أعمال 11

١ 1 فَسَمِعَ ٱلرُّسُلُ وَٱلْإِخْوَةُ ٱلَّذِينَ كَانُوا فِي ٱلْيَهُودِيَّةِ أَنَّ ٱلْأُمَمَ أَيْضًا قَبِلُوا كَلِمَةَ ٱللهِ.

ଇତ୍ଥଂ ଭିନ୍ନଦେଶୀଯଲୋକା ଅପୀଶ୍ୱରସ୍ୟ ୱାକ୍ୟମ୍ ଅଗୃହ୍ଲନ୍ ଇମାଂ ୱାର୍ତ୍ତାଂ ଯିହୂଦୀଯଦେଶସ୍ଥପ୍ରେରିତା ଭ୍ରାତୃଗଣଶ୍ଚ ଶ୍ରୁତୱନ୍ତଃ|

٢ 2 وَلَمَّا صَعِدَ بُطْرُسُ إِلَى أُورُشَلِيمَ، خَاصَمَهُ ٱلَّذِينَ مِنْ أَهْلِ ٱلْخِتَانِ،

ତତଃ ପିତରେ ଯିରୂଶାଲମ୍ନଗରଂ ଗତୱତି ତ୍ୱକ୍ଛେଦିନୋ ଲୋକାସ୍ତେନ ସହ ୱିୱଦମାନା ଅୱଦନ୍,

٣ 3 قَائِلِينَ: «إِنَّكَ دَخَلْتَ إِلَى رِجَالٍ ذَوِي غُلْفَةٍ وَأَكَلْتَ مَعَهُمْ».

ତ୍ୱମ୍ ଅତ୍ୱକ୍ଛେଦିଲୋକାନାଂ ଗୃହଂ ଗତ୍ୱା ତୈଃ ସାର୍ଦ୍ଧଂ ଭୁକ୍ତୱାନ୍|

٤ 4 فَٱبْتَدَأَ بُطْرُسُ يَشْرَحُ لَهُمْ بِٱلتَّتَابُعِ قَائِلًا:

ତତଃ ପିତର ଆଦିତଃ କ୍ରମଶସ୍ତତ୍କାର୍ୟ୍ୟସ୍ୟ ସର୍ୱ୍ୱୱୃତ୍ତାନ୍ତମାଖ୍ୟାତୁମ୍ ଆରବ୍ଧୱାନ୍|

٥ 5 «أَنَا كُنْتُ فِي مَدِينَةِ يَافَا أُصَلِّي، فَرَأَيْتُ فِي غَيْبَةٍ رُؤْيَا: إِنَاءً نَازِلًا مِثْلَ مُلَاءَةٍ عَظِيمَةٍ مُدَلَّاةٍ بِأَرْبَعَةِ أَطْرَافٍ مِنَ ٱلسَّمَاءِ، فَأَتَى إِلَيَّ.

ଯାଫୋନଗର ଏକଦାହଂ ପ୍ରାର୍ଥଯମାନୋ ମୂର୍ଚ୍ଛିତଃ ସନ୍ ଦର୍ଶନେନ ଚତୁର୍ଷୁ କୋଣେଷୁ ଲମ୍ବନମାନଂ ୱୃହଦ୍ୱସ୍ତ୍ରମିୱ ପାତ୍ରମେକମ୍ ଆକାଶଦୱରୁହ୍ୟ ମନ୍ନିକଟମ୍ ଆଗଚ୍ଛଦ୍ ଅପଶ୍ୟମ୍|

٦ 6 فَتَفَرَّسْتُ فِيهِ مُتَأَمِّلًا، فَرَأَيْتُ دَوَابَّ ٱلْأَرْضِ وَٱلْوُحُوشَ وَٱلزَّحَّافَاتِ وَطُيُورَ ٱلسَّمَاءِ.

ପଶ୍ଚାତ୍ ତଦ୍ ଅନନ୍ୟଦୃଷ୍ଟ୍ୟା ଦୃଷ୍ଟ୍ୱା ୱିୱିଚ୍ୟ ତସ୍ୟ ମଧ୍ୟେ ନାନାପ୍ରକାରାନ୍ ଗ୍ରାମ୍ୟୱନ୍ୟପଶୂନ୍ ଉରୋଗାମିଖେଚରାଂଶ୍ଚ ଦୃଷ୍ଟୱାନ୍;

٧ 7 وَسَمِعْتُ صَوْتًا قَائِلًا لِي: قُمْ يَا بُطْرُسُ، ٱذْبَحْ وَكُلْ.

ହେ ପିତର ତ୍ୱମୁତ୍ଥାଯ ଗତ୍ୱା ଭୁଂକ୍ଷ୍ୱ ମାଂ ସମ୍ବୋଧ୍ୟ କଥଯନ୍ତଂ ଶବ୍ଦମେକଂ ଶ୍ରୁତୱାଂଶ୍ଚ|

٨ 8 فَقُلْتُ: كَلَّا يَارَبُّ! لِأَنَّهُ لَمْ يَدْخُلْ فَمِي قَطُّ دَنِسٌ أَوْ نَجِسٌ.

ତତୋହଂ ପ୍ରତ୍ୟୱଦଂ, ହେ ପ୍ରଭୋ ନେତ୍ଥଂ ଭୱତୁ, ଯତଃ କିଞ୍ଚନ ନିଷିଦ୍ଧମ୍ ଅଶୁଚି ଦ୍ରୱ୍ୟଂ ୱା ମମ ମୁଖମଧ୍ୟଂ କଦାପି ନ ପ୍ରାୱିଶତ୍|

٩ 9 فَأَجَابَنِي صَوْتٌ ثَانِيَةً مِنَ ٱلسَّمَاءِ: مَا طَهَّرَهُ ٱللهُ لَا تُنَجِّسْهُ أَنْتَ.

ଅପରମ୍ ଈଶ୍ୱରୋ ଯତ୍ ଶୁଚି କୃତୱାନ୍ ତନ୍ନିଷିଦ୍ଧଂ ନ ଜାନୀହି ଦ୍ୱି ର୍ମାମ୍ପ୍ରତୀଦୃଶୀ ୱିହାଯସୀଯା ୱାଣୀ ଜାତା|

١٠ 10 وَكَانَ هَذَا عَلَى ثَلَاثِ مَرَّاتٍ. ثُمَّ ٱنْتُشِلَ ٱلْجَمِيعُ إِلَى ٱلسَّمَاءِ أَيْضًا.

ତ୍ରିରିତ୍ଥଂ ସତି ତତ୍ ସର୍ୱ୍ୱଂ ପୁନରାକାଶମ୍ ଆକୃଷ୍ଟଂ|

١١ 11 وَإِذَا ثَلَاثَةُ رِجَالٍ قَدْ وَقَفُوا لِلْوَقْتِ عِنْدَ ٱلْبَيْتِ ٱلَّذِي كُنْتُ فِيهِ، مُرْسَلِينَ إِلَيَّ مِنْ قَيْصَرِيَّةَ.

ପଶ୍ଚାତ୍ କୈସରିଯାନଗରାତ୍ ତ୍ରଯୋ ଜନା ମନ୍ନିକଟଂ ପ୍ରେଷିତା ଯତ୍ର ନିୱେଶନେ ସ୍ଥିତୋହଂ ତସ୍ମିନ୍ ସମଯେ ତତ୍ରୋପାତିଷ୍ଠନ୍|

١٢ 12 فَقَالَ لِي ٱلرُّوحُ أَنْ أَذْهَبَ مَعَهُمْ غَيْرَ مُرْتَابٍ فِي شَيْءٍ. وَذَهَبَ مَعِي أَيْضًا هَؤُلَاءِ ٱلْإِخْوَةُ ٱلسِّتَّةُ. فَدَخَلْنَا بَيْتَ ٱلرَّجُلِ،

ତଦା ନିଃସନ୍ଦେହଂ ତୈଃ ସାର୍ଦ୍ଧଂ ଯାତୁମ୍ ଆତ୍ମା ମାମାଦିଷ୍ଟୱାନ୍; ତତଃ ପରଂ ମଯା ସହୈତେଷୁ ଷଡ୍ଭ୍ରାତୃଷୁ ଗତେଷୁ ୱଯଂ ତସ୍ୟ ମନୁଜସ୍ୟ ଗୃହଂ ପ୍ରାୱିଶାମ|

١٣ 13 فَأَخْبَرَنَا كَيْفَ رَأَى ٱلْمَلَاكَ فِي بَيْتِهِ قَائِمًا وَقَائِلًا لَهُ: أَرْسِلْ إِلَى يَافَا رِجَالًا، وَٱسْتَدْعِ سِمْعَانَ ٱلْمُلَقَّبَ بُطْرُسَ،

ସୋସ୍ମାକଂ ନିକଟେ କଥାମେତାମ୍ ଅକଥଯତ୍ ଏକଦା ଦୂତ ଏକଃ ପ୍ରତ୍ୟକ୍ଷୀଭୂଯ ମମ ଗୃହମଧ୍ୟେ ତିଷ୍ଟନ୍ ମାମିତ୍ୟାଜ୍ଞାପିତୱାନ୍, ଯାଫୋନଗରଂ ପ୍ରତି ଲୋକାନ୍ ପ୍ରହିତ୍ୟ ପିତରନାମ୍ନା ୱିଖ୍ୟାତଂ ଶିମୋନମ୍ ଆହୂଯଯ;

١٤ 14 وَهُوَ يُكَلِّمُكَ كَلَامًا بِهِ تَخْلُصُ أَنْتَ وَكُلُّ بَيْتِكَ.

ତତସ୍ତୱ ତ୍ୱଦୀଯପରିୱାରାଣାଞ୍ଚ ଯେନ ପରିତ୍ରାଣଂ ଭୱିଷ୍ୟତି ତତ୍ ସ ଉପଦେକ୍ଷ୍ୟତି|

١٥ 15 فَلَمَّا ٱبْتَدَأْتُ أَتَكَلَّمُ، حَلَّ ٱلرُّوحُ ٱلْقُدُسُ عَلَيْهِمْ كَمَا عَلَيْنَا أَيْضًا فِي ٱلْبَدَاءَةِ.

ଅହଂ ତାଂ କଥାମୁତ୍ଥାପ୍ୟ କଥିତୱାନ୍ ତେନ ପ୍ରଥମମ୍ ଅସ୍ମାକମ୍ ଉପରି ଯଥା ପୱିତ୍ର ଆତ୍ମାୱରୂଢୱାନ୍ ତଥା ତେଷାମପ୍ୟୁପରି ସମୱରୂଢୱାନ୍|

١٦ 16 فَتَذَكَّرْتُ كَلَامَ ٱلرَّبِّ كَيْفَ قَالَ: إِنَّ يُوحَنَّا عَمَّدَ بِمَاءٍ وَأَمَّا أَنْتُمْ فَسَتُعَمَّدُونَ بِٱلرُّوحِ ٱلْقُدُسِ.

ତେନ ଯୋହନ୍ ଜଲେ ମଜ୍ଜିତୱାନ୍ ଇତି ସତ୍ୟଂ କିନ୍ତୁ ଯୂଯଂ ପୱିତ୍ର ଆତ୍ମନି ମଜ୍ଜିତା ଭୱିଷ୍ୟଥ, ଇତି ଯଦ୍ୱାକ୍ୟଂ ପ୍ରଭୁରୁଦିତୱାନ୍ ତତ୍ ତଦା ମଯା ସ୍ମୃତମ୍|

١٧ 17 فَإِنْ كَانَ ٱللهُ قَدْ أَعْطَاهُمُ ٱلْمَوْهِبَةَ كَمَا لَنَا أَيْضًا بِٱلسَّوِيَّةِ مُؤْمِنِينَ بِٱلرَّبِّ يَسُوعَ ٱلْمَسِيحِ، فَمَنْ أَنَا؟ أَقَادِرٌ أَنْ أَمْنَعَ ٱللهَ؟».

ଅତଃ ପ୍ରଭା ଯୀଶୁଖ୍ରୀଷ୍ଟେ ପ୍ରତ୍ୟଯକାରିଣୋ ଯେ ୱଯମ୍ ଅସ୍ମଭ୍ୟମ୍ ଈଶ୍ୱରୋ ଯଦ୍ ଦତ୍ତୱାନ୍ ତତ୍ ତେଭ୍ୟୋ ଲୋକେଭ୍ୟୋପି ଦତ୍ତୱାନ୍ ତତଃ କୋହଂ? କିମହମ୍ ଈଶ୍ୱରଂ ୱାରଯିତୁଂ ଶକ୍ନୋମି?

١٨ 18 فَلَمَّا سَمِعُوا ذَلِكَ سَكَتُوا، وَكَانُوا يُمَجِّدُونَ ٱللهَ قَائِلِينَ: «إِذًا أَعْطَى ٱللهُ ٱلْأُمَمَ أَيْضًا ٱلتَّوْبَةَ لِلْحَيَاةِ!».

କଥାମେତାଂ ଶ୍ରୁୱା ତେ କ୍ଷାନ୍ତା ଈଶ୍ୱରସ୍ୟ ଗୁଣାନ୍ ଅନୁକୀର୍ତ୍ତ୍ୟ କଥିତୱନ୍ତଃ, ତର୍ହି ପରମାଯୁଃପ୍ରାପ୍ତିନିମିତ୍ତମ୍ ଈଶ୍ୱରୋନ୍ୟଦେଶୀଯଲୋକେଭ୍ୟୋପି ମନଃପରିୱର୍ତ୍ତନରୂପଂ ଦାନମ୍ ଅଦାତ୍|

١٩ 19 أَمَّا ٱلَّذِينَ تَشَتَّتُوا مِنْ جَرَّاءِ ٱلضِّيقِ ٱلَّذِي حَصَلَ بِسَبَبِ ٱسْتِفَانُوسَ فَٱجْتَازُوا إِلَى فِينِيقِيَةَ وَقُبْرُسَ وَأَنْطَاكِيَةَ، وَهُمْ لَا يُكَلِّمُونَ أَحَدًا بِٱلْكَلِمَةِ إِلَّا ٱلْيَهُودَ فَقَطْ.

ସ୍ତିଫାନଂ ପ୍ରତି ଉପଦ୍ରୱେ ଘଟିତେ ଯେ ୱିକୀର୍ଣା ଅଭୱନ୍ ତୈ ଫୈନୀକୀକୁପ୍ରାନ୍ତିଯଖିଯାସୁ ଭ୍ରମିତ୍ୱା କେୱଲଯିହୂଦୀଯଲୋକାନ୍ ୱିନା କସ୍ୟାପ୍ୟନ୍ୟସ୍ୟ ସମୀପ ଈଶ୍ୱରସ୍ୟ କଥାଂ ନ ପ୍ରାଚାରଯନ୍|

٢٠ 20 وَلَكِنْ كَانَ مِنْهُمْ قَوْمٌ، وَهُمْ رِجَالٌ قُبْرُسِيُّونَ وَقَيْرَوَانِيُّونَ، ٱلَّذِينَ لَمَّا دَخَلُوا أَنْطَاكِيَةَ كَانُوا يُخَاطِبُونَ ٱلْيُونَانِيِّينَ مُبَشِّرِينَ بِٱلرَّبِّ يَسُوعَ.

ଅପରଂ ତେଷାଂ କୁପ୍ରୀଯାଃ କୁରୀନୀଯାଶ୍ଚ କିଯନ୍ତୋ ଜନା ଆନ୍ତିଯଖିଯାନଗରଂ ଗତ୍ୱା ଯୂନାନୀଯଲୋକାନାଂ ସମୀପେପି ପ୍ରଭୋର୍ୟୀଶୋଃ କଥାଂ ପ୍ରାଚାରଯନ୍|

٢١ 21 وَكَانَتْ يَدُ ٱلرَّبِّ مَعَهُمْ، فَآمَنَ عَدَدٌ كَثِيرٌ وَرَجَعُوا إِلَى ٱلرَّبِّ.

ପ୍ରଭୋଃ କରସ୍ତେଷାଂ ସହାଯ ଆସୀତ୍ ତସ୍ମାଦ୍ ଅନେକେ ଲୋକା ୱିଶ୍ୱସ୍ୟ ପ୍ରଭୁଂ ପ୍ରତି ପରାୱର୍ତ୍ତନ୍ତ|

٢٢ 22 فَسُمِعَ ٱلْخَبَرُ عَنْهُمْ فِي آذَانِ ٱلْكَنِيسَةِ ٱلَّتِي فِي أُورُشَلِيمَ، فَأَرْسَلُوا بَرْنَابَا لِكَيْ يَجْتَازَ إِلَى أَنْطَاكِيَةَ.

ଇତି ୱାର୍ତ୍ତାଯାଂ ଯିରୂଶାଲମସ୍ଥମଣ୍ଡଲୀଯଲୋକାନାଂ କର୍ଣଗୋଚରୀଭୂତାଯାମ୍ ଆନ୍ତିଯଖିଯାନଗରଂ ଗନ୍ତୁ ତେ ବର୍ଣବ୍ବାଂ ପ୍ରୈରଯନ୍|

٢٣ 23 ٱلَّذِي لَمَّا أَتَى وَرَأَى نِعْمَةَ ٱللهِ فَرِحَ، وَوَعَظَ ٱلْجَمِيعَ أَنْ يَثْبُتُوا فِي ٱلرَّبِّ بِعَزْمِ ٱلْقَلْبِ،

ତତୋ ବର୍ଣବ୍ବାସ୍ତତ୍ର ଉପସ୍ଥିତଃ ସନ୍ ଈଶ୍ୱରସ୍ୟାନୁଗ୍ରହସ୍ୟ ଫଲଂ ଦୃଷ୍ଟ୍ୱା ସାନନ୍ଦୋ ଜାତଃ,

٢٤ 24 لِأَنَّهُ كَانَ رَجُلًا صَالِحًا وَمُمْتَلِئًا مِنَ ٱلرُّوحِ ٱلْقُدُسِ وَٱلْإِيمَانِ. فَٱنْضَمَّ إِلَى ٱلرَّبِّ جَمْعٌ غَفِيرٌ.

ସ ସ୍ୱଯଂ ସାଧୁ ର୍ୱିଶ୍ୱାସେନ ପୱିତ୍ରେଣାତ୍ମନା ଚ ପରିପୂର୍ଣଃ ସନ୍ ଗନୋନିଷ୍ଟଯା ପ୍ରଭାୱାସ୍ଥାଂ କର୍ତ୍ତୁଂ ସର୍ୱ୍ୱାନ୍ ଉପଦିଷ୍ଟୱାନ୍ ତେନ ପ୍ରଭୋଃ ଶିଷ୍ୟା ଅନେକେ ବଭୂୱୁଃ|

٢٥ 25 ثُمَّ خَرَجَ بَرْنَابَا إِلَى طَرْسُوسَ لِيَطْلُبَ شَاوُلَ. وَلَمَّا وَجَدَهُ جَاءَ بِهِ إِلَى أَنْطَاكِيَةَ.

ଶେଷେ ଶୌଲଂ ମୃଗଯିତୁଂ ବର୍ଣବ୍ବାସ୍ତାର୍ଷନଗରଂ ପ୍ରସ୍ଥିତୱାନ୍| ତତ୍ର ତସ୍ୟୋଦ୍ଦେଶଂ ପ୍ରାପ୍ୟ ତମ୍ ଆନ୍ତିଯଖିଯାନଗରମ୍ ଆନଯତ୍;

٢٦ 26 فَحَدَثَ أَنَّهُمَا ٱجْتَمَعَا فِي ٱلْكَنِيسَةِ سَنَةً كَامِلَةً وَعَلَّمَا جَمْعًا غَفِيرًا. وَدُعِيَ ٱلتَّلَامِيذُ «مَسِيحِيِّينَ» فِي أَنْطَاكِيَةَ أَوَّلًا.

ତତସ୍ତୌ ମଣ୍ଡଲୀସ୍ଥଲୋକୈଃ ସଭାଂ କୃତ୍ୱା ସଂୱତ୍ସରମେକଂ ଯାୱଦ୍ ବହୁଲୋକାନ୍ ଉପାଦିଶତାଂ; ତସ୍ମିନ୍ ଆନ୍ତିଯଖିଯାନଗରେ ଶିଷ୍ୟାଃ ପ୍ରଥମଂ ଖ୍ରୀଷ୍ଟୀଯନାମ୍ନା ୱିଖ୍ୟାତା ଅଭୱନ୍|

٢٧ 27 وَفِي تِلْكَ ٱلْأَيَّامِ ٱنْحَدَرَ أَنْبِيَاءُ مِنْ أُورُشَلِيمَ إِلَى أَنْطَاكِيَةَ.

ତତଃ ପରଂ ଭୱିଷ୍ୟଦ୍ୱାଦିଗଣେ ଯିରୂଶାଲମ ଆନ୍ତିଯଖିଯାନଗରମ୍ ଆଗତେ ସତି

٢٨ 28 وَقَامَ وَاحِدٌ مِنْهُمُ ٱسْمُهُ أَغَابُوسُ، وَأَشَارَ بِٱلرُّوحِ أَنَّ جُوعًا عَظِيمًا كَانَ عَتِيدًا أَنْ يَصِيرَ عَلَى جَمِيعِ ٱلْمَسْكُونَةِ، ٱلَّذِي صَارَ أَيْضًا فِي أَيَّامِ كُلُودِيُوسَ قَيْصَرَ.

ଆଗାବନାମା ତେଷାମେକ ଉତ୍ଥାଯ ଆତ୍ମନଃ ଶିକ୍ଷଯା ସର୍ୱ୍ୱଦେଶେ ଦୁର୍ଭିକ୍ଷଂ ଭୱିଷ୍ୟତୀତି ଜ୍ଞାପିତୱାନ୍; ତତଃ କ୍ଲୌଦିଯକୈସରସ୍ୟାଧିକାରେ ସତି ତତ୍ ପ୍ରତ୍ୟକ୍ଷମ୍ ଅଭୱତ୍|

٢٩ 29 فَحَتَمَ ٱلتَّلَامِيذُ حَسْبَمَا تَيَسَّرَ لِكُلٍّ مِنْهُمْ أَنْ يُرْسِلَ كُلُّ وَاحِدٍ شَيْئًا، خِدْمَةً إِلَى ٱلْإِخْوَةِ ٱلسَّاكِنِينَ فِي ٱلْيَهُودِيَّةِ.

ତସ୍ମାତ୍ ଶିଷ୍ୟା ଏକୈକଶଃ ସ୍ୱସ୍ୱଶକ୍ତ୍ୟନୁସାରତୋ ଯିହୂଦୀଯଦେଶନିୱାସିନାଂ ଭ୍ରତୃଣାଂ ଦିନଯାପନାର୍ଥଂ ଧନଂ ପ୍ରେଷଯିତୁଂ ନିଶ୍ଚିତ୍ୟ

٣٠ 30 فَفَعَلُوا ذَلِكَ مُرْسِلِينَ إِلَى ٱلْمَشَايِخِ بِيَدِ بَرْنَابَا وَشَاوُلَ.

ବର୍ଣବ୍ବାଶୌଲଯୋ ର୍ଦ୍ୱାରା ପ୍ରାଚୀନଲୋକାନାଂ ସମୀପଂ ତତ୍ ପ୍ରେଷିତୱନ୍ତଃ|