أعمال 24

١ 1 وَبَعْدَ خَمْسَةِ أَيَّامٍ ٱنْحَدَرَ حَنَانِيَّا رَئِيسُ ٱلْكَهَنَةِ مَعَ ٱلشُّيُوخِ وَخَطِيبٍ ٱسْمُهُ تَرْتُلُّسُ. فَعَرَضُوا لِلْوَالِي ضِدَّ بُولُسَ.

បញ្ចភ្យោ ទិនេភ្យះ បរំ ហនានីយនាមា មហាយាជកោៜធិបតេះ សមក្ឞំ បៅលស្យ ប្រាតិកូល្យេន និវេទយិតុំ តត៌ុល្លនាមានំ កញ្ចន វក្តារំ ប្រាចីនជនាំឝ្ច សង្គិនះ ក្ឫត្វា កៃសរិយានគរម៑ អាគច្ឆត៑។

٢ 2 فَلَمَّا دُعِيَ، ٱبْتَدَأَ تَرْتُلُّسُ فِي ٱلشِّكَايَةِ قَائِلًا:

តតះ បៅលេ សមានីតេ សតិ តត៌ុល្លស្តស្យាបវាទកថាំ កថយិតុម៑ អារភត ហេ មហាមហិមផីលិក្ឞ ភវតោ វយម៑ អតិនិវ៌្វិឃ្នំ កាលំ យាបយាមោ ភវតះ បរិណាមទឝ៌ិតយា ឯតទ្ទេឝីយានាំ ពហូនិ មង្គលានិ ឃដិតានិ,

٣ 3 «إِنَّنَا حَاصِلُونَ بِوَاسِطَتِكَ عَلَى سَلَامٍ جَزِيلٍ، وَقَدْ صَارَتْ لِهَذِهِ ٱلْأُمَّةِ مَصَالِحُ بِتَدْبِيرِكَ. فَنَقْبَلُ ذَلِكَ أَيُّهَا ٱلْعَزِيزُ فِيلِكْسُ بِكُلِّ شُكْرٍ فِي كُلِّ زَمَانٍ وَكُلِّ مَكَانٍ.

ឥតិ ហេតោ រ្វយមតិក្ឫតជ្ញាះ សន្តះ សវ៌្វត្រ សវ៌្វទា ភវតោ គុណាន៑ គាយមះ។

٤ 4 وَلَكِنْ لِئَلَّا أُعَوِّقَكَ أَكْثَرَ، أَلْتَمِسُ أَنْ تَسْمَعَنَا بِٱلِٱخْتِصَارِ بِحِلْمِكَ:

កិន្តុ ពហុភិះ កថាភិ រ្ភវន្តំ យេន ន វិរញ្ជយាមិ តស្មាទ៑ វិនយេ ភវាន៑ ពនុកម្ប្យ មទល្បកថាំ ឝ្ឫណោតុ។

٥ 5 فَإِنَّنَا إِذْ وَجَدْنَا هَذَا ٱلرَّجُلَ مُفْسِدًا وَمُهَيِّجَ فِتْنَةٍ بَيْنَ جَمِيعِ ٱلْيَهُودِ ٱلَّذِينَ فِي ٱلْمَسْكُونَةِ، وَمِقْدَامَ شِيعَةِ ٱلنَّاصِرِيِّينَ،

ឯឞ មហាមារីស្វរូបោ នាសរតីយមតគ្រាហិសំឃាតស្យ មុខ្យោ ភូត្វា សវ៌្វទេឝេឞុ សវ៌្វេឞាំ យិហូទីយានាំ រាជទ្រោហាចរណប្រវ្ឫត្តិំ ជនយតីត្យស្មាភិ រ្និឝ្ចិតំ។

٦ 6 وَقَدْ شَرَعَ أَنْ يُنَجِّسَ ٱلْهَيْكَلَ أَيْضًا، أَمْسَكْنَاهُ وَأَرَدْنَا أَنْ نَحْكُمَ عَلَيْهِ حَسَبَ نَامُوسِنَا.

ស មន្ទិរមបិ អឝុចិ កត៌្តុំ ចេឞ្ដិតវាន៑; ឥតិ ការណាទ៑ វយម៑ ឯនំ ធ្ឫត្វា ស្វវ្យវស្ថានុសារេណ វិចារយិតុំ ប្រាវត៌្តាមហិ;

٧ 7 فَأَقْبَلَ لِيسِيَاسُ ٱلْأَمِيرُ بِعُنْفٍ شَدِيدٍ وَأَخَذَهُ مِنْ بَيْنِ أَيْدِينَا،

កិន្តុ លុឞិយះ សហស្រសេនាបតិរាគត្យ ពលាទ៑ អស្មាកំ ករេភ្យ ឯនំ គ្ឫហីត្វា

٨ 8 وَأَمَرَ ٱلْمُشْتَكِينَ عَلَيْهِ أَنْ يَأْتُوا إِلَيْكَ. وَمِنْهُ يُمْكِنُكَ إِذَا فَحَصْتَ أَنْ تَعْلَمَ جَمِيعَ هَذِهِ ٱلْأُمُورِ ٱلَّتِي نَشْتَكِي بِهَا عَلَيْهِ».

ឯតស្យាបវាទកាន៑ ភវតះ សមីបម៑ អាគន្តុម៑ អាជ្ញាបយត៑។ វយំ យស្មិន៑ តមបវាទាមោ ភវតា បទបវាទកថាយាំ វិចារិតាយាំ សត្យាំ សវ៌្វំ វ្ឫត្តាន្តំ វេទិតុំ ឝក្ឞ្យតេ។

٩ 9 ثُمَّ وَافَقَهُ ٱلْيَهُودُ أَيْضًا قَائِلِينَ: «إِنَّ هَذِهِ ٱلْأُمُورَ هَكَذَا».

តតោ យិហូទីយា អបិ ស្វីក្ឫត្យ កថិតវន្ត ឯឞា កថា ប្រមាណម៑។

١٠ 10 فَأَجَابَ بُولُسُ، إِذْ أَوْمَأَ إِلَيْهِ ٱلْوَالِي أَنْ يَتَكَلَّمَ: «إِنِّي إِذْ قَدْ عَلِمْتُ أَنَّكَ مُنْذُ سِنِينَ كَثِيرَةٍ قَاضٍ لِهَذِهِ ٱلْأُمَّةِ، أَحْتَجُّ عَمَّا فِي أَمْرِي بِأَكْثَرِ سُرُورٍ.

អធិបតៅ កថាំ កថយិតុំ បៅលំ ប្រតីង្គិតំ ក្ឫតវតិ ស កថិតវាន៑ ភវាន៑ ពហូន៑ វត្សរាន៑ យាវទ៑ ឯតទ្ទេឝស្យ ឝាសនំ ករោតីតិ វិជ្ញាយ ប្រត្យុត្តរំ ទាតុម៑ អក្ឞោភោៜភវម៑។

١١ 11 وَأَنْتَ قَادِرٌ أَنْ تَعْرِفَ أَنَّهُ لَيْسَ لِي أَكْثَرُ مِنِ ٱثْنَيْ عَشَرَ يَوْمًا مُنْذُ صَعِدْتُ لِأَسْجُدَ فِي أُورُشَلِيمَ.

អទ្យ កេវលំ ទ្វាទឝ ទិនានិ យាតានិ, អហម៑ អារាធនាំ កត៌្តុំ យិរូឝាលមនគរំ គតវាន៑ ឯឞា កថា ភវតា ជ្ញាតុំ ឝក្យតេ;

١٢ 12 وَلَمْ يَجِدُونِي فِي ٱلْهَيْكَلِ أُحَاجُّ أَحَدًا أَوْ أَصْنَعُ تَجَمُّعًا مِنَ ٱلشَّعْبِ، وَلَا فِي ٱلْمَجَامِعِ وَلَا فِي ٱلْمَدِينَةِ.

កិន្ត្វិភេ មាំ មធ្យេមន្ទិរំ កេនាបិ សហ វិតណ្ឌាំ កុវ៌្វន្តំ កុត្រាបិ ភជនភវនេ នគរេ វា លោកាន៑ កុប្រវ្ឫត្តិំ ជនយន្តុំ ន ទ្ឫឞ្ដវន្តះ។

١٣ 13 وَلَا يَسْتَطِيعُونَ أَنْ يُثْبِتُوا مَا يَشْتَكُونَ بِهِ ٱلْآنَ عَلَيَّ.

ឥទានីំ យស្មិន៑ យស្មិន៑ មាម៑ អបវទន្តេ តស្យ កិមបិ ប្រមាណំ ទាតុំ ន ឝក្នុវន្តិ។

١٤ 14 وَلَكِنَّنِي أُقِرُّ لَكَ بِهَذَا: أَنَّنِي حَسَبَ ٱلطَّرِيقِ ٱلَّذِي يَقُولُونَ لَهُ «شِيعَةٌ»، هَكَذَا أَعْبُدُ إِلَهَ آبَائِي، مُؤْمِنًا بِكُلِّ مَا هُوَ مَكْتُوبٌ فِي ٱلنَّامُوسِ وَٱلْأَنْبِيَاءِ.

កិន្តុ ភវិឞ្យទ្វាក្យគ្រន្ថេ វ្យវស្ថាគ្រន្ថេ ច យា យា កថា លិខិតាស្តេ តាសុ សវ៌្វាសុ វិឝ្វស្យ យន្មតម៑ ឥមេ វិធម៌្មំ ជានន្តិ តន្មតានុសារេណាហំ និជបិត្ឫបុរុឞាណាម៑ ឦឝ្វរម៑ អារាធយាមីត្យហំ ភវតះ សមក្ឞម៑ អង្គីករោមិ។

١٥ 15 وَلِي رَجَاءٌ بِٱللهِ فِي مَا هُمْ أَيْضًا يَنْتَظِرُونَهُ: أَنَّهُ سَوْفَ تَكُونُ قِيَامَةٌ لِلْأَمْوَاتِ، ٱلْأَبْرَارِ وَٱلْأَثَمَةِ.

ធាម៌្មិកាណាម៑ អធាម៌្មិកាណាញ្ច ប្រមីតលោកានាមេវោត្ថានំ ភវិឞ្យតីតិ កថាមិមេ ស្វីកុវ៌្វន្តិ តថាហមបិ តស្មិន៑ ឦឝ្វរេ ប្រត្យាឝាំ ករោមិ;

١٦ 16 لِذَلِكَ أَنَا أَيْضًا أُدَرِّبُ نَفْسِي لِيَكُونَ لِي دَائِمًا ضَمِيرٌ بِلَا عَثْرَةٍ مِنْ نَحْوِ ٱللهِ وَٱلنَّاسِ.

ឦឝ្វរស្យ មានវានាញ្ច សមីបេ យថា និទ៌ោឞោ ភវាមិ តទត៌្ហំ សតតំ យត្នវាន៑ អស្មិ។

١٧ 17 وَبَعْدَ سِنِينَ كَثِيرَةٍ جِئْتُ أَصْنَعُ صَدَقَاتٍ لِأُمَّتِي وَقَرَابِينَ.

ពហុឞុ វត្សរេឞុ គតេឞុ ស្វទេឝីយលោកានាំ និមិត្តំ ទានីយទ្រវ្យាណិ នៃវេទ្យានិ ច សមាទាយ បុនរាគមនំ ក្ឫតវាន៑។

١٨ 18 وَفِي ذَلِكَ وَجَدَنِي مُتَطَهِّرًا فِي ٱلْهَيْكَلِ، لَيْسَ مَعَ جَمْعٍ وَلَا مَعَ شَغَبٍ، قَوْمٌ هُمْ يَهُودٌ مِنْ أَسِيَّا،

តតោហំ ឝុចិ រ្ភូត្វា លោកានាំ សមាគមំ កលហំ វា ន ការិតវាន៑ តថាប្យាឝិយាទេឝីយាះ កិយន្តោ យិហុទីយលោកា មធ្យេមន្ទិរំ មាំ ធ្ឫតវន្តះ។

١٩ 19 كَانَ يَنْبَغِي أَنْ يَحْضُرُوا لَدَيْكَ وَيَشْتَكُوا، إِنْ كَانَ لَهُمْ عَلَيَّ شَيْءٌ.

មមោបរិ យទិ កាចិទបវាទកថាស្តិ តហ៌ិ ភវតះ សមីបម៑ ឧបស្ថាយ តេឞាមេវ សាក្ឞ្យទានម៑ ឧចិតម៑។

٢٠ 20 أَوْ لِيَقُلْ هَؤُلَاءِ أَنْفُسُهُمْ مَاذَا وَجَدُوا فِيَّ مِنَ ٱلذَّنْبِ وَأَنَا قَائِمٌ أَمَامَ ٱلْمَجْمَعِ،

នោចេត៑ បូវ៌្វេ មហាសភាស្ថានាំ លោកានាំ សន្និធៅ មម ទណ្ឌាយមានត្វសមយេ, អហមទ្យ ម្ឫតានាមុត្ថានេ យុឞ្មាភិ រ្វិចារិតោស្មិ,

٢١ 21 إِلَّا مِنْ جِهَةِ هَذَا ٱلْقَوْلِ ٱلْوَاحِدِ ٱلَّذِي صَرَخْتُ بِهِ وَاقِفًا بَيْنَهُمْ: أَنِّي مِنْ أَجْلِ قِيَامَةِ ٱلْأَمْوَاتِ أُحَاكَمُ مِنْكُمُ ٱلْيَوْمَ».

តេឞាំ មធ្យេ តិឞ្ឋន្នហំ យាមិមាំ កថាមុច្ចៃះ ស្វរេណ កថិតវាន៑ តទន្យោ មម កោបិ ទោឞោៜលភ្យត ន វេតិ វរម៑ ឯតេ សមុបស្ថិតលោកា វទន្តុ។

٢٢ 22 فَلَمَّا سَمِعَ هَذَا فِيلِكْسُ أَمْهَلَهُمْ، إِذْ كَانَ يَعْلَمُ بِأَكْثَرِ تَحْقِيقٍ أُمُورَ هَذَا ٱلطَّرِيقِ، قَائِلًا: «مَتَى ٱنْحَدَرَ لِيسِيَاسُ ٱلْأَمِيرُ أَفْحَصُ عَنْ أُمُورِكُمْ».

តទា ផីលិក្ឞ ឯតាំ កថាំ ឝ្រុត្វា តន្មតស្យ វិឝេឞវ្ឫត្តាន្តំ វិជ្ញាតុំ វិចារំ ស្ថគិតំ ក្ឫត្វា កថិតវាន៑ លុឞិយេ សហស្រសេនាបតៅ សមាយាតេ សតិ យុឞ្មាកំ វិចារម៑ អហំ និឞ្បាទយិឞ្យាមិ។

٢٣ 23 وَأَمَرَ قَائِدَ ٱلْمِئَةِ أَنْ يُحْرَسَ بُولُسُ، وَتَكُونَ لَهُ رُخْصَةٌ، وَأَنْ لَا يَمْنَعَ أَحَدًا مِنْ أَصْحَابِهِ أَنْ يَخْدِمَهُ أَوْ يَأْتِيَ إِلَيْهِ.

អនន្តរំ ពន្ធនំ វិនា បៅលំ រក្ឞិតុំ តស្យ សេវនាយ សាក្ឞាត្ករណាយ វា តទីយាត្មីយពន្ធុជនាន៑ ន វារយិតុញ្ច ឝមសេនាបតិម៑ អាទិឞ្ដវាន៑។

٢٤ 24 ثُمَّ بَعْدَ أَيَّامٍ جَاءَ فِيلِكْسُ مَعَ دُرُوسِّلَا ٱمْرَأَتِهِ، وَهِيَ يَهُودِيَّةٌ. فَٱسْتَحْضَرَ بُولُسَ وَسَمِعَ مِنْهُ عَنِ ٱلْإِيمَانِ بِٱلْمَسِيحِ.

អល្បទិនាត៑ បរំ ផីលិក្ឞោៜធិបតិ រ្ទ្រុឞិល្លានាម្នា យិហូទីយយា ស្វភាយ៌្យយា សហាគត្យ បៅលមាហូយ តស្យ មុខាត៑ ខ្រីឞ្ដធម៌្មស្យ វ្ឫត្តាន្តម៑ អឝ្រៅឞីត៑។

٢٥ 25 وَبَيْنَمَا كَانَ يَتَكَلَّمُ عَنِ ٱلْبِرِّ وَٱلتَّعَفُّفِ وَٱلدَّيْنُونَةِ ٱلْعَتِيدَةِ أَنْ تَكُونَ، ٱرْتَعَبَ فِيلِكْسُ، وَأَجَابَ: «أَمَّا ٱلْآنَ فَٱذْهَبْ، وَمَتَى حَصَلْتُ عَلَى وَقْتٍ أَسْتَدْعِيكَ».

បៅលេន ន្យាយស្យ បរិមិតភោគស្យ ចរមវិចារស្យ ច កថាយាំ កថិតាយាំ សត្យាំ ផីលិក្ឞះ កម្បមានះ សន៑ វ្យាហរទ៑ ឥទានីំ យាហិ, អហម៑ អវកាឝំ ប្រាប្យ ត្វាម៑ អាហូស្យាមិ។

٢٦ 26 وَكَانَ أَيْضًا يَرْجُو أَنْ يُعْطِيَهُ بُولُسُ دَرَاهِمَ لِيُطْلِقَهُ، وَلِذَلِكَ كَانَ يَسْتَحْضِرُهُ مِرَارًا أَكْثَرَ وَيَتَكَلَّمُ مَعَهُ.

មុក្តិប្រប្ត្យត៌្ហំ បៅលេន មហ្យំ មុទ្រាទាស្យន្តេ ឥតិ បត្យាឝាំ ក្ឫត្វា ស បុនះ បុនស្តមាហូយ តេន សាកំ កថោបកថនំ ក្ឫតវាន៑។

٢٧ 27 وَلَكِنْ لَمَّا كَمِلَتْ سَنَتَانِ، قَبِلَ فِيلِكْسُ بُورْكِيُوسَ فَسْتُوسَ خَلِيفَةً لَهُ. وَإِذْ كَانَ فِيلِكْسُ يُرِيدُ أَنْ يُودِعَ ٱلْيَهُودَ مِنَّةً، تَرَكَ بُولُسَ مُقَيَّدًا.

កិន្តុ វត្សរទ្វយាត៑ បរំ បក៌ិយផីឞ្ដ ផាលិក្ឞស្យ បទំ ប្រាប្តេ សតិ ផីលិក្ឞោ យិហូទីយាន៑ សន្តុឞ្ដាន៑ ចិកីឞ៌ន៑ បៅលំ ពទ្ធំ សំស្ថាប្យ គតវាន៑។