أعمال 25

١ 1 فَلَمَّا قَدِمَ فَسْتُوسُ إِلَى ٱلْوِلَايَةِ صَعِدَ بَعْدَ ثَلَاثَةِ أَيَّامٍ مِنْ قَيْصَرِيَّةَ إِلَى أُورُشَلِيمَ.

उना रोजां बाद राज्यपाल फेस्तुस दे रुपे च यहूदिया प्रदेश च आया। फिरी सै कैसरिया शेहरे ला यरूशलेम शेहरे जो गिया।

٢ 2 فَعَرَضَ لَهُ رَئِيسُ ٱلْكَهَنَةِ وَوُجُوهُ ٱلْيَهُودِ ضِدَّ بُولُسَ، وَٱلْتَمَسُوا مِنْهُ

तालू बड्डे याजकां, कने यहूदियां दे अगुवां, उदे सामणे पौलुसे पर दोष लाऐ;

٣ 3 طَالِبِينَ عَلَيْهِ مِنَّةً، أَنْ يَسْتَحْضِرَهُ إِلَى أُورُشَلِيمَ، وَهُمْ صَانِعُونَ كَمِينًا لِيَقْتُلُوهُ فِي ٱلطَّرِيقِ.

कने उसला बिनती किती की उना दा समर्थन करे कि सै पौलुस जो यरूशलेम शेहरे च सदे, क्योंकि उना उसयो रस्ते च ही मारी देंणे थी योजना बणाईयो थी।

٤ 4 فَأَجَابَ فَسْتُوسُ أَنْ يُحْرَسَ بُولُسُ فِي قَيْصَرِيَّةَ، وَأَنَّهُ هُوَ مُزْمِعٌ أَنْ يَنْطَلِقَ عَاجِلًا.

फेस्तुसे जबाब दिता, “पौलुस कैसरिया शेहरे च केदी है, कने मैं अपु जल्दी ओथु जाणा है।”

٥ 5 وَقَالَ: «فَلْيَنْزِلْ مَعِي ٱلَّذِينَ هُمْ بَيْنَكُمْ مُقْتَدِرُونَ. وَإِنْ كَانَ فِي هَذَا ٱلرَّجُلِ شَيْءٌ فَلْيَشْتَكُوا عَلَيْهِ».

फिरी बोलया, “तुसां ने जड़े बड्डे माणु न, सै मेरे सोगी चलन, कने अगर उनी माणुऐ कुछ गलत कम्म कितया है, तां उस पर दोष लगान।”

٦ 6 وَبَعْدَ مَا صَرَفَ عِنْدَهُمْ أَكْثَرَ مِنْ عَشَرَةِ أَيَّامٍ ٱنْحَدَرَ إِلَى قَيْصَرِيَّةَ. وَفِي ٱلْغَدِ جَلَسَ عَلَى كُرْسِيِّ ٱلْوِلَايَةِ وَأَمَرَ أَنْ يُؤْتَى بِبُولُسَ.

यरूशलेम शेहरे च कोई अठ दस रोज रेईकरी सै कैसरिया शेहरे जो गिया: कने दुऐ रोजे न्याय-आसने पर बेईकरी पौलुसे जो लोंणे दा हुकम दिता।

٧ 7 فَلَمَّا حَضَرَ، وَقَفَ حَوْلَهُ ٱلْيَهُودُ ٱلَّذِينَ كَانُوا قَدِ ٱنْحَدَرُوا مِنْ أُورُشَلِيمَ، وَقَدَّمُوا عَلَى بُولُسَ دَعَاوِيَ كَثِيرَةً وَثَقِيلَةً لَمْ يَقْدِرُوا أَنْ يُبَرْهِنُوهَا.

जालू सै आया, तां यहूदी अगुवे जड़े यरूशलेम शेहरे ला आयो थे, उना अखे बखे खड़ोई करी उदे पर बड़े भरी दोष लाऐ, पर उना बाल इना दोषां जो सच्च साबित करणे तांई कोई सबूत नी था।

٨ 8 إِذْ كَانَ هُوَ يَحْتَجُّ: «أَنِّي مَا أَخْطَأْتُ بِشَيْءٍ، لَا إِلَى نَامُوسِ ٱلْيَهُودِ وَلَا إِلَى ٱلْهَيْكَلِ وَلَا إِلَى قَيْصَرَ».

पर पौलुसे जबाब दिता, “मैं ना तां यहूदियां दिया व्यवस्था दे कने ना मंदरे दे, कने ना महाराजा कैसरे दे खिलाफ कोई अपराध कितया है।”

٩ 9 وَلَكِنَّ فَسْتُوسَ إِذْ كَانَ يُرِيدُ أَنْ يُودِعَ ٱلْيَهُودَ مِنَّةً، أَجَابَ بُولُسَ قَائِلًا: «أَتَشَاءُ أَنْ تَصْعَدَ إِلَى أُورُشَلِيمَ لِتُحَاكَمَ هُنَاكَ لَدَيَّ مِنْ جِهَةِ هَذِهِ ٱلْأُمُورِ؟».

तालू फेस्तुसे यहूदी अगुवां जो खुश करणे दिया इच्छा ला पौलुसे जो पुच्छया, “क्या तू चांदा है की तेरे इना दोषां दी सुणवाई मेरे सामणे यरूशलेम शेहरे च हो?”

١٠ 10 فَقَالَ بُولُسُ: «أَنَا وَاقِفٌ لَدَى كُرْسِيِّ وِلَايَةِ قَيْصَرَ حَيْثُ يَنْبَغِي أَنْ أُحَاكَمَ. أَنَا لَمْ أَظْلِمِ ٱلْيَهُودَ بِشَيْءٍ، كَمَا تَعْلَمُ أَنْتَ أَيْضًا جَيِّدًا.

पौलुसे बोलया, “मैं महाराजा कैसरे दे न्याय-आसने सामणे खड़ोतया है: ठीक ऐई है की मेरे मुकद्दमे दी सुणवाई ऐथू ही होणा चाईदी। मैं यहूदी लोकां दे खिलाफ कोई भी अपराध नी कितया है, कने इसा गल्ला जो तू भी अच्छे ला जाणदा है।

١١ 11 لِأَنِّي إِنْ كُنْتُ آثِمًا، أَوْ صَنَعْتُ شَيْئًا يَسْتَحِقُّ ٱلْمَوْتَ، فَلَسْتُ أَسْتَعْفِي مِنَ ٱلْمَوْتِ. وَلَكِنْ إِنْ لَمْ يَكُنْ شَيْءٌ مِمَّا يَشْتَكِي عَلَيَّ بِهِ هَؤُلَاءِ، فَلَيْسَ أَحَدٌ يَسْتَطِيعُ أَنْ يُسَلِّمَنِي لَهُمْ. إِلَى قَيْصَرَ أَنَا رَافِعٌ دَعْوَايَ!».

अगर अपराधी है कने मौत दी सजा देंणे जोगा कोई कम्म कितया है, तां मैं मरणे ला नी मूकरदा है; पर जिना गल्लां दा ऐ मिंजो पर दोष ला दे न, अगर उना चे कोई गल्ल सच्च नी है, तां कुसी जो भी ऐ हक नी है की मिंजो इना दे हथे देई दे। मेरी बिनती है की मेरा न्याय महाराजा दे हथे ला होणा चाईदा।”

١٢ 12 حِينَئِذٍ تَكَلَّمَ فَسْتُوسُ مَعَ أَرْبَابِ ٱلْمَشُورَةِ، فَأَجَابَ: «إِلَى قَيْصَرَ رَفَعْتَ دَعْوَاكَ. إِلَى قَيْصَرَ تَذْهَبُ!».

तालू फेस्तुसे अपणिया सभा सोगी बिचार करिरी जबाब दिता, “तू महाराजा केसरे दे हथे ला न्याय होंणे दी मांग किती है, तां तिजो महाराजा कैसरे बाल ही भेजणा है।”

١٣ 13 وَبَعْدَمَا مَضَتْ أَيَّامٌ أَقْبَلَ أَغْرِيبَاسُ ٱلْمَلِكُ وَبَرْنِيكِي إِلَى قَيْصَرِيَّةَ لِيُسَلِّمَا عَلَى فَسْتُوسَ.

थोड़े रोज होणे बाद राजा अग्रिप्पे कने उदी छोटी बेहण बिरनीके कैसरिया शेहरे च आई करी राज्यपाल फेस्तुसे ला मिल्ले।

١٤ 14 وَلَمَّا كَانَا يَصْرِفَانِ هُنَاكَ أَيَّامًا كَثِيرَةً، عَرَضَ فَسْتُوسُ عَلَى ٱلْمَلِكِ أَمْرَ بُولُسَ، قَائِلًا: «يُوجَدُ رَجُلٌ تَرَكَهُ فِيلِكْسُ أَسِيرًا،

उना जो ओथु मते रोज रेहणे बाद फेस्तुसे उना ने पौलुसे दे बारे च दसया, “इक माणु है, जिसयो फेलिक्स केदी छडी गिया है।

١٥ 15 وَعَرَضَ لِي عَنْهُ رُؤَسَاءُ ٱلْكَهَنَةِ وَمَشَايِخُ ٱلْيَهُودِ لَمَّا كُنْتُ فِي أُورُشَلِيمَ طَالِبِينَ حُكْمًا عَلَيْهِ.

जालू मैं यरूशलेम शेहरे च था, तां बड्डे याजकां कने यहूदी अगुवां उस पर दोष लाऐ कने चांदे थे, कि उसयो मौत दी सजा हुकम मिल्ले।

١٦ 16 فَأَجَبْتُهُمْ أَنْ لَيْسَ لِلرُّومَانِيِّينَ عَادَةٌ أَنْ يُسَلِّمُوا أَحَدًا لِلْمَوْتِ قَبْلَ أَنْ يَكُونَ ٱلْمَشْكُوُّ عَلَيْهِ مُواجَهَةً مَعَ ٱلْمُشْتَكِينَ، فَيَحْصُلُ عَلَى فُرْصَةٍ لِلِٱحْتِجَاجِ عَنِ ٱلشَّكْوَى.

पर मैं उना जो जबाब दिता, कि रोमियां दा ऐ रिबाज नी है, कि कुसी माणुऐ जो सजा देंणे तांई सौंपी देंन, जालू दीकर आरोपी जो अपणे दोष लांणे बालयां सामणे खड़े होईकरी दोषां दे जबाब देंणे दा मोका ना मिल्ले।

١٧ 17 فَلَمَّا ٱجْتَمَعُوا إِلَى هُنَا جَلَسْتُ مِنْ دُونِ إِمْهَالٍ فِي ٱلْغَدِ عَلَى كُرْسِيِّ ٱلْوِلَايَةِ، وَأَمَرْتُ أَنْ يُؤْتَى بِٱلرَّجُلِ.

इस तांई जालू यहूदी अगुवे मेरे सोगी ऐथू कैसरिया शेहरे च आये, तां मैं कोई देर नी किती, कने दुऐ ही रोजे न्याय-आसने पर बेईकरी, पौलुसे जो अदालता च लोंणे दा हुकम दिता।

١٨ 18 فَلَمَّا وَقَفَ ٱلْمُشْتَكُونَ حَوْلَهُ، لَمْ يَأْتُوا بِعِلَّةٍ وَاحِدَةٍ مِمَّا كُنْتُ أَظُنُّ.

जालू उस पर दोष लांणे बाले खड़ुते, तां उना ऐसिया बुरियां गल्लां दा दोष नी लाया, जदिया मैं समजदा था।

١٩ 19 لَكِنْ كَانَ لَهُمْ عَلَيْهِ مَسَائِلُ مِنْ جِهَةِ دِيَانَتِهِمْ، وَعَنْ وَاحِدٍ ٱسْمُهُ يَسُوعُ قَدْ مَاتَ، وَكَانَ بُولُسُ يَقُولُ: إِنَّهُ حَيٌّ.

पर उना बिच अपणे धर्मे जो लेईकरी कने यीशु नाऐ दे माणुऐ दे बारे च कुछ झगड़ा था, जड़ा मरी गिया था, पर पौलुस दाबा करदा था की यीशु जिन्दा है।

٢٠ 20 وَإِذْ كُنْتُ مُرْتَابًا فِي ٱلْمَسْأَلَةِ عَنْ هَذَا قُلْتُ: أَلَعَلَّهُ يَشَاءُ أَنْ يَذْهَبَ إِلَى أُورُشَلِيمَ، وَيُحَاكَمَ هُنَاكَ مِنْ جِهَةِ هَذِهِ ٱلْأُمُورِ؟

क्योंकि मिंजो नी पता था की इना गल्लां दी जांच पड़ताल कियां करे, इस तांई मैं पौलुसे जो पुच्छया, क्या तू यरूशलेम च शेहरे च मुकदमे दी सुणवाई तांई राजी है।

٢١ 21 وَلَكِنْ لَمَّا رَفَعَ بُولُسُ دَعْوَاهُ لِكَيْ يُحْفَظَ لِفَحْصِ أُوغُسْطُسَ، أَمَرْتُ بِحِفْظِهِ إِلَى أَنْ أُرْسِلَهُ إِلَى قَيْصَرَ».

पर जालू पौलुसे बिनती किती की महाराजा कैसर ही मेरा न्याय करे, तां मैं हुकम दिता, कि जालू दीकर मैं उसयो महाराजा कैसरे बाल नी भेजें, उदी रखबाली किती जाऐ।”

٢٢ 22 فَقَالَ أَغْرِيبَاسُ لِفَسْتُوسَ: «كُنْتُ أُرِيدُ أَنَا أَيْضًا أَنْ أَسْمَعَ ٱلرَّجُلَ». فَقَالَ: «غَدًا تَسْمَعُهُ».

तालू अग्रिप्पे फेस्तुसे जो बोलया, “मैं भी उस माणुऐ दी सुणना चांदा है।” उनी बोलया, “तू कल सुणी लियां।”

٢٣ 23 فَفِي ٱلْغَدِ لَمَّا جَاءَ أَغْرِيبَاسُ وَبَرْنِيكِي فِي ٱحْتِفَالٍ عَظِيمٍ، وَدَخَلَا إِلَى دَارِ ٱلِٱسْتِمَاعِ مَعَ ٱلْأُمَرَاءِ وَرِجَالِ ٱلْمَدِينَةِ ٱلْمُقَدَّمِينَ، أَمَرَ فَسْتُوسُ فَأُتِيَ بِبُولُسَ.

दुऐ रोजे, जालू अग्रिप्पे कने बिरनीके बड़ी धूम धाम ला आई करी पलटना दे सरदारां कने शेहरे दे खास-खास लोकां सोगी दरबारे च पुज्जे। तालू फेस्तुसे हुकम दिता, कि सै पौलुसे जो लेई ओआ।

٢٤ 24 فَقَالَ فَسْتُوسُ: «أَيُّهَا ٱلْمَلِكُ أَغْرِيبَاسُ وَٱلرِّجَالُ ٱلْحَاضِرُونَ مَعَنَا أَجْمَعُونَ، أَنْتُمْ تَنْظُرُونَ هَذَا ٱلَّذِي تَوَسَّلَ إِلَيَّ مِنْ جِهَتِهِ كُلُّ جُمْهُورِ ٱلْيَهُودِ فِي أُورُشَلِيمَ وَهُنَا، صَارِخِينَ أَنَّهُ لَا يَنْبَغِي أَنْ يَعِيشَ بَعْدُ.

फेस्तुसे बोलया, “हे राजा अग्रिप्पे, हे सारे लोक जड़े ऐथू साड़े सोगी न, तुसां इसी माणुऐ जो दिखा दे न, जिदे बारे च सारे यहूदियां यरूशलेम शेहरे च कने ऐथू भी चिलाई-चिलाई करी मिंजो ला बिनती किती, कि इदा जिन्दा रेंणा ठीक नी है।

٢٥ 25 وَأَمَّا أَنَا فَلَمَّا وَجَدْتُ أَنَّهُ لَمْ يَفْعَلْ شَيْئًا يَسْتَحِقُّ ٱلْمَوْتَ، وَهُوَ قَدْ رَفَعَ دَعْوَاهُ إِلَى أُوغُسْطُسَ، عَزَمْتُ أَنْ أُرْسِلَهُ.

पर मैं जांणी लिया कि उनी ऐदिया कुछ नी कितया है कि इसयो मौत दी सजा मिल्ले; कने जालू की उनी अपु ही बिनती किती की महाराजा धिराज मेरा न्याय करे, तां मैं उसयो भेजणे दा फेसला किता।

٢٦ 26 وَلَيْسَ لِي شَيْءٌ يَقِينٌ مِنْ جِهَتِهِ لِأَكْتُبَ إِلَى ٱلسَّيِّدِ. لِذَلِكَ أَتَيْتُ بِهِ لَدَيْكُمْ، وَلَا سِيَّمَا لَدَيْكَ أَيُّهَا ٱلْمَلِكُ أَغْرِيبَاسُ، حَتَّى إِذَا صَارَ ٱلْفَحْصُ يَكُونُ لِي شَيْءٌ لِأَكْتُبَ.

पर मिंजो उदे बारे च कोई भी पक्की गल्ल नी लगी कि महाराजा जो लिखें, इस तांई तां मैं उसयो तुहाड़े सामणे कने खास करिरी राजा अग्रिप्पे तेरे सामणे लांदा है, ताकि जांचणे बाद मिंजो कुछ लिखणे जो मिल्ले।

٢٧ 27 لِأَنِّي أَرَى حَمَاقَةً أَنْ أُرْسِلَ أَسِيرًا وَلَا أُشِيرَ إِلَى ٱلدَّعَاوِي ٱلَّتِي عَلَيْهِ».

क्योंकि केदिये जो भेजणा कने जड़े दोष उदे पर लायो न, उना जो नी दसणा, मिंजो ठीक नी लग्गा दा है।”