٢ تيموثاوس 1
| بُولُسُ، رَسُولُ يَسُوعَ ٱلْمَسِيحِ بِمَشِيئَةِ ٱللهِ، لِأَجْلِ وَعْدِ ٱلْحَيَاةِ ٱلَّتِي فِي يَسُوعَ ٱلْمَسِيحِ. | ١ 1 |
ഖ്രീഷ്ടേന യീശുനാ യാ ജീവനസ്യ പ്രതിജ്ഞാ താമധീശ്വരസ്യേച്ഛയാ യീശോഃ ഖ്രീഷ്ടസ്യൈകഃ പ്രേരിതഃ പൗലോഽഹം സ്വകീയം പ്രിയം ധർമ്മപുത്രം തീമഥിയം പ്രതി പത്രം ലിഖാമി|
| إِلَى تِيمُوثَاوُسَ ٱلِٱبْنِ ٱلْحَبِيبِ: نِعْمَةٌ وَرَحْمَةٌ وَسَلَامٌ مِنَ ٱللهِ ٱلْآبِ وَٱلْمَسِيحِ يَسُوعَ رَبِّنَا. | ٢ 2 |
താത ഈശ്വരോഽസ്മാകം പ്രഭു ര്യീശുഖ്രീഷ്ടശ്ച ത്വയി പ്രസാദം ദയാം ശാന്തിഞ്ച ക്രിയാസ്താം|
| إِنِّي أَشْكُرُ ٱللهَ ٱلَّذِي أَعْبُدُهُ مِنْ أَجْدَادِي بِضَمِيرٍ طَاهِرٍ، كَمَا أَذْكُرُكَ بِلَا ٱنْقِطَاعٍ فِي طِلْبَاتِي لَيْلًا وَنَهَارًا، | ٣ 3 |
അഹമ് ആ പൂർവ്വപുരുഷാത് യമ് ഈശ്വരം പവിത്രമനസാ സേവേ തം ധന്യം വദനം കഥയാമി, അഹമ് അഹോരാത്രം പ്രാർഥനാസമയേ ത്വാം നിരന്തരം സ്മരാമി|
| مُشْتَاقًا أَنْ أَرَاكَ، ذَاكِرًا دُمُوعَكَ لِكَيْ أَمْتَلِئَ فَرَحًا، | ٤ 4 |
യശ്ച വിശ്വാസഃ പ്രഥമേ ലോയീനാമികായാം തവ മാതാമഹ്യാമ് ഉനീകീനാമികായാം മാതരി ചാതിഷ്ഠത് തവാന്തരേഽപി തിഷ്ഠതീതി മന്യേ
| إِذْ أَتَذَكَّرُ ٱلْإِيمَانَ ٱلْعَدِيمَ ٱلرِّيَاءِ ٱلَّذِي فِيكَ، ٱلَّذِي سَكَنَ أَوَّلًا فِي جَدَّتِكَ لَوْئِيسَ وَأُمِّكَ أَفْنِيكِي، وَلَكِنِّي مُوقِنٌ أَنَّهُ فِيكَ أَيْضًا. | ٥ 5 |
തവ തം നിഷ്കപടം വിശ്വാസം മനസി കുർവ്വൻ തവാശ്രുപാതം സ്മരൻ യഥാനന്ദേന പ്രഫല്ലോ ഭവേയം തദർഥം തവ ദർശനമ് ആകാങ്ക്ഷേ|
| فَلِهَذَا ٱلسَّبَبِ أُذَكِّرُكَ أَنْ تُضْرِمَ أَيْضًا مَوْهِبَةَ ٱللهِ ٱلَّتِي فِيكَ بِوَضْعِ يَدَيَّ، | ٦ 6 |
അതോ ഹേതോ ർമമ ഹസ്താർപണേന ലബ്ധോ യ ഈശ്വരസ്യ വരസ്ത്വയി വിദ്യതേ തമ് ഉജ്ജ്വാലയിതും ത്വാം സ്മാരയാമി|
| لِأَنَّ ٱللهَ لَمْ يُعْطِنَا رُوحَ ٱلْفَشَلِ، بَلْ رُوحَ ٱلْقُوَّةِ وَٱلْمَحَبَّةِ وَٱلنُّصْحِ. | ٧ 7 |
യത ഈശ്വരോഽസ്മഭ്യം ഭയജനകമ് ആത്മാനമ് അദത്ത്വാ ശക്തിപ്രേമസതർകതാനാമ് ആകരമ് ആത്മാനം ദത്തവാൻ|
| فَلَا تَخْجَلْ بِشَهَادَةِ رَبِّنَا، وَلَا بِي أَنَا أَسِيرَهُ، بَلِ ٱشْتَرِكْ فِي ٱحْتِمَالِ ٱلْمَشَقَّاتِ لِأَجْلِ ٱلْإِنْجِيلِ بِحَسَبِ قُوَّةِ ٱللهِ، | ٨ 8 |
അതഏവാസ്മാകം പ്രഭുമധി തസ്യ വന്ദിദാസം മാമധി ച പ്രമാണം ദാതും ന ത്രപസ്വ കിന്ത്വീശ്വരീയശക്ത്യാ സുസംവാദസ്യ കൃതേ ദുഃഖസ്യ സഹഭാഗീ ഭവ|
| ٱلَّذِي خَلَّصَنَا وَدَعَانَا دَعْوَةً مُقَدَّسَةً، لَا بِمُقْتَضَى أَعْمَالِنَا، بَلْ بِمُقْتَضَى ٱلْقَصْدِ وَٱلنِّعْمَةِ ٱلَّتِي أُعْطِيَتْ لَنَا فِي ٱلْمَسِيحِ يَسُوعَ قَبْلَ ٱلْأَزْمِنَةِ ٱلْأَزَلِيَّةِ، (aiōnios g166) | ٩ 9 |
സോഽസ്മാൻ പരിത്രാണപാത്രാണി കൃതവാൻ പവിത്രേണാഹ്വാനേനാഹൂതവാംശ്ച; അസ്മത്കർമ്മഹേതുനേതി നഹി സ്വീയനിരൂപാണസ്യ പ്രസാദസ്യ ച കൃതേ തത് കൃതവാൻ| സ പ്രസാദഃ സൃഷ്ടേഃ പൂർവ്വകാലേ ഖ്രീഷ്ടേന യീശുനാസ്മഭ്യമ് അദായി, (aiōnios g166)
| وَإِنَّمَا أُظْهِرَتِ ٱلْآنَ بِظُهُورِ مُخَلِّصِنَا يَسُوعَ ٱلْمَسِيحِ، ٱلَّذِي أَبْطَلَ ٱلْمَوْتَ وَأَنَارَ ٱلْحَيَاةَ وَٱلْخُلُودَ بِوَاسِطَةِ ٱلْإِنْجِيلِ. | ١٠ 10 |
കിന്ത്വധുനാസ്മാകം പരിത്രാതു ര്യീശോഃ ഖ്രീഷ്ടസ്യാഗമനേന പ്രാകാശത| ഖ്രീഷ്ടോ മൃത്യും പരാജിതവാൻ സുസംവാദേന ച ജീവനമ് അമരതാഞ്ച പ്രകാശിതവാൻ|
| ٱلَّذِي جُعِلْتُ أَنَا لَهُ كَارِزًا وَرَسُولًا وَمُعَلِّمًا لِلْأُمَمِ. | ١١ 11 |
തസ്യ ഘോഷയിതാ ദൂതശ്ചാന്യജാതീയാനാം ശിക്ഷകശ്ചാഹം നിയുക്തോഽസ്മി|
| لِهَذَا ٱلسَّبَبِ أَحْتَمِلُ هَذِهِ ٱلْأُمُورَ أَيْضًا. لَكِنَّنِي لَسْتُ أَخْجَلُ، لِأَنَّنِي عَالِمٌ بِمَنْ آمَنْتُ، وَمُوقِنٌ أَنَّهُ قَادِرٌ أَنْ يَحْفَظَ وَدِيعَتِي إِلَى ذَلِكَ ٱلْيَوْمِ. | ١٢ 12 |
തസ്മാത് കാരണാത് മമായം ക്ലേശോ ഭവതി തേന മമ ലജ്ജാ ന ജായതേ യതോഽഹം യസ്മിൻ വിശ്വസിതവാൻ തമവഗതോഽസ്മി മഹാദിനം യാവത് മമോപനിധേ ർഗോപനസ്യ ശക്തിസ്തസ്യ വിദ്യത ഇതി നിശ്ചിതം ജാനാമി|
| تَمَسَّكْ بِصُورَةِ ٱلْكَلَامِ ٱلصَّحِيحِ ٱلَّذِي سَمِعْتَهُ مِنِّي، فِي ٱلْإِيمَانِ وَٱلْمَحَبَّةِ ٱلَّتِي فِي ٱلْمَسِيحِ يَسُوعَ. | ١٣ 13 |
ഹിതദായകാനാം വാക്യാനാമ് ആദർശരൂപേണ മത്തഃ ശ്രുതാഃ ഖ്രീഷ്ടേ യീശൗ വിശ്വാസപ്രേമ്നോഃ കഥാ ധാരയ|
| اِحْفَظِ ٱلْوَدِيعَةَ ٱلصَّالِحَةَ بِٱلرُّوحِ ٱلْقُدُسِ ٱلسَّاكِنِ فِينَا. | ١٤ 14 |
അപരമ് അസ്മദന്തർവാസിനാ പവിത്രേണാത്മനാ താമുത്തമാമ് ഉപനിധിം ഗോപയ|
| أَنْتَ تَعْلَمُ هَذَا أَنَّ جَمِيعَ ٱلَّذِينَ فِي أَسِيَّا ٱرْتَدُّوا عَنِّي، ٱلَّذِينَ مِنْهُمْ فِيجَلُّسُ وَهَرْمُوجَانِسُ. | ١٥ 15 |
ആശിയാദേശീയാഃ സർവ്വേ മാം ത്യക്തവന്ത ഇതി ത്വം ജാനാസി തേഷാം മധ്യേ ഫൂഗില്ലോ ഹർമ്മഗിനിശ്ച വിദ്യേതേ|
| لِيُعْطِ ٱلرَّبُّ رَحْمَةً لِبَيْتِ أُنِيسِيفُورُسَ، لِأَنَّهُ مِرَارًا كَثِيرَةً أَرَاحَنِي وَلَمْ يَخْجَلْ بِسِلْسِلَتِي، | ١٦ 16 |
പ്രഭുരനീഷിഫരസ്യ പരിവാരാൻ പ്രതി കൃപാം വിദധാതു യതഃ സ പുനഃ പുന ർമാമ് ആപ്യായിതവാൻ
| بَلْ لَمَّا كَانَ فِي رُومِيَةَ، طَلَبَنِي بِأَوْفَرِ ٱجْتِهَادٍ فَوَجَدَنِي. | ١٧ 17 |
മമ ശൃങ്ഖലേന ന ത്രപിത്വാ രോമാനഗരേ ഉപസ്ഥിതിസമയേ യത്നേന മാം മൃഗയിത്വാ മമോദ്ദേശം പ്രാപ്തവാൻ|
| لِيُعْطِهِ ٱلرَّبُّ أَنْ يَجِدَ رَحْمَةً مِنَ ٱلرَّبِّ فِي ذَلِكَ ٱلْيَوْمِ. وَكُلُّ مَا كَانَ يَخْدِمُ فِي أَفَسُسَ أَنْتَ تَعْرِفُهُ جَيِّدًا. | ١٨ 18 |
അതോ വിചാരദിനേ സ യഥാ പ്രഭോഃ കൃപാഭാജനം ഭവേത് താദൃശം വരം പ്രഭുസ്തസ്മൈ ദേയാത്| ഇഫിഷനഗരേഽപി സ കതി പ്രകാരൈ ർമാമ് ഉപകൃതവാൻ തത് ത്വം സമ്യഗ് വേത്സി|
