٢ كورنثوس 2

١ 1 وَلَكِنِّي جَزَمْتُ بِهَذَا فِي نَفْسِي أَنْ لَا آتِيَ إِلَيْكُمْ أَيْضًا فِي حُزْنٍ.

ଅପରଞ୍ଚାହଂ ପୁନଃ ଶୋକାଯ ଯୁଷ୍ମତ୍ସନ୍ନିଧିଂ ନ ଗମିଷ୍ୟାମୀତି ମନସି ନିରଚୈଷଂ|

٢ 2 لِأَنَّهُ إِنْ كُنْتُ أُحْزِنُكُمْ أَنَا، فَمَنْ هُوَ ٱلَّذِي يُفَرِّحُنِي إِلَّا ٱلَّذِي أَحْزَنْتُهُ؟

ଯସ୍ମାଦ୍ ଅହଂ ଯଦି ଯୁଷ୍ମାନ୍ ଶୋକଯୁକ୍ତାନ୍ କରୋମି ତର୍ହି ମଯା ଯଃ ଶୋକଯୁକ୍ତୀକୃତସ୍ତଂ ୱିନା କେନାପରେଣାହଂ ହର୍ଷଯିଷ୍ୟେ?

٣ 3 وَكَتَبْتُ لَكُمْ هَذَا عَيْنَهُ حَتَّى إِذَا جِئْتُ لَا يَكُونُ لِي حُزْنٌ مِنَ ٱلَّذِينَ كَانَ يَجِبُ أَنْ أَفْرَحَ بِهِمْ، وَاثِقًا بِجَمِيعِكُمْ أَنَّ فَرَحِي هُوَ فَرَحُ جَمِيعِكُمْ.

ମମ ଯୋ ହର୍ଷଃ ସ ଯୁଷ୍ମାକଂ ସର୍ୱ୍ୱେଷାଂ ହର୍ଷ ଏୱେତି ନିଶ୍ଚିତଂ ମଯାବୋଧି; ଅତଏୱ ଯୈରହଂ ହର୍ଷଯିତୱ୍ୟସ୍ତୈ ର୍ମଦୁପସ୍ଥିତିସମଯେ ଯନ୍ମମ ଶୋକୋ ନ ଜାଯେତ ତଦର୍ଥମେୱ ଯୁଷ୍ମଭ୍ୟମ୍ ଏତାଦୃଶଂ ପତ୍ରଂ ମଯା ଲିଖିତଂ|

٤ 4 لِأَنِّي مِنْ حُزْنٍ كَثِيرٍ وَكَآبَةِ قَلْبٍ كَتَبْتُ إِلَيْكُمْ بِدُمُوعٍ كَثِيرَةٍ، لَا لِكَيْ تَحْزَنُوا، بَلْ لِكَيْ تَعْرِفُوا ٱلْمَحَبَّةَ ٱلَّتِي عِنْدِي وَلَا سِيَّمَا مِنْ نَحْوِكُمْ.

ୱସ୍ତୁତସ୍ତୁ ବହୁକ୍ଲେଶସ୍ୟ ମନଃପୀଡାଯାଶ୍ଚ ସମଯେଽହଂ ବହ୍ୱଶ୍ରୁପାତେନ ପତ୍ରମେକଂ ଲିଖିତୱାନ୍ ଯୁଷ୍ମାକଂ ଶୋକାର୍ଥଂ ତନ୍ନହି କିନ୍ତୁ ଯୁଷ୍ମାସୁ ମଦୀଯପ୍ରେମବାହୁଲ୍ୟସ୍ୟ ଜ୍ଞାପନାର୍ଥଂ|

٥ 5 وَلَكِنْ إِنْ كَانَ أَحَدٌ قَدْ أَحْزَنَ، فَإِنَّهُ لَمْ يُحْزِنِّي، بَلْ أَحْزَنَ جَمِيعَكُمْ بَعْضَ ٱلْحُزْنِ لِكَيْ لَا أُثَقِّلَ.

ଯେନାହଂ ଶୋକଯୁକ୍ତୀକୃତସ୍ତେନ କେୱଲମହଂ ଶୋକଯୁକ୍ତୀକୃତସ୍ତନ୍ନହି କିନ୍ତ୍ୱଂଶତୋ ଯୂଯଂ ସର୍ୱ୍ୱେଽପି ଯତୋଽହମତ୍ର କସ୍ମିଂଶ୍ଚିଦ୍ ଦୋଷମାରୋପଯିତୁଂ ନେଚ୍ଛାମି|

٦ 6 مِثْلُ هَذَا يَكْفِيهِ هَذَا ٱلْقِصَاصُ ٱلَّذِي مِنَ ٱلْأَكْثَرِينَ،

ବହୂନାଂ ଯତ୍ ତର୍ଜ୍ଜନଂ ତେନ ଜନେନାଲମ୍ଭି ତତ୍ ତଦର୍ଥଂ ପ୍ରଚୁରଂ|

٧ 7 حَتَّى تَكُونُوا - بِٱلْعَكْسِ - تُسَامِحُونَهُ بِٱلْحَرِيِّ وَتُعَزُّونَهُ، لِئَلَّا يُبْتَلَعَ مِثْلُ هَذَا مِنَ ٱلْحُزْنِ ٱلْمُفْرِطِ.

ଅତଃ ସ ଦୁଃଖସାଗରେ ଯନ୍ନ ନିମଜ୍ଜତି ତଦର୍ଥଂ ଯୁଷ୍ମାଭିଃ ସ କ୍ଷନ୍ତୱ୍ୟଃ ସାନ୍ତ୍ୱଯିତୱ୍ୟଶ୍ଚ|

٨ 8 لِذَلِكَ أَطْلُبُ أَنْ تُمَكِّنُوا لَهُ ٱلْمَحَبَّةَ.

ଇତି ହେତୋଃ ପ୍ରର୍ଥଯେଽହଂ ଯୁଷ୍ମାଭିସ୍ତସ୍ମିନ୍ ଦଯା କ୍ରିଯତାଂ|

٩ 9 لِأَنِّي لِهَذَا كَتَبْتُ لِكَيْ أَعْرِفَ تَزْكِيَتَكُمْ: هَلْ أَنْتُمْ طَائِعُونَ فِي كُلِّ شَيْءٍ؟

ଯୂଯଂ ସର୍ୱ୍ୱକର୍ମ୍ମଣି ମମାଦେଶଂ ଗୃହ୍ଲୀଥ ନ ୱେତି ପରୀକ୍ଷିତୁମ୍ ଅହଂ ଯୁଷ୍ମାନ୍ ପ୍ରତି ଲିଖିତୱାନ୍|

١٠ 10 وَٱلَّذِي تُسَامِحُونَهُ بِشَيْءٍ فَأَنَا أَيْضًا. لِأَنِّي أَنَا مَا سَامَحْتُ بِهِ - إِنْ كُنْتُ قَدْ سَامَحْتُ بِشَيْءٍ - فَمِنْ أَجْلِكُمْ بِحَضْرَةِ ٱلْمَسِيحِ،

ଯସ୍ୟ ଯୋ ଦୋଷୋ ଯୁଷ୍ମାଭିଃ କ୍ଷମ୍ୟତେ ତସ୍ୟ ସ ଦୋଷୋ ମଯାପି କ୍ଷମ୍ୟତେ ଯଶ୍ଚ ଦୋଷୋ ମଯା କ୍ଷମ୍ୟତେ ସ ଯୁଷ୍ମାକଂ କୃତେ ଖ୍ରୀଷ୍ଟସ୍ୟ ସାକ୍ଷାତ୍ କ୍ଷମ୍ୟତେ|

١١ 11 لِئَلَّا يَطْمَعَ فِينَا ٱلشَّيْطَانُ، لِأَنَّنَا لَا نَجْهَلُ أَفْكَارَهُ.

ଶଯତାନଃ କଲ୍ପନାସ୍ମାଭିରଜ୍ଞାତା ନହି, ଅତୋ ୱଯଂ ଯତ୍ ତେନ ନ ୱଞ୍ଚ୍ୟାମହେ ତଦର୍ଥମ୍ ଅସ୍ମାଭିଃ ସାୱଧାନୈ ର୍ଭୱିତୱ୍ୟଂ|

١٢ 12 وَلَكِنْ لَمَّا جِئْتُ إِلَى تَرُوَاسَ، لِأَجْلِ إِنْجِيلِ ٱلْمَسِيحِ، وَٱنْفَتَحَ لِي بَابٌ فِي ٱلرَّبِّ،

ଅପରଞ୍ଚ ଖ୍ରୀଷ୍ଟସ୍ୟ ସୁସଂୱାଦଘୋଷଣାର୍ଥଂ ମଯି ତ୍ରୋଯାନଗରମାଗତେ ପ୍ରଭୋଃ କର୍ମ୍ମଣେ ଚ ମଦର୍ଥଂ ଦ୍ୱାରେ ମୁକ୍ତେ

١٣ 13 لَمْ تَكُنْ لِي رَاحَةٌ فِي رُوحِي، لِأَنِّي لَمْ أَجِدْ تِيطُسَ أَخِي. لَكِنْ وَدَّعْتُهُمْ فَخَرَجْتُ إِلَى مَكِدُونِيَّةَ.

ସତ୍ୟପି ସ୍ୱଭ୍ରାତୁସ୍ତୀତସ୍ୟାୱିଦ୍ୟମାନତ୍ୱାତ୍ ମଦୀଯାତ୍ମନଃ କାପି ଶାନ୍ତି ର୍ନ ବଭୂୱ, ତସ୍ମାଦ୍ ଅହଂ ତାନ୍ ୱିସର୍ଜ୍ଜନଂ ଯାଚିତ୍ୱା ମାକିଦନିଯାଦେଶଂ ଗନ୍ତୁଂ ପ୍ରସ୍ଥାନମ୍ ଅକରୱଂ|

١٤ 14 وَلَكِنْ شُكْرًا لِلهِ ٱلَّذِي يَقُودُنَا فِي مَوْكِبِ نُصْرَتِهِ فِي ٱلْمَسِيحِ كُلَّ حِينٍ، وَيُظْهِرُ بِنَا رَائِحَةَ مَعْرِفَتِهِ فِي كُلِّ مَكَانٍ.

ଯ ଈଶ୍ୱରଃ ସର୍ୱ୍ୱଦା ଖ୍ରୀଷ୍ଟେନାସ୍ମାନ୍ ଜଯିନଃ କରୋତି ସର୍ୱ୍ୱତ୍ର ଚାସ୍ମାଭିସ୍ତଦୀଯଜ୍ଞାନସ୍ୟ ଗନ୍ଧଂ ପ୍ରକାଶଯତି ସ ଧନ୍ୟଃ|

١٥ 15 لِأَنَّنَا رَائِحَةُ ٱلْمَسِيحِ ٱلذَّكِيَّةُ لِلهِ، فِي ٱلَّذِينَ يَخْلُصُونَ وَفِي ٱلَّذِينَ يَهْلِكُونَ.

ଯସ୍ମାଦ୍ ଯେ ତ୍ରାଣଂ ଲପ୍ସ୍ୟନ୍ତେ ଯେ ଚ ୱିନାଶଂ ଗମିଷ୍ୟନ୍ତି ତାନ୍ ପ୍ରତି ୱଯମ୍ ଈଶ୍ୱରେଣ ଖ୍ରୀଷ୍ଟସ୍ୟ ସୌଗନ୍ଧ୍ୟଂ ଭୱାମଃ|

١٦ 16 لِهَؤُلَاءِ رَائِحَةُ مَوْتٍ لِمَوْتٍ، وَلِأُولَئِكَ رَائِحَةُ حَيَاةٍ لِحَيَاةٍ. وَمَنْ هُوَ كُفْوءٌ لِهَذِهِ ٱلْأُمُورِ؟

ୱଯମ୍ ଏକେଷାଂ ମୃତ୍ୟୱେ ମୃତ୍ୟୁଗନ୍ଧା ଅପରେଷାଞ୍ଚ ଜୀୱନାଯ ଜୀୱନଗନ୍ଧା ଭୱାମଃ, କିନ୍ତ୍ୱେତାଦୃଶକର୍ମ୍ମସାଧନେ କଃ ସମର୍ଥୋଽସ୍ତି?

١٧ 17 لِأَنَّنَا لَسْنَا كَٱلْكَثِيرِينَ غَاشِّينَ كَلِمَةَ ٱللهِ، لَكِنْ كَمَا مِنْ إِخْلَاصٍ، بَلْ كَمَا مِنَ ٱللهِ نَتَكَلَّمُ أَمَامَ ٱللهِ فِي ٱلْمَسِيحِ.

ଅନ୍ୟେ ବହୱୋ ଲୋକା ଯଦ୍ୱଦ୍ ଈଶ୍ୱରସ୍ୟ ୱାକ୍ୟଂ ମୃଷାଶିକ୍ଷଯା ମିଶ୍ରଯନ୍ତି ୱଯଂ ତଦ୍ୱତ୍ ତନ୍ନ ମିଶ୍ରଯନ୍ତଃ ସରଲଭାୱେନେଶ୍ୱରସ୍ୟ ସାକ୍ଷାଦ୍ ଈଶ୍ୱରସ୍ୟାଦେଶାତ୍ ଖ୍ରୀଷ୍ଟେନ କଥାଂ ଭାଷାମହେ|