أعمال 18

١ 1 وَبَعْدَ هَذَا مَضَى بُولُسُ مِنْ أَثِينَا وَجَاءَ إِلَى كُورِنْثُوسَ،

តទ្ឃដនាតះ បរំ បៅល អាថីនីនគរាទ៑ យាត្រាំ ក្ឫត្វា ករិន្ថនគរម៑ អាគច្ឆត៑។

٢ 2 فَوَجَدَ يَهُودِيًّا ٱسْمُهُ أَكِيلَا، بُنْطِيَّ ٱلْجِنْسِ، كَانَ قَدْ جَاءَ حَدِيثًا مِنْ إِيطَالِيَةَ، وَبِرِيسْكِلَّا ٱمْرَأَتَهُ، لِأَنَّ كُلُودِيُوسَ كَانَ قَدْ أَمَرَ أَنْ يَمْضِيَ جَمِيعُ ٱلْيَهُودِ مِنْ رُومِيَةَ، فَجَاءَ إِلَيْهِمَا.

តស្មិន៑ សមយេ ក្លៅទិយះ សវ៌្វាន៑ យិហូទីយាន៑ រោមានគរំ វិហាយ គន្តុម៑ អាជ្ញាបយត៑, តស្មាត៑ ប្រិស្កិល្លានាម្នា ជាយយា សាទ៌្ធម៑ ឥតាលិយាទេឝាត៑ កិញ្ចិត្បូវ៌្វម៑ អាគមត៑ យះ បន្តទេឝេ ជាត អាក្កិលនាមា យិហូទីយលោកះ បៅលស្តំ សាក្ឞាត៑ ប្រាប្យ តយោះ សមីបមិតវាន៑។

٣ 3 وَلِكَوْنِهِ مِنْ صِنَاعَتِهِمَا أَقَامَ عِنْدَهُمَا وَكَانَ يَعْمَلُ، لِأَنَّهُمَا كَانَا فِي صِنَاعَتِهِمَا خِيَامِيَّيْنِ.

តៅ ទូឞ្យនិម៌្មាណជីវិនៅ, តស្មាត៑ បរស្បរម៑ ឯកវ្ឫត្តិកត្វាត៑ ស តាភ្យាំ សហ ឧឞិត្វា តត៑ កម៌្មាករោត៑។

٤ 4 وَكَانَ يُحَاجُّ فِي ٱلْمَجْمَعِ كُلَّ سَبْتٍ وَيُقْنِعُ يَهُودًا وَيُونَانِيِّينَ.

បៅលះ ប្រតិវិឝ្រាមវារំ ភជនភវនំ គត្វា វិចារំ ក្ឫត្វា យិហូទីយាន៑ អន្យទេឝីយាំឝ្ច ប្រវ្ឫត្តិំ គ្រាហិតវាន៑។

٥ 5 وَلَمَّا ٱنْحَدَرَ سِيلَا وَتِيمُوثَاوُسُ مِنْ مَكِدُونِيَّةَ، كَانَ بُولُسُ مُنْحَصِرًا بِٱلرُّوحِ وَهُوَ يَشْهَدُ لِلْيَهُودِ بِٱلْمَسِيحِ يَسُوعَ.

សីលតីមថិយយោ រ្មាកិទនិយាទេឝាត៑ សមេតយោះ សតោះ បៅល ឧត្តប្តមនា ភូត្វា យីឝុរីឝ្វរេណាភិឞិក្តោ ភវតីតិ ប្រមាណំ យិហូទីយានាំ សមីបេ ប្រាទាត៑។

٦ 6 وَإِذْ كَانُوا يُقَاوِمُونَ وَيُجَدِّفُونَ نَفَضَ ثِيَابَهُ وَقَالَ لَهُمْ: «دَمُكُمْ عَلَى رُؤُوسِكُمْ! أَنَا بَرِيءٌ. مِنَ ٱلْآنَ أَذْهَبُ إِلَى ٱلْأُمَمِ».

កិន្តុ តេ ៜតីវ វិរោធំ វិធាយ បាឞណ្ឌីយកថាំ កថិតវន្តស្តតះ បៅលោ វស្ត្រំ ធុន្វន៑ ឯតាំ កថាំ កថិតវាន៑, យុឞ្មាកំ ឝោណិតបាតាបរាធោ យុឞ្មាន៑ ប្រត្យេវ ភវតុ, តេនាហំ និរបរាធោ ៜទ្យារភ្យ ភិន្នទេឝីយានាំ សមីបំ យាមិ។

٧ 7 فَٱنْتَقَلَ مِنْ هُنَاكَ وَجَاءَ إِلَى بَيْتِ رَجُلٍ ٱسْمُهُ يُوسْتُسُ، كَانَ مُتَعَبِّدًا لِلهِ، وَكَانَ بَيْتُهُ مُلَاصِقًا لِلْمَجْمَعِ.

ស តស្មាត៑ ប្រស្ថាយ ភជនភវនសមីបស្ថស្យ យុស្តនាម្ន ឦឝ្វរភក្តស្យ ភិន្នទេឝីយស្យ និវេឝនំ ប្រាវិឝត៑។

٨ 8 وَكِرِيسْبُسُ رَئِيسُ ٱلْمَجْمَعِ آمَنَ بِٱلرَّبِّ مَعَ جَمِيعِ بَيْتِهِ، وَكَثِيرُونَ مِنَ ٱلْكُورِنْثِيِّينَ إِذْ سَمِعُوا آمَنُوا وَٱعْتَمَدُوا.

តតះ ក្រីឞ្បនាមា ភជនភវនាធិបតិះ សបរិវារះ ប្រភៅ វ្យឝ្វសីត៑, ករិន្ថនគរីយា ពហវោ លោកាឝ្ច សមាកណ៌្យ វិឝ្វស្យ មជ្ជិតា អភវន៑។

٩ 9 فَقَالَ ٱلرَّبُّ لِبُولُسَ بِرُؤْيَا فيِ ٱللَّيْلِ: «لَا تَخَفْ، بَلْ تَكَلَّمْ وَلَا تَسْكُتْ،

ក្ឞណទាយាំ ប្រភុះ បៅលំ ទឝ៌នំ ទត្វា ភាឞិតវាន៑, មា ភៃឞីះ, មា និរសីះ កថាំ ប្រចារយ។

١٠ 10 لِأَنِّي أَنَا مَعَكَ، وَلَا يَقَعُ بِكَ أَحَدٌ لِيُؤْذِيَكَ، لِأَنَّ لِي شَعْبًا كَثِيرًا فِي هَذِهِ ٱلْمَدِينَةِ».

អហំ ត្វយា សាទ៌្ធម៑ អាស ហិំសាត៌្ហំ កោបិ ត្វាំ ស្ប្រឞ្ដុំ ន ឝក្ឞ្យតិ នគរេៜស្មិន៑ មទីយា លោកា ពហវ អាសតេ។

١١ 11 فَأَقَامَ سَنَةً وَسِتَّةَ أَشْهُرٍ يُعَلِّمُ بَيْنَهُمْ بِكَلِمَةِ ٱللهِ.

តស្មាត៑ បៅលស្តន្នគរេ ប្រាយេណ សាទ៌្ធវត្សរបយ៌្យន្តំ សំស្ថាយេឝ្វរស្យ កថាម៑ ឧបាទិឝត៑។

١٢ 12 وَلَمَّا كَانَ غَالِيُونُ يَتَوَلَّى أَخَائِيَةَ، قَامَ ٱلْيَهُودُ بِنَفْسٍ وَاحِدَةٍ عَلَى بُولُسَ، وَأَتَوْا بِهِ إِلَى كُرْسِيِّ ٱلْوِلَايَةِ

គាល្លិយនាមា កឝ្ចិទ៑ អាខាយាទេឝស្យ ប្រាឌ្វិវាកះ សមភវត៑, តតោ យិហូទីយា ឯកវាក្យាះ សន្តះ បៅលម៑ អាក្រម្យ វិចារស្ថានំ នីត្វា

١٣ 13 قَائِلِينَ: «إِنَّ هَذَا يَسْتَمِيلُ ٱلنَّاسَ أَنْ يَعْبُدُوا ٱللهَ بِخِلَافِ ٱلنَّامُوسِ».

មានុឞ ឯឞ វ្យវស្ថាយ វិរុទ្ធម៑ ឦឝ្វរភជនំ កត៌្តុំ លោកាន៑ កុប្រវ្ឫត្តិំ គ្រាហយតីតិ និវេទិតវន្តះ។

١٤ 14 وَإِذْ كَانَ بُولُسُ مُزْمِعًا أَنْ يَفْتَحَ فَاهُ قَالَ غَالِيُونُ لِلْيَهُودِ: «لَوْ كَانَ ظُلْمًا أَوْ خُبْثًا رَدِيًّا أَيُّهَا ٱلْيَهُودُ، لَكُنْتُ بِٱلْحَقِّ قَدِ ٱحْتَمَلْتُكُمْ.

តតះ បៅលេ ប្រត្យុត្តរំ ទាតុម៑ ឧទ្យតេ សតិ គាល្លិយា យិហូទីយាន៑ វ្យាហរត៑, យទិ កស្យចិទ៑ អន្យាយស្យ វាតិឝយទុឞ្ដតាចរណស្យ វិចារោៜភវិឞ្យត៑ តហ៌ិ យុឞ្មាកំ កថា មយា សហនីយាភវិឞ្យត៑។

١٥ 15 وَلَكِنْ إِذَا كَانَ مَسْأَلَةً عَنْ كَلِمَةٍ، وَأَسْمَاءٍ، وَنَامُوسِكُمْ، فَتُبْصِرُونَ أَنْتُمْ. لِأَنِّي لَسْتُ أَشَاءُ أَنْ أَكُونَ قَاضِيًا لِهَذِهِ ٱلْأُمُورِ».

កិន្តុ យទិ កេវលំ កថាយា វា នាម្នោ វា យុឞ្មាកំ វ្យវស្ថាយា វិវាទោ ភវតិ តហ៌ិ តស្យ វិចារមហំ ន ករិឞ្យាមិ, យូយំ តស្យ មីមាំសាំ កុរុត។

١٦ 16 فَطَرَدَهُمْ مِنَ ٱلْكُرْسِيِّ.

តតះ ស តាន៑ វិចារស្ថានាទ៑ ទូរីក្ឫតវាន៑។

١٧ 17 فَأَخَذَ جَمِيعُ ٱلْيُونَانِيِّينَ سُوسْتَانِيسَ رَئِيسَ ٱلْمَجْمَعِ، وَضَرَبُوهُ قُدَّامَ ٱلْكُرْسِيِّ، وَلَمْ يَهُمَّ غَالِيُونَ شَيْءٌ مِنْ ذَلِكَ.

តទា ភិន្នទេឝីយាះ សោស្ថិនិនាមានំ ភជនភវនស្យ ប្រធានាធិបតិំ ធ្ឫត្វា វិចារស្ថានស្យ សម្មុខេ ប្រាហរន៑ តថាបិ គាល្លិយា តេឞុ សវ៌្វកម៌្មសុ ន មនោ ន្យទធាត៑។

١٨ 18 وَأَمَّا بُولُسُ فَلَبِثَ أَيْضًا أَيَّامًا كَثِيرَةً، ثُمَّ وَدَّعَ ٱلْإِخْوَةَ وَسَافَرَ فِي ٱلْبَحْرِ إِلَى سُورِيَّةَ، وَمَعَهُ بِرِيسْكِلَّا وَأَكِيلَا، بَعْدَمَا حَلَقَ رَأْسَهُ فِي كَنْخَرِيَا لِأَنَّهُ كَانَ عَلَيْهِ نَذْرٌ.

បៅលស្តត្រ បុនព៌ហុទិនានិ ន្យវសត៑, តតោ ភ្រាត្ឫគណាទ៑ វិសជ៌នំ ប្រាប្យ កិញ្ចនវ្រតនិមិត្តំ កិំក្រិយានគរេ ឝិរោ មុណ្ឌយិត្វា ប្រិស្កិល្លាក្កិលាភ្យាំ សហិតោ ជលបថេន សុរិយាទេឝំ គតវាន៑។

١٩ 19 فَأَقْبَلَ إِلَى أَفَسُسَ وَتَرَكَهُمَا هُنَاكَ. وَأَمَّا هُوَ فَدَخَلَ ٱلْمَجْمَعَ وَحَاجَّ ٱلْيَهُودَ.

តត ឥផិឞនគរ ឧបស្ថាយ តត្រ តៅ វិស្ឫជ្យ ស្វយំ ភជនភ្វនំ ប្រវិឝ្យ យិហូទីយៃះ សហ វិចារិតវាន៑។

٢٠ 20 وَإِذْ كَانُوا يَطْلُبُونَ أَنْ يَمْكُثَ عِنْدَهُمْ زَمَانًا أَطْوَلَ لَمْ يُجِبْ.

តេ ស្វៃះ សាទ៌្ធំ បុនះ កតិបយទិនានិ ស្ថាតុំ តំ វ្យនយន៑, ស តទនុររីក្ឫត្យ កថាមេតាំ កថិតវាន៑,

٢١ 21 بَلْ وَدَّعَهُمْ قَائِلًا: «يَنْبَغِي عَلَى كُلِّ حَالٍ أَنْ أَعْمَلَ ٱلْعِيدَ ٱلْقَادِمَ فِي أُورُشَلِيمَ. وَلَكِنْ سَأَرْجِعُ إِلَيْكُمْ أَيْضًا إِنْ شَاءَ ٱللهُ». فَأَقْلَعَ مِنْ أَفَسُسَ.

យិរូឝាលមិ អាគាម្យុត្សវបាលនាត៌្ហំ មយា គមនីយំ; បឝ្ចាទ៑ ឦឝ្វរេច្ឆាយាំ ជាតាយាំ យុឞ្មាកំ សមីបំ ប្រត្យាគមិឞ្យាមិ។ តតះ បរំ ស តៃ រ្វិស្ឫឞ្ដះ សន៑ ជលបថេន ឥផិឞនគរាត៑ ប្រស្ថិតវាន៑។

٢٢ 22 وَلَمَّا نَزَلَ فِي قَيْصَرِيَّةَ صَعِدَ وَسَلَّمَ عَلَى ٱلْكَنِيسَةِ، ثُمَّ ٱنْحَدَرَ إِلَى أَنْطَاكِيَةَ.

តតះ កៃសរិយាម៑ ឧបស្ថិតះ សន៑ នគរំ គត្វា សមាជំ នមស្ក្ឫត្យ តស្មាទ៑ អាន្តិយខិយានគរំ ប្រស្ថិតវាន៑។

٢٣ 23 وَبَعْدَمَا صَرَفَ زَمَانًا خَرَجَ وَٱجْتَازَ بِٱلتَّتَابُعِ فِي كُورَةِ غَلَاطِيَّةَ وَفِرِيجِيَّةَ يُشَدِّدُ جَمِيعَ ٱلتَّلَامِيذِ.

តត្រ កិយត្កាលំ យាបយិត្វា តស្មាត៑ ប្រស្ថាយ សវ៌្វេឞាំ ឝិឞ្យាណាំ មនាំសិ សុស្ថិរាណិ ក្ឫត្វា ក្រមឝោ គលាតិយាផ្រុគិយាទេឝយោ រ្ភ្រមិត្វា គតវាន៑។

٢٤ 24 ثُمَّ أَقْبَلَ إِلَى أَفَسُسَ يَهُودِيٌّ ٱسْمُهُ أَبُلُّوسُ، إِسْكَنْدَرِيُّ ٱلْجِنْسِ، رَجُلٌ فَصِيحٌ مُقْتَدِرٌ فِي ٱلْكُتُبِ.

តស្មិន្នេវ សមយេ សិកន្ទរិយានគរេ ជាត អាបល្លោនាមា ឝាស្ត្រវិត៑ សុវក្តា យិហូទីយ ឯកោ ជន ឥផិឞនគរម៑ អាគតវាន៑។

٢٥ 25 كَانَ هَذَا خَبِيرًا فِي طَرِيقِ ٱلرَّبِّ. وَكَانَ وَهُوَ حَارٌّ بِٱلرُّوحِ يَتَكَلَّمُ وَيُعَلِّمُ بِتَدْقِيقٍ مَا يَخْتَصُّ بِٱلرَّبِّ. عَارِفًا مَعْمُودِيَّةَ يُوحَنَّا فَقَطْ.

ស ឝិក្ឞិតប្រភុមាគ៌ោ មនសោទ្យោគី ច សន៑ យោហនោ មជ្ជនមាត្រំ ជ្ញាត្វា យថាត៌្ហតយា ប្រភោះ កថាំ កថយន៑ សមុបាទិឝត៑។

٢٦ 26 وَٱبْتَدَأَ هَذَا يُجَاهِرُ فِي ٱلْمَجْمَعِ. فَلَمَّا سَمِعَهُ أَكِيلَا وَبِرِيسْكِلَّا أَخَذَاهُ إِلَيْهِمَا، وَشَرَحَا لَهُ طَرِيقَ ٱلرَّبِّ بِأَكْثَرِ تَدْقِيقٍ.

ឯឞ ជនោ និព៌្ហយត្វេន ភជនភវនេ កថយិតុម៑ អារព្ធវាន៑, តតះ ប្រិស្កិល្លាក្កិលៅ តស្យោបទេឝកថាំ និឝម្យ តំ ស្វយោះ សមីបម៑ អានីយ ឝុទ្ធរូបេណេឝ្វរស្យ កថាម៑ អពោធយតាម៑។

٢٧ 27 وَإِذْ كَانَ يُرِيدُ أَنْ يَجْتَازَ إِلَى أَخَائِيَةَ، كَتَبَ ٱلْإِخْوَةُ إِلَى ٱلتَّلَامِيذِ يَحُضُّونَهُمْ أَنْ يَقْبَلُوهُ. فَلَمَّا جَاءَ سَاعَدَ كَثِيرًا بِٱلنِّعْمَةِ ٱلَّذِينَ كَانُوا قَدْ آمَنُوا،

បឝ្ចាត៑ ស អាខាយាទេឝំ គន្តុំ មតិំ ក្ឫតវាន៑, តទា តត្រត្យះ ឝិឞ្យគណោ យថា តំ គ្ឫហ្លាតិ តទត៌្ហំ ភ្រាត្ឫគណេន សមាឝ្វស្យ បត្រេ លិខិតេ សតិ, អាបល្លាស្តត្រោបស្ថិតះ សន៑ អនុគ្រហេណ ប្រត្យយិនាំ ពហូបការាន៑ អករោត៑,

٢٨ 28 لِأَنَّهُ كَانَ بِٱشْتِدَادٍ يُفْحِمُ ٱلْيَهُودَ جَهْرًا، مُبَيِّنًا بِٱلْكُتُبِ أَنَّ يَسُوعَ هُوَ ٱلْمَسِيحُ.

ផលតោ យីឝុរភិឞិក្តស្ត្រាតេតិ ឝាស្ត្រប្រមាណំ ទត្វា ប្រកាឝរូបេណ ប្រតិបន្នំ ក្ឫត្វា យិហូទីយាន៑ និរុត្តរាន៑ ក្ឫតវាន៑។