أعمال 21
| وَلَمَّا ٱنْفَصَلْنَا عَنْهُمْ أَقْلَعْنَا وَجِئْنَا مُتَوَجِّهِينَ بِٱلِٱسْتِقَامَةِ إِلَى كُوسَ، وَفِي ٱلْيَوْمِ ٱلتَّالِي إِلَى رُودُسَ، وَمِنْ هُنَاكَ إِلَى بَاتَرَا. | ١ 1 |
តៃ រ្វិស្ឫឞ្ដាះ សន្តោ វយំ បោតំ ពាហយិត្វា ឫជុមាគ៌េណ កោឞម៑ ឧបទ្វីបម៑ អាគត្យ បរេៜហនិ រោទិយោបទ្វីបម៑ អាគច្ឆាម តតស្តស្មាត៑ បាតារាយាម៑ ឧបាតិឞ្ឋាម។
| فَإِذْ وَجَدْنَا سَفِينَةً عَابِرَةً إِلَى فِينِيقِيَةَ صَعِدْنَا إِلَيْهَا وَأَقْلَعْنَا. | ٢ 2 |
តត្រ ផៃនីកិយាទេឝគាមិនម៑ បោតមេកំ ប្រាប្យ តមារុហ្យ គតវន្តះ។
| ثُمَّ ٱطَّلَعْنَا عَلَى قُبْرُسَ، وَتَرَكْنَاهَا يَسْرَةً وَسَافَرْنَا إِلَى سُورِيَّةَ، وَأَقْبَلْنَا إِلَى صُورَ، لِأَنَّ هُنَاكَ كَانَتِ ٱلسَّفِينَةُ تَضَعُ وَسْقَهَا. | ٣ 3 |
កុប្រោបទ្វីបំ ទ្ឫឞ្ដ្វា តំ សវ្យទិឝិ ស្ថាបយិត្វា សុរិយាទេឝំ គត្វា បោតស្ថទ្រវ្យាណ្យវរោហយិតុំ សោរនគរេ លាគិតវន្តះ។
| وَإِذْ وَجَدْنَا ٱلتَّلَامِيذَ مَكَثْنَا هُنَاكَ سَبْعَةَ أَيَّامٍ. وَكَانُوا يَقُولُونَ لِبُولُسَ بِٱلرُّوحِ أَنْ لَا يَصْعَدَ إِلَى أُورُشَلِيمَ. | ٤ 4 |
តត្រ ឝិឞ្យគណស្យ សាក្ឞាត្ករណាយ វយំ តត្រ សប្តទិនានិ ស្ថិតវន្តះ បឝ្ចាត្តេ បវិត្រេណាត្មនា បៅលំ វ្យាហរន៑ ត្វំ យិរូឝាលម្នគរំ មា គមះ។
| وَلَكِنْ لَمَّا ٱسْتَكْمَلْنَا ٱلْأَيَّامَ خَرَجْنَا ذَاهِبِينَ، وَهُمْ جَمِيعًا يُشَيِّعُونَنَا، مَعَ ٱلنِّسَاءِ وَٱلْأَوْلَادِ إِلَى خَارِجِ ٱلْمَدِينَةِ. فَجَثَوْنَا عَلَى رُكَبِنَا عَلَى ٱلشَّاطِئِ وَصَلَّيْنَا. | ٥ 5 |
តតស្តេឞុ សប្តសុ ទិនេឞុ យាបិតេឞុ សត្សុ វយំ តស្មាត៑ ស្ថានាត៑ និជវត៌្មនា គតវន្តះ, តស្មាត៑ តេ សពាលវ្ឫទ្ធវនិតា អស្មាភិះ សហ នគរស្យ បរិសរបយ៌្យន្តម៑ អាគតាះ បឝ្ចាទ្វយំ ជលធិតដេ ជានុបាតំ ប្រាត៌្ហយាមហិ។
| وَلَمَّا وَدَّعْنَا بَعْضُنَا بَعْضًا صَعِدْنَا إِلَى ٱلسَّفِينَةِ. وَأَمَّا هُمْ فَرَجَعُوا إِلَى خَاصَّتِهِمْ. | ٦ 6 |
តតះ បរស្បរំ វិស្ឫឞ្ដាះ សន្តោ វយំ បោតំ គតាស្តេ តុ ស្វស្វគ្ឫហំ ប្រត្យាគតវន្តះ។
| وَلَمَّا أَكْمَلْنَا ٱلسَّفَرَ فِي ٱلْبَحْرِ مِنْ صُورَ، أَقْبَلْنَا إِلَى بُتُولِمَايِسَ، فَسَلَّمْنَا عَلَى ٱلْإِخْوَةِ وَمَكَثْنَا عِنْدَهُمْ يَوْمًا وَاحِدًا. | ٧ 7 |
វយំ សោរនគរាត៑ នាវា ប្រស្ថាយ តលិមាយិនគរម៑ ឧបាតិឞ្ឋាម តត្រាស្មាកំ សមុទ្រីយមាគ៌ស្យាន្តោៜភវត៑ តត្រ ភ្រាត្ឫគណំ នមស្ក្ឫត្យ ទិនមេកំ តៃះ សាទ៌្ធម៑ ឧឞតវន្តះ។
| ثُمَّ خَرَجْنَا فِي ٱلْغَدِ نَحْنُ رُفَقَاءَ بُولُسَ وَجِئْنَا إِلَى قَيْصَرِيَّةَ، فَدَخَلْنَا بَيْتَ فِيلُبُّسَ ٱلْمُبَشِّرِ، إِذْ كَانَ وَاحِدًا مِنَ ٱلسَّبْعَةِ وَأَقَمْنَا عِنْدَهُ. | ٨ 8 |
បរេ ៜហនិ បៅលស្តស្យ សង្គិនោ វយញ្ច ប្រតិឞ្ឋមានាះ កៃសរិយានគរម៑ អាគត្យ សុសំវាទប្រចារកានាំ សប្តជនានាំ ផិលិបនាម្ន ឯកស្យ គ្ឫហំ ប្រវិឝ្យាវតិឞ្ឋាម។
| وَكَانَ لِهَذَا أَرْبَعُ بَنَاتٍ عَذَارَى كُنَّ يَتَنَبَّأْنَ. | ٩ 9 |
តស្យ ចតស្រោ ទុហិតរោៜនូឍា ភវិឞ្យទ្វាទិន្យ អាសន៑។
| وَبَيْنَمَا نَحْنُ مُقِيمُونَ أَيَّامًا كَثِيرَةً، ٱنْحَدَرَ مِنَ ٱلْيَهُودِيَّةِ نَبِيٌّ ٱسْمُهُ أَغَابُوسُ. | ١٠ 10 |
តត្រាស្មាសុ ពហុទិនានិ ប្រោឞិតេឞុ យិហូទីយទេឝាទ៑ អាគត្យាគាពនាមា ភវិឞ្យទ្វាទី សមុបស្ថិតវាន៑។
| فَجَاءَ إِلَيْنَا، وَأَخَذَ مِنْطَقَةَ بُولُسَ، وَرَبَطَ يَدَيْ نَفْسِهِ وَرِجْلَيْهِ وَقَالَ: «هَذَا يَقُولُهُ ٱلرُّوحُ ٱلْقُدُسُ: ٱلرَّجُلُ ٱلَّذِي لَهُ هَذِهِ ٱلْمِنْطَقَةُ، هَكَذَا سَيَرْبُطُهُ ٱلْيَهُودُ فِي أُورُشَلِيمَ وَيُسَلِّمُونَهُ إِلَى أَيْدِي ٱلْأُمَمِ». | ١١ 11 |
សោស្មាកំ សមីបមេត្យ បៅលស្យ កដិពន្ធនំ គ្ឫហីត្វា និជហស្តាបាទាន៑ ពទ្ធ្វា ភាឞិតវាន៑ យស្យេទំ កដិពន្ធនំ តំ យិហូទីយលោកា យិរូឝាលមនគរ ឥត្ថំ ពទ្ធ្វា ភិន្នទេឝីយានាំ ករេឞុ សមប៌យិឞ្យន្តីតិ វាក្យំ បវិត្រ អាត្មា កថយតិ។
| فَلَمَّا سَمِعْنَا هَذَا طَلَبْنَا إِلَيْهِ نَحْنُ وَٱلَّذِينَ مِنَ ٱلْمَكَانِ أَنْ لَا يَصْعَدَ إِلَى أُورُشَلِيمَ. | ١٢ 12 |
ឯតាទ្ឫឝីំ កថាំ ឝ្រុត្វា វយំ តន្នគរវាសិនោ ភ្រាតរឝ្ច យិរូឝាលមំ ន យាតុំ បៅលំ វ្យនយាមហិ;
| فَأَجَابَ بُولُسُ: «مَاذَا تَفْعَلُونَ؟ تَبْكُونَ وَتَكْسِرُونَ قَلْبِي، لِأَنِّي مُسْتَعِدٌّ لَيْسَ أَنْ أُرْبَطَ فَقَطْ، بَلْ أَنْ أَمُوتَ أَيْضًا فِي أُورُشَلِيمَ لِأَجْلِ ٱسْمِ ٱلرَّبِّ يَسُوعَ». | ١٣ 13 |
កិន្តុ ស ប្រត្យាវាទីត៑, យូយំ កិំ កុរុថ? កិំ ក្រន្ទនេន មមាន្តះករណំ វិទីណ៌ំ ករិឞ្យថ? ប្រភោ រ្យីឝោ រ្នាម្នោ និមិត្តំ យិរូឝាលមិ ពទ្ធោ ភវិតុំ កេវល តន្ន ប្រាណាន៑ ទាតុមបិ សសជ្ជោស្មិ។
| وَلَمَّا لَمْ يُقْنَعْ سَكَتْنَا قَائِلِينَ: «لِتَكُنْ مَشِيئَةُ ٱلرَّبِّ». | ١٤ 14 |
តេនាស្មាកំ កថាយាម៑ អគ្ឫហីតាយាម៑ ឦឝ្វរស្យ យថេច្ឆា តថៃវ ភវត្វិត្យុក្ត្វា វយំ និរស្យាម។
| وَبَعْدَ تِلْكَ ٱلْأَيَّامِ تَأَهَّبْنَا وَصَعِدْنَا إِلَى أُورُشَلِيمَ. | ١٥ 15 |
បរេៜហនិ បាថេយទ្រវ្យាណិ គ្ឫហីត្វា យិរូឝាលមំ ប្រតិ យាត្រាម៑ អកុម៌្ម។
| وَجَاءَ أَيْضًا مَعَنَا مِنْ قَيْصَرِيَّةَ أُنَاسٌ مِنَ ٱلتَّلَامِيذِ ذَاهِبِينَ بِنَا إِلَى مَنَاسُونَ، وَهُوَ رَجُلٌ قُبْرُسِيٌّ، تِلْمِيذٌ قَدِيمٌ، لِنَنْزِلَ عِنْدَهُ. | ١٦ 16 |
តតះ កៃសរិយានគរនិវាសិនះ កតិបយាះ ឝិឞ្យា អស្មាភិះ សាទ៌្ធម៑ ឥត្វា ក្ឫប្រីយេន ម្នាសន្នាម្នា យេន ប្រាចីនឝិឞ្យេន សាទ៌្ធម៑ អស្មាភិ រ្វស្តវ្យំ តស្យ សមីបម៑ អស្មាន៑ នីតវន្តះ។
| وَلَمَّا وَصَلْنَا إِلَى أُورُشَلِيمَ قَبِلَنَا ٱلْإِخْوَةُ بِفَرَحٍ. | ١٧ 17 |
អស្មាសុ យិរូឝាលម្យុបស្ថិតេឞុ តត្រស្ថភ្រាត្ឫគណោៜស្មាន៑ អាហ្លាទេន គ្ឫហីតវាន៑។
| وَفِي ٱلْغَدِ دَخَلَ بُولُسُ مَعَنَا إِلَى يَعْقُوبَ، وَحَضَرَ جَمِيعُ ٱلْمَشَايِخِ. | ١٨ 18 |
បរស្មិន៑ ទិវសេ បៅលេៜស្មាភិះ សហ យាកូពោ គ្ឫហំ ប្រវិឞ្ដេ លោកប្រាចីនាះ សវ៌្វេ តត្រ បរិឞទិ សំស្ថិតាះ។
| فَبَعْدَ مَا سَلَّمَ عَلَيْهِمْ طَفِقَ يُحَدِّثُهُمْ شَيْئًا فَشَيْئًا بِكُلِّ مَا فَعَلَهُ ٱللهُ بَيْنَ ٱلْأُمَمِ بِوَاسِطَةِ خِدْمَتِهِ. | ١٩ 19 |
អនន្តរំ ស តាន៑ នត្វា ស្វីយប្រចារណេន ភិន្នទេឝីយាន៑ ប្រតីឝ្វរោ យានិ កម៌្មាណិ សាធិតវាន៑ តទីយាំ កថាម៑ អនុក្រមាត៑ កថិតវាន៑។
| فَلَمَّا سَمِعُوا كَانُوا يُمَجِّدُونَ ٱلرَّبَّ. وَقَالُوا لَهُ: «أَنْتَ تَرَى أَيُّهَا ٱلْأَخُ كَمْ يُوجَدُ رَبْوَةً مِنَ ٱلْيَهُودِ ٱلَّذِينَ آمَنُوا، وَهُمْ جَمِيعًا غَيُورُونَ لِلنَّامُوسِ. | ٢٠ 20 |
ឥតិ ឝ្រុត្វា តេ ប្រភុំ ធន្យំ ប្រោច្យ វាក្យមិទម៑ អភាឞន្ត, ហេ ភ្រាត រ្យិហូទីយានាំ មធ្យេ ពហុសហស្រាណិ លោកា វិឝ្វាសិន អាសតេ កិន្តុ តេ សវ៌្វេ វ្យវស្ថាមតាចារិណ ឯតត៑ ប្រត្យក្ឞំ បឝ្យសិ។
| وَقَدْ أُخْبِرُوا عَنْكَ أَنَّكَ تُعَلِّمُ جَمِيعَ ٱلْيَهُودِ ٱلَّذِينَ بَيْنَ ٱلْأُمَمِ ٱلِٱرْتِدَادَ عَنْ مُوسَى، قَائِلًا: أَنْ لَا يَخْتِنُوا أَوْلَادَهُمْ وَلَا يَسْلُكُوا حَسَبَ ٱلْعَوَائِدِ. | ٢١ 21 |
ឝិឝូនាំ ត្វក្ឆេទនាទ្យាចរណំ ប្រតិឞិធ្យ ត្វំ ភិន្នទេឝនិវាសិនោ យិហូទីយលោកាន៑ មូសាវាក្យម៑ អឝ្រទ្ធាតុម៑ ឧបទិឝសីតិ តៃះ ឝ្រុតមស្តិ។
| فَإِذًا مَاذَا يَكُونُ؟ لَا بُدَّ عَلَى كُلِّ حَالٍ أَنْ يَجْتَمِعَ ٱلْجُمْهُورُ، لِأَنَّهُمْ سَيَسْمَعُونَ أَنَّكَ قَدْ جِئْتَ. | ٢٢ 22 |
ត្វមត្រាគតោសីតិ វាត៌្តាំ សមាកណ៌្យ ជននិវហោ មិលិត្វាវឝ្យមេវាគមិឞ្យតិ; អតឯវ កិំ ករណីយម៑? អត្រ វយំ មន្ត្រយិត្វា សមុបាយំ ត្វាំ វទាមស្តំ ត្វមាចរ។
| فَٱفْعَلْ هَذَا ٱلَّذِي نَقُولُ لَكَ: عِنْدَنَا أَرْبَعَةُ رِجَالٍ عَلَيْهِمْ نَذْرٌ. | ٢٣ 23 |
វ្រតំ កត៌្តុំ ក្ឫតសង្កល្បា យេៜស្មាំក ចត្វារោ មានវាះ សន្តិ
| خُذْ هَؤُلَاءِ وَتَطهَّرْ مَعَهُمْ وَأَنْفِقْ عَلَيْهِمْ لِيَحْلِقُوا رُؤُوسَهُمْ، فَيَعْلَمَ ٱلْجَمِيعُ أَنْ لَيْسَ شَيْءٌ مِمَّا أُخْبِرُوا عَنْكَ، بَلْ تَسْلُكُ أَنْتَ أَيْضًا حَافِظًا لِلنَّامُوسِ. | ٢٤ 24 |
តាន៑ គ្ឫហីត្វា តៃះ សហិតះ ស្វំ ឝុចិំ កុរុ តថា តេឞាំ ឝិរោមុណ្ឌនេ យោ វ្យយោ ភវតិ តំ ត្វំ ទេហិ។ តថា ក្ឫតេ ត្វទីយាចារេ យា ជនឝ្រុតិ រ្ជាយតេ សាលីកា កិន្តុ ត្វំ វិធិំ បាលយន៑ វ្យវស្ថានុសារេណេវាចរសីតិ តេ ភោត្សន្តេ។
| وَأَمَّا مِنْ جِهَةِ ٱلَّذِينَ آمَنُوا مِنَ ٱلْأُمَمِ، فَأَرْسَلْنَا نَحْنُ إِلَيْهِمْ وَحَكَمْنَا أَنْ لَا يَحْفَظُوا شَيْئًا مِثْلَ ذَلِكَ، سِوَى أَنْ يُحَافِظُوا عَلَى أَنْفُسِهِمْ مِمَّا ذُبِحَ لِلْأَصْنَامِ، وَمِنَ ٱلدَّمِ، وَٱلْمَخْنُوقِ، وَٱلزِّنَا». | ٢٥ 25 |
ភិន្នទេឝីយានាំ វិឝ្វាសិលោកានាំ និកដេ វយំ បត្រំ លិខិត្វេត្ថំ ស្ថិរីក្ឫតវន្តះ, ទេវប្រសាទភោជនំ រក្តំ គលបីឌនមារិតប្រាណិភោជនំ វ្យភិចារឝ្ចៃតេភ្យះ ស្វរក្ឞណវ្យតិរេកេណ តេឞាមន្យវិធិបាលនំ ករណីយំ ន។
| حِينَئِذٍ أَخَذَ بُولُسُ ٱلرِّجَالَ فِي ٱلْغَدِ، وَتَطَهَّرَ مَعَهُمْ وَدَخَلَ ٱلْهَيْكَلَ، مُخْبِرًا بِكَمَالِ أَيَّامِ ٱلتَّطْهِيرِ، إِلَى أَنْ يُقَرَّبَ عَنْ كُلِّ وَاحِدٍ مِنْهُمُ ٱلْقُرْبَانُ. | ٢٦ 26 |
តតះ បៅលស្តាន៑ មានុឞានាទាយ បរស្មិន៑ ទិវសេ តៃះ សហ ឝុចិ រ្ភូត្វា មន្ទិរំ គត្វា ឝៅចកម៌្មណោ ទិនេឞុ សម្បូណ៌េឞុ តេឞាម៑ ឯកៃកាត៌្ហំ នៃវេទ្យាទ្យុត្សគ៌ោ ភវិឞ្យតីតិ ជ្ញាបិតវាន៑។
| وَلَمَّا قَارَبَتِ ٱلْأَيَّامُ ٱلسَّبْعَةُ أَنْ تَتِمَّ، رَآهُ ٱلْيَهُودُ ٱلَّذِينَ مِنْ أَسِيَّا فِي ٱلْهَيْكَلِ، فَأَهَاجُوا كُلَّ ٱلْجَمْعِ وَأَلْقَوْا عَلَيْهِ ٱلْأَيَادِيَ | ٢٧ 27 |
តេឞុ សប្តសុ ទិនេឞុ សមាប្តកល្បេឞុ អាឝិយាទេឝនិវាសិនោ យិហូទីយាស្តំ មធ្យេមន្ទិរំ វិលោក្យ ជននិវហស្យ មនះសុ កុប្រវ្ឫត្តិំ ជនយិត្វា តំ ធ្ឫត្វា
| صَارِخِينَ: «يَا أَيُّهَا ٱلرِّجَالُ ٱلْإِسْرَائِيلِيُّونَ، أَعِينُوا! هَذَا هُوَ ٱلرَّجُلُ ٱلَّذِي يُعَلِّمُ ٱلْجَمِيعَ فِي كُلِّ مَكَانٍ ضِدًّا لِلشَّعْبِ وَٱلنَّامُوسِ وَهَذَا ٱلْمَوْضِعِ، حَتَّى أَدْخَلَ يُونَانِيِّينَ أَيْضًا إِلَى ٱلْهَيْكَلِ وَدَنَّسَ هَذَا ٱلْمَوْضِعَ ٱلْمُقَدَّسَ». | ٢٨ 28 |
ប្រោច្ចៃះ ប្រាវោចន៑, ហេ ឥស្រាយេល្លោកាះ សវ៌្វេ សាហាយ្យំ កុរុត។ យោ មនុជ ឯតេឞាំ លោកានាំ មូសាវ្យវស្ថាយា ឯតស្យ ស្ថានស្យាបិ វិបរីតំ សវ៌្វត្រ សវ៌្វាន៑ ឝិក្ឞយតិ ស ឯឞះ; វិឝេឞតះ ស ភិន្នទេឝីយលោកាន៑ មន្ទិរម៑ អានីយ បវិត្រស្ថានមេតទ៑ អបវិត្រមករោត៑។
| لِأَنَّهُمْ كَانُوا قَدْ رَأَوْا مَعَهُ فِي ٱلْمَدِينَةِ تُرُوفِيمُسَ ٱلْأَفَسُسِيَّ، فَكَانُوا يَظُنُّونَ أَنَّ بُولُسَ أَدْخَلَهُ إِلَى ٱلْهَيْكَلِ. | ٢٩ 29 |
បូវ៌្វំ តេ មធ្យេនគរម៑ ឥផិឞនគរីយំ ត្រផិមំ បៅលេន សហិតំ ទ្ឫឞ្ដវន្ត ឯតស្មាត៑ បៅលស្តំ មន្ទិរមធ្យម៑ អានយទ៑ ឥត្យន្វមិមត។
| فَهَاجَتِ ٱلْمَدِينَةُ كُلُّهَا، وَتَرَاكَضَ ٱلشَّعْبُ وَأَمْسَكُوا بُولُسَ وَجَرُّوهُ خَارِجَ ٱلْهَيْكَلِ. وَلِلْوَقْتِ أُغْلِقَتِ ٱلْأَبْوَابُ. | ٣٠ 30 |
អតឯវ សវ៌្វស្មិន៑ នគរេ កលហោត្បន្នត្វាត៑ ធាវន្តោ លោកា អាគត្យ បៅលំ ធ្ឫត្វា មន្ទិរស្យ ពហិរាក្ឫឞ្យានយន៑ តត្ក្ឞណាទ៑ ទ្វារាណិ សវ៌្វាណិ ច រុទ្ធានិ។
| وَبَيْنَمَا هُمْ يَطْلُبُونَ أَنْ يَقْتُلُوهُ، نَمَا خَبَرٌ إِلَى أَمِيرِ ٱلْكَتِيبَةِ أَنَّ أُورُشَلِيمَ كُلَّهَا قَدِ ٱضْطَرَبَتْ. | ٣١ 31 |
តេឞុ តំ ហន្តុមុទ្យតេឞុ យិរូឝាលម្នគរេ មហានុបទ្រវោ ជាត ឥតិ វាត៌្តាយាំ សហស្រសេនាបតេះ កណ៌គោចរីភូតាយាំ សត្យាំ ស តត្ក្ឞណាត៑ សៃន្យានិ សេនាបតិគណញ្ច គ្ឫហីត្វា ជវេនាគតវាន៑។
| فَلِلْوَقْتِ أَخَذَ عَسْكَرًا وَقُوَّادَ مِئَاتٍ وَرَكَضَ إِلَيْهِمْ. فَلَمَّا رأَوْا ٱلْأَمِيرَ وَٱلْعَسْكَرَ كَفُّوا عَنْ ضَرْبِ بُولُسَ. | ٣٢ 32 |
តតោ លោកាះ សេនាគណេន សហ សហស្រសេនាបតិម៑ អាគច្ឆន្តំ ទ្ឫឞ្ដ្វា បៅលតាឌនាតោ ន្យវត៌្តន្ត។
| حِينَئِذٍ ٱقْتَرَبَ ٱلْأَمِيرُ وَأَمْسَكَهُ، وَأَمَرَ أَنْ يُقَيَّدَ بِسِلْسِلَتَيْنِ، وَطَفِقَ يَسْتَخْبِرُ: تُرَى مَنْ يَكُونُ؟ وَمَاذَا فَعَلَ؟ | ٣٣ 33 |
ស សហស្រសេនាបតិះ សន្និធាវាគម្យ បៅលំ ធ្ឫត្វា ឝ្ឫង្ខលទ្វយេន ពទ្ធម៑ អាទិឝ្យ តាន៑ ប្ឫឞ្ដវាន៑ ឯឞ កះ? កិំ កម៌្ម ចាយំ ក្ឫតវាន៑?
| وَكَانَ ٱلْبَعْضُ يَصْرُخُونَ بِشَيْءٍ وَٱلْبَعْضُ بِشَيْءٍ آخَرَ فِي ٱلْجَمْعِ. وَلَمَّا لَمْ يَقْدِرْ أَنْ يَعْلَمَ ٱلْيَقِينَ لِسَبَبِ ٱلشَّغَبِ، أَمَرَ أَنْ يُذْهَبَ بِهِ إِلَى ٱلْمُعَسْكَرِ. | ٣٤ 34 |
តតោ ជនសមូហស្យ កឝ្ចិទ៑ ឯកប្រការំ កឝ្ចិទ៑ អន្យប្រការំ វាក្យម៑ អរៅត៑ ស តត្រ សត្យំ ជ្ញាតុម៑ កលហការណាទ៑ អឝក្តះ សន៑ តំ ទុគ៌ំ នេតុម៑ អាជ្ញាបយត៑។
| وَلَمَّا صَارَ عَلَى ٱلدَّرَجِ ٱتَّفَقَ أَنَّ ٱلْعَسْكَرَ حَمَلَهُ بِسَبَبِ عُنْفِ ٱلْجَمْعِ، | ٣٥ 35 |
តេឞុ សោបានស្យោបរិ ប្រាប្តេឞុ លោកានាំ សាហសការណាត៑ សេនាគណះ បៅលមុត្តោល្យ នីតវាន៑។
| لِأَنَّ جُمْهُورَ ٱلشَّعْبِ كَانُوا يَتْبَعُونَهُ صَارِخِينَ: «خُذْهُ!». | ٣٦ 36 |
តតះ សវ៌្វេ លោកាះ បឝ្ចាទ្គាមិនះ សន្ត ឯនំ ទុរីកុរុតេតិ វាក្យម៑ ឧច្ចៃរវទន៑។
| وَإِذْ قَارَبَ بُولُسُ أَنْ يَدْخُلَ ٱلْمُعَسْكَرَ قَالَ لِلْأَمِيرِ: «أَيَجُوزُ لِي أَنْ أَقُولَ لَكَ شَيْئًا؟» فَقَالَ: «أَتَعْرِفُ ٱلْيُونَانِيَّةَ؟ | ٣٧ 37 |
បៅលស្យ ទុគ៌ានយនសមយេ ស តស្មៃ សហស្រសេនាបតយេ កថិតវាន៑, ភវតះ បុរស្តាត៑ កថាំ កថយិតុំ កិម៑ អនុមន្យតេ? ស តមប្ឫច្ឆត៑ ត្វំ កិំ យូនានីយាំ ភាឞាំ ជានាសិ?
| أَفَلَسْتَ أَنْتَ ٱلْمِصْرِيَّ ٱلَّذِي صَنَعَ قَبْلَ هَذِهِ ٱلْأَيَّامِ فِتْنَةً، وَأَخْرَجَ إِلَى ٱلْبَرِّيَّةِ أَرْبَعَةَ ٱلْآلَافِ ٱلرَّجُلِ مِنَ ٱلْقَتَلَةِ؟». | ٣٨ 38 |
យោ មិសរីយោ ជនះ បូវ៌្វំ វិរោធំ ក្ឫត្វា ចត្វារិ សហស្រាណិ ឃាតកាន៑ សង្គិនះ ក្ឫត្វា វិបិនំ គតវាន៑ ត្វំ កិំ សឯវ ន ភវសិ?
| فَقَالَ بُولُسُ: «أَنَا رَجُلٌ يَهُودِيٌّ طَرْسُوسِيٌّ، مِنْ أَهْلِ مَدِينَةٍ غَيْرِ دَنِيَّةٍ مِنْ كِيلِيكِيَّةَ. وَأَلْتَمِسُ مِنْكَ أَنْ تَأْذَنَ لِي أَنْ أُكَلِّمَ ٱلشَّعْبَ». | ٣٩ 39 |
តទា បៅលោៜកថយត៑ អហំ កិលិកិយាទេឝស្យ តាឞ៌នគរីយោ យិហូទីយោ, នាហំ សាមាន្យនគរីយោ មានវះ; អតឯវ វិនយេៜហំ លាកានាំ សមក្ឞំ កថាំ កថយិតុំ មាមនុជានីឞ្វ។
| فَلَمَّا أَذِنَ لَهُ، وَقَفَ بُولُسُ عَلَى ٱلدَّرَجِ وَأَشَارَ بِيَدِهِ إِلَى ٱلشَّعْبِ، فَصَارَ سُكُوتٌ عَظِيمٌ. فَنَادَى بِٱللُّغَةِ ٱلْعِبْرَانِيَّةِ قَائِلًا: | ٤٠ 40 |
តេនានុជ្ញាតះ បៅលះ សោបានោបរិ តិឞ្ឋន៑ ហស្តេនេង្គិតំ ក្ឫតវាន៑, តស្មាត៑ សវ៌្វេ សុស្ថិរា អភវន៑។ តទា បៅល ឥព្រីយភាឞយា កថយិតុម៑ អារភត,
