٢ كورنثوس 11

١ 1 لَيْتَكُمْ تَحْتَمِلُونَ غَبَاوَتِي قَلِيلًا! بَلْ أَنْتُمْ مُحْتَمِلِيَّ.

യൂയം മമാജ്ഞാനതാം ക്ഷണം യാവത് സോഢുമ് അർഹഥ, അതഃ സാ യുഷ്മാഭിഃ സഹ്യതാം|

٢ 2 فَإِنِّي أَغَارُ عَلَيْكُمْ غَيْرَةَ ٱللهِ، لِأَنِّي خَطَبْتُكُمْ لِرَجُلٍ وَاحِدٍ، لِأُقَدِّمَ عَذْرَاءَ عَفِيفَةً لِلْمَسِيحِ.

ഈശ്വരേ മമാസക്തത്വാദ് അഹം യുഷ്മാനധി തപേ യസ്മാത് സതീം കന്യാമിവ യുഷ്മാൻ ഏകസ്മിൻ വരേഽർഥതഃ ഖ്രീഷ്ടേ സമർപയിതുമ് അഹം വാഗ്ദാനമ് അകാർഷം|

٣ 3 وَلَكِنَّنِي أَخَافُ أَنَّهُ كَمَا خَدَعَتِ ٱلْحَيَّةُ حَوَّاءَ بِمَكْرِهَا، هَكَذَا تُفْسَدُ أَذْهَانُكُمْ عَنِ ٱلْبَسَاطَةِ ٱلَّتِي فِي ٱلْمَسِيحِ.

കിന്തു സർപേണ സ്വഖലതയാ യദ്വദ് ഹവാ വഞ്ചയാഞ്ചകേ തദ്വത് ഖ്രീഷ്ടം പ്രതി സതീത്വാദ് യുഷ്മാകം ഭ്രംശഃ സമ്ഭവിഷ്യതീതി ബിഭേമി|

٤ 4 فَإِنَّهُ إِنْ كَانَ ٱلْآتِي يَكْرِزُ بِيَسُوعَ آخَرَ لَمْ نَكْرِزْ بِهِ، أَوْ كُنْتُمْ تَأْخُذُونَ رُوحًا آخَرَ لَمْ تَأْخُذُوهُ، أَوْ إِنْجِيلًا آخَرَ لَمْ تَقْبَلُوهُ، فَحَسَنًا كُنْتُمْ تَحْتَمِلُونَ!

അസ്മാഭിരനാഖ്യാപിതോഽപരഃ കശ്ചിദ് യീശു ര്യദി കേനചിദ് ആഗന്തുകേനാഖ്യാപ്യതേ യുഷ്മാഭിഃ പ്രാഗലബ്ധ ആത്മാ വാ യദി ലഭ്യതേ പ്രാഗഗൃഹീതഃ സുസംവാദോ വാ യദി ഗൃഹ്യതേ തർഹി മന്യേ യൂയം സമ്യക് സഹിഷ്യധ്വേ|

٥ 5 لِأَنِّي أَحْسِبُ أَنِّي لَمْ أَنْقُصْ شَيْئًا عَنْ فَائِقِي ٱلرُّسُلِ.

കിന്തു മുഖ്യേഭ്യഃ പ്രേരിതേഭ്യോഽഹം കേനചിത് പ്രകാരേണ ന്യൂനോ നാസ്മീതി ബുധ്യേ|

٦ 6 وَإِنْ كُنْتُ عَامِّيًّا فِي ٱلْكَلَامِ، فَلَسْتُ فِي ٱلْعِلْمِ، بَلْ نَحْنُ فِي كُلِّ شَيْءٍ ظَاهِرُونَ لَكُمْ بَيْنَ ٱلْجَمِيعِ.

മമ വാക്പടുതായാ ന്യൂനത്വേ സത്യപി ജ്ഞാനസ്യ ന്യൂനത്വം നാസ്തി കിന്തു സർവ്വവിഷയേ വയം യുഷ്മദ്ഗോചരേ പ്രകാശാമഹേ|

٧ 7 أَمْ أَخْطَأْتُ خَطِيَّةً إِذْ أَذْلَلْتُ نَفْسِي كَيْ تَرْتَفِعُوا أَنْتُمْ، لِأَنِّي بَشَّرْتُكُمْ مَجَّانًا بِإِنْجِيلِ ٱللهِ؟

യുഷ്മാകമ് ഉന്നത്യൈ മയാ നമ്രതാം സ്വീകൃത്യേശ്വരസ്യ സുസംവാദോ വിനാ വേതനം യുഷ്മാകം മധ്യേ യദ് അഘോഷ്യത തേന മയാ കിം പാപമ് അകാരി?

٨ 8 سَلَبْتُ كَنَائِسَ أُخْرَى آخِذًا أُجْرَةً لِأَجْلِ خِدْمَتِكُمْ، وَإِذْ كُنْتُ حَاضِرًا عِنْدَكُمْ وَٱحْتَجْتُ، لَمْ أُثَقِّلْ عَلَى أَحَدٍ.

യുഷ്മാകം സേവനായാഹമ് അന്യസമിതിഭ്യോ ഭൃതി ഗൃഹ്ലൻ ധനമപഹൃതവാൻ,

٩ 9 لِأَنَّ ٱحْتِيَاجِي سَدَّهُ ٱلْإِخْوَةُ ٱلَّذِينَ أَتَوْا مِنْ مَكِدُونِيَّةَ. وَفِي كُلِّ شَيْءٍ حَفِظْتُ نَفْسِي غَيْرَ ثَقِيلٍ عَلَيْكُمْ، وَسَأَحْفَظُهَا.

യദാ ച യുഷ്മന്മധ്യേഽവഽർത്തേ തദാ മമാർഥാഭാവേ ജാതേ യുഷ്മാകം കോഽപി മയാ ന പീഡിതഃ; യതോ മമ സോഽർഥാഭാവോ മാകിദനിയാദേശാദ് ആഗതൈ ഭ്രാതൃഭി ന്യവാര്യ്യത, ഇത്ഥമഹം ക്കാപി വിഷയേ യഥാ യുഷ്മാസു ഭാരോ ന ഭവാമി തഥാ മയാത്മരക്ഷാ കൃതാ കർത്തവ്യാ ച|

١٠ 10 حَقُّ ٱلْمَسِيحِ فِيَّ. إِنَّ هَذَا ٱلِٱفْتِخَارَ لَا يُسَدُّ عَنِّي فِي أَقَالِيمِ أَخَائِيَةَ.

ഖ്രീഷ്ടസ്യ സത്യതാ യദി മയി തിഷ്ഠതി തർഹി മമൈഷാ ശ്ലാഘാ നിഖിലാഖായാദേശേ കേനാപി ന രോത്സ്യതേ|

١١ 11 لِمَاذَا؟ أَلِأَنِّي لَا أُحِبُّكُمْ؟ ٱللهُ يَعْلَمُ.

ഏതസ്യ കാരണം കിം? യുഷ്മാസു മമ പ്രേമ നാസ്ത്യേതത് കിം തത്കാരണം? തദ് ഈശ്വരോ വേത്തി|

١٢ 12 وَلَكِنْ مَا أَفْعَلُهُ سَأَفْعَلُهُ لِأَقْطَعَ فُرْصَةَ ٱلَّذِينَ يُرِيدُونَ فُرْصَةً كَيْ يُوجَدُوا كَمَا نَحْنُ أَيْضًا فِي مَا يَفْتَخِرُونَ بِهِ.

യേ ഛിദ്രമന്വിഷ്യന്തി തേ യത് കിമപി ഛിദ്രം ന ലഭന്തേ തദർഥമേവ തത് കർമ്മ മയാ ക്രിയതേ കാരിഷ്യതേ ച തസ്മാത് തേ യേന ശ്ലാഘന്തേ തേനാസ്മാകം സമാനാ ഭവിഷ്യന്തി|

١٣ 13 لِأَنَّ مِثْلَ هَؤُلَاءِ هُمْ رُسُلٌ كَذَبَةٌ، فَعَلَةٌ مَاكِرُونَ، مُغَيِّرُونَ شَكْلَهُمْ إِلَى شِبْهِ رُسُلِ ٱلْمَسِيحِ.

താദൃശാ ഭാക്തപ്രേരിതാഃ പ്രവഞ്ചകാഃ കാരവോ ഭൂത്വാ ഖ്രീഷ്ടസ്യ പ്രേരിതാനാം വേശം ധാരയന്തി|

١٤ 14 وَلَا عَجَبَ. لِأَنَّ ٱلشَّيْطَانَ نَفْسَهُ يُغَيِّرُ شَكْلَهُ إِلَى شِبْهِ مَلَاكِ نُورٍ!

തച്ചാശ്ചര്യ്യം നഹി; യതഃ സ്വയം ശയതാനപി തേജസ്വിദൂതസ്യ വേശം ധാരയതി,

١٥ 15 فَلَيْسَ عَظِيمًا إِنْ كَانَ خُدَّامُهُ أَيْضًا يُغَيِّرُونَ شَكْلَهُمْ كَخُدَّامٍ لِلْبِرِّ. ٱلَّذِينَ نِهَايَتُهُمْ تَكُونُ حَسَبَ أَعْمَالِهِمْ.

തതസ്തസ്യ പരിചാരകാ അപി ധർമ്മപരിചാരകാണാം വേശം ധാരയന്തീത്യദ്ഭുതം നഹി; കിന്തു തേഷാം കർമ്മാണി യാദൃശാനി ഫലാന്യപി താദൃശാനി ഭവിഷ്യന്തി|

١٦ 16 أَقُولُ أَيْضًا: لَا يَظُنَّ أَحَدٌ أَنِّي غَبِيٌّ. وَإِلَّا فَٱقْبَلُونِي وَلَوْ كَغَبِيٍّ، لِأَفْتَخِرَ أَنَا أَيْضًا قَلِيلًا.

അഹം പുന ർവദാമി കോഽപി മാം നിർബ്ബോധം ന മന്യതാം കിഞ്ച യദ്യപി നിർബ്ബോധോ ഭവേയം തഥാപി യൂയം നിർബ്ബോധമിവ മാമനുഗൃഹ്യ ക്ഷണൈകം യാവത് മമാത്മശ്ലാഘാമ് അനുജാനീത|

١٧ 17 ٱلَّذِي أَتَكَلَّمُ بِهِ لَسْتُ أَتَكَلَّمُ بِهِ بِحَسَبِ ٱلرَّبِّ، بَلْ كَأَنَّهُ فِي غَبَاوَةٍ، فِي جَسَارَةِ ٱلِٱفْتِخَارِ هَذِهِ.

ഏതസ്യാഃ ശ്ലാഘായാ നിമിത്തം മയാ യത് കഥിതവ്യം തത് പ്രഭുനാദിഷ്ടേനേവ കഥ്യതേ തന്നഹി കിന്തു നിർബ്ബോധേനേവ|

١٨ 18 بِمَا أَنَّ كَثِيرِينَ يَفْتَخِرُونَ حَسَبَ ٱلْجَسَدِ، أَفْتَخِرُ أَنَا أَيْضًا.

അപരേ ബഹവഃ ശാരീരികശ്ലാഘാം കുർവ്വതേ തസ്മാദ് അഹമപി ശ്ലാഘിഷ്യേ|

١٩ 19 فَإِنَّكُمْ بِسُرُورٍ تَحْتَمِلُونَ ٱلْأَغْبِيَاءَ، إِذْ أَنْتُمْ عُقَلَاءُ!

ബുദ്ധിമന്തോ യൂയം സുഖേന നിർബ്ബോധാനാമ് ആചാരം സഹധ്വേ|

٢٠ 20 لِأَنَّكُمْ تَحْتَمِلُونَ: إِنْ كَانَ أَحَدٌ يَسْتَعْبِدُكُمْ! إِنْ كَانَ أَحَدٌ يَأْكُلُكُمْ! إِنْ كَانَ أَحَدٌ يَأْخُذُكُمْ! إِنْ كَانَ أَحَدٌ يَرْتَفِعُ! إِنْ كَانَ أَحَدٌ يَضْرِبُكُمْ عَلَى وُجُوهِكُمْ!

കോഽപി യദി യുഷ്മാൻ ദാസാൻ കരോതി യദി വാ യുഷ്മാകം സർവ്വസ്വം ഗ്രസതി യദി വാ യുഷ്മാൻ ഹരതി യദി വാത്മാഭിമാനീ ഭവതി യദി വാ യുഷ്മാകം കപോലമ് ആഹന്തി തർഹി തദപി യൂയം സഹധ്വേ|

٢١ 21 عَلَى سَبِيلِ ٱلْهَوَانِ أَقُولُ: كَيْفَ أَنَّنَا كُنَّا ضُعَفَاءَ! وَلَكِنَّ ٱلَّذِي يَجْتَرِئُ فِيهِ أَحَدٌ، أَقُولُ فِي غَبَاوَةٍ: أَنَا أَيْضًا أَجْتَرِئُ فِيهِ.

ദൗർബ്ബല്യാദ് യുഷ്മാഭിരവമാനിതാ ഇവ വയം ഭാഷാമഹേ, കിന്ത്വപരസ്യ കസ്യചിദ് യേന പ്രഗൽഭതാ ജായതേ തേന മമാപി പ്രഗൽഭതാ ജായത ഇതി നിർബ്ബോധേനേവ മയാ വക്തവ്യം|

٢٢ 22 أَهُمْ عِبْرَانِيُّونَ؟ فَأَنَا أَيْضًا. أَهُمْ إِسْرَائِيلِيُّونَ؟ فَأَنَا أَيْضًا. أَهُمْ نَسْلُ إِبْرَاهِيمَ؟ فَأَنَا أَيْضًا.

തേ കിമ് ഇബ്രിലോകാഃ? അഹമപീബ്രീ| തേ കിമ് ഇസ്രായേലീയാഃ? അഹമപീസ്രായേലീയഃ| തേ കിമ് ഇബ്രാഹീമോ വംശാഃ? അഹമപീബ്രാഹീമോ വംശഃ|

٢٣ 23 أَهُمْ خُدَّامُ ٱلْمَسِيحِ؟ أَقُولُ كَمُخْتَلِّ ٱلْعَقْلِ، فَأَنَا أَفْضَلُ: فِي ٱلْأَتْعَابِ أَكْثَرُ، فِي ٱلضَّرَبَاتِ أَوْفَرُ، فِي ٱلسُّجُونِ أَكْثَرُ، فِي ٱلْمِيتَاتِ مِرَارًا كَثِيرَةً.

തേ കിം ഖ്രീഷ്ടസ്യ പരിചാരകാഃ? അഹം തേഭ്യോഽപി തസ്യ മഹാപരിചാരകഃ; കിന്തു നിർബ്ബോധ ഇവ ഭാഷേ, തേഭ്യോഽപ്യഹം ബഹുപരിശ്രമേ ബഹുപ്രഹാരേ ബഹുവാരം കാരായാം ബഹുവാരം പ്രാണനാശസംശയേ ച പതിതവാൻ|

٢٤ 24 مِنَ ٱلْيَهُودِ خَمْسَ مَرَّاتٍ قَبِلْتُ أَرْبَعِينَ جَلْدَةً إِلَّا وَاحِدَةً.

യിഹൂദീയൈരഹം പഞ്ചകൃത്വ ഊനചത്വാരിംശത്പ്രഹാരൈരാഹതസ്ത്രിർവേത്രാഘാതമ് ഏകകൃത്വഃ പ്രസ്തരാഘാതഞ്ച പ്രപ്തവാൻ|

٢٥ 25 ثَلَاثَ مَرَّاتٍ ضُرِبْتُ بِٱلْعِصِيِّ، مَرَّةً رُجِمْتُ، ثَلَاثَ مَرَّاتٍ ٱنْكَسَرَتْ بِيَ ٱلسَّفِينَةُ، لَيْلًا وَنَهَارًا قَضَّيْتُ فِي ٱلْعُمْقِ.

വാരത്രയം പോതഭഞ്ജനേന ക്ലിഷ്ടോഽഹമ് അഗാധസലിലേ ദിനമേകം രാത്രിമേകാഞ്ച യാപിതവാൻ|

٢٦ 26 بِأَسْفَارٍ مِرَارًا كَثِيرَةً، بِأَخْطَارِ سُيُولٍ، بِأَخْطَارِ لُصُوصٍ، بِأَخْطَارٍ مِنْ جِنْسِي، بِأَخْطَارٍ مِنَ ٱلْأُمَمِ، بِأَخْطَارٍ فِي ٱلْمَدِينَةِ، بِأَخْطَارٍ فِي ٱلْبَرِّيَّةِ، بِأَخْطَارٍ فِي ٱلْبَحْرِ، بِأَخْطَارٍ مِنْ إِخْوَةٍ كَذَبَةٍ.

ബഹുവാരം യാത്രാഭി ർനദീനാം സങ്കടൈ ർദസ്യൂനാം സങ്കടൈഃ സ്വജാതീയാനാം സങ്കടൈ ർഭിന്നജാതീയാനാം സങ്കടൈ ർനഗരസ്യ സങ്കടൈ ർമരുഭൂമേഃ സങ്കടൈ സാഗരസ്യ സങ്കടൈ ർഭാക്തഭ്രാതൃണാം സങ്കടൈശ്ച

٢٧ 27 فِي تَعَبٍ وَكَدٍّ، فِي أَسْهَارٍ مِرَارًا كَثِيرَةً، فِي جُوعٍ وَعَطَشٍ، فِي أَصْوَامٍ مِرَارًا كَثِيرَةً، فِي بَرْدٍ وَعُرْيٍ.

പരിശ്രമക്ലേശാഭ്യാം വാരം വാരം ജാഗരണേന ക്ഷുധാതൃഷ്ണാഭ്യാം ബഹുവാരം നിരാഹാരേണ ശീതനഗ്നതാഭ്യാഞ്ചാഹം കാലം യാപിതവാൻ|

٢٨ 28 عَدَا مَا هُوَ دُونَ ذَلِكَ: ٱلتَّرَاكُمُ عَلَيَّ كُلَّ يَوْمٍ، ٱلِٱهْتِمَامُ بِجَمِيعِ ٱلْكَنَائِسِ.

താദൃശം നൈമിത്തികം ദുഃഖം വിനാഹം പ്രതിദിനമ് ആകുലോ ഭവാമി സർവ്വാസാം സമിതീനാം ചിന്താ ച മയി വർത്തതേ|

٢٩ 29 مَنْ يَضْعُفُ وَأَنَا لَا أَضْعُفُ؟ مَنْ يَعْثُرُ وَأَنَا لَا أَلْتَهِبُ؟

യേനാഹം ന ദുർബ്ബലീഭവാമി താദൃശം ദൗർബ്ബല്യം കഃ പാപ്നോതി?

٣٠ 30 إِنْ كَانَ يَجِبُ ٱلِٱفْتِخَارُ، فَسَأَفْتَخِرُ بِأُمُورِ ضَعْفِي.

യദി മയാ ശ്ലാഘിതവ്യം തർഹി സ്വദുർബ്ബലതാമധി ശ്ലാഘിഷ്യേ|

٣١ 31 ٱللهُ أَبُو رَبِّنَا يَسُوعَ ٱلْمَسِيحِ، ٱلَّذِي هُوَ مُبَارَكٌ إِلَى ٱلْأَبَدِ، يَعْلَمُ أَنِّي لَسْتُ أَكْذِبُ. (aiōn g165)

മയാ മൃഷാവാക്യം ന കഥ്യത ഇതി നിത്യം പ്രശംസനീയോഽസ്മാകം പ്രഭോ ര്യീശുഖ്രീഷ്ടസ്യ താത ഈശ്വരോ ജാനാതി| (aiōn g165)

٣٢ 32 فِي دِمَشْقَ، وَالِي ٱلْحَارِثِ ٱلْمَلِكِ كَانَ يَحْرُسُ مَدِينَةَ ٱلدِّمَشْقِيِّينَ، يُرِيدُ أَنْ يُمْسِكَنِي،

ദമ്മേഷകനഗരേഽരിതാരാജസ്യ കാര്യ്യാധ്യക്ഷോ മാം ധർത്തുമ് ഇച്ഛൻ യദാ സൈന്യൈസ്തദ് ദമ്മേഷകനഗരമ് അരക്ഷയത്

٣٣ 33 فَتَدَلَّيْتُ مِنْ طَاقَةٍ فِي زَنْبِيلٍ مِنَ ٱلسُّورِ، وَنَجَوْتُ مِنْ يَدَيْهِ.

തദാഹം ലോകൈഃ പിടകമധ്യേ പ്രാചീരഗവാക്ഷേണാവരോഹിതസ്തസ്യ കരാത് ത്രാണം പ്രാപം|