أعمال 2

١ 1 وَلَمَّا حَضَرَ يَوْمُ ٱلْخَمْسِينَ كَانَ ٱلْجَمِيعُ مَعًا بِنَفْسٍ وَاحِدَةٍ،

ಅಪರಞ್ಚ ನಿಸ್ತಾರೋತ್ಸವಾತ್ ಪರಂ ಪಞ್ಚಾಶತ್ತಮೇ ದಿನೇ ಸಮುಪಸ್ಥಿತೇ ಸತಿ ತೇ ಸರ್ವ್ವೇ ಏಕಾಚಿತ್ತೀಭೂಯ ಸ್ಥಾನ ಏಕಸ್ಮಿನ್ ಮಿಲಿತಾ ಆಸನ್|

٢ 2 وَصَارَ بَغْتَةً مِنَ ٱلسَّمَاءِ صَوْتٌ كَمَا مِنْ هُبُوبِ رِيحٍ عَاصِفَةٍ وَمَلَأَ كُلَّ ٱلْبَيْتِ حَيْثُ كَانُوا جَالِسِينَ،

ಏತಸ್ಮಿನ್ನೇವ ಸಮಯೇಽಕಸ್ಮಾದ್ ಆಕಾಶಾತ್ ಪ್ರಚಣ್ಡಾತ್ಯುಗ್ರವಾಯೋಃ ಶಬ್ದವದ್ ಏಕಃ ಶಬ್ದ ಆಗತ್ಯ ಯಸ್ಮಿನ್ ಗೃಹೇ ತ ಉಪಾವಿಶನ್ ತದ್ ಗೃಹಂ ಸಮಸ್ತಂ ವ್ಯಾಪ್ನೋತ್|

٣ 3 وَظَهَرَتْ لَهُمْ أَلْسِنَةٌ مُنْقَسِمَةٌ كَأَنَّهَا مِنْ نَارٍ وَٱسْتَقَرَّتْ عَلَى كُلِّ وَاحِدٍ مِنْهُمْ.

ತತಃ ಪರಂ ವಹ್ನಿಶಿಖಾಸ್ವರೂಪಾ ಜಿಹ್ವಾಃ ಪ್ರತ್ಯಕ್ಷೀಭೂಯ ವಿಭಕ್ತಾಃ ಸತ್ಯಃ ಪ್ರತಿಜನೋರ್ದ್ಧ್ವೇ ಸ್ಥಗಿತಾ ಅಭೂವನ್|

٤ 4 وَٱمْتَلَأَ ٱلْجَمِيعُ مِنَ ٱلرُّوحِ ٱلْقُدُسِ، وَٱبْتَدَأُوا يَتَكَلَّمُونَ بِأَلْسِنَةٍ أُخْرَى كَمَا أَعْطَاهُمُ ٱلرُّوحُ أَنْ يَنْطِقُوا.

ತಸ್ಮಾತ್ ಸರ್ವ್ವೇ ಪವಿತ್ರೇಣಾತ್ಮನಾ ಪರಿಪೂರ್ಣಾಃ ಸನ್ತ ಆತ್ಮಾ ಯಥಾ ವಾಚಿತವಾನ್ ತದನುಸಾರೇಣಾನ್ಯದೇಶೀಯಾನಾಂ ಭಾಷಾ ಉಕ್ತವನ್ತಃ|

٥ 5 وَكَانَ يَهُودٌ رِجَالٌ أَتْقِيَاءُ مِنْ كُلِّ أُمَّةٍ تَحْتَ ٱلسَّمَاءِ سَاكِنِينَ فِي أُورُشَلِيمَ.

ತಸ್ಮಿನ್ ಸಮಯೇ ಪೃಥಿವೀಸ್ಥಸರ್ವ್ವದೇಶೇಭ್ಯೋ ಯಿಹೂದೀಯಮತಾವಲಮ್ಬಿನೋ ಭಕ್ತಲೋಕಾ ಯಿರೂಶಾಲಮಿ ಪ್ರಾವಸನ್;

٦ 6 فَلَمَّا صَارَ هَذَا ٱلصَّوْتُ، ٱجْتَمَعَ ٱلْجُمْهُورُ وَتَحَيَّرُوا، لِأَنَّ كُلَّ وَاحِدٍ كَانَ يَسْمَعُهُمْ يَتَكَلَّمُونَ بِلُغَتِهِ.

ತಸ್ಯಾಃ ಕಥಾಯಾಃ ಕಿಂವದನ್ತ್ಯಾ ಜಾತತ್ವಾತ್ ಸರ್ವ್ವೇ ಲೋಕಾ ಮಿಲಿತ್ವಾ ನಿಜನಿಜಭಾಷಯಾ ಶಿಷ್ಯಾಣಾಂ ಕಥಾಕಥನಂ ಶ್ರುತ್ವಾ ಸಮುದ್ವಿಗ್ನಾ ಅಭವನ್|

٧ 7 فَبُهِتَ ٱلْجَمِيعُ وَتَعَجَّبُوا قَائِلِينَ بَعْضُهُمْ لِبَعْضٍ: «أَتُرَى لَيْسَ جَمِيعُ هَؤُلَاءِ ٱلْمُتَكَلِّمِينَ جَلِيلِيِّينَ؟

ಸರ್ವ್ವಏವ ವಿಸ್ಮಯಾಪನ್ನಾ ಆಶ್ಚರ್ಯ್ಯಾನ್ವಿತಾಶ್ಚ ಸನ್ತಃ ಪರಸ್ಪರಂ ಉಕ್ತವನ್ತಃ ಪಶ್ಯತ ಯೇ ಕಥಾಂ ಕಥಯನ್ತಿ ತೇ ಸರ್ವ್ವೇ ಗಾಲೀಲೀಯಲೋಕಾಃ ಕಿಂ ನ ಭವನ್ತಿ?

٨ 8 فَكَيْفَ نَسْمَعُ نَحْنُ كُلُّ وَاحِدٍ مِنَّا لُغَتَهُ ٱلَّتِي وُلِدَ فِيهَا؟

ತರ್ಹಿ ವಯಂ ಪ್ರತ್ಯೇಕಶಃ ಸ್ವಸ್ವಜನ್ಮದೇಶೀಯಭಾಷಾಭಿಃ ಕಥಾ ಏತೇಷಾಂ ಶೃಣುಮಃ ಕಿಮಿದಂ?

٩ 9 فَرْتِيُّونَ وَمَادِيُّونَ وَعِيلَامِيُّونَ، وَٱلسَّاكِنُونَ مَا بَيْنَ ٱلنَّهْرَيْنِ، وَٱلْيَهُودِيَّةَ وَكَبَّدُوكِيَّةَ وَبُنْتُسَ وَأَسِيَّا

ಪಾರ್ಥೀ-ಮಾದೀ-ಅರಾಮ್ನಹರಯಿಮ್ದೇಶನಿವಾಸಿಮನೋ ಯಿಹೂದಾ-ಕಪ್ಪದಕಿಯಾ-ಪನ್ತ-ಆಶಿಯಾ-

١٠ 10 وَفَرِيجِيَّةَ وَبَمْفِيلِيَّةَ وَمِصْرَ، وَنَوَاحِيَ لِيبِيَّةَ ٱلَّتِي نَحْوَ ٱلْقَيْرَوَانِ، وَٱلرُّومَانِيُّونَ ٱلْمُسْتَوْطِنُونَ يَهُودٌ وَدُخَلَاءُ،

ಫ್ರುಗಿಯಾ-ಪಮ್ಫುಲಿಯಾ-ಮಿಸರನಿವಾಸಿನಃ ಕುರೀಣೀನಿಕಟವರ್ತ್ತಿಲೂಬೀಯಪ್ರದೇಶನಿವಾಸಿನೋ ರೋಮನಗರಾದ್ ಆಗತಾ ಯಿಹೂದೀಯಲೋಕಾ ಯಿಹೂದೀಯಮತಗ್ರಾಹಿಣಃ ಕ್ರೀತೀಯಾ ಅರಾಬೀಯಾದಯೋ ಲೋಕಾಶ್ಚ ಯೇ ವಯಮ್

١١ 11 كِرِيتِيُّونَ وَعَرَبٌ، نَسْمَعُهُمْ يَتَكَلَّمُونَ بِأَلْسِنَتِنَا بِعَظَائِمِ ٱللهِ!».

ಅಸ್ಮಾಕಂ ನಿಜನಿಜಭಾಷಾಭಿರೇತೇಷಾಮ್ ಈಶ್ವರೀಯಮಹಾಕರ್ಮ್ಮವ್ಯಾಖ್ಯಾನಂ ಶೃಣುಮಃ|

١٢ 12 فَتَحَيَّرَ ٱلْجَمِيعُ وَٱرْتَابُوا قَائِلِينَ بَعْضُهُمْ لِبَعْضٍ: «مَا عَسَى أَنْ يَكُونَ هَذَا؟».

ಇತ್ಥಂ ತೇ ಸರ್ವ್ವಏವ ವಿಸ್ಮಯಾಪನ್ನಾಃ ಸನ್ದಿಗ್ಧಚಿತ್ತಾಃ ಸನ್ತಃ ಪರಸ್ಪರಮೂಚುಃ, ಅಸ್ಯ ಕೋ ಭಾವಃ?

١٣ 13 وَكَانَ آخَرُونَ يَسْتَهْزِئُونَ قَائِلِينَ: «إِنَّهُمْ قَدِ ٱمْتَلَأُوا سُلَافَةً».

ಅಪರೇ ಕೇಚಿತ್ ಪರಿಹಸ್ಯ ಕಥಿತವನ್ತ ಏತೇ ನವೀನದ್ರಾಕ್ಷಾರಸೇನ ಮತ್ತಾ ಅಭವನ್|

١٤ 14 فَوَقَفَ بُطْرُسُ مَعَ ٱلْأَحَدَ عَشَرَ وَرَفَعَ صَوْتَهُ وَقَالَ لَهُمْ: «أَيُّهَا ٱلرِّجَالُ ٱلْيَهُودُ وَٱلسَّاكِنُونَ فِي أُورُشَلِيمَ أَجْمَعُونَ، لِيَكُنْ هَذَا مَعْلُومًا عِنْدَكُمْ وَأَصْغُوا إِلَى كَلَامِي،

ತದಾ ಪಿತರ ಏಕಾದಶಭಿ ರ್ಜನೈಃ ಸಾಕಂ ತಿಷ್ಠನ್ ತಾಲ್ಲೋಕಾನ್ ಉಚ್ಚೈಃಕಾರಮ್ ಅವದತ್, ಹೇ ಯಿಹೂದೀಯಾ ಹೇ ಯಿರೂಶಾಲಮ್ನಿವಾಸಿನಃ ಸರ್ವ್ವೇ, ಅವಧಾನಂ ಕೃತ್ವಾ ಮದೀಯವಾಕ್ಯಂ ಬುಧ್ಯಧ್ವಂ|

١٥ 15 لِأَنَّ هَؤُلَاءِ لَيْسُوا سُكَارَى كَمَا أَنْتُمْ تَظُنُّونَ، لِأَنَّهَا ٱلسَّاعَةُ ٱلثَّالِثَةُ مِنَ ٱلنَّهَارِ.

ಇದಾನೀಮ್ ಏಕಯಾಮಾದ್ ಅಧಿಕಾ ವೇಲಾ ನಾಸ್ತಿ ತಸ್ಮಾದ್ ಯೂಯಂ ಯದ್ ಅನುಮಾಥ ಮಾನವಾ ಇಮೇ ಮದ್ಯಪಾನೇನ ಮತ್ತಾಸ್ತನ್ನ|

١٦ 16 بَلْ هَذَا مَا قِيلَ بِيُوئِيلَ ٱلنَّبِيِّ:

ಕಿನ್ತು ಯೋಯೇಲ್ಭವಿಷ್ಯದ್ವಕ್ತ್ರೈತದ್ವಾಕ್ಯಮುಕ್ತಂ ಯಥಾ,

١٧ 17 يَقُولُ ٱللهُ: وَيَكُونُ فِي ٱلْأَيَّامِ ٱلْأَخِيرَةِ أَنِّي أَسْكُبُ مِنْ رُوحِي عَلَى كُلِّ بَشَرٍ، فَيَتَنَبَّأُ بَنُوكُمْ وَبَنَاتُكُمْ، وَيَرَى شَبَابُكُمْ رُؤًى وَيَحْلُمُ شُيُوخُكُمْ أَحْلَامًا.

ಈಶ್ವರಃ ಕಥಯಾಮಾಸ ಯುಗಾನ್ತಸಮಯೇ ತ್ವಹಮ್| ವರ್ಷಿಷ್ಯಾಮಿ ಸ್ವಮಾತ್ಮಾನಂ ಸರ್ವ್ವಪ್ರಾಣ್ಯುಪರಿ ಧ್ರುವಮ್| ಭಾವಿವಾಕ್ಯಂ ವದಿಷ್ಯನ್ತಿ ಕನ್ಯಾಃ ಪುತ್ರಾಶ್ಚ ವಸ್ತುತಃ| ಪ್ರತ್ಯಾದೇಶಞ್ಚ ಪ್ರಾಪ್ಸ್ಯನ್ತಿ ಯುಷ್ಮಾಕಂ ಯುವಮಾನವಾಃ| ತಥಾ ಪ್ರಾಚೀನಲೋಕಾಸ್ತು ಸ್ವಪ್ನಾನ್ ದ್ರಕ್ಷ್ಯನ್ತಿ ನಿಶ್ಚಿತಂ|

١٨ 18 وَعَلَى عَبِيدِي أَيْضًا وَإِمَائِي أَسْكُبُ مِنْ رُوحِي فِي تِلْكَ ٱلْأَيَّامِ فَيَتَنَبَّأُونَ.

ವರ್ಷಿಷ್ಯಾಮಿ ತದಾತ್ಮಾನಂ ದಾಸದಾಸೀಜನೋಪಿರಿ| ತೇನೈವ ಭಾವಿವಾಕ್ಯಂ ತೇ ವದಿಷ್ಯನ್ತಿ ಹಿ ಸರ್ವ್ವಶಃ|

١٩ 19 وَأُعْطِي عَجَائِبَ فِي ٱلسَّمَاءِ مِنْ فَوْقُ وَآيَاتٍ عَلَى ٱلْأَرْضِ مِنْ أَسْفَلُ: دَمًا وَنَارًا وَبُخَارَ دُخَانٍ.

ಊರ್ದ್ಧ್ವಸ್ಥೇ ಗಗಣೇ ಚೈವ ನೀಚಸ್ಥೇ ಪೃಥಿವೀತಲೇ| ಶೋಣಿತಾನಿ ಬೃಹದ್ಭಾನೂನ್ ಘನಧೂಮಾದಿಕಾನಿ ಚ| ಚಿಹ್ನಾನಿ ದರ್ಶಯಿಷ್ಯಾಮಿ ಮಹಾಶ್ಚರ್ಯ್ಯಕ್ರಿಯಾಸ್ತಥಾ|

٢٠ 20 تَتَحَوَّلُ ٱلشَّمْسُ إِلَى ظُلْمَةٍ وَٱلْقَمَرُ إِلَى دَمٍ، قَبْلَ أَنْ يَجِيءَ يَوْمُ ٱلرَّبِّ ٱلْعَظِيمُ ٱلشَّهِيرُ.

ಮಹಾಭಯಾನಕಸ್ಯೈವ ತದ್ದಿನಸ್ಯ ಪರೇಶಿತುಃ| ಪುರಾಗಮಾದ್ ರವಿಃ ಕೃಷ್ಣೋ ರಕ್ತಶ್ಚನ್ದ್ರೋ ಭವಿಷ್ಯತಃ|

٢١ 21 وَيَكُونُ كُلُّ مَنْ يَدْعُو بِٱسْمِ ٱلرَّبِّ يَخْلُصُ.

ಕಿನ್ತು ಯಃ ಪರಮೇಶಸ್ಯ ನಾಮ್ನಿ ಸಮ್ಪ್ರಾರ್ಥಯಿಷ್ಯತೇ| ಸಏವ ಮನುಜೋ ನೂನಂ ಪರಿತ್ರಾತೋ ಭವಿಷ್ಯತಿ||

٢٢ 22 «أَيُّهَا ٱلرِّجَالُ ٱلْإِسْرَائِيلِيُّونَ ٱسْمَعُوا هَذِهِ ٱلْأَقْوَالَ: يَسُوعُ ٱلنَّاصِرِيُّ رَجُلٌ قَدْ تَبَرْهَنَ لَكُمْ مِنْ قِبَلِ ٱللهِ بِقُوَّاتٍ وَعَجَائِبَ وَآيَاتٍ صَنَعَهَا ٱللهُ بِيَدِهِ فِي وَسْطِكُمْ، كَمَا أَنْتُمْ أَيْضًا تَعْلَمُونَ.

ಅತೋ ಹೇ ಇಸ್ರಾಯೇಲ್ವಂಶೀಯಲೋಕಾಃ ಸರ್ವ್ವೇ ಕಥಾಯಾಮೇತಸ್ಯಾಮ್ ಮನೋ ನಿಧದ್ಧ್ವಂ ನಾಸರತೀಯೋ ಯೀಶುರೀಶ್ವರಸ್ಯ ಮನೋನೀತಃ ಪುಮಾನ್ ಏತದ್ ಈಶ್ವರಸ್ತತ್ಕೃತೈರಾಶ್ಚರ್ಯ್ಯಾದ್ಭುತಕರ್ಮ್ಮಭಿ ರ್ಲಕ್ಷಣೈಶ್ಚ ಯುಷ್ಮಾಕಂ ಸಾಕ್ಷಾದೇವ ಪ್ರತಿಪಾದಿತವಾನ್ ಇತಿ ಯೂಯಂ ಜಾನೀಥ|

٢٣ 23 هَذَا أَخَذْتُمُوهُ مُسَلَّمًا بِمَشُورَةِ ٱللهِ ٱلْمَحْتُومَةِ وَعِلْمِهِ ٱلسَّابِقِ، وَبِأَيْدِي أَثَمَةٍ صَلَبْتُمُوهُ وَقَتَلْتُمُوهُ.

ತಸ್ಮಿನ್ ಯೀಶೌ ಈಶ್ವರಸ್ಯ ಪೂರ್ವ್ವನಿಶ್ಚಿತಮನ್ತ್ರಣಾನಿರೂಪಣಾನುಸಾರೇಣ ಮೃತ್ಯೌ ಸಮರ್ಪಿತೇ ಸತಿ ಯೂಯಂ ತಂ ಧೃತ್ವಾ ದುಷ್ಟಲೋಕಾನಾಂ ಹಸ್ತೈಃ ಕ್ರುಶೇ ವಿಧಿತ್ವಾಹತ|

٢٤ 24 اَلَّذِي أَقَامَهُ ٱللهُ نَاقِضًا أَوْجَاعَ ٱلْمَوْتِ، إِذْ لَمْ يَكُنْ مُمْكِنًا أَنْ يُمْسَكَ مِنْهُ.

ಕಿನ್ತ್ವೀಶ್ವರಸ್ತಂ ನಿಧನಸ್ಯ ಬನ್ಧನಾನ್ಮೋಚಯಿತ್ವಾ ಉದಸ್ಥಾಪಯತ್ ಯತಃ ಸ ಮೃತ್ಯುನಾ ಬದ್ಧಸ್ತಿಷ್ಠತೀತಿ ನ ಸಮ್ಭವತಿ|

٢٥ 25 لِأَنَّ دَاوُدَ يَقُولُ فِيهِ: كُنْتُ أَرَى ٱلرَّبَّ أَمَامِي فِي كُلِّ حِينٍ، أَنَّهُ عَنْ يَمِينِي، لِكَيْ لَا أَتَزَعْزَعَ.

ಏತಸ್ತಿನ್ ದಾಯೂದಪಿ ಕಥಿತವಾನ್ ಯಥಾ, ಸರ್ವ್ವದಾ ಮಮ ಸಾಕ್ಷಾತ್ತಂ ಸ್ಥಾಪಯ ಪರಮೇಶ್ವರಂ| ಸ್ಥಿತೇ ಮದ್ದಕ್ಷಿಣೇ ತಸ್ಮಿನ್ ಸ್ಖಲಿಷ್ಯಾಮಿ ತ್ವಹಂ ನಹಿ|

٢٦ 26 لِذَلِكَ سُرَّ قَلْبِي وَتَهَلَّلَ لِسَانِي. حَتَّى جَسَدِي أَيْضًا سَيَسْكُنُ عَلَى رَجَاءٍ.

ಆನನ್ದಿಷ್ಯತಿ ತದ್ಧೇತೋ ರ್ಮಾಮಕೀನಂ ಮನಸ್ತು ವೈ| ಆಹ್ಲಾದಿಷ್ಯತಿ ಜಿಹ್ವಾಪಿ ಮದೀಯಾ ತು ತಥೈವ ಚ| ಪ್ರತ್ಯಾಶಯಾ ಶರೀರನ್ತು ಮದೀಯಂ ವೈಶಯಿಷ್ಯತೇ|

٢٧ 27 لِأَنَّكَ لَنْ تَتْرُكَ نَفْسِي فِي ٱلْهَاوِيَةِ وَلَا تَدَعَ قُدُّوسَكَ يَرَى فَسَادًا. (Hadēs g86)

ಪರಲೋಕೇ ಯತೋ ಹೇತೋಸ್ತ್ವಂ ಮಾಂ ನೈವ ಹಿ ತ್ಯಕ್ಷ್ಯಸಿ| ಸ್ವಕೀಯಂ ಪುಣ್ಯವನ್ತಂ ತ್ವಂ ಕ್ಷಯಿತುಂ ನೈವ ದಾಸ್ಯಸಿ| ಏವಂ ಜೀವನಮಾರ್ಗಂ ತ್ವಂ ಮಾಮೇವ ದರ್ಶಯಿಷ್ಯಸಿ| (Hadēs g86)

٢٨ 28 عَرَّفْتَنِي سُبُلَ ٱلْحَيَاةِ وَسَتَمْلَأُنِي سُرُورًا مَعَ وَجْهِكَ.

ಸ್ವಸಮ್ಮುಖೇ ಯ ಆನನ್ದೋ ದಕ್ಷಿಣೇ ಸ್ವಸ್ಯ ಯತ್ ಸುಖಂ| ಅನನ್ತಂ ತೇನ ಮಾಂ ಪೂರ್ಣಂ ಕರಿಷ್ಯಸಿ ನ ಸಂಶಯಃ||

٢٩ 29 أَيُّهَا ٱلرِّجَالُ ٱلْإِخْوَةُ، يَسُوغُ أَنْ يُقَالَ لَكُمْ جِهَارًا عَنْ رَئِيسِ ٱلْآبَاءِ دَاوُدَ إِنَّهُ مَاتَ وَدُفِنَ، وَقَبْرُهُ عِنْدَنَا حَتَّى هَذَا ٱلْيَوْمِ.

ಹೇ ಭ್ರಾತರೋಽಸ್ಮಾಕಂ ತಸ್ಯ ಪೂರ್ವ್ವಪುರುಷಸ್ಯ ದಾಯೂದಃ ಕಥಾಂ ಸ್ಪಷ್ಟಂ ಕಥಯಿತುಂ ಮಾಮ್ ಅನುಮನ್ಯಧ್ವಂ, ಸ ಪ್ರಾಣಾನ್ ತ್ಯಕ್ತ್ವಾ ಶ್ಮಶಾನೇ ಸ್ಥಾಪಿತೋಭವದ್ ಅದ್ಯಾಪಿ ತತ್ ಶ್ಮಶಾನಮ್ ಅಸ್ಮಾಕಂ ಸನ್ನಿಧೌ ವಿದ್ಯತೇ|

٣٠ 30 فَإِذْ كَانَ نَبِيًّا، وَعَلِمَ أَنَّ ٱللهَ حَلَفَ لَهُ بِقَسَمٍ أَنَّهُ مِنْ ثَمَرَةِ صُلْبِهِ يُقِيمُ ٱلْمَسِيحَ حَسَبَ ٱلْجَسَدِ لِيَجْلِسَ عَلَى كُرْسِيِّهِ،

ಫಲತೋ ಲೌಕಿಕಭಾವೇನ ದಾಯೂದೋ ವಂಶೇ ಖ್ರೀಷ್ಟಂ ಜನ್ಮ ಗ್ರಾಹಯಿತ್ವಾ ತಸ್ಯೈವ ಸಿಂಹಾಸನೇ ಸಮುವೇಷ್ಟುಂ ತಮುತ್ಥಾಪಯಿಷ್ಯತಿ ಪರಮೇಶ್ವರಃ ಶಪಥಂ ಕುತ್ವಾ ದಾಯೂದಃ ಸಮೀಪ ಇಮಮ್ ಅಙ್ಗೀಕಾರಂ ಕೃತವಾನ್,

٣١ 31 سَبَقَ فَرَأَى وَتَكَلَّمَ عَنْ قِيَامَةِ ٱلْمَسِيحِ، أَنَّهُ لَمْ تُتْرَكْ نَفْسُهُ فِي ٱلْهَاوِيَةِ وَلَا رَأَى جَسَدُهُ فَسَادًا. (Hadēs g86)

ಇತಿ ಜ್ಞಾತ್ವಾ ದಾಯೂದ್ ಭವಿಷ್ಯದ್ವಾದೀ ಸನ್ ಭವಿಷ್ಯತ್ಕಾಲೀಯಜ್ಞಾನೇನ ಖ್ರೀಷ್ಟೋತ್ಥಾನೇ ಕಥಾಮಿಮಾಂ ಕಥಯಾಮಾಸ ಯಥಾ ತಸ್ಯಾತ್ಮಾ ಪರಲೋಕೇ ನ ತ್ಯಕ್ಷ್ಯತೇ ತಸ್ಯ ಶರೀರಞ್ಚ ನ ಕ್ಷೇಷ್ಯತಿ; (Hadēs g86)

٣٢ 32 فَيَسُوعُ هَذَا أَقَامَهُ ٱللهُ، وَنَحْنُ جَمِيعًا شُهُودٌ لِذَلِكَ.

ಅತಃ ಪರಮೇಶ್ವರ ಏನಂ ಯೀಶುಂ ಶ್ಮಶಾನಾದ್ ಉದಸ್ಥಾಪಯತ್ ತತ್ರ ವಯಂ ಸರ್ವ್ವೇ ಸಾಕ್ಷಿಣ ಆಸ್ಮಹೇ|

٣٣ 33 وَإِذِ ٱرْتَفَعَ بِيَمِينِ ٱللهِ، وَأَخَذَ مَوْعِدَ ٱلرُّوحِ ٱلْقُدُسِ مِنَ ٱلْآبِ، سَكَبَ هَذَا ٱلَّذِي أَنْتُمُ ٱلْآنَ تُبْصِرُونَهُ وَتَسْمَعُونَهُ.

ಸ ಈಶ್ವರಸ್ಯ ದಕ್ಷಿಣಕರೇಣೋನ್ನತಿಂ ಪ್ರಾಪ್ಯ ಪವಿತ್ರ ಆತ್ಮಿನ ಪಿತಾ ಯಮಙ್ಗೀಕಾರಂ ಕೃತವಾನ್ ತಸ್ಯ ಫಲಂ ಪ್ರಾಪ್ಯ ಯತ್ ಪಶ್ಯಥ ಶೃಣುಥ ಚ ತದವರ್ಷತ್|

٣٤ 34 لِأَنَّ دَاوُدَ لَمْ يَصْعَدْ إِلَى ٱلسَّمَاوَاتِ. وَهُوَ نَفْسُهُ يَقُولُ: قَالَ ٱلرَّبُّ لِرَبِّي: ٱجْلِسْ عَنْ يَمِينِي

ಯತೋ ದಾಯೂದ್ ಸ್ವರ್ಗಂ ನಾರುರೋಹ ಕಿನ್ತು ಸ್ವಯಮ್ ಇಮಾಂ ಕಥಾಮ್ ಅಕಥಯದ್ ಯಥಾ, ಮಮ ಪ್ರಭುಮಿದಂ ವಾಕ್ಯಮವದತ್ ಪರಮೇಶ್ವರಃ|

٣٥ 35 حَتَّى أَضَعَ أَعْدَاءَكَ مَوْطِئًا لِقَدَمَيْكَ.

ತವ ಶತ್ರೂನಹಂ ಯಾವತ್ ಪಾದಪೀಠಂ ಕರೋಮಿ ನ| ತಾವತ್ ಕಾಲಂ ಮದೀಯೇ ತ್ವಂ ದಕ್ಷವಾರ್ಶ್ವ ಉಪಾವಿಶ|

٣٦ 36 فَلْيَعْلَمْ يَقِينًا جَمِيعُ بَيْتِ إِسْرَائِيلَ أَنَّ ٱللهَ جَعَلَ يَسُوعَ هَذَا، ٱلَّذِي صَلَبْتُمُوهُ أَنْتُمْ، رَبًّا وَمَسِيحًا».

ಅತೋ ಯಂ ಯೀಶುಂ ಯೂಯಂ ಕ್ರುಶೇಽಹತ ಪರಮೇಶ್ವರಸ್ತಂ ಪ್ರಭುತ್ವಾಭಿಷಿಕ್ತತ್ವಪದೇ ನ್ಯಯುಂಕ್ತೇತಿ ಇಸ್ರಾಯೇಲೀಯಾ ಲೋಕಾ ನಿಶ್ಚಿತಂ ಜಾನನ್ತು|

٣٧ 37 فَلَمَّا سَمِعُوا نُخِسُوا فِي قُلُوبِهِمْ، وَقَالُوا لِبُطْرُسَ وَلِسَائِرِ ٱلرُّسُلِ: «مَاذَا نَصْنَعُ أَيُّهَا ٱلرِّجَالُ ٱلْإِخْوَةُ؟».

ಏತಾದೃಶೀಂ ಕಥಾಂ ಶ್ರುತ್ವಾ ತೇಷಾಂ ಹೃದಯಾನಾಂ ವಿದೀರ್ಣತ್ವಾತ್ ತೇ ಪಿತರಾಯ ತದನ್ಯಪ್ರೇರಿತೇಭ್ಯಶ್ಚ ಕಥಿತವನ್ತಃ, ಹೇ ಭ್ರಾತೃಗಣ ವಯಂ ಕಿಂ ಕರಿಷ್ಯಾಮಃ?

٣٨ 38 فَقَالَ لَهُمْ بُطْرُسُ: «تُوبُوا وَلْيَعْتَمِدْ كُلُّ وَاحِدٍ مِنْكُمْ عَلَى ٱسْمِ يَسُوعَ ٱلْمَسِيحِ لِغُفْرَانِ ٱلْخَطَايَا، فَتَقْبَلُوا عَطِيَّةَ ٱلرُّوحِ ٱلْقُدُسِ.

ತತಃ ಪಿತರಃ ಪ್ರತ್ಯವದದ್ ಯೂಯಂ ಸರ್ವ್ವೇ ಸ್ವಂ ಸ್ವಂ ಮನಃ ಪರಿವರ್ತ್ತಯಧ್ವಂ ತಥಾ ಪಾಪಮೋಚನಾರ್ಥಂ ಯೀಶುಖ್ರೀಷ್ಟಸ್ಯ ನಾಮ್ನಾ ಮಜ್ಜಿತಾಶ್ಚ ಭವತ, ತಸ್ಮಾದ್ ದಾನರೂಪಂ ಪರಿತ್ರಮ್ ಆತ್ಮಾನಂ ಲಪ್ಸ್ಯಥ|

٣٩ 39 لِأَنَّ ٱلْمَوْعِدَ هُوَ لَكُمْ وَلِأَوْلَادِكُمْ وَلِكُلِّ ٱلَّذِينَ عَلَى بُعْدٍ، كُلِّ مَنْ يَدْعُوهُ ٱلرَّبُّ إِلَهُنَا».

ಯತೋ ಯುಷ್ಮಾಕಂ ಯುಷ್ಮತ್ಸನ್ತಾನಾನಾಞ್ಚ ದೂರಸ್ಥಸರ್ವ್ವಲೋಕಾನಾಞ್ಚ ನಿಮಿತ್ತಮ್ ಅರ್ಥಾದ್ ಅಸ್ಮಾಕಂ ಪ್ರಭುಃ ಪರಮೇಶ್ವರೋ ಯಾವತೋ ಲಾಕಾನ್ ಆಹ್ವಾಸ್ಯತಿ ತೇಷಾಂ ಸರ್ವ್ವೇಷಾಂ ನಿಮಿತ್ತಮ್ ಅಯಮಙ್ಗೀಕಾರ ಆಸ್ತೇ|

٤٠ 40 وَبِأَقْوَالٍ أُخَرَ كَثِيرَةٍ كَانَ يَشْهَدُ لَهُمْ وَيَعِظُهُمْ قَائِلًا: «ٱخْلُصُوا مِنْ هَذَا ٱلْجِيلِ ٱلْمُلْتَوِي».

ಏತದನ್ಯಾಭಿ ರ್ಬಹುಕಥಾಭಿಃ ಪ್ರಮಾಣಂ ದತ್ವಾಕಥಯತ್ ಏತೇಭ್ಯೋ ವಿಪಥಗಾಮಿಭ್ಯೋ ವರ್ತ್ತಮಾನಲೋಕೇಭ್ಯಃ ಸ್ವಾನ್ ರಕ್ಷತ|

٤١ 41 فَقَبِلُوا كَلَامَهُ بِفَرَحٍ، وَٱعْتَمَدُوا، وَٱنْضَمَّ فِي ذَلِكَ ٱلْيَوْمِ نَحْوُ ثَلَاثَةِ آلَافِ نَفْسٍ.

ತತಃ ಪರಂ ಯೇ ಸಾನನ್ದಾಸ್ತಾಂ ಕಥಾಮ್ ಅಗೃಹ್ಲನ್ ತೇ ಮಜ್ಜಿತಾ ಅಭವನ್| ತಸ್ಮಿನ್ ದಿವಸೇ ಪ್ರಾಯೇಣ ತ್ರೀಣಿ ಸಹಸ್ರಾಣಿ ಲೋಕಾಸ್ತೇಷಾಂ ಸಪಕ್ಷಾಃ ಸನ್ತಃ

٤٢ 42 وَكَانُوا يُواظِبُونَ عَلَى تَعْلِيمِ ٱلرُّسُلِ، وَٱلشَّرِكَةِ، وَكَسْرِ ٱلْخُبْزِ، وَٱلصَّلَوَاتِ.

ಪ್ರೇರಿತಾನಾಮ್ ಉಪದೇಶೇ ಸಙ್ಗತೌ ಪೂಪಭಞ್ಜನೇ ಪ್ರಾರ್ಥನಾಸು ಚ ಮನಃಸಂಯೋಗಂ ಕೃತ್ವಾತಿಷ್ಠನ್|

٤٣ 43 وَصَارَ خَوْفٌ فِي كُلِّ نَفْسٍ. وَكَانَتْ عَجَائِبُ وَآيَاتٌ كَثِيرَةٌ تُجْرَى عَلَى أَيْدِي ٱلرُّسُلِ.

ಪ್ರೇರಿತೈ ರ್ನಾನಾಪ್ರಕಾರಲಕ್ಷಣೇಷು ಮಹಾಶ್ಚರ್ಯ್ಯಕರ್ಮಮಸು ಚ ದರ್ಶಿತೇಷು ಸರ್ವ್ವಲೋಕಾನಾಂ ಭಯಮುಪಸ್ಥಿತಂ|

٤٤ 44 وَجَمِيعُ ٱلَّذِينَ آمَنُوا كَانُوا مَعًا، وَكَانَ عِنْدَهُمْ كُلُّ شَيْءٍ مُشْتَرَكًا.

ವಿಶ್ವಾಸಕಾರಿಣಃ ಸರ್ವ್ವ ಚ ಸಹ ತಿಷ್ಠನತಃ| ಸ್ವೇಷಾಂ ಸರ್ವ್ವಾಃ ಸಮ್ಪತ್ತೀಃ ಸಾಧಾರಣ್ಯೇನ ಸ್ಥಾಪಯಿತ್ವಾಭುಞ್ಜತ|

٤٥ 45 وَٱلْأَمْلَاكُ وَٱلْمُقْتَنَيَاتُ كَانُوا يَبِيعُونَهَا وَيَقْسِمُونَهَا بَيْنَ ٱلْجَمِيعِ، كَمَا يَكُونُ لِكُلِّ وَاحِدٍ ٱحْتِيَاجٌ.

ಫಲತೋ ಗೃಹಾಣಿ ದ್ರವ್ಯಾಣಿ ಚ ಸರ್ವ್ವಾಣಿ ವಿಕ್ರೀಯ ಸರ್ವ್ವೇಷಾಂ ಸ್ವಸ್ವಪ್ರಯೋಜನಾನುಸಾರೇಣ ವಿಭಜ್ಯ ಸರ್ವ್ವೇಭ್ಯೋಽದದನ್|

٤٦ 46 وَكَانُوا كُلَّ يَوْمٍ يُواظِبُونَ فِي ٱلْهَيْكَلِ بِنَفْسٍ وَاحِدَةٍ. وَإِذْ هُمْ يَكْسِرُونَ ٱلْخُبْزَ فِي ٱلْبُيُوتِ، كَانُوا يَتَنَاوَلُونَ ٱلطَّعَامَ بِٱبْتِهَاجٍ وَبَسَاطَةِ قَلْبٍ،

ಸರ್ವ್ವ ಏಕಚಿತ್ತೀಭೂಯ ದಿನೇ ದಿನೇ ಮನ್ದಿರೇ ಸನ್ತಿಷ್ಠಮಾನಾ ಗೃಹೇ ಗೃಹೇ ಚ ಪೂಪಾನಭಞ್ಜನ್ತ ಈಶ್ವರಸ್ಯ ಧನ್ಯವಾದಂ ಕುರ್ವ್ವನ್ತೋ ಲೋಕೈಃ ಸಮಾದೃತಾಃ ಪರಮಾನನ್ದೇನ ಸರಲಾನ್ತಃಕರಣೇನ ಭೋಜನಂ ಪಾನಞ್ಚಕುರ್ವ್ವನ್|

٤٧ 47 مُسَبِّحِينَ ٱللهَ، وَلَهُمْ نِعْمَةٌ لَدَى جَمِيعِ ٱلشَّعْبِ. وَكَانَ ٱلرَّبُّ كُلَّ يَوْمٍ يَضُمُّ إِلَى ٱلْكَنِيسَةِ ٱلَّذِينَ يَخْلُصُونَ.

ಪರಮೇಶ್ವರೋ ದಿನೇ ದಿನೇ ಪರಿತ್ರಾಣಭಾಜನೈ ರ್ಮಣ್ಡಲೀಮ್ ಅವರ್ದ್ಧಯತ್|

The Tower of Babel