٢ بطرس 1

١ 1 سِمْعَانُ بُطْرُسُ عَبْدُ يَسُوعَ ٱلْمَسِيحِ وَرَسُولُهُ، إِلَى ٱلَّذِينَ نَالُوا مَعَنَا إِيمَانًا ثَمِينًا مُسَاوِيًا لَنَا، بِبِرِّ إِلَهِنَا وَٱلْمُخَلِّصِ يَسُوعَ ٱلْمَسِيحِ:

យេ ជនា អស្មាភិះ សាទ៌្ធម៑ អស្តទីឝ្វរេ ត្រាតរិ យីឝុខ្រីឞ្ដេ ច បុណ្យសម្ពលិតវិឝ្វាសធនស្យ សមានាំឝិត្វំ ប្រាប្តាស្តាន៑ ប្រតិ យីឝុខ្រីឞ្ដស្យ ទាសះ ប្រេរិតឝ្ច ឝិមោន៑ បិតរះ បត្រំ លិខតិ។

٢ 2 لِتَكْثُرْ لَكُمُ ٱلنِّعْمَةُ وَٱلسَّلَامُ بِمَعْرِفَةِ ٱللهِ وَيَسُوعَ رَبِّنَا.

ឦឝ្វរស្យាស្មាកំ ប្រភោ រ្យីឝោឝ្ច តត្វជ្ញានេន យុឞ្មាស្វនុគ្រហឝាន្ត្យោ រ្ពាហុល្យំ វត៌្តតាំ។

٣ 3 كَمَا أَنَّ قُدْرَتَهُ ٱلْإِلَهِيَّةَ قَدْ وَهَبَتْ لَنَا كُلَّ مَا هُوَ لِلْحَيَاةِ وَٱلتَّقْوَى، بِمَعْرِفَةِ ٱلَّذِي دَعَانَا بِٱلْمَجْدِ وَٱلْفَضِيلَةِ،

ជីវនាត៌្ហម៑ ឦឝ្វរភក្ត្យត៌្ហញ្ច យទ្យទ៑ អាវឝ្យកំ តត៑ សវ៌្វំ គៅរវសទ្គុណាភ្យាម៑ អស្មទាហ្វានការិណស្តត្ត្វជ្ញានទ្វារា តស្យេឝ្វរីយឝក្តិរស្មភ្យំ ទត្តវតី។

٤ 4 ٱللَّذَيْنِ بِهِمَا قَدْ وَهَبَ لَنَا ٱلْمَوَاعِيدَ ٱلْعُظْمَى وَٱلثَّمِينَةَ، لِكَيْ تَصِيرُوا بِهَا شُرَكَاءَ ٱلطَّبِيعَةِ ٱلْإِلَهِيَّةِ، هَارِبِينَ مِنَ ٱلْفَسَادِ ٱلَّذِي فِي ٱلْعَالَمِ بِٱلشَّهْوَةِ.

តត្សវ៌្វេណ ចាស្មភ្យំ តាទ្ឫឝា ពហុមូល្យា មហាប្រតិជ្ញា ទត្តា យាភិ រ្យូយំ សំសារវ្យាប្តាត៑ កុត្សិតាភិលាឞមូលាត៑ សវ៌្វនាឝាទ៑ រក្ឞាំ ប្រាប្យេឝ្វរីយស្វភាវស្យាំឝិនោ ភវិតុំ ឝក្នុថ។

٥ 5 وَلِهَذَا عَيْنِهِ -وَأَنْتُمْ بَاذِلُونَ كُلَّ ٱجْتِهَادٍ- قَدِّمُوا فِي إِيمَانِكُمْ فَضِيلَةً، وَفِي ٱلْفَضِيلَةِ مَعْرِفَةً،

តតោ ហេតោ រ្យូយំ សម្បូណ៌ំ យត្នំ វិធាយ វិឝ្វាសេ សៅជន្យំ សៅជន្យេ ជ្ញានំ

٦ 6 وَفِي ٱلْمَعْرِفَةِ تَعَفُّفًا، وَفِي ٱلتَّعَفُّفِ صَبْرًا، وَفِي ٱلصَّبْرِ تَقْوَى،

ជ្ញាន អាយតេន្ទ្រិយតាម៑ អាយតេន្ទ្រិយតាយាំ ធៃយ៌្យំ ធៃយ៌្យ ឦឝ្វរភក្តិម្

٧ 7 وَفِي ٱلتَّقْوَى مَوَدَّةً أَخَوِيَّةً، وَفِي ٱلْمَوَدَّةِ ٱلْأَخَوِيَّةِ مَحَبَّةً.

ឦឝ្វរភក្តៅ ភ្រាត្ឫស្នេហេ ច ប្រេម យុង្ក្ត។

٨ 8 لِأَنَّ هَذِهِ إِذَا كَانَتْ فِيكُمْ وَكَثُرَتْ، تُصَيِّرُكُمْ لَا مُتَكَاسِلِينَ وَلَا غَيْرَ مُثْمِرِينَ لِمَعْرِفَةِ رَبِّنَا يَسُوعَ ٱلْمَسِيحِ.

ឯតានិ យទិ យុឞ្មាសុ វិទ្យន្តេ វទ៌្ធន្តេ ច តហ៌្យស្មត្ប្រភោ រ្យីឝុខ្រីឞ្ដស្យ តត្ត្វជ្ញានេ យុឞ្មាន៑ អលសាន៑ និឞ្ផលាំឝ្ច ន ស្ថាបយិឞ្យន្តិ។

٩ 9 لِأَنَّ ٱلَّذِي لَيْسَ عِنْدَهُ هَذِهِ، هُوَ أَعْمَى قَصِيرُ ٱلْبَصَرِ، قَدْ نَسِيَ تَطْهِيرَ خَطَايَاهُ ٱلسَّالِفَةِ.

កិន្ត្វេតានិ យស្យ ន វិទ្យន្តេ សោ ៜន្ធោ មុទ្រិតលោចនះ ស្វកីយបូវ៌្វបាបានាំ មាជ៌្ជនស្យ វិស្ម្ឫតិំ គតឝ្ច។

١٠ 10 لِذَلِكَ بِٱلْأَكْثَرِ ٱجْتَهِدُوا أَيُّهَا ٱلْإِخْوَةُ أَنْ تَجْعَلُوا دَعْوَتَكُمْ وَٱخْتِيَارَكُمْ ثَابِتَيْنِ. لِأَنَّكُمْ إِذَا فَعَلْتُمْ ذَلِكَ، لَنْ تَزِلُّوا أَبَدًا.

តស្មាទ៑ ហេ ភ្រាតរះ, យូយំ ស្វកីយាហ្វានវរណយោ រ្ទ្ឫឍករណេ ពហុ យតធ្វំ, តត៑ ក្ឫត្វា កទាច ន ស្ខលិឞ្យថ។

١١ 11 لِأَنَّهُ هَكَذَا يُقَدَّمُ لَكُمْ بِسِعَةٍ دُخُولٌ إِلَى مَلَكُوتِ رَبِّنَا وَمُخَلِّصِنَا يَسُوعَ ٱلْمَسِيحِ ٱلْأَبَدِيِّ. (aiōnios g166)

យតោ ៜនេន ប្រការេណាស្មាកំ ប្រភោស្ត្រាត្ឫ រ្យីឝុខ្រីឞ្ដស្យានន្តរាជ្យស្យ ប្រវេឝេន យូយំ សុកលេន យោជយិឞ្យធ្វេ។ (aiōnios g166)

١٢ 12 لِذَلِكَ لَا أُهْمِلُ أَنْ أُذَكِّرَكُمْ دَائِمًا بِهَذِهِ ٱلْأُمُورِ، وَإِنْ كُنْتُمْ عَالِمِينَ وَمُثَبَّتِينَ فِي ٱلْحَقِّ ٱلْحَاضِرِ.

យទ្យបិ យូយម៑ ឯតត៑ សវ៌្វំ ជានីថ វត៌្តមានេ សត្យមតេ សុស្ថិរា ភវថ ច តថាបិ យុឞ្មាន៑ សវ៌្វទា តត៑ ស្មារយិតុម៑ អហម៑ អយត្នវាន៑ ន ភវិឞ្យាមិ។

١٣ 13 وَلَكِنِّي أَحْسِبُهُ حَقًّا - مَا دُمْتُ فِي هَذَا ٱلْمَسْكَنِ- أَنْ أُنْهِضَكُمْ بِٱلتَّذْكِرَةِ،

យាវទ៑ ឯតស្មិន៑ ទូឞ្យេ តិឞ្ឋាមិ តាវទ៑ យុឞ្មាន៑ ស្មារយន៑ ប្រពោធយិតុំ វិហិតំ មន្យេ។

١٤ 14 عَالِمًا أَنَّ خَلْعَ مَسْكَنِي قَرِيبٌ، كَمَا أَعْلَنَ لِي رَبُّنَا يَسُوعُ ٱلْمَسِيحُ أَيْضًا.

យតោ ៜស្មាកំ ប្រភុ រ្យីឝុខ្រីឞ្ដោ មាំ យត៑ ជ្ញាបិតវាន៑ តទនុសារាទ៑ ទូឞ្យមេតត៑ មយា ឝីឃ្រំ ត្យក្តវ្យម៑ ឥតិ ជានាមិ។

١٥ 15 فَأَجْتَهِدُ أَيْضًا أَنْ تَكُونُوا بَعْدَ خُرُوجِي، تَتَذَكَّرُونَ كُلَّ حِينٍ بِهَذِهِ ٱلْأُمُورِ.

មម បរលោកគមនាត៑ បរមបិ យូយំ យទេតានិ ស្មត៌្តុំ ឝក្ឞ្យថ តស្មិន៑ សវ៌្វថា យតិឞ្យេ។

١٦ 16 لِأَنَّنَا لَمْ نَتْبَعْ خُرَافَاتٍ مُصَنَّعَةً، إِذْ عَرَّفْنَاكُمْ بِقُوَّةِ رَبِّنَا يَسُوعَ ٱلْمَسِيحِ وَمَجِيئِهِ، بَلْ قَدْ كُنَّا مُعَايِنِينَ عَظَمَتَهُ.

យតោ ៜស្មាកំ ប្រភោ រ្យីឝុខ្រីឞ្ដស្យ បរាក្រមំ បុនរាគមនញ្ច យុឞ្មាន៑ ជ្ញាបយន្តោ វយំ កល្បិតាន្យុបាខ្យានាន្យន្វគច្ឆាមេតិ នហិ កិន្តុ តស្យ មហិម្នះ ប្រត្យក្ឞសាក្ឞិណោ ភូត្វា ភាឞិតវន្តះ។

١٧ 17 لِأَنَّهُ أَخَذَ مِنَ ٱللهِ ٱلْآبِ كَرَامَةً وَمَجْدًا، إِذْ أَقْبَلَ عَلَيْهِ صَوْتٌ كَهَذَا مِنَ ٱلْمَجْدِ ٱلْأَسْنَى: «هَذَا هُوَ ٱبْنِي ٱلْحَبِيبُ ٱلَّذِي أَنَا سُرِرْتُ بِهِ».

យតះ ស បិតុរីឝ្វរាទ៑ គៅរវំ ប្រឝំសាញ្ច ប្រាប្តវាន៑ វិឝេឞតោ មហិមយុក្តតេជោមធ្យាទ៑ ឯតាទ្ឫឝី វាណី តំ ប្រតិ និគ៌តវតី, យថា, ឯឞ មម ប្រិយបុត្រ ឯតស្មិន៑ មម បរមសន្តោឞះ។

١٨ 18 وَنَحْنُ سَمِعْنَا هَذَا ٱلصَّوْتَ مُقْبِلًا مِنَ ٱلسَّمَاءِ، إِذْ كُنَّا مَعَهُ فِي ٱلْجَبَلِ ٱلْمُقَدَّسِ.

ស្វគ៌ាត៑ និគ៌តេយំ វាណី បវិត្របវ៌្វតេ តេន សាទ៌្ធំ វិទ្យមានៃរស្មាភិរឝ្រាវិ។

١٩ 19 وَعِنْدَنَا ٱلْكَلِمَةُ ٱلنَّبَوِيَّةُ، وَهِيَ أَثْبَتُ، ٱلَّتِي تَفْعَلُونَ حَسَنًا إِنِ ٱنْتَبَهْتُمْ إِلَيْهَا، كَمَا إِلَى سِرَاجٍ مُنِيرٍ فِي مَوْضِعٍ مُظْلِمٍ، إِلَى أَنْ يَنْفَجِرَ ٱلنَّهَارُ، وَيَطْلَعَ كَوْكَبُ ٱلصُّبْحِ فِي قُلُوبِكُمْ،

អបរម៑ អស្មត្សមីបេ ទ្ឫឍតរំ ភវិឞ្យទ្វាក្យំ វិទ្យតេ យូយញ្ច យទិ ទិនារម្ភំ យុឞ្មន្មនះសុ ប្រភាតីយនក្ឞត្រស្យោទយញ្ច យាវត៑ តិមិរមយេ ស្ថានេ ជ្វលន្តំ ប្រទីបមិវ តទ៑ វាក្យំ សម្មន្យធ្វេ តហ៌ិ ភទ្រំ ករិឞ្យថ។

٢٠ 20 عَالِمِينَ هَذَا أَوَّلًا: أَنَّ كُلَّ نُبُوَّةِ ٱلْكِتَابِ لَيْسَتْ مِنْ تَفْسِيرٍ خَاصٍّ.

ឝាស្ត្រីយំ កិមបិ ភវិឞ្យទ្វាក្យំ មនុឞ្យស្យ ស្វកីយភាវពោធកំ នហិ, ឯតទ៑ យុឞ្មាភិះ សម្យក៑ ជ្ញាយតាំ។

٢١ 21 لِأَنَّهُ لَمْ تَأْتِ نُبُوَّةٌ قَطُّ بِمَشِيئَةِ إِنْسَانٍ، بَلْ تَكَلَّمَ أُنَاسُ ٱللهِ ٱلْقِدِّيسُونَ مَسُوقِينَ مِنَ ٱلرُّوحِ ٱلْقُدُسِ.

យតោ ភវិឞ្យទ្វាក្យំ បុរា មានុឞាណាម៑ ឥច្ឆាតោ នោត្បន្នំ កិន្ត្វីឝ្វរស្យ បវិត្រលោកាះ បវិត្រេណាត្មនា ប្រវត៌្តិតាះ សន្តោ វាក្យម៑ អភាឞន្ត។

The Transfiguration