଚିତଂ ପ୍ରାପ୍ନୋମି ତଦର୍ଥଂ ଯୁଷ୍ମାକଂ ସମକ୍ଷଂ ୱିଶେଷତୋ ହେ ଆଗ୍ରିପ୍ପରାଜ ଭୱତଃ ସମକ୍ଷମ୍ ଏତମ୍ ଆନଯେ|

٢٧ 27 لِأَنِّي أَرَى حَمَاقَةً أَنْ أُرْسِلَ أَسِيرًا وَلَا أُشِيرَ إِلَى ٱلدَّعَاوِي ٱلَّتِي عَلَيْهِ».

ଯତୋ ବନ୍ଦିପ୍ରେଷଣସମଯେ ତସ୍ୟାଭିଯୋଗସ୍ୟ କିଞ୍ଚିଦଲେଖନମ୍ ଅହମ୍ ଅଯୁକ୍ତଂ ଜାନାମି|