٢ كورنثوس 4
| مِنْ أَجْلِ ذَلِكَ، إِذْ لَنَا هَذِهِ ٱلْخِدْمَةُ -كَمَا رُحِمْنَا- لَا نَفْشَلُ، | ١ 1 |
അപരഞ്ച വയം കരുണാഭാജോ ഭൂത്വാ യദ് ഏതത് പരിചാരകപദമ് അലഭാമഹി നാത്ര ക്ലാമ്യാമഃ,
| بَلْ قَدْ رَفَضْنَا خَفَايَا ٱلْخِزْيِ، غَيْرَ سَالِكِينَ فِي مَكْرٍ، وَلَا غَاشِّينَ كَلِمَةَ ٱللهِ، بَلْ بِإِظْهَارِ ٱلْحَقِّ، مَادِحِينَ أَنْفُسَنَا لَدَى ضَمِيرِ كُلِّ إِنْسَانٍ قُدَّامَ ٱللهِ. | ٢ 2 |
കിന്തു ത്രപായുക്താനി പ്രച്ഛന്നകർമ്മാണി വിഹായ കുടിലതാചരണമകുർവ്വന്ത ഈശ്വരീയവാക്യം മിഥ്യാവാക്യൈരമിശ്രയന്തഃ സത്യധർമ്മസ്യ പ്രകാശനേനേശ്വരസ്യ സാക്ഷാത് സർവ്വമാനവാനാം സംവേദഗോചരേ സ്വാൻ പ്രശംസനീയാൻ ദർശയാമഃ|
| وَلَكِنْ إِنْ كَانَ إِنْجِيلُنَا مَكْتُومًا، فَإِنَّمَا هُوَ مَكْتُومٌ فِي ٱلْهَالِكِينَ، | ٣ 3 |
അസ്മാഭി ർഘോഷിതഃ സുസംവാദോ യദി പ്രച്ഛന്നഃ; സ്യാത് തർഹി യേ വിനംക്ഷ്യന്തി തേഷാമേവ ദൃഷ്ടിതഃ സ പ്രച്ഛന്നഃ;
| ٱلَّذِينَ فِيهِمْ إِلَهُ هَذَا ٱلدَّهْرِ قَدْ أَعْمَى أَذْهَانَ غَيْرِ ٱلْمُؤْمِنِينَ، لِئَلَّا تُضِيءَ لَهُمْ إِنَارَةُ إِنْجِيلِ مَجْدِ ٱلْمَسِيحِ، ٱلَّذِي هُوَ صُورَةُ ٱللهِ. (aiōn g165) | ٤ 4 |
യത ഈശ്വരസ്യ പ്രതിമൂർത്തി ര്യഃ ഖ്രീഷ്ടസ്തസ്യ തേജസഃ സുസംവാദസ്യ പ്രഭാ യത് താൻ ന ദീപയേത് തദർഥമ് ഇഹ ലോകസ്യ ദേവോഽവിശ്വാസിനാം ജ്ഞാനനയനമ് അന്ധീകൃതവാൻ ഏതസ്യോദാഹരണം തേ ഭവന്തി| (aiōn g165)
| فَإِنَّنَا لَسْنَا نَكْرِزُ بِأَنْفُسِنَا، بَلْ بِٱلْمَسِيحِ يَسُوعَ رَبًّا، وَلَكِنْ بِأَنْفُسِنَا عَبِيدًا لَكُمْ مِنْ أَجْلِ يَسُوعَ. | ٥ 5 |
വയം സ്വാൻ ഘോഷയാമ ഇതി നഹി കിന്തു ഖ്രീഷ്ടം യീശും പ്രഭുമേവാസ്മാംശ്ച യീശോഃ കൃതേ യുഷ്മാകം പരിചാരകാൻ ഘോഷയാമഃ|
| لِأَنَّ ٱللهَ ٱلَّذِي قَالَ: «أَنْ يُشْرِقَ نُورٌ مِنْ ظُلْمَةٍ»، هُوَ ٱلَّذِي أَشْرَقَ فِي قُلُوبِنَا، لِإِنَارَةِ مَعْرِفَةِ مَجْدِ ٱللهِ فِي وَجْهِ يَسُوعَ ٱلْمَسِيحِ. | ٦ 6 |
യ ഈശ്വരോ മധ്യേതിമിരം പ്രഭാം ദീപനായാദിശത് സ യീശുഖ്രീഷ്ടസ്യാസ്യ ഈശ്വരീയതേജസോ ജ്ഞാനപ്രഭായാ ഉദയാർഥമ് അസ്മാകമ് അന്തഃകരണേഷു ദീപിതവാൻ|
| وَلَكِنْ لَنَا هَذَا ٱلْكَنْزُ فِي أَوَانٍ خَزَفِيَّةٍ، لِيَكُونَ فَضْلُ ٱلْقُوَّةِ لِلهِ لَا مِنَّا. | ٧ 7 |
അപരം തദ് ധനമ് അസ്മാഭി ർമൃണ്മയേഷു ഭാജനേഷു ധാര്യ്യതേ യതഃ സാദ്ഭുതാ ശക്തി ർനാസ്മാകം കിന്ത്വീശ്വരസ്യൈവേതി ജ്ഞാതവ്യം|
| مُكْتَئِبِينَ فِي كُلِّ شَيْءٍ، لَكِنْ غَيْرَ مُتَضَايِقِينَ. مُتَحَيِّرِينَ، لَكِنْ غَيْرَ يَائِسِينَ. | ٨ 8 |
വയം പദേ പദേ പീഡ്യാമഹേ കിന്തു നാവസീദാമഃ, വയം വ്യാകുലാഃ സന്തോഽപി നിരുപായാ ന ഭവാമഃ;
| مُضْطَهَدِينَ، لَكِنْ غَيْرَ مَتْرُوكِينَ. مَطْرُوحِينَ، لَكِنْ غَيْرَ هَالِكِينَ. | ٩ 9 |
വയം പ്രദ്രാവ്യമാനാ അപി ന ക്ലാമ്യാമഃ, നിപാതിതാ അപി ന വിനശ്യാമഃ|
| حَامِلِينَ فِي ٱلْجَسَدِ كُلَّ حِينٍ إِمَاتَةَ ٱلرَّبِّ يَسُوعَ، لِكَيْ تُظْهَرَ حَيَاةُ يَسُوعَ أَيْضًا فِي جَسَدِنَا. | ١٠ 10 |
അസ്മാകം ശരീരേ ഖ്രീഷ്ടസ്യ ജീവനം യത് പ്രകാശേത തദർഥം തസ്മിൻ ശരീരേ യീശോ ർമരണമപി ധാരയാമഃ|
| لِأَنَّنَا نَحْنُ ٱلْأَحْيَاءَ نُسَلَّمُ دَائِمًا لِلْمَوْتِ مِنْ أَجْلِ يَسُوعَ، لِكَيْ تَظْهَرَ حَيَاةُ يَسُوعَ أَيْضًا فِي جَسَدِنَا ٱلْمَائِتِ. | ١١ 11 |
യീശോ ർജീവനം യദ് അസ്മാകം മർത്ത്യദേഹേ പ്രകാശേത തദർഥം ജീവന്തോ വയം യീശോഃ കൃതേ നിത്യം മൃത്യൗ സമർപ്യാമഹേ|
| إِذًا ٱلْمَوْتُ يَعْمَلُ فِينَا، وَلَكِنِ ٱلْحَيَاةُ فِيكُمْ. | ١٢ 12 |
ഇത്ഥം വയം മൃത്യാക്രാന്താ യൂയഞ്ച ജീവനാക്രാന്താഃ|
| فَإِذْ لَنَا رُوحُ ٱلْإِيمَانِ عَيْنُهُ، حَسَبَ ٱلْمَكْتُوبِ: «آمَنْتُ لِذَلِكَ تَكَلَّمْتُ»، نَحْنُ أَيْضًا نُؤْمِنُ وَلِذَلِكَ نَتَكَلَّمُ أَيْضًا. | ١٣ 13 |
വിശ്വാസകാരണാദേവ സമഭാഷി മയാ വചഃ| ഇതി യഥാ ശാസ്ത്രേ ലിഖിതം തഥൈവാസ്മാഭിരപി വിശ്വാസജനകമ് ആത്മാനം പ്രാപ്യ വിശ്വാസഃ ക്രിയതേ തസ്മാച്ച വചാംസി ഭാഷ്യന്തേ|
| عَالِمِينَ أَنَّ ٱلَّذِي أَقَامَ ٱلرَّبَّ يَسُوعَ سَيُقِيمُنَا نَحْنُ أَيْضًا بِيَسُوعَ، وَيُحْضِرُنَا مَعَكُمْ. | ١٤ 14 |
പ്രഭു ര്യീശു ര്യേനോത്ഥാപിതഃ സ യീശുനാസ്മാനപ്യുത്ഥാപയിഷ്യതി യുഷ്മാഭിഃ സാർദ്ധം സ്വസമീപ ഉപസ്ഥാപയിഷ്യതി ച, വയമ് ഏതത് ജാനീമഃ|
| لِأَنَّ جَمِيعَ ٱلْأَشْيَاءِ هِيَ مِنْ أَجْلِكُمْ، لِكَيْ تَكُونَ ٱلنِّعْمَةُ وَهِيَ قَدْ كَثُرَتْ بِٱلْأَكْثَرِينَ، تَزِيدُ ٱلشُّكْرَ لِمَجْدِ ٱللهِ. | ١٥ 15 |
അതഏവ യുഷ്മാകം ഹിതായ സർവ്വമേവ ഭവതി തസ്മാദ് ബഹൂനാം പ്രചുരാനുഗ്രഹപ്രാപ്തേ ർബഹുലോകാനാം ധന്യവാദേനേശ്വരസ്യ മഹിമാ സമ്യക് പ്രകാശിഷ്യതേ|
| لِذَلِكَ لَا نَفْشَلُ، بَلْ وَإِنْ كَانَ إِنْسَانُنَا ٱلْخَارِجُ يَفْنَى، فَٱلدَّاخِلُ يَتَجَدَّدُ يَوْمًا فَيَوْمًا. | ١٦ 16 |
തതോ ഹേതോ ർവയം ന ക്ലാമ്യാമഃ കിന്തു ബാഹ്യപുരുഷോ യദ്യപി ക്ഷീയതേ തഥാപ്യാന്തരികഃ പുരുഷോ ദിനേ ദിനേ നൂതനായതേ|
| لِأَنَّ خِفَّةَ ضِيقَتِنَا ٱلْوَقْتِيَّةَ تُنْشِئُ لَنَا أَكْثَرَ فَأَكْثَرَ ثِقَلَ مَجْدٍ أَبَدِيًّا. (aiōnios g166) | ١٧ 17 |
ക്ഷണമാത്രസ്ഥായി യദേതത് ലഘിഷ്ഠം ദുഃഖം തദ് അതിബാഹുല്യേനാസ്മാകമ് അനന്തകാലസ്ഥായി ഗരിഷ്ഠസുഖം സാധയതി, (aiōnios g166)
| وَنَحْنُ غَيْرُ نَاظِرِينَ إِلَى ٱلْأَشْيَاءِ ٱلَّتِي تُرَى، بَلْ إِلَى ٱلَّتِي لَا تُرَى. لِأَنَّ ٱلَّتِي تُرَى وَقْتِيَّةٌ، وَأَمَّا ٱلَّتِي لَا تُرَى فَأَبَدِيَّةٌ. (aiōnios g166) | ١٨ 18 |
യതോ വയം പ്രത്യക്ഷാൻ വിഷയാൻ അനുദ്ദിശ്യാപ്രത്യക്ഷാൻ ഉദ്ദിശാമഃ| യതോ ഹേതോഃ പ്രത്യക്ഷവിഷയാഃ ക്ഷണമാത്രസ്ഥായിനഃ കിന്ത്വപ്രത്യക്ഷാ അനന്തകാലസ്ഥായിനഃ| (aiōnios g166)
