٢ كورنثوس 5

١ 1 لِأَنَّنَا نَعْلَمُ أَنَّهُ إِنْ نُقِضَ بَيْتُ خَيْمَتِنَا ٱلْأَرْضِيُّ، فَلَنَا فِي ٱلسَّمَاوَاتِ بِنَاءٌ مِنَ ٱللهِ، بَيْتٌ غَيْرُ مَصْنُوعٍ بِيَدٍ، أَبَدِيٌّ. (aiōnios g166)

អបរម៑ អស្មាកម៑ ឯតស្មិន៑ បាត៌្ហិវេ ទូឞ្យរូបេ វេឝ្មនិ ជីណ៌េ សតីឝ្វរេណ និម៌្មិតម៑ អករក្ឫតម៑ អស្មាកម៑ អនន្តកាលស្ថាយិ វេឝ្មៃកំ ស្វគ៌េ វិទ្យត ឥតិ វយំ ជានីមះ។ (aiōnios g166)

٢ 2 فَإِنَّنَا فِي هَذِهِ أَيْضًا نَئِنُّ مُشْتَاقِينَ إِلَى أَنْ نَلْبَسَ فَوْقَهَا مَسْكَنَنَا ٱلَّذِي مِنَ ٱلسَّمَاءِ.

យតោ ហេតោរេតស្មិន៑ វេឝ្មនិ តិឞ្ឋន្តោ វយំ តំ ស្វគ៌ីយំ វាសំ បរិធាតុម៑ អាកាង្ក្ឞ្យមាណា និះឝ្វសាមះ។

٣ 3 وَإِنْ كُنَّا لَابِسِينَ لَا نُوجَدُ عُرَاةً.

តថាបីទានីមបិ វយំ តេន ន នគ្នាះ កិន្តុ បរិហិតវសនា មន្យាមហេ។

٤ 4 فَإِنَّنَا نَحْنُ ٱلَّذِينَ فِي ٱلْخَيْمَةِ نَئِنُّ مُثْقَلِينَ، إِذْ لَسْنَا نُرِيدُ أَنْ نَخْلَعَهَا بَلْ أَنْ نَلْبَسَ فَوْقَهَا، لِكَيْ يُبْتَلَعَ ٱلْمَائِتُ مِنَ ٱلْحَيَاةِ.

ឯតស្មិន៑ ទូឞ្យេ តិឞ្ឋនតោ វយំ ក្លិឝ្យមានា និះឝ្វសាមះ, យតោ វយំ វាសំ ត្យក្តុម៑ ឥច្ឆាមស្តន្នហិ កិន្តុ តំ ទ្វិតីយំ វាសំ បរិធាតុម៑ ឥច្ឆាមះ, យតស្តថា ក្ឫតេ ជីវនេន មត៌្យំ គ្រសិឞ្យតេ។

٥ 5 وَلَكِنَّ ٱلَّذِي صَنَعَنَا لِهَذَا عَيْنِهِ هُوَ ٱللهُ، ٱلَّذِي أَعْطَانَا أَيْضًا عَرْبُونَ ٱلرُّوحِ.

ឯតទត៌្ហំ វយំ យេន ស្ឫឞ្ដាះ ស ឦឝ្វរ ឯវ ស ចាស្មភ្យំ សត្យង្ការស្យ បណស្វរូបម៑ អាត្មានំ ទត្តវាន៑។

٦ 6 فَإِذًا نَحْنُ وَاثِقُونَ كُلَّ حِينٍ وَعَالِمُونَ أَنَّنَا وَنَحْنُ مُسْتَوْطِنُونَ فِي ٱلْجَسَدِ، فَنَحْنُ مُتَغَرِّبُونَ عَنِ ٱلرَّبِّ.

អតឯវ វយំ សវ៌្វទោត្សុកា ភវាមះ កិញ្ច ឝរីរេ យាវទ៑ អស្មាភិ រ្ន្យុឞ្យតេ តាវត៑ ប្រភុតោ ទូរេ ប្រោឞ្យត ឥតិ ជានីមះ,

٧ 7 لِأَنَّنَا بِٱلْإِيمَانِ نَسْلُكُ لَا بِٱلْعِيَانِ.

យតោ វយំ ទ្ឫឞ្ដិមាគ៌េ ន ចរាមះ កិន្តុ វិឝ្វាសមាគ៌េ។

٨ 8 فَنَثِقُ وَنُسَرُّ بِٱلْأَوْلَى أَنْ نَتَغَرَّبَ عَنِ ٱلْجَسَدِ وَنَسْتَوْطِنَ عِنْدَ ٱلرَّبِّ.

អបរញ្ច ឝរីរាទ៑ ទូរេ ប្រវស្តុំ ប្រភោះ សន្និធៅ និវស្តុញ្ចាកាង្ក្ឞ្យមាណា ឧត្សុកា ភវាមះ។

٩ 9 لِذَلِكَ نَحْتَرِصُ أَيْضًا -مُسْتَوْطِنِينَ كُنَّا أَوْ مُتَغَرِّبِينَ- أَنْ نَكُونَ مَرْضِيِّينَ عِنْدَهُ.

តស្មាទេវ ការណាទ៑ វយំ តស្យ សន្និធៅ និវសន្តស្តស្មាទ៑ ទូរេ ប្រវសន្តោ វា តស្មៃ រោចិតុំ យតាមហេ។

١٠ 10 لِأَنَّهُ لَابُدَّ أَنَّنَا جَمِيعًا نُظْهَرُ أَمَامَ كُرْسِيِّ ٱلْمَسِيحِ، لِيَنَالَ كُلُّ وَاحِدٍ مَا كَانَ بِٱلْجَسَدِ بِحَسَبِ مَا صَنَعَ، خَيْرًا كَانَ أَمْ شَرًّا.

យស្មាត៑ ឝរីរាវស្ថាយាម៑ ឯកៃកេន ក្ឫតានាំ កម៌្មណាំ ឝុភាឝុភផលប្រាប្តយេ សវ៌្វៃស្មាភិះ ខ្រីឞ្ដស្យ វិចារាសនសម្មុខ ឧបស្ថាតវ្យំ។

١١ 11 فَإِذْ نَحْنُ عَالِمُونَ مَخَافَةَ ٱلرَّبِّ نُقْنِعُ ٱلنَّاسَ. وَأَمَّا ٱللهُ فَقَدْ صِرْنَا ظَاهِرِينَ لَهُ، وَأَرْجُو أَنَّنَا قَدْ صِرْنَا ظَاهِرِينَ فِي ضَمَائِرِكُمْ أَيْضًا.

អតឯវ ប្រភោ រ្ភយានកត្វំ វិជ្ញាយ វយំ មនុជាន៑ អនុនយាមះ កិញ្ចេឝ្វរស្យ គោចរេ សប្រកាឝា ភវាមះ, យុឞ្មាកំ សំវេទគោចរេៜបិ សប្រកាឝា ភវាម ឥត្យាឝំសាមហេ។

١٢ 12 لِأَنَّنَا لَسْنَا نَمْدَحُ أَنْفُسَنَا أَيْضًا لَدَيْكُمْ، بَلْ نُعْطِيكُمْ فُرْصَةً لِلِٱفْتِخَارِ مِنْ جِهَتِنَا، لِيَكُونَ لَكُمْ جَوَابٌ عَلَى ٱلَّذِينَ يَفْتَخِرُونَ بِٱلْوَجْهِ لَا بِٱلْقَلْبِ.

អនេន វយំ យុឞ្មាកំ សន្និធៅ បុនះ ស្វាន៑ ប្រឝំសាម ឥតិ នហិ កិន្តុ យេ មនោ វិនា មុខៃះ ឝ្លាឃន្តេ តេភ្យះ ប្រត្យុត្តរទានាយ យូយំ យថាស្មាភិះ ឝ្លាឃិតុំ ឝក្នុថ តាទ្ឫឝម៑ ឧបាយំ យុឞ្មភ្យំ វិតរាមះ។

١٣ 13 لِأَنَّنَا إِنْ صِرْنَا مُخْتَلِّينَ فَلِلهِ، أَوْ كُنَّا عَاقِلِينَ فَلَكُمْ.

យទិ វយំ ហតជ្ញានា ភវាមស្តហ៌ិ តទ៑ ឦឝ្វរាត៌្ហកំ យទិ ច សជ្ញានា ភវាមស្តហ៌ិ តទ៑ យុឞ្មទត៌្ហកំ។

١٤ 14 لِأَنَّ مَحَبَّةَ ٱلْمَسِيحِ تَحْصُرُنَا. إِذْ نَحْنُ نَحْسِبُ هَذَا: أَنَّهُ إِنْ كَانَ وَاحِدٌ قَدْ مَاتَ لِأَجْلِ ٱلْجَمِيعِ، فَٱلْجَمِيعُ إِذًا مَاتُوا.

វយំ ខ្រីឞ្ដស្យ ប្រេម្នា សមាក្ឫឞ្យាមហេ យតះ សវ៌្វេឞាំ វិនិមយេន យទ្យេកោ ជនោៜម្រិយត តហ៌ិ តេ សវ៌្វេ ម្ឫតា ឥត្យាស្មាភិ រ្ពុធ្យតេ។

١٥ 15 وَهُوَ مَاتَ لِأَجْلِ ٱلْجَمِيعِ كَيْ يَعِيشَ ٱلْأَحْيَاءُ فِيمَا بَعْدُ لَا لِأَنْفُسِهِمْ، بَلْ لِلَّذِي مَاتَ لِأَجْلِهِمْ وَقَامَ.

អបរញ្ច យេ ជីវន្តិ តេ យត៑ ស្វាត៌្ហំ ន ជីវន្តិ កិន្តុ តេឞាំ ក្ឫតេ យោ ជនោ ម្ឫតះ បុនរុត្ថាបិតឝ្ច តមុទ្ទិឝ្យ យត៑ ជីវន្តិ តទត៌្ហមេវ ស សវ៌្វេឞាំ ក្ឫតេ ម្ឫតវាន៑។

١٦ 16 إِذًا نَحْنُ مِنَ ٱلْآنَ لَا نَعْرِفُ أَحَدًا حَسَبَ ٱلْجَسَدِ. وَإِنْ كُنَّا قَدْ عَرَفْنَا ٱلْمَسِيحَ حَسَبَ ٱلْجَسَدِ، لَكِنِ ٱلْآنَ لَا نَعْرِفُهُ بَعْدُ.

អតោ ហេតោរិតះ បរំ កោៜប្យស្មាភិ រ្ជាតិតោ ន ប្រតិជ្ញាតវ្យះ។ យទ្យបិ បូវ៌្វំ ខ្រីឞ្ដោ ជាតិតោៜស្មាភិះ ប្រតិជ្ញាតស្តថាបីទានីំ ជាតិតះ បុន រ្ន ប្រតិជ្ញាយតេ។

١٧ 17 إِذًا إِنْ كَانَ أَحَدٌ فِي ٱلْمَسِيحِ فَهُوَ خَلِيقَةٌ جَدِيدَةٌ: ٱلْأَشْيَاءُ ٱلْعَتِيقَةُ قَدْ مَضَتْ، هُوَذَا ٱلْكُلُّ قَدْ صَارَ جَدِيدًا.

កេនចិត៑ ខ្រីឞ្ដ អាឝ្រិតេ នូតនា ស្ឫឞ្ដិ រ្ភវតិ បុរាតនានិ លុប្យន្តេ បឝ្យ និខិលានិ នវីនានិ ភវន្តិ។

١٨ 18 وَلَكِنَّ ٱلْكُلَّ مِنَ ٱللهِ، ٱلَّذِي صَالَحَنَا لِنَفْسِهِ بِيَسُوعَ ٱلْمَسِيحِ، وَأَعْطَانَا خِدْمَةَ ٱلْمُصَالَحَةِ،

សវ៌្វញ្ចៃតទ៑ ឦឝ្វរស្យ កម៌្ម យតោ យីឝុខ្រីឞ្ដេន ស ឯវាស្មាន៑ ស្វេន សាទ៌្ធំ សំហិតវាន៑ សន្ធានសម្ពន្ធីយាំ បរិចយ៌្យាម៑ អស្មាសុ សមប៌ិតវាំឝ្ច។

١٩ 19 أَيْ إِنَّ ٱللهَ كَانَ فِي ٱلْمَسِيحِ مُصَالِحًا ٱلْعَالَمَ لِنَفْسِهِ، غَيْرَ حَاسِبٍ لَهُمْ خَطَايَاهُمْ، وَوَاضِعًا فِينَا كَلِمَةَ ٱلْمُصَالَحَةِ.

យតះ ឦឝ្វរះ ខ្រីឞ្ដម៑ អធិឞ្ឋាយ ជគតោ ជនានាម៑ អាគាំសិ តេឞាម៑ ឫណមិវ ន គណយន៑ ស្វេន សាទ៌្ធំ តាន៑ សំហិតវាន៑ សន្ធិវាត៌្តាម៑ អស្មាសុ សមប៌ិតវាំឝ្ច។

٢٠ 20 إِذًا نَسْعَى كَسُفَرَاءَ عَنِ ٱلْمَسِيحِ، كَأَنَّ ٱللهَ يَعِظُ بِنَا. نَطْلُبُ عَنِ ٱلْمَسِيحِ: تَصَالَحُوا مَعَ ٱللهِ.

អតោ វយំ ខ្រីឞ្ដស្យ វិនិមយេន ទៅត្យំ កម៌្ម សម្បាទយាមហេ, ឦឝ្វរឝ្ចាស្មាភិ រ្យុឞ្មាន៑ យាយាច្យតេ តតះ ខ្រីឞ្ដស្យ វិនិមយេន វយំ យុឞ្មាន៑ ប្រាត៌្ហយាមហេ យូយមីឝ្វរេណ សន្ធត្ត។

٢١ 21 لِأَنَّهُ جَعَلَ ٱلَّذِي لَمْ يَعْرِفْ خَطِيَّةً، خَطِيَّةً لِأَجْلِنَا، لِنَصِيرَ نَحْنُ بِرَّ ٱللهِ فِيهِ.

យតោ វយំ តេន យទ៑ ឦឝ្វរីយបុណ្យំ ភវាមស្តទត៌្ហំ បាបេន សហ យស្យ ជ្ញាតេយំ នាសីត៑ ស ឯវ តេនាស្មាកំ វិនិមយេន បាបះ ក្ឫតះ។